Ίσως ήμουν λίγο σκληρή κ συγγνώμη γι'αυτό, αλλά ειλικρινά δεν έγραψα τίποτα με κακία. Απλώς έγραψα κάποια πράματα σε περίπτωση που εσύ Αναστασία μπορεί να μην είχες σκεφτεί. Όσο για το χιούμορ που έγραψαν τα δυο κορίτσια (ιωαννα 1971 κ stay-c) στην απάντηση σους προς το δικό μου σχόλιο, δεν διαφωνώ καλό είναι το χιούμορ κ να μπορείς να δεις λίγο αλλιώς μια κατάσταση κ όντως η ιστορία αυτή ειναι σαν να έχει βγει απο σενάριο του Παπακαλιάτη κ ούτε εμείς, ούτε κ εγώ θα δώσουμε την λύση, αλλά μια φιλική συμβουλή μπορούμε να δώσουμε! Κ τι να σας πω ρε κορίτσια, μπορεί να έχουμε διαφορετικό χιούμορ. Επίσης stay-c η φίλη σου σε ξέρει, ξέρει κ το Χιούμορ σου, οπότε θα σε καταλάβει, θα το πιάσει! Δεν μπορείς όμως να περιμένεις το ίδιο κ απο μια άγνωστη. Εγώ δεν το έπιασα το χιούμορ σου, το ίδιο μπορεί κ η Αναστασία, γιατι πολύ απλά δεν σε ξέρω/ξέρουμε. Κ εγώ για παράδειγμα πειράζω τους ανθρώπους, τους κάνω πλάκα αλλά αν δεν με ξέρουν μπορεί κ να παρεξηγηθουν γιατί δεν καταλαβαίνουν οτι τους κάνω πλάκα κ οτι αστειεύομαι γιατί είναι λίγο περίεργο το χιούμορ μου. Οπότε οταν απευθύνομαι σε ανθρώπους που δεν ξέρω κ δεν με ξέρουν προσέχω λίγο τι λέω. Αναστασία καλή τύχη σας εύχομαι κ ελπίζω να πάνε όλα καλά στο τέλος!

(4 φορές ξεκίνησα να γράφω κ όλο κάτι γινόταν, ελπίζω τώρα να μπορέσω να το ολοκληρώσω!) Αναστασία η δικιά σου ιστορία είναι μια πάρα πολύ δύσκολη περίπτωση κ χρήζει λεπτό χειρισμό, ειδικά αφού στην μέση υπάρχει ένα μικρό παιδί, το οποίο δεν φταίει κ σε τίποτα. Η αδερφή σου έχει πρωβεί σε μια σωρεία λαθών κ ξεκινάνε από την ημέρα που έφυγε από το σπίτι σας. Δυστυχώς ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω κ έτσι τα λάθη αυτά εξακολοθούν κ υπάρχουν κ διονίζονται όπως καταλαβαίνω. Οπότε πρέπει να κοιτάξετε τι μπορείτε να κάνετε από εδώ κ πέρα ώστε να βοηθήσεις/βοηθήσετε κ την αδερφή σου αλλά κ το παιδί της. Εγώ αυτό που καταλαβαίνω από όλα όσα γράφεις είναι ότι εσείς μάλλον δεν έχετε καταλάβει πόσο βαθύ είναι το πρόβλημα κ από που πηγάζει αυτό το πρόβλημα. Δεν έχετε εμβαθύνει στο πρόβλημα κ το βλέπετε πολύ επιφανειακά. Δηλαδή η αδερφή σου είναι ομοφυλόφιλη τώρα, γιατί είναι; Δεν ξύπνησε μια ωραία πρωϊα κ απόφασισε να είναι ομοφυλόφιλη κ ούτε φταίνε οι παρέες που έκανε τότε. Κάτι έγινε πολύ πιο σοβαρό που την έκανε (θα το πω λαικά) να το γυρίσει. Μια έρευνα έχει δείξει ότι οι περισσότερες γυναίκες που διάλεξαν την ομοφυλοφιλία το έκαναν αυτό γιατί έγινε κάτι πολύ σοβαρό στο παρελθόν τους που τις τραυμάτισε ψυχικά, πχ μπορεί να κακοποιήθηκαν (από τον πατέρα/αδερφό/θείο/σύζυγο/γκόμενο/άγνωστο στον δρόμο). Έτσι δημιουργώντας σχέσεις με γυναίκες νοιώθουν πιο ασφαλεία. (Στους άνδρες ομοφυλόφιλους αυτό δεν ισχύει τόσο πολύ, οι περισσότεροι είναι κάτι που το έχουν ας πούμε στο dna τους) Μήπως κάτι τέτοιο έγινε στην αδερφή σου όλο εκείνο το διάστημα που έλειπε από το σπίτι σας; Σας έχει εξηγήσει ποτέ τι έγινε εκείνο το διάστημα στο νησί που ήταν με τον "φίλο" της; Πως περνούσε; Αν της συμπεριφερόταν καλά; Επίσης το ότι απαγόρεψε στον "φίλο" της να αναγνωρίσει το παιδί σημαίνει κάτι! Δεν το έκανα απο καπρίτσιο κ επειδή ήθελε να του την σπάσει. Αλλά προφανώς τον θεωρούσε ακατάλληλο για πατέρα/σύντροφο κ ίσως (εγώ το έχω για σίγουρο) επικύνδινο τόσο για την ίδια αλλά κ για το παιδί της. Έτσι μάλλον θέλησε να προστατευτεί από αυτόν. Επιπλέον το ότι παραμελεί το παιδί της, μην το βλέπετε τόσο απλά κ επιπόλαια, δηλαδή εννοώ δεν νομίζω να μην το φροντίζει επειδή έτσι απλά δεν θέλει, αλλά επειδή ίσως το παιδί της θυμίζει κάτι πολύ άσχημο, ίσως της θυμίζει τον "φίλο" της κ τη τράβηξε μαζί του. Γι' αυτό κ προτιμάει να μην είναι κοντά στο παιδί της, γιατί έτσι αισθάνεται καλύτερα. Δεν την δικαιολογώ κ ούτε λέω ότι καλά κάνει, αλλά μάλλον δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Επίσης το ότι βγαίνει έξω για ποτά, θεώρω ότι το κάνει για να ξεφύγει από τις σκέψεις της, από παλιές δυσάρεστες θύμισες κ απ' ότι μπορεί να νοιώθει ότι την εγκλωβίζει. Η αδερφή σου έχει μια πληγωμένη ψυχή, ο ψυχικός της κ πνευματικός της κόσμος έχουν καταστραφεί, μέσα της είναι πολύ μπερδεμένη κ όλα αυτά που νοίωθει την έχουν οδηγήσει σε αυτό το σημείο. Δεν μπορεί να σκεφτεί καθαρά κ δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με θάρος την πραγματικότητα. Γι' αυτό μην την αδικείται κ απλώς νομίζετε ότι είναι ανεύθυνη κ επιπόλαιη. Επίσης σε όλο το κείμενο σου γράφεις ότι θέλεις να την βοηθήσεις, αλλά δεν αναφέρεις πουθενά τι έχεις κάνει μέχρι τώρα για να την βοηθήσεις. Το να θέλω απλως να βοηθήσω κάποιον δεν φτάνει. Η θεωρεία από την πράξη είναι δυο πράματα που απέχουν πολύ μεταξύ τους. Νομίζω ότι αυτό που εσύ πρέπει να κάνεις είναι πρώτα να πας εσύ η ίδια κ να μιλήσεις σε έναν ψυχολόγο (μόνο αυτός μπορεί να βοηθήσει γιατί αυτή είναι η δουλειά του κ ξέρει πολλά περισσότερα από εσένα, από εμάς) να του εξηγήσεις όλη την κατάσταση, να το συζητήσετε μαζί κ να σου δώσει αυτός κατευθηντήριες γραμμές για το πως θα πρέπει να κινηθείς κ τι θα πρέπει να κάνεις για να βοηθήσεις την αδερφή σου. Σύμφωνα με τις δικές του οδηγίες εσύ θα πράξεις. Μην κάνεις κάτι από μόνη σου γιατί θα τα κάνεις τα πράματα χειρότερα. Γιατί γράφεις ότι έχεις προσπαθήσει να την συνετίσεις, εμένα αυτό μου ακούγεται περισσότερο σαν να την μαλώνεις κ αυτό δεν βοηθάει, το αντίθετο αποτέλεσμα προκαλείς. Νομίζω ότι πρέπει να μπείτε λίγο στην δική της θέση κ να αρχίσετε να σκέφτεστε όπως κ αυτή, ίσως έτσι καταλάβαιτε. Πάντε για λίγο με τα νερά της. Γίνετε λίγο πιο καταδεκτικοί. Σταθείτε δίπλα κ βοηθήστε την χωρίς να την κρίνετε. Αν η αδερφή σου σας νοιώσει δίπλα της κ ότι δεν κατακρίνετε συνέχεια, ότι δεν την μαλώνετε, ίσως σιγά σιγά αλλάξει. Αλλά εγώ νομίζω ότι πρέπει να μιλήσεις εσύ πρώτα σε κάποιον ψυχολόγο, θα μπορέσεις να καταλάβεις περισσότερο την αδερφή σου κ θα ξέρεις τι να κάνεις. Το πρόβλημα όμως είναι ότι μένεις μακρία κ έχεις κ την δικιά σου οικογένεια, οπότε δεν ξέρω κατά πόσο κ απόλυτα θα μπορέσεις να βοηθήσεις. Επίσης κ οι γονείς σας αν δεν είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν κ αυτό είναι πρόβλημα. Γιατί όλοι μαζί πρέπει να δράσετε. Πρέπει, έτσι νομίζω εγώ τουλάχιστον, να είναι κάποιος κοντά της σχετικά συνέχεια. Όσο για την τρίτη αδερφή νομίζω ότι τα λέει αυτά επειδή έχει κουραστεί με αυτό το θέμα κ δεν θέλει να ασχολείται άλλο. Για το παιδί θα πρέπει να φροντίσετε τουλάχιστον το περιβάλλον στο οπόιο ζει να είναι σταθερό, όμορφο, ασφαλές, να νοιώθει κ να παίρνει αγάπη από εσάς. Προσπάθησε όσο γίνετε να το παίρνεις σπίτι σου, γιατί καλοί οι παππούδες δεν λεω, αλλά θα πρέπει να βρίσκεται κ με πιο νέους ανθρώπους που θα είναι υπεύθυνοι γι' αυτό. Επισης είναι καλό να βρίσκεται με τα ξαδέρφια του. Κ μην βάζετε λόγια στο παιδί για την μάνα του. (Δεν λέω ότι το κάνετε, απλώς σου το υπενθυμίζω γιατί ακόμα κ το πολύ απλό "η μαμά σου δεν ΘΕΛΕΙ να παίξει τώρα μαζί σου" ή "δεν Θέλει να ασχολείται μαζί σου" ή "δεν σε αγαπάει όσο εμείς" είναι άσχημα λόγια που βάζεις μέσα στο μυαλό του παιδιού για την μάνα του)Προσπαθείστε να μην του την παρουσιάζεται σαν μια ανεύθυνη κ άκαρδη μαμά. Κ αφού η αδερφή σου δεν θέλει να μιλάτε στο παιδί για την ομοφυλοφιλία μην το κάνετε. Επίσης κ αυτό εμένα μου λέει κάτι. Αν η αδερφή σου ήταν 100% σίγουρη για την επιλογή της αυτή τότε θα την υποστήριζε κ 100%! Νόμιζω ότι ίσως ντρέπεται κ γι' αυτό δεν θέλει να ξέρει το παιδί της ότι είναι ομοφυλόφιλη. Αλλά μπορεί να το κάνει κ για να το προστατέψει το παιδί, με την έννοια ότι στην Ελλάδα δεν βλέπουμε ακόμα πολλούς γονείς ομοφυλόφιλους, είναι ακόμα κάτι πολύ καινούριο, οπότε υπάρχει κ η περιπτώση στο μέλλον, ίσως κ τώρα στο παιδικό σταθμό αν πηγαίνει ή κ τα παιδάκια της γειτονιας με τα οποία μπορεί να παίζει να τον κοροιδεύουν που η μαμά του είναι ομοφυλόφιλη. Πάνω σ'αυτό θέλω να αναφέρω ότι ένας καλός άνθρωπος είναι κ καλός γονιός, άσχετα με το αν είναι ετεροφυλόφιλος ή ομοφυλόφιλος. Μην νομίζεις Αναστασία ότι επειδή η αδερφή σου είναι ομοφυλόφιλη δεν θα είναι καλή μαμά. Το ότι τώρα μπορεί να μην είναι καλή μαμά δεν φταίει ο σεξουαλικώς της προσανατολισμός. Κ τα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων μεγαλώνουν μια χαρά. Υπάρχει εδω σ' αυτό το σαιτ ένα κείμενο "Τα παιδιά είναι εντάξει" που γράφει κάτι ανάλογο, διάβασε το. Λοιπόν κοπέλα μου αυτά. Σου εύχομαι να μπορέσει η αδερφή σου να βοηθηθεί κ να βρει τον δρόμο της κ πάνω απ' όλα να έρθει κοντά με το παιδί της. Καλή τύχη σας εύχομαι! ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΟΥ ΕΝΑΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ!!!!

σορυ δηλ. μονο εμενα μου φαινοται ολα αυτα που γραφεις λιγακι περιεργα και λειψα?? δηλ. 4 χρονια ετσι μεγαλωσε το παιδακι?εκει λοιπον που μενει τοοοσα χρονια θα συνεχισει να μενει, εκτος κ αν δεν το θελει η γιαγια του...οποτε αλλαζει το πραγμα.... εσυ ποσο χρονων εισαι αν επιτρεπεται??εαν εισαι συνομιλικη ή μικροτερη της αδερφης σου, ΔΕΝ μπορεις να επεμβεις και πολυ...γιατι δεν θα εχεις κ την οικονομικη δυνατοτητα.....εαν εισαι 30αρα με δικα σου χρηματα, τοτε να ρωτησεις καλυτερα εναν δικηγορο, για το τι μπορεις να κανεις για το παιδακι.... το προβλημα, για μενα, σιγουρα δεν ειναι το γεγονος πως η αδερφη σου ειναι λεσβια....εκτος κι αν γραφεις το κειμενο με αφορμη τα gay pride που γινονται αυτες τις μερες νομιζοντας πως θα ξεσηκωσεις κυμματα αντιδρασεων?? μπορεις επισης να συμβουλευτεις και το χαμογελου του παιδιου,μ για το τι γινεται σε περιπτωσεις γονικης αμελειας....