Καλημερα!
Θελω να σας γραψω για ενα προβλημα που εχω και ισως σας φανει ασημαντο ή χαζο, αλλα εγω έχω χάσει τον ύπνο μου και ομολογώ ότι είμαι ένα βήμα πριν τον ψυχολόγο!
Λοιπόν ας τα παρουμε απο την αρχη. Εχω μία κόρη 2 χρονών. Το πρωι δουλευω και γι’ αυτο έρχεται σπίτι η μαμα μου και την κραταει. Η πεθερά μου δουλευει (στο χώρο του σπιτιου της, εχουν μικρη οικογενειακη επιχειρηση) και για τον λογο αυτο δεν μπορει να τη κραταει το πρωι. Συνεχεια ομως έκαναν παραπονα στον γιο τους γιατι το μωρο βλεπει τη μια γιαγια και οχι την αλλη. Φυσικα τους εχω πει να ερχονται να το βλεπουν οποτε θελουν και καποιες φορες που ειχα λιγη δουλεια το απογευμα, τους ελεγα να ερθουν να την καρτησουν λιγες ωρες. Η γκρινια ομως συνεχιζόταν και μετα απαιτουσαν να μην ερχονται στο σπιτι μας, αλλα να πηγαινουμε το παιδι στο δικο τους (το οποιο ειναι μιση ωρα μακρια απο το σπιτι μας) για να το βλεπουν. Τo πηγαιναμε λοιπον καθε Κυριακη και καθομασταν αρκετες ωρες.
Στη συνεχεια δεν ήταν ικανοποιημένοι ουτε με αυτο και ηθελαν να το αφηνουμε και να φευγουμε εμεις. O αντρας μου ελεγε οτι θελουν να νιωθουν οτι τους εμπιστευομαστε και να το χαιρονται μονοι τους το εγγονι τους. Τελος παντων, το βρηκα ευκαρια να παμε και εμεις καμια βολτα μονοι μας. Τις 2 τελευταιες φορες ομως που το αφησα εκει το παιδι και σε 3 ωρες λεω στον αντρα μου «Παμε να το παρουμε;» Μου απανταει «Οχι, να το αφησουμε αλλες 2 ωρες«. Οταν τον ρωτησα γιατι, νευριασε. Η αληθεια ειναι οτι τωρα τελευταια εχουν και αλλη απαιτηση ως προς τον χρονο που θα το αφηνουμε το παιδι, θελουν το λιγοτερο 5-6 ωρες και οπως μου δηλωσαν, το καλοκαιρι θα μενει εκει ολοκληρη εβδομαδα!
Για να προλαβω καποια σχολια, θελω να πω ότι φυσικα δεν εχω προβλημα να το αφηνω στα πεθερικα μου, αλλα θελω να ειμαι ΕΓΩ αυτη που θα αποφασισει ποτε που ποσο και αν. Εχω αδικο; Πραγματικα νιωθω οτι «μου απαγαγουν\» το παιδι μερικες φορες, με υποστηρικτη παντα τον αντρα μου, που υιοθετει τις απαιτησεις του σαν δικες του ωστε να μη μπορω να πω κατι. Eπισης για να καταλαβετε λιγο περισσοτερο την κατασταση, να πω οτι την τελευταια φορα που αφησαμε τη μικρη εκει, ειπα στον αντρα μου οτι θελω να την παρουμε μια ωρα πιο νωρις απο αυτη που συνηθιζαμε (δηλαδη μετα απο 5 ωρες οχι 6), γιατι θα ερχοταν μια φιλη με το μικρο της σπιτι που μενει σε αλλη πολη και ειχα να τη δω χρονια και παλι θυμωσε και λεει «Αφου ειπαμε οτι θα καθεται στους γονεις μου μεχρι το βραδυ«. Φυσικα και πηγα και την πηρα αλλα δε μπορω καθε φορα να δινω «μαχη» για το ποτε θα παω να παρω το παιδι μου.
Να σημειωσω επισης οτι ουτε στο σπιτι των γονιων μου το αφηνω πολλες ωρες (για να μην πει καποιος οτι μεροληπτω) και επισης οτι στο σπιτι μας δεν εχουν ερθει ποτε τα πεθερικα μου εδω και μισο χρονο παρολο που στη γειτονια μας ερχονται σχεδον καθημερινα και συνεχεια τους καλουμε.
Eιμαι υπερβολικη που με ενοχλει να αποφασιζουν αλλοι με το ετσι θελω oτι δε θα περναω εγω τις Κυριακες με το παιδι μου; Και τωρα πρεπει να αντιμετωπισω και τη γκρινια τους γιατι δεν αφηνω το παιδι μου να κοιμαται εκει το βραδυ… Ειναι υποχρεωση μου και δεν το ξερω; Πως να το αντιμετωπισω οταν γκρινιαζουν και παρουσιαζονται στον αντρα μου σαν «οι καημενοι παππουδες που θελουν να χαρουν λιγο το εγγονι τους παραπανω»; Γενικα ειναι ανθρωποι που δεν εχουν παρεες και ειναι ολο μονοι τους, με αποτελεσμα να θελουν να καλυψουν αυτο το κενο τους με το παιδι.
Ειναι κακο που θελω να περναω ΕΓΩ τον ελευθερο χρονο μου μαζι του, μιας που ουτως η αλλως δουλευω και τη μιση μερα δε το βλεπω; Ειναι κακο που τους λεω αν θελουν να το βλεπουν να ερχονται στο σπιτι μας και φυσικα να τους το αφηνουμε οποτε εχουμε καποια δουλεια και οποτε μπορουμε να πηγαινουμε να τους βλεπουμε; Ειναι κακο που θελω να κανω εγω το προγραμμα του παιδιου μου και οχι καποιοι αλλοι; Πραγματικα πλεον δε μπορω να δω αντικειμενικα την κατασταση γιαυτο και σας γραφω. Περιμενω συμβουλες.
Να προσθεσω οτι συνεχεια η πεθερα μου λεει στη μικρη εσυ «Εδω θα κοιμασαι, τη γιαγια αγαπας, δεν θες να πας στο σπιτι με τη μαμα και τον μπαμπα, εμεις εδω περναμε τελεια και θα μενεις εδω εβδομαδες ολοκληρες τωρα που μεγαλωσες«
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
pata podi kai sta pe8erika kai ston antra sou aliws se blepw na xtypas to kefali sou ston toixo! gia to paidi prepei na apofashzeis esu kai o pateras kai an o pateras zei ston kosmo tou koita na ton 3upnhseis grhgora!! exoun ftasei polla zeugaria sto xwrismo apo tetoia problhmata!!!! dexth oi boh8eia apo tous pappoudes alla mexri ena shmeio h mama eisai esu kai prepei na to katalaboun to paidi den futrose esu to ekanes kai o mpampas!!!bale kanones kai se opoion aresei giati einai san na mhn se ypologizei kaneis!ti eipe o antras sou otan eipe auto h giagia sto paidi phre to meros ths h to diko sou??? kata poso o mpampas einai kolhmenos sth mama tou? 3erw einai arketa sklhro auto kai sygnwmh alla prepei na drasthriopoih8eis kai na baleis ta pragmata kai tous an8rwpous stis 8eseis tous mhn to afhneis allo auto na ginetai einai san na sou kleboun th zwh kai thn eutyxia! h oikogeneia einai ekei pou kleinei h porta!oso eisai se adraneia kako se sena kaneis kai suntoma 8a ta les kai sto psuxologo kane kati grhgora!!!!!!! euxomai na exeis kalo apotelesma!!!!!!!
kai pws gnwrizeis ti leei h giagia sto paidi? gia mena to pio sokaristiko htan h teleutaia protash pou egrapses... an hmoun sth 8esh sou kai milouse etsi mprosta m etsi sto paidi tote 8a kalousa oikogeneiako sumvoulio (pe8erika kai su7ugo) kia 8a milousa kseka8ara, hrema kai wraia. an pali den hmoun mprosta kai to ma8aina apo kapion allon, tote kai pali oikogeneiako sumvoulio na lu8ei ka8e problhma. emena mou fianetai oti paizontai pisw apo auth thn antidrash tous, sovara oikogeneiaka problhmata, pou dustuxws provalontai sto paidi, kai dne 8a eprepe. eirini
ΑΧ ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΧΟΥΝ ΠΟΥ ΝΑ ΤΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΞΕΜΥΤΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΟΠΩΣ ΕΣΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ.... ΜΑΚΑΡΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΕΙΧΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ....ΤΙ ΝΑ ΠΩ ...ΕΓΩ ΘΕΤΙΚΟ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΠΑΡΑ ΑΡΝΗΤΙΚΟ
Εγω πήγα σε ψυχολόγο... Κανε αυτο που θες.το παιδι ειναι δικό σου.τις Κυριακές πρεπει να τις περνάει με τους γονεις του.... Δεν είσαι υποχρεωμένη να αφήνεις ακομα κ καθόλου το παιδι σου αν δε το θες.... Αυτο ειναι δεδομένο. Απο κεί κ πέρα το προβλημα ειναι γιατί σαν χαρακτήρας υποχωρεις,γιατί ο άντρας σου γέρνει στους γονεις του κ γιατί αυτοί ειναι τόσο παρεμβατικόι στη δική σας οικογένεια... Απο όλα αυτά στο χέρι σου ειναι να αλλάξεις μονο εσένα..άρα να κανεις το δικό σου χωρίς φόβο κ παθος
Εχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δικιο.Κ οποιος σου γραψει το αντιθετο,δεν αντιμετωπιζει κατι παρομοιο,πιστεψε με.Πρεπει να βρεις τροπο να εισαι ηρεμη,εσυ αποφασιζεις κ εισαι υπευθυνη για το παιδι σου,κ ο μπαμπας του μην το ξεχναμε,οι υπολοιποι ειναι η "ομαδα υποστηριξης" :). Tο δυσκολο ειναι οτι δεν εχεις "συμμαχο" κ τον συζυγο.ΑΥτο ναι ειναι μια δυσκολια.Η αλλη λυση ειναι να αρχισεις να βλεπεις αλλιως το θεμα για να προστατεψεις τον εαυτο σου.Σε καταλαβαινω απολυτα.ΑΥτο εχω να σου πω.Κουραγιο k ...αγωνιστικους χαιρετισμους ;).