Η ιστορία της Μπέμπας (ή αλλιώς, ο πόλεμος για το όνομα)

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΛΠΟ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΗΤΑΝ ΒΡΟΧΟΥΛΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΣΥΡΑΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ!!!!!

Γράφει η Νανά Παλαιτσάκη

Αν προγραμματίζετε την βάφτιση του αγγελουδιού σας και έχετε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη στο όνομα του μωρού, να πάτε ν’ ανάψετε μια λαμπάδα «ΝΑ» με το συμπάθειο, γιατί είστε από τους τυχερούς που πέσανε από αεροπλάνο και ΣΩΘΗΚΑΝ !!!!!!!!!!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΠΕΜΠΑΣ

Επειδή στον ευρύτερο φιλικό κύκλο, παρακολουθώ με κομμένη την ανάσα ένα δράμα με αφορμή, αν το παιδάκι του ζευγαριού θα πάρει το όνομα του μπαμπά του πατέρα ή του μπαμπά της μαμάς, με τον μπαμπά του μωρού, ο οποίος είναι 38 χρονών άνθρωπος, νέος, συμπαθέστατος με καλή δουλειά, να έχει βρεθεί σε παραλήρημα όπου φίλοι του  από τον στρατό προσπαθούν να τον συνεφέρουν, γράφω σήμερα για μια ΙΛΑΡΟΤΡΑΓΩΔΙΑ γιατί αυτά τα πρωτοφανή γεγονότα συμβαίνουν και στην Ελλάδα του 2013!!!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΠΕΜΠΑΣ λοιπόν αφορά μια φίλη της γιαγιάς μου. Την φίλη της την συγκεκριμένη, η οποία είχε τελειώσει το Αρσάκειο μαζί με την γιαγιά και παίζανε και οι δύο μαντολίνο, μέχρι που έφτασε 80 «φεύγα» τα «κορίτσια» η γιαγιά και οι συμμαθήτριες την φωνάζανε ΜΠΕΜΠΑ και σε αυτό το όνομα μόνο, απαντούσε η κυρία, σύζυγος διευθυντού τότε της Εθνικής Τράπεζας .

Εγώ πριν πάω στο νηπιαγωγείο, είχα μεγάλη απορία, γιατί σαν «μπέμπα» αποκαλούσανε στον κύκλο μας μόνο τα μωρά στο καρότσι. Ένα απόγευμα, ξεμάλλιαζα, θυμάμαι, την κούκλα μου, η γιαγιά περίμενε τα «κορίτσια» για να παίξουν αγωνιστικό μπριτζ !!! Το θυμάμαι, γιατί όλες οι φίλες της γιαγιάς μου τσιμπούσανε τα μάγουλα και εγώ κάποια στιγμή μούντζωσα μία. Τότε η μαμά με τιμώρησε και με έβαλε στο δωμάτιό  μου. Δεν ήξερα την σημασία της μούντζας ακριβώς αλλά εκνευριζόμουνα να με τσιμπολογάνε και να με πασπατεύουνε όλες μαζί ….

Τέλος πάντων, ένα απόγευμα άκουγα την γιαγιά να λέει «Θάλεια περιμένουμε και την Μπέμπα για ν’ αρχίσουμε». Υπήρξα εξαιρετικά περίεργη γιατί ήθελα να δω πως μια ΜΠΕΜΠΑ θα καθίσει στην τραπεζαρία που ήταν σκεπασμένη με ένα κόκκινο – βυσσινί βελούδινο τραπεζομάντηλο, μαζί με τις φίλες της γιαγιάς, για να κάνει τι ακριβώς, εκτός από το να παίζει μια κουδουνίστρα

Κάποια στιγμή χτυπάει το ρόπτρο στο σπίτι της γιαγιάς, άνοιξε η κοπέλα του σπιτιού και η γιαγιά Αρτεμις έκανε χαρά λέγοντας «έλα Μπέμπα μου και σε περιμέναμε για ν αρχίσουμε»

Η Μπέμπα δεν ήρθε με καρότσι, ήρθε με σοφέρ, φορούσε γόβες, κόκκινο κραγιόν, τρεις σειρές πέρλες στο λαιμό, ήταν πολύ ψηλή, ή έτσι μου φάνηκε εμένα τότε  και εγώ … την αγνάντευα με τέτοια απορία και ανοιχτό στόμα που η μαμά, είπε στην κοπέλα να μου βάλει την ποδιά μου, γιατί μου έτρεχαν τα σάλια !!! Τόση ήταν η έκπληξή μου με την ΘΗΡΙΩΔΗ ΜΠΕΜΠΑ που είχε μπει σπίτι μας !

Χρόνια μετά, έμαθα από την γιαγιά, ότι επειδή τον νονό της, ο οποίος ήταν από την Κεφαλονιά, τον είχανε κάνει «μπαούλο» τα σόγια, καθώς η μάνα της ΜΠΕΜΠΑΣ ήθελε να την βαφτίσει ΜΕΡΟΠΗ, όπως λέγανε την μάνα της, καθώς η μάνα της μάνας της Μπέμπας απειλούσε ότι δεν θα τους άφηνε τα παντατίφ αν δεν δίνανε στο παιδί το όνομα της και την μαμά του μπαμπά της Μπέμπας την φωνάζανε ΚΑΤΙΝΑ, όνομα που ούτε να «φτύσει» η μαμά της Μπέμπας, τελικά ο νονός επέλεξε να δώσει το όνομα της δικής του μάνας στην βάφτιση που την λέγανε Άννα, με αποτέλεσμα οι γονείς του παιδιού, με την απειλή ότι οι γιαγιάδες (ΜΕΡΟΠΗ ΚΑΙ ΚΑΤΙΝΑ) θα παθαίνανε εγκεφαλικό στο άκουσμα άλλου ονόματος, συνέχιζαν να φωνάζουν το παιδί ΜΠΕΜΠΑ μέχρι που έφτασε στα 80 φεύγα …

ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ

Με δεδομένη την φρίκη που ζει ένα ζευγάρι στον φιλικό κύκλο μας, φρίκη που σ’ εμένα προκαλεί ασυγκράτητα γέλια, αλλά στους πρωταγωνιστές, αποτελεί αιτία χωρισμού και στους παππούδες αιτία που να τους τρέχουνε στα εφημερεύοντα τις νύχτες, περιληπτικά:

Ένα παιδάκι γεννήθηκε αγοράκι. Τον μπαμπά της μαμάς του τον φωνάζουνε Λάκη, τον μπαμπά του μπαμπά του Τίτο. (Συγνώμη, αλλά το παιδί μου ούτε Λάκη θα το βάφτιζα, ούτε Τίτο).

Ο μπαμπάς του μωρού πιστεύει ακραδάντως ότι το ΤΙΤΟ είναι τιμημένο όνομα και αν δεν «ακούσει» ο πατέρας του το όνομα ΤΟΥ την ώρα της βάφτισης θα πεθάνει κεραυνοβόλα και ο ηθικός αυτουργός της πατροκτονίας θα είναι ο γιός.

Η σύζυγος και η μαμά του μωρού, πιστεύει ότι μια που δώσανε στο πρώτο παιδί το όνομα της μητέρας του άντρα της ΠΡΕΠΕΙ το δεύτερο παιδί να ονομαστεί ΛΑΚΗΣ !!!!!!

Πέντε μήνες σκο–τω–νο-νται για το όνομα σε σημείο που να υπάρχουν ήδη παράπλευρες απώλειες. Δηλαδή έκτακτες συστολές έχει υποστεί ο πατέρας και έχει μεταφερθεί με συμπτώματα εμφράγματος στο εφημερεύον κρατικό της Νίκαιας. ΟΙ ΔΥΟ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ τάζουν στην Παναγιά της Τήνου να δώσει φώτιση στους γονείς. Μια θεία που πρότεινε να πάρει το παιδί και τα ΔΥΟ ΟΝΟΜΑΤΑ, ΔΗΛΑΔΗ  ΤΙΤΟ ΛΑΚΗΣ Ή ΛΑΚΗ ΤΙΤΟ, διώχθηκε όπως οι Άραβες από τους Ισραηλινούς, αφού ο μπαμπάς του μωρού πίστεψε ότι ήταν βαλτή από την οικογένεια της γυναίκας του για να κολομπαρέψει το όνομα !

Η ΛΥΣΗ :

Θα γράψω καταρχάς την βιωματική μου εμπειρία.

ΌΤΑΝ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ, είχα ξεκαθαρίσει στον άντρα μου, ότι αν και τον μπαμπά μου τον λέγανε ΓΙΑΝΝΗ, αν και είχε σκοτωθεί πολύ νέος, ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ να δώσουμε στο παιδί το όνομα ΓΙΑΝΝΗΣ γιατί το όνομα του πεθερού μου, ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΠΟΛΥ.

ΤΟΝ ΛΕΓΑΝΕ ΑΛΕΞΙΟ !!!!

Αν κάναμε κορίτσι δεν ήθελα να βάλουμε το όνομα της μητέρας μου, που την φωνάζανε Αβγούλα, από το Χρυσαυγή, ούτε το όνομα της πεθεράς μου που την φωνάζανε Ειρήνη, αλλά ή το όνομα της γιαγιάς μου, που την φώναζαν ΑΡΤΕΜΙΣ ή το όνομα ΔΑΝΑΗ ή το όνομα ΜΥΡΤΩ !

Το παιδάκι μου γεννήθηκε αγόρι, το φώναξα από το μαιευτήριο Αλέξη και φυσικά γιορτάζει του Αγίου Αλεξίου και όχι του Αγίου Αλεξάνδρου.

Δεν άνοιξε «ρουθούνι» στο σόι γιατί ήμασταν αποφασισμένοι με τον άντρα μου και γιατί θεωρούσαμε βλακώδες να διαφωνήσουμε για το όνομα, καθώς η αγάπη που έχω στον πατέρα μου και στην μνήμη του δεν αλλοιώθηκε, επειδή φωνάζω το παιδί μου Αλέξη!

ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΑΠΕΜΠΛΟΚΗΣ

Καταρχάς ζευγάρι που «σκοτώνεται» γιατί δεν μπορεί να συμφωνήσει στο όνομα του παιδιού, καλύτερα να επισκεφθεί έναν σύμβουλο γάμου.

Παππούδες που «εκβιάζουν» τα παιδιά τους ότι ΑΝ ΔΕΝ ΟΝΟΜΑΣΟΥΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑ με αποτέλεσμα να μην τους «γράψουν» το δώμα, το εξοχικό, την τραπεζαρία με τα κουταλομαχαιροπήρουνα, τις πορσελάνες της θείας Κοτούλας, να μην πληρώσουν τον φωτογράφο της βάφτισης, να φτύσουν το καφέ της συμπεθέρας και άλλα δυσοίωνα, συνοπτικά δεν σέβονται τα παιδιά τους  και είναι ηλίθιοι.

Επίσης παιδιά που δεν μπορούν να ανεξαρτητοποιηθούν από τα τσαλίμια των γονιών τους είναι επίσης ηλίθια.

Με τρελαίνει το γεγονός ότι η ψήφος μου έχει ίση αξία με εκείνον που «σκοτώνεται» με το «άλλο του μισό» για το πώς θα ονοματίσει το παιδί και δεν κάνει μια βόλτα στο «χαμόγελο του παιδιού» ή σε ιδρύματα που νοσηλεύουν παιδάκια!!!!

Να σας ζήσει το παιδάκι σας και καλά μυαλά!!!! 

(Σε όσους έχουν κάψει φλάντζα)