Είμαι παντρεμένη 25 χρόνια. Από τον αρραβώνα ακόμη αντιλήφθηκα ότι ο άντρας μου είχε κάποια παράλληλη σχέση. Τότε με το μυαλό μιας εικοσάχρονης τον δικαιολόγησα ότι θα ήθελε να ζήσει λίγο ακόμη ελεύθερος πριν μπει στα βάσανα του γάμου. Δεν είπα τίποτα στους δικούς μου για να μη τους στεναχωρήσω και προχώρησα στο γάμο!
Τον πρώτο χρόνο γάμου αντιλαμβάνομαι άλλη εξωσυζυγική σχέση. Δεν το χωράει το μυαλό μου, δεν λέω πάλι τίποτα σε κανέναν αλλά πέφτω σε μια ελαφριά κατάθλιψη. Μετά από λίγο έρχεται και το παιδί.
Η εγκυμοσύνη δύσκολη, με πολλούς μήνες ακινησία στο κρεβάτι. Η δικαιολογία μέσα του ήταν προφανής… Ούτε ίχνος ευαισθησίας ότι θα κάνει οικογένεια, θα πρέπει να σεβαστεί την κατάσταση και όλα αυτά που λογικά ένας φυσιολογικός μελλοντικός πατέρας θα πρέπει και οφείλει αν δεν τα αισθάνεται, τουλάχιστον να τα επεξεργάζεται σαν συναισθήματα!
Αφού γεννήθηκε το παιδί σκέφτηκα πως δεν είναι δυνατόν, πατέρας έγινε, κάτι μέσα του θα τον σταματήσει. Αλλά όχι, τα ίδια και σε χειρότερο ακόμη βαθμό! Να διατηρεί σχέσεις με συναδέρφους και να με υποχρεώνει να τις καλώ για γεύμα στο σπίτι, να πληροφορούμε ότι τον είδαν να βγαίνει από μπαρ και όταν μετά από τόσα χρόνια υπομονής τόλμησα να αντιδράσω, μου είπε ότι τον ζηλεύω, έχω εμμονές και ότι θα πρέπει να δω επειγόντως ψυχολόγο. Φυσικά η συμπεριφορά του χρόνο με το χρόνο γινόταν πιο απόκοσμη και πιο σκληρή απέναντί μου και στο παιδί, που στο μεταξύ μεγάλωσε και πήγαινε στο δημοτικό.
Μετά από τρία χρόνια διάστασης και αφού σ’ αυτό το διάστημα έκανε το παιδί μπαλάκι μια στο δικό του το σπίτι και μια στων γονιών του και βομβαρδίζοντας το με αρνητικά σχόλια για μένα ότι τον κατηγορώ χωρίς αποδείξεις, ότι αυτός μας αγαπάει κι ότι θέλει το καλό μας, πείθει κι εμένα και το παιδί που μόλις τότε θα πήγαινε στο γυμνάσιο ότι θα είναι το υπόδειγμα πατέρα και συζύγου. Σημειωτέο ότι την τελευταία του σχέση την κράτησε μέχρι που το παιδί πήγε στο λύκειο.
Το μέλλον του παιδιού μου ήταν πλέον ο πρωταρχικός μου σκοπός. Ήθελα να περάσει στο πανεπιστήμιο και παρέβλεψα όλα τα άλλα. Το παιδί μας σήμερα είναι φοιτητής, δεν μπορεί να φανταστεί ότι ο πατέρας του όταν δεν έχει σχέσεις πάει με ιερόδουλες και ούτε μπορώ να του πω ότι πριν ένα μήνα που γυρνούσα κατάκοπη από τη δουλειά, είδα να βγαίνει από το σπίτι μας μια κοπέλα περίπου στην ηλικία του. Το πάθος δε αυτό μας έφερε σε οικονομικό αδιέξοδο, με αποτέλεσμα να είμαστε υπερχρεωμένοι σε τράπεζες προκειμένου να τα βγάλουμε πέρα…
Το πρόβλημα δεν είναι σ’ αυτόν, αλλά σε μένα που δεν έχω τη δύναμη να βγω από αυτή τη σχέση που με εκμηδενίζει σαν άτομο αλλά και σαν γυναίκα. Υπάρχει πιθανότητα αυτός ο άνθρωπος να αλλάξει; Ή θα χάσω το υπόλοιπο της ζωής μου πιστεύοντας σε ιδεατές οικογένειες και όλες αυτές τις φαντασιώσεις;
Θα ήθελα τη γνώμη σας.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Πραγματικά τώρα, σοβαρά μας ρωτάς;;;;;; Έχεις χαραμίσει όλη σου την ζωή, τι δεν καταλαβαίνεις, αντί να μην τον παντρευτείς αφού ήξερες ότι σε απατάει και άντε πες την πρώτη την συγχώρεσες και παντρεύτηκες, μετά αφού είδες ότι πάλι τα ίδια γιατί έκανες παιδί μαζί του;;;;; γενικά πως μπορούσες να κάνεις έρωτα με αυτόν τον άνθρωπο;;;;;;;;;;; ο άνθρωπος είναι μ@@@@ αλλά το φταίξιμο είναι ΌΛΟ δικό σου. Τι άλλο έπρεπε να δεις για να φύγεις;;;;; θα μπορούσες να βρεις έναν άλλον άντρα και να είσαι τώρα ευτυχισμένη κι αυτός ένας καρμίρης που ξοδεύεται δεξιά και αριστερά.... Είσαι θύμα πρώτα του εαυτού σου. Αν και αργά, γιατί έφαγες τα καλύτερά σου χρόνια, ΦΥΓΕ ΑΜΕΣΩΣ. Είναι δυνατόν να αναρωτιέσαι αν θα αλλάξει;;;;;; ΣΟΒΑΡΑ;;;;; Σου μιλάω σκληρά, αλλά έτσι έπρεπε να σου μιλήσουν για να ανοίξεις τα μάτια σου.
Fuge k kakos dn eixes k esu sxesh m kapoion n hsastan mz gi t paidi mono gi tpt allo...pote omws dn einai arga kane tn zwh s k t paidi s oxi k toso paidi pia mia xara th t dexth xazos dn einai t evlepe ola ap tote st dhmotiko alla dn leei tpt mn s stenaxwrhsh
Φύγεεεε τρέχοντας!!!!!!!!! και κλείσε την πόρτα πίσω σου οριστικά !!! Ζήσε τη ζωή σου με αξιοπρέπεια. Αν δεν κλείσεις μια πόρτα δεν θα ανοίξει ποτέ μια άλλη.... Νομίζω ότι σου αξίζει κάτι καλύτερο. Το παιδί σου είναι σε θέση να σε καταλάβει, μη διστάζεις άλλο !!!!!! Πάρε την μεγάλη απόφαση και τρέξε μακριά