Λυπαμαι.... ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ. Αυτα που διαβασα ειναι ιστοριες τρεεεεελας!! γι αυτο και αποφασισα να σου πω την γνωμη μου και ας σε πληγωσω....κατ αρχην δεν φταιει ο "συζυγος"...φταις εσυ!!!!! αυτος ειναι ενας αλητης,ανικανος για γαμο και στο δειξε ΠΡΙΝ τον γαμο...εσυ πηγες και τον παντρευτηκες???? και μετα.....εκανες και παιδιι???? αυτο το παιδι το ρωτησες αν ηθελε να μεγαλωσει μεσα σε μια αρρωστη κατασταση με χιλια προβληματα? κι αντε το κανες το παιδι,αφου μετα συνεχισε αυτος το ιδιο το βιολι,εσυ γιατι δεν πηρες το παιδακι σου να φυγεις σαν κυρια...να αναλαβεις οοολες τις ευθυνες του παιδιου εσυ η ιδια,και την ανατροφη του και να εχει κι αυτο την ηρεμια του??? γιατι προφανως,δεν ηθελες τις ευθυνες!!! λυπαμαι.....και λυπαμαι γιατι ειμαι κι εγω μαμα με 3 παιδια και χωρισμενη απο εναν δυστυχισμενο γαμο,προκειμενου να ειναι καλα τα παιδια μου.

den borw na sas katalavw giati to kanete afto .... giati prepei na iparxoun ginekes pou na einai pandremenes kai na kanoun oikogenia me tetious andres ... ean koritsi mou ekanes kori tha itheles na tis kanoun ta idia ??? i o gios sou tha itheles na kanei ta idia stin gineka tou .... Afto einai arostia kai esy to mono pou kaneis einai na polaplasiazeis ta mikrovia ...

ΠΟΙΑ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΖΩΗ ΣΟΥ?????? ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΧΑΡΑΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ! Να φυγεις να βρεις τον εαυτο σου

Kαταρχήν.....ας ξεκινήσω είμαι 25 χρονών&έχω ένα μωράκι 2 χρονών.Ενα μωρό τα αντιλαμβάνεται όλα πόσο μάλλον όταν μεγαλώσει,μπει στην εφηβία.Νομίζεις πως το παιδί δεν έχει αντιληφθεί την κατάσταση των γονιών του;Δυστυχώς τα παιδιά δεν είναι χαζά&επηρεάζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό απο τη σχέση που έχουν οι γονείς του όχι ως γονείς αλλά ως ζευγάρι.Μπορεί να μην έχεις εντοπίσει τώρα τις επιπτώσεις αλλά αργότερα σίγουρα.Τι θα του πείς;Ηθελα να πας πανεπιστήμιο;Πλάκα με κάνετε μωρέ;Από πότε οι σπουδές έρχονται ως προτεραιότητα απο την αγάπη;&αν κάνει τα ίδια το παιδί σου στη γυναίκα του τι θα της πεις;Δεν θα της πεις...φύγε,τα νιάτα&η ομορφιά δεν ξανάρχονται,θα ζήσεις σε μια δυστυχία τη οποία εσύ επέλεξες&θα φτάσεις στα 45&θα πεις τώρα; Μα τι περίμενες;Τι περιμένεις;Μόνο που πια δεν φταίει αυτός αλλά εσύ που τον ανέχτηκες&τον έκανες&¨"οικογενειάρχη"στα μάτια του παιδιού σου&του περιβάλλον σας.Δεν σας κρίνω&με συγχωρείται αν ξέφυγα αλλά ελάτε!&η μαμά έχει χωρίσει για διαφορετικούς λόγους αλλά όταν μια κατάσταση ειναι μη αναστρέψιμη απλά φεύγεις για έσένα&μετέπειτα για τα παιδιά σου.Λυπάμαι....&κάτι τελευταίο η ελπίδα πεθαίνει πρωτα η επιμονή όμως τελευταία...εσείς ακόμα επιμένετε.Γιατί;Μην φοβάστε.Ποτέ δεν είναι αργά.

Φρίκη έτσι? έχεις δώσει μια βαρδινογιανναιϊκη περιουσία σε ντετεκτιβς και τα συναφή... Έχεις γεράσει και σου φαίνεται, αυτοεκτίμηση μηδέν, κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει κλπ... Εγώ δεν θα σε σταυρωσω.. Τουλάχιστον να είχατε μια ελεύθερη τύπου σχέση και να ζούσε ο καθένας τη ζωουλα του! Κοιτάξου στον καθρέφτη και ρωτά τον, αν αξίζει να χαλιεσαι, το παρελθόν αστο, πέρασε, το παρόν σκέψου! Το παιδί σας είναι μεγάλο πλέον, μη χάνεις χρόνο, τελείωσέ το!

Τώρα συγνώμη, στ' αλήθεια ρωτάς αν πρόκειται να αλλάξει αυτός ο άνθρωπος????? Πιστεύεις ότι υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει????? Υπάρχει μόνο ένας τρόπος που σίγουρα θα αλλάξει. Με λοβοτομή!!!! Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και όσο μεγαλώνουν πάνε και προς το χειρότερο. Όμως χωρίς να θέλω να σε κατηγορήσω, πιστεύω ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης σε όλα αυτά που πέρασες και περνάς είναι δικό σου και μόνο δικό σου. Όχι ότι έκανες κάτι κακό αλλά γιατί συνέχισες μαζί του και επέτρεψες στον εαυτό σου να μπει σε όλη αυτή τη διαδικασία. Εντάξει στον αρραβώνα έκανες τα στραβά μάτια. Στο γάμο? Όταν ήρθε το παιδί? Δεν ήσασταν ποτέ δύο σ' αυτή τη σχέση. Είναι κρίμα να βάζουμε τον εαυτό μας σ' αυτή τη διαδικασία και να στερούμαστε όλα αυτά τα όμορφα πράγματα που θα μας άξιζαν να ζήσουμε αλλά καταδικαστήκαμε αλλού. Έχω περάσει περίπου κάτι τέτοιες καταστάσεις αλλά τελικά έκανα το μεγάλο μπαμ και τώρα είμαι ΚΑΛΑ. Πραγματικά καλά!!!! Εύχομαι να καταλάβεις κάποια στιγμή τι κακό κάνεις στον εαυτό σου. Το παιδί ότι ήταν να πάθει το έπαθε, ότι ήταν να δει το είδε. Τώρα πια είναι μεγάλο και τραβάει το δρόμο του. Είναι η ευκαιρία σου να ζήσεις...........

Μελέτησα την περίπτωσή σου και κατέληξα στα εξής σενάρια: Σενάριο 1ον. Ο άνδρα σου είναι πανέμορφος, αστέρι που λέμε(το δείχνουν οι πολλές "κατακτήσεις" του), όλες οι κοπέλες (τότε) στα πόδια του και αυτός διάλεξε εσένα για γυναίκα του. Υπάρχει (ίσως) το σκεπτικό από μέρους σου, "όλες σας του την πέφτετε, αλλά εμένα διάλεξε για γυναίκα του, να σκάσετε απ' την ζήλια σας". Στις παράλληλες σχέσεις του, να υπήρχε το σκεπτικό από εσένα, θα "το" δόσει στην μία, θα "το" δόσει στην άλλη, στο τέλος στο σπίτι μας θα "το" φέρει, θα "το" έχω και 'γώ, γιατί να σκάω; Κοντά στα άλλα, ίσως και ο χαρακτήρας σου να είναι λίγο αδύναμος ή λίγο "πέρα βρέχει", οπότε λες, τον έχουν κι αυτές,αλλά με εμένα όμωςείναι παντρεμένος. Όλα καλά. Σενάριο 2ον, συμπληρωματικό του 1ου. Έχει καλή δουλειά, ίσως και είναι και πλούσιος, εσύ δεν τα έχεις, δεν έχεις δουλέψει ποτέ σου, τα ζυγίζεις τα πράγματα και λες," το παιδί μου το έχω, χρήματα έχω, 'κοκό' έχω, άνδρα για τις κοινωνικές μου υποχρεώσεις έχω (και αστέρι μάλιστα), τί άλλο να ζητήσω; ας γυρίζει και λίγο, άνδρας είναι". Εκείνο, το ότι χώρισες για τρία χρόνια, έγινε για κάτι άλλο (ίσως για τα χρήματα), παρά για το "κέρατο", όπως λες. Αν ήταν για αυτό, θα είχε γίνει πολύ νωρίτερα. Και επειδή τα βρήκες σκούρα (μάλλον ξέμεινες από ρευστό), ξαναγύρισες, και όχι για τις υποσχέσεις του, όπως μας λες. Με τα χρόνια, έχασε την αίγλη του και άρχισε να ασχολείται "πιπίνια". Αυτά όμως είναι νεαρές και έχουν γούστα, έχουν έξοδα (συν η κρίση), εξ ου και το οικονομικό αδιέξοδο που περνάτε . Προφανώς λοιπόν μας λες: "το πρόβλημα δεν είναι σ' αυτόν, αλλά σε μένα, που δεν μου δίνει χρήματα και δεν έχω "μία" και εκμηδενίζομαι ως γυναίκα. Λέτε να πάνε καλλίτερα οι δουλειές του; Ή θα χάσω την υπόλοιπη ζωή μου περιμένοντας την ανάκαμψη και άλλες τέτοιες φαντασιώσεις;" 25 χρόνια δεν σε πείραζε το 'κέρατο' (αν σε πείραζε θα είχες φύγει, όπως όλες σου λένε στα σχόλια), τώρα σε 'εκμηδένισε σαν άτομο και σαν γυναίκα'; Τα 2 σενάρια μου μπορεί να είναι φανταστικά, μπορεί όμως να έχουν και κάποια δόση αλήθειας.

Μην περιμένεις από τον άλλον ν' αλλαξει, ΑΠΑΙΤΗΣΕ από τον εαυτό σου ΕΣΥ ν' αλλάξεις. Και γιατί ν' αλλάξει ο σύζυγος; Φαίνεται να είναι ευχαριστημένος από την ζωή του. Ζήτα βοήθεια για το πως θα χειριστείς το θέμα του παιδιού σου, που -μεταξύ μας- αποκλείεται να μην ξέρει την αλήθεια και σταμάτα να ΦΑΝΤΑΣΙΩΝΕΣΑΙ ιδεατές οικογένειες αλλά ΦΤΙΑΞΕ μια. Γιατί υπάρχουν και ιδεατές οικογένειες, δεν είναι φαντασία. Και μπορεί να μην είναι σαν την διαφήμιση του Βιταμ, αλλά είναι πολύ καλύτερες. Είναι αυτές που το "παλεύουν" κάθε μέρα, που λένε "ότι και να γίνει, εμεις θα είμαστε μαζί αγαπημένοι" και άλλα τέτοια ιδανικά. Πραγματικά, δεν μπορώ να φανταστώ πιο δύσκολη την ζωή σου απ' ότι είναι τώρα. Βρες μέσα σου την πίστη στον εαυτό σου και κάνε το επόμενο βήμα. Καλή δύναμη, Β.

Αγαπητή φίλη, καταρχήν να σου πω πως δεν είσαι η μόνη που της συμβαίνουν τέτοιες καταστάσεις.Στα 25 μου παντρεύτηκα έναν τύπο ο οποίος πριν το γάμο μου είχε δώσει 2 φορές αφορμή ότι την πέφτει σε συναδέλφους του,δεν το άφησα έτσι,πήγα να χωρίσω,είμασταν σε διάσταση για λίγο καιρό ενώ όλο αυτό το διάστημα αρνιόταν τα πάντα και έπεφτε γονυπετής για να με πείσει πως με αγαπά και δε συμβαίνει τίποτα.Μην τα πολυλογώ,παντρευτήκαμε μετά από λίγο καιρό και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως μου έκανε τα ίδια και χειρότερα,έκανε σχέση με συνάδελφό του ,κόντεψε να με τρελλάνει δεν παραδεχόταν τίποτα και όταν πια δε μπόρεσε να κρυφτεί και ξεφτυλίστηκε τελείως,το παραδέχτηκε. Τότε όμως ήμουν αποφασισμένη και τον χώρισα μέσα σε 5 λεπτά,ήξερα ότι αυτό ήθελα και δεν άντεχα άλλο αυτή τη ζωή. Αρκεί να το πιστέψεις μέσα σου λοιπόν,μην εθελοτυφλείς,μην ψάχνεις δικαιολογίες για να αποφύγεις το χωρισμό,σκέψου μόνο αν αντέχεις να χωρίσεις,διότι μερικοί άνθρωποι δεν το αντέχουν και φυσικά αυτό δεν είναι κακό. Εγώ δεν άντεχα να με απατά να με εκμηδενίζει όπως είπες και εσύ, γι'αυτό και έφυγα. Τώρα είμαι πανευτυχής με έναν άλλον άνθρωπο στο πλάϊ μου που με γεμίζει αφάνταστα!!!!Παντρευτήκαμε,έχουμε ένα αγοράκι και σε ένα μήνα περιμένουμε και τη μπέμπα μας. Θέλει πυγμή κάθε αγώνας,εγώ θα έφευγα απ΄αυτόν ακόμη και αν δεν είχα να φάω διότι καταλάβαινα πως πήγαινε να με διαλύσει και να με αρρωστήσει! good luck! k.

Σκέψου τι κερδίζεις εσύ από αύτη την αρρωστημένη κατάσταση που ξόδεψες τη ζωή σου φίλη μου. Δεν μπορεί κάτι πολύ δυνατό θα σε κρατάει και δεν έχεις φύγει ήδη. Πάντως ποτέ δεν είναι αργά. Φύγε να σωθείς. Η ζώη δεν γυρναει πίσω αλλά έχεις το τώρα και το μέλλον σου. Εννοείται πως δεν υπάρχει περίπτωσει να αλλάξει και ούτε να σε αγαπήσει. Εκτός αν αρρωστήσει και σε χρησιμοποιήσει για ακόμα μια φορά για νοσοκόμα. Το παιδί σου σκέψου τι έμαθε από σένα και τον πατέρα του? Να ανέχεται και να πληγώνει. Τρέξε... προλαβαίνεις.

Θα χάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου με το να ασχολείσαι με τις γκομενοδουλειές ενός ανθρώπου που σε εκμηδενίζει γενικά σαν άνθρωπο. Προχώρα στην ζωή σου. Το παιδί είναι μεγάλο. Για ποια ιδεατή οικογένεια αναρωτιέσαι? Η μέχρι τώρα οικογένεια που περιγράφεις απέχει παρασάγγας από την ιδεατή. Αν δεν άλλαξε στην αρχή, περιμένεις να αλλάξει μετά από 25 χρόνια????? Φυσικά και θέλεις ψυχολογική υποστήριξη, αλλά για να σε βοηθήσει να κάνεις το βήμα να προχωρήσεις σε μία πιο αξιοπρεπή ζωή... αυτή που σου αξίζει και αξίζει σε κάθε άνθρωπο. Συγνώμη για το κυνικό κείμενο, αλλά είναι γραμμένο με αγάπη. Σκέψου ότι με την ανοχή που δείχνεις, μπορεί να χάσεις την ευκαιρία να γνωρίσεις στο μέλλον έναν άνθρωπο που θα αξίζει πραγματικά να ασχοληθείς μαζί του. Η ζωή είναι μικρή για να δίνεις πολλαπλές ευκαιρίες σε έναν άνθρωπο που στο φινάλε... δεν σε εκτίμησε καν.

Υπάρχει πιθανότητα αυτός ο άνθρωπος να αλλάξει; OXI ! μετά από 25 χρόνια θα έπρεπε να το είχες καταλαβει. Το εξωσυζυγικό σεξ είναι το χόμπι του και δεν θα αλλάξει. Συγγνωμη που στο λέω στην ψύχρα αλλά δεν πρόκειται να γίνει ο μπαμπας - διαφήμιση του βιτάμ από τη μια μέρα στην άλλη Ή θα χάσω το υπόλοιπο της ζωής μου πιστεύοντας σε ιδεατές οικογένειες και όλες αυτές τις φαντασιώσεις; Η γνώμη μου είναι οτι ιδεατες οικογένειες υπάρχουν μονο στις διαφημίσεις ΟΥΤΕ καν στα σήριαλ. Οπότε δεν θα την χασεις, χάνεις ήδη τη ζωή σου περιμένοντας δεν ξέρω.... το θαύμα; Δεν πιστεύω σε θαύματα οπότε εγω λέω φυγε, τωρα που προλαβαίνεις, αν προλαβαινεις ακόμα. Και μίλα με το παιδί σου, είναι αρκετα μεγάλος/μεγάλη για να καταλαβει τι συμβαινει και γιατί χωρίζεις, καλύτερα να ξέρει ότι σε καταστάσεις που μας μειώνουν και μας πληγώνουν φεύγουμε, δεν υπομένουμε τα πάντα για χαρη τίνος? Του θαύματος που "ίσως" συμβεί? Μπα, φτιάξε τη ζωη σου αξίζεις ΠΟΛΥ περισσότερα από αυτό τον μάπα.

εμενα η μητερα μου ειχε παρομοιο προβλημα με το πατερα μου και οπως εσεις δε χωριζε... οι λογοι που δεν το εκανε ηταν παρομοιοι με τους δικους σας. περασε τη ζωη της λοιπον (δε ζει πια) μεσα στη πικρα και τη δυστυχια. εζησε μια ζωη που δε της αξιζε, μια ζωη στην οποια ηταν υποβιβασμενη και περιφρονημενη. κι ολα αυτα γιατι; επειδη δεν ειχε το σθενος να προχωρησει και να γυρισει σελιδα. θα μπορουσε να το κανει γιατι δεν ειχε οικονομικους λογους να τη κρατανε.... ισως ειμαι επηρεασμενη απο τη δικη μου οικογενεια αλλα πραγματικα πιστευω πως οι ανθρωποι δεν αλλαζουν.... "ο λυκος κι αν εγερασε, κι αλλαξε το μαλλι του, μητε τη γνωμη του αλλαξε μητε τη κεφαλη του" λεει ο σοφος λαος μας.... η γνωμη μου ειναι να κοιταξεις τον εαυτο σου και τη ζωη σου και να προχωρησεις γιατι ο αντρας σου δε σε τιμησε 25 χρονια δεν προκειται να το κανει τωρα. αλλα και αν το κανει καποια στιγμη στο μελλον θα ειναι γιατι δε θα μπορει πλεον να παει αλλου... το ερωτημα ομως δεν ειναι αν αλλαξει εκεινος, το ερωτημα ειναι αν εσυ θα μπορουσες να τον συγχωρουσες ακομα και αν αλλαζε. μπορεις να σπαταλησεις και αλλα χρονια απο τη ζωη σου διπλα σε ενα τετοιο ανθρωπο ενω μπορεις να βρεις καποιον που να σε εκτιμα, να σε σεβεται και να σε αγαπησει πραγματικα; η και μονη σου να εισαι, δεν ειναι καλυτερα απο το να εχεις καποιον που ξερεις ποσο ανεντιμος ειναι απεναντι σου;;; σου ευχομαι να αποφασισεις με τα σωστα κριτηρια....