Δύο εντελώς διαφορετικές εμπειρίες τοκετού!
Είμαι μια μαμά με τρεις άνδρες στο σπίτι!! Με ένα μεγάλο μωρό (τον άνδρα μου), ένα αγόρι 9.5ετών και ένα μικρότερο 7ετών.
Παντρευτήκαμε στις 14/2/1999 και έμεινα έγκυος το Φλεβάρη του 2003. Μετά από καταπληκτική εγκυμοσύνη χωρίς κανένα πρόβλημα, φτάνουμε προς τα τέλη Οκτώβρη με Π.Η.Τ 03/11/2003. Στις 29 Οκτώβρη το βράδυ χωρίς πόνο ένιωθα την κοιλιά μου να «πετρώνει» και μετά από λίγο να «μαλακώνει»
Αφού επικοινωνήσαμε με το γιατρό μας στις 12 τα μεσάνυχτα μας είπε να ετοιμαζόμαστε σιγα-σιγά για το μαιευτήριο. Περίπου στις 1:30 περνούσαμε την πόρτα του μαιευτηρίου, ομολογώ χωρίς καθόλου άγχος και καθολου πόνο επίσης. Φοβόμουν και εξακολουθώ βέβαια να φοβάμαι την επισκληρίδιο, οπότε δεν το συζητήσαμε καθόλου και αφήσαμε τον τοκετό να εξελιχθεί φυσιολογικά. Ήταν η πιο όμορφη, η πιο συναρπαστική, η πιο ανεπανάληπτη εμπειρία της ζωής μου. Οι πόνοι ξεκινήσανε στις 4:00πμ και στις 5:10πμ ο πρώτος μου γιος με δυο εξωθήσεις ξεσήκωσε το μαιευτήριο με τις φωνές του.
Στις 6:00 πμ ήμουν στο δωμάτιο και ξεκουραζόμουν, στις 7:30πμ κάναμε βόλτες με τον άνδρα μου και ενημερώναμε συγγενεις και φίλους ότι ΓΕΝΝΗΣΑΜΕ!!!!! Όλα εξελιχθήκαν τόσο όμορφα, ακόμη και οι πόνοι, ίσως επειδή ήταν πολύ σύντομοι και ήταν υποφερτοί.
Θεώρησα λοιπον και εγω εφόσον ο πρώτος τοκετός ήταν τόσο όμορφος ίσως ο επόμενος να είναι κάπως έτσι. Αμ δε!!!
Τον Οκτώβρη του 2005 εμεινα πάλι έγκυος και επίσης χωρις προβλήματα φτάσαμε ως τον 7ο μήνα όπου το μωρό ήταν ανάποδα με το κεφαλακι του κολλημενο στα δεξια πλευρά μου. Μέχρι και στις αρχες του 9ου μήνα δεν γύρισε, ποτέ δε πήρε θέση οπότε έπρεπε να επιλέξουμε ανάμεσα σε φυσιολογικό τοκετό με ισχιακή προβολή ή σε καισαρική! Πίκρα!!
Επιλέξαμε τελικά καισαρική με ολική νάρκωση, όχι επισκληρηδιο όπως προείπα και το ραντεβού κλείστηκε για τις 14/06/2006. Όταν συνήλθα ήταν πολύ επώδυνο, πονούσα παντού, ζαλιζόμουν, είχα ναυτίες, δε μπορούσα ούτε να βήξω. Περάσαν αρκετές ώρες μέχρι να συνέλθω και να επικοινωνώ με τους δικούς μου. Μου εφταιγαν όλα, το γεγονός ότι ήθελα βοήθεια πάρω το παιδί αγκαλιά, ήθελα βοήθεια να σηκωθώ, έπρεπε να είμαι προσεκτική στις κινήσεις μου γιατί πόναγα. Ζορίστηκα πολύ!!!
Δυσκολεύτηκα για αρκετές μέρες γιατί στο σπίτι υπήρχε ήδη ένα παιδί 2,5ετών. Έπαθα επιλόχεια κατάθλιψη, σύντομη βέβαια, ενώ στην πρώτη λοχεία όχι -δεν ξέρω βέβαια αν παίζει ρόλο η καισαρική.
Θα ήθελα εδώ να σημειώσω ότι είχα κυριολεκτικά πρήξει το γιατρό μου στην πρώτη μου εγκυμοσύνη, επειδή φοβόμουν, πως θα ξεκινούσαμε φυσιολογικα αλλά αν ζοριζόμουν θα πηγαίναμε για καισσαρική… Ευτυχώς γέλαγε. Οταν αναγκαστηκα να την επιλέξω… απογοητεύτηκα.
Τώρα οταν ακούω έγκυος να μου λέει ότι «Θα προτιμήσω καισαρική«, γελάω.
Κορίτσια, αν δεν υπάρχει θέμα προτιμήστε το φυσιολογικό τοκετό!!! Είναι εμπειρία ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΤΗ!!!
Πολύ θα ήθελα να είχα τη δυνατότητα να το ΞΑΝΑΖΗΣΩ!!!
Ιωάννα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Μην ακούτε κανέναν. Μόνο τον γιατρό σας. Φτάνει αυτός ο εκφοβισμος με τις καισαρικες που μετά εξελίσσεται σε ξεκατίνιασμα! Πολλές φορές η έγκυος δεν έχει άλλη επιλογή και το ξέρει από πριν. Προς τί αυτή η τρομοκρατία? Σκεφτειτε σε πόσες περιπτώσεις η καισαρική αποδείχθηκε σωτηρια για το μωρό ή και τη μαμά. Και για να μιλήσω και για τη δική μου εμπειρία, γέννησα με καισαρική, ήταν σαν να πήγα στον οδοντίατρο, τόσο σύντομα-και πιο ανώδυνα- δεν ήταν κάτι το τόσο τρομερό το μετά. Είναι τόση η χαρά που έχεις το παιδί σου στα χέρια σου! Και το κράτησα και θηλασα και ξεκούραστη και πολύ ευδιαθετη ήμουν. Καλό τοκετό σε όλες τις μέλλουσες μανούλες!
Είναι εύκολο να υποστηρίζεις τον φυσιολογικο τοκετο οταν γεννησες σε μια ώρα, υπάρχουν γυναίκες που πονάνε παρα πολλές ωρες και δυσκολευονται απίστευτα πολυ, επισης οι λόγοι που οδηγουν μια μητερα στην καισαρική εχουν πολλάκις να κανουν με την ασφάλεια του μωρου τους αλλά και τη δικη τους. Γέννησα με καισαρική ενα μωρο σε ισχιακη θεση, δεν είχα αλλη επιλογη. Πονεσα πολυ μεχρι να μου κανουν την επισκληριδιο επειδη η διαδικασια του τοκετου ειχε αρχισει, πονεσα πολυ μετά κι ας σηκωθηκα απο το κρεββάτι μετα απο 6 ώρες, για να δω το μωρο μου στη μεν. Εινσι γελοιο ομως να μετραμε τους πονους μας για δουμε ποια τον εχει μεγαλυτερο... Δεν μας κανει μανες ο πονος κατα τη στιγμη της γέννησης, ουτε η δυνατότητα θηλασμού. Αντε πια γιατι βαρεθηκα με τις αμπελοφιλοσοφιες και τον ρατσισμό για της μανούλες της καισαρικης.ΜΑΝΑ είναι αυτη που αγαπάει που ανατρεφει που προσφέρει τη ζωη στο παιδί της ασχετα απο τον τρόπο που γέννησε. Και καλο παράδειγμα για ενα παιδι ειναι μια μανα που δεν προσβαλει και υποτιμάει μιαν αλλη.
Μανουλες εχω κανει δυο καισαρικες με διαφορετικό γιατρό και στην δευτερη σηκωθηκα σε λιγοτερες απο δεκα ωρες και ολα τελεια και με την επισκληρηδιο και με το χειρουργιο που το ετρεμα απο την πρωτη χαλια εμπειρια μου.Εκανα 40 μερες να συνελθω γιατι μεχρι που κουτσαινα απο πονο στην μεση απο την αναισθησια.Ιδιος οργανισμος κι ομως αντεδρασε διαφορετικα.Η πρωτη νυχτα της πρωτης καισαρικης ηταν η χειροτερη της ζωης μου.Παιζει λοιπον για μενα ρολο ο αναισθησιολογος και ο γιατρος με τον τροπο που ραβει την τομη και το φαρμακευτικο σχημα που δινει μετα.Τωρα παω και για τριτη αν τυχει.
Καλημέρα, έχω κάνει δύο καισαρικές. Δεν θα σχολιάσω αν είναι καλό ή κακό κτλ. Το μόνο που θα πω είναι ότι έβλεπα στον θάλαμο τις άλλες κοπέλες που είχαν κάνει και εκείνες καισαρική και δε κουνιόντουσαν, θέλανε βοήθεια συνέχεια κτλ. Πιστεύω ότι όλο αυτό είναι λίγο θέατρο. Δεν χρειάστηκα ποτέ βοήθεια για να σηκωθώ ούτε για να πάρω αγκαλιά το παιδάκι μου. Το απόγευμα έκανα βόλτες και έπινα καφέ στην καφετέρια. Αυτό που επειδή έκανε κάποια καισαρική αυτομάτως πρέπει να νιώθει και χάλια δεν το καταλαβαίνω. Είναι στο κεφάλι όλα πιστεύω. Σίγουρα είχα πόνο αλλά δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να μείνει στο κρεβάτι και να κλαίγεται. Έχει καταφέρει κάποια να γεννήσει φυσιολογικά και μερικές φορές χωρίς επισκληρί διο και η καισαρική τον ταλαιπωρεί; Για εμένα είναι καθαρά θέμα «θέλω να τραβήξω την προσοχή»
Δαναη πραγματικά διαβάζω αυτά που γράφεις και μένω με το στόμα ανοιχτό!!! Εκανα και γώ καισαρική (μετά απο πολλές ώρες πόνους και διαστολή 1 αποφάσισε ο γιατρός μου να προχωρήσουμε σε καισαρική- λίγο πολύ ανακουφίστηκα μόλις μου το είπε γιατί είχα προτείνει αρχικά εγώ απο μόνη μου κιασαρική και δεν το δεχόταν ο γιατρός μου αν δεν υπήρχε σοβαρός λόγος) τελοσπάντων έκανα καισαρική και επισκληρίδιο-πρώτη γέννα. Το τι πόνο είχα για πολλεεεεεες μέρες μετα δεν λέγεται! Και πίστεψε με δεν ήτανε ΚΑΘΟΛΟΥ θέμᨫθέλω να τραβήξω την προσοχή» όπως είπες. Ίσα ίσα δεν ήθελα κανέναν κοντά μου, δεν ήθελα να μου δίνει ΚΑΝΕΝΑΣ σημασία. Ήθελα μόνο ενέσεις και παυσίπονα μπάς και μπορέσω να θηλάσω το μωρό. Να βήξω ούτε συζήτηση. Πήγα να γελάσω σε κάποια φάση και αμέσως μετά έβαλα τα κλάματα απο τον πόνο. Την πρώτη φορά που προσπάθησα να σηκωθώ έκανα εμετό απο τον πόνο!!! Εγώ πιστεύω εξαρτάται καθαρά απο τον οργανισμό του καθενός. Έχω μια γνωστή μου που γέννησε δύο μήνες πρίν απο μένα με καισαρική και την ίδια μέρα σηκώθηκε χωρίς βοήθεια.. αν τώρα εσύ πιστεύεις ότι όλες αυτές οι κοπέλες που λέν ότι έχουνπονέσει πολύ με την καισαρική το κάνουν μόνο και μόνο για να τραβήξουν την προσοχή, τότε τι να σου πω........
θα συμφωνησω απολυτα με εσενα μαρια εγω εκανα αρκετες μερες να συνελθω μετα από καισσαρικη τομη ουτε να βηξω δεν μπορουσα!!!!!!!δεν την θελω καθολου.τωρα που είμαι στο 2 εγκυος όλα να πανε καλα μεχρι τελους εχω αποφασισει κ εχω πει στο γιατρο μου για φυσιολογικο ...μακαρι να εκληρωθει με την βοηθεια του θεου η επιθυμια μου!!!!!!!!
Πραγματικά μένω άναυδη με αυτά που διάβασα Δανάη. Το να κάνει κάποια λεχώνα οτι πονάει μόνο κ μόνο για να τραβήξει την προσοχή το βρίσκω τραγικό!!!! Αν ο δικός σου οργανισμός είναι πιο σκληρός κ ανεκτικός αυτό δεν σημαίνει οτι δεν πονάμε όλες όπως λες μη τρελαθούμε τώρα!!!! Στις καισαρικές μου( απο επιλογή μου κ οι δύο χωρίς ιατρικό λόγο κ δεν το μετάνιωσα στιγμή ) ΠΟΝΕΣΑ πολύ!!! (στην πρώτη ειδικά κ κατά την διάρκεια της κ όχι μόνο τις επόμενες 3 μέρες). Μαμά Ιωάννα εσύ που ξέρεις κ τους 2 τρόπους για πες μας κ εμάς το sex ήταν ίδιο μετά τον φυσιολογικό? αν ναι μετά απο πόσο καιρό έγινε ίδιο με πριν ????????????
Ναι γιατί η καιρερικη ειναι επέμβαση κ στον φυσιολογικό τοκετό κανεις 3 ραμματακια κ τελος.... Οπότε ειναι λογικό στην καισαρικη να πονας, οπως πονας οταν ξυπνάς απο ενα χειρουργείο.... Ειναι ντροπη παντως να λες οτι θελουςνα τραβήξουν απλα την προσοχη... Όπως είπε κ μια φιλη ο καθε οργανισμος αντιδρα διαφοτετικα... Δεν ειναι ολες οι περιπτωσεις ιδιες.... Δεν ειμαι υπέρμαχος του φυσιολογικου τοκετου.. Ο καθένας έχει δικαίωμα στο σωμα του... Ομως ας μην προσπαθούμε να περασουμε την καισαρική σαν κατι φυσικο.. Είναι χειρουργείο κ οπως λένε οι ίδιοι οι γιατροί θα έπρεπε να γίνεται μονο οταν υπάρχει σοβαρος ιατρικος λογος.....
...και κλασικά ξεκινάνε τα όργανα... είπε κανεις ότι όσες γέννησαν με καισαρικη είναι λιγότερο μάνες???? Εγώ που διάβασα το κέίμενο και τα σχόλια δεν το είδα πουθενά να αναφέρεται κάτι τετοιο!!! Η κοπέλα έζησε και τις 2 εμπειρίες και συγκρίνοντας τις λέει ότι ο φυσιολογικος τοκετος ειναι ( κατα την γνωμη της πάντα) καλύτερος. Είπε πουθενα ( και μου ξεφυγε) ότι για το παιδάκι της που το γέννησε με καισαρικη δεν αισθάνεται τόσο μάνα όσο στο άλλο??? Ας ηρεμησουμε λίγο και όπως πριν μιλήσουμε καλό είναι να σκεφτόμαστε έτσι και πριν γράψουμε καλό ειναι να σκεφτόμαστε επίσης.... φιλικά και με αγάπη σε όλες τις μανούλες....
Η απάντησή μου δόθηκε με αφορμή το άρθρο... ήθελα κάπου να τα πω γιατί όλο τέτοια διαβάζω τελευταία... Δεν κρίνω τη συγκεκριμένη κοπέλα και συγγνώμη αν έτσι ακούστηκε... αν και στο τέλος του άρθρου γελάει με όσες της λένε πως θα προτιμήσουν την καισαρική...: "Τώρα οταν ακούω έγκυος να μου λέει ότι «Θα προτιμήσω καισαρική«, γελάω."
Ο παγκόσμιος ιατρικος οργανισμός η συλλογος η πως το λενε τέλος παντων απαγορευει την καισαρικη εαν δεν υπάρχει σοβαρός ιατρικος λόγος... Στην Ελλάδα δυστυχώς η καισαρικη εχει γινει της μοδας... Κ φυσικα ευκολια τον γιατρον.... Εσείς μπήκατε σε σύγκριση... Ολες ειμαστε μανουλες κ αυτο ειναι το πιο σημαντικό απ ολα.....! Ολες ποναμε τα μωράκια μας όπως κ αν τα γεννησαμε.. Αλλα δυστυχώς η ευτυχως η καισαρικη πρέπει να είναι η τελευταία λυση κ να γίνεται σε ειδικές περιπτώσεις μονο... Δεν το λεω εγω.. Το λενε γιατροί ανα τον κόσμο... Επισης η ελλαδα έχει μηνυθει για της ανεφ αιτιας καισαρικες....
Να σου ζήσουν όλα τα αγόρια σου και να είστε πάντα ευτιχισμένοι και χαρούμενοι... Αλλά δεν θα συμφωνήσω με το τελευταίο, πως ανεπανάληπτη εμπειρια είναι μόνο η φυσιολογική γέννα... Εγώ γέννησα με καισαρική και επισκληρίδιο επειδή το ζήτησα εγώ και όχι ο γιατρός μου... Εκείνος προσπαθούσε να με πείσει για φυσιολογική γέννα αλλά του είπα ξέχασέ το... Και αυτό για μένα ήταν ανεπανάληπτο... και αν ποτέ ξαναμείνω έγκυος έτσι θα επιλέξω να γεννήσω. Ναί, ήμουν λίγο κάπως μετά, δεν σηκώθηκα την ίδια στιγμή από το κρεβάτι αλλά το απόγευμα, πόναγα λίγο την ίδια μέρα, αλλά κατά τα άλλα ήμουν τέλεια! Το μωρό δεν με βοήθησε κανένας να το σηκώσω (σιγά το βάρος που έπρεπε κάποιος να μου το δώσει, 3,500 κιλά μωράκι), εμένα δεν με βοήθησε κανένας να σηκώθώ από το κρεβάτι... και όμως απόλαυσα το κάθε λεπτό της γέννας μου!!! Με ενοχλεί πάρα πολύ να διαβάζω πως όσες γεννήσατε φυσιολογικά είστε ΜΑΝΕΣ, πως είστε Άξιες να λέγεστε μητέρες κ.λπ. Δηλαδή εμείς δεν είμαστε??????????? Από εκεί κρίνεται μια μάνα δηλαδή??? Έχω μια φίλη που χτυπάει το παιδάκι της κάθε φορά που κλαίει και την θυμώνει... και έχει γεννήσει φυσιολογικά... τι έχετε να πειτε για αυτό??? τώρα ξαφνικά έχασε την αξία της??? τώρα δεν είναι μάνα????????? Ναί, μπράβο, γεννήσατε φυσιολογικά, παλέψατε 3-5-10 ώρες! Ναι, σας αξίζουν συγχαρητήρια... αλλά νομίζω πως σας αξίζουν συχγαρητήρια επειδή γίνατε μάνες και όχι επειδή γεννήσατε φυσιολογικά... άλλες πάλι λέτε πως σας αξίωσε ο Θεός να γίνεται μάνες!!! Εγώ δηλαδή που συνέλαβα το παιδάκι μου στο ιατρείο δεν με αξίωσε ο Θεός??? Έλεος πια!!!! ms
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Έζησα 2 φυσιολογικούς τοκετούς χωρίς επισκληρήδιο με ό,τι συνεπάγεται αυτό....ιδίως στη 2η που ήταν αρκετά κωμικοτραγική η κατάστασή μου αφού κλωτσούσα, δάγκωνα, ξεμάλλιαζα όποιον ήταν κοντά μου (να είναι καλά οι άνθρωποι που με ανέχτηκαν) αλλά δεν τους αλλάζω με τίποτα μιας και η 3η μου γέννα μετά από 8 ώρες ταλαιπωρίας γέννησα με καισαρική και ολική νάρκωση μιας και είχα εξαντληθεί από τους πόνους με αποτέλεσμα το δωμάτιο μου να μετατραπεί σε πτέρυγα εντατικής με οξυγόνα, καλώδια και πολλούς ήχους μηχανημάτων διότι με πείραξε προφανώς η νάρκωση. Προσθέτοντας βέβαια την ταλαιπωρία των επόμενων ημερών λόγω της επέμβασης.
Να σου ζήσουν τα δυο αγγελούδια σου, θα συμφωνήσω μαζί σου, και ας απόκτησα την μικρή μου με καισαρική. Ήμουν 40+4μερες με τεχνικούς πόνους,δεν ήθελε να κατέβει με τίποτα και διαστολή τίποτα. Η διαδικασία όπως λέει η Ειρήνη μπορεί να είναι ωραία άλλα για εμένα ήταν διαφορετικά. Η πρώτη δόση επισκληρηδιο δεν με έπιασε αμέσως και ήρθε και δεύτερη ενισχυμένη (έχω κάποια κιλά παραπάνω όπως είπε ο αναισθησιολόγος) με αποτέλεσμα να είμαι λιπόθυμη σε όλη την διαδικασία, μετά στην ανάληψη εμετούς και να μην μπορείς ούτε να κουνηθείς από τους πόνους. ΟΠΩΤΕ ΜΗΝ ΝΟΜΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΚΑΙΣΕΡΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΚΟΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ.
Συμφωνω μαζι σου.Ο φυσιολογικος τοκετος ειναι μια ανεπαναληπτη εμπειρια. Εγω εχω κανει δυο φυσιολογικους τοκετους.Και στην τριτη γεννα εκανα καισαρικη και επισκληρηδιο.Γιατι οπως μου ειπε ο γιατρος μου, το μωρο ηταν ψιλα και εκτος λεκανης.Βεβαια και η καισαρικη ηταν ωραια εμπειρια, γιατι γεννησα γρηγορα,χωρις πονους, συζητουσα με το γιατρο,καταλαβα τη στιγμη που βγηκε το μωρο μου,το ειδα αμεσως (ακομα και πως το επλεναν).Μου αρεσε πολυ και δεν θα την ξεχασω ουτε αυτη τη γεννα. Ομως μετα..................Μετα για δυο μερες δεν μπορουσα ουτε να κουνηθω. Απο το κρεβατι σηκωθηκα την τριτη μερα.Ειχα συνεχεια την αδερφη μου (νυχτα-μερα), μαζι μου.Της τρεις πρωτες μερες η αδερφη μου μου εδεινε το μωρο για να το θυλασω και το αλλαζε. Αλλα και οταν γυρισα στο σπιτι χρειαζομουν βοηθεια.Γιατι ειχα δυο αγορακια (14 χρονων και 9 χρονων) και το μωρο (κοριτσακι) που επρεπε να φροντιζω.Ευτυχως με βοηθουσε η μαμα μου. Τωρα εχουν περασει 16 μηνες.ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΘΑ ΤΗΣ ΕΛΕΓΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΚΕΤΟ.