Ο ρατσισμός του μη θηλασμού!
Η δικιά μου ιστορία είναι από αυτές που δημιουργούν εντάσεις, ωστόσο καμία πρόθεση δεν έχω για κάτι τέτοιο. Ο μόνος λόγος που γράφω είναι για να ακουστεί μια ακόμα άποψη και κυρίως οι συμπάσχουσες νέες μανούλες να ξέρουν ότι δεν είναι μόνες!
Όταν γέννησα το παιδάκι μου ήξερα ότι θα θήλαζα, δεν είχα σκεφτεί κάτι διαφορετικό. Είχα μαία δίπλα μου και ξεκινήσαμε τη διαδικασία. Αυτό που θυμάμαι είναι πόνος, πόνος, πόνος αλλά και επιμονή. Γυρίσαμε σπίτι, δάκρυα, κρέμες για το στήθος, πόνος, πόνος κι ένα μωρό να κλαίει όλη μέρα και να κρέμεται από το στήθος μου. Η μαία με βοηθούσε συνέχεια, «κουράγιο και θα τα καταφέρουμε» μου έλεγε!
Μετά από 2 εβδομάδες ήρθε ο παιδίατρος και έντρομος ανακάλυψε ότι το παιδί αντί να αναπληρώσει το βάρος του είχε χάσει άλλο τόσο! Το παιδί μου όλες αυτές τις ημέρες λοιμοκτονούσε κι εγώ στο όνομα του θηλασμού δεν είχα πάρει χαμπάρι. Φυσικά και χωρίς πολλά λόγια ξεκίνησα συμπλήρωμα παράλληλα με το θηλασμό. Το μωρό μου άνθισε! Σε 3 μόνο ημέρες έβγαλε βλεφαρίδες, ξεμελάνιασε και πήρε αμέσως βάρος. Έτσι αποφάσισα να συνεχίσω με αυτή τη μέθοδο. Στη γωνία όμως με περίμεναν θηλάζουσες μάνες που έπεσαν να με φάνε λες και είχαν το δικαίωμα να ανακατευτούν στο τι θα κάνω εγώ με το παιδί μου. Ωστόσο, με έπεισαν και κάλεσα σύμβουλο θηλασμού, την πιο ξακουστή που υπήρχε.
Η κυρία κάθισε μισή ώρα, μου έδωσε κάτι εξωπραγματικές συμβουλές, το μωρό μου σπάραζε από πείνα και έλεγε «Άστο και σε μία ώρα ξανατάιστο, κλαίει από την κοιλίτσα του», ΜΑ ΠΕΙΝΑΕΙ της λέω, ΟΧΙ μου λέει, λες και ήξερε το κλάμα του μωρού μου, λες και το ζούσε 24 ώρες την ημέρα όπως κι εγώ. Και φυσικά έφυγε σε μισή ώρα σαν κυρία, έχοντας 50 ευρώ στην τσέπη, μαύρα φυσικά! Από εκείνη την ώρα και μετά είπα ΤΕΛΟΣ! Συνεχίζω με το ξένο και θα θηλάζω όσο πάει.
Κάθε φορά που έβγαζα μπιμπερό άκουγα μουρμουρητά πίσω από την πλάτη μου, «Γιατί δεν θηλάζεις τώρα;» μου έλεγαν, «Γιατί έτσι» έλεγα.
«Θα σου κοπεί το γάλα όπως πας» απαντούσαν κι όμως το γάλα δεν μου κόπηκε παρά μόνο όταν εγώ θέλησα να το κόψω…
Με άλλα λόγια έζησα έναν απίστευτο ρατσισμό, έγινα η ανίκανη της παρέας, για να μην πω εξυπνάδες που άκουγα. Άρχισα να καταβάλλομαι. Έφτασα στα πρόθυρα κατάθλιψης. Εγώ η άχρηστη δεν κατάφερα να θρέψω σωστά το παιδί μου, διάβαζα αμέτρητες ώρες στο διαδίκτυο και έκλαιγα, έκλαιγα, έκλαιγα. Τι δεν έκανα καλά; Τι πήγε λάθος; Ακόμη και τώρα φορτίζομαι τόσο πολύ που τα σκέφτομαι! Πόσο άσχημα με έκαναν να νιώσω κάτι δογματικές θηλάζουσες! Πόσες διαβάζω κάθε μέρα σε ποστ να μιλάνε σαν να είναι ανώτερα όντα.
«Ο θηλασμός είναι δικαίωμα του παιδιού«
Ναι συμφωνώ, αλλά ας μιλήσουμε και για το δικαίωμα του να το φέρουμε στη ζωή!
«Το ξένο γάλα το πίνουν τα μοσχαράκια» δηλαδή όλοι εμείς που δεν πίνουμε μητρικό αλλά αγελάδας, προφανώς μεταλλασόμαστε σε μοσχάρια!
Και το κορυφαία μου το είπε φίλη μου με υπεροπτικό ύφος: «Για να καταφέρεις το θηλασμό πρέπει να κάνεις πολλές θυσίες«
Συμφωνώ απόλυτα! Και ήμουν διατεθεμένη να το κάνω! Ωστόσο όταν φέρνεις στο κόσμο ένα παιδί ο θηλασμός είναι μια ακόμα θυσία στις αμέτρητες θυσίες που θα κάνεις για το παιδιά σου! Το παιδί μου το μεγαλώνω με τη μεγαλύτερη αγάπη του κόσμου, είμαι πάνω από το προσκεφάλι του και δεν αφήνω τίποτα να το πειράξει. Καμία δεν έχει το δικαίωμα να με κρίνει, παρά μόνο αυτό! Χαλαρώστε επιτέλους εσείς οι πορωμένες θηλάζουσες (όχι γενικώς οι θηλάζουσες, οι ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ θηλάζουσες, το διευκρινίζω!), δεν ανακαλύψατε την Αμερική! Κοιτάξτε τα δικά σας παιδιά, δε σας πέφτει λόγος για τα παιδιά των άλλων. Αν νοιάζεστε πια τόσο πολύ για τους άλλους να θηλάσουν μπορείτε να τους βοηθήσετε αφιλοκερδώς, ο θηλασμός δεν είναι επιχείρηση!
Και προπαντώς ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΜΑΣ!
Αλίκη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Φαντάζομαι θα έχει περάσει καιρός από τότε που ανέβηκε το άρθρο αλλά οκ. Δεν πειραζει που δεν θηλασες αποκλειστικά μπράβο όμως που θηλασες! Το παιδί σου είναι πολυ τυχερό γιατί θα πάρει τα αντισώματα σου και θα παρει και τις βιταμίνες Απ τη φόρμουλα που εσυ θα έχεις σε έλλειψη. Μην δαιμονοποιειτε το ξένο γάλα έχει σώσει κόσμο!! Ολα καλα σημασία δεν έχει το πόσο θα θηλασεις να ναι καλά το παιδι σου έχει σημασία. Εγώ προσωπικά μπήκα σε μια ομάδα θηλασμου κι όπως μπήκα βγήκα εκεί μέσα είναι το κλουβί με τις τρελές....
Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετικη..πιστεύω η κάθε μαμά έχει το ένστικτο να ξέρει τι ζητάει το μωρό της. Δεν υπάρχει η τουλάχιστον δεν πρέπει να υπάρχει μια κατηγορία για όλα τα μωρά ..ο θηλασμός είναι αμφίδρομος. .βοηθάει το μωρό βοηθάει η μαμά. εκπαιδευονται και οι δύο. Οι γενικότητες θα θηλάσεις αποκλειστικά η όχι θα δώσεις συμπληρωμα η όχι και οι κριτική καλό είναι να αποφεύγεται. πρέπει να υπολογίσουμε τη νέα μαμά και την ψυχολογία της ..Η κάθε βοήθεια να δίνεται χωρίς πίεση προς τη μία η την άλλη κατεύθυνση.
Δεν φταις εσυ αν δεν θηλασες το παιδι σου. Εκανες οτι καλυτερο μπορουσες. Εγω λυπαμαι μονο γιατ στην Ελλαδα δεν εχουμε νοσοκομεια και γιατρους φιλικα προς τον θηλασμο. Κι αυτο γιατι ειναι πολλα τα λεφτα που παιζονται απο τον μη θηλασμο. Σκεψου οτι ενα μωρο για να μπορεσει να θηλασει κι η μαμα να κατεβασει γαλα, χρειαζεται μολις γεννηθει να το βαλουν στο στηθος, να το αφησουν να θηλασει. Μετα πρεπει να εινσι συνεχως με την μητερα του και να θηλαζει οσο συχνα θελει. Μετα δεν πρεπει να του δωσουν καθολου μπιμπερο, γιατι τα μωρα μπερδευονται και δεν μπορουν να θηλασουν. Και πριν απο ολα αυτα θα πρεπει η μανουλα να εχει ενημερωθει για το ποσο σημαντικο ειναι και για εκεινη και για το μωρο ο θηλασμος. Τα νοσοκομεια ομως και οι γιατροι δεν εχουν οικονομικο οφελος απο το να μαθουν μια μαμα να θηλαζει. Εχουν ομως για να τη μαθουν να δινει μπιμπερο. Πιστευω οτι οι μονες που μπορουν να βοηθησουν ειναι ενας συλλογος απο μητερες που θηλαζουν που υπαρχει κ στην Ελλαδα. Αν κανεις δευτερο παιδι και θελεις να θηλασεις ψαξτο απο πριν.