Οικογενειακή βόλτα (;) με τα δίδυμα!
…Και ήρθε επιτέλους η πολυπόθητη Ανοιξη και μικροί μεγάλοι να μην κρατιόμαστε να βγούμε έξω, για βόλτες που όσο να ‘ναι λίγο το κρύο, λίγο οι ιώσεις τις στερηθήκαμε το χειμώνα… Ειδικά αν έχεις παιδάκια κάτω των τριών, οι Ανοιξιάτικες βόλτες σημαίνουν και πρωτόγνωρες χαρές για γονείς και παιδιά… Τα δικά μου αγγελούδια είναι δίδυμα και ειναι 1,5 έτους…
Ξυπνάμε που λέτε πρωινό Σαββάτου, ο καιρός υπέροχος, τα μικρά υγιέστατα κι αρχίζουμε τις ετοιμασίες για τη βολτούλα!!! Φέτος δεν είναι και βρέφη, οπότε θα το χαρούμε διπλά μια και θα καταλαβαίνουν. Θα συμμετέχουν επιτέλους ενεργά….
Τρώμε μια ώρα για τάισμα, ντύσιμο των παιδιών, ετοιμασία της τσάντας τους, ντύσιμο δικό μας (για μακιγιάζ της μαμάς ούτε λόγος, μιας και μόλις μυρίστηκαν πως θα βγαίναμε έξω, έκλαιγαν ένα τέταρτο πίσω απ’ την πόρτα), οπότε τα μαλλιά κοτσίδα και γειά σας.
Μένουμε σε χωριό οπότε θα πηγαίναμε στην κοντινότερη πόλη για βόλτα. Το πρόγραμμα είχε ως εξής: Ψώνια για τα παιδιά, ψώνια για τη μαμά-ψυχοθεραπεία στα Hondos, καφεδάκι, φαγητό κι επιστροφη. Αχ πόσο ειδυλλιακό φάνταζε στο μυαλό μου. Μια υπέροχη family day!!!
Mετά απο 45 λεπτά στο δρόμο κι άλλο ένα τέταρτο για πάρκινγκ, αρχίζουν οι πρώτες γκρίνιες γιατί δε θέλουν άλλο να είναι στα καθισματάκια. Λογικό… Παρκάρουμε επιτέλους και τους βάζουμε στα καρότσια, η γκρίνια γίνεται εντονότερη… απο το ένα κάθισμα στο άλλο… Κι αυτό λογικό…
Και πάμε για την πρώτη μας στάση… αγορά παπουτσιών… τους βγάζουμε απο τα καρότσια όπου ξαμολιούνται στο μαγαζί κι άντε να τα πιάσεις για να τους δοκιμάσεις τα καινούρια παπούτσια… Με τα χίλια βάσανα ψωνίζουμε αλλά το να ξανακάτσουν στο καρότσι είναι απο δύσκολο εώς αδύνατο… Οπότε κουβαλάμε παιδιά και δυο καρότσια… στο μεταξύ ο ένας θέλει αλλαγή πάνας κι ο άλλος πεινάει… Χαμός. Στο πρώτο παγκάκι που βρίσκουμε αλλάζουμε και ταίζουμε. Ταίζουμε τρέχοντας βέβαια μια και με την άπλα της πλατείας που να κάτσουν οι μπόμπιρες… Εγώ σκέφτομαι τα Hondos και παίρνω κουράγιο…
Μετά απο μισή ώρα ξανακάθονται στα καρότσια και πάμε για την επόμενη στάση, στο πολυκατάστημα, εννοείται βγαίνουν απο το καρότσια, παίρνουν κι αυτοί απο ενα καλαθάκι κι ότι τους γυαλίσει στο μάτι το ρίχνουν μέσα (ήθελαν να ψωνίσουν στη μαμά τα χρυσά μου)… Μετα βίας προλαβαίνω να πάρω αυτά που ήθελα, να επιστρέψω στα ράφια τα «ψώνια» των μικρών και να φύγουμε πρίν οι κατάρες των πωλητριών μας στοιχειώσουν για μια ζωή…
Η ώρα έχει ήδη περάσει, θέλουμε κι άλλη αλλαγή πάνας και για τους δυο, τα μαγαζιά κλείνουν, οπότε πάμε κατ’ ευθείαν για καφέ (στο μοναδικό καφέ που έχει αλλαξιέρα στις τουαλέτες…) Καθομαστε, παραγγέλνουμε, αλλά οι μπόμπιρες όπως είναι φυσικό αρχίζουν τις εξερευνήσεις στο χώρο, τις κοινωνικές επαφές με τα γύρω τραπέζια και για να μην τα πολυλογώ κυνηγητό και πάλι και εννοείται καφέ δεν ήπιαμε…
Μετά τον καφέ υποτίθεται θα πηγαίναμε για φαγητό αλλά που κουράγιο. Ημασταν και οι δύο πτώματα, όπως και τα παιδιά…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Αυτό που οι μεγάλοι έχουν στο μυαλό τους ως βόλτα, πρέπει να ανταποκρίνεται στις εκάστοτε ανάγκες του παιδιού ανάλογα με την ηλικία του, διαφορετικά μόνο ταλαιπωρία είναι για όλους. Εμείς ήμασταν μεσα στα νεύρα που δεν κάναμε τις δουλειές μας, τα μικρά το ίδιο μια και ταλαιπωρήθηκαν αρκετα, αποτέλεσμα… γκρίνια…
Για να τελειώσω την ιστορία της συγκεκριμένης μέρας, γυρίσαμε σπίτι οπου τα παιδιά κοιμήθηκαν στο αυτοκίνητο και χάλασε όλο τους το πρόγραμμα, έφαγαν αργά αφού μέχρι να μαγειρέψω στο σπίτι πήγε 5 το απόγευμα και η μέρα μας μόνο ευχάριστη που δεν ήταν…
Τι να κάνουμε… δεν έρχονται τα άτιμα με manual. Το πάθημα μας έγινε μάθημα οπότε τώρα οι βόλτες μας έχουν τελείως άλλο προσανατολισμό όταν έχουμε μαζί τα παιδιά (που τα έχουμε πάντα δηλαδή)… Καφεδάκι στο χέρι, παγκάκι στην πλατεία, μπάλες παιχνίδια και τα αφήνουμε να τρέξουν και να παίξουν όσο θέλουν, άσε που κι εμείς περνάμε καλύτερα παίζοντας και τρέχοντας μαζί τους. Απίστευτη πηγή ζωντάνιας!!! Μετά επίσκεψη σε φιλαράκια με παιδιά στην ίδια ηλικία, όπου κατεδαφίζουν το σπίτι όλα μαζί κι έτσι όλοι είμαστε ευχαριστημένοι…
Τελικά, όταν έχεις παιδιά εκείνα καθορίζουν το πρόγραμμα… Τώρα προσπαθούμε να βρούμε μια φόρμουλα για τα μπάνια το καλοκαίρι μια και φαντάζομαι δεν παίζει να κάτσουν ήσυχα και να παίζουν με τα κουβαδάκια τους κάτω απο την ομπρέλα.
Any ideas???
μαμά Iris
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αχ παιδιά εμείς δεν έχουμε δίδυμα. Έχουμε μια κόρη 3 ετών αλλά γρήγορα κατανοησαμε ότι καφές σε καφετέρια όπως πριν ΔΕΝ παίζει πλέον! Βρείτε μέρη φιλικα σε παιδιά που να συνδυάζουν ασφαλές παιχνίδι και κόφι για γονείς (πχ κούνιες στο πάρκο Φλοίσβου στυλ)! Και το shopping therapy χάνει το νόημα αν γίνεται παρέα με νήπια! (ομιλεί η παθούσα). Στην παραλία η πλαστική πισίνα ή βαρκουλα γεμάτη μπιχλιμπίδια είναι καλή λύση. Για την ομπρέλα δεν είναι σίγουρο οτι θα σου κάτσει.. Έχε και μερικά λεύκα μπλουζάκια με μανίκι και μπόλικο αντιηλιακό (βέβαια τα μπλουζάκια δεν είναι καλή λύση αν φυσάει..)!! Καλά μπάνια!
χαχα τέλειο.. εγώ το Σάββατο βγήκα ομοίως.. κοτσίδα και για μακιγιάζ ούτε λόγος.. όμως να πάρει όλες οι άλλες ομοιοπαθούσες που έβλεπα στο δρόμο ήταν χτενισμένες και βαμμένες.. κι έλεγα μα καλά.. μόνο εγώ είμαι;;
Για την παραλία πάρτε μια μικρή φουσκωτή πισίνα. Τα βάζεις μέσα, κάτω απο την ομπρέλα μαζί με κουβαδακια,, άδειο μπουκάλι απο νερό, παπακια, ότι έχετε.
Tελεια ιδεα....ευχαριστουμε!
Στη θαλασσα καλο θα ηταν να βρειτε ξαπλωστρες κοντα στην σμμουδια.Φορα τους μπρατσακια κ αστα να εξερευνουν το χωρο.Κ μιλαω για οργανωμενη παραλια γιατι αλλιως ειναι πολυ δυσκολο να κουβαλας ομπρελες,ψαθες κ.τ.λ.μαζι με τις υπολοιπες τσαντες!!καλα μπανια
Εμείς πάλι αν και με τρία παιδιά έχω βρει την φόρμουλα πλέον να περνάμε όλοι καλά. Συνήθως ο άντρας μου λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεν δεν είναι μαζί μας. Τα παιδιά είναι 7, 3 ετών και 6 μηνών. Μην σας φαίνονται μεγάλα τα μεγάλα γιατί ούτε αυτά κάθονται και εξερευνούν επίσης τους χώρους. Το μυστικό είναι ένα. Μια δουλίτσα την φορά (και σε κοντινό προορισμο. Αντε 20 λεπτά max) πχ ψώνια μόνο τα παιδιά και καφεδάκι σε πλατεία που να έχει επάνω και μια καφετέρια. το μεγάλο ζόρι είναι να κατουριέται ένας απο τους 2. Τα μαζεύεςι όλα, πέρνεις καρότσι με το μωρό που μπορέι να έτρωγε εκείνη την ώρα και το κόβεις (άρα κλάμα) πας στην τουαλέτα και διαπιστώνεις ότι πρέπει να κατέβεις ή να ανέβεις σκάλες. Εκεί πρέπει να΄είσαι γρήγορος......μωρό μάρσιππο στα γρήγορα, ανεβαίνεις, κατεβάζεις βρακια, τους πλένεις έφυγες. Aν κατουριέσαι έσυ......κρατήσου μεγάλο κορίτσι είσαι αντέχεις...............E ρε τι τραβάμε οι μάνες.
Εμείς είμαστε 17 μηνών δίδυμα αγοράκια και σε καταλαβαίνουμε απόλυτα!!! Όταν πήρα την απόφαση κάπου στους 6 μήνες ότι πρέπει να κάνω κάτι δραστικό για να χάσω τα κιλά της γεννας ξεκίνησα να τους βγάζω κάθε απόγευμα πάντα μονη μου να μπαίνουμε στο αμάξι να πηγαίνουμε στο άλσος και να περπαταω γρήγορα για 1 ώρα μετα κουνιες απογευματινό στο παγκακι επιστροφή σπίτι μπανακι, γάλα , νανι! Σε τρεις μήνες έγινα στυλακι κ μάθαμε και οι τρεις μας πως να περνάμε καλα εκτός σπιτιού! Τώρα εδω και δυο μήνες πάμε σχεδόν κάθε μέρα στην δουλειά παίζουμε για λίγο με τον μπαμπά μας που δεν προλαβαινε μέχρι τώρα να τους βλέπει , κάνει και η δόλια μάνα καμία δουλειά στο μαγαζί, μετα τρώμε κάνουμε μεσημεριανό νανι έπειτα πάλι παιχνιδακια απογευματινό βολτιτσα κ σπίτι για κλασικό μπανακι γαλατακι νανι! Όσο δύσκολο κ αν ακούγεται ,που σίγουρα είναι ,μπορεί να γίνει κ στο τέλος της μέρας να ζεις ακόμα!!!
Μαμά Ίρις σε νοιωθω απολυτα!! Εχω δυο κοριτσακια 34 μηνων, αυτο που κανουμε εμεις ειναι να σεβομαστε το προγραμμά τους και υις αναγκες τους. Υπομονή, πίστεψε με τα πράγματα γίνονται όλο και πιο εύκολα όσο μεγαλώνουν. Θα σου πω, πως πλέον μπορώ να πάρω τις μικρές μόνη μου και να πάμε κάπου!!! Επίτευγμα! @ ANGELIKIDL: αγγελική, δύο παιδια 15 μηνών που περπατάνε και εξερευνούνε τον κόσμο, δεν συγκρίνονται με ένα και πόσο μάλλον με 9 μηνών.
Έχω μόνο ένα παιδάκι 9 μηνών και ίσως να παίζει ρόλο αλλά εμείς τις βόλτες τις ΛΑΤΡΕΒΟΥΜΕ.Μένω στην επαρχία σε μια πόλη που το κρύο είναι ελάχιστο το χειμώνα και η παραλια στα πόδια μας (Καλαμάτα).Απο την πρώτη μέρα (αντε εβδομάδα ) τον βγάζω συνεχώς έξω τις περισσότερες φορές εντελώς μόνη.Είναι η καλύτερη στιγμή της ημέρας μας. Πάμε παντου:σε δημ. υπηρεσίες,για ψώνια,για καφέ στην πλατεια,ταξίδια με το αυτοκίνητο,με το πλοίο,στις παραλίες παντου χωρίς στάσεις και χασομέρια.Είναι ένας κύριος!!!Τον θυλάζω αποκληστικα και δεν κουβαλαμε μαζί σχεδόν τίποτα,αντε μια πανα για ώρα ανάγκης.Αν κουράστει κοιμάτε.Κοιμάτε στο αυτοκίνητο ή στο καρότσια ανάλογα.Αλλα όλα αυτά για μάς είναι η καθημέρηνότητα μας απο την αρχή.Οπότε πιστευω οτι ειναι θέμα εκπαίδευσης.Καλες βόλτες μανούλες!!!
Χαχαχαχαχαχα! Εδω εμένα πάει 9 μηνών και το έχουμε ήδη πάρει απόφαση οτι δεν υπάρχουν χαλαρές βόλτες! Εμείς τον βγάζαμε βόλτα όλο το χειμώνα και τη βγάζαμε στα παγκάκια με καφέ στο χέρι. Δεν εχουμε επιχειρήσει ως τωρα να πάμε πολύ μακριά, μόνο 2-3 φορές, γιατί αν τα κάνει ο μικρός το αυτοκίνητό μας ειναι πολύ μικρό και δε χωράει ουτε να τον αλλάξουμε. Οταν φτιαξει ο καιρος, μπορουμε να τον αλλάξουμε κάπου έξω. Ευτυχως, έχω την τυχη να μένω σε εναν από τους μεγαλύτερους πεζόδρομους της Αθήνας, με καφετέριες, φαγάδικα, συντριβανια, παγκάκια, παιδάκια. Εχουμε λοιπόν το "ησυχαστήρι" μας, ενα συντριβάνι οπου ο μικρός κοιμάται με το άκουσμα του νερού για καμια ωρα. Τότε ειναι ωρα για καφεδάκι. Κι οταν ξυπνάει τρελαίνεται με τα περιστέρια και δε γκρινιάζει καθόλου. Κι αν γκρινιαξει, 5 λεπτά δρόμος το σπίτι μας και φτάσαμε. Προσφατα καταφέραμε να παμε και για ρακές και μπιρι-μπιρι 4 ωρες με φίλους (φυσικά στον πεζόδρομο, σιγα μην καταφερναμε πιο μακρια). Ειχα ετοιμάσει το φαί του, οταν πεινασε τον τάισα και μετά ασχολούταν με τους φίλους μας. Κοιμήθηκε κιόλας και περασαμε και ξεκούραστα... τωρα, για παραλία, δεν εχουμε κάνει καθόλου σκέψεις... βλέποντας και κανοντας.
Τα δικα μου διδυμακια ειναι ακομα μικρα για τετιου ειδους βολτα. Ειμαστε μολις 5 μηνών. Αλλα να σου πω την αληθεια μια φορα που τα πηγε ο παππους τους βολτα το μεσημερακι και το απογευματακι η γιαγια τους, αυτα ειχαν εκνευριστει τοσο μα τοσο πολυ γιατι βγηκαν απο το προγραμμα τους με τον υπνο, που ολο το απογευμα τρελαθηκαμε στην γκρινια. εκει καταλαβα οτι τα παιδια δεν ειναι ακομα για πολλα πολλα. θελουν την βολη τους, τον υπνο στο κερβατακι τους και οχι στο καροτσι, θελουν το προγραμμα τους....
Με διδυμα 18 μηνων κι εγω και ταλαβαινω απολυτα αυτο που λες. Την πατησαμε μια , δυο, τρεις φορες......δεν ευχαριστηθηκαμε ποτε καφε, για ψωνια ουτε λογος. Ομως δεν πτοουμαστε....απλα πλεον προσπαθουμε να προετοιμαζομαστε καλυτερα. Οταν ειναι να παμε βολτα και το ξερω απο την προηγουμενη μερα, ετοιμαζω τα ρουχα μου, τα ρουχα τους, φροντιζω να υπαρχει φαγητο για εκεινα και για εμας (ειναι οτι χειροτερο για μενα να γυρισω ξεθεωμενη απο βολτα και να πρεπει να κατσω να μαγειρεψω), οποτε ολα ειναι πιο ευκολα. Ακομα και την τσαντα τους την ετοιμαζω απ'την προηγουμενη. Θα δεις....με τον καιρο θα ειναι ολα πιο ευκολα. Οχι οτι θα παψουμε να κυνηγαμε απο πισω τους μικρους μας θησαυρους, αλλα τουλαχιστον δεν θα εχουμε νευρα για ολα τα αλλα. Και που σαι......στα λεει αυτα μια μαμα που δεν εχει βγει εξω ποτε αμακιγιαριστη....χαχαχα....
Ποσο σε νιωθω..... ψώνια τι είναι αυτό; Με τρίδυμα 21 μηνων άπιαστο όνειρο! !!! Καμοια βόλτα και αυτό χωρις μεγαλες στάσεις γιατι η γκρίνια είναι λογικό φαινομενο. Πάντως σε βρίσκω θαρραλέα. ... οταν θελαμε να παρουμε παπούτσια την μια μέρα πηραμε στο ενα και αλλη στο άλλο ( ευτυχώς το αντρακι μας δεν χρειαζοταν ) αλλα καταχείμωνο βγήκαμε από το μαγαζί του εμπορικού ξυπόλητοι γιατι ήθελε να δοκιμάσει και αυτός. Εννοείτε δεν τα βγαλαμε απο το καροτσι αυτό το πείραμα το καναμε τελευταία μετα απο ψώνια στο σούπερ μάρκετ και δεν ξέραμε προς πια μεριά να τρέξουμε ο καθένας πηγαινε και σε διαφορετική κατεύθυνση. Μια απασχολιση που έχουμε βρει κάπως τωρα τελευταία είναι να τους δίνουμε κανα κρακερ καμιά ριζογκοφρετα για να μπορέσουμε να πάμε εστω ένα σούπερ μάρκετ μιας και που και εμείς δεν έχουμε σε κανέναν να τα αφήσουμε! !!! Είναι τα ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑΚΙΑ μας έτσι τα λεω παντού και πάντα μαζί! !!!! Το καλοκαίρι με προβληματιζει και εμένα πολύ αν έχει καμιά προτάσεις ας πει βρε μανουλες!!!!!!
Χαρας στο κουραγιο σας.μπορει να με λενε τεμπελα καλοπερασακια κτλ επειδη ποτε μα ποτε δεν διαννοηθηκα να κανω αυτο που κανατε.τα παιδια θελουν το χωρο τους να τρεχουν και εμεις την ψυχικη μας υγεια.τι να την κανω τη βολτα και τον καφε στο εμπορικο αν ειναι να παιρνω τη βαλεριανα με το τσουβαλι μετα.τωρα για τη θαλασσα το μυστικο ειναι να τα κρατας απασχολημενα με κατασκευες στην αμμο και να ξεχασεις τη φραπεδια στην ξαπλωστρα.ειναι τοσο ωραιο να τους αφιερωνουμε την απολυτη προσοχη μας γιατι τα χρονια περνανε γρηγορα και μετα θα αναπολουμε τα παιχνιδια μαζι τους
Οι βόλτες μας πάντα φάνταζαν με ιστορίες τρόμου μετά από απόπειρα να κάνουμε ότι κι εσείς! Εκ τοτε mini βόλτες της ώρας και πολύ ήταν!Και πλυμένα,ταισμένα,αλλαγμένα για μια ώρα! Τώρα που είναι 4 χρονών μπορούμε πια να πάμε μια βόλτα της προκοπής χωρίς να ψωφάμε από την κούραση! Θυμάμαι ενός έτους αποφασίσαμε να πάμε διακοπές στην Λευκάδα!!!Πόσο τολμηροί και θαραλέοι ήμασταν σκέφτομαι τώρα!Ένα ταξίδι 5 ωρών το κάναμε σε 8 και η κούραση που νιώσαμε στο πετσί μας τότε για 5 μέρες δεν περιγράφεται!Κλαίγαμε και οι δύο από την ταλαιπωρία!
Εεεεμ! μια φορά την πατάς μετά μαθαίνεις!Αφήνεις τα παιδιά σε μαμά/άντρα/νταντά και μια δυό φορέσ το μήνα βγαίνεις για τα ψώνια σου. Μια χαρά θα τακαταφέρεις και στην παραλία. Παιχνίδια,νερό,αντιλιακό και κανενα δροσερό φρουτάκι και μη σου πω οτι θακοιμηθούν και στη σκιά της ομπρέλας!
Καλε με παρακολουθεις; Χαχαχα!!! Με δυδιμες 17 μηνων σε καταλαβαινω ΑΠΟΛΥΤΑ!!! Οταν θελω να παω για δουλειες ή ψωνια οργανωνω ολοκληρο στρατηγικο σχεδιο φυσικα μαγειρευω απο την προηγουμενη για να προλαβω. Για την παιδικη χαρα δε, ΕΝΝΟΕΙΤΕ πως θα αγγαρεψω γιαγια αν δεν ειναι ο μπαμπας μαζι μας! Αλλιως ουτε καν...Τωρα το καλοκαιρι στην θαλασσα θελω να πιστευω πως κατι με τα κουβαδακια κατι με καμια μπαλα θα τις κρατησω στο οπτικο πεδιο. Αντε να δουμε!!!
Koritsi mou ws mama didymwn 2,5 etwn pia,vrhka sthn istoria sou thn "didymh psyxh" mou!Poso ma poso dikio exeis!!Se ka8e grammh pou diavaza kounousa to kefali katafatika!Na sou zhsoyn,na ta xairesai mesa apo thn kardia mou