Αγαπητές μαμάδες και μη,
Αποφάσισα να γράψω την ιστορία μου, ελπιζωντας οτι με αυτο τον τροπο θα το βγάλω απο μέσα μου και ίσως μάλιστα ακούσω άλλες παρόμοιες περιπτωσεις να πάρω δύναμη.
Γεννησα τον θυσαυρο μου -όπως την αποκαλούσα- την κορούλα μου πριν 21 μήνες. Στους 3 μήνες πάνω έμεινα ξανά έγκυος και να ‘μαι σημερα με δυο πανέμορφα μωράκια. Παρόλο που ο ερχομός του αγοριού μου έγινε σε μια ευαίσθητη για την κορούλα μου ηλικία που ήταν ακόμα κρεμασμένη πάνω μου, με μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα οτι τα πηγαινανε καλα με το μπέμπη και μάλιστα μέχρι να γίνει 8 μηνών το μωρό όλα κυλούσαν υπέροχα, χωρις καβγάδες, ζήλειες και αντιπαραθέσεις. Βεβαια σε αυτο συνετέλεσε και η συμπεριφορά μας (εμενα και του συζυγου μου) που φροντιζαμε πάντα να συμπεριφερόμαστε το ίδιο και στα δύο μωρα, χωρίς να κάνουμε διακρίσεις.
Όλα αυτα μέχρι και πριν ένα μήνα, όταν για κάποιους λόγους ήρθε να μείνει μάζί μας η πεθερά μου. Μέσα σε αυτό το μήνα η κόρη μου όχι μόνο άρχισε να ζηλεύει το μπέμπη, αλλά και απομακρύνθηκε πάρα πολύ απο μένα. Δεν μπορώ να πώ οτι τον ζηλεύει παθολογικά, αλλα εκει που τον χαιδευε και του εδινε παιχνίδια τωρα έρχονται στιγμές που τον σπρώχνει και τον ρίχνει κάτω ή του τραβάει τα παιχνίδια απο τα χέρια.
Τωρα όσο αναφορά εμένα… η κατάσταση είναι απαράδεκτη. Αδιαφορει για μενα επιδεικτικά. Αρκει να πω οτι όταν γυρνάει ο αντρας μου απο τη δουλεια τρέχει να τον καλοδεχτεί, το ίδιο και όταν βγει για ψώνια η πεθερά μου, μόλις γυρίσει. Όταν γυρνάω εγώ απο τα ψώνια; Είτε μπήκα είτε δεν μπήκα σπίτι, ένα και το αυτο!!!
Αλλές φορές πάλι δεν θέλει να την κρατώ απο το χέρι στη βόλτα (παει στην πεθερά μου ή στον άντρα μου), πάω να τη αγκαλιάσω και με σπρώχνει, πάω να την ταΐσω και δεν τρώει. Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν μια βδομάδα έλειψε η πεθερά μου 3 μέρες και η κόρη μου ξαναβρήκε το ενδιαφέρον της απέναντι μου, με αγκάλιαζε, παιζαμε μαζί, ξαπλώναμε μαζί… μεχρι που ξανα ήρθε η πεθερά και ξανα μανα πάλι απο την αρχή…
Δεν ξέρω αν πρέπει να στεναχωριέμαι τοσο πολυ, αλλα όλη αυτη η κατάσταση με έχει ρίξει πολύ ψυχολογικά, προσπαθώ να αδιαφορήσω, αλλα κάθε καινούργιο περιστατικό με ξαναβάζει σε σκέψεις….
Ελπίζω να μην σας κούρασε το μεγάλο μου γράμμα, περιμένω με αγωνία να ακούσω τις δικές σας ιστορίες…
με εκτίμηση
μια Ελληνίδα μαμά
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Ειναι μια φυσιολογικη αντιδραση,μην στεναχωριεσαι.Τα παιδια μας θεωρουν δεδομενες.Μην τρελαινεστε εσεις με το που διαβαζετε τη λεξη "πεθερα"...
ημαρτον Παναγία μου τι διαβάζω ???Πραγματικα πολλές φορες αναρωτιέμαι αν πολλές απο εσάς έχετε σκεφτεί οτι αύριο μεθαύριο θα γίνετε εσείς πεθερά και γιαγιαδες.Η γυναικα τι κακό κανει εκτός πο το να μένει για καποιους λόγους προσωρινά στο σπίτι του παιδιού της και να αγαπάει το εγγόνι της? Ρε σεις μπορεί για κάποιο λογο να πρεπει να μείνετε ενα διάστημα στο σπίτι του παιδιού σας θα πρεπει να σας διώξει η νύφη γιατί απλα το μωρο περνάει καλά ?Έχετε σαλταρει εντελώς? Όλα τα παιδιά το περνανε αυτό.Δεν σημαίνει τι δεν αγαπάει την μαμά του αλλά ο ρόλος μας είναι λίγο πιο αχαρος σε εντιθεση με της γιαγιας που δεν χαλαει ποτε χατηρια.Δεν παραπονέθηκε για την πεθερά οτι της κανει κάτι άσχημο. Ήθελα να ήξερα όλες εσείς που λέτε αυτά αν ηταν η δική σας η μάνα θα την πετουσατε εξω? για εμένα η μαμά που σκέφτεται έτσι θα την συμβούλευαν απλα να καταπολεμησει το κόμπλεξ απεναντι της πεθεράς και απλα να κανει υπομονή και να είναι σίγουρη για τον εαυτό της.Ποτε μια γιαγιά δεν μπορεί να αντικαταστησει μια μάνα. όσο για τις σχέσεις των παιδιών ...μην νομιζεις οτι αν δεν ερχόταν η πεθερά δεν θα υπήρχε αυτή η κατάσταση.Όλα αυτά είναι φυσιολογικα. Αν είναι δυνατόν ...να μην έχει δικαιωμα ενα παιδι να φιλοξενησει για κάποιο λογο την μάνα του στο σπίτι του.Και να πω οτι έκανε και τίποτα τρελό η γυναικα....αν είναι δυνατόν.!!!!!!!!!!!!!!!
Επιτέλους! Η φωνή της λογικής.
Αν η πεθερα σε διαβαλλει στο παιδι ειναι για σκοτωμα! Εχε το νου σου, ολα ειναι πιθανα, εχω κι εγω μια πεθερα σεσημασμενη μαλακω και ξερω!!!
Μπράβο Μαιρούλα σε παραδέχομαι!Ολα πρέπει να χειριζόμαστε με πολιτική, διπλωματία και υπομονή.Γιατί για την οικογένειά μας είμαστε υπεύθυνοι εμείς και μόνον εμείς.... Κι όταν έχουμε πνεύμα δοτικό τα παιδιά κάποια στιγμή θα το εκτιμήσουν και θα ξεχωρίσουν τη σωστή συμπεριφορά. Μπορεί στην συγκεκριμένη περίπτωση η πεθερά να έχει τις καλύτερες προθέσεις, αλλά και λίγη καχυποψία και εγρήγορση δεν έβλαψε ποτέ κανέναν....