Η συζήτηση

Διάβασα στο momastery.com ένα πολύ ωραίo γράμμα μιας οικογένειας προς το παιδί τους που ξεκινάει σχολείο.

Το μετέφρασα χρησιμοποιώντας το όνομα της κόρης μου και ένα φανταστικό όνομα σαν φίλη μου.

Πιστεύω πως παρόλο που η σχολική χρονιά έχει αρχίσει, ποτέ δεν είναι αργά για να δείξουμε το σωστό δρόμο στα παιδάκια μας. Και σίγουρα θα μας βοηθήσει και εμάς σαν γονείς να σκεφτούμε μια δεύτερη φορά πριν αφήσουμε το παιδάκι μας να κοροϊδέψει κάποιον συμμαθητή ή φίλο του χωρίς να του εξηγήσουμε πως θα μπορούσε να είναι και αυτό στη θέση αυτή αύριο.

Σας ευχαριστώ πολύ,

Άννα 

Έλενα μου,

Μωράκι μου

Αύριο είναι μια μεγάλη μέρα. Θα πας στο Νηπιαγωγείο – ουάου

Έλενα, – όταν πήγαινα στο νηπιαγωγείο, ήταν ένα μικρό κορίτσι στην τάξη μου που την έλεγαν Κατερίνα.

Η Κατερίνα ήταν λίγο διαφορετική σε σχέση με τα άλλα παιδιά, φορούσε περίεργα ρούχα και μερικές φορές μύριζε λίγο άσχημα.

Η Κατερίνα δεν χαμογελούσε. Είχε πάντα σκυμμένο το κεφάλι της και δεν κοίταζε ποτέ τα άλλα παιδιά. Ποτέ δεν έκανε τις εργασίες της. Νομίζω ότι οι γονείς της ποτέ δεν της θύμιζαν να τις κάνει όπως έκαναν οι γονείς μου ή οι γονείς των υπόλοιπων παιδιών ή όπως εγώ σου θυμίζω να κάνεις κάποια πράγματα. Τα άλλα παιδιά την πείραζαν πολύ την Κατερίνα και όποτε της το έκαναν, εκείνη χαμήλωνε ακόμα πιο πολύ το κεφάλι της. Εγώ ποτέ δεν την πείραξα, ούτε την κορόιδεψα. Όμως ποτέ δεν είπα και στα υπόλοιπα παιδιά να σταματήσουν να την ενοχλούν.

Και ποτέ δεν της μίλησα, ποτέ, ούτε μια φορά. Ποτέ δεν την κάλεσα να κάτσει δίπλα μου να φάμε το μεσημεριανό μας ή να παίξει μαζί μου. Έτσι πάντα ήταν μόνη της. Θα πρέπει να ένιωθε πολύ άσχημα, θα πρέπει να ένιωθε μοναξιά

Ακόμα την σκέφτομαι, κάθε μέρα. Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν με θυμάται και αυτή. Μάλλον δεν θα με θυμάται. Πιστεύω ότι αν της είχα ζητήσει μια φορά να παίξουμε μαζί, μόνο μια φορά, θα με θυμόταν

Πιστεύω ότι ο Θεός βάζει τους ανθρώπους στην ζωή μας σαν δώρα προς εμάς. Τα παιδιά που θα είναι στην τάξη σου φέτος είναι δώρα σταλμένα από το Θεό για σένα.

Γι’ αυτό το λόγο, θα σε παρακαλούσα να τους φερθείς, στο κάθε ένα παιδί, σαν ένα δώρο από το Θεό. Στο κάθε ένα παιδί.

Αγαπούλα μου, αν δεις ένα παιδάκι μοναχούλι του ή να κάθεται στεναχωρημένο  ή να το πειράζουν τα άλλα παιδιά, ένα μέρος της καρδούλας σου θα πονέσει λιγάκι. Ο πατέρας σου και εγώ θέλουμε να εμπιστευτείς αυτόν τον πόνο. Σε όλη σου τη ζωή θέλουμε να δίνεις σημασία και να εμπιστεύεσαι αυτό τον πόνο. Αυτός ο πόνος στην καρδιά λέγεται ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ και είναι το σημάδι του Θεού προς εσένα ώστε να κάνεις αυτό που πρέπει. Είναι ο Θεός που σου λέει «Έλενα! Ξύπνα! Ένα από τα μωράκια μου πονάει! Κάνε κάτι να το βοηθήσεις«

Όποτε νιώθεις συμπόνια να σκέφτεσαι πως είναι κάτι συναρπαστικό. Σημαίνει πως ο Θεός σου μιλάει και είναι ιερό.  Σημαίνει πως σε εμπιστεύεται και σε χρειάζεται.

Κάποιες φορές η μαγεία της συμπόνιας θα σε κάνει να μπεις στη μέση και να θες να σταματήσεις μια άσχημη κατάσταση αμέσως.

Η συμπόνια μπορεί να σε οδηγήσει στο να πεις σε αυτόν που ενοχλεί κάποιον, να το σταματήσει και μετά να πεις στο παιδάκι που το ενοχλούσαν να έρθει να παίξετε μαζί.  Μπορεί να  καλέσεις ένα παιδί που κάθεται μόνο του να έρθει να φάτε παρέα. Μπορείς να διαλέξεις ένα παιδί να συμμετάσχει στην ομάδα σου πρώτο, ενώ συνήθως το διαλέγουν τελευταίο. Αυτά τα πράγματα μπορεί να σου φανούν δύσκολα να τα κάνεις αλλά μπορείς να τα καταφέρεις.

Κάποιες φορές μπορεί να νιώσεις συμπόνια αλλά να μην καταφέρεις να μπεις στη μέση αμέσως και να βοηθήσεις το παιδάκι που νιώθει ενοχλημένο. Συμβαίνει και αυτό μερικές φορές, είναι εντάξει, μην το φοβάσαι. Μου έχει συμβεί και εμένα. Μπορεί εκείνη τη φορά να επιλέξεις να μιλήσεις για αυτό το συμβάν στη δασκάλα σου και σε εμάς, τους γονείς σου. Εμείς θα είμαστε δίπλα σου γιατί είμαστε ομάδα, είμαστε ομάδα μαζί με όλη σου την τάξη. Το να ζητάς βοήθεια για κάποιον που τη χρειάζεται, που νιώθει ενοχλημένος  δεν είναι κάρφωμα. Κάνεις το σωστό. Εάν κάποιος από την τάξη σου χρειάζεται βοήθεια, σε παρακαλούμε να μας το πεις. Μαζί θα βρούμε τη λύση  και θα το βοηθήσουμε.

Όταν ο Θεός σου μιλάει κάνοντας την καρδιά σου να πονάει, κάνοντας σε να νιώσεις συμπόνια για κάποιον συμμαθητή ή φίλο σου, απλά κάνε κάτι. Σε παρακαλώ μην αγνοήσεις το Θεό που σου ψιθυρίζει

Θα ήθελα να μην είχα αγνοήσει το Θεό όταν μου είχε μιλήσει για την Κατερίνα. Τον θυμάμαι να προσπαθεί, θυμάμαι να νιώθω συμπόνια, αλλά εγώ διάλεξα το φόβο και όχι την συμπόνια. Μακάρι να μην το είχα κάνει. Η Κατερίνα  θα μπορούσε να είχε κάνει μια φίλη και εγώ να την είχα βοηθήσει.

Έλενα  – Δεν μας ενδιαφέρει αν είσαι η πιο έξυπνη ή η πιο γρήγορη ή η πιο αστεία. Θα υπάρξουν πολλοί διαγωνισμοί στο σχολείο και δεν μας ενδιαφέρει αν θα κερδίσεις κάποιον από αυτούς ή και κανέναν. Δεν μας ενδιαφέρει αν οι φίλες σου σε θεωρούν την πιο όμορφη ή αν θα σε επιλέξουν πρώτη ή τελευταία για να συμμετάσχεις στην ομάδα του σχολείου. Δεν μας ενδιαφέρει αν η δασκάλα θα σε συμπαθήσει ή όχι. Δεν μας ενδιαφέρει αν θα έχεις τα καλύτερα ρούχα ή τις καλύτερες συλλογές από κούκλες κτλ. Απλά δεν μας ενδιαφέρει.

Δεν πας στο σχολείο για να γίνεις  η καλύτερη σε όλα. Ήδη σε αγαπάμε όσο πιο πολύ μπορούμε. Δεν χρειάζεται να κερδίσεις την αγάπη μας και δεν μπορείς να τη χάσεις. Τα πράγματα έτσι έχουν.

Σε στέλνουμε στο σχολείο για να εξασκηθείς στο να είσαι γενναία και ευγενική.

Οι ευγενικοί άνθρωποι είναι γενναίοι άνθρωποι. Το να νιώθεις γενναία, δεν είναι ένα συναίσθημα για το οποίο θα πρέπει να περιμένεις.

Είναι μια απόφαση. Είναι μια απόφαση ότι η συμπόνια είναι πιο σημαντική από το φόβο, από το να ακολουθείς απλά το πλήθος, από το προσαρμόζεσαι απλά στις καταστάσεις.

Πίστεψε με αγάπη μου είναι. Είναι πολύ πιο σημαντική.

Μην προσπαθήσεις να γίνεις η καλύτερη σε όλα αυτή τη χρονιά

Απλά να είσαι ευγνώμων, ευγενική και γενναία. Αυτά είναι όλα που χρειάζεται να είσαι.

Να προσέχεις τους συμμαθητές και τη δασκάλα σου. Ανήκετε ο ένας στον άλλον .

Είσαι ένα πολύ τυχερό κοριτσάκι που θα μπορέσεις να ανοίξεις όλα  αυτά τα δώρα φέτος .

Σ’ αγαπώ τόσο πολύ που η καρδιά μου μπορεί να εκραγεί.

Να ευχαριστηθείς τα δώρα σου..

Και σ’ ευχαριστώ που είσαι το πιο αγαπημένο μου δώρο .

Σ’ αγαπώ πολύ,

Η μαμά σου