Τα παιδιά των ναρκωτικών
Είμαι η Αύρα… Είμαι 32 και στα 18 έφυγα από την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα, ώστε να πάω στο ελκυστικό θηρίο που λέγεται Αθήνα, όπου σπούδασα, δούλεψα, έκανα υπέροχες γνωριμίες, ξεκίνησα μια λαμπρή καριέρα με ακόμη πιο λαμπρό μέλλον (ναι ήμουν από αυτούς που θεωρούσα ότι η ποιότητα ζωής του, αναγοταν στις πόσες ώρες παραπάνω δουλεύει και πως θα ανέβει σε ιεραρχία) και μια ωραία πρωία τα παράτησα όλα και ζήτησα μετάθεση για την πόλη της επαρχίας που μεγάλωσα, πετώντας τα παραπάνω από το παράθυρο…
Με ιδανικό πάντα την οικογένεια και ιδανική εξέλιξη της ανθρώπινης ψυχής, το να φέρεις έναν άνθρωπο (δύο, τρεις, πέντε, γιατί όχι και δέκα), που θα είναι καλύτερος από εσένα σε αυτόν τον κόσμο, αποφάσισα ότι «ο δικός μου μικρός άνθρωπος θα μεγαλώσει κάπου που θα μπορεί να παίξει έξω ασφαλώς» και άλλα τέτοια ρομαντικά…. Είχα την τύχη εκτός από το να μπορώ να ονειρευτώ κάτι τέτοιο, επαγγελματικά τουλάχιστον να μπορώ να το πράξω κιόλας…
Έχω λοιπόν ένα παιδί 1 έτους και μερικών ημερών που ζει στην εξοχή, που ανοίγοντας το παράθυρο αφουγκράζεται τους ήχους της φύσης, που στη βόλτα μας βλέπει από κότες μέχρι άλογα και στην καθημερινότητα της ασχολείται και με 3 γάτες… Κάνω τα πάντα ώστε να είναι ευτυχισμένη και νοιώθω τύψεις που έχουν υπάρξει στιγμές που έχω υψώσει τον τόνο της φωνής μου ζητώντας της «να συνεργαστεί ώστε να τελειώνουμε»…
Έρχομαι λοιπόν στο θέμα που δεν μπορώ να διαχειριστώ και πραγματικά χρειάζομαι βοήθεια…
Πριν λίγες μέρες είχα κατέβει στο κέντρο της κοντινης μας πόλης (μικρη απόσταση από το σπίτι μου, περί τα 10 λεπτά, όμως θεωρείται χωριό εκεί που μένω).. Γυρίζοντας με το λεωφορείο πίσω το βραδάκι, αντιμετώπισα μια εικόνα που μου προκάλεσε πανικό…
Ζευγάρι, όχι άνω των 25, με ένα μωράκι ζωηροτατο στην ηλικία της κόρης μου… Ωραία ως εδώ… Επιλέγω λοιπόν να πάω να καθίσω πίσω τους (μόνο το μωράκι είχα προσέξει μέχρι εκείνη τη στιγμή) και πλέον σας παραθέτω καρέ καρέ ότι παρακολουθούσα με τρόμο..
Η μαμά προσπαθούσε να φάει μια μπουγάτσα και κατά τη διάρκεια της προσπάθειας την έπαιρνε ο ύπνος (που τελικά ήταν νταγκλα και όχι ύπνος που νόμιζα η χαζή).. Το μωρό που το κρατούσε ο μπαμπάς, την σφαλιαριζε, την έσπρωχνε και τσιριζε.. Ο μπαμπάς έδωσε το μωρό σε μια κοπέλα που καθόταν μπροστα «να το κρατήσει» πιάνοντας και μια άνετη κουβεντούλα μαζί της, για να μην καταλάβουν όλοι πόσο χεσμενοι ήταν.. Ο μπαμπάς πήρε αγκαλιά την κοπέλα – μάνα η οποία είχε ακόμη την μπουγάτσα στο στόμα και έλεγε με πολύ ζόρι «καν’το να σταματήσει, δε μπορώ να το ακούω«.. Το μωρό να προσπαθεί από την μπροστα θέση να φτάσει τη μαμά του (όσοι έχουμε παιδιά ξέρουμε τι δύναμη έχουν σε αυτή την ηλικία και η κοπέλα που φιλοτιμηθηκε να το κρατήσει αμφιβάλλω αν έχει δικά της παιδάκια).. Το μωρό ξαναπηγε στον μπαμπά του και συνέχισε να σφαλιαριζει και να σπρώχνει τη μαμά του…
Ο μπαμπάς του το έδωσε σε μια απέναντι κοπέλα «να το κρατήσει (κι άλλο) λίγο«.. Ο μπαμπάς ξαναπήρε αγκαλιά την κοπέλα – μάνα η οποία παραπαιε στη μαστούρα της.. Της ψιθύρισε «μη σε δει έτσι η μάνα μου, καήκαμε».. Το μωράκι πάλι τσιριζει και τραβαει τα μαλλιά της κοπελιτσας που το κρατούσε.. Ο μπαμπάς συνέχισε την χαλαρή κουβεντούλα παύλα «θέλω να σε πείσω ότι είμαι καλά», με την μπροστά κοπέλα.. Η κοπέλα – μάνα άνοιξε τα μάτια της με κόπο και ρώτησε «πότε φτάνουμε» (καπου εκεί πρέπει να κατάπιε και την μπουγάτσα τελικά).. Ο μπαμπάς ρώτησε την κοπέλα που κρατούσε το μωρό που κρεμόταν από τα μαλλιά της πια «άμα σε κούρασε και θες, να τον πάρω«.. Η κοπέλα – μάνα δυσανασχετησε πάλι με τις φωνές του μικρού λέγοντας «πωπωωωω… Δεν αντέχω, μόλις φτάσουμε σπίτι, γάλα και ύπνο!» και ξανά μέσα στο χάσιμο της…
Ο μπαμπάς τελικά ξεμπλεξε το μωρό από τα μαλλιά της ερημης της κοπελιτσας και το πήρε αγκαλιά λέγοντας του «φτάσαμε στη γιαγιά σου την Ελένη τη ρουφιανα» (!!!!!!).. Έφτασε η στάση μου.. Κατεβηκα… Απέναντι με περίμενε ο άντρας μου και η κόρη μου ώστε να πάμε μαζί σπίτι.. Έβαλα τα κλάματα από τον θυμό μου και χάθηκα στην αγκαλιά τους….
Έχω όμως τη μορφή αυτού του παιδιού συνέχεια μπροστα μου… Έχω απίστευτο θυμό για τους άρρωστους γονείς του, που σέβομαι μεν την αρρώστια τους, αλλά θεωρώ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ αυτοί οι άνθρωποι να σέρνουν δίπλα τους ένα μωρό… Ένα μωρό που έχει μέσα στη ψυχή του την εικόνα της μαμάς του σε αυτή τη κατάσταση και που ήδη ξέρει ότι για να συνέλθει πρέπει να την σφαλιαρισει!!!!! Ένα μωρό που ζει μέσα στα ναρκωτικά ενώ θα έπρεπε να ξυπναει και να αφουγκράζεται τους ήχους της φύσης και στη βόλτα του να βλέπει από κότες μέχρι άλογα… Να μοιράζεται ανάμεσα σε γάτες και σκυλάκια και να μαθαίνει τι είναι «το λουλούδι»… Γράφω κ κλαίω για αυτό το παιδί γιατί η ψυχή του βάλλεται από εικόνες που κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζει…
Και εδώ ζητώ τη βοήθεια σας… Τι μπορώ ΕΓΏ Να κάνω γι αυτό το μωρό; Ο τόπος που ζω είναι μικρός και θεωρώ ότι άμα ψάξω, μπορώ να βρω ποιοι είναι αυτοί οι γονείς… Τι προβλέπει ο νόμος σε τέτοιες περιπτώσεις με την επιμέλεια του μωρού; Δεν ξέρω ποια είναι η καλύτερη λύση για αυτό το πλάσμα, θεωρώ όμως ότι οι γονείς του χρειάζονται βοήθεια και το παιδί χρειάζεται ένα υγιές περιβάλλον ώστε να μεγαλώσει με «όχι αλλά τραύματα»…
Αρωγός στην απόφαση μου να φύγω από την Αθήνα, ήταν μια εικόνα που είναι χαραγμένη στη ψυχή μου.. Μια εικόνα που έλαβε χώρα στο παρκάκι του Πολυτεχνείου… Μια μαμά να βαράει ένεση και το κοριτσάκι της με το ζόρι 3 ετών να της φωνάζει «σήκω σε παρακαλώ» και να κλαίει σπαρακτικα δίπλα της κοιτάζοντας τον κόσμο με βλέμμα που έλεγε «κάνε κάτι»… Κάνεις μας όμως δεν έκανε κάτι, πάρα κοιτάξαμε αυτό το πλάσμα και συνεχίσαμε τον δρόμο προς τον προορισμό της τελειας ζωουλας μας.. Στην εικόνα αυτή είπα το «τέρμα για εμένα η Αθήνα«…
Και να που η εικόνα αυτή με στοιχειωσε και ήρθε να μου ξαναθυμίσει ότι τα προβλήματα αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν και ας νομίζω πως έχω φύγει μακριά τους και ας έχω έρθει «στον φανταστικό μου τόπο» που είναι πλασμένος από όνειρα και αγγέλους, με κότες, άλογα και γάτες…
Τα ναρκωτικά είναι παντού, το ξέρω… Όλοι το ξέρουμε… Τι μπορούμε όμως να κάνουμε για τα παιδιά των ναρκωτικών;
Όλη η Αθήνα είναι γεμάτη πρεζόνια κ όπου δεν έχει έχει ξένους Πακιστανούς αράπηδες ...δε μπορείς να κυκλοφορήσεις πουθενά πλέον .γι'αυτό εμείς μένουμε επτά μηνες στπ εξοχικό και πέντε μήνες αθήνα το χρόνο μέσα..
Πρόσφατα γεννησα κ ειχα το μωρακι μου σε θερμοκοιτιδα.. Εκςι ετυχς να υπάρχουν 2γονεις ναρκωμανεις κ το νοσοκομειο δςν τους επετρεπε να πάρουν το υγιες παιδι τους σπιτι....ρώτησα κ.μου ειπαν οτι πας στην.προνοια η ακομη καλυτερα σε καποιο ιδρυμα ειτε το χαμογελο είτε την.κιβωτο ρου κοσμου ωστε να επιληφθουν αμεσα του θεματος...
Ωραια η ιστορια αλλα,τη διαβασαμε και τελειωσε! μην αναρωτιεσαι τι μπορει να κανει καποιος για ενα τετοιο παιδι....Οταν μπροστα του βλεπει τετοια κατασταση και μετα βουλιαζει στην αγκαλια του συζυγου και της κορης λεγοντας απο μεσα "πω θεε μου,ευτυχως εγω ειμαι καλα" ,τοτε σιγουρα δεν μπορει να κανει ΤΙΠΟΤΑ. Αυτο κανουν ολοι λοιπον-ή μαλλον οι περισσοτεροι- και απλα εχουμε να διαβαζουμε τετοιου ειδους δακρυβρεχτες ιστοριουλες πινοντας καφε και ευλογωντας τα γενια μας.Σ αυτη την κοινωνια ζουμε.
Γραμμή SOS 1056- απλά καλείτε σε περιπτώσεις παραμέλησης παιδιών , ενδοοικογενειακής βίας κτλ Απλά ενημερώνετε τι βλέπετε και αναλαμβάνουν οι κοινωνικές υπηρεσίες, δεν χρειάζεται να ερευνήσετε το περιστατικό πριν δράσετε! Μπορείτε να καλέσετε και την αστυνομία ή και την κοινωνική πρόνοια της Περιφέρειας του νομού σας, αλλά η τηλεφωνική γραμμή είναι εικοσιτετράωρη και άμεσης ανταπόκρισης γιατί οι άλλες υπηρεσίες έχουν μεγάλο φόρτο εργασίας, δυστυχώς...
Αν ηξερες τα στοιχεια τους στον εισαγγελεα κ αναφορα για να τους αφαιρεθει η γον.μεριμνα..ωστοσο ιμθα κατεληγαν τα πραγματα εκει που σου ειπε η ψυχολογπς..ιδρυματα κλπ..τι να πω?δεν ξερω...
Να σε τι κοινωνία ζούμε http://www.youtube.com/watch?v=ztcAJWoFH6U
Αύρα Χριστός Ανέστη και ένα μεγάλο μπράβο! και παλι μπράβο για το κουράγιο σου! Πραγματικά έκανες το καλύτερο.Παρακολουθώ τακτικά τα σχόλια και περίμενα ανυπόμονα την απάντησή σου. Έχω πάθει ένα σοκ με το γεγονός ότι κυκλοφορούν ναρκωτικά έτσι αβέρτα. Μάλλον είμαι απο άλλο πλανήτη... Σϊγουρα η μαμά του μωρού είναι η μαμά του κτλ κτλ αλλά πρέπει να βοηθηθεί και η μαμά και ο μπαμπάς κ όλοι... τα υπόλοιπα δεν τα ξαναεπαναλαμβάνω.Όσο για το ότι οι γιαγιάδες και οι παππούδες δεν παραδέχονται κτλ αυτό δείχνει πόσο έξυπνοι είναι και πόση παιδεία υπάρχει...τι να πω!! Να σαι καλά Αύρα μου
Αγαπημένες μου μαμάδες... Ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση... Πέρασαν μέρες λοιπόν, καθημερινά ανηφόριζα και κατηφόριζα τους δρόμους της περιοχής μας, ήρθε η Μεγάλη Εβδομάδα, η σταύρωση του Κυρίου όπου ΟΛΟΙ πηγαίνουν στην εκκλησία, έστησα καραούλι (στην κυριολεξία όμως καραούλι, καθώς στήθηκα δίπλα στην σταύρωση ώστε να έχω οπτικό πεδίο σε όποιον κι αν έρθει από πολύ νωρίς)... Ελπίδα μου ήταν να βρω την κοπέλα που έπιασε κουβέντα μαζί τους καθώς έδειχνε να τους ξέρει και μετά μήπως βρω το ζευγάρι... Το αποτέλεσμα απογοητευτικό.. Το ίδιο την Μ.Παρασκευή, το ίδιο την Ανάσταση... Μέχρι τότε ρωτούσα παντού αν κάποιος έχει καμιά ιδέα για νεαρό ζευγάρι με μωρό, μαμά Ελένη και πατέρα μάλλον Αποστόλη (από το όνομα του μικρούλη το υπέθεσα).... Ψύλλους στα άχυρα όμως... Μίλησα με φορείς του Δήμου και η αλήθεια είναι ότι έδειξαν ενδιαφέρον.. Κράτησα την κουβέντα ενός εξ'αυτών "στην περιοχή μας υπάρχει πολύ μεγάλη διακίνηση και χρήση, η οποίες όμως είναι καλά κρυμένες στο άβατο της οικογενειακής τους εστίας... Και να βρούμε την Ελένη την ρουφιάνα, δεν πρόκειται να σου παραδεχτεί ΠΟΤΕ οτι το παιδί της είναι χρήστης και επικίνδυνος για την ψυχική υγεία του εγγονιού της... Δεν φαντάζεσαι πόσοι είναι.... Ούτε που πηγαίνει ο νους σου..." Το χαμόγελο του παιδιού όπως πολύ σωστά με συμβουλέψατε μπορεί να παρέμβεικατα δήλωση, όμως πρέπει να βρω πρώτα ποιοι είναι αυτοί οι γονείς... Σε συζήτηση με μια φίλη παιδοψυχολόγο μου είπε χαρακτηριστικά "και η χειρότερη μητέρα, είναι η ΜΑΜΑ του και είναι καλύτερη από κάθε ίδρυμα για το παιδί.. Το παιδί άλλωστε δεν ξέρει τι είναι καλύτερο.. Μην κρίνεις από τον εαυτό σου... για το παιδί αυτό η μαμά του είναι αυτό που είδες... και πιθανότατα να μην κακοποιείται.. Δες το σαν αρρώστια και όχι σαν κάτι απλώς κατακριτέο"... Η κρατική παρέμβαση τώρα... ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!! βγήκαν και τα usb απο το pc μου και γελάνε... σε μια ιδανική κοινωνία, η Πρόνοια θα επέβαλλε στους γονείς την απεξάρτηση με τακτικούς ελέγχους, θα τους έβρισκε δουλειά, με τακτικούς ελέγχους, θα έλεγχε κατά πόσο το παιδί μεγαλώνει απο εκεί και πέρα σωστά ΠΑΝΤΑ με τακτικούς ελέγχους... Φυσικά δεν παραδίδω τα όπλα.. Φυσικά συνεχίζω να ψάχνω... Δυστυχώς δεν έχω κάτι αισιόδοξο να σας πω, όμως... Η ανταπόκρισή σας σημαίενι πολλά... Κάποια μαμά είπε ότι όλοι μας ΠΡΕΠΕΙ να το δουλέψουμε μαζί... Φωνή λαού χρειάζεται... Υπόσχομαι όμως την άκρη μου να την βρω... Που θα πάει...??? θα την βρω!! Και πάλι ευχαριστώ για την ανταπόκριση... Φιλικά.. Αύρα
Αύρα, είσαι από τις ελάχιστες περιπτώσεις ανθρώπων που προσπάθησαν. Μην πτοείσαι, όσο μπορείς. Αυτό που είπε η παιδοψυχολόγος (“και η χειρότερη μητέρα, είναι η ΜΑΜΑ του και είναι καλύτερη από κάθε ίδρυμα για το παιδί) είναι γενικότητα. Τα παιδιά αυτά κακοποιούνται, τελεία. Ο βαθμός κακοποίησης φτάνει μέχρι τον θάνατο (η περίπτωση του 4χρονου στην Καλλιθέα που εξέπνευσε σε νοσοκομείο είναι γνωστή). Στο "ενδιάμεσο" υπάρχει η εγκατάλειψη, η παντελής έλλειψη συστήματος αξιών, η αρρώστια, η περιθωριοποίηση, η φτώχεια, η αρρώστια. Να κρατάει το ευρώ για τη δόση της και να σέρνει το παιδί από πίσω της για να πάει να πιει, ενώ το παιδί είναι νηστικό. Είδες πώς είναι..
Πες μας έκανες κάτι;
Αύρα τελικά τι έκανες; Φιλικά, Τάνια
Και στο "Χαμόγελο του Παιδιού" φαντάζομαι θα μπορούσες να απευθυνθείς.
εγω νομιζω οτι το σωστο ειναι να φυγει το παιδι απο τους γονεις,και ρωτω γιαγιαδες παππουδες δεν εχει και μην μου πειτε οτι οι γονεις δεν εχουν καταλαβει αν τα παιδια τους ειναι ναρκωμανεις αλκοολικοι και οτι αλλο.αυτη και οταν γεννησε θα καταλαβαν οτι ειναι εθισμενη και την αφησαν με το μωροι,,τι ζηω να εχει αυτο το παιδι;;;παλι ενα κακοποιημενο παιδι με τραυματα αγιατρευτα θα μεγαλωσει γιατι;;; ως ποτε θα καθμαστε με σταυρωμενα χερια;;εγω προσωπικα θα τους επαιρνα το παιδι και θα εφευγα οσο ψυχρο και να ακουγεται.εχω γνωστους που μεγαλωσαν σε ακλολικο πατερα και η μαν δεν εκανε τιποτα εγω ειμουν μικρη και δεν μπορουσα να σωσω τα παιδια παο το ξυλο αλλα φταιει η μανα που ανεχεται ολη την κατασταση και εγω εχω παιδια και οποιος τα κουμπησει θα πεθαινει.ξερω οτι αισθανθηκες ασχημα αλλα αφησες το μωροι στο ελεος ενος ζευγαριου που ισως παθει στο τελος κατι.πλεον με τα παιδια και την κακοποιηση ειμαι αδισταχτη μακαρι να μπορουσα να σωσω ολα τα παιδιακια απο ξυλο απο εθισμενους γονεις απο σεξουαλικη παρενοχληση και ολα τα σχετικα.
Χαίρομαι που δεν έμεινες απαθέστατη. Μπράβο που θέλεις να ασχοληθείς. Εγώ στη θέση σου θα έβρισκα ποιοι είναι και θα καλούσα τη γραμμή βοήθειας....αυτή για κακοποιημένα παιδιά! Δυστυχώς όταν οι γονείς είναι στην κατάσταση που περιέγραψες δςν είναι κατάληλοι να μεγαλώσουν παιδιά. Για το καλό του παιδιού!
Ohi moni sou Aura alla an niastoume oloi isos kati na alaxi gia kapious giro mas:
Και κατι πολύ σημαντικό που ξέχασα να αναφέρω, ο σκοπός είναι φυσικά η μητέρα ή οι γονείς να κάνουν απεξάρτηση και να έχουν την ανάλογη στήριξη-βοήθεια απο εξειδικευμένους οργανισμούς ώστε να επανέλθουν και να ζήσουν όμορφα και ευτυχισμένα με το αγοράκι τους!!!
Συμφωνώ απόλυτα!!
Το happily ever after είναι απειροελάχιστη εξαίρεση. Ο κανόνας είναι τα "ζευγάρια" αυτά να διαλύονται με τον χειρότερο τρόπο, ενώ αν παραμείνουν μαζί η υποτροπή είναι δεδομένη. Η Εισαγγελία Ανηλίκων οφείλει να αφαιρέσει τη γονική επιμέλεια, μήπως και σωθεί το παιδί.
Αύρα σου γράφω πολύ συνειδητά και μετά απο πολύ σκέψη. Σου λέω αυτο που θά έκανα εγώ η Τάνια αν αντιμετώπιζα αυτό το θέμα. Αύρα χωρίς να χάνεις χρόνο, πάς και βρίσκεις τη γιαγιά του μωρού και επίσης ειδοποιείς το χαμόγελο του παιδιού οπως και δήποτε!! Αφήστε το τι θα πει το παιδάκι όταν θα μεγαλώσει του στιλ με χωρίσατε απο τους γονείς μου κτλ. Αυτό που προέχει είναι η ασφάλεια και η υγεία του. Ποιός σου λέει ότι η μητέρα του δεν είναι ικανή να του χτυπήσει ένεση ή να το δείρει ή δεν ξέρω κ γω τι. Και ο πατέρας για να ανέχεται αυτήν την κατάσταση και να λέει στο μωρό η γιαγιά σου η ρουφιάνα τι άνθρωπος είναι αυτός;; Φαντάσου τι άλλες καταστάσεις βλέπει και ζεί αυτό το παιδάκι; Μεχρί που μπορεί να φτάσουν οι γονείς;; Και αν δεν έχει λεφτά για τη δόση τι μπορεί να κάνει;; Να παρέχει υπηρεσίες μέσω του παιδιού πχ;;; Όλα αυτά που σου λέω μπορεί να φαίνονται σαν ταινία του Αλμοδοβάρ αλλά άκουσε με συμβαίνουν πολύ πιο συχνά απ ότι νομίζουμε. Μένω Γαλλία και η πεθερά μου είναι σχολίατρος, έχει αναλάβει αντίστοιχη περίπτωση σε πιο μεγάλο παιδάκι σε δημοτικό και μπορώ να σου πω ότι το μωρό που είδες είναι σε κίνδυνο. Είμαστε υπέυθυνοι άνθρωποι και πόσο μάλλον τώρα που είμαστε γονείς και γνωρίζουμε την αξία της ανθρώπινης ζωής. Σκέψου αν το δικό σου το παιδί ήταν σε κίνδυνο και δεν το βοηθούσε κανέις;; Πέρνα στη δράση Αύρα μου, κανένα παιδί δεν αξίζει να τραυματίζεται η ψυχούλα του έτσι και πόσο μάλλον να τίθεται και η ίδια του η ζωή σε κίνδυνο!!!! Προσωπικά μόνο που διάβασα το άρθρο σου αρρώστησα, αν αυτή τη στιγμή που μιλάμε είχα τη δυνατότητα να κάνω κάτι θα το έκανα επι τόπου.Αλλά απο το Μονπελλιέ μου είναι λίγο δύσκολο. Χωρίς παρεξήγηση γι αυτό που θα πω : Απουσιάζω 12 χρόνια απο την Ελλάδα και στεναχωριέμαι πάρα πολύ που σ αυτήν τη χώρα όλοι κλείνουν τα μάτια, κανείς δεν κάνει κάτι να βοηθήσει το συνάνθρωπο λές και δεν υπάρχει συνείδηση. Δεχόμαστε χωρίς πρόβλημα που ο δίπλα ξυλοφορτώνει τη γυναίκα του ή που οι απο πάνω ουρλιάζουν απο το πρωί ως το βράδυ στα παιδιά τους, ή που η παραδίπλα γιαγιά ζεί μέσα στη βρώμα κ δεν έχει να φάει.... Λοιπόν επειδή όμως υπάρχουν και σκεπτόμενοι άνθρωποι σαν κ σένα πέρνα στη δράση και δεν θα το μετανοιώσεις! Αν θες να μιλήσεις τηλεφωνικά με μέηλ με τσάτ με σκάιπ, ακόμη κ αν μη γνωριζόμαστε μη διστάσεις. Θα σε στηρίξω!! Με πολύ ειλικρίνια, Τάνια
Μία είναι η λύση για εσένα: να αναφέρεις το περιστατικό στο Χαμόγελο (που δεν μπορεί να κάνει και τίποτα) και σίγουρα στις κοινωνικές υπηρεσίες της περιοχής σου. Είναι ένα κυκεώνας μέσα απ΄τον οποίο σου εύχομαι να βγάλεις άκρη. Η πραγματικότητα αυτή στοιχειώνει.
kai aftoi hriazonte voithiaa.
Kai oi gonois pedia einai:(
pws mporoume na krinoume emeis poio einai to swsto k poio to lathos gia tis zwes ton allwn?an to paidi otan megalwsei gurish k pei pou me xwrise apo tous goneis mou?mporei na htan oti na nai alla htan oi goneis mou!!!!!!!!!!!!meta ti ginete?
Είναι απλό: τοξικοεξάρτηση και παιδί ΔΕΝ πάνε μαζί. Αν θες, μπορείς να ψάξεις το θέμα λίγο για να καταλάβεις.
μαλλον θα πρεπει να μιλησεις στην γιαγια την ρουφιανα,καθως εκεινη αγνοει το θεμα της νυφης...απ τοσα μας περιγραφεις...οποτε τοτε το παιδακι θα το αναλαβει η γιαγια κ ο παπους κ οχι μια αναδοχη οικογενεια ή καποιο ιδρυμα....
Κάποια φίλη που εργαζόταν σε γνωστό,δημόσιο μαιευτήριο μου είχε πει ότι όταν αυτές οι κοπέλες γεννούν,το μωρό υποβάλλεται σε απεξάρτηση γιατί ό,τι έπαιρνε η μάνα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης,φυσικά "περνούσε" και στο ίδιο το μωράκι. Αυτά τα παιδιά είναι εξαρτημένα από γονεϊκή επιλογή,μάχονται,πονούν,και ερχόμενα στη ζωή δεν έχουν τα κατάλληλα εφόδια για την ψυχολογική κυρίως,αλλά και σωματική ανάπτυξη. Κάποτε,η πεθερά μου σε κάποια τέτοια συζήτηση μου είπε ότι "Αυτά τα παιδιά τα μεγαλώνει ο Θεός"..Δε μπορούμε να τα περιμένουμε όμως όλα από τον Θεό,έτσι; Εφόσον σε πονάει (ειλικρινά μπράβο σου,γιατί όλοι προσπερνάμε τέτοιες καταστάσεις και το βράδυ κοιμόμαστε με τα παιδιά μας γαλήνια),πάρε το προαναφερθέν τηλέφωνο που σου έδωσε η κοπέλα και ζήτησε να δράσουν.Αν η καθεμία από εμάς έσωνε ένα παιδί,ο κόσμος θα καλυτέρευε και από το έργο μας,αλλά κυρίως από εκείνα.
Δεν αναφερεσαι ακριβως στα παιδια των ναρκωτικών... αναφερεσαι στους απογονους τους!! Οι γονείς του μικρού παιδιού είναι απο επιλογή μπλεγμένοι, ενω το ίδιο το μικρό παιδί, βρίσκεται εμμεσα στο βουρκο χωρίς να ξερει και δεν μπορει να κανει αλλιως.... αδυνατώ να σκεφτώ πως γίνεται να τους βοηθήσεις.. Μηπως να σου πω την περιφημη φράση "ου μπλέξεις";; Μακάρι να μην είχες δει αυτό το σκηνικό ώστε να μην είχε μαυρισει η ψυχή σου. Τα ναρκωτικά και η εξαπλωση τους θα υπάρχουν σε κάθε μέρος του πλανήτη, ειτε σε μικρό χωριο είτε σε μεγαλο..! Είτε διπλα μας, μπροστά μας ειτε μακρια μας... πιστευω πως το ίδιο θα μας αγγίζει ως ευαισθητο γεγονός, αλλά και μη αντιμετωπισιμο..
πριν καιρο εγω η ιδια πηρα το χαμογελο του παιδιου για να μαθω τι μπορω να κανω σε περιπτωση που δω παιδακι που ειτε χρειαζεται βοηθεια ειτε χιλια δυο και μου ειπαν πως θα πρεπει να τους καλεσουμε και θα ενεργησουν αμεσα δινοντας τους τη διαιυθηνση.1056 ειναι το τηλ.
Να το πω κι εγώ....το είπαν και άλλοι πριν από μένα....πάρε το Χαμόγελο του Παιδιού στο 1056. Κάντο άμεσα και μην έχεις κανέναν ενδοιασμό!
Εγώ έζησα 5 χρόνια σε ένα σπίτι στο οποίο, πριν από μένα, ζούσε μια κοπέλα ναρκομανής που πέθανε εκεί από υπερβολική δόση. Το παιδί της, όταν πέθανε, ήταν 3μιση ετών. Όπως έμαθα από τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος, προερχόταν από μια πολύ νορμάλ οικογένεια, με καλούς ευυπόληπτους ανθρώπους για γονείς, με σπουδές, καλή ανατροφή και καλή δουλειά. Παντρεύτηκε ένα καλό παιδί και έμεινε έγκυος. Και μετακόμισαν εκεί, σε αυτό το σπίτι. Και πως τα έφερε έτσι η ζωή, πριν καν γεννήσει ακόμα, ερωτεύτηκε έναν τελειωμένο τύπο ο οποίος ήταν πρεζόνι και έκανε και εμπόριο. Και την έμπλεξε. Άρχισε τα ναρκωτικά λίγο πριν γεννήσει. Ο άντρας της την άφησε (το παιδί δεν κατάλαβα γιατί δεν το πήρε... ίσως να μην είναι τόσο απλό) και αυτή συνέχισε να μένει εκεί με το μωρό και τον πρεζάκια. 3 χρόνια κράτησε αυτό. Κατρακύλα στο βάραθρο στην κυριολεξία. Στο τέλος την είχε παρατήσει ο πρεζάκιας (ποιος ξέρει γιατί), προσπαθούσαν οι γονείς να την βοηθήσουν μάταια. Τελικά κάποια στιγμή αναγκάστηκαν και πήραν το μωρό μαζί τους (το οποίο είχε ζωγραφίσει το πουλάκι μου όλους τους τοίχους του σπιτιού με ότι έβρισκε... έπλενα, έπλενα και παρόλα τα 3 χέρια χρώμα που είχε βαφτεί, ξέρναγε ο τοίχος ζωγραφιές του μωρού)! Και τελικά μια μέρα, η κοπέλα.... τέλος. Τι να πω βρε κορίτσια.. Ποτέ δεν ξέρει κανείς πως μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να βρεθεί εκεί... Πως γίνεται? Δεν μπορώ να καταλάβω.. Δεν μπορώ να φανταστώ.. Δεν μπορώ να διανοηθώ... Πολύ δύσκολο θέμα συζήτησης....
ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΙΑ.ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΑΣ,ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ.ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ...ΓΙΑΤΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ.ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ? ΑΥΤΟΙ ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ,ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΘΕΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ.
Έχεις δίκιο για το κράτος και την πρόνοια. Δεν έχεις δίκιο, όμως, για το ό,τι η εξάρτηση είναι επιλογή. Η χρήση, αρχικά, ναι. Επίσης, τα παιδιά εξαρτημένων γυναικών έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να ακολουθήσουν τα βήματα της μητέρας τους α) γιατί έτσι μεγάλωσαν β) γιατί έχουν γεννετική προδιάθεση προς εξάρτηση. Οι παππούδες δεν μπορούν πάντα να σώσουν την κατάσταση.
ακριβώς πριν 2 μέρες, αντίκρισα για 1η φορά παρόμοια εικόνα. ζευγάρι ναρκομανών να κατηφορίζουν την γούναρη (πεζόδρομο Ναυαρίνου,Θεσ/κη) φορώντας τα καλά τους και πολύ μαστουρωμένοι, και να έχουν κι ένα αγοράκι σε καρότσι, περίπου 1.5 έτους. κατηφόριζαν τον πεζόδρομο προς την πιάτσα που μαζεύονται οι ναρκομανείς. τα λοιπά λόγια είναι περιττά. τώρα διάβασα για τον συνήγορο του παιδιού και θα καλέσω στο χαμόγελο, για να ξέρω εάν υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να κάνω επιτόπου.
... και στο δικό μου χωριό-εγώ μένω μακρυά, αλλά το επισκέπτομαι- μετακόμισαν πριν λίγα χρόνια ένα ζευγάρι χρηστών με ένα μωρό τότε ενός έτους, με καταγωγή από την περιοχή αλλά χωρίς άλλη οικογένεια. Δεν είχα ακούσει για αυτούς περιστατικά βίας, ίσα ίσα που όποτε είχε τύχει να δω το μωρό-παιδάκι με τον πατέρα ήταν πολύ καλός μαζί του, αλλά είχα ακούσει για περιστατικά όπως: το αυτοκίνητό τους σταματημένο στην άκρη του δρόμου, οι γονείς "φτιαγμένοι" και το μωρό ανάμεσά τους να κλαίει... Συνέχεια σκεφτόμουν ότι πρέπει ΚΑΤΙ να κάνω...ποτέ δεν αποφάσισα τι θα ήταν το καλύτερο -αν κ η σκέψη μου πάντα ήταν προς "το χαμόγελο του παιδιού" και όχι σε κρατικές υπηρεσίες- και έτσι ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν έκανα τίποτα...Έχω τύψεις, αλλά ακόμη και σήμερα ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. Σίγουρα δεν πρέπει το παιδί να μεγαλώνει με γονείς χρήστες αλλά και η απομάκρυνση σε ίδρυμα? οι γονείς πως θα το αντιμετώπιζαν? αν ήμουν υπαίτια για καμία υπερβολική δόση δική τους πάνω στην στενοχώρια τους για το παιδί? Ξέρω, ξέρω το παιδί προέχει, αλλά ... Είμαι όπως καταλαβαίνεις η τελευταία που μπορώ να σε συμβουλέψω, αλλά νομίζω ότι ίσως στην περίπτωσή σου, λόγω του γεγονότος ότι υπάρχει γιαγιά, να είναι πιο "εύκολη" η απομάκρυνση του παιδιού μέσω μιας οργάνωσης και η παραμονή του σε συγγενικό περιβάλλον.
Πριν αρχισετε να με "βαρατε" κ πριν δωσετε ολες μα ολες τη περιφημη συμβουλη στη κοπελα του τυπου "επικοινωνησε με καποια υπηρεσια" ...Μαθετε πρωτα πως περνανε τα παιδια στα ιδρυματα-διασωστες...Εχω μια γνωστη μου που μεγαλωσε σε ιδρυμα, κ καμια φορα οταν θυμαμαι τις διηγησεις της δεν μπορω να κοιμηθω τις νυχτες κ πινω βαλιεριανες....ναι θα μου πειτε γιατι δεν καταγγελουν αυτα τα παιδια τα οσα ζουν οταν ενηλικιωνονται?? κ σας διαβεβαιωνω οτι ειναι τοσο ευαισθητα κ τραυματισμενα ψυχικα που τα θα θαβουν οσο μπορουν πιο βαθια μεσα τους...Τραικο να μεγαλωνει ενα παιδι με τετοιους γονεις...Απλα τραγικο...αλλα κ επισης τραγικα ειναι κ τα οσα συμβαινουν στα περιφημα ιδρυματα....Δεν ξερω τι ειναι το καλυτερο...
mila grigora me pronia i me to xamogelo tou paidiou min xaneis xrono einai krima apo to theo kane kati exo trelathei ponaei i psixi moy !!!!!!!!!!!!!!
http://www.hamogelo.gr/55.1/Epitopies-parembaseis μονο αυτο...αλλα σε παρακαλω,....καντο...!!!μην μεινεις μονο με την σκεψη...σε παρακαλω....
Πολύ παλιά, όταν ήμουν φοιτήτρια, είχα γνωρίσει κι εγώ μια τέτοια μαμά. Το παιδάκι το κράταγε η γιαγιά του -ευτυχώς-... Η γυναίκα αυτή μάλλον αποτοξινώθηκε πλέον, αλλά δεν ξέρω τι απέγινε το παιδί, πως μεγάλωσε, πως είναι τώρα. Αστα να πανε, αυτά τα παιδιά δεν προλαβαίνουν καν να είναι παιδιά. Είναι νοσοκόμες των μαμάδων τους κι αυτό ειναι το τραγικό.
Γμτ θύμωσα κι εγώ πολύ τώρα, στενοχωριέμαι όταν άνθρωποι που δεν μπορούν να μαζέψουν καλά καλά τα δικά τους κομμάτια κάνουν παιδιά.Δεν ξέρω αν έχουν ή δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι το δικαίωμα να γίνουν γονείς, αλλά είναι μεγάλη μλκ να είσαι τόσο άρρωστος και τόσο εθισμένος και να φέρνεις στόν κόσμο ένα παιδί καταδικασμένο εκ των προτέρων.Βέβαια, πριν κάνεις οτιδήποτε πρέπει να σιγουρευτείς.Είσαι σίγουρη π.χ. ότι η κοπέλα ήταν χρήστρια κι όχι απλώς άρρωστη ή μεθυσμένη;
Αυτά να τα διαβάσουν όλες αυτές που υποστηρίζουν ότι κάθε γυναίκα πρέπει να έχει το δικαίωμα να γίνει μητέρα.
Τωρα ξανάδιαβασα το κομμάτι που λες για το χωριό σου... Λοιπόν, ψάξε να βρεις την πρόνοια και φυσικά πήγαινε στο Εισαγγελέα. Επιβεβαίωσε όμως τα στοιχεία τους, και μίλα και στη γιαγιά. Ψάξε να τους βρεις!! Το παιδί θα σου χρωστά αίωνια ευγνωμοσύνη και η δική σου κόρη θα είναι απείρως περήφανη για σένα!!! Κανε το!! Μην διαστάσεις!!!
μπορείς να απευθυνθείς στον Συνήγορο του Παιδιού, ειναι πολύ εξυπηρετικοί
Συμφωνώ με την Ευγενία..υπάρχουν ειδικές ομάδες γι'αυτό. Δες εδώ http://www.hamogelo.gr/55.1/Epitopies-parembaseis
Πονάει η ψυχή μου με αυτα που διάβασα!!! Πιστεύω ότι αν και η μητρότητα ειναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των γυναικών, σε κάποιες περιπτώσεις όπως αυτή, πρέπει οι γιατροί που σίγουρα καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, να επεμβαίνουν!!! Το μόνο που μπορείς να κάνεις εσυ αλλα και όλοι μας, γονείς και μη, ειναι να είμαστε δίπλα στα παιδιά μας και να μιλάμε για όλα!!! Πρέπει να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι τα καλύτερα "ταξίδια"τα κάνεις ζώντας κάθε στιγμή την αλήθεια της ζωής!!
αν βρει ποιοι είναι κ πάρεις τηλέφωνο το χαμόγελο του παιδιού η κάποιο άλλο ίδρυμα σίγουρα θα σώσουν το μωράκι απο αυτή την κατάσταση!!!!είναι πολύ κρίμα μια αθώα ψυχούλα να ζει με αυτό τον τρόπο!!!!!μην το σκέφτεσαι καν....
Ποσα κοινα μπορει να εχει η δικη σου ιστορια με αυτο που αντιμετωπιζω με τον αντρα μου? Εφυγα απο την Αθηνα για να ζησω σε μια επαρχιακη πολη για να μπορει το παιδι μου να μεγαλωσει σε ενα καλυτερο περιβαλλον. Το καταστημα μας επισκεπτεται ενα ζευγαρι με ενα μωρο 1 ετους περιπου, εκεινη δασκαλα!!! και εκεινος ανεργος (αλλιως θα το ελεγα αλλα τελοςπαντων). Και οι 2 υπο την επηρρεια ναρκωτικων, χαπια, χασις και ποιος ξερει τι αλλο? Τους εχω δει ποσο αδιαφορουν για αυτο το παιδι που εφεραν στον κοσμο. Γειτονες τους μου εχουν αναφερει για τις φωνες που ακουγονται καθημερινα απο την γκαρσονιερα τους, για το πως φωναζουν στο μικρακι τους, για το ποσο τσακωνονται και αλλα πολλά. Δεν ξερω τι με κραταει ακομα και δεν εχω ειδοποιησει καποιον αρμοδιο αλλα συντομα οφειλω να κινητοποιηθω, Ειναι κριμα να μεγαλωνει ενα παιδι κατω απο αυτες τις συνθηκες....
popooo den mou echei tichei pote tetoia eikona stin pragmatikotita. to fandazomaoun oso diavaza to keimeno kai me epiasan ta klamata me ena megalo ,,GIATI?".... elpizo na vreis akri kai na voithiseis afto to moraki. (isos na voithouse i giagia?)
Ενδεχομένως, αν επικοινωνούσες με το Χαμόγελο του Παιδιού, να σου έδιναν μια κατεύθυνση...
Επρεπε κάτι να κανείς!!!