Καλημερα!
Θελω να σας γραψω για ενα προβλημα που εχω και ισως σας φανει ασημαντο ή χαζο, αλλα εγω έχω χάσει τον ύπνο μου και ομολογώ ότι είμαι ένα βήμα πριν τον ψυχολόγο!
Λοιπόν ας τα παρουμε απο την αρχη. Εχω μία κόρη 2 χρονών. Το πρωι δουλευω και γι’ αυτο έρχεται σπίτι η μαμα μου και την κραταει. Η πεθερά μου δουλευει (στο χώρο του σπιτιου της, εχουν μικρη οικογενειακη επιχειρηση) και για τον λογο αυτο δεν μπορει να τη κραταει το πρωι. Συνεχεια ομως έκαναν παραπονα στον γιο τους γιατι το μωρο βλεπει τη μια γιαγια και οχι την αλλη. Φυσικα τους εχω πει να ερχονται να το βλεπουν οποτε θελουν και καποιες φορες που ειχα λιγη δουλεια το απογευμα, τους ελεγα να ερθουν να την καρτησουν λιγες ωρες. Η γκρινια ομως συνεχιζόταν και μετα απαιτουσαν να μην ερχονται στο σπιτι μας, αλλα να πηγαινουμε το παιδι στο δικο τους (το οποιο ειναι μιση ωρα μακρια απο το σπιτι μας) για να το βλεπουν. Τo πηγαιναμε λοιπον καθε Κυριακη και καθομασταν αρκετες ωρες.
Στη συνεχεια δεν ήταν ικανοποιημένοι ουτε με αυτο και ηθελαν να το αφηνουμε και να φευγουμε εμεις. O αντρας μου ελεγε οτι θελουν να νιωθουν οτι τους εμπιστευομαστε και να το χαιρονται μονοι τους το εγγονι τους. Τελος παντων, το βρηκα ευκαρια να παμε και εμεις καμια βολτα μονοι μας. Τις 2 τελευταιες φορες ομως που το αφησα εκει το παιδι και σε 3 ωρες λεω στον αντρα μου «Παμε να το παρουμε;» Μου απανταει «Οχι, να το αφησουμε αλλες 2 ωρες«. Οταν τον ρωτησα γιατι, νευριασε. Η αληθεια ειναι οτι τωρα τελευταια εχουν και αλλη απαιτηση ως προς τον χρονο που θα το αφηνουμε το παιδι, θελουν το λιγοτερο 5-6 ωρες και οπως μου δηλωσαν, το καλοκαιρι θα μενει εκει ολοκληρη εβδομαδα!
Για να προλαβω καποια σχολια, θελω να πω ότι φυσικα δεν εχω προβλημα να το αφηνω στα πεθερικα μου, αλλα θελω να ειμαι ΕΓΩ αυτη που θα αποφασισει ποτε που ποσο και αν. Εχω αδικο; Πραγματικα νιωθω οτι «μου απαγαγουν\» το παιδι μερικες φορες, με υποστηρικτη παντα τον αντρα μου, που υιοθετει τις απαιτησεις του σαν δικες του ωστε να μη μπορω να πω κατι. Eπισης για να καταλαβετε λιγο περισσοτερο την κατασταση, να πω οτι την τελευταια φορα που αφησαμε τη μικρη εκει, ειπα στον αντρα μου οτι θελω να την παρουμε μια ωρα πιο νωρις απο αυτη που συνηθιζαμε (δηλαδη μετα απο 5 ωρες οχι 6), γιατι θα ερχοταν μια φιλη με το μικρο της σπιτι που μενει σε αλλη πολη και ειχα να τη δω χρονια και παλι θυμωσε και λεει «Αφου ειπαμε οτι θα καθεται στους γονεις μου μεχρι το βραδυ«. Φυσικα και πηγα και την πηρα αλλα δε μπορω καθε φορα να δινω «μαχη» για το ποτε θα παω να παρω το παιδι μου.
Να σημειωσω επισης οτι ουτε στο σπιτι των γονιων μου το αφηνω πολλες ωρες (για να μην πει καποιος οτι μεροληπτω) και επισης οτι στο σπιτι μας δεν εχουν ερθει ποτε τα πεθερικα μου εδω και μισο χρονο παρολο που στη γειτονια μας ερχονται σχεδον καθημερινα και συνεχεια τους καλουμε.
Eιμαι υπερβολικη που με ενοχλει να αποφασιζουν αλλοι με το ετσι θελω oτι δε θα περναω εγω τις Κυριακες με το παιδι μου; Και τωρα πρεπει να αντιμετωπισω και τη γκρινια τους γιατι δεν αφηνω το παιδι μου να κοιμαται εκει το βραδυ… Ειναι υποχρεωση μου και δεν το ξερω; Πως να το αντιμετωπισω οταν γκρινιαζουν και παρουσιαζονται στον αντρα μου σαν «οι καημενοι παππουδες που θελουν να χαρουν λιγο το εγγονι τους παραπανω»; Γενικα ειναι ανθρωποι που δεν εχουν παρεες και ειναι ολο μονοι τους, με αποτελεσμα να θελουν να καλυψουν αυτο το κενο τους με το παιδι.
Ειναι κακο που θελω να περναω ΕΓΩ τον ελευθερο χρονο μου μαζι του, μιας που ουτως η αλλως δουλευω και τη μιση μερα δε το βλεπω; Ειναι κακο που τους λεω αν θελουν να το βλεπουν να ερχονται στο σπιτι μας και φυσικα να τους το αφηνουμε οποτε εχουμε καποια δουλεια και οποτε μπορουμε να πηγαινουμε να τους βλεπουμε; Ειναι κακο που θελω να κανω εγω το προγραμμα του παιδιου μου και οχι καποιοι αλλοι; Πραγματικα πλεον δε μπορω να δω αντικειμενικα την κατασταση γιαυτο και σας γραφω. Περιμενω συμβουλες.
Να προσθεσω οτι συνεχεια η πεθερα μου λεει στη μικρη εσυ «Εδω θα κοιμασαι, τη γιαγια αγαπας, δεν θες να πας στο σπιτι με τη μαμα και τον μπαμπα, εμεις εδω περναμε τελεια και θα μενεις εδω εβδομαδες ολοκληρες τωρα που μεγαλωσες«
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
KALH MOU EMENA H MIKRI MOY EINAI 3 ETWN....EGW ME TA PETHERIKA MONO TIPIKES SXESEIS KAI KATAKAIROUS KAKISTES..........MIN AFISEIS TO PAIDI SOU POTE EAN DEN TO THES....EAN PIEZESE...EAN DEN TO THES.PES TO KATAMOUTRA KAI MIN KSEXNAS OTI TO PAIDI EINAI DIKO SOU KAI TOU ANTRA SOU OXI DIKO TOUS.DEN MPOREI NA SOU DILWSEI KANENAS TIPOTA OSO GIA TA LOGIA NA SEREIS OTI OSO THA MEGALWNEI TO PAIDI THA GINOUN XEIROTERA.......MPOREI KAI EPIKRITIKA......MILA STON ANTRA SOY KAI KSEKOPSETO TWRA POU EINAI NWRIS..........KAI GIA TO AN THIMWNEI MILISTE ME IREMO TROPO KAI EKSIGISETOU PWS NIWTHEIS 1,2,3 THA TO KATALAVEI........ESY EISAI I OIKOGENEIA TOU OXI AUTOI.......
ειναι λογικο να θες να περνας το χρονο σου εσυ με το παιδι σου...και ειναι λιγο καπως αυτα που λεει η πεθερα σου στο παιδι...ακου "δε θες να πηγαινεις σπιτι με τη μαμα και το μπαμπα"...αν δεν εχει κατι αλλο να ασχοληθει, το παιδι σου δε θα γινει το "χομπυ" της.παντως μαλλον καταλαβαινει οτι σε εκνευριζει αυτη η συμπεριφορα κ προφανως το κανει επιτηδες για να σε τσιτωνει....αχ!!! μεσα απο κατι τετοιες ιστοριες αρχιζω να αγαπαω την πεθερα μου, η οποια εχει κ αυτη τις στιγμες της, αλλα μπροστα σ'αυτα που διαβαζω ειναι πταισματακια τα δικα της!!!!Σ'αγαπαω πεθερουλα!!!!χιχιχι
γλυκιά μου , σε καταλαβαίνω και έχεις μεγάλο δίκιο. Με πολύ αγάπη όμως θα σου πω πως πρέπει πρώτα να κοιτάξεις τι θα κάνεις με τη σχέση σου με το σύζυγό σου και μετά να αντιμετωπίσεις τα πεθερικά σου. Το ουσιαστικό πρόβλημα σου είναι ότι με το σύζυγο σου δεν έχετε κοινό μέτωπο, είστε δυστυχώς απέναντι και όχι πλάι όπως θα έπρεπε. Σκέψου μόνο πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν συμφωνούσατε μεταξύ σας, σε βεβαιώνω ότι εάν συνέβαινε αυτό δεν θα είχες κανένα απολύτως θέμα. Στο λέω μέσα από την καρδιά μου γιατί στην αρχή της σχέσης μου με τον σύζυγό μου πήγα να πέσω στην ίδια παγίδα .
να του δηλωσεις πως αν θελετε να βλεπετε το παιδι θα ειμαι κι εγω εκει....αλλιως οχι....ακου σου δηλωσαν οτι θα κρατησουν το παιδι μια εβδομαδα!!!εγω ξες τι θα τους ελεγα?? ''το αλλο με τον Τοτο το ξερεις??'' ποπο εξαλλη εγινα!!
ε μην τρελαθουμε κιολας!!!!! κι εμενα τα πεθερικα με πρηζουν συνεχεια να τον κρατησουν 1 εβδομαδα στο χωριο απο οταν γεννηθηκε και τωρα ειναι 2 χρονων σαν το δικο σου....η απαντηση μου????¨"ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ'' τους το λεω στα μουτρα,....συγνωμη λιγο αλλα ειναι ΔΙΚΟ ΣΟΥ παιδι και εσυ αν θελεις μονο και μονο τοτε θα το αφησεις.... εγω τους τα ξεκοψα αυτα απο οταν γεννηθηκε,... αυτοι μεγαλωσανε τα παιδια τους οπως θελανε εσυ γιατι οχι??/ εμενα ο αντρας μου με στηριζει 100% σε αυτο...και αυτος δεν θελει να αφηνουμε μονο το παιδι....ασε που αν μενει πολυ το παιδι με παππουδες παιρνει και αλλα χουγια... ενω εσυ θα το μεγαλωνες αλλιως...καλα οταν δουλευεις αλλα μολις σχολας και πας σπιτι τελος...ο καθενας σπιτι του...γιατι βλεπεις οσο τους αφηνεις λασκα τοσο πιο πολλες απαιτησεις θα εχουν...να μου το θυμηθεις