Τι να κάνω; Να περικυκλώσω ένα χώρο στο σαλόνι με κάγκελα; Άλλη λύση δεν βρίσκω. Έχει ένα μήνα που το μικρό σκουληκο-βαρελάκι που έχω για παιδί αλωνίζει όλο το σπίτι. Το σαλόνι πλέον δεν του είναι αρκετό. Αρχίζω και φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα γυρίσω το βλέμμα μου και δεν θα τον δω και θα τον βρω λίγο αργότερα να έχει σκαρφαλώσει, ξέρω γω..; Στο πλυντήριο; Γιατί δεν είναι μόνο το ότι σέρνεται, μπουσουλάει, γλιστράει, στριφογυρίζει και πάει, είναι ότι έχει αρχίσει και ψευτοσκαρφαλώνει, κρατιέται και ανασηκώνεται.
Σκαλώνει στις γωνίες, διπλώνει με το κάτω μέρος του σώματος στον έναν τοίχο και το πάνω στον άλλον, μπερδεύεται, δεν ξέρει τι να κάνει, πατάει μια στριγκλιά που νομίζεις ότι έφαγε κάτι επικίνδυνο ή μάγκωσε κάπου τα δάχτυλά του, αλλά όχι… Είναι η στριγκλιά της εσωτερικής δύναμης, αυτής που αναβλύζει μέσα από τα βάθη της ψυχής του και δινει ώθηση να ξεκολλήσει από τη γωνία και να συνεχίσει.
Χαλιά ακόμα δεν ξεστρωσαμε, αλλά δεν πάει άλλο. Πρέπει να γίνει και αυτό. Και τότε θα έχω το μικρό ξεσκονόπανο, εεεεε, παιδι μου, να τσουλαει πάνω στη μαρμαρίνη χαρούμενο και κεφάτο. Και αν κοπανήσει το κεφάλι του; Παραδόξως ακόμα δεν του έχει συμβεί. Ακόμα.
Η αλήθεια είναι ότι τα δυο μου παιδιά είναι εντελώς διαφορετικά στο θέμα κίνηση. Η Αθηνά το πήγε αργά το θέμα, αυτός εδώ δεν κρατιέται (των άκρων είμαστε). Και έτσι κάθομαι και σκέφτομαι, λες και είμαι εντελώς παντελώς πρωτάρα μαμά, πώς στο καλό να διαχειριστώ το θέμα σκουλήκι έρπεται και μετά μετατρέπεται σε μαϊμούδι που σκαρφαλώνει.
Αφού να φανταστείτε, για αυτό έβαλα φρένο στη δίαιτα, γιατί το νιώθω πως πρέπει να μαζέψω θερμίδες και ενέργεια να έχω να καίω (τι άλλη δικαιολογία θα βρω, θεέ των μπικίνι;)
Εως και η αλλαγή πάνας έχει μετατραπεί σε εφιάλτη. Είναι ικανός να τον αλλάζω π.χ. στο κρεβάτι, να δει κάτι στο κομοδίνο και να θέλει σώνει και ντε να συρθεί μέχρι εκεί να το πάρει, αφήνοντας εμένα να φωνάζω και να ιδρώνω μπας και καταφέρω να του τη φορέσω ίσια και να κολλήσω τα αυτοκόλλητα.
Μόνο στον ύπνο και στον μάρσιπο είναι ήρεμος ο γλυκός μου. Και στο καρότσι, μέχρι βέβαια να βαρεθεί.
Μου αρέσει που ζω πρωτόγνωρες εμπειρίες και ας είναι το δεύτερο παιδί. Όλα είναι τόσο ίδια και τόσο διαφορετικά ταυτόχρονα.
Πείτε μου όλες εσείς με τα παιδιά κομάντο: τι να τον κάνω; Να ασφαλίσω όλο το σπίτι, να τον αφήσω να μου γυαλίζει το πάτωμα και να προσεύχομαι μην φάει κανένα παραπεσμένο κέρμα και δεν τον πάρω χαμπάρι; (γιατί το έχουμε και αυτό, θέλει να τα πιάσει όλα. Όταν λέμε όλα, εννοούμε μέχρι και ένα μικρό κόκκο σκόνης)
Αφήστε που έχουμε και το άλλο: παίρνει τα παιχνίδια της Αθηνάς. Και είπαμε, καλό χρυσό το Αθηνάκι, αλλά μην το κάνεις να χάσει την ψυχραιμία του. Ξέρεις, κύριε, τι κόπο κάναμε για να αποκτήσουμε τη Hello Kitty για να έρθεις εσύ να μου τη σαλιώσεις; Την πιάνουν και αυτήν τα διαόλια της λοιπόν και κατεβάζει υπέροχες ιδέες τύπου «Έλα αδερφέ μου να παίξουμε με τα κέρματα» Καλά διαβάσατε, με τα κέρματα. Ευτυχώς το μάτι της μάνας είναι αετίσιο και με τη μία μάζεψε τα φονικά -για ένα μωρό- όπλα. Και η Αθηνά το έπαιζε μετά αθώα περιστερά «μα εγώ είχα καλή πρόθεση» με χαμηλωμένο βλέμμα.
Ωραία περνάμε βέβαια. Το σαλόνι μοιάζει με λούνα παρκ που το έχουν βομβαρδίσει, αλλά δεν βαριέσαι. Τουλάχιστον ζούμε μέσα στο χρώμα και τη χαρά. Και την τρομάρα καμιά φορά, γιατί όταν κοιμούνται όλο και κάποιο Fisher Price μένει αναμένω και αρχίζει το τραγούδι και παθαίνουμε με τον Μάνο ένα ψιλοχοντροσοκ.
Τελικά τι να τον κάνω; Τι πρέπει να προσέχω; ΒΟΗΘΗΣΤΕ!
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Ααχχχχ!Τελικά μάλλον τα αγόρια είναι πιο ριψοκίνδυνα,ε? Εμένα ο μπέμπης 8 μιση μηνών προχτές τον βρήκα χωμένο κάτω από την απλώστρα με τα ρούχα να τα χαιδεύει όοολο ευτυχία!Μέχρι να καταλάβω πού ήταν..έχασα το κόσμο!Η δε μητέρα μου συνέχεια μου λέει"εσύ δεν ήσουν έτσι, δεν κουνιόσουν από τη θέση σου" Τα έχει δει κι αυτή όλα η κακομοίρα! Εγώ δεν έχω βάλει και προστατευτικά ακόμα και έχω πολλά στο σπίτι επικίνδυνα!
Εγω δεν τολμώ να τον αφήσω στο πάτωμα....ζηλεύω το θάρρος σου και νομίζω ότι κανείς πολύ καλα που τον αφήνεις χύμα στο κύμα....αλλιως ξερεις η αλλη λυση ειναι αγκαλια σιγά μην κάτσουν στο βαρετό καρότσι ,μόλις το βλέπει ότι προσγιωνεται σε καρότσι η καρέκλακι αρχίζει την διαμαρτυρία....και είναι μόλις 6μηνων εγω εχω τα κόλλημα τα μου μην εχει μικρόβια, μην εχει κανένα πεσμένο σκουπιδακι(που πάντα εχει λόγω της μικρής που τρώει και ρίχνει και για τα πουλιά....μέσα στο σπιτι χοχοχχοχχο)..... Οτι και να κανείς είμαστε σε φάση που θέλει υπομονή και κουράγιο άσε και τα χάλια και τα παιχνίδια και ότι σε βολεύει όπου σε βολεύει....το σπιτι πλέον το έχουν καταλάβει οι μικροί ταλιμπανεζοι...ξεχνά αυτά που ήξερες .....και ΚΟΥΡΑΓΙΟ
και μεις ακριβως τα ιδια....τα αφηνω ολα προς το παρον οπως ειναι, και περιμενω να δω αν θα κανει τιποτα ριψοκινδυνο....τα χαλια τα μαζεψα γιατι τα ετρωγε...(μπλιαχ) το μονο που με καιει ειναι πως δεν εχω πορτες στην βιβλιοθηκε, και τοοοσα βιβλια εκει περα...μπορει να φαει κανενα στο κεφαλι....βεβαια, εαν δεν παθει δεν θα μαθει....
χαχαχα ετσι ηταν και ο δικος μου κ απλα τον αφηνα να σουλατσαρει οπου ηθελε αλλα ημουν συνεχεια απο πισω του.Αποτελεσμα;ολες οι δουλειες εμεναν πισω,τα περισσοτερα τα εκανα οταν κοιμοταν.Και μετα που περπατησε βεβαια καταλαβαινεις τρεξιμο κ ως τωρα 3 χρονων που ειναι,ειναι πολυ ζωηρος...
Καλως όρισες στο κλαμπ των μαμάδων αγοριών!Ακριβώς τα ίδια και ο δικός μου. Από την ηλικία του Αρχέλαου μέχρι και τώρα που είναι 17 μηνών, δεν σταματάμε στιγμή να είμαστε από πίσω του. Μπορεί σε χρόνο dt να βρεθεί από το δωμάτιο του , στο σαλόνι πανω στον καναπέ και να κουνάει πέρα δώθε τον πίνακα ζωγραφικής. Εγώ μάλλον δεν θα ξεστρώσω τα χαλιά, έχουμε παντού γωνίες προστατευτικές(τι τα ήθελα τα ακριβά έπιπλα?), ασφάλειες στα ντουλάπια, κλειδωμένες πόρτες πάντα και κλειστές μπαλκονόπορτες και μονίμως με ένα swiffer στο χέρι για να μην βρεθεί με κανένα χνούδι στο στόμα!Υπομονή!Τουλάχιστον χάρη στο γιο μου , χωράω στο τζην που φορούσα προ εγκυμοσύνης!!