Δύο εγκυμοσύνες. Δύο τοκετοί. Ένα μωρό.
Ήθελα εδώ & πολύ καιρό να σας γράψω & την δικη μου ιστορία, η οποία δεν διαφέρει σε δάκρυα & πόνο απο τις περισσότερες που έχω διαβάσει στο site σας.
Το έχω ανάγκη όμως… όχι για τα λόγια παρηγοριάς που ίσως αφήσουν κάποιοι στα σχόλια…
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΠΟΝΟ, ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΚΛΑΙΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ, ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ, ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ …
Όταν έμεινα έγκυος την 1η φορά, όλοι στον περίγυρο και ειδικά τα πεθερικά μου διαλαλούσαν τον ερχομό του εγγονού τους (χωρίς να γνωρίζουμε ακόμα το φύλο) «και θα είναι έτσι …» και θα είναι αλλιώς » κτλ κτλ. Κάπου μέσα μου το πήρα στραβά και ευχόμουν να είναι κορίτσι, έτσι για να τους μπώ στο μάτι!!!
Μεγάλη αμαρτία από μέρους μου… Το μωράκι ήτανε αγόρι… όταν το έμαθα στεναχωρήθηκα πολύ.
Αυτο που λένε ότι το έμβρυο τα καταλαβαίνει όλα εγώ το πιστεύω, από ένα γινάτι απέναντι στον πεθερό μου δηλητηρίαζα το σπλάχνο μου με αδιαφορία και νεύρα…
ΣΟΥ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΕ ΜΟΥ, ΣΥΓΝΩΜΗ.
Το 2009 στις 24 Ιουλίου γέννησα πρόωρα στην 28η εβδομάδα, το μωρό δεν τα κατάφερε. Δύσκολος τοκετός και πάρα πολλές ώρες.
Δεν κατάφερα να το ξεπεράσω, δεν ξέρω αν γίνεται… Νιώθω έκτοτε μισή… Ο χρόνος σταμάτησε και όλα μοιάζουν μισά.
Ο σύζυγός μου προσπάθησε και τα κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να με προστατέψει απο γονείς-πεθερικά-αδέρφια και λοιπούς συγγενείς… στο «τι έγινε» , «γιατί αυτό σε μας;» κτλ, κτλ ….
Ώσπου ήρθε στις 25-8-2011 στην ζωή μας ο Μάριος και έκανε την μισή μου καρδιά να φτερουγήσει.
Την 2η εγκυμοσύνη δεν την ήξερε κανεις… Μόλις βεβαιώθηκα το ανακοίνωσα μόνο στην δουλειά μου ώστε να ξέρουν για τις άδειες κτλ.
Στους γονείς-πεθερικά κτλ, το είπαμε στον 6ο μήνα. Θα μου πείτε πως; Δεν φαινόταν;
Ευτυχώς όχι, από το σουλούπι μου είμαι ομοιόμορφα γεματούλα (1,75 ύψος και 77 κιλά), στην αρχή δεν φαινόταν καθόλου, ήτανε και το 1ο τρίμηνο με τις ναυτίες και δεν πήρα καθόλου βάρος, συνολικά 10 κιλα πήρα .
Σε αυτή την εγκυμοσύνη δεν ήθελα να ξέρω το φύλο, δεν με απασχολούσε καθόλου… Δεν ήθελα να φτιάξω δωμάτιο αν δεν ερχόταν πρώτα το μωρό στο σπίτι, δεν ήθελα να ψωνίσω τίποτα μωρουδιακό (ευτυχώς οι αδερφές μου με σκέφτηκαν σ’ αυτό και φρόντισαν για τα απαραίτητα σε ουδέτερα χρώματα χωρίς να το ξέρω).
Είχα μια πολύ καλη γέννα, φυσιολογικός τοκετός με επισκληρίδιο. Μου έκαναν εισαγωγή 03:35 και γέννησα τον Μάριο 06:05 !
Ευτυχώς όλα καλά και γρήγορα.
Θα ήτανε ή Μάριος ή Δέσποινα, τελικά Μάριος (απο την Παναγία βέβαια)
Είμαι ευγνώμων για αυτό το παιδί και ευχαριστώ την Παναγιά καθημερινά για αυτό το δώρο. Την παρακαλώ όμως να προσέχει και το μικρό μου αστεράκι, αυτό που δεν πρόλαβα να κρατήσω στα χέρια μου ούτε για ένα λεπτό… Αυτό που πήγε να συναντήσει και τα υπόλοιπα αστεράκια του ουρανού.
Γίνεται να ξεχάσεις;
Όχι
Γίνεται να συνεχίσεις;
Ναι
Είμαι μια μαμά με ΔΥΟ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΕΣ, ΔΥΟ ΤΟΚΕΤΟΥΣ, ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ
Polixenaki
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καλή μου δεν μπορώ να σου πω μην νιώθεις τύψεις αλλά ίσως λίγο σε βοηθήσω στο πρώτο παιδί ακριβώς το ίδιο και για τους ίδιους λόγους αντεδρασα όπως εσύ και μετά από πολλές προσπάθειες να μείνω έγκυος όμως γεννήθηκε ένα υγιέστατο αγοράκι τώρα είναι 13 και το βλέπω και κλαίω πολλές φορές γιατί σκέφτομαι τι καλό θα μπορούσα να έχω κάνει για να μου αξίζει ένα τέτοιο αγγελουδι και παρακαλώ τον Θεό να μου τον έχει καλά!!! Μετά βέβαια ήρθε και το πολυπόθητο κορίτσι το οποίο λατρεύω αλλά η ευγένεια του αγοριού δεν υπάρχει!! θα μπορούσα και εγώ να τιμωρηθω τότε για τις σκέψεις μου αλλά γρήγορα κατάλαβα το μεγάλο μου λάθος !!! Κάθε μέρα με τον χαρακτήρα του μου θυμίζει πόσο εγωιστικα τότε σκεφτόμουν όταν έμαθα ότι έχω αγόρι. Τα θεληματα του Θεού είναι άγνωστα και ακατανοητα για μας . Δεν θα σε τιμωρουσε έτσι για κάποιες αρνητικές σκέψεις που έκανες γιατί με το που θα είχες στην αγκαλιά σου το μωρό θα καταλαβαινες κατευθείαν το λάθος σου . Τώρα γιατί έγινε έτσι? Ας έχουμε εμπιστοσύνη στον κύριο. Με όλη μου την αγάπη σου γράφω την ταπεινή μου γνώμη
Διαβάζω την ιστορία σου και βρίσκω τόσα κοινά σημεία με τη δική μου. Διαβάζω τα σχόλια και συνειδητοποιώ πως είμαστε τόσες πολλές με τον ίδιο πόνο. Έναν πόνο καλά κρυμμένο βαθιά στην ψυχή που για τις τυχερές απαλύνεται με την απόκτηση ενός μωρού.Τα βιώματα μου με δίδαξαν να μαι πάντα ευγενική και να δίνω κουράγιο σε κάθε γυναίκα που ένιωσε έστω για λίγο ή θέλησε με όλη τη ψυχή της να γίνει μανούλα. Όλες μας αξίζουμε θαυμασμό για τη δύναμη μας. Τέσσερις εγκυμοσύνες, 3 χειρουργεία, 2 γέννες, ένα μωρό.
Εύχομαι σε όλες εσάς που βιώσατε τον πόνο αυτό, ο Θεός να σας χαρίσει απλόχερα όλα τα καλά. Δε μπορώ να σας νιώσω , δε το έχω περάσει, όμως οταν γέννησα ο μικρός μου νοσηλεύτικε στην εντατική και δεν ξέραμε αν θα τα κατάφερνε, η θύμηση εκείνων τών ημερών ακομά και αφού όλα πήγαν καλά, μου δημιουργεί πόνο. Τα αγγελούδια σας θα σας πρόστατεύουν πάντα από εκεί ψηλά!
σε νοιωθω ως τα βαθη της ψυχης μου..ειμαι μαμα με 3 εγκυμοσυνες, 3 χειρουργεια κ 1 κοριτσακι 4 χρονων που ειναι η ζωη μου ολη....
Γλυκιά μου Πολυξένη πόσο σε καταλαβαίνω. Είμαι και εγώ μια μανούλα με τρεις εγκυμοσύνες, δυο τοκετούς και ένα πανέμορφο και υγιέστατο αγοράκι. Επειδή και εγώ νιώθω ενοχές για τι πρώτο μου μωράκι σε νιώθω πραγματικά πρέπει όμως να καταλάβεις πως δεν φταις εσυ και κάποια πράγματα απλά γίνονται χωρίς εμείς να μπορούμε να τα αιτιολογήσουμε. Έχεις πρεσβευτή στον ουρανό, Η δική μου ιστορία- αν μπορέσω να σε επηρεάσω θετικά έστω και λίγο- είναι http://www.eimaimama.gr/2014/02/tria-paidia-se-tessera-xroniaa.html Φιλιά πολλά πολλά και μόνο τα καλύτερα εύχομαι σε σένα και την οικογένεια σου!!
ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΛΗ ΜΟΥ...ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΤΕ.ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΡΘΡΟ ΘΑ ΕΙΧΕ ΤΙΤΛΟ.4 ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΕΣ,2 ΑΠΟΞΥΣΕΙΣ,2 ΤΟΚΕΤΟΙ,ΕΝΑ ΜΩΡΟ,ΑΠΕΡΑΝΤΟΣ ΠΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ ΠΟΤΕ.ΠΕΡΝΑΕΙ ΛΙΓΟ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΠΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ ΗΡΘΕ 2-8-2011 ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΕΙΧΑ ΣΑΛΤΑΡΕΙ.
kalhspera manoules!egw den mporw na pw pws sas katalavainw giati den exw perasei ton pono pou perasate alla sygkinhthika para polu.makari kamia manoula na mhn noiwsei tetoio pono ksana.eyxomai o kalos Theoulhs na exei oloes tis manoules geres k dynates.!
Πόσο σε νιώθω αν ήξερες..........είμαι κ εγώ μία μαμά με τρείς εγκυμοσύνες, τρείς γέννες κ δύο παιδάκια (κοριτσάκια)!!!!!! Έχουν περάσει 10 χρόνια (από το 2003) κ ακόμα η ψυχή μου πονάει για τον γιο μου που δεν αγκάλιασα, δεν πρόλαβα να του πω πόσο τον αγαπούσα! Είμαι σίγουρη ότι τα αστεράκια μας είναι εκεί ψηλά κ προσεύχονται κ μας προστατεύουν...
ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΕΣ ΚΑΛΑ , ΧΙΛΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΛΟΓΙΑ , ΚΑΙ ΧΙΛΙΕΣ ΓΛΥΚΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙ Η ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΣΑΣ. ΦΙΛΙΚΑ ,ΠΟΛΥΞΕΝΗ
Γλυκειά μου είμαι κι εγώ μια μανούλα με 2 τοκετούς κι ένα παιδάκι. Γεννησα φυσιολογικά το αγοράκι μου ,που σήμερα είναι σχεδόν 5, και το Φεβρουάριο του 2011 έχασα στη γέννα την κορούλα μου. Δεν ξέρω που βρήκα τη δύναμη να συνεχίσω να ζω μετά απο αυτό που συνέβη, ειλικρινά...... Τώρα είμαι πάλι έγκυος 8 εβδομάδων και τρέμει το φυλλοκάρδι μου μέχρι να κρατήσω στην αγκαλιά μου το σποράκι μου. Έχεις ένα υπέροχο παιδάκι κι αυτό απο μόνο του είναι λόγος να ζεις και να χαμογελάς και- γιατι όχι?-να ξαναπροσπαθήσεις να γίνεις μανούλα. Για σένα, τον άντρα σου και το αγοράκι σας που χρειάζεται ένα αδερφάκι.... Μερικές φορές στο μπάνιο κοιτάω την τομή της καισαρικής μου και σκέφτομαι "απο εδώ βγήκε πόνος και θλίψη, τώρα είναι καιρός να βγουν χαμόγελα". Σας ευχομαι τα καλύτερα.......!
ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΣΕ ΝΟΙΩΘΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ!!! Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΤΙΤΛΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ "ΔΥΟ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΕΣ. ΕΝΑΣ ΤΟΚΕΤΟΣ. ΚΑΝΕΝΑ ΜΩΡΟ". ΠΡΙΝ 15 ΜΗΝΕΣ ΓΕΝΝΗΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΣΤΙΣ 27 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΠΡΟΩΡΑΚΙ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ 40 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΕΓΙΝΕ ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΑΓΓΕΛΑΚΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. ΠΡΙΝ 12 ΕΧΑΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΣΟΛΑΚΙ ΜΟΥ...ΣΤΙΣ 8 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ...ΠΑΛΟΙΝΔΡΟΜΗ ΚΥΗΣΗ. Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ,ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΩ!!! ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΤΕ!!! ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΦΟΡΤΙΟ. ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΑΓΓΕΛΟ ΣΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ. ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΙΑ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΙΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΜΑΣ... ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΪΤΣΑ ΕΚΕΙ ΕΠΑΝΩ.ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!
Αχ γλυκιά μου , ποσο σε καταλαβαίνω και σε νοιωθω !!! Εγώ είμαι μια μάνα με 4 εγκυμοσύνες, 3 τοκετούς , και 2 γερά αγοράκια !!! Πολύ κλάμα και πόνο !!! Απο την 1η μου εγκυμοσύνη έχουν περάσει 5 χρόνια και άκομη και τώρα όταν το σκέφτομαι κλαίω !!! Μόνο τα παιδιά μου με κάνουν να το ξενχαω ! Να κοιτάς το χαμόγελο του Μάριου σου , και να σκέφτεσαι πως η Παναγία εχει στην αγκαλιά της όλα τα αγγελούδια μος !!!
ΠΟΣΟ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ !!!! ΠΕΡΑΣΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΙΧΑ 3 ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΕΣ ΚΑΙ ΕΧΩ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ ΕΝΑΝ ΓΛΥΚΟΥΛΗ ΓΙΟ !!! ΕΝΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΩ 4 ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΗΤΑΝ ΔΙΔΥΜΑΚΙΑ ,ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ !!! ΤΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΧΝΑΩ ,ΑΛΛΑ ΛΕΩ ΠΩΣ ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ,ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕ ΤΟΝ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΑΞΙΩΣΕ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΗΤΕΡΑ !!! ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΤΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ,ΑΝ ΘΑ ΑΛΛΑΖΕ ΚΑΤΙ ΑΝ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΚΤΛ ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΜΟΥ ΟΛΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ !!! ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!
Δε μου έτυχε κάτι παρόμοιο, αλλά θυμάμαι την εποχή που ήμουν έγκυος, έτρεμα μηπως γίνει κάτι κακό και κυρίως μη γίνει κάτι κακό και φταίω εγώ, έλεγα οτι δε θα το άντεχα. Κι εγώ στον 8ο έφτιαξα δωματιο και μέχρι το τέλος το κοιταζα και φοβόμουν μη μείνει άδειο. Ομως τελικά αντέχουμε πολλά. Προσπάθησε να το αφήσεις πίσω σου και μην έχεις ενοχές. Δε φταίνε τα νευρα σου που δηλητηρίασαν το μωράκι. Απλά δεν τα κατάφερε. Δε στο λέω να σε παρηγορήσω, είμαι σίγουρη οτι δε φταις.
Κι εγω εχω εναν αγγελο στον ουρανο.....τον εχασα 39η εβδομαδα..μετα μου εστειλε την αδερφουλα του στην αγκαλια μου....Ο χρονος μαλακωνει τον πονο,δεν τον παιρνει ομως...γινεται ενα με εμας,ενα με την καρδια μας...και η καρδια μας ξερει ποσο αντεχεται αυτος ο πονος....τον κανει "ρουτινα"..αλλιως δεν μπορεις να Προχωρησεις.Πρεπει να σφιγγουμε τα δοντια ,να ειμαστε ενα με τον συντροφο μας,να μην τα παραταμε,μονο ετσι θα συνεχισουμε να ζουμε και να ελπιζουμε.Εγω αυτο το μαθημα πηρα.......Εχω ενα γιο εκει ψηλα,που με περιμενει,οταν ερθει η στιγμη θα μου παρει τον πονο ολο.Εχω και μια κορη εδω στην αγκαλια μου και ειναι η αναπνοη μου,μου δυναμη να ζω ,να ελπιζω,να προσπαθω!
Πόσο σε καταλαβαίνω....3 εγκυμοσύνες, 3 τοκετοί και ένα μωρό. Εγώ πάντως ακόμα τα σκέφτομαι και πονάω. Κάθε βράδυ παρακαλάω το Θεό να έχει όλα τα παιδάκια του κόσμου καλά και καμιά μανούλα να μη περάσει ό,τι πέρασα. Θα είχα 3 παλήκαρους τώρα...
Μην στεναχωρεις τον εαυτο σου με τετοιες σκεψεις.και γω γεννησα το νεκρο μου κοριτσακι στις 30εβδομαδες,το πρωτο μου και ολα ηταν καλα και δεν το δηλητηριαζα με κακες σκεψεις που λες οτι ειχες.εφυγε ομως χωρις να το αγκαλιασω. Μερικα απλα τα παιρνει ο Θεος κοντα του και μας προσεχουν απο ψηλα.σηκωσε ψηλα το κεφαλι σου,αγκαλιασε την οικογενεια σου,κρατα το αγγελουδι σου στην καρδια σου και προχωρα.
θα χαρω πολυ να στειλεις το email soy να τα πουμε..εχουμε πολλα νομιζω κοινα.
m_tzeni@yahoo.gr
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΣΑΣ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΣΑΣ, ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΑΣ . ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΜΑΝΟΥΛΕΣ
Κι εγω ειμαι μια μαμα με 2 εγκυμοσυνες, δυο καισαρικες, αλλα με ενα παιδι... Πριν λιγο καιρο εχασα το γιο μου στον 8ο μηνα κυησης, γεννηθηκε νεκρος.. Ειχα κι εγω τα ιδια απο τα πεθερικα που θελανε ΤΟ ΑΓΟΡΙ, που το ονομασανε χωρις να ρωτησουν.. Με ενοχλουσαν ολα αυτα, χωρις ομως να ειμαι αδιαφορη προς το μωρακι που ειχα στην κοιλια μου. Ωσπου μια μερα, απλως επαψε να κουνιεται και διαπιστωθηκε ο θανατος του. Ποναω τρομερα, δε μπορω και δε θελω να τον ξεχασω. Εχω την κορη μου βεβαια που ειναι 4 ετων και ειναι η παρηγορια μου. Ειμαι ηδη αρκετα μεγαλη για να κανω αλλο μωρο.. Απο ενα σημειο κι επειτα ομως "ο,τι πει ο Θεος"....Σε φιλω..
Λυπήθηκα πολύ με αυτό που πέρασες. Δεν το έχω περάσει ποτέ μου κι εύχομαι ούτε εγώ να το περάσω αλλά ούτε άλλες μαμάδες ποτέ να το περάσουν. Είναι μία μεγάλη δοκιμασία που σίγουρα σε πληγώνει βαθύτατα... Να θυμάσαι όμως πως στην Ελλάδα, δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάποιο θέμα με τα πεθερικά τους, ειδικά σε περιόδους γάμων/εγκυμοσύνης. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου γι'αυτό που έγινε, πιθανότατα θα γινόταν όπως κι αν έχει. Το μόνο στενάχωρο είναι ότι δεν κατάφερες έστω αυτό το λίγο που ζήσατε μαζί με τον μικρό σου, να τον χαρείς και να σε χαρεί όπως θα έπρεπε, λόγω της πικρίας που είχες με τα πεθερικά σου. Αλλά είμαι σίγουρη πως όταν στα γεράματά σας φύγετε από αυτή τη ζωή με τον άντρα σου, το μωράκι σας θα σας περιμένει στον Παράδεισο σα να μην πέρασε μια μέρα!
ο χρονος ειναι γιατρος, ετσι λενε, ετσι τελικα ειναι, γεννησα πριν πολλα χρονια (21 για την ακριβεια) ενα κοριτσακι, τελειομηνο, που ο θεος το πηρε κοντα του τη δωδεκατη μερα της ζωης του! τα πεθερικα μου απο την αρχη της εγκυμοσυνης μου ενδιαφερονταν για το ονομα του παιδιου και ανακοινωσαν στη μαμα μου οτι δεν πρεπει ελπιζει οτι θα δωσουν στο παιδι μου το ονομα της ή του πατερα μου (κι ας ειχε πεθανει λιγα μολις χρονια πριν), μιλουσαν λες και το παιδι ηταν δικο τους... εγινε οτι εγινε και μειναμε ολοι με την πικρα!!!! ο θεος μου χαρισε αλλα τρια παιδια και ειμαι πολυ ευτυχισμενη, δεν ξεχναω ουτε θα ξεχασω ποτε ομως δεν ποναω πια... κανε κουραγιο και υπομονη ηταν μια δοκιμασια που ηταν γραφτο να την περασεις... μην αφησεις τιποτα ομως να σκιασει την ευτυχια που νιωθεις οταν κοιταζεις το παιδακι σου... κρατησε μονο την αναμνηση και προσπαθησε να διωξεις τον πονο οσο πιο γρηγορα μπορεις.... ειναι δυσκολο το ξερω καλα , αλλα ειμαι σιγουρη οτι θα τα καταφερεις!!!!!!!
Κοριτσακι μου να ειστε ολοι γεροι. τις ιδιες μερες εχασε κι η αδερφη μου το δικο της σπορακι... βεβαια δεν το γεννησε οπως εσυ. Τωρα εχουμε κι εμεις την μπεμπα της που ειναι 1,5 και τρελαινομαστε. να περνατε καλα
Se katalavaino apolita..to perasa kai ego enamisi xrono prin.mpainontas ston 8 mina gennisa tin kori mou nekri.epeidi ekana kaisariki eprepe na perimeno to ligotero 6 mines gia na ksanameino egkios.telika prin apo sxedon 4 mines gennisa ton gio mou.einai i zoi mou ton latruo alla ekeinh itan to proto mou paidi kai o ponos autos einai akoma ekei..ksero omos oti einai psila,me tin panagitsa kai einai o kalos mou aggelos poy prosexei tora ton aderfo tis.na einai kala to moro sou kai i oikogeneia sou kai ola tha ginoun kalitera..tha deis..