Σκέψεις μιας χαζομαμάς

Γεια σας!

Ειμαι η Βιβιαν και… το νεραιδακι μου κοιμαται(!!!) σσσςςςςςςςς…. Ειναι οι σκεψεις μου που βγαινουν σα καταρρακτης απο μεσα μου, παρακινωντας με να γραψω ξανα…

Απο την ωρα που γεννηθηκε το νεραιδακι μου ολα αλλαξαν… Σκεψεις, σκεψεις ενα σωρο, απο το αν ειμαι σωστη και καλη μαμα μεχρι ονειροπαρμενες σκεψεις… Με το περασμα των μηνων (σχεδον 4) οι αμφιβολιες μου για το αν ειμαι καλη και σωστη μαμα εσβησαν, το βλεπω στο γελιο της κορης μου και στα μονιμως γελαστα μετακια της!!!! Ωωωωω ναι, κανενα μα κανενα πλασμα δε γελαει με τα ματια παρα μονο τα παιδακια μας, δινοντας μας μια μικρη δοση της γλυκιας τους αθωοτητας, αγαπης και αληθειας, γιατι τα παιδακια μας αγαπανε ολοκληρωτικα και αληθινα!!!

Στεκομαι πολλες φορες και την κοιτω που κοιμαται, Θεε μου ειναι τοσο ομορφη που δακρυζω απο το συναισθημα που με πλημμυριζει, η αγαπη ξεχυλιζει απο μεσα μου και λαμπω απο χαρα οταν με κοιταει δε στα ματια… ΛΙΩΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!! Ειναι ενας αγγελος που ηρθε στη γη μονο για μενα τοσα χρονια παραμονευε στο προσκεφαλι μου, μεχρι να ερθει εκεινη η μαγικη στιγμη της συλληψης και να χωθει στο διαμερισμα μου, στο σωμα μου..

Μολις γεννηθηκε, αντικρυσα μια φατσουλα με σουφρωμενα χειλακια να μου την φερνουν να τη φιλησω…,Ποσο απιστετη ηταν η μυρωδια της, η πρωτη μας επαφη, το πρωτο βλεμμα, η εικονα δε φευγει ποτε απο το μυαλο μου… Τη σφιχταγκαλιαζω και καθε λιγο και λιγακι της λεω »Σ’ αγαπαω» και εκεινη μου απανταει με ενα γεματο χαμογελο και με ενα αγγιγμα με τα μικρα της χερακια στο προσωπο μου… Ειμαι τοσο ευτυχισμενη, σας γραφω και δακρυζω..

Αυτο το Θεοσταλτο πλασμα, αυτο το δωρο της ζωης για μενα, για μας… Ειμαστε οικογενεια και ειμαστε ευτυχισμενοι! Δεν ειμαστε πλουσιοι στα λεφτα, ειμαστε πλουσιοι στην αγαπη και ετσι θα ηθελα να παραμεινουμε και ευχομαι σε ολους να βιωνουν τον πλουτο της αγαπης… Η κορη μου με αγαπαει μου το δειχνει με καθε της χαμογελο, με καθε αγκαλιτσα που της κανω και χαλαρωνει, λιωνει σαν κερακι στα χερια μου και αποκοιμιεται… Φοβαμαι πως ειναι απο ζαχαρη… Το πολυτιμο μου πλασμα…

Αχχχ να ερθει εκεινη η μαγικη ωρα να με πει »μαμα», θα τρελαθω και μονο στη σκεψη οτι θα ακουσω αυτη τη μαγικη λεξουλα απο τη γλυκια της φωνουλα, χαλι γινομαι να με πατησεις!!!

Ετσι ειναι ομως η αγαπη λιτη, απεριοριστη… Οι σκεψεις μου τρεχουν και δε ξερω τι αλλο να γραψω.. Το μονο που ξερω ειναι οτι αγαπω το μικρο μου θαυμα και της αφιερωνω το κειμενο αυτο…

Γλυκο μου νεραιδακι Σ’ ΑΓΑΠΩ!!!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com