Μαμάδες 2013
Είμαι η Σοφία, μαμά δύο αγοριών και θέλω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου.
Βλέπω τριγύρω μου διαφόρων ειδών μαμάδες: εργαζόμενες, μη εργαζόμενες, τρυφερές, ψυχρές, νευρικές, ήρεμες, στοργικές, αδιάφορες, ξερόλες, υπερ-προστατευτικές, παρούσες, απούσες, γλυκές, φιλικές, δοτικές, αγχωτικές, αλλά όλες μαμάδες. Δεν θα μπω στη διαδικασία να κρίνω καμία απολύτως, δεν είναι αυτή η πρόθεση μου.
Όλες αυτές οι διαφορετικές μητέρες μεγαλώνουμε αντίστοιχα διαφορετικά παιδιά, τα οποία όταν ενηλικιώνονται συνθέτουν τη μέλλουσα κοινωνία κουβαλώντας τα οικογενειακά τους κατάλοιπα με κάποια από αυτά να μεταλλάσσονται από τα γεγονότα της κάθε εποχής. Και αυτός ακριβώς είναι ο προβληματισμούς μου: πως γίνεται σε ένα τρομακτικά τροποποιημένο μοντέλο της σύγχρονης οικογένειας να μεγαλώσουμε παιδιά με γερές βάσεις ώστε να χτίσουν το δικό τους υγιή κόσμο;
Βλέπω παιδιά πολύ επιθετικά, κτητικά, απείθαρχα, υπέρ-ευαίσθητα, άναρχα, εσωστρεφή, στερημένα από αγάπη ή υλικά αγαθά, θύματα του καταναλωτισμού, θύματα της κρίσης, κολλημένα στην TV και στον H/Y, έξυπνα όλα με πολλές παραστάσεις και αναρωτιέμαι τι μοντέλο κοινωνίας θα συνθέσουν. Όλη η προαναφερθείσα κατάσταση φυσικά είναι δικό μας «έργο», αυτό ας το ξεκαθαρίσουμε όλοι οι γονείς!
Η νέα μορφή της οικογένειας έχει μαμάδες χειραφετημένες, να λείπουν ώρες στη δουλειά ή στις κοινωνίες εξόδους, όπως και οι μπαμπάδες, αγχωμένοι όλοι για την οικονομική κατάσταση και το άγχος να φέρνει νεύρα-φωνές-τσακωμούς-χωρισμούς, γιαγιάδες, δασκάλους, νταντάδες σε ρόλο μαμάς και το αντίστροφο. Επίσης βλέπω, το πολύ συχνό πλέον φαινόμενο, μαμάδες να δυσανασχετούν με τη μητρότητα, να αφήνουν συνεχώς σε τρίτους τα παιδιά και κάνουν το κέφι τους και το παιδί να βγάζει μετά ένα σωρό προβλήματα και να μην τους νοιάζει καθόλου. Έλεος πια!! Ένας κακός χαμός γενικά, άλλοτε αναπόφευκτος, άλλοτε δημιούργημα μας.
Εκείνο δε που δε χωρά ο νους μου και δεν το αντέχω με τίποτα μα με τίποτα, είναι να ακούω για μαμάδες που κακοποιούν (οδηγώντας ακόμη και στο θάνατο) τα παιδιά τους, μαμάδες που αυτοκτονούν, μαμάδες που εγκαταλείπουν τα παιδάκια τους. Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς ΓΙΑΤΙ το κάνουν, ασχολήθηκε ποτέ κανείς σοβαρά με αυτούς τους ανθρώπους; Ακόμη κι εγώ η ίδια το έκανα; Πως επιτρέπουμε στην κοινωνία μας να είναι τόσο σκληρή;
Μπορείτε να φανταστείτε την κοινωνία του 2033, Έλληνιδες μαμάδες; Προσπαθήστε να το κάνετε με ωριμότητα και σύνεση και εύχομαι να μην τρομάξετε!!!
Εσύ, εγώ, η γειτόνισσα, η φίλη, η αδελφή βάζουμε τα θεμέλια για το μέλλον των παιδιών. Ακόμα και την πολιτικό-οικονομική κατάσταση της χώρας οι μανάδες μπορούν να την αλλάξουν, πως; Μέσα από τη σωστή ανατροφή των παιδίων μας.
Υ.Γ1. Δεν είναι φυσικά γενικό φαινόμενο αυτό που γράφω, αλλά είναι αρκετά έντονο για να με προβληματίζει.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Μου αρέσει η αισιοδοξία στις τοποθετήσεις σας!!! πολύ όμως. Προφανώς ο δικός μου περίγυρος έχει αρκετά από αυτά που ανέφερα για αυτό και στάθηκε αφορμή για το κείμενο μου. Ο προβληματισμός της κάθε μαμάς για την ανατροφή των παιδιών της είναι δεδομένος και θεωρώ πως είναι απαραίτητος ώστε να σε κρατά σε εγρήγορση και να προσπαθείς καθημερινά για το καλύτερο. Πιάνω τον εαυτό μου συχνά να αγχώνεται υπέρ του δέοντος και ειλικρινά με έχετε βοηθήσει όλοι μα όλοι πολύ. Πιο πολύ όμως βοηθάτε τα παιδάκια σας με την αισιόδοξη στάση σας. Για να μην παρεξηγηθώ δεν είμαι μέσα στη μιζέρια και την απαισιοδοξία, περνάω τέλεια με τα παιδάκια μου, είναι δύο γλυκά ζουζούνια, δεν μου αρέσει όμως να βλέπω άσχημες καταστάσεις άλλων παιδιών. Φιλιά
Σοφια μου πολυ ωραιο το κειμενο σου. Προσωπικα δεν τα βλεπω αυτα που λες τριγυρω μου. Οκ φυσικα υπαρχουν μαμαδες που κακοποιουν τα παιδια τους δυστυχως αλλα πιστευω οτι ειναι λιγες και σιγουρα ειναι πολυ λιγοτερες απ οτι στο παρελθον. Δεν θα βγαλω συμπερασματα γενικευμενα απο μαμαδες που βλεπω πχ στην παιδικη χαρά ή στην παραλια αλλα μπορω να βγαλω συμπερασματα απο τις μαμαδες του φιλικου μου περιβαλλοντος. Ναι ολες δουλευουν, αλλα γυρνανε σπιτι και το μονο που κανουν ειναι να ασχολουνται με τα παιδια. Το κοινωνικες εξοδους που λες μου φερνει γελια:) Ποιες κοινωνικες εξοδους αυτα δεν υπαρχουν πλεον το παν ειναι τα παιδια και οι εξοδοι που λες τα περιλαμβανουν παντα. Ναι οι γιαγιαδες εχουν το ρολο ντανταδων αλλα προσωπικα το θεωρω χιλιες φορες καλυτερο ειδικα οταν πλεον οι γιαγιαδες και οι παπουδες θα μπορουσαν να εχουν και δικα τους παιδια μικρα. Και η επιθετικοτητα που αναφερεις οντως υπαρχει αλλα παλι ειναι μειοψηφια θεωρω. Τουλαχιστον στην ηλικια της δικιας μου 4 χρονων σχεδον. Για μεγαλυτερα δεν ξερω. Ισως απλα ολα τα παραπανω που εγραψα να ειναι μια πιο αισιοδοξη πλευρα των πραγματων. Θελω να πιστευω οτι θα μεγαλωσουμε σωστα και ευτυχισμενα παιδια και πανω απ ολα καλους και σωστους ανθρώπους. Ειμαι πολύ ρομαντικη?