Συγγενείς χωρίς όρια!
Αποφάσισα να γράψω ζητώντας την βοήθεια σας.
Έχω μια κόρη 4 ετών και ένα γιο 2 ετών.
Το πρόβλημά μας οι συγγενείς του άντρα μου. Δεν μας υπολογίζουν καθόλου. Η πεθερά μου έρχεται το μεσημέρι, παίρνει τα παιδιά στην αυλή της να παίξουνε. Όταν της λέω να τα αφήσει να ξαπλώσουν μου απαντά πως θα κοιμηθούν το βράδυ και τους αρκεί. Όταν τρώμε όλοι μαζί τρώνε από τα πιάτα των παιδιών με τα παιδικά πιρούνια/ κουτάλια και πίνουν από τα ποτήρια των παιδιών. Η απάντησή τους στην παρατήρησή μας ότι δεν είναι άρρωστοι δεν θα κολλήσουν τίποτα τα παιδιά. Μαθαίνουν όλο βρισιές την κόρη μου. Βάζουν τα χέρια των παιδιών μέσα στα στόματα τους και τα γλύφουν τα πεθερικά και οι γονείς της πεθεράς.
Μια φορά η κόρη μου έβγαλε την μασέλα του προπάππου όταν της έγλυφε το χέρι. Η δε κουνιάδα θέλει να τα πηγαίνει βόλτες ή για μπάνιο χωρίς εμένα και τον μπαμπά τους. Προσφάτως τσακώθηκαν για αυτό το λόγο, ο άντρας μου και η αδερφή του.
Σκεφτόμαστε να τους απομακρύνουμε από την άλλη τους λυπάται ο άντρας μου και μένει στάσιμη η κατάσταση.
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;;;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αντί να λυπάται τους γονείς του, ας λυπηθεί τα παιδιά του ο άντρας σου. Αφού βλέπει τι γίνεται, και ΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΕΙ ότι αυτό δεν είναι σωστό....γιατί δε το διορθώνει? Δλδ το γεγονός ότι τα παιδιά σας δεν μεγαλώνουν σε ένα υγιές περιβάλλον (αρχικά ψυχολογικά υγιές και ύστερα κι από άποψη μικροβίων) δεν είναι είδη αρκετό για να βάλει όρια στους γονείς του? Και κάτι αλλο: οι παππούδες του άντρα σου, έτσι συμπεριφέρονταν σε αυτόν Όταν ήταν μικρός? Αν ναι, του άρεζε η συμπεριφορά τους? Κι αν όχι, τότε γιατί εκθέτει έτσι τα παιδιά του?
Κα Νατάσα,πέρασε καιρός από το γράμμα σου, εγώ όμως τώρα το διάβασα και λέω την γνώμη μου. Αρχίζεις "το πρόβλημά μου, οι συγγενείς του άντρα μου", διαβάζοντας όμως το γράμμα σου, είδα ότι το πρόβλημά σου "δεν είναι οι συγγενείς του άνδρα σου", απλά είναι μια αφορμή. Και όσο την αφορμή την βλέπεις για πρόβλημα, ότι κι αν κάνεις δεν θα το λύσεις ποτέ. Το πρόβλημά σου Κα Νατάσα είναι οι διαπροσωπικές σας σχέσεις με τον άνδρα σου.Να θυμάσαι: όποια απόφαση παίρνει ένα ανδρόγυνο, είναι σεβαστή από τους πάντες, συγγενείς τε και φίλους, όποια απόφαση παίρνει μόνον ο ένας εκ των δύο, είναι ένα τίποτα, μόνον γρίνια και διενέξεις προκαλεί. Επομένως πρέπει να καταλάβεις ότι το πρόβλημά σου είναι η μεταξύ σας επικοινωνία.Βρές στα εσύ με τον άνδρα σου και να είσαι σίγουρη ότι κανένας δεν θα τολμήσει κάτι αντίθετο από τις υποδείξεις σας.Επομένως στον γιατρό θα καλέσεις τον άνδρα σου για ενημέρωση και όχι τους άλλους. Και κάτι ακόμα, Ο χωρισμός που πολλές σου "προσφέρουν" σαν λύση, είναι η χειρότερη των χειροτέρων λύση. Ο χωρισμός, ούτε σαν σκέψη. Προσθέτει χιλιάδες περισσότερα και χειρότερα προβλήματα. Ο χωρισμός ποτέ δεν είναι καλή λύση.Ποτέ. Σ' ευχαριστώ.