Οικογενειακή βόλτα (;) με τα δίδυμα!

…Και ήρθε επιτέλους η πολυπόθητη Ανοιξη και μικροί μεγάλοι να μην κρατιόμαστε να βγούμε έξω, για βόλτες που όσο να ‘ναι λίγο το κρύο, λίγο οι ιώσεις τις στερηθήκαμε το χειμώνα… Ειδικά αν έχεις παιδάκια κάτω των τριών, οι Ανοιξιάτικες βόλτες σημαίνουν και πρωτόγνωρες χαρές για γονείς και παιδιά… Τα δικά μου αγγελούδια είναι δίδυμα και ειναι 1,5 έτους…

Ξυπνάμε που λέτε πρωινό Σαββάτου, ο καιρός υπέροχος, τα μικρά υγιέστατα κι αρχίζουμε τις ετοιμασίες για τη βολτούλα!!! Φέτος δεν είναι και βρέφη, οπότε θα το χαρούμε διπλά μια και θα καταλαβαίνουν. Θα συμμετέχουν επιτέλους ενεργά….

Τρώμε μια ώρα για τάισμα, ντύσιμο των παιδιών, ετοιμασία της τσάντας τους, ντύσιμο δικό μας (για μακιγιάζ της μαμάς ούτε λόγος, μιας και μόλις μυρίστηκαν πως θα βγαίναμε έξω, έκλαιγαν ένα τέταρτο πίσω απ’ την πόρτα), οπότε τα μαλλιά κοτσίδα και γειά σας.

Μένουμε σε χωριό οπότε θα πηγαίναμε στην κοντινότερη πόλη για βόλτα. Το πρόγραμμα είχε ως εξής: Ψώνια για τα παιδιά, ψώνια για τη μαμά-ψυχοθεραπεία στα Hondos, καφεδάκι, φαγητό κι επιστροφη. Αχ πόσο ειδυλλιακό φάνταζε στο μυαλό μου. Μια υπέροχη family day!!!

Mετά απο 45 λεπτά στο δρόμο κι άλλο ένα τέταρτο για πάρκινγκ, αρχίζουν οι πρώτες γκρίνιες γιατί δε θέλουν άλλο να είναι στα καθισματάκια. Λογικό… Παρκάρουμε επιτέλους και τους βάζουμε στα καρότσια, η γκρίνια γίνεται εντονότερη… απο το ένα κάθισμα στο άλλο… Κι αυτό λογικό…

Και πάμε για την πρώτη μας στάση… αγορά παπουτσιών… τους βγάζουμε απο τα καρότσια όπου ξαμολιούνται στο μαγαζί κι άντε να τα πιάσεις για να τους δοκιμάσεις τα καινούρια παπούτσια… Με τα χίλια βάσανα ψωνίζουμε αλλά το να ξανακάτσουν στο καρότσι είναι απο δύσκολο εώς αδύνατο… Οπότε κουβαλάμε παιδιά και δυο καρότσια… στο μεταξύ ο ένας θέλει αλλαγή πάνας κι ο άλλος πεινάει… Χαμός. Στο πρώτο παγκάκι που βρίσκουμε αλλάζουμε και ταίζουμε. Ταίζουμε τρέχοντας βέβαια μια και με την άπλα της πλατείας που να κάτσουν οι μπόμπιρες… Εγώ σκέφτομαι τα Hondos και παίρνω κουράγιο…

Μετά απο μισή ώρα ξανακάθονται στα καρότσια και πάμε για την επόμενη στάση, στο πολυκατάστημα, εννοείται βγαίνουν απο το καρότσια, παίρνουν κι αυτοί απο ενα καλαθάκι κι ότι τους γυαλίσει στο μάτι το ρίχνουν μέσα (ήθελαν να ψωνίσουν στη μαμά τα χρυσά μου)… Μετα βίας προλαβαίνω να πάρω αυτά που ήθελα, να επιστρέψω στα ράφια τα «ψώνια» των μικρών και να φύγουμε πρίν οι κατάρες των πωλητριών μας στοιχειώσουν για μια ζωή…

Η ώρα έχει ήδη περάσει, θέλουμε κι άλλη αλλαγή πάνας και για τους δυο, τα μαγαζιά κλείνουν, οπότε πάμε κατ’ ευθείαν για καφέ (στο μοναδικό καφέ που έχει αλλαξιέρα στις τουαλέτες…) Καθομαστε, παραγγέλνουμε, αλλά οι μπόμπιρες όπως είναι φυσικό αρχίζουν τις εξερευνήσεις στο χώρο, τις κοινωνικές επαφές με τα γύρω τραπέζια και για να μην τα πολυλογώ κυνηγητό και πάλι και εννοείται καφέ δεν ήπιαμε…

Μετά τον καφέ υποτίθεται θα πηγαίναμε για φαγητό αλλά που κουράγιο. Ημασταν και οι δύο πτώματα, όπως και τα παιδιά…

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Αυτό που οι μεγάλοι έχουν στο μυαλό τους ως βόλτα, πρέπει να ανταποκρίνεται στις εκάστοτε ανάγκες του παιδιού ανάλογα με την ηλικία του, διαφορετικά μόνο ταλαιπωρία είναι για όλους. Εμείς ήμασταν μεσα στα νεύρα που δεν κάναμε τις δουλειές μας, τα μικρά το ίδιο μια και ταλαιπωρήθηκαν αρκετα, αποτέλεσμα… γκρίνια…

Για να τελειώσω την ιστορία της συγκεκριμένης μέρας, γυρίσαμε σπίτι οπου τα παιδιά κοιμήθηκαν στο αυτοκίνητο και χάλασε όλο τους το πρόγραμμα, έφαγαν αργά αφού μέχρι να μαγειρέψω στο σπίτι πήγε 5 το απόγευμα και η μέρα μας μόνο ευχάριστη που δεν ήταν…

Τι να κάνουμε… δεν έρχονται τα άτιμα με manual. Το πάθημα μας έγινε μάθημα οπότε τώρα οι βόλτες μας έχουν τελείως άλλο προσανατολισμό όταν έχουμε μαζί τα παιδιά (που τα έχουμε πάντα δηλαδή)… Καφεδάκι στο χέρι, παγκάκι στην πλατεία, μπάλες παιχνίδια και τα αφήνουμε να τρέξουν και να παίξουν όσο θέλουν, άσε που κι εμείς περνάμε καλύτερα παίζοντας και τρέχοντας μαζί τους. Απίστευτη πηγή ζωντάνιας!!! Μετά επίσκεψη σε φιλαράκια με παιδιά στην ίδια ηλικία, όπου κατεδαφίζουν το σπίτι όλα μαζί κι έτσι όλοι είμαστε ευχαριστημένοι…

Τελικά, όταν έχεις παιδιά εκείνα καθορίζουν το πρόγραμμα… Τώρα προσπαθούμε να βρούμε μια φόρμουλα για τα μπάνια το καλοκαίρι μια και φαντάζομαι δεν παίζει να κάτσουν ήσυχα και να παίζουν με τα κουβαδάκια τους κάτω απο την ομπρέλα.

Any ideas???

μαμά Iris

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com