Έγκυος ξανά και τα ‘χω χαμένα!
Και ναι είμαι ξανά έγκυος! Στην αρχη τα έχασα, τώρα όσο περνάνε οι μέρες προσπαθώ να το συνειδητοποιησω. Θα ήθελα να σας ζητήσω συμβουλές για έναν καλύτερο… χειρισμό. Όταν θα έρθει το δεύτερο ο μωρό, ο γιος μας θα είναι 23 μηνών.
Αναρωτιέμαι λοιπόν:
– Παίρνω και δεύτερο καρεκλάκι φαγητού;
– Βάζω τον «μεγάλο» σε κανονικο κρεβάτι με προστατευτικά και το μωρο στην κούνια;
– Να προσπαθήσω όλο τον χειμώνα να βγάλει ο «μεγάλος» την πάνα ή είναι πολύ μωρο και αναγκαστικά θα έχω να αλλάζω δυο παιδια;
– Τους τελευταίους μήνες θα μπορώ να τον παίρνω αγκαλιά;
– Όταν γεννηθεί το μωρό, να κρατήσει η μαμά μου τον γιο μας για κάποιες μέρες ή θα νομίσει ότι τον διώξαμε;
– Τι να προσέξω;
Τα έχω χάσει, εεεε; Μου ήρθε πολυ απότομο, αλλά κάπου κάπως θα τα βγάλουμε πέρα. Τα φώτα σας, σας παρακαλώ!
μαμά Λένα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ΜΑΜΑ ΛΕΝΑ ΕΙΜΑΙ Η ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΑ!ΕΧΩ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΗΡΘΕ ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΤΑΝ 16 ΜΗΝΩΝ!ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΗΤΑΝ 4ΜΙΣΗ ΕΤΩΝ!ΤΑ ΕΙΔΑ ΟΛΑ ΑΝΑΠΟΔΑ!ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΛΥΣΗ ΣΕ ΟΛΑ ΜΕΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ!
Εγώ (1 χρόνο διαφορά το ένα από το άλλο) δεν πήρα τίποτα διπλό. Αντί για δεύτερο καρεκλάκι φαγητού, αγόρασα παιδική καρέκλα με χαμηλό τραπεζάκι (όταν μεγάλωσε και το άλλο αγόρασα μία ακόμη για να τρώνε μαζί). 2η κούνια δεν πήρα, αλλά για 5 μήνες κοίμιζα το μωρό σε ένα τεράστιο πορτ-μπεμπε που μου είχαν δώσει. Ήταν πολύ μεγαλύτερο από τα κλασικά και πολύ καλύτερη ποιότητα. Μετά μου έδωσαν και κούνια, αλλά ταυτόχρονα και τα δύο σε κούνια κοιμήθηκαν 2 μήνες. Όταν η μεγάλη έγινε 1,5+ δεν την ήθελε την κούνια και πήγε σε κρεβάτι. Κρεβάτι χωρίς προστατευτικό (δεν ήθελε κάγκελα γενικότερα), απλώς από κάτω έβαζα ένα φτηνό στρώμα κούνιας από το ΙΚΕΑ και μαξιλάρια. Όταν έπεφτε έπεφτε στα μαλακά. Μια φορά είχε πέσει στο κάτω στρωματάκι και στον ύπνο της μπήκε κάτω από το κρεβάτι. Όταν σηκώθηκα το πρωί και δεν την έβρισκα πουθενά μιλάμε πήγε η ψυχή μου στην κούλουρη. Το μόνο που έπρεπε εξ'αρχής να είχαμε πάρει είναι το διπλό καρότσι. Είχα βρει στη χρυσή ευκαιρία ένα μεταχειρισμένο maclaren με 80 ευρώ σε άριστη κατάσταση, αλλά ο μπαμπάς τους το θεωρούσε άχρηστο. Μόλις μπήκε το διπλό καρότσι στη ζωή μου (μου το έδωσε άλλη μαμά...ακόμη την ευγνωμονώ), ειλικρινά σου μιλάω άλλαξε η ζωή μου. Με το διπλό έχεις πλήρη αυτονομία. Είχα δοκιμάσει ένα διάστημα και το πατίνι που δένει στο μονό καρότσι και το ένα παιδί πάει όρθιο, αλλά πεταμένα λεφτά. Στην αρχή το ήθελε μετά ήθελε να κάτσει κι αυτή στο καρότσι. Επίσης σε μεγάλες αποστάσεις κουραζόταν. Το μόνο που συνιστώ ανεπιφύλαχτα σαν αγορά είναι ένα μεταχειρισμένο διπλό καρότσι. Βρίσκεις σίγουρα γύρω στα 120 ευρώ (maklaren και pegperego) και μπορείς να βρεις και ακόμη πιο φθηνά. Τώρα είναι 2 και 3 χρονών και το διπλό καρότσι ακόμη το χρησιμοποιούμε πολύ. Για αποστάσεις μέχρι 20 λεπτά περπάτημα μου είναι πιο εύκολο να τα πηγαίνω με το καρότσι παρά να τα φορτώνω στο αυτοκίνητο. Επίσης λύνεις το αιώνιο πρόβλημα του supermarket που είναι το ποιος από τους δύο θα κάτσει στο καρεκλάκι και ποιος θα περπατάει. Σου λέω ένα διπλό καρότσι είναι τέλειο. Τσέκαρε πρώτα ότι χωράει στο ασανσέρ σου για να μην κλαις μετά. Με το καλό!
Να σου πω και το αστείο της υπόθεσης. Νομίζουν ότι είναι δίδυμα. Όταν λέω στη μεγάλη ότι παλιά είχαμε μόνο ένα παιδάκι και ότι για ένα χρόνο ζούσε μόνη της δεν το πιστεύει. Όταν βλέπει φωτογραφίες της που ήταν μωρό ρωτάει που είναι ο αδερφός της και δεν το πιστεύει ότι δεν υπήρχε. Δεν μπορεί να το καταλάβει. Πάντου μαζί. Φέτος, αν τα πάρουν στο δημόσιο σταθμό, είναι η πρώτη φορά στη ζωή τους που θα πρέπει να χωριστούν (το ένα παιδικό σταθμό και το άλλο βρεφονηπιακό). Θα έχουμε δράματα πιστεύω.
Γειά σου μαμά Λένα! Πολλές από τις απαντήσεις που ζητάς, βρίσκονται στο πόσο έτοιμο κρίνεις ότι είναι το πρωτότοκο παιδάκι να περάσει στην επόμενη φάση. Τα δικά μας παιδιά έχουν 20 μήνες διαφορά. Όπως είπαν και οι άλλες μανούλες, αφού έγινε πεντέμιση μηνών το δευτερότοκο και άρχισε να χρειάζεται καρεκλάκι φαγητού στην αρχή εφαρμόσαμε το να τρώνε τα παιδιά εναλλάξ. Λίγες εβδομάδες αργότερα, ειδικά το μεσημέρι, έτρωγαν μαζί τα δυο παιδάκια (ο σύζυγος ήταν "υποχρεωτικά" στο σπίτι - κακό από μια μεριά, καλό από την άλλη) και αφού το πρώτο δεν έφτανε στο τραπέζι αν καθόταν σε κανονική καρέκλα, αγοράσαμε δεύτερο καρέκλι φαγητού - από αυτά που προσαρμόζονται σε κανονικές καρέκλες, όπως είχαμε και για το πρώτο παιδάκι. Φαντάζεσαι την εικόνα με τα δύο καρεκλάκια μέχρι πριν λίγους μήνες, όταν πηγαίναμε για φαγητό έξω, έτσι; Όσο για την κούνια ή το κρεββάτι με προστατευτικά, εμείς είχαμε πάρει και στο πρώτο παιδί τη μεγάλη κούνια με διάσταση 80x140 και πήραμε μία ακόμα ίδιας διάστασης και για το δεύτερο. Βέβαια, πάρε το χρόνο σου, γιατί αρχικά μπορεί το μωράκι να κοιμηθεί σε καλαθούνα, αναλόγως αν είναι μεγαλόσωμο ή όχι, αν του αρέσει να απλώνεται στον ύπνο ή προτιμά να κουρνιάζει σε μια γωνίτσα, ίσως κοιμηθεί και 2,5 μήνες στην καλαθούνα. Μετά εμείς δανειστήκαμε ένα λίκνο από μια φίλη μας, και εκεί κοιμήθηκε το μικρούλι στο δωμάτιό μας μέχρι 6 μηνών. Πάρε λίγο χρόνο και θα δεις αν μέχρι να φτάσει να χρειάζεται κούνια, είναι έτοιμο το μεγαλύτερο να αποχωριστεί τη δική του. Όσον αφορά την πάνα, θα σου έλεγα να το αφήσεις για το επόμενο καλοκαίρι. Θα σου είναι πιό δύσκολο το χειμώνα, άσε που ίσως το παιδάκι σου κάνει πισωγύρισμα όταν έρθει το αδερφάκι του. Τώρα το αν θα μπορείς να τον παίρνεις αγκαλιά τους τελευταίους μήνες παίζεται. Εγώ την κόρη μου την έπαιρνα αγκαλιά μέχρι την τελευταία μέρα πριν γεννήσω. Είχα μια καταπληκτική εγκυμοσύνη, και το παιδάκι μου ήταν λεπτό και ελαφρύ. Βέβαια, όταν βρισκόταν κάποιος κοντά μου, προτιμούσα να τη σηκώσει και να μου τη δώσει να την κρατήσω για να μη σκύβω. Άλλες φορές της έλεγα να σκαρφαλώσει σε κάποια καρέκλα για να τη σηκώσω ευκολότερα. Γενικά, αν μπορείς να ακούς τί σου λέει το σώμα σου, θα είσαι ασφαλής και εσύ και το μωράκι σου. Να κάνεις ό,τι αισθάνεσαι ότι μπορείς να κάνεις. Όταν γεννήθηκε το δεύτερο μωράκι και γυρίσαμε στο σπίτι, ήμασταν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Το θεωρώ πολύ σημαντικό και δεν το μετάνιωσα. Όταν μου έλεγαν οι γιαγιάδες "θα σου το κρατάμε εμείς τώρα που εσύ θα έχεις το μωρό" γινόμουν θηρίο. Τους έλεγα "επειδή θα έχω κι άλλο ένα μωρό, θα μου πάρετε το παιδί μου;". Πραγματικά θεωρούσα ότι όλοι μαζί θα βρούμε τις ισορροπίες μας καλύτερα. Είναι, ωστόσο χρήσιμο, αν η μητέρα σου έχει αυτό το χρόνο, να έρχεται εκείνη στο σπίτι σας και να παίζει λίγο με το μεγαλύτερο παιδάκι, ή να το πηγαίνει παιδική χαρά και να το φέρνει, ή ακόμα καλύτερα να σου σιδερώνει κανένα ρουχαλάκι και να παίξεις εσύ με το παιδάκι σου ειδικά όταν το μωράκι θα κοιμάται. Δώσε χρόνο σε όλους σας να συνηθίσετε την παρουσία της καινούργιας ζωής στην οικογένεια. Οι ισορροπίες σας θα ανατραπούν απίστευτα και αυτό θα είναι κοινό για όλους. Ύστερα από την εμπειρία μου και τον τρόπο που τη βιώνω, δεν είμαι σίγουρη αν ο όρος "το μεγαλύτερο ζηλεύει" ισχύει. Είμαι σίγουρη ότι βιώνει την αλλαγή στον τρόπο ζωής της οικογένειας, ότι αντιλαμβάνεται πως ο χρόνος των γονιών του και ειδικά της μαμάς του μοιράζεται, και ίσως φοβάται ότι μοιράζεται και η αγάπη. Αυτό, φυσικά, δεν ισχύει γιατί η αγάπη πολλαπλασιάζεται αλλά... άντε να το εξηγήσεις αυτό σε ένα μωρό! Έτσι το παιδάκι βιώνει τη δική του δυσκολία και ίσως επαναστατήσει, ίσως είναι λυπημένο, ίσως και μπερδεμένο, αφού αγαπάει το αδερφάκι του, αλλά θυμώνει κιόλας μαζί του. Είναι καλό να σεβόμαστε το συναίσθημα του παιδιού και να του αφήσουμε το χρόνο του να συνηθίσει και να εμπιστευτεί ότι εξακολουθούμε να το αγαπάμε και να είμαστε εκεί για εκείνο. Τί να προσέξεις... Κατ' αρχάς να θυμάσαι ότι και το πρώτο παιδάκι είναι ακόμα μωρό το ίδιο. Όταν γεννηθεί το δεύτερο, θα φανεί η διαφορά και είναι εύκολο να παρασυθούμε και να θεωρήσουμε ότι το πρώτο είναι πια μεγάλο. Είναι ακόμα μικρούλι και δεν είναι υποχρεωμένο να καταλαβαίνει τα πάντα μόνο και μόνο επειδή υπάρχει κάποιο φανερά μικρότερο μέλος στην οικογένεια. Επίσης κάτι που δούλεψε σε μας ήταν ότι προετοιμάζοντας το παιδάκι μας για τον ερχομό του μωρού, αποφύγαμε να πούμε "θα έχεις αδερφάκι και θα παίζεις μαζί του". Συνήθως τα παιδιά μ' αυτό τον τρόπο περιμένουν ότι θα έρθει ένα παιδάκι στο μέγεθός τους και με τις δικές τους ικανότητες και απογοητεύονται. Είπαμε την αλήθεια: ότι το αδερφάκι θα είναι μικρούλι σαν κούκλα, και τον πρώτο καιρό όλο θα τρώει και θα κοιμάται, και σιγά-σιγά θα μεγαλώνει και κάποια μέρα θα μπορούν να παίζουν μαζί. Από κει και μετά, προσπαθούσαμε να εντάσσουμε το μεγαλύτερο παιδάκι σε ό,τι γινόταν με το αδερφάκι του, διασφαλίζοντας ότι δεν υπάρχει κίνδυνος ατυχήματος. Έτσι ήταν κοντά όταν κάναμε μπάνιο τη μικρή, όταν τη θήλαζα (ζήτησε κι εκείνη να θηλάσει δυό-τρεις φορές, την άφησα αλλά δεν της άρεσε και στην πρώτη γουλιά άφηνε το στήθος), όταν αλλάζαμε πάνες... Ακόμα και τώρα που η μικρότερη είναι πια 15 μηνών, η πρώτη που κοντεύει τα 3 θέλει να κάθεται στην αλλαξιέρα, να μου δίνει πάνες, να βάζει ταλκ στη μικρή και γενικά της αρέσει να συμμετέχει. Ψυχραιμία, θα βρείτε μια χαρά τους ρυθμούς σας σαν οικογένεια, να έχεις μια υπέροχη εγκυμοσύνη και εύχομαι μ' ένα γερό μωράκι!
χμμμμ κι εμενα 16 μηνες εχουν διαφορα τα παιδακια μου.... Δεν θελω να σου πω τα γνωστα ολα θα πανε σουπερ και τι τελειο που θα ειναι..... Τα 2 πρωτα χρονια ειναι ζορικα. Εγω πηρα και δευτερη κουνια γιατι τα παιδια τα εχω στο ιδιο δωματιο και βολευε περισσοτερο. Αλλα οταν τα παιδια εγιναν ο μεγαλος 3 και η μικρη 2 βγηκαν ταυτοχρονως απο την κουνια και τη μετατρεψαμε σε κρεβατακι. Γενικως να ξερεις οτι σχεδον ολα τα πραγματα τα παιδια τα κανουν ταυτοχρονα. Αν και εχουν 16 μηνες διαφορα, μαθαν ποδηλατο την ιδια μερα, κολυμπι με μπρατσακι ατην ιδια μερα, να τρωνε μονα τους, να πλενουν δοντια μονα τους... ολα ταυτοχρονα. Οσα για την πανα μην το σκεφτεσαι. Ο μεγαλος εβγαλε στην πανα 26 μηνων (τοτε η μικρη ηταν 10μηνων) και η μικρη επειδη εβλεπε τον μεγαλο, 23 μηνων σχεδον μας την πεταξε στη ... μουρη την πανα. Δηλαδα οταν ερθει η ωρα τους την βγαζουν. Και φυσικα βλεποντας τα μικροτερα παιδια τα μεγαλα κανουν πισογυρισματα. Εγω αγκαλια επαιρνα τον μεγαλο (οχι και συνεχεια και με προσοχη) μεχρι την τελευταια μερα πριν γεννησω. Οταν γεννησα την μικρη ηταν ιουλιος με καυσωνα και φυσικα λυπομουνα τον μεγαλο που ηταν 16 μηνων μωρο σε ενα σπιτι με ενα νεογεννητο να καλιει ολη μερα και εμενα να μην μπορω να τον παω ουτε βολτα. Οποτε τον εστειλα με τον αντρα μου στο σπιτι της γιαγιας για μπανια. Στην αρχη για 5 μερες γιατι φοβομουν μην παραπονεθει, αλα μετα περναγε τοσοοοοο τελεια που τον λυπηθηκα και τον αφησα 1,5 μηνα. Οταν γυρισε ηταν υπερχαρουμενος. Δεν νομιζω οτι το παιδι νιωθει οτι το "διωχνουν" αν παει καπου που παιρνει αγαπη και παιρναει ωραια. Κι εγω πηρα booster καρεκλας απ το mothercare και βαλαμε την μικρη στο καρεκλακι, αλλωστε στους 5 μηνες θα τη βαλεις στο καρεκλακι και το μεγαλο σου θα ειναι 2,5 χρονων οποτε μαλλον ουτως η αλλως δεν θα καθοταν στο καρεκλακι φαγητου. Και τελος το "τι να προσεξεις" θα το καταλαβεις μονη σου και θα σε οδηγησουν τα παιδια σου. Καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη. Γενικως θελει ηρεμια (που εγω δεν ειχα!) και μην φοβασε σχεδον οοολα θα πανε καλα Με το καλο να ερθει το νεο μωρακι!
Η κόρη μας είναι 25,5 κι ο γιός μας 2 μηνών. Ενώ ήμουν έγκυος της λέγαμε πως έχω μωράκι στην κοιλιά, της δείχναμε τις κούκλες της και της λέγαμε πως κάπως έτσι θα' ναι, βάζαμε μαζί κρέμα στην κοιλιά μου και το μωρό "γελούσε", του μιλούσε και τον τάιζε μέσω του αφαλού μου, της είπαμε πως το μωρό θα'χει εμένα μαμά και τον άνδρα μου μπαμπά... Διάφορα τέτοια. Να συνειδητοποιήσει σιγά-σιγά πως έρχεται νέο μέλος. Ομολογώ πως αντέδρασε χαλαρά στην νέα κατάσταση. Κι εμείς όμως δεν της τονίζουμε συνέχεια την παρουσία του αδερφού της. Δεν της λέμε ποτέ "τον αγαπάς; να τον προσέχεις, εσύ είσαι μεγάλη..." κι άλλα τέτοια. Ούτε οι δικοί μας τα λένε (το'χουμε συζητήσει). Αυτά τα ακούει μόνο από τη γειτονιά κι έτσι και συνήθως τους αγνοεί. Όσο για τα πιο "πρακτικά" θέματα - η κόρη μας ήδη καθόταν μαζί μας σε καρεκλάκι που προσαρμόζεται στις κανονικές καρέκλες. Αν δε μας είχαν δώσει ψηλό καρεκλάκι φαγητού μόνο αυτό θα παίρναμε, αλλά ειδικά τώρα που μεγάλωσε νομίζω πως είναι πιο κατάλληλο από το ψηλό. - το κορίτσι κοιμάται μαζί μας κι έτσι βάλαμε το αγόρι μας στην κούνια. όλοι μαζί σ'ένα δωμάτιο και πολλές φορές και στο ίδιο κρεβάτι (αν με πάρει ο ύπνος θηλάζοντας) - προσπαθήσαμε χαλαρά να κόψουμε την πάνα, αλλά δεν... Οπότε τώρα αλλάζουμε και τους δύο. Δεν είναι και τόσο τραγικό. Σιγά-σιγά ίσως να τα καταφέρουμε. Βλέποντας και κάνοντας. - οι αγκαλιές επιβάλλονται πάντα! και στο τέλος της εγκυμοσύνης (στο κάτω-κάτω κάτσε!) και όταν γεννηθεί το δεύτερο. - όταν θα γεννήσεις ας τον κρατήσει η μαμά σου, αλλά νομίζω καλύτερα στο δικό σας σπίτι. εμείς της είπαμε πως πάμε στο γιατρό για να βγάλλουμε το μωρό έξω και ήταν μια χαρά. επιλέξαμε να μην επικοινωνήσω καθόλου μαζί της τις μέρες που έλειπα, θεωρώντας πως θα'ναι πιο δύσκολο και για τις δυο μας. Τα παιδιά στην ηλικία αυτή δεν έχουν την αίσθηση του χρόνου, έτσι δεν κατάλαβε πραγματικά πως έλειπα 3-4 μέρες, αλλά της έλειψα απλώς κάποιες στιγμές. Επιστρέφοντας στο σπίτι της πήραμε, δηλαδή ο αδερφός της της πήρε, ένα δώρο που ξέραμε ότι θα της αρέσει. Κι από κει και πέρα αντιμετωπίζουμε την κατάσταση φυσιολογικά κι όλα μια χαρά! Μην αγχώνεσαι καθόλου, απλά να τον "ενημερώνεις" σιγά-σιγά για να συνειδητοποιήσει την κατάσταση, να μην του'ρθει απότομα. Απόλαυσε το παληκάρι σου και την εγκυμοσύνη σου. Καλή εγκυμοσύνη σου εύχομαι και με το καλό το δεύτερο μωράκι σας!*
Ο Κώστας μου ήρθε 22 μήνες μετά τον Νικόλα μου! Ένα ωραίο πρωί που είχα σηκωθεί με τον άντρα μου να φάμε πρωινό, μου ήρθε μια ζαλάδα...ο άντρας μου το έπιασε με τη μια... και για να μην τα πολυλογώ κατέληξα μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου με ένα predictor στα χέρια να αφήνει γραμμές και έμενα να κοιτώ μια εμένα στον καθρέφτη, μια το τεστ στα χέρια...!!!Από την εμπειρία μου, 3 μήνες από τη δεύτερη γέννα μου, θα πρέπει να σου πω ότι θα πρέπει να σαι ψύχραιμη!Παρακάλα να είναι το ίδιο φύλο-τι ευκολία θεέ μου!-, επίσης πάρε κουκέτα και βάλε το μεγάλο παιδί να κοιμάται εκεί -ξεκίνα από τώρα, γιατί όταν θα λείψεις για το μαιευτήριο πιθανότατα θα πάει να μείνει με τους παππούδες και θα αλλάξει παραστάσεις και κρεββάτι. Δυστυχώς, θα αναγκαστείς να αλλάζεις δυο διαφορετικά νούμερα πάνες, χαχαχαχαχ...και καλό θα ήταν να μην τον/την παίρνεις αγκαλιά. Μπορείς όμως να του/της λες να έρχεται σε σένα στον καναπέ ή στο κρεββάτι..κατά τα άλλα μην στεναχωριέσαι, γιατί όσο θα περνάει ο καιρός, τόσο θα καλυτερεύει η κατάσταση!!!καλή δύναμη και καλό κουράγιο!!!
Έχω κι εγώ 2 παιδάκια με 2,5 χρόνια διαφορά ηλικίας. Όταν ήμουν 7 μηνών έγκυος έστειλα τον μεγάλο στον παιδικό σταθμό για να απασχολείται και να μην του έρθει απότομα ο ερχομός του μωρού. επίσης κατάφερα και του έβγαλα την πάνα-είναι καλή εποχή τώρα να το προσπαθήσεις από τώρα, τον χειμώνα με τα χαλιά θα κουραστείς...Προσωπικά του έβγαλα τελείως το καρεκλάκι και τον έβαζα στην καρέκλα με μαξιλάρι για να φάμε γιατί του έλεγα οτι ήταν πια μεγάλος αδερφός και δεν μπορεί να κάθεται στο καρεκλάκι για τα μωρά, και του πήρα και κρεβάτι, προσωπικά προτίμησα ημιίδιπλο για να κοιμάμαι κι εγώ δίπλα σε περίπτωση αρρώστιας, γκρίνιας και τα συναφή...εννοείται οτι το κρεβάτι το πήρα και σε μεγάλο μέγεθος για να το αλλάξουμε πια όταν πάει φαντάρος! Επίσης υπάρχει πάντα η οικονομική λύση του παρκοκρέβατου, έχουν ένα ωραίο στα mothercare που γίνεται και αλλαξιέρα(το είχε η μαμά μου για τα παιδιά και ήταν βολικότατο)!!Όσο για το μαιευτήριο και τις ημέρες που θα λείπεις αν το παιδί πηγαίνει στον παιδικό σταθμό θα βολέψει πολύ και τις γιαγιάδες να μπορούν να έρθουν να σε δούνε και να το πάρουν το μεσημέρι! Επίσης όταν θα επιστρέψεις με το καλό σπίτι σου με το μωρό αγκαλιά καλό θα είναι να είναι και το μεγαλύτερο παιδάκι μαζί να συνηθίσει λιγάκι και την ύπαρξη του μωρού στο σπίτι...φυσικά αν θηλάζεις να φωνάζεις τις γιαγιάδες σπίτι σου για βοήθεια με τον μεγάλο γιατί δύσκολη η καλογερική ειδικά τον πρώτο καιρό μέχρι να εδραιωθεί ο θηλασμός!!Εγώ θυμάμαι το μεγάλο μου γιό να με φωνάζει να παίξουμε και να του λέω οτι ταίζω το νινί και να μου λέει 'ακόμαααααα τλώει εγώ θέλω παίτσουμε?'Τέλος τους τελευταίους μήνες, μη σου πώ και από τώρα, μην τον σηκώνεις αγκαλιά, κάτσε πρώτα και μετά πιάστον πάνω σου,,, Σου εύχομαι καλή λευτεριά και καλή υπομονή, να πάνε όλα όπως τα θές!!
μην αγχωνεσαι... "τα παιδια θα σε καθοδηγησουν και οι αναγκες τους" 1. οτι αλλαγες ειναι να κανεις στο 2ο παιδια θα τις κανεις οσο μπορεις νωριτερα και οχι οταν ερθει το μωρο ή τον τελευταιο μηνα! θα τον μαθεις να τρωει στο τραπεζι σιγα σιγα. 2. σε κανονικο κρεβατι εννοειται οσο πιο γρηγορα και δεν θα του πεις οτι την κουνια του θα την δωσουμε στο μωρο.... (εγω εβαλα την μικρη μου 15 μηνων σε κρεβατι και κοιμοταν ο αντρας μου διπλα της) 3. η πανα ειναι θεμα παιδιου! μακαρι να την βγαλει γιατι ειναι πολυ δυσκολα 2 παιδια με πανα! (υπεφεραν τα χερια μου!) 4.θα καθεσαι και τοτε θα τον περνεις αγκαλια! καθιστη και μονο! αλλα οχι γιατι εχεις μωρο στην κοιλια αλλα γιατι ποναει η μεση σου!!!! ετσι νομιζω ειναι καλυτερα για να μην ζηλεψει .....οι ψυχολογοι μπορει να λενε άλλα .... απλα ειμαι μια μαμα με 15 μηνες διαφορα τα παιζακια μου! 5. μπορει να ερθε η μαμα σου στο σπιτι να τον κρατησει ...4 μερες ειναι δε νομιζω να αναστατωθει η μαμα σου τοσο πολυ! και ο μπαμπας θα ειναι καθε βραδυ μαζι του! 6. τι να προσεξεις??? να μην το κανεις να ζηλευει δλδ -κανει φασαρια....σσσσσ μη φωναζεις γιατι ειναι μεσημερι ή η κυρια απο κατω θα μας κανει παρατηρηση και οχι συνεχεια κοιμαται το μωρο-κοιμαται το μωρο! θα το πεις και αυτο αλλα οχι συνεχεις! -ολες οι μεγαλες αλλαγες στη ζωη του να γινουν πριν ερθει το μωρο. αυτα! με το καλο και καλη δυναμη!!!!
Οταν γεννηθηκε η δευτερη κορη μου η πρωτη ηταν 18 μηνων!! -Δεν πηρα δευτερο καρεκλακι, τους πρωτους μηνες το μωρο θηλάζει ή πίνει μόνο απο μπιμπερο! Όταν θα ερθει η ωρα να κάτσει στο καρεκλάκι το μεγαλύτερο θα ζητάει να κάθεται στην καρεκλα για μεγάλους...μην ξεχνάς εχεις και το καροτσι μπορεις να το ταιζεις και εκει καμια φορα ... -Εγω αναγκαστηκά πήρα δευτερη κούνια, εσυ ομως νομιζω οτι μπορεις να παρεις κρεβατακι για τον μεγάλο. -Βαλε ενα γιογιο στο μπάνιο και βαλε το παιδι να ξεκινησει να κανει τσιτσα του 1 φορα την μερα για αρχη,ειναι στην καταλληλη ηλικια αλλα αν χρειαστει να αλλαζεις πανες εισ διπλουν, θα το κανεις!! Η μεγαλη μου κόρη εβγαλε την πάνα λιγο μετα τα 2.5 ετη. -Ακγαλιτσες καθηστες!! -Δωσε τον μεγαλο 4 μερες το πολύ , εξαρταται και το παιδι.. καλυτερα να ερχεται η γιαγια στο σπιτι -Καλή δύναμη!! Ειμουν σε χειροτερη θεση απο εσενα αλλα επιβιωσα!!! :) Η μεγαλη μου κορη πλησιαζει τα 4 και μικρη ακολουθει 1.5 χρονο πισω...
Εμένα έχουν σχεδόν 15 μήνες διαφορά. Οφείλω να ομολογήσω ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα στην αρχή γιατί είχα 2 μωρά με διαφορετικές ανάγκες. Εμείς χρειαστήκαμε και 2η κούνια, αλλά γύρω στα 2 μπήκε σε παιδικό κρεββάτι με προστατευτικά κάγκελα. Επίσης για το φαγητό είχαμε πάρει από το mothercare ένα "καρεκλάκι" που προσαρμόζεται στην καρέκλα και τον είχαμε στο τραπέζι μαζί μας. Όσον αφορά την πάνα θα πρέπει ο ίδιος να θέλει να τη βγάλει, άσε που υπάρχει περίπτωση και να τη βγάλει με το που θα έρθει το μωρό και δεί ότι το αλλάζεις κλπ. να αρχίσει να τα κάνει πάνω του (το έζησα και αυτό)... Αγκαλιά καλό θα είναι να κάθεσαι κάπου και να έρχεται εκείνος δίπλα σου... Όχι για κανένα αλλό λόγο αλλά μπορεί καταλάθος να σε κλοτσήσει. Τέλος εμείς ότι ήμουν στο μαιευτήριο ήταν εναλλάξ στους παππουδογιαγιάδες (η καλύτερη του γιατί του έκαναν όλα τα χατήρια) την ημέρα όμως που γύρισα είμασταν όλοι μαζί στο σπίτι (ακόμα και ο σκύλος που είχαμε τότε).... Αυτό ηταν αδιαπραγματευτο!!!!!!!!!! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ !!!!!!!!!!!!!!! Ελπίζω όλα να πάνε τέλεια, με έναν πόνο και να σου ζήσουν!!!!!!!!!
ΜΟΛΙΣ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΙΟ ΜΟΥ Κ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΙΝΑΙ 24ΜΗΝΩΝ.ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΗΤΑΝ ΔΙΑΡΚΩΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ Κ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΘΕΩΡΗΣΑ ΣΩΣΤΟ 4ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ ΓΕΝΝΗΣΩ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΣΧΟΛΕΙΟ,ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΛΕΙΠΕΙ ΛΙΓΟ ΑΠ ΤΟ ΣΠΙΤΙ Κ ΜΕ ΤΟ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΝΑ ΜΗ ΘΕΩΡΗΣΕΙ ΟΤΙ ''ΤΟΝ ΔΙΩΧΝΩ'' ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΛΟΓΟ.ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΟΛΑ.ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΩΡΕΣ ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΟΥ ΑΡΚΟΥΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ,ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΩ ΜΕ ΤΟ ΜΠΕΜΠΗ,ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΟΛΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ.ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΤΟ ΠΑΙΡΝΩ ΣΠΙΤΙ ΧΟΡΤΑΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ Κ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ,ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ 2ΩΡΟ Κ ΕΠΕΙΤΑ ΟΤΑΝ ΣΗΚΩΘΕΙ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΠΑΝΙΟ Κ ΤΕΛΟΣ ΥΠΝΟ.ΔΕ ΜΟΥ ΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ,ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΖΗΛΕΥΕΙ ΑΝ Κ ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΙΣ Κ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΟΠΩΣ Κ ΠΡΙΝ.ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΠΟΛΛΗ ΣΩΣΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΟΣ ΝΙΩΘΕΙ,ΟΥΤΕ Κ ΓΩ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΝΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΙΩΘΩ ΜΙΑ ΧΑΡΑ!ΣΚΕΨΟΥ Κ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΥΣΗ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΠΟΛΥ Κ ΑΣ ΕΧΩ ΜΟΝΟ 10ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΕΝΝΗΣΕΙ,ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!!!
ola eksartonte apo to an exeis voitheia i apli kathimerinotita exei kai ta diskola kai ta efkola ta apolitos diskola gia emena itan ta vradia pou arostene o gios mou 9megaliteros kata 17 mines)kai ksipnage o kakomiris apo to mpoukoma kai eprepe na kano oro kai antipiretika kai paralila to moro eskouze gia gala!!!ti kaneis oeo?ton vego kai malista se trelo rithmo kai afou ta taktopoihsis vazeis kai ta klamata apo to stres kai tis ormones pou akoma xorevoun alla pernaei o kairos kai ginonte mia glikia anamnisi!!!zita osi voithia mporeis kai poli ma poli ipomoni!!!!!
Θα ξεκινησω λεγοντας σου,πως η μικρη μου οταν γεννηθηκε ο μικρος μου ηταν 13 μηνων!!!!!Οταν εκανα το τεστ εγκυμοσυνης η μικρουλα μου ηταν 4 μηνων!!!!εκανα σαν τρελη,σαν υστερικη.Σκεφτηκα ισως για πρωτη φορα στη ζωη μου,την εκτρωση,ντρεπομαι πολυ γι'αυτο!μην αγχωνεσαι ο θεος δινει τελικα πολυ δυναμη,αντοχη και κουραγιο!!!θα μεγαλωσουνε μαζι τα μωρακια σου,θα παιζουν μαζι,θα εχουν το ενα το αλλο!!!να σου πω και κατι εκ των υστερων καλυτερα που ο μπουμπουκος μου ηρθε τοτε,γιατι τωρα θα το σκεφτομουν πραγματικα αν θα εκανα δευτερο!!!κι εσυ να θεωρεις τον εαυτο σου ευλογημενο,ενα παιδι φερνει παντοτε χαρα ποτε λυπη,τωρα το ξερω κι εγω!!!να εχεις μια υγιη και ευτυχισμενη οικογενεια!!!!!!
με το καλο μαμα Λενα!! Μην αγχωνεσαι καθολου, δεν ειναι και τοσο μικρη διαφορα 2 χρονια, απλα σου ηρθε λιγο αποτομο ισως. Σε καταλαβαινω, εμενα τ αγορια μου εχουν 17 μηνες διαφορα δηλ. οταν ο μεγαλος ηταν 8 μηνων(!!) ημουν ξανα εγκυος και πελαγωμενη!! Εχεις αρκετο χρονο να προσαρμοστειτε και καλυτερα να τον εκμεταλλευτεις για να προετοιμασεις το παιδι σου ψυχολογικα, οσο το δυνατον να περιμενει το αδελφακι του και να μην εχετε ζηλιες. Προσπαθησε ο,τι αλλαγες κανεις να γινουν σταδιακα και χωρις πιεση, μην νιωσει οτι αλλαζουν τα πραγματα αποτομα και αγχωθει. Αν μπορεις να το αντεξεις οικονομικα θα προτεινα να μην κοψετε πανες εφοσον δεν ειναι ετοιμος γιατι μπορει να εχετε πολλα ατυχηματα και να εξαντληθεις, στην κατασταση που εισαι κιολας, να καθαριζεις χαλια, καναπεδες και τοση μπουγαδα.. Κι οταν ερχεται το νεο μωρο συχνα τα παιδια βρεχονται ξανα (ειδικα τη νυχτα)και μπορει να ειναι μπελας πιο πολυ για σενα ν αλλαζεις σεντονια κτλ..γι αυτο ισως καλυτερα να περιμενεις, αν δεν ειναι ετοιμο το επομενο καλοκαιρακι, που ειναι και πολυ πιο ευκολο για τουαλετα Το καρεκλακι μεχρι να το χρησιμοποιησει το δευτερο ο μικρος σου θα ειναι καπου 3, αρα ουτως η αλλως μαλλον δεν θα το θελει πια. Συνηθως δεν καθονται τα παιδια αλλο μετα τα 2,5, γιατι ειναι πια πολυ μεγαλα.Οταν ερθει η ωρα για τις κρεμες βαλε το μωρο στο καρεκλακι και πες στον μεγαλο να τον ταισετε μαζι "γιατι καθονται τα μωρα σ αυτα τα καρεκλακια!" Μπορειτε αν δεν ειναι πολυ ζωηρος στον υπνο σταδιακα να τον βαλετε σε κρεβατι με προστατευτικο, αν ομως δεν ειναι ετοιμος μην τον ζορισεις(γνωμη μου) μην γινουν πολλες αλλαγες, τα παιδια καταλαβαινουν την αλλαγη και μονο απ την κοιλιτσα της μαμας που φουσκωνει και νιωθουν ηδη ανασφαλεια, οτι κατι αλλαζει,που δεν μπορουν να το εξηγησουν. Εμεις πχ πηραμε 60Ε ωραιοτατη κουνια απο το πρεμαμα για το δευτερο. Παντως και τα 2 μου παιδια τα ειχα στο πορτ μπεπμε του καροτσιου του πρωτους 1-2 μηνες ή σε καλαθουνα κοιμουνται τα βρεφακια καποιο καιρο, και μεχρι τοτε θα εχει μεγαλωσει αρκετα ο πρωτος σου για κρεβατι! Ειναι φυσιολογικο να εχεις πολλες εγνοιες στην αρχη αλλα θα δεις πως θα τα καταφερεις τελεια μια που ηδη εχεις την εμπειρια της μητροτητας και θα ειναι ολα τοσο πιο ευκολα, δεν φανταζεσαι!! Μπορει τωρα να εχεις στο μυαλο σου το αγχος του πρωτου νεογεννητου, αλλα τα δευτερα οπως λεει μια φιλη μπαινουν στον "αυτοματο" και μεγαλωνουν πολυ ευκολοτερα! Η συμβουλη μου ειναι προπαντων να δειχνεις συνεχως αγαπη στο παιδι, να το προετοιμαζεις και να του μιλας γι αυτο που ερχεται, να του εξηγεις με απλα λογια- τα παιδια καταλαβαινουν τα παντα και ας μην μπορουν ακομη να μιλησουν! Και οταν ερθει με το καλο το δευτερο μωρακι σας κανε οτι δειχνεις περισσοτερη "προτιμηση" στο πρωτο οταν ειναι κοντα σου, που καταλαβαινει και ζηλευει,κ να τον κανεις βοηθο σου. θα νιωσει χρησιμος. Για μενα αυτο ηταν το πιο δυσκολο τελικα σημειο στα δυο παιδια, επαινουσα συνεχως τον πρωτο, και οταν ηταν αλλου ή κοιμοταν γεμιζα φιλια και αγκαλιες το μικρο μωρακι!!(γιατι οταν ηταν μπροστα ζηλευε και ηθελε να του κανει κακο) Να δεις οταν θα μεγαλωσουν τι ωραια που θα παιζουν μαζι που θα ναι κοντα στην ηλικια! Θα αποκτησει ενα αχωριστο φιλαρακι! (Εγω οταν παιζουν μαζι παιχνιδια φαντασιας καθομαι εξω απ την πορτα τους και τους κρυφακουω και σκαω απ τα γελια! Ειναι απιστευτα τα παιδια οταν παιζουν μαζι!) Θα τους καμαρωνεις και θα σκεφτεσαι με χαμογελο το αγχος σου στην αρχη!! ελπιζω να σε βοηθησα! με το καλο και ολα γινονται!
Εμένα έχουν δύο χρόνια και δύο μήνες διαφορά. Με την μεγάλη έκανα πολύ προετοιμασία σχετικά με τον ερχομό της αδερφής της. Κόψαμε πιπίλα 17 μηνών. Μπιμπερόπιο μετά. Οταν πια μπορούσε να πιει με καλαμάκι. Άρχισε νΑ κοιμάται σε κανονικό κρεβάτι με κάγκελο όσο ήμουν έγκυος στην αρχή. Σο καρεκλάκι φαγητού αφού γεννήθηκε η μικρή. Κόψαμε την πανά όσο ημουν έγκυος και ήταν και ο λόγος που η μικρή μου γεννήθηκε πρόωρα. Τα έκανε πάνω της πολλές φορές με αποτέλεσμα να την σηκώνω συχνά για νΑ την πλένω. Στις 33 εβδομάδες μπήκα στο νοσοκομείο και στις 34 γεννήθηκε το πρόωρακι μου. Όσα πιο πολλά μπορείς να κανείς τώρα πάντα χωρίς να πιέζεις τον μεγάλο. Να μην στέρησε τον γιο σου αλλά να προσεχείς την ψυχούλα που έχεις στην κοιλίτσα σου. Να τον χαρείς όσο πιο πολύ μπορείς τώρα που είστε οι δύο σας. Μην τον αφήσεις στην μαμα σου αν θέλεις ας έρθει εκείνη σε εσάς για βοήθεια την οποια θα χρειαστείς ΣΙΓΟΥΡΑ. Προσπάθησε να τον βοηθήσεις να κάνει διάφορα μόνος του. Θα σε βοηθήσει πολύ οταν έρθει το μικρούλι. Πχ να τρώει μόνος του τουλάχιστον όσα δεν έχουν ζουμί. Να μαζεύει τα πράγματα του κλπ. ΟλΑ με το καλό σου εύχομαι. Και μην αγχώνεσαι ολΑ θα βρουν το δρόμο τους.
Μην αγχωνεσαι καθολου........Ολα θα ερθουν πολυ φυσιολογικα και θα τα καταφερεις.Εμενα τα παιδια μου εχουν διαφορα 1 χρονο και 9 μερες,,,,,Οποτε σε καταλαβαινω απολυτα......Η αρχη ειναι δυσκολη αλλα ολα θα γινουν....ολα.Απλα χαλαρωσε και απολαυσε την εγκυμοσυνη σου (οσο μπορεις).Ισως να μην σε βοηθησα αρκετα....αλλα αφου εισαι ηδη μαμα,ειμαι σιγουρη οτι θα τα πας περιφημα.....Να προσεχεις τον εαυτο σου και καλη συνεχεια.
Η δεύτερη κόρη μου με την Τρίτη κόρη μου έχουν 21 μήνες διάφορα. Στον ένα χρόνο δηλαδή έμεινα έγκυος πάλι. Τώρα τα κορίτσια είναι 3,5 χρόνων και 21 μηνών. Όλα θα πάνε καλά. Μην αγχώνεστε. Με το καλό.
οταν γεννησα το 2ο μετα απο 15 μερες γιορτασαμε τα 2α γεννεθλια του 1ου οποτε 1. δεν χρειαζεσαι 2ο καρεκλακι φαγητου αφου το 2ο θα κανει 5 μηνες να φαει στερεα τροφη και μεχρι ωστε το 1ο μπορει να μαθει να τρωει στο τραπεζι μαζι σας....αλλωστε δεν προκειται ποτε να τα ταιζεις ταυτοχρονα (εκτος κι αν εχεις 4 χερια) οποτε θα χρησιμοποιουν το καρεκλακι το ενα μετα το αλλο 2. εγω προτιμησα να βαλω το 1ο σε κουκετα που αγορασα 4 μηνες πριν γεννηθει το 2ο ετσι ωστε να ξεχασει το μπεμπε κρεβατακι κ να μην αισθανθει πως το ξεσπιτωσαμε για το αδερφακι του 3. εγω προσπαθησα να βγαλω την πανα αλλα το παιδι μου δεν ηταν ετοιμο, απλα χρησιμοποιουσαμε το γιογιο με δικη μου πρωτοβουλια και τα εκανε εκει, αλλα δεν σταματησε να τα κανει και στην πανα. φετος την βγαλαμε την πανα μεσα σε 2 εβδομαδες και ουτε το βραδυ φοραει! 4. αγκαλια θα το παιρνεις αλλα καλυτερα καθιστη για να μην βρεις κανενα μπελα 5. εγω προτιμησα τις 4 μερες που ημουν στο νοσοκομειο να κατσει ο αντρας μου μαζι με το 1ο και ερχοταν και οι 2 στο επισκεπτηριο να με δουν στον διαδρομο ή στο κυλικειο και μονο την μερα που γεννουσα το κρατησε η γιαγια αλλα στο δικο μας σπιτι. αν θες να το κρατησει στο δικο της ξεκινα να το αφηνεις απο τωρα για να συνιθησει επισης ηθελα να ερθουν να με παρουν και οι 2 απο το νοσοκοειο για να ειμαστε ολοι μαζι δσαν οικογενεια και να μην μας δει ξαφνικα τους 3 μας στην πορτα, αλλα εβγαινα κυριακη και θα ειχα το 1ο ολη μερα στην αναμονη....οποτε οταν γυρισαμε με το μωρο στο σπιτι, η γιαγια την ειχε βαλει για υπνο και οταν ξυπνησε βρηκε τον αδερφουλη της στον καναπε να κοιμαται!!! 6. αγορασα κατι βιβλια για τα αδερφακια και της τα διαβαζα ως προπαγανδα 9 μηνες...και ομολογω πως επιασαν τοπο (προσοχη γιατι μερικα βιβλια μιλανε για ζηλια κλπ...οποτε τα διαβαζα οπως ηθελα εγω) 7. αν ειναι να κοψεις μια συνηθεια στο μεγαλο πχ πιπιλα ή μπιμπερο καντο τωρα ή αλλιως περιμενε να γεννηθει το μωρο και μετα απο κανα 2 μηνο ξεκινα τις αλλαγες. σηνηθως μετα απο 2 μηνες τα πραγματα ηρεμουν και ολοι βρισκουν τον ρυθμο τους 8. παιρνε το μεγαλο στον γυναικολογο αλλα μετα απο τον 6ο μηνα να δει και κανεναν υπερηχο...εχει πλακα η αντιδραση τους τελος οοοση προετοιμασια και να κανεις, το 1ο παιδι παθαινει ενα σοκ....ειναι σαν να σου φερει ο αντρας σου μια ερωμενη να μεινει μαζι σας για παντα.....αλλα με πολλη αγαπη και πολληηηηη υπομονη, θα τα καταφερεις και ενα κολπο που επιανε σε μας: οταν το μεγαλο βλαπτει το μικρο, ΠΟΤΕ μην μαλωνεις τον θυτη αλλα παντα να παρηγορεις το θυμα....ετσι δεν θα το ξανακανει γιατι θα τραβαει την προσοχη το μωρο και οχι το ιδιο! καλη εγκυοσυνη!
Τα δικα μου εχουν 22μηνες διαφορα. Σηκωνα τον μεγαλο αγκαλιααπλα αργοτερα φροντιζα ναειμαι καθιστη και να τον περνω παδω μου. Βγηκε απο κην κουνια πολυ πριν γεννησω μην νομιζει οτι το μωρο του παιρνει το κρεβατι. Ειχαμε παρει απο ικεα ενα κρεβατι που γινεται παιδικο κ μεχρι κανονικο μονο. Εχει τετοιο σχεδιο που εκανε καγκελα απο μονο του οποτε μια χαρα. Καρεκλακι επισης μεχρι να κατσει το μωρο θαχει φτασει 2.5 το γεγαλο οποτε το βαζεις σε καρεκλα. Μην το στειλεις στη μαμα σου θα νιωθει οτι τοδχνδηπ. Οσο για την πανα εμεις 23 μηνων αρχισαμε να την κοβουμε. Ενα μηνα τα αλλαζα και τα δυο. Ολη μερα αυτη τη δουλεια εκανα. Ευτυχως εμενα ειναι ανοιξιατικα παιδια οποτε μας βολεψε χρονικα. Με το καλο να γεννησεις και ολα θα πανε καλα. Λιγο η αρχη ειναι ζορικη αλλα μολις αρχιζουν να ασχολουνται το ενα με το αλλα ειναι υπεροχα!
με το καλο το βρεφακι σου!!!! Θα ξεκηνισω απο το ποιο σοβαρο για μενα....μην το στειλεις στην μαμα σου το μικρακι ειναι σιγουρο πως θα νομιζει πως επειδη ηρθε το μωρο εσυ το εδιωξες, ειναι πολυ μικρο για να καταλαβει. Αν μπορει ας ερθει η μανουλα σου κοντα σου για να εχεις μια βοηθεια τον πρωτο καιρο. Δεν ειναι κακο να τον βαλεις σε κρεβατι εμενα δεν ηθελε την κουνια καθολου κ απο 11 μηνων κοιματε σε κρεβατι. Οσο για την πανα ειναι λιγο μικρουλι αλλα δεν χανεις κ τιπ. να δοκιμασεις, εμενα στα 2 1/2 την εκοψε. Προσπαθησε να τον βαλεις οσο μπορεις μεσα στην σχεση σου με το μωρο, αφησε τον να σε βοηθαει κ για κανεναν λογο μην του λες οτι εσυ εισαι ο μεγαλος, δεν αρεσει στα παιδια να το ακουνε αυτο, στο λεω εκ πειρας αν κ εγω δεν το ελεγα ποτε, αλλα οι τριτοι παπουδες, γιαγιαδες. Μενει στο μυαλο τους μεχρι μεγαλα κ μην ξεχνας πως κ αυτο ενα μωρακι θα ειναι οταν με το καλο γεννησεις. Μην ανησυχεις ολα θα πανε καλα το μονο που να σκεφταισε τωρα ειναι το μωρακι σου κ να απολαμβανεις την καθε στιγμη της εγκυμοσηνης σου!!!! Να χαιρεσε το μικρακι σου κ με το καλο το βρεφακι σου!!!
Όταν γεννήθηκε η μικρή μου η μεγάλη μου ήταν 26 μηνών Πήραμε μεγάλο κρεβάτι χωρίς κάγκελο παρακαλώ και δεν έπεσε ούτε μια φορά Το high chair άρχισε να το χρησιμοποιεί η μικρή όταν πια έκατσε. Άρα πολύ πιο μετά και η μεγάλη καθόταν στην καρέκλα. Την πάνα την έκοψε η μεγάλη Χριστούγεννα. 3 χρόνων πάρα 3 μηνών δηλαδή. Άρα και ο χειμώνας κάνει για να κοπεί η πάνα Όταν γεννήθηκε η μικρή, η μεγάλη έμεινε στο σπίτι με τον μπαμπά της και την μαμά μου. Όταν γυρίσαμε η μικρή της έφερε ένα μεγάλο δώρο Γέννησα στην Κύπρο και έτσι μιας και εδώ επιτρέπεται, η μεγαλύτερη είδε το μωρό από την πρώτη στιγμή στην κλινική μαζί με μας, στο δωμάτιο. Και φυσικά σε όλη την εγκυμοσύνη κρατούσα αγκαλιά την μεγάλη, έως το τέλος. Όλα καλά θα πάνε λοιπόν. Μηδέν άγχος και με το καλό να δεχτείς το 2ο μωράκι σου.