Είμαι η Ηρώ και θέλω να σας πω κι εγώ την δική μου ιστορία.
Είμαι 40 χρονών και μητέρα δύο Αγγέλων, του Βαγγέλη και της Κάτιας, 10 χρονών και 6 αντίστοιχα. Είναι όλη μου η ζωή. Εγώ η ίδια είμαι μοναχοκόρη, μοναχοπαίδι, υιοθετημένη από δύο υπέροχους ανθρώπους που μου δίδαξαν τι σημαίνει αγάπη αυτό που μπορώ και δίνω απλόχερα τώρα στα δικά μου παιδιά.
Στα 28 μου γνώρισα τον πρίγκιπα των ονείρων μου, παντρευτήκαμε μέσα σε 6 μήνες. Τα μάτια του ήταν ο κόσμος μου όλος. Ζήσαμε για λίγο ελεύθεροι και σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα ξεκινήσαμε τις προσπάθειες να κάνουμε παιδί. Τα πράγματα όμως δεν ήταν τόσο εύκολα. Για δύο χρόνια μπαινόβγαινα στο Μητέρα με επεμβάσεις και θεραπείες λόγω γυναικολογικών προβλημάτων, πήγαινα από τον έναν γιατρό στον άλλο και όλοι μου έλεγαν πως μετά από αρκετά χρόνια θεραπείας ίσως μπορέσω να κάνω παιδί. Μάλιστα κάποιος διάσημος γυναικολόγος μου είχε πει «ίσως κάποτε φτάσεις στην πηγή και πιεις νερό«. Ήμουν απελπισμένη.
Εκλαψα πολύ, μια φίλη μου, μου είπε να πάω να προσευχηθώ στην Αγία Ειρήνη την Χρυσοβαλάντου και έτσι μαζί με τον άντρα επισκευτήκαμε το μοναστήρι όπου μας συμβούλεψαν να νηστέψουμε και μετά να φάμε το άγιο μήλο. Και έτσι και έγινε. Τα Χριστούγεννα του 2002 από εκεί που δεν το περίμενε κανείς, το τεστ έδειξε θετικό, μάλιστα από την σαστιμάρα μου επειδή είχα αγοράσει δύο τεστ, ένα για την ωορρηξία και ένα για εγκυμοσύνη, δεν ήξερα αν αυτό που κρατούσα στο χέρι μου ήταν το σωστό. Θυμάμαι εκείνη την ημέρα έβρεχε καταρρακτωδώς και εμείς χωρίς ομπρέλες, χωρίς τίποτε, τρέξαμε αμέσως να κάνουμε εξετάσεις αίματος.
Περίμενα με αγωνία μέχρι το βράδυ. Η μητέρα μου θα πήγαινε να τις έπαιρνε γιατί εγώ δεν είχα το κουράγιο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε το συναίσθημα που είχα όταν άκουγα την μητέρα μου να μου λέει «κοριτσάκι μου, τελείωσαν όλα είσαι έγκυος» Το πάτωμα χοροπήδαγε μαζί μου, όλα στριφογύριζαν μαζί με μένα. Περίμενα με αγωνία να γυρίσει ο άντρας μου από την δουλειά στις 9 το βράδυ και να του το πω, όλα μου φαινόντουσαν σαν παραμύθι.
Περιττό να σας πω πως την εγκυμοσύνη μου την απόλαυσα στο έπακρο με τα προβληματάκια της μεν, αλλά ήταν οι καλύτεροι μήνες της ζωής μου. Και το μωρό μου καλοκαιρινό, ήρθε στην αγκαλιά μου τον Αύγουστο, 1η Αυγούστου. Θυμάμαι ήταν βράδυ όταν στην βεράντα του σπιτιού μας συζητώντας αποφάσισα να πάρω τον γυναικολόγο μου για να ρωτήσω αν πρέπει να κάνω κάτι, γιατί είχα μπεί αρκετά στον μήνα μου και μου είπε «έλα αύριο να γεννήσεις» Θυμάμαι πως ο άντρας μου από τον πανικό του έφαγε… μια πίτσα και ένα πεινιρλί.
Την άλλη μέρα το πρωί στο Μητέρα για υπέρηχο και τα αυτονόητα ξέρετε…. όμως τα πράγματα δεν ήταν καλά, ο υπέρηχος κράτησε περισσότερο από όσο έπρεπε, όλοι είχαν ασπρίσει πρασινίσει, μ’ αρπάξανε σηκωτή, ακούω τον γυναικολόγο μου να φωνάζει στις νοσοκόμες «ΚΣ γρήγορα», δεν καταλάβαινα, ρώταγα και δεν μου απαντούσαν… Κάποια στιγμή με φωνή δυνατή μου είπε ο γιατρός «Τα νερά σου έχουν σπάσει και δεν έχεις πάρει χαμπάρι τίποτε, το παιδί έχει γυρίσει ανάποδα… Κάνουμε καισαρική«
Επισκληριδιο και γρήγορα στο χειρουργείο. Ακουγα τους παλμούς μου να χτυπάνε στο μόνιτορ και εγώ να φωνάζω εάν το παιδί είναι καλά. Όταν είδα τον γιατρό να σηκώνει το μωρό μου ψηλά, έβλεπα το πίσω μέρος του κεφαλιού του αλλά δεν το άκουγα να κλαίει. «Γιατί δεν κλαίει;» ρώτησα, δεν πρόλαβα και άκουσα τη φωνούλα του, μια Μαία το πηρε αγκαλιά και μου είπε «Ορίστε ο γιός σας, πάρτε τον αγκαλιά» Δεν μπορούσα όμως γιατί με είχαν δεμένη και τότε μου τον ακούμπησε στον ώμο μου και τον φίλησα ετσι όπως ήταν κατευθείαν μετά την γέννα… Τον μύρισα, τον φίλησα και δεν τον έχανα από τα μάτια μου.
Μια στιγμή που αλλάζει όλη σου η ζωή. Ενα παιδί δικό σου, κομμάτι σου, κομμάτι του σώματός σου, της ψυχής σου, κομμάτι του ανθρώπου που λάτρεψες και που μαζί του ονειρεύτηκες τη ζωή σου. Ε! η ζωή μετά με τον Βαγγέλη γεμάτη εκπλήξεις, αγωνίες, χαρά, όλα όσα ένας γονιός νιώθει για το παιδί του… Περιττό να σας πω πως ακόμα και σήμερα που ο Βαγγέλης είναι 10 χρονών, ένα πρόβλημα με τον ύπνο τον έχουμε. Αυτό το παιδί δεν κοιμάται ποτέ μα ποτέ όμως… και μαζί με αυτόν ούτε κι εγώ.
Μετά από 3 χρόνια ήρθε στην ζωή μας η πριγκιπέσα μου, η Κάτια μου. Πολύ εύκολα, χωρίς αγωνίες, χωρίς κλάματα, χωρίς τρεχαλητό σε γιατρούς. Το μωρό αυτό το ένιωσα να σκιρτάει στην κοιλίτσα μου από δυόμιση μηνών. Θυμάμαι καθόμουν όλο ευθεία με τεντωμένα τα πόδια, ξαπλωμένη στον καναπέ, έκλεινα τα μάτια μου και αφουγκραζόμουν το σώμα μου. Η αλήθεια είναι πως το δεύτερο παιδί γεννιέται με συνοπτικές διαδικασίες γιατί οι ευθύνες δεν σε αφήνουν να το απολαύσεις εντελώς.
Η δεύτερη εγκυμοσύνη μου ήταν ομαλώτερη από την πρώτη, όμως στον 9ο μήνα ένιωθα πολύ βαριά και εξουθενωμένη και φυσικά πάλι με καισαρική. Ενα μωράκι μέσα στα ροζ και πολύ ζηλιάρα! Θυμάμαι όταν μπήκαμε μέσα στο σπίτι με το μωρό και τον Βαγγέλη, ο άντρας μου κρατώντας την στην αγκαλιά του πήρε ταυτόχρονα και τον Βαγγέλη αγκαλιά έ! λοιπόν το βλέμμα ενός νεογέννητου κοριτσιού που του κλέβουν τον μπαμπά δεν μπορείτε να φανταστείτε πως ήταν αφού εκείνη τη στιγμή την ονομάσαμε «ο δολοφόνος με τα ροζ«.
Τώρα πλέον έχουμε μείνει οι τρείς μας. Δυο χρόνια μετά την γέννηση της μικρής μου, ένας τρίτος άνθρωπος ήρθε και τα άλλαξε όλα. Αυτό που είχα ονειρευτεί από μικρή, να έχω την δική μου οικογένεια, τον δικό μου άνθρωπο που θα μ’ αγαπάει και θα τον αγαπάω, τα όνειρα που έκανα να γερνάμε μαζί και να καμαρώνουμε τους αγγέλους μας, έγιναν σκόνη. Αυτό που με θυμώνει και με πικραίνει είναι πως εκείνη η κυρία που αποφάσισε να διαλύσει μια οικογένεια, παίζει το ρόλο της μητέρας στα δικά μου παιδιά. Στον Βαγγέλη μου και στην Κάτια μου που τους είχα εννιά μήνες στην κοιλιά μου, που πόνεσα, που έκλαψα, που έχασα 10 χρόνια από τη ζωή μου όταν η υγεία του Βαγγέλη μου κινδύνεψε.
Πως μια ξένη γυναίκα αποφασίζει να παίξει ένα ρόλο που δεν της ανήκει;
Τέλος πάντων, προσπαθώ καθημερινά να παλέψω για αυτές τις δύο ψυχές που μου δίνουν τόση δύναμη να συνεχίσω. Καθημερινά βλέπω στα μάτια τους εκείνον που τόσο λάτρεψα και τόσο λατρεύω και αυτό πλέον μου αρκεί.
Ας είναι καλά, όπου και αν είνα,ι εγώ όμως έχω δίπλα μου δύο πλάσματα που με αγκαλιάζουν, με προσέχουν και με λατρεύουν και τα λατρεύω και είναι μια σύνθεση δική μου και δική του, από μια αγάπη που μέσα μου δεν έχει σβήσει και δεν θα σβήσει ποτέ.
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Για μενα δεμ φταιει καμια "αλλη".Οταν ο ιδιος ο αντρας σου δεν σκεφτηκε τα παιδια ,την γυναικα ,το σπιτι του μην εχετε την απαιτηση να τα σκεφτει μια ξενη.Αυτη παει να περασει καλα αν ο αλλος θςλει να τα τιναξει ολα ειναι δικο του φταιξιμο.Ο τριτος ανθρωπος δεν μπαινει με το ετσι θελω.Καποιπς του εδωσε χωρο να μπει.Και για μα δβσρι χωρο ο αντρας σπυ σηαινει οτι πλεον δεν περνουσε καλα μαζι σου.Δεν ειναι απαραιτητο οτι φταις καπου.Απλα τελειωσε. Δεξου το και συνεχισε την ζωη σου.
Sumfwnw me polles kuries pou sou grapsan pio panw...Sou euxomai polu grhgora na vreis kai esu enan erwta na kalupseis ola ta sunaisthimata pou se kanoun na niwtheis asxhma...H proswpikh mou apopsh einai pws mono me mia nea agaph xepernas thn palia..diaforetika mporei na se ponaei gia poluuuu kairo isws kai gia panta..Prosexe omws mh viasteis kai peseis se xeirotera.Kane prosextikes epiloges...sigoura uparxei kapoios ekei exw pou mporei na se agaphsei opws oneireuesai kai giati oxi na xanaexeis mia oikogeneia me enan antra dipla sou afou auto katalava oti theleis kai oneireuosouna panta.Twra mporei na sou fainetai polu duskolo isws kai akatorthoto alla ama to zhseis tha stamathseis na skeftesai etsi gia thn ''allh'' gunaika kai gia ton prwhn antra sou.Apo oti katalava eisai nea gunaika den se phran kai ta xronia giati loipon na sterhtheis mia nea arxh?Rixe petra pisw sou kai mhn anapoleis ton erwta sou ton xameno kameno xarti einai enas antras pou hdh ekane arxh me allh gunaika twra koita esu ti tha kaneis koita esena kai ta paidia sou.To mellon sas.Ntusou vapsou peripoihsou mhn mirliazeis kai klaigesai kai tote tha erthei...An ta paidia sou vlepoun esena kala tote kai ekeina kala tha einai.Eutuxismenh mama eutuxismena paidia!
Sta grafw auta epeidh vlepw kai parapanw pws oses viwsan diazugia kataferan na isorophsoun tis katastaseis me neo suntrofo.Eides poso eukola sou grafoun gia to poso kala ta pane me tis ''alles''kuries kai tous prwhn tous???Kala kanoun einai h gnwmh mou!Giati na kathesai kai h zwh na se prospernaei?Kane ta oneira sou pragmatikothta.Ti kai an den petuxe h prwth sou prospatheia gia eutuxismenh oikogeneia???Ekei exw uparxoun ekatomuria gunaikes san esena...dialexe me poies tha eisai..me autes pou kathontai kai vlepoun poso kala htan palia kai klaine h me autes pou tolmhsan kai xanavrhkan thn eutuxia???Oso anamasas to parelthon tha exeis pikria zhleia...pono.Kai mallon ta pernas kai sta paidia sou kapoies fores...Pes oxi!!!!Zhse!
Κορίτσια για τσούλα που τους χώρισε μιλάει, όχι για την καινούργια σχέση του ήδη χωρισμένου μπαμπά. Οι μισές από σας προφανώς είναι σε αυτή τη θέση- της "άλλης", και οι υπόλοιπες δεν ξέρετε καν πως είναι να είσαι σε αυτή ή την άλλη θέση, της μαμάς. Ας μεγάλωνε εσάς τα παιδιά σας κάθε σαββατοκύριακο η "άλλη" που σας "έκλεψε" τον σύζυγο και τα ξανασυζητάγαμε. Εννοείται πως δεν φταίει η "άλλη" αλλά ο πατέρας αλλά μαζί με τον πατέρα έχει και η "άλλη" τα παιδιά κάθε σαββατοκύριακο. Μιλάω ως παθούσα, μόνο που ευτυχώς ο σύζυγος πέθανε κι έχω τα παιδάκια μου μόνη μου, χωρίς "άλλη" ή ανεύθυνο και ανήθικο πατέρα.
ήκαλη εισαι και εσυ....ευτυχως πεθανε.......Εμεινα αφωνη.Καλυτερα ναην εχουν τα παιδια καθολου πατερα παρα εναν πατερα που ξαμαφτιαξε την ζωη του.Δεν εισαι καλα κυρα μου.τοτε οποια ατυχησει και θελει να ξαμαφτιαξει την ζωη της καλυτερα να πεθαινει για να μην εχουν τα παιδια καποιον "αλλον.Εσυ εοσαο η ανευθυνη που για να μην πληγωθει ο εγωισμος σου προτιμας να πληγωθουν τα παιδια σου. τα ρωτξσες αραγε ποτε τι μουσαν;
ήκαλη εισαι και εσυ....ευτυχως πεθανε.......Εμεινα αφωνη.Καλυτερα ναην εχουν τα παιδια καθολου πατερα παρα εναν πατερα που ξαμαφτιαξε την ζωη του.Δεν εισαι καλα κυρα μου.τοτε οποια ατυχησει και θελει να ξαμαφτιαξει την ζωη της καλυτερα να πεθαινει για να μην εχουν τα παιδια καποιον "αλλον.Εσυ εοσαο η ανευθυνη που για να μην πληγωθει ο εγωισμος σου προτιμας να πληγωθουν τα παιδια σου. τα ρωτξσες αραγε ποτε τι θα προτιμουσαν;Να υπαρχει ενας πατερας ακομα και με αλλη συντροφο η να ειναι πεθαμενος;εισαι απαραδεκτη.
Ευτυχως ο συζηγος πεθανε;;;;; Λυπαμαι τα παιδια σου που εχουν τετοια μανα....
Και τι είναι οι άντρες? Άβουλα όντα που οι "άλλες" τα κάνουν ότι θέλουν? Δε φταίνε? Σας πληροφορώ, ότι η απιστία είναι η πράξη που φέρνει στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα σε ένα ζευγάρι. Αυτά που δε θέλουμε να δούμε. "Άλλος ή άλλη" μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε. Μη λέτε μεγάλα λόγια. Δεν ξέρετε τι σας φέρνει η ζωή! Κανένας άντρας ή γυναίκα όταν αγαπάει δεν πάει με άλλους. Όταν είσαι ερωτευμένος με τον άνθρωπό σου δεν κοιτάς αλλού. Και οι δυο έχουν ευθύνη στο χωρισμό. Όχι ο τρίτος άνθρωπος.
Ευτυχώς που ο σύζυγος πέθανε; ?
Δεν πηγαινουμε με παντρεμενους ΤΕΛΟΣ! Εκει εξω υπαρχουν ενα σωρο ελευθεροι ανθρωποι, γιατι να βαλω την ουριτσα μου και να χαλασω μια οικογενεια? Αυτος δεν ειναι εγωισμος? Αυτον θελω και δε παει να εχει οικογενεια, εγω αυτον θελω! Ημαρτον! Τα παραθυρακια και οι πορτες και οι σχισμες ειναι φθηνες δικαιολογιες για να παρηγορουμε τον εαυτο μας.Εαν υπαρχουν προβληματα σε εναν γαμο, παντα υπαρχει η πιθανοτητα να λυθουν αργα η γρηγορα!Δεν θα υπαρχει ευκαιρια ομως εαν μπει στο λογισμο του αντρα (και της γυναικας) το καινουριο φιλι, το καινουριο κορμι ,ο καινουριος ποθος.Τα ιδια ισχυουν και για τα δυο φυλα.
συμφωνω..
ΣΥΜΦΩΝΩ
Συμφωνώ απόλυτα
ΕΓΩ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑ "ΑΛΛΗ" ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΠΟΤΕ.ΑΠΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ.ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΣΥΜΒΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΗΘΕΛΕ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ.ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΡΕΨΕ ΑΛΛΟΥ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΟΥ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
Τρομερή απάντηση.....Το σκευτόσουν πολύ.....;;;;;;;;;;;και πριν μου πεις την γνωστή @@@@@ η αλήθεια πονάει, έλα πρώτα στην θέση της, δες τι μπορείς να κάνεις με δύο παιδιά και μόνη από την μία στιγμή στην άλλη και ξαναπές τα παραπάνω.....εκ του ασφαλούς την αποδοκιμασία την έχουμε πολύ εύκολη ή μήπως έχεις υπάρξει η "άλλη";;;;; Την ψυχή της άνοιγε και δεν ζήταγε γνώμη!
Εσύ έβγαλες συμπέρασμα για τη ζωή της κοπέλας, μέσα σε είκοσι γραμμές που έγραψε?! Τι διαβάζει η κοπέλα θεέ μου..Μπράβο σου "άλλη" .