Η μικρή μας ιστορία (μετά τον τοκετό)
…την πρωτη φορα που αρχισα να νιωθω μαμα ηταν οταν ειδα την φωτογραφια της στον υπερηχο…. Τι τελειο συναισθημα!!! Μετρουσα τις μερες να την κρατησω στην αγκαλια μου!!!! Και ναι! Μετα απο 9 μηνες, 1 εβδομαδα και αρκετη ταλαιπωριαααααααααα την εφερα στην ζωη!!!
Το κλαμα της βαλσαμο στην πονεμενη μου και τρομαγμενη μου καρδια!!! Μου την ακουμπησαν για δευτερολεπτα στο προσωπο μου και την πηραν να την»καθαρισουν». Την επομενη μερα την περιμενα να την θηλασω.. και να!! Μπαινει η νοσοκομα με το πυρεξακι μεσα και ερχεται προς το μερος μου!!!
– Το μωρακι σας, μου λεει
Χαμογελαω και μου την δινει αγκαλια! Της λεω «Γιατι ειναι ετσι το παιδι;;» (ειχε ακομα ξεραμενα αιματα στα μαλλακια του)
– Ξερετε, εεεε, δεν ειχε ζεστο νερο και θα την κανουμε μπανιο σημερα το μεσημερι…
Μενω και την κοιταω σαν χαζη!! Φευγει…. Το μεσημερι περιμενω… αλλα τιποτε!! Το παιδι απλυτο! Θελω να την ταισω, αλλα κανεις να βοηθησει με το θηλασμο! Προσπαθω μονη μου και η μπεμπα δεν συνεργαζεται. Ζηταω βοηθεια απο μια νοσοκομα. Μου δειχνει και μου λεει «Θα τα καταφερεις!!!«
Και ναι!!! Τα καταφερνουμε και οι δυο!! Η χαρα μου μεγαλη!!!
Αργοτερα ζηταω απο την μητερα μου να παει να βρει την υπευθυνη και να της δωσει το μωρο για να πλυθε. Και αφου εγινε και αυτο, μου την φερνει στο δωματιο να την ντυσω με τις κορδελες της και τα φρουφρου της. Την σφιγγω στην αγκαλια μου και δεν αφηνω κανεναν να την παρει (αχ τι τραβηξε η μαμακα μου εκεινες τις μερες) σαν υστερικη εκανα!!!
Την επομενη μου λενε οτι εχει ικτερο…. Χωρις να μου εξηγησουν τι ειναι και εγω ασχετη τελειως με αυτα αρχιζω και κλαιω…. Η μπεμπα μπαινει στην λαμπα στο διπλανο θαλαμο και εγω στο δωματιο να κλαιω συνεχεια και το στηθος μου να ειναι πιο σκληρο απο ποτε! Μου λεει μια κοπελα «Ζητα το θηλαστρο του νοσοκομειου. Θα παθεις ζημια….«
Η νοσοκομα αφαντη!!! Αλλαζε η βαρδια της και φροντισε να εξαφανιστει!!! Μπαινω και το παιρνω μονη μου. Προσπαθησα πολλες φορες αλλα τζιφος!! Τι κομπρεσες ζεστες, τι να το βγαζω με το χερι στο μπανιο, τιποτε αυτο!!! Εκει γεματο…. Βλεπετε δεν φροντισαν να με ενημερωσουν οτι μπορω να μπω στο θαλαμο που ηταν το παιδι μου να το ταισω!!!! Μπαινει η νοσοκομα στο δωματιο να μου κανει παρατηρηση (!!) γιατι πηρα το θηλαστρο χωρις αδεια!!! Εγινε χαμος!!! Με ακουσε ολο το νοσοκομειο!!!
Εκεινη φοβηθηκε και αφου φροντισα να σκεπαστω με το σεντονι για να κλαψω εξαφανιστηκε! Καποια στιγμη εμφανιστηκε η γιατρος μου και με ενημερωσε οτι μπορουσα να μπω να θηλασω την μπεμπα!
«Γιατι το λετε τωρα;;;; Γιατι δεν με ενημερωσατε πιο νωρις;;;«
Η απαντηση;;;;
«Τωρα σε ειδα!!!»
Μπαινω στο θαλαμο να θηλασω…. Μου φερνουν την μικρη και τα δακρια μου ποταμι!!! Μου δινουν ενα μπουκαλι γαλα να της το δωσω και τους λεω θελω να την βαλω στο στηθος μου.. Εκεινη επιμενει οτι το μωρο δεν θα χορτασει και προτεινει να πιει πρωτα το μπουκαλι και μετα στο στηθος!!!
Δεν το δεχομαι και την βαζω να πιει το γαλα της μαμας της…. Με κοιταζε με τα μικρα ματακια της σαν να μου ελεγε «Παρε με απο δω!!!»
Την επομενη βγαινω και παω στο σπιτι…. ψυχολογια μηδεν! Να κοιταζω την κουνια και να ειμαι απαρηγορητη!!!
Πηγαινα να την ταισω 3 φορες την ημερα… Ολο «θα την παρετε» μας ελεγαν και ολο την κρατουσαν μεσα…. Ζητησα να βγαλω το γαλα και να το αφηνω (ειδα καποιες που το κανανε), αλλα δεν με αφησαν!! Ειπε καποια εξυπνη «Δεν χρειαζεται, αφου πινει το ξενο»
Ειπα, εστω 3 φορες καθημερινα καλα ειναι απο το τιποτα…. Την τελευταια μερα παιρνουν τηλεφωνο να παμε να την παρουμε…. δεν πηγα! Δεν ειχα το κουραγιο…. Πηγε ο αντρας μου…
Και ξαφνικα μπαινει στο σπιτι με την καλαθουνα στο χερι και μου λεει «Κοιτα ποια σου εφερα!!!«
Αυτο ηταν!!! Τρελαθηκα απο χαρα! Ηταν οι πιο ομορφες στιγμες για μενα!!!
Σημερα η καρδουλα μου ειναι 4 χρονων και της εχω χαρισει κ ενα αδερφακι…..
μαμά Ιουλία
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
στο Αλεξανδρα γεννησα!!!η πρωτη γεννα πραγματικα με εκανε να μισησω τα δημοσια νοσοκομεια!την πρωτη μερα που μου την εφεραν στο δωματιο ...ερχονταν απο τα διπλανα δωματια οι συνοδοι να δουν το μωρο που γεννηθηκε με κατσαρα μαλλια!!!! ...μολις τους ελεγα :-παιδια ειναι απλυτο το παιδι λογω που δεν ειχαν ζεστο νερο ...δεν το πιστευαν!!!...........την δευτερη φορα παλι στο ιδιο νοσοκομειο ζητησα κ με εβαλαν ευτυχως στην καινουργια πτερυγα κ πραγματικα καμια σχεση !!!!ηταν τελεια ολα!
Κι εγώ στο Αλεξάνδρας γέννησα.Με έβαλαν σε ένα δωμάτιο με 500 άτομα αρχικά, απο τη πρώτη μέρα μου πήραν το μωρό και μου το έβαλαν στη λάμπα, για ίκτερο αλλά χωρίς καμία εξήγηση, εγώ στενοχωρήθηκα και μου κόπηκε απευθείας το γάλα και μόλις τη πήρα ήταν συγκαμμένη και με μόλυνση στον αφαλό της...
Και εγώ έχω βαρεθεί να ακούω όλα τα μωρά που ανεβάζουν ίκτερο (φυσιολογικοτατο) στην Ελλάδα να τα παίρνουν από τις μητέρες πάνω που πάει να εμπεδωθεί ο θηλασμός και να τα βάζουν σε λάμπες και ανοησίες. Και τα δύο μου παιδιά ειχαν ίκτερο, και τα δύο θήλαζαν συνεχώς και κατα τη διάρκεια του ίικτερου ακάθεκταμ και η μόνη συμβουλή από τη μαία ήταν να βάλω το μωρό κοντά στο παράθυρο...Δεκέμβριο μήνα στη Αγγλία, να πάρει λίγο φώς....και στη Ελλάδα με τόσο ήλιο, τα βάζουν κάτω από λάμπες. Υστερία και ελλειψη ενημέρωσης και των γιατρών και της κοινωνίας. Ελπίζω να αλλάξει κάποτε.
Άκου και το άλλο το καλό! Γέννησα 24 Ιουλίου σε δημόσιο νοσοκομείο. Ζητάω επανειλημμένα να θηλάσω το μωρό - το οποίο το είχα υποτίθεται συνεννοηθεί πριν τον τοκετο - και αφού άκουσα τα εξής: "τώρα δεν βγάζει τίποτα το στήθος σου, σαν νερό είναι , τι θα του προσφέρει", "του δίνουμε πρώτα ζαχαρόνερο και μετα κίντερτε γιατί δεν μπορεί να χωνέψει το γάλα κατευθείαν" και τέλος μου λεει μια μαία δήθεν έκπληκτη "Α γιατί, έχετε γάλα;" Δηλαδή γιατί να μην έχω;;;!! Την άλλη μέρα ανεβάζει ίκτερο, μου παίρνουν το μωρό να το βάλουν στην λάμπα αντί να το βγάζουμε στον ήλιο (για να μην κρυώσει λεει!!!) και επίσης μου λενε καλό είναι να μην το θηλάζεις πολύ τώρα με τον ίκτερο γιατί έτσι αργεί να του περάσει!!!!!
Ποσο σε καταλαβαινω??? Κι εμενα η μικρη μου με το που γεννηθηκε επιασε στηθος αλλα τη 2η μερα ανεβασε ικτερο και την εβαλαν στις λαμπες κ οι παιδιατροι δε με αφηναν να τη βγαζω καθολου οποτε με αναγκασαν να της δωσω ξενο. Οταν ζητησα θηλαστρο ηταν χαλασμενο!!!!!! Η παραγωγη μου μειωθηκε κ οταν προσπαθουσα με το δικο μου θηλαστρο (δεν ηταν επαγγελματικο κ δεν εκανε καλη δουλεια) η ποσοτητα δεν επαρκουσε. Οταν πηγαμε σπιτι η μικρη ειχε μαθει στο μπουκαλι κ με τα χιλια ζορια κ στα ορια επιλοχειας καταθλιψης καταφεραμε για 3-4 μηνες μεικτη διατροφη. Εχω τρομερες τυψεις....
Ιουλία σε ποιο νοσοκομείο εγιναν αυτα; είναι απαράδεκτα! Απογοητεύομαι που διαβαζω τέτοια πράγματα!... Μα καλά ούτε τα βασικά, το πλύσιμο; Να πρεπει να τους πιέσεις για τα αυτονόητα;;; Ελπίζω στη δευτερη γέννα να είχες καλύτερη αντιμετώπιση και φροντίδα. Να είμαστε γερές και δυνατές να αντιμετωπίζουμε την Ελλάδα του 2013 που είμαστε ακόμα πολύ πίσω γιατί από τις δομές δεν έχουμε να περιμένουμε και πολλά. Να χαίρεσαι τα ζουζούνια σου!
Κουράστηκα... Ειλικρινά κουράστηκα να διαβάζω γι αυτές τις απάνθρωπες συμπεριφορές απέναντι στις λεχώνες... Επιτέλους, θα αρχίσουν τα νοσοκομεία να έχουν μία νοοτροπία ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ θετική απέναντι στο θηλασμό? Και οι νοσοκόμες επιτέλους να αρχίσουν να έχουν τρόπους? Ειδικά απέναντι στις λεχώνες που είναι λόγω της κατάστασής τους και των ορμονών που χορεύουν καρσιλαμά, τόσο μα τόσο ευάλωτες... Έλεος πια... Στην Ουγκάντα καλύτερη αντιμετώπιση θα είχες Ιουλία... Μπράβο σου που τα κατάφερες κορίτσι μου, να χαίρεσαι τα μωράκια σου!