Δεν το βάζω κάτω!
Ειμαι η Π. και ειμαι 28 ετων.
Παντρευτηκα το 2012. Δυο μηνες πριν τον γαμο προσπαθουσαμε να μεινω εγκυος. Εδω να πω οτι εχω πολυκυστικες ωοθηκες. Καθε μηνα απο τον πρωτο μηνα γνωριμιας μας ειχα καθυστερηση… Οποτε καταλαβαινετε… καθε μηνα τεστ εγκυμοσυνης! Μπορει να εχω κανει και 40 τεστ.
Τελειωνει ο γαμος και μας λεει ο γυναικολογος μου «Ας κανουμε εναν ελεγχο!» Και οι δυο… Κανουμε τα παντα και βρισκουμε ολιγοσπερμια… Λεμε «Δεν πειραζει» και προχωραμε με τον γυναικολογο σε σπερματεγχυση… Παιρνω τα χαπια, κανω και την ενεση. Και μετα απο 2 εβδομαδες περιπου εχω καθυστερηση… Λεω στον αντρα μου «Λες να μαστε τοσο τυχεροι;» Αλλα τελικα αρνητικο, αφου φυσικα εκανα β χοριακη… Εδω αρχιζει το μαρτυριο… Χαπια να παιρνει ο αντρας μου να δυναμωσει… Φτανει ο γεναρης και μας λεει ο γιατρος οτι καλυτερα να κανουμε εξωσωματικη…
Ξεκιναω τον Απριλιο με τις ενεσεις και φτανει ο Μάιος και η μερα που θα πηγαινα Αθηνα για την ωοληψια και εμβρυομεταφορα… Την επομενη που φτασαμε ο αντρας μου φευγει για το νησι που μενουμε λογω δουλειας και μενω να περιμενω να κανω την εμβρυομεταφορα… Ολα καλα, την κανω και γυρνω πισω… Περιμενω δυο εβδομαδες να κανω την β χοριακη με πολυ αγχος.. Την κανω και παιρνω τηλεφωνο το μεσημερι και εκει που νομιζα οτι θα ακουσω αρνητικο γιατι ολες αυτες τις μερες ειχα αιμα, ακουω 115.2 μονάδες. Λεω στον αντρα πως ειναι θετικο και παιρνω τον γιατρο που μου λεει «Πηγαινε σε δυο μερες ξανα!«
Παω μετα απο 2 μερες με πολυ αγχος και ακουω οτι κατεβηκε στο 29, λεμε τωρα τελος… Εχω πεσει ψυχολογικα σε καταθλιψη, εχω και την περιοδο να αργει… Δεν πειραζει, θα ξαναπροσπαθησουμε τον χειμωνα…
Ερχεται ο Νοεμβριος και ξεκιναω ενεσεις με τετοια χαρα και σιγουρια οτι ολα καλα πανε… Παω καθε δυο μερες σε αλλον γιατρο ειδικο για εξωσωματικες και πανε ολα τελεια! Στις 11/12/2013 εκανα ωοληψια, ολα καλα και μας λεει ο εμβρυολογος μας οτι εχω 8 αυγα τα οποια ειναι τελεια και παμε για εμβρυομεταφορα στις 16/12/2013… Παω εκεινη την ημερα και βαζουμε 3 καλα εμβρυα και κραταω ενα κατεψυγμενο… Ερχομαι σπιτι και περιμενω την 27/12 για χοριακη ολα πανε καλα στο κρεβατι εγω για σιγουρια ωσπου μια μερα την Κυριακη 22/12 βλεπω καφε… Παιρνω τον γιατρο λεει κρεβατι… Καθομαι εκει, την Τριτη 24/12 βλεπω αιμα λεω παει τωρα τα ‘χασα… Στεναχωρια, κλαμα, καταθλιψη… Περνω μαυρες μερες ωσπου την Παρασκευη 27/12 παω για χοριακη… Βγαινει και ενω εχω περασει στην αρνηση οτι θα βγει αρνητικη ακουω 9.6…
Παιρνω γιατρο λεει «Εισαι! Πηγαινε και αυριο να δουμε«
Αγχωνομαι γιατι θυμηθηκα την προηγουμενη φορα… Παω και ακουω 17.8… Λεω δεν ειναι δυνατον… Λεει ο γιατρος «Καλα παμε«, μου αυξανει και τα χαπια για σιγουρια και Δευτερα πρωι παω για να κανω ξανα.. Μας λεει 47! Χαρουμενη, λεω, τελεια παμε… Βλεπω τον γιατρο και μου λεει «Αλλη μια, τελευταια του χρονου να δουμε» και σηκωνομαι την Τριτη 31/12 να κανω ωσπου βλεπω σταγονα ροζ, λεωω ωχ, οχι καλο.. και παιρνω αποτελεσματα και ειναι 40… Επαθα σοκ… Εκλαιγα στο κρεβατι ολες τις μερες αυτες ωσπου καταλαβα οτι δεν αξιζει γιατι εχω ενα μοναδικο να με περιμενει εκει κατεψυγμενο… Και αν αυτο δεν παει καλα, θα το ξανακανω…
Ολες εμεις που προσπαθουμε δεν πρεπει να απογοητευομαστε, πρεπει να ειμαστε δυνατες… Θελω να πω ενα μεγαλο ευχαριστω στον αντρα μου που επι 3 κοντα εβδομαδες ηταν διπλα μου και με καθυσηχαζε… Συγνωμη για που εγραψα τοσα πολλα και σας κουρασα… Φιλια και δυναμη σε ολες μας…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κοριτσάκι υπομονή. Έχω κάνει πέντε εξωσωματικές και έχω αποκτήσει δύο παιδάκια. Συμβουλή: αν δεν έχεις κάνει εξέταση αντιπατρικών, κάνε! Οι δύο πρώτες προσπάθειές μου πήγαν τσάμπα και βερεσέ, επειδή το σώμα μου αναγνώριζε το κύημα σαν εχθρό και το σκότωνε. Έκανα εμβόλια με το αίμα του άντρα μου (επεξεργασμένο) για να τα καταφέρω. Πάλεψε το όσο μπορείς. Καλή επιτυχία!!!!
Κορίτσια μη χάνετε την πίστη σας. Όλα είναι δυνατά! Δεν ξέρω σε τι βαθμό ειναι οι πολυκυστικές σας, εννοώ αν έχετε περίοδο κανονικά ή όχι. Εγώ έχω πολυκυστικές αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό, δηλ. έχω πάντα περίοδο αλλά δεν έχω σταθερό κύκλο, ο άντρας μου ολιγοσπερμία και έμεινα φυσιολογικά έγκυος. Είχαμε πάει σε γιατρό και περιμέναμε να αδιαθετήσω για να ξεκινήσουμε τον επόμενο μήνα τη διαδικασία της σπερματέγχυσης, περίοδος πουθενά, εγώ αγωνιούσα και σε επικοινωνία με το γιατρό μου λέει να κάνω μια χωριακή, τελικά ήμουν έγκυος! Φίλη μου με πολυκυστικές και καθόλου περίοδο, εκτός αν πάρει χαπάκια έμεινε έγκυος στο πρώτο παιδί με σπερματέγχυση και στο δεύτερο φυσιολογικά. Έκανε ελεύθερο επειδή νόμιζε ότι δεν είχε "κίνδυνο" να μείνει έγκυος και σε ραντεβού με τον γιατρό για να ρυθμίσουν την περίοδο, επειδή δεν είχε για κανά εξάμηνο, της είπε ότι ήταν 2 μηνών έγκυος! Μην απογοητεύεστε το άγχος είναι ο,τι χειρότερο! Εύχομαι να κρατήσετε σύντομα στην αγκαλιά σας το παιδάκι που τόσο ποθήτε.
Να ήξερες ποοοοοόσο σε καταλαβαίνω.... Δυστυχώς, δεν είσαι ούτε η πρώτη αλλά ούτε και η τελευταία που περνάς αυτή τη δοκιμασία.. Και εγώ έκανα ωοληψία στις 11-12-13 (όπως εσύ) και την Τρίτη που μας έρχεται προχωράω σε εμβρυομεταφορά. Κουράγιο, να έχεις πίστη και να ξέρεις πως θα τα καταφέρεις..Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.....
Δεν μπορεις να φανταστεις ποσο σε καταλαβαινω.Εχω πολυκυστικες και ο αντρας μου ολιγοσπερμια.Ξεκιναμε εξωσωματιμες με πολυ αγχος.Θυμαμαι οτι επρεπε να ειναι η δικη μου ψυχολογια καλη αλλα να στηριζω και τον αντρα μου γιατι ηταν ενα ρακος το ειχε παρει πολυ σοβαρα.Βεβαια εμενα με ειχε βοηθησει πολυ ψυχολογικα το οτι ειχαμε συζητησει με τον συζυγο μου οτι θα προσπαθουσαμε μεχρι καποια ηλικια και αν δεν τα καταφερναμε θα προχωρουσαμε στην υιοθεσια.Αυτο ηταν βαλσαμο ψυχης για μενα,ηξερα οτι θα γεμισει η αγκαλια μου ειτε με τον ενα ειτε με τον αλλον τροπο.Μη στα πολυλογω εμεινα εγκυος στην πεμπτη εξωσωματικη ,με μιξεις φαρμακων, κορτιζονη, με 18 ωαρια εγω και καναμε εμβρυομεταφ. Βλαστοκυστη.Σημερα εχω εναν γιο 4 μιση χρονων και λεω να προσπαθησω να του χαρισω αν.........τα καταφερω ενα αδερφακι.Μετα απο ολο αυτο που περασα πιστευω οτι αν ειστε ενωμενο σαν ζευγαρι θα τα καταφερετε τελικα.και ξερεις κατι εμεις οι ανθρωποι ειμαστε λιγο ανυπομονοι οταν θελουμε κατι το θελουμε τωρα, θα ερθει οταν ειναι η ωρα του .Απλα εσυ προσπαθεις και προχωρας μπροστα. Και μη ξεχνας αν δεν δωσεις δυναμη εσυ στον εαυτο σου δεν μπορει κανενας αλλος.Εγω με αυτο πορευομουνα.Υπομονη και το θαυμα θα γινει....Καλη επιτυχια.