Μια νέα αρχή..!

Είμαι η Μαρια και ειμαι 31 χρονών .

Ήμουν από αυτές που από την εφηβεία έκαναν την επανάσταση τους: όχι γάμος, όχι άντρας, μακρυά και αγαπημένοι. Έλεγα «Τι θες τον άντρα πάνω από το κεφάλι σου; Βάλε καλύτερα καπέλο«

Στα 23 μου γνώρισα κάποιον που με κοιτούσε μέσα στα μάτια. Πριν προλάβουμε να κλείσουμε ένα χρόνο σχέσης αρραβωνιαστηκαμε και μετά από 1 χρόνο και κάτι μείναμε μαζί. Η τότε πεθερά μου ηταν από αυτες που όσα καλά και να κάνεις, ο γιος τους είναι ο καλύτερος. Από τα πολλά από το πρώτο βράδυ που μείναμε μαζί το μετάνιωσα, παρ’ όλα αυτά νόμιζα πως έτσι είναι και οι σχέσεις και η συγκατοίκηση. Αυτό κράτησε περίπου ένα χρόνο μέχρι που φτάσαμε στο σημείο να μπαίνουμε στο σπίτι και να λεμε «Μπα; Ήρθες;«

Χώρισαμε με συνοπτικές διαδικασίες, από τότε δεν τον έχω ξαναδεί. Και εκεί που νόμιζα πως όλοι οι άντρες κλασικά είναι ίδιοι, γνωρίζω τον απόλυτο έρωτα (έτσι νομιζα). Εκείνος 6 χρόνια μεγαλύτερος, χωρισμένος με ένα κοριτσάκι. Οταν μετά από λίγο καιρό γίναμε ζευγάρι και το είπα στους δικούς μου, πεσανε να με φάνε και ίσως τότε να είχαν και εκείνοι τα δίκια τους. Πέρασαν τα πρώτα 2 χρόνια τέλεια, με τη κόρη του πιο τέλεια δεν υπήρχε, με την πρώην γυναίκα του φίλες.

Μέχρι που γεννήθηκε ο ανιψιός μου και άρχισε να ξυπνάει μέσα μου το ένστικτο της γυναίκας που θέλει τουλάχιστον ένα παιδακι. Εκείνος ούτε καν να το συζητησει, μέχρι που πήρα την απόφαση να χωρίσουμε… Αυτό έγινε 2 φορές μέχρι που στα 5 χρόνια πια έμεινα έγκυος! Είχα τέτοια χαρά και εκείνος μου την έκοψε, άρχισε να μου λέει αν θα τα καταφέρω, αν θα προσέχω το παιδί και θα θέλε να είμαι πιο δυναμική και ένα σωρό βλακειες.

Μετά από 15 μέρες είχα παλινδρόμηση και έτσι έχασα το μωρό… Στο γιατρό και στο νοσοκομείο που χρειαστηκε να πάω λόγω υπερβολικής αιμορραγίας πήγα με την μητέρα μου, αυτός δεν εμφανίστηκε γιατί λέει δεν μπορούσε να αφήσει το μαγαζί του. Το μόνο που έκανε ήταν να λέει μετά πως εκείνος είχε τα θέματα του και πως τα θέλω όλα δικα μου, πως εκείνος προσπαθησε να μου κάνει παιδί.

Αυτό έγινε τον Απρίλη. Τον Ιούνιο πήρα την μεγάλη απόφαση και χώρισα και αυτή την φορά ήταν οριστικά… Οτι και να έλεγε ήξερα πως ειχε τελειώσει. Θα μπορούσα να συγχωρήσω τα πάντα, την αδιαφορία όμως απέναντι σ’ αυτο που συνέβη όχι.

Μετά από 2 μήνες έμεινα έγκυος με ένα παλικάρι που τον γνώριζα καιρό, αλλά όσο ήμουν στη σχέση δεν έδινα σημασία όπως και εκείνος.

Τώρα είμαστε παντρεμένοι και το παιδάκι μας είναι σχεδόν 3 μηνών, ένα αγοράκι ίδιο ο υπέροχος μπαμπας του. Είμαι 31 και τελικά νομίζω πως απ’ όλα αυτά που έχουν συμβεί στη ζωή μου το να βάλω στη ζωή μου τον άντρα μου ήταν η πιο σωστή απόφαση ζωής.

Εξάλλου πάντα πίστευα πως στη ζωή όλα για κάποιο λόγο γίνονται!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com