Πού πήγε ο παλιός μου εαυτός;
Σας γραφω γιατι χρειαζομαι συμβουλες…..
ΕΙμαι παντρεμενη με ενα διχρονο αγορακι και φαινομενικα δεν μου λειπει τιποτα, γιατι δοξα το Θεο εχουμε ολοι μας την υγεια μας και ευτυχως και ο αντρας μου και εγω δουλευουμε…
Παιρνοντας τα πραγματα απο την αρχη, καποτε ημουν μια κοπελα με εξαιρετικα υψηλη αυτοπεποιθηση και αυθορμητισμο…
Τα τελευταια χρονια απο τοτε που ξεκινησε η κριση περασαμε πολυ δυσκολα (οικονομικα και ψυχολογικα) με τον αντρα μου, ομως τον τελευταιο χρονο μπορω να πω βελτιωνεται το οικονομικο, αλλα μας εμεινε το ψυχολογικο.. Ειδικα σε εμενα σε σημειο που δεν αναγνωριζω τον εαυτο μου…
Για παραδειγμα αισθανομαι παντοτε μειονεκτικα μπροστα σε αλλους, οτι δηλαδη οι αλλοι παντα ειναι πιο εξυπνοι και πιο ικανοι απο μενα στην εργασια τους και γενικα στην διαχειριση διαφορων θεματων… Στο σπιτι κανω τις δουλειες με το ζορι, πραγμα που εχει ως συνεπεια την γκρινια του αντρα μου και το να καβγαδιζουμε…. Στην δουλεια ειμαι ανασφαλης και δινω βαση στο τι σκεφτονται οι αλλοι για μενα…
Κουραστηκα και βαρεθηκα να ειμαι ετσι, ψαχνω τον παλιο μου εαυτο και δεν θυμαμαι καν τι ηταν αυτο που με εκανε την χαμογελαστη, ευχαριστη κοπελα που ημουνα καποτε, που δεν εδινα δεκαρα τι σκεφτονται οι αλλοι για μενα και που οποιοι συναναστρεφονταν μαζι μου παντοτε επιδιωκαν την παρεα μου…
Το μονο -και θα μου πειτε βασικο- που μου δινει χαρα και ευτυχια ειναι ο γιος μου, αλλα οταν χανεις τον εαυτο σου, αισθανεσαι οτι δεν εισαι ουτε αρκετα καλη μανα… Θελω να ειμαι δυναμικη, να μην τα παιρνω κατακαρδα να φυγει αυτη η μιζερια και γκρινια απο πανω μου και να σταματησω να κλαιω με το παραμικρο…
Θα εκτιμουσα τις συμβουλες σας
μαμα Ελενη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
..αυτο ειναι....νοσταλγια για την πατριδα και τον παλιο τροπο ζωης...τα εχω περασει....οταν εζησα ενα διαστημα στο εξωτερικο ειχα ολα αυταπου περιγραφεις και πολλα περισσοτερα..αγχος,κρισεις πανικου και αλλα ψυχοσωματικα...την κατασταση επιδεινωνει και η απκλειστικη φροντιδα του μωρου...η συμβουλη μου ειναι να μη σκεφτεσαι πολυ και μην αναλυεις τιποτα και αν μπορεις να βγαινεις απο το σπιτι με το παιδι οσο πιο συχνα μπορεις..παντως αν σε παρηγορει ,ειμαστε πολλες μαμαδες στην ιδια θεση..
Συμφωνώ με Ιωάννα1971. Ακριβώς τα ίδια και εγώ, διαγνώστηκα από ψυχίατρο με κατάθλιψη, πήρα 6 μήνες φαρμακευτική αγωγή, αλλά ήταν ενήμερος ο άντρας μου και μου συμπαραστάθηκε και σιγά σιγά επέστρεψε ο παλιός καλός μου εαυτός. Απευθυνσου σε ψυχίατρο, όχι ψυχαναλυτή, και σιγά σιγά όλα θα φτιάξουν.
Δεν διάβασα τα σχόλια των υπόλοιπων αναγνωστών. Πιστεύω ότι έχεις υποστεί ψυχικό τραύμα λόγω των δυσκολιών που έχεις περάσει και ίσως και λόγω της μεγάλης αλλαγής που φέρνει στη ζωή μιας γυναίκας η μητρότητα (είναι λαίλαπα.. δεν είναι απλά πράγματα). Νομίζω ότι πρέπει να μιλήσεις με ειδικό για να σε βοηθήσει να ανακτήσεις την αυτοπεποίθησή σου.
νομιζω πως εχεις αναγκη απο καποια καλη κουβεντα και δεν θα την βρεις εδω που ψαχνεις...κανε μια λιστα με ολα οσα κανεις καλα και θα εκπλαγεις...μιλησε στον αντρα σου για αυτο και οχι σε εμας! εκεινος ζει μαζι σου και εκεινος μπορει να σε βοηθησει....ρωτα τους φιλους σου τι γνωμη εχουν για σενα τωρα....αφιερωσε λιγακι χρονο στο εαυτο σου αλλα και στον αντρα σου χωρις να σπαταλησεις χρηματα 1. πανε για περπατημα ή τρεξιμο 2 -3 φορες την εβδομαδα...εστω και βραδυ αφου κοιμησεις το μωρο (αν χασεις κανενα κιλακι θα ανεβεις ψυχολογικα ακομα κ αν δεν εχεις προβλημα βαρους!) 2. γεμισε την μπανιερα και βυθισου , αναψε 1 2 κερακια και παρε ενα ποτηρι κρασι...φωναξε και τον αντρα σου για παρεα 3. ασε τη γιαγια σπιτι το βραδυ και πανε μια περπαταδα στην γειτονια με τον αντρα σου ή παρτε το λεωφορειο και πατε καπου κεντρικα για βολτιτσα και αγκαλιτσα 4. νοικιασε την αγαπημενη σας ταινια και καντε μεταμεσονυκτια προβολη, σκοταδι ποπ κορν και αγκαλιτσες 5. ξεκινα την ημερα σου μπροστα στον καθρευτη λεγοντας: σημερα θα ειναι μια τελεια ημερα! θα ειμαι η καλυτερη! και πιστεψε το! 6. αρχισε να βαφεσαι οταν πηγαινεις στην δουλεια και ντυσου λιγακι καλυτερα, εκα κολιε μπορει να τραβηξει ενα κοπλιμεντο που θα σου ανεβασει την ψυχολογια 7. κρατα ενα ημερολογιο οπου θα γραφεις τι εκανες καλα μεσα στην ημερα και τι θα ηθελες να κανεις την επομενη σιγουρα στα 30 δεν εισαι ο ιδιος ανρωπος οταν ησουν 20...εχουν μπει και εχουν βγει κιλα, ηρθαν γαμοι και παιδια, κριση και μιζερια...αλλα ετσι ειμαστε λιγο πολυ ολοι...εγω αρχισα να βαφομαι και να φοραω μπιζου ακομα και οταν παω τα παιδια στην παιδικη χαρα...γιατι βαρεθηκα να βγαινω ατιμελητη και αχτενιστη....και η κορη μου με αγκαλιαζει και μου λεει πως ειμαι η πιο ομορφη μαμα του κοσμου....και ειναι αληθεια! ΕΙΜΑΙ για εκεινη και αυτο μου φτανει!
ΣΕ ΝΟΙΩΘΩ.....ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ...... μια απο τα ιδια και γω....
Κοριτσια σας ευχαριστω για τις συμβουλες...Δυστυχως εχω ξενιτευτει και μενω εξωτερικο και ειναι και αυτος ενας λογος διοτι δεν περναει ουτε μια μερα που να μην σκεφτομαι την Θεσσαλονικη(θελω τοσο πολυ να γυρισω,μακαρι να καλυτερευαν λιγο τα πραγματα)...επισης στον αντρα μου εχω μιλησει αλλα η αληθεια ειναι πως δεν με καταλαβαινει και πολυ και τελος εχω μονο την αδερφη μου διπλα μου και οι γονεις μας ειναι Ελλαδα...Η αληθεια ειναι οτι ξερω και γνωριζω ολους τους λογους που με κανουν ετσι( ειναι ο παραπανω λογος,ειναι οτι ενω δουλευουμε και σαν γυναικα κατι θελω να αγορασω για μενα δεν εχω δυνατοτητα γιατι τα εξοδα τρεχουν,ειναι οτι ζω μια ρουτινα και λογω δουλειας δεν εχω χρονο να την αλλαξω διοτι δουλευω και σαββατοκυριακα...προσπαθω να βλεπω τα θετικα οτι δηλαδη εχουμε την υγεια μας και δουλειες που αλλοι παρακαλανε να εχουν αλλα με παιρνει απο κατω το γεγονος οτι ειμαστε νεοι και ζουμε σαν γεροι...υστερα στην δουλεια υπαρχει αυτος ο κακος ανταγωνισμος και εχω την εντυπωση οτι τρεχω και δεν προλαβαινω να ανταπεξελθω οπως οι αλλες κοπελες.. Αυτα κοριτσια και επλιζω να μην σας ζαλισα...σας ευχαριστω και παλι
Και 'γω το ίδιο νιώθω ... όχι πάντα αλλά κατά καιρούς η αυτοπεποίθησή μου βρίσκεται στα τάρταρα. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να σηκώσεις το κεφάλι ψηλά μερικές φορές αλλά προσπάθησέ το. Σήκωσε το κεφάλι ψηλά και πες κανένας δεν είναι καλύτερος από 'μένα. (αυτά τα λέω για να τα 'κούω και 'γω) Κάνε παρέα μόνο με ανθρώπους που σε κάνουν να αισθάνεσαι όμορφα, που σε κάνουν να χαμογελάς. Όταν αισθάνεσαι άσχημα πάρε αγκαλιά το παιδάκι σου, κάντο μια αγκαλιά, δώστου ένα φιλάκι πες του ότι το αγαπάς και το χαμόγελο που θα σχηματιστεί στα χειλάκια του θα είναι το καλύτερο φάρμακο και για σένα.
Mipos einai eppiloxios katathlipsi kai den to exeis katalavei? kai apla to sindeeis me gegonota opos i krisi? Mipos tha itan kalo na miliseis me kapoion eidiko. Den xero pou meneis alla se kapoies perioxes tis Athinas yparxoun kentra pou parexoun dorean ypostirixi. I epiloxia katathlipsi den einai pleon tampou opos prin kapoia xronia alla theoreite to idio sovari katastasi opos kai i katathlipsi. Sou euxomai na mporeseis na fgygeis apo autin tin katastasi to grigorotero
Θα συμφωνήσω με την Πωλίνα! Τώρα περνάς μια δυσάρεση φάση στην ζωή σου. Όλοι μας έχουμε περάσει από μια τέτοια φάση κ πολλοί από εμάς την περνάμε κ τώρα, μαζί σου. Οπότε δεν είσαι μόνη σου σ' αυτό. Το πρώτο βήμα το έκανες! Αναγνώρισες το πρόβλημα κ αυτό είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της θεραπείας. Όχι μόνο το αναγνώρισες αλλά το έβγαλες κ προς τα έξω. Το μοιράστηκες μαζί μας. Βέβαια πρέπει να το μοιραστείς κ με το πιο δικό σου πρόσωπο, γιατί εμείς είμαστε άγνωστοι προς τα εσένα κ οι συμβουλές μας κ η βοήθεια μας δεν θα είναι τόσο αποτελεσματικές κ κυρίως άμεσες. Ίσως κ λάθος. Σίγουρα έχουμε όλες μας όλη την καλή διάθεση να σε βοηθήσουμε κ να σε συμβουλέψουμε μέσο των δικών μας προσωπικών εμπειριών, αλλά όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, αυτά που ζούμε είναι διαφορετικά κ ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την κάθε κατάσταση στην ζωή μας είναι διαφορετική. Οπότε οι συμβουλές μας προς τα εσένα προέρχονται από αυτά που εμείς οι ίδιες έχουμε καταλάβει από τον τρόπο που αντιμετωπίσαμε μια τέτοια φάση. (Ελπίζω να γίνωμε κατανοητή) 1ον Νομίζω ότι πρέπει να μιλήσεις κ στον άντρα σου γιατί είναι ο δικός σου άνθρωπος, αυτός που θα σε καταλάβει περισσότερο από όλους, γιατί ζει μέσα στο ίδιο περιβάλλον με το δικό σου. Εξήγησε του κ έκφρασε του τι νοιώθεις. Πρέπει να ξέρει τι περνάς (ίσως να μην το έχει καταλάβει ακόμα) για να μπορέσει να σε βοηθήσει. 2ον Βρες να κάνεις πράματα που σε ενδιαφέρουν, που σε γεμίζουν, που σε χαλαρώνουν. Αφιέρωσε λίγες ώρες τις εβδομάδας για εσένα. Για παράδειγμα, μια βόλτα για καφέ (αυτό μπορείς κ να το καθιερώσεις αν θέλεις κ αν μπορείς) με μια καλή φίλη, μια βόλτα με το ποδήλατο, μια δυο φορές την βδομάδα γυμναστήριο, κλπ κλπ. 3ον Όπως σου είπε κ η Πωλίνα καθιέρωσε μια μέρα την βδομάδα να βγαίνεις έξω με τον σύζυγο σου ή να κάνετε μια δραστηριότητα μαζί. Ωστέ να περνάτε λίγο χρόνο μαζί σαν ζευγάρι. 4ον Κάνε μια αλλαγή (όπως σου είπε κ η Πωλίνα) στον εαυτό σου! Στα μαλλιά σου, το στυλ που ντύνεσε, στα κιλά σου (αν υπάρχει θέμα), κλπ κλπ. 5ον Αυτό που είπε η Πωλίνα είναι πολύ σωστό. Απομάκρυνε όποιον νομίζεις ότι σου κάνει κακό ή σε σταναχωρεί ή σε πηγαίνει πίσω στην ζωή σου. 6ον Κάνε μια αλλαγή στο σπίτι σου. 7ον Φτιάξε ένα πρόγραμμα με τις δουλείες του σπιτιού, πχ Δευτέρα τζάμια, Τρίτη ξεσκόνισμα, κλπ κλπ. 8ον Ελάφρυνε τον εαυτό σου από κάποιες αρμοδιότητες, υποχρεώσεις. Ζήτα από τον άντρα σου για κάποιο διάστημα ή για περισσότερο να αναλάβει αυτός μια δυο υποχρεώσεις. 9ον Όπως σου είπε κ η Πωλίνα, βρες μια δυο ώρες την εβδομάδα να κάνεις κάτι δημιουργικό με το παιδί σου. 10ον Προσπάθησε να γνωρίσεις καινούριους ανθρώπους. 11ον Μάθε μια τέχνη. Αυτό είναι πολύ δημιουργικό κ αγχωλιτικό. 12ον Αναζωπύρωσε παλίες χαμένες σχέσεις. 13ον Μην δίνεις σημασιά στο τι κάνουν οι συνάδελφοι σου, αλλα στο τι κάνεις εσύ. Κοίταξε εσύ να είσαι σωστή στις υποχρεώσεις σου κ αρμοδιότητες σου στην εταιρεία που δουλεύεις, για να μην έχεις προβλήματα. Κανείς δεν είναι πιο έξυπνος ή πιο ικανός από εσένα. Όλοι το ίδιο είστε εκεί μέσα. Κ εγώ το έχω νιώσει αυτό κάποιες φορές, αλλά προσπαθώ κ κάνω την δουλεία μου όσο πιο σωστά γίνετε για να είμαι εντάξει με τους ανωτέρους μου αλλά κ με τον εαυτό μου κ τότε, αφού δω ότι αποδίδω έτσι όπως πρέπει κ θέλουν, αισθάνομαι καλύτερα κ δεν φοβάμαι τι μπορεί οι άλλοι να σκέφτονται για εμένα κ ούτε πιστεύω ότι οι άλλοι είναι πιο ικανοί ή έξυπνοι από εμένα. 14ον Μίλα στην μαμά σου μήπως μπορεί να σε βοηθήσει κ αυτή με κάποιες από τις δουλείες του σπιτιού ή να προσέχει λίγο περισσότερο το παιδί. Κ αν έχεις καλές σχέσεις με την πεθερά σου, μίλα κ σ'αυτήν (εντάξει δεν χρειάζεται να της τα πεις όλα αν δεν αισθάνεσαι άνετα κ κάποια οικειότητα μαζί της) κ ζήτα της το ίδιο. 15ον Αν δεις ότι μόνη σου ότι η προσπάθεια που κάνεις δεν αρκή ή οι ενέργειες σου δεν αρκούν, τότε επισκέψου μια ψυχολόγο. Σίγουρα θα σε βοηθήσει πολύ κ σίγουρα οι δικές της/του συμβουλές θα είναι πιο άμεσες, πιο to the point. Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά. Ο δρόμος της επιστροφής στον παλιό σου καλό εαυτό να μην είναι μακρύς. (Για να σου δώσω να καταλάβεις ότι όλα είναι περαστικά κ ότι θα ξεπεράσεις αυτό που περνάς κ σύντομα θα βρεις τον παλιό σου καλό εαυτό κ η καθημερινότητα σου θα είναι πιο ευχάριστη, θα σου πω το εξής. Τον σύντροφο μου τον γνώρισα σε μια εποχή που προσπαθούσα να βγάλω τον εαυτό μου από την μιζέρια, από την μοναξιά, από την αποξένωση, από την κατάθλιψη. Τώρα είμαι πολύ ευτυχισμένη γιατί σε μια δύσκολη κ περίεργη φάση της ζωής μου, σε μια φάση αναπροσδιορισμού, γνώρισα τον άνθρωπο της ζωής μου! Τον άνθρωπο που αγαπώ υπερβολικά, τον άνθρωπο με τον οποίο θέλω να γεράσω μαζί του! Τον άνθρωπο που με έκανε να αισθανθώ πράματα που δεν είχα νιώσει ποτέ στην ζωή μου! κλπ κλπ κλπ Οπότε μην απελπίζεσαι, τα πράγματα θα φτιάξουν! Κ στο τέλος του δρόμου θα βρεις το ουράνιο τόξο!) Κ θα κλείσω με αυτό που πάντα μου έλεγε η αγαπημένη μου γιαγιά: "Το πρωί όταν ξυπνάς, να ανοίγεις το παράθυρο σου κ να καλώς ορίζεις τον ήλιο με χαμόγελο. Μια καινούρια ημέρα ξεκινάει!"
Μήπως έχεις ξεχάσεις να μας πεις σημαντικές λεπτομέρειες? Δηλ. μήπως ο άντρας σου ή κάποιο άλλο πολύ κοντινό σου πρόσωπο έχουν "σπάσει" την αυτοπεποίθησή σου? Πάει εκεί το μυαλό μου γιατί εγώ τα έπαθα όλα αυτά που λες όταν άκουγα μέσα στο σπίτι μου πόσο άχρηστη είμαι (και στη δουλειά μου γιατί έχουμε το ίδιο επάγγελμα και πάντα γίνεται κριτική, αλλά και στο νοικοκυριό, μεγάλωμα των παιδιών κ.α.). Εμένα αυτό μου έριξε την αυτοπεποίθηση, που κάποτε έλεγα "φέρτε ό,τι έχετε και θα το φτιάξουμε", δε θυμάμαι να φοβόμουν ποτέ. Εγώ για να το ξεπεράσω (που δεν το έχω ξεπεράσει εντελώς) έκανα τα εξής: 1. Ρωτούσα άλλες "τέλειες" μαμάδες, επαγγελματίες κ.α. πως τα καταφέρνουν. Π.χ. για όποια μου έλεγε "να και αυτή έχει παιδί, δουλεύει, αλλά το σπίτι το έχει τέλειο" την επόμενη φορά που την έβρισκα τη ρωτούσα αναλυτικά τι κάνει και τα καταφέρνει. Κατέληξα ότι κάποιες γυναίκες (ελάχιστες) είναι άπαιχτες από τη φύση τους. Με αυτές δεν είχα μέτρο σύγκρισης, οπότε έμεινα στο θαυμασμό και κράτησα απλώς μερικές συμβουλές τους. Αλλά οι περισσότερες είναι όπως όλες μας. Δεν ήταν τόσο τέλειες όσο έδειχναν. Για παράδειγμα είχαν το σπίτι καθαρό γιατί το καθάριζε η πεθερά όσο κρατούσε το παιδί. Καμμια δε μου είπε τα καταφέρνω όλα! 2. Δε με ένοιαζε πια που άκουγα ότι είμαι άχρηστη. Έψαχνα γύρω μου να δω ποιοι είχαν μια "καλή" δουλειά, μια ευτυχισμένοι οικογένεια και είδα πως οι περισσότεροι δεν είχαν κανένα μαγικό χάρισμα. Ήταν όλοι τους φυσιολογικοί! Άρα αφού μπορούσαν άλλοι "άχρηστοι" σαν εμένα, τότε τι με ένοιαζε αν δεν είχα IQ Αινστάιν ή σπουδές με διδακτορικά και μεταδιδακτορικά. Πρόσεχε με ποιους συγκρίνεσαι. Μη συγκρίνεσαι με γυναίκες που έχουν την αμέριστη συμπαράσταση του άντρα τους ή των γιαγιάδων, ή δεν έχουν παιδιά. Αν εσύ έχεις λιγότερη βοήθεια, μην περιμένεις να αποδίδετε το ίδιο. 3. Διεύρυνα τον κύκλο μου. Κάποτε είχα πάρα πολλές παρέες, μετά απομονώθηκα, τώρα άρχισα πάλι να βρίσκω παρέες στις κούνιες, στο σταθμό των παιδιών. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις μερικούς ανθρώπους που ζουν τα ίδια με σενα και να συζητάτε που και που τις ανησυχίες σας και τις ανασφάλειές σας (όχι, όμως, να κλαίγεστε! να συζητάτε όσο γίνεται με θετική διάθεση). Μπορείς να πάρεις πολλά μέσα από τέτοιες συζητήσεις. Αφού είδα την αλήθεια, έπαψα να ασχολούμαι με τις άσχημες κριτικές. Είπα ότι θα κρατάω τα αρνητικά (γιατί όσα ακούς καλά/κακά, έχουν πάντα και μια μικρή δόση αλήθειας), αλλά θα ασχοληθώ με αυτά όταν βρω χρόνο, όχι τώρα που η κάθε μέρα μου είναι αγώνας δρόμου και η ψυχολογία μου δεν είναι στα πάνω της. Δέξου ότι θα κάνεις λάθη γιατί έχεις μικρό παιδί και είσαι μονίμως κουρασμένη, αλλά μην αυτομαστιγώνεσαι όταν συμβαίνει αυτό. Βρες τι σου έφταιξε και την επόμενη φορά άλλαξε τον τρόπο που δουλεύεις. Στο τέλος θα βρεις ποιο είναι αυτό που σου ταιριάζει καλύτερα. Δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν, ούτε στα παιδιά σου, ούτε στον άντρα σου, ούτε στο αφεντικό σου, ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό. Η μόνη σου υποχρέωση είναι να φροντίζεις τον εαυτό σου και την οικογένειά σου. Για τα υπόλοιπα κάνε απλώς ό,τι καλύτερο μπορείς. Άκου άλλες μαμάδες με μεγαλύτερα παιδιά από τα δικά μας, που λένε φάση είναι θα περάσει...κάτι ξέρουν κι αυτές. Τη δύναμη θα τη βρεις μέσα σου. Μην περιμένεις τα "μπράβο" των άλλων για να προχωρήσεις. Πες τα μόνη σου στον εαυτό σου.
Εγώ λεω να ξεκουραστεις πρώτα να βάλεις πρόγραμμα για σενα..... να κάνεις λιγο γυμναστικη ή ακομα πιο ευκολα να αρχισεις να περπατας( ως γνωστών οταν περπατάμε εκρίνουμε μια ουσια που μας κανει να χαμογελάμε) και να =βλέπεις τα θετικά σου .. και σιγά σιγα με ενα καλο πρόγραμμα θα τα καταφέρεις.. ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΠΙΣΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΥΣΙΑ-ΒΑΘΟΣ . Το παιδί σου να μεγαλώνει σωστα και να έχεις μια ουσιώδεις σχεση με τον ανθρωπο που αγαπάς
Καλημέρα μαμά Ελένη, διαβάζοντας τις γραμμές σου, ένιωθα λες και έκανα αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν μου, αρχής γενομένης από τη γέννηση τηςε κόρης μου 2,5 χρόνια πριν.Παρόλο που με γέμιζε ευτυχία ο ερχομός της έπαθα μια βαρβάτη επιλόχιο κατάθλιψη και δυστυχώς δεν είχα μεγάλη υποστήριξη λόγω διάφορων συγκυριών..Γύρω στους 6 μήνες της και έπειτα από προσωπική προσπάθεια φάνηκε να συνέρχομαι..Ωστόσο η ψυχή μου έσερνε όλα όσα περιγράφεις στο μήνυμά σου και συνεχίστηκε αυτό μέχρι να γίνει η μικρή 2 ετών..Ωσπου (και έπειτα από μερικά γεγονότα που με συντάραξαν-δυστυχώς υγείας) ξύπνησα μια μέρα(το μυαλό μου ξύπνησε!), αντιλαμβανόμενη ότι κινδυνεύει η ευτυχία του γάμου μου και ίσως ο ίδιος ο γάμος μου, ότι οφείλω στον εαυτό μου πρώτα και στη συνέχεια στην οικογένειά μου που δημιούργησα με τη θέλησή μου , την ηρεμία, έκανα τη μαγική κίνηση: επισκέφθηκα ψυχολόγο!Αυτό έγινε έπειτα και από παρότρυνση του συζύγου, ο οποίος έβλεπε ότι ενώ αντικειμενικά έχουμε τα πάντα , ότι η αγάπη υπάρχει ότι οικονομικά μπορούμε να αντέξουμε, η ευτυχία για εμάς είναι δυσπρόσιτη...Τελικά έπειτα από 6 μήνες συνεδριών (και συνεχίζω!)ήδη μπορώ να πω ότι νιώθω αλλαγμένη.Αντιλήφθηκα πολλά για τον εαυτό μου και κατανόησα την αιτία πολλών καταστάσεων που με επιβάρυναν..Για την ιστορία, ο άνδρας μου συχνότατα παρατηρεί ότι η αντίδρασή μου σε διάφορα γεγονότα είναι πιο ώριμη , πιο ήπια , ότι είμαστε πιο ήρεμοι, ώριμοι , χαρούμενοι και σπεύδει να δώσει τα εύσημα στην ψυχοθεραπεύτριά μου!Τώρα θα μου πείτε τι παραπάνω κάνει από αυτά που θα μπορούσα να κάνω εγώ..Πιστέψτε με πολλά..Ήδη είχα προσπαθήσει να κάνω μόνη μου ενέργειες για την βελτίωση της κατάστασης αλλά δεν κατάφερα κάτι ουσιαστικό..ΊΣΩς δεν είχα αντοχές μόνη μου να σηκώσω αυτό το βάρος..Τέλος να πω ότι ναι ίσως οοικονομικά να είναι μια πολυτέλεια αυτό αλλά το βλέπω ως μια επένδυση στην οικογένεια μου!Υπομονή και θάρρος!
Νομίζω οτι είσαι πολύ κουρασμένη από τη μιζέρια που επικρατεί τώρα με την κρίση, πολύ κουρασμένη από το μεγάλωμα του παιδιού, και λόγω της ψυχολογικής κούρασης τσακώνεσαι με τον άντρα σου, πράγμα που σου δημιουργεί περισσότερη κούραση και 'ίσως μια καταθλιψούλα. Μη στεναχωριέσαι πάντως, δεν είσαι η μόνη. Όλοι μας λίγο-πολύ εχουμε χάσει τον εαυτό μας με όλα αυτά που συμβαίνουν. Καλή ιδέα πάντως για να νιώσεις καλύτερα σου έδωσε η Πωλίνα, κι εγώ κάτι τέτοιο θα έκανα. Επίσης αν γίνεται, αφησε μια μέρα το παιδί σε γιαγιαδες-παπούδες και πιάσε τον αντρα σου και μίλα του -εφόσον βέβαια ειναι ατομο που σε ακούει. Κι εγώ πέρασα μια τέτοια κούραση, -εμάς δεν έχουν φτιάξει ούτε καν τα οικονομικά μας και ειναι πολύ επιβαρυντικό αυτό-, και για πρώτη φορά άρχισα λίγο να τσακώνομαι με τον άντρα μου για χαζομάρες. Μέχρι που μια μέρα ξέσπασα: έβαλα τα κλάματα, μιλήσαμε και ανασκουμπωθήκαμε. Και τώρα νιώθω καλύτερα.
Επιλοχια καταθλιψη μηπως? Για κοιταξε το... Και σου ευχομαι να ειναι αυτο γιατι καποια στιγμη περναει!
Να βρεις την αιτία που σε ρίχνει! Αν είναι το οικονομικό, μη σκας! Κανείς δεν ξέρει τί έχεις στην τσέπη σου! Αν είναι η σχέση σου κάπως βαλτωμένη, παίξ'το λίγο Κάρι απ το σεξ εν'δε σίτι και χαμογέλα! Δεν το προσδιορίζεις το προβληματάκι σου, οπότε μπορεί να περνάς απλά μια φάση!
μηπως να εβλεπες ενα ψυχολογο να σε τονωσει, μπορει να κρυβεται μια καταθλιψουλα που οσο την αφηνεις χειροτερευει. και τιποτα να μην εχεις παλι καλο θα σου κανει.
Κ εγω κάπως έτσι νιώθω...χαμένη...κ μου λείπει ο παλιός μου εαυτός..δεν με αναγνωρίζω...μου φαίνονται όλοι ξένοι..ακόμα κ ο άντρας μου..μακάρι να περάσει...
Τι εννοείς πλανητικά ΜakA;;;; Αναδρομος Ερμής, Σελήνη στους Δίδυμους κ έτσι;;;; Χαχα! Πολυ ώριμη αντιμετώπιση ενός σοβαρού προβλήματος!.......... Πωλινα τα είπες καταπληκτικά! Προφανώς είσαι ψυχολόγος! Οι συμβουλές σου μ´εβαλαν κ μένα στη διαδικασία αυτοβελτιωσης!
Δεν είμαι καλή στις συμβουλές. Απλά μου φαίνεται ότι περνάς μια μαύρη περίοδο στη ζωή σου και θελω να σου πω πως δεν θα είναι πάντα έτσι. Θα φτιάξουν τα πράγματα αν το παλέψεις ´λίγο. Ισως χρειάζεσαι μια φίλη να μιλάς. Με τον άντρα σου έχεις συζητήσει το πρόβλημα σου; Ισως μπορεί να σε βοηθήσει. Κι εγώ δεν είμαι και super καλά, λίγο η κρίση, λίγο η μητρότητα που έβαλε τις ανάγκες μου σε δεύτερη-τρίτη-τέταρτη μοίρα, λίγο η νιώτη που αποχωρεί σιγά σιγά, λίγο η εμφάνιση μου που καμία σχέση με παλιά.... Τι να πεις; Ετσι είναι. Focus στα θετικά: γιος, καλός σύζυγος, την κρίση την ψιλοπαλεύουμε κουτσά στραβά... Την υγεία μας να έχουμε λέμε και κανείς δεν είναι τέλειος. Και ένα τελευταίο : αυτοπεποίθηση κανείς δεν έχει. Μην μασάς απο την σιγουριά που δείχνουν κάποιοι. Ολοι έχουν τα θέματα τους! Ελπίζω να βοήθησα λίγο!
Μηπως προσπαθεις να τα κανεις ολα τελεια και τελικα αναλωνεσαι τοσο πολυ με τις δουλειες,που ξεχνας το πιο σημαντικο πραγμα;;;Τον εαυτο σου και την οικογενεια σου!!!Δεν ειμαι ειδικος,αλλα σου προτεινω να βρεις δραστηριοτητες που σε γεμιζουν χαρα,προκειμενου να ξεφευγεις λιγο απο τη ρουτινα!!Δωσε περισσοτερο χρονο στο να διασκεδαζεις με το γιο σου παρα να φερνεις εις περας βαρετες εργασιες..
Να σε συμβουλέψω δεν ξέρω γιατί εγώ έχασα κ τη δουλειά μου μεσα σ ολα τ αλλα, δες πλανητικά τι σου συμβαίνει. Μερικά πράγματα δεν εξηγούνται αλλιώς.
**σημαντικό πράγμα που έκανες για τη μέρα που πέρασε!!
Αγαπητή μανούλα, οι συγκυρίες των εποχών μας έχουν κάνει λίγο ή πολύ να αισθανόμαστε παρόμοια συναισθήματα. Ο δρόμος προς την αυτοπεποίθηση δεν είναι εύκολος. Θα χρειαστεί να κάνεις πολλά πράγματα για να επιστρέψεις στον "παλιό" σου εαυτό. Καταρχήν καλύτερα να ονομάσεις αυτό τον εαυτό "καινούργιο" θα είσαι η καινούργια εσύ! Βάλε για αρχή μικρούς μικρούς στόχους: π.χ να χάσεις 2 κιλά, να καθαρίζεις κάθε μέρα ένα δωμάτιο του σπιτιού, να αλλάξεις κάτι στο λουκ σου που δεν σου αρέσει, να κόψεις επαφή με ένα άτομο έστω που δεν σου κάνει πια κ.λ.π. Αν πετυχαίνει μικρούς μικρούς στόχους καθημερινά η αυτοπεποίθηση σου ολοένα και θα ανεβαίνει και αυτό θα έχει αντίκτυπο σε όλους τους τομείς της ζωής σου! Αν αισθάνεσαι πως παραμελείς το σύζυγο σου ή τον γιο σου μπορείς να θέσεις μια μέρα που θα είναι αποκλειστική για αυτούς. Μπορείς να αρχίσεις να βγαίνεις κάθε Τετάρτη για παράδειγμα με το σύζυγο σου για ένα καφεδάκι αφήνοντας τον μικρό σε ένα έμπιστο άτομο. Μπορείς κάθε Κυριακή πρωί να καθιερώσεις τη μέρα χουζούρας και παιχνιδιού με το παιδί σου. Υπάρχουν επίσης πολλά βιβλία αυτοβελτίωσης για να διαβάσεις και να πάρεις ιδέες! Ξεκίνα όμως με τη πιο απλή άσκηση, θύμιζε στον εαυτό σου μπροστά στο καθρέφτη καθημερινά πως αξίζεις και είσαι σημαντική και το βράδυ να σκέφτεσαι πριν κοιμηθείς τι ήταν το πιο