Το να μην έχεις τα αυτονόητα…
Θα ήθελα να σας πω κι εγώ τη δική μου ιστορία και να εκφράσω τα διλήμματα μου. Παντρεύτηκα σε μικρή ηλικία και έχω 2 κόρες 10 ετών και 6 ετών, με τον άντρα μου έχουμε 18 χρόνια διαφορά, με αποτέλεσμα οι γονείς μου να μην τον εγκρίνουν. Μαζί του όμως περνάω πολύ καλά, είναι ένας υπέροχος άνθρωπος που με νοιάζεται και έμενα και τα παιδιά του σε υπερβολικό βαθμό. Με βοήθησε να τελειώσω την σχολή μου και κατά την διάρκεια των σπουδών μου είχε αναλάβει όλη την ημέρα τα κορίτσια, το μαγείρεμα και άλλες σημαντικές υποχρεώσεις που θα έπρεπε να κάνω εγώ.
Η αγάπη του μας δίνεται απλόχερα και ότι άλλο εμείς θελήσουμε. Όμως δεν μπορεί κανείς να παραμένει ανέπαφος σε ένα ενδοοικογενειακό πόλεμο.
Όταν τέλειωσα τις σπουδές μου εγκατασταθήκαμε μόνιμα στην επαρχεία όπου και καταγόμαστε. Εκεί τα προβλήματα ήταν τεράστια, η μητέρα μου συνεχώς τον μείωνε ακόμα και μπροστά του, μου έβαζε συνεχώς λόγια και μου έλεγε ότι μου κατέστρεψε την ζωή μου και πως δεν με άφησε να ζήσω φυσιολογικά. Να φανταστείτε πως όταν έκανα το πρώτο μου παιδί μου φώναζε συνεχώς να μην προχωρήσω σε δεύτερη εγκυμοσύνη, μάλιστα πήγε και πήρε σχεδόν όλα τα μωρουδιακά του παιδιού μου και τα χάρισε σε μια κοπέλα από την Βουλγαρία. Δεν τόλμησα να πω κουβέντα, με αγριοκοίταξέ και μου είπε «Τι τα θες; Αφού εσύ άλλο παιδί δεν θα κάνεις«
Με έκαναν να αισθάνομαι συνεχώς ντροπή για τον άντρα μου και ότι τους έκανα ρεζίλι που τον παντρεύτηκα. Το αποτέλεσμα; Να ξεσπάω συνεχώς επάνω του επηρεασμενη από όλα αυτά, να τον κατηγορώ πως με κατέστρεψε, να μην μπορώ να δω καθαρά, αφού πάντα τους άκουγα.
Όταν έμεινα έγκυος στο δεύτερο παιδί μου με έπιασε τρόμος. Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί από τον φόβο μου προς τους γονείς μου. Η πρώτη σκέψη ήταν να το ρίξω, όμως ο άντρας μου πάντα με τη αγάπη του και την υπομονή του μου είπε πως θα με βοηθήσει σε ότι χρειαστώ, όπως και συνεχίζει να κάνει μέχρι σήμερα. Για να φανταστείτε το μέγεθος της κατάστασης, παρακαλούσα το παιδί μου να έχει κάποιο πρόβλημα για να μου πουν πως είναι απαραίτητη η διακοπή της κύησης προκειμένου να μην τους αντιμετωπίσω ξανά. Σιγά σιγά όμως άρχισα να το ξεπερνάω και να θέλω το αυτονόητο, το καλό του παιδιού μου. Πήγαινα μπροστά στην μητέρα μου και ρουφούσα την κοιλια μου για να μην το καταλάβει, μια κατάσταση τραγική που μερα με την μέρα με έκανε να θλίβομαι όλο και περισσότερο.
Εκείνη την περίοδο και ενώ ο άντρας μου βρισκόταν στο χειρουργείο λόγω κάποιου ατυχήματος στο χέρι του, χτύπησε το τηλέφωνο μου και ήταν η μητέρα μου σε έξαλλη κατάσταση και με προειδοποιούσε να κάνω έκτρωση και να μην κρατήσω το παιδί. Σε όλα αυτά ήμουν ανένδοτη και δεν άκουγα κουβέντα, όμως δεν σταματούσε να με κάνει ράκος το γεγονός ότι δεν ήθελαν αυτό το παιδί, ότι δεν μπορούσα να μοιραστώ την χαρά μου μαζί τους.
Οι μήνες πέρασαν και εγώ είχα ήδη διαβεί το κατώφλι της κατάθλιψης. Όλα μου φαίνονταν μαύρα και αβέβαια. Δεν θα τους συγχωρήσω ποτέ ότι δεν χάρηκα την περίοδο της εγκυμοσύνης μου, ότι με έκαναν να αισθάνομαι πως είχα ένα τέρας μέσα μου. Πέρασαν αρκετά χρόνια για να καταλάβω πως πρέπει να τους βγάλω έξω από την ζωή μου και την οικογένεια μου. Τόσα χρόνια μένοντας κολλημένη στα λόγια τους και στα έργα τους έκανα κακό σε μένα και στα παιδιά μου. Ομως τέρμα, αρκετά, δεν αξίζουν τόση σημασία, αφού καταλαβα πια πως σαν γονείς μου απέτυχαν σε πολλά σημαντικά θέματα.
Τώρα τελευταία έχω έντονα την επιθυμία να κάνω κι άλλο ένα παιδί, όμως τα διλήμματα είναι πολλά, σκέφτομαι την οικονομική κρίση, το ότι μπορεί να μην μπορέσω να καταφέρω να το μεγαλώσω σωστά και το πιο σοβαρό είναι πως δεν θέλω να πέσω ξανά στον κατήφορο της κατάθλιψης λόγω εγκυμοσύνης. Από την άλλη μου έχει μείνει υποσυνείδητα ο φόβος των γονιών μου. Ξέρω ότι ακούγεται τρελό αλλά έτσι νιώθω, φόβο. Εσείς τι με συμβουλεύετε να κάνω. Θα χαιρόμουν να άκουγα τις εμπειρίες σας για το πως είναι να έχεις 3 παιδιά στην οικογένεια.
Καλή συνέχεια σε όλες σας και καλή μας δύναμη.
Αθηνά
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγώ ενα εχω να πω... Ο άντρας σου ειναι ΗΡΩΑΣ... Αλλος θα την ειχε πνιξει την σμερνα την πεθερά του. Οσο για εσενα...εκτιμησε πως αντεξε τοσα για να σε εχει διπλα του. Φερσου ως συζηγος και οχι ως ενα κοριτσακι που φοβαται την μαμα του. Και εχε στο μυαλο σου, πως οταν οι ησυχοι και χαμηλων τονων ανθρωποι κάνουν το μπάμ δεν υπαρχει γυρισμός. Μην τον θεωρείς λοιπόν δεδομένο.....
Λυπάμαι για όσα πέρασες. Πραγματικά θλιβομαι που δεν ήταν δίπλα σου οι γονείς σου.... Όσο για το τρίτο παιδάκι νομίζω πως είναι η ευκαιρία σου να ζήσεις τη χαρά της εγκυμοσύνης που τόσο στερηθηκες. Μη φοβάσαι την κρίση κορίτσι μου. Αυτά που πέρασες είναι πολύ χειρότερα. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου ο,τι καλύτερο. Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και τον υπέροχο σύζυγο σου και να είσαι καλά να καμαρωνεις την όμορφη οικογένεια που δημιουργησες.
Κοπέλα μου έστω κ αργά έκανες κάποια βήματα που στο μέλλον θα σ ανακουφίσουν..Εισαι πολυ τυχερή γιατί ο άντρας σου ειναι αυτός που ειναι( 18 χρονια δεν ειναι τόσα πολλά ,εφόσον όπως λες ήσουν κ εςυ πολυ μικρή) ίσα ισα έχεις στο πλευρό σου έναν έντιμο κ καλό άντρα κ νεότατος κ εργατικοτατος...τι άλλο θες???σ αγαπάει κ αντέχει προσβολές κ την δική σου ακομη συμπεριφορά που μέχρι κάποιο σημείο κατανοώ λόγω πως μεγάλωσες μ αυτούς τους γονείς....δεν αναφέρεις αν εςυ αγαπάς τον άντρα σου ή αν έστω τον ερωτευτηκες ποτέ??.γνωριζω όμως πως μια γυναίκα ιδιαίτερα οταν γίνει μάνα μπορεί να εκτιμήσει έναν καλό άντρα κ να τον αγαπησει αληθινά....για να συμβεί αυτό πρέπει να φτάσεις σε κάποια αυτογνωσία απαραίτητη για την ισορροπία μας σ αυτή την ζωη....νομίζω πως τώρα αρχίσεις να ωριμάζεις κ να βλέπεις τα πράγματα όπως ειναι...όπως κ εςυ είπες ο σύζυγος ειναι ικανός για 10 παιδιά ......ΑΓΑΠΗ χρειάζονται πάνω απ ολα κ σταθερότητα τα παιδιά....δώσε την αγάπη που φαίνεται οτι κ εςυ η ίδια έχασες κ ολα θα ειναι τέλεια..άλλωστε με έναν τέτοιο άντρα δεν χρειάζεται να φοβάσαι....ειναι στήριγμα γερό κ στο ξαναλέω εισαι απο τις τυχερός...εκμεταλεύσου αυτήν την όμορφη προοπτική κ κανε την οικογένεια σου σφιχτή αγκαλιά.....δεν έχεις κανέναν άλλο ανάγκη...να χαίρεστε την ζωη σας κ τα παιδάκια σας κ ολα τα αλλα δεν εχουν σημασία...αυτα απο μια γυναίκα που έμεινε νωρίς χωρις γονείς κ πάλεψε για οτι εχει στη ζωη της κ φυσικά οχι χωρις λάθη,,,,ο θεός μου έδωσε μια κακή πεθερά ακομη για να με ταλαιπωρήσει απλά εγω έχοντας μάθει να καταφέρνω την ζωη κ ευτυχώς μ έναν άντρα που μεγαλώσαμε κυριολεκτικά μαζί την απομόνωσα με σχετικά γρήγορα μιας κ η απόφαση μας οταν γνωριστήκαμε μικρά παιδιά κ εμεις ήταν μακριά κ οτι καταφέρουμε μόνοι μας,,,..φτάσαμε σε κάποια ηλικία να γίνουμε γονείς κ αυτό μας εκανε καλύτερους...αν είχα κ εγω μια κάποια έξτρα βοήθεια ίσως είχα μεγαλύτερα κ περισσότερα παιδάκια...ευγνώμονες είμαστε κ δοξάζω την Παναγία για το υπέροχο δώρο που μου έδωσε πριν 10 χρονια...η κόρη μου ειναι απο τα καλύτερα παιδιά που ξέρω κ παντού μου δίνουν συγχαρητήρια για την ανατροφή της,,,,αυτό στο λέω γιατί ειμαι τόσο περήφανη που εχω κάνει αυτό το παιδι κ εχει μεγαλώσει χωρις παππουδογιαγιαδες η άλλους συγγενείς διπλα της...ποτέ κανείς δεν υποψιάστηκα οτι ειναι μοναχοπαίδι....την λατρεύουμε την στηρίζουμε αλλα κ της δίνουμε την αληθινή εικόνα της ζωής....είμαστε πλήρεις μόνο μ αυτή,,,ενώ εκείνη ειναι ήδη ενα ελεύθερο κ ανεξάρτητο άτομο κ ας μην εχει λείψει ούτε μια μέρα απο κοντά μας...αυτα στα λέω γιατί γράφεις πως ακομη πονας που δεν ήθελαν η δεν θέλουν τα παιδιά σου....δεν τους έχεις ανάγκη καμμιά....συνέχισε μπροστά στη ζωη σου κ όλοι οι άλλοι περισσεύουν....να στε όλοι γέροι κ ευτυχισμένοι πάντα...έχετε όλες τις προδιαγραφές ..ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΤΥΧΗ
Καλημέρα!!! Εγώ θα ήθελα να προσθέσω μια άλλη διάσταση στο θέμα.. Φαντάσου λοιπόν η κατάσταση να ήταν από την αντίθετη πλευρά δλδ το πρόβλημα αυτό να υπήρχε από την πλευρά του άντρα σου.. Φαντάζομαι ότι θα ήθελες ο άνθρωπος που μοιράζεσαι την ζωή σου μαζί του να σε υπερασπιστεί κ να βάλει ως προτεραιότητα την οικογένειά του. Από την στιγμή που όπως η ίδια λες δεν υπάρχουν προβλήματα μεταξύ σας κ ο άντρας σου είναι ένας άνθρωπος καλός κ υποστηρικτικός, να κλείσεις τα αυτιά σου στις "σειρήνες". Σίγουρα το γεγονός ότι "οι σειρήνες" είναι οι ίδιοι σου οι γονείς δεν κάνουν την κατάσταση εύκολη. Εξήγησέ τους όμως ότι ή θα δεχτούν κ θα σεβαστούν την οικογένειά σου ή δεν θα τους επιτρέψεις να είναι μέρος της. Σεβάσου κ υπερασπίσου τον άνθρωπό σου ακριβώς όπως θα ήθελες να κάνει κ αυτός για σένα... Η οικογένειά σου κ τα παιδιά σου είναι η προτεραιότητά σου.. Ελπίζω να έχει ήδη φτιάξει πλέον η κατάσταση κ ο Θεός να σου δίνει δύναμη!!
ΜΠΡΑΒΟ σου που έστω και μετά από τόσο καιρό ΒΛΕΠΕΙΣ πως είναι τα πράγματα...που βλέπεις πόσο πολύ αγπαή υπάρχει στην οικογένειά σου και πόσο τυχερή είσαι που έχεις έναν τέτοιο άνθρωπο δίπλα σου και πατέρα των παιδιών σου. Ακούς; Εσύ είσαι όλα αυτά! Δες το πιο ξεκάθαρα! Είσαι τυχερή, ευλογημένη και έχεις αγάπη στην ζωή σου και την δύναμη να κάνεις το κακό μακριά. ΔΕΝ είσαι η μητέρα σου και ΔΕΝ θα την αφήσεις να σε επηρεάσει, ειδικά από την στιγμή που βλέπεις ποια είναι τα λάθη της. Θα τα πάτε μια χαρά και θα είσαστε όλοι καλά, άσχετα με το αν κάνετε τρίτο παιδί ή όχι. Κι όσο για το οικονομικό...θα διαφωνήσω με τον κ. Αντώνη...Μπορεί να έρθει να το πει αυτό στους γονείς που έρχονται στο φροντιστήριό μου και μου ανακοινώνουν ότι θα σταματήσουν γιατί έχουν 3 παιδιά ή ακόμα και 2 και δεν τα βγάζουν πέρα...Θα μου πεις...το φροντιστήριο δεν είναι ανάγκη...Υπάρχει όμως και αυτό που λέγεται "όσα περισσότερα μπορώ να προσφέρω στο παιδί μου" Είμαι σίγουρη ότι θα πάρετε την σωστή απόφαση άσχετα με το τι ισχύει για άλλες οικογένειες. Και να μην φοβάσαι καθόλου. Από την στιγμή που τους έχεις κάνει πέρα, είσαι ένα βήμα μακριά μόνο από το "δεν μου καίγεται καρφάκι" για το τι λένε...Καν'το!
εισαι πολυ τυχερη. μα παρα πολυ τυχερη!!! και μιλω για τον αντρα σου. σε αυτον οφειλεται η ευτυχια και η ενοτητα της οικογενειας σου. οι δικοι μου γονεις ειναι και αυτοι υπερπροστατευτικοι και θελουν να ελεγχουν τα παντα. το καταλαβα οταν χωρισα και αλλαξαν οι ισορροπιες στη ζωη μου. ο δικος μου αντρας λακισε (γιατι εχει και αυτος μια μανα κερβερο) και ενω εχω καταλαβει πλεον τη συμπεριφορα των δικων μου, δεν εχω κανεναν να στηριχτω και να μοιραστω τις σκεψεις και τα προβληματα μου. με βοηθανε βεβαια σε πρακτικα θεματα αλλα στην ουσια ειμαι μονη με ενα μωρο προσπαθωντας να βαζω ορια σε ολους. για αρκετο καιρο ζουσα σκεπτομενη πως πρεπει να συμπεριφερομαι ωστε απο τη μια να αρεσω στους δικους μου και απο την αλλη στον αντρα μου. χρειαστηκα ψυχιατρο για να τα βαλω σε ταξη. γι΄αυτο σου λεω εισαι πολυυυυ τυχερη!
Εγώ αυτό που θέλω να πω είναι πως απο όσα γράφεις φαίνεται πως έχεις δίπλα σου έναν γνήσιο και υπέροχο άνθρωπο τον οποίο όφειλες να υπερασπιστείς όχι μόνο γιατί εσύ τον διάλεξες αλλα περισσότερο γιατί είναι ο πατέρας των παιδιών σου. Οι γονείς σου όταν ήταν η ώρα τους κάνανε τις δικές τους επιλογές, τώρα με ποιό δικαίωμα ανακατεύονται στη ζωή σου? Το λάθος σου είναι που άφησες περιθώρια να λένε τα δικά τους και κυρίως να σε επηρεάζουν. Πληγώθηκες εσύ, πλήγωσες και τον άντρα σου. Δεν ξέρω ποιά είναι η οικονομική κατάσταση, ούτε κ οι προβληματισμοί που έχεις, όμως αφου το θέλετε μπορείτε να φέρετε το τρίτο μωράκι σας στον κόσμο κ αυτή τη φορά να το απολάυσετε χωρίς ενοχές και φόβους, αλλά να το διατυμπανίσετε με πάθος να ζήσετε την κάθε ημέρα ενωμένοι κ αγαπημένοι! Κ όποιος δεν είναι χαρούμενος με την ευτυχία σου ας πιει ξύδι κ ας πάει να κουρεύεται!
Poly swsta kyrie antwnh..to epaggelma sas poio einai? Psychlologos?
Γεια σου Κα Αθηνά. Θα πω πρώτα για το τρίτο παιδί. Τα παιδιά ποτέ δεν ήταν και ούτε είναι θέμα "οικονομικό". Το "οικονομικό" είναι μια φθηνή δικαιολογία όσων δεν θέλουν να κάνουν παιδί (1ο, 2ο, 3ο, κλπ). Αν ήταν έτσι, τότε όλοι οι πλούσιοι θα ήταν πολύτεκνοι, πράγμα που δεν συμβαίνει. Τα πολλά παιδιά είναι χαρά και ευλογία Θεού στο σπίτι μας.Και για μας, αλλά και για αυτά που είναι πολλά αδερφάκια και διαμορφώνουν καλύτερο χαρακτήρα. Τώρα δυο λόγια για την μάνα σου. Η μάνα σου πάντα έτσι ήταν, πάντα σε ήλεγχε για τα πάντα, ήθελε να κάνεις το δικό της και δεν σε άφηνε να πάρεις πρωτοβουλίες. Είναι μια ακόμα "υπερπροστατευτική" μάνα, που από την πολλή της αγάπη προς εσένα, σου κατέστρεψε μεγάλο κομμάτι της ζωής σου. Αυτή όμως, μέσα στο μυαλό της, τα έκανε όλα για το καλό σου!!! Το μεγάλο καλό για σένα είναι ότι, επιτέλους έφυγες (ξέφυγες θα έλεγα) από την "προστασία" της. Επιτέλους, έσωσες τον εαυτό σου και την οικογένεια σου από την "αγάπη" της. ΣΩΘΗΚΑΤΕ όλοι σας. Ας είναι καλά και ο άνδρας σου που τόσο πολύ σου στάθηκε, στις δύσκολες στιγμές σας. Για τα δύσκολα είμαστε εμείς οι άνδρες, αντέχουμε περισσότερο συνήθως. Εσύ όμως ας έχεις τώρα στο μυαλό σου δύο πράγματα. 1ον, να μην επιτρέψεις ποτέ ξανά την μάνα σου να καταστρέψει την ζωή σας (αυτό σημαίνει ότι πρέπει , με απότομο ίσως τρόπο, να μη της επιτρέψεις ξανά να εκφράσει καμμία γνώμη, για τίποτα στο σπιτικό σου). και 2ον, να φροντίσεις να μην γίνεις και 'συ σαν αυτήν ("υπερπροστατευτική") με τα παιδιά σου. Αν θέλεις "χτύπα" στο google "υπερπροστατευτισμός" και θα διαβάσεις τα πάντα γύρω απ' αυτήν την ψυχική ασθένεια που έχουν πολλές μαμάδες (και μπαμπάδες ενίοτε) με τα παιδιά τους. Το ποσοστό που νοσεί απ' αυτην την αρρώστια, είναι τεράστιο. Το πόσα παιδιά "πνίγονται" (μεταφορικά , όχι κυριολεκτικά), από την υπερβολική αγάπη της μάνας τους (αρρωστημένης αγάπης θα έλεγα εγώ), δεν μπορείς να φανταστείς. Τα όσα πέρασες εσύ και ακόμη χειρότερα, τα περνούν χιλιάδες παιδιά, με πολύ, μα πάρα πολύ άσχημα αποτελέσματα. Έκανες πολύ καλά που έγραψες τα όσα πέρασες από την υπερπροστατευτική μάνα σου, μπάς και συνετισθούν πολλές μαμάδες της ιστοσελίδας, που "φλερτάρουν" με την υπερπροστασία των παιδιών τους. Χάρηκα για το αίσιο τέλος της κυριαρχίας της μάνας σου. Σου εύχομαι πολλά παιδιά και ο Θεός ας είναι μαζί σας.
Χρησιμοποιώ ανωνυμία γιατί θέλω να πω μια λέξη για τη μητέρα μου που κανονικά δε θα έπρεπε. Αντώνη, δεν είναι όλα θέμα υπερπροστατευτικότητας. Είναι θέμα ταμπού, κόμπλεξ και του τι θα πει η κοινωνία. Εμένα δε με τρομάζουν τόσο οι υπερπροστατευτικές μαμάδες όσο οι κολλημένες μαμάδες. Οι μαμάδες που επειδή έζησαν μια ζωή όπως την ήθελε η κοινωνία και όχι όπως τη θέλανε αυτές, οι μαμάδες που επειδή ίσως άφησαν κάποια όνειρα επειδή μερικοί τους είπαν όχι, βγάζουν αυτή τους τη στέρηση και το κόμπλεξ στο παιδί τους. Οι μαμάδες που κοιτάνε πρώτα τι θα πει ο κόσμος για την οικογένειά τους και μετά τι κάνει ευτυχισμένη την οικογένειά τους. Αν η μαμά μου είχε πρόβλημα που έμπλεξα με μεγαλύτερο λόγω υπερπροστατευτισμού, τότε δε θα με παρακαλούσε να γυρίσω σε παλιότερη σχέση μου η οποία δεν ήταν καλή. Αν ήταν υπερπροστατευτική από υπέρμετρη αγάπη, τότε δε θα μου έλεγε γύρνα σε μια παλιά κακή κατάσταση μόνο και μόνο για να μην κουτσομπολεύει ο κόσμος. Η μάνα μου όχι αγάπη δεν έδειξε, αλλά έδειξε πόσο σκύλα μπορεί να γίνει μια μητέρα. Ορίστε. Αυτή ήταν η λέξη που ήθελα να πω. Δε την τιμά και λυπάμαι που τη λέω. Δεν είναι καλός ο υπερπροστατευτισμός σίγουρα και είναι πολύ λεπτές οι ισορροπίες για να μη φτάσεις σε αυτό το σημείο. Πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά μας να πέσουν, να χτυπήσουν και να βρουν τη δύναμη να ξανασηκωθούν μόνα τους. Είμαι μαζί σου 100% σε αυτό. Αλλά να μην ξεχνάμε να γινόμαστε δεκτικοί στα θέλω τους, να έχουμε το μυαλό μας ανοιχτό και να μην τους επιβάλλουμε μια ζωή όπως τη θέλουμε εμείς επειδή θεωρούμε ότι εμείς έχουμε πάντα δίκιο. Χίλιες φορές να δω στο πάρκο μια μαμά που κυνηγάει το παιδί της για να βάλει μπουφάν όταν κάνει ζέστη, παρά να δω μια μαμά που ντρέπεται για το παιδί της και όλο του λέει σουτ και σουτ και τι θα πει ο κόσμος αν σε δει να κάνεις έτσι.
Να σου πω την αλήθεια, αυτή η διάσταση δεν πέρασε απ' το μυαλό μου. Ναι, έτσι είναι, υπάρχουν άνθρωποι που τρέμουν "τι θα πει ο κόσμος". Αυτοί οι άνθρωποι συνηθίζουν να κριτικάρουν τις ζωές των άλλων και κυρίως την ηθική των άλλων. Και συχνά βρίσκουν πατήματα και χρησιμοποιούν μάλιστα και πολύ "καυστικά και μειωτικά" επίθετα για τα "στραβοπατήματα" των άλλων. Έλα μου όμως που υπάρχει και Θεός και βλέπει, και όλα όσα κατηγορούνε στους άλλους, τα φέρνει στο κεφάλι τους. Όλες τις κατηγόριες (ψεύτικης ηθικής) που κάνανε για τα παιδιά των άλλων, τους τα κάνει το παιδί τους. Και τότε, για να σώσουνε την ...υπόληψή τους, κάνουνε αδιανόητα και τραγικά πράγματα. Κοντά σ' όλα αυτά, κολλάει και κάποια "στέρηση" που βιώσανε μικροί και ήρθε και έδεσε όλο το σκηνικό που μας διηγήθηκες. Ναι, έτσι είναι, συμπλέγματα κατωτερότητος, στερημένα και ανεκπλήρωτα νεανικά όνειρα, επιφανειακή και επίπλαστη ηθική (για τα μάτια του κόσμου), μια δόση κακίας και πολύ δόση ζήλιας, και ο άνθρωπος παύει να είναι άνθρωπος, γίνεται ένα τέρας και η ζωή του (και των δικών του) γίνεται μαρτύριο. Στην ζωή μου μια μόνον τέτοια περίπτωση γνώρισα (τι θα πει ο κόσμος), που έκανε την κόρη της και τον γαμπρό της "κουλουβάχατα" (που λεν και στο χωριό μου). Ανακατεύεται στα πάντα, έχει λόγο για τα πάντα (τι θα πει ο κόσμος γι' αυτό, τι θα πει για το άλλο, κλπ κλπ), και η οικογένεια τής κόρης της "αναστενάζει", καμμία χαρά, κανένα γέλιο. Τραγικές καταστάσεις. Χρειάζεται ψυχίατρο, αλλά δεν θα πάει ποτέ της, απλά γιατί έχει δίκαιο (μέσα στο κεφάλι της βεβαίως). Ο γαμπρός της τελευταία την έκανε πέρα, αν την κάνει και η κόρη της, θα ανασάνουν, θα ζήσουν επιτέλους όπως θέλουν αυτοί και όχι όπως θέλει ο ..κόσμος. Οι ισορροπίες μεταξύ προστασίας και υπέρπροστασίας είναι πράγματι λεπτές. Το ίδιο και μεταξύ ηθικής βελτίωσης και ηθικής για τον κόσμο, είναι εξίσου λεπτές. Ξεφεύγουμε χωρίς να το θέλουμε. Πάμε για όφελος και προκαλούμε ζημιά στα αγαπημένα μας πρόσωπα, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Ναι, σε καταλαβαίνω. Ευτυχώς ξέφυγες. Και πάλι σου εύχομαι πολλά παιδιά και ο Θεός να είναι μαζί σας.
αντιμετωπιζω μια παρομοια αντιδραση των γονιων καθοτι συγκατοικω εδω και λιγους μηνες με εναν αντρα 18 χρονια μεγαλυτερο-αμετρητοι καυγαδες σπιτι χωρις να εχω παραδεχτει ανοιχτα οτι εχω σχεση απλως λεω οτι συγκατοικω. Οι γονεις μου λενε οτι πηρα το κακο δρομο οτι θα καταστραφω οτι αυτος μου κανει πλυση εγκεφαλο και μιλανε απαξιωτικα (χωρις καν να τον ξερουν). Εγω ομως ζω ηρεμα και απλα και ξερω οτι μπορω να βασιστω και να προχωρησω με αυτον τον ανθρωπο. Αλλα οι γονεις παντα θα απειλουν. Μεχρι που μου ειπαν οτι θα παθει καρδια ο πατερας μου. Θα ηταν καλυτερα οι γονεις να στηριζουν τις επιλογες των παιδιων τους ειδικα οταν ειναι ενηλικα και προσπαθουν να φτιαξουν τη ζωη τους. Αυτο τοαγχος τι θα πει η κοινωνια τι θα πουμε σε συγγενεις και φιλους ειναι αξιολυπητο. Με απειλες και εκφοβισμους Κανειε το παιδι σου να σε φοβαται και να σε μισει
Κοριτσάκι μου γλυκό...απορώ και φρίττω....δηλαδή αν το καμάρι που είχες στο πλευρό σου για άνδρα σου ήταν κοντά στην ηλικία σου (και σαφώς όχι "Μαθουσάλας" 18 ετών παραπάνω) και σε ξυλοφόρτωνε, σε υποτιμούσε, σε απατούσε, σε χλεύαζε ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς η μανούλα σου θα ήταν υπερήφανη για τον εκλεκτό γαμπρό της?? Έλεος!! Κοίταξε, έγινες μανούλα.....τα παιδιά είναι ότι αγαπάμε πιο πολύ και εξαιτίας αυτής της αγάπης παραβλέπουμε και συγχωρούμε πολλά..στην περίπτωση των γονιών σου προφανώς αυτή η αγάπη δεν υπάρχει. Όσο για τον άντρα σου, να είναι γερός ο άνθρωπος γιατί πέραν των δικών σου, λόγω της συμπεριφοράς σου τον 'πουλούσες' και συ με άνεση κάθε που σε επηρρέαζαν...είναι αξιοθαύμαστος και αξιέπαινος που σας ανέχτηκε όλους μαζί....τελικά, τα +18 έτη έπιασαν τόπο, γιατί του πρόσφεραν σοφία και παιδεία ικανή για να κρατήσει ενωμένη την οικογένεια σας....Τέλος, η άποψη μου για το μωρό είναι ότι αυτά δεν τα προγραμματίζεις ακριβώς...επομένως, ζήσ' το πουλάκι μου αν σας προκύψει και μην τα πολυσκέφτεσαι...Εύχομαι τα καλύτερα και πραγματικά τα σέβη μου στο σύζυγο σου!!!
νομιζεις οτι εισαι ακομη το μωρο του μπαμπα και της μαμας; Ελεος μου θυμηθεις τον ανδρα μου . Εισαι μια παντρεμενη μανα με δυο παιδια και αμα γουσταρεις κανεις και τριτο τεταρτο και λογαριασμο δεν δινεις σε κανενα .Αλλα κοριτσια εκαναν μωρο χωρις να το θελει ο ιδιος τους ο ανδρας ..Η μανα σου θα ειναι της λογικης μεγαλος ανδρας πολλαααααααααααα λεφτα που προφανων ο συζυγος σου δεν εχει.Για ποιο λογω τους αφηνεις να τον μειωνουν βαλε ορια .Οταν κλεινει η πορτα του σπιτιου κοιταμε ποια ατομα ειανι πισω απο αυτην και ειστε μονο 4εις.Συγνωμη που ειμαι αυστηρη αλλα εμενα ηταν ο ανδρας μου ειναι παιδι των γονιων του .Εμεινα εγκυος αρραβωνιασμενη στους 7 μηνες και φοβοταν να το πει στην μαμα του γιατι ειχε αδερφο πιο πολλα χρονια αρραβωνιασμεο 5 νομιζω.Παντρευτηκαμε με θρησκευτικο γιατι το ηθελε η μαμα του για να μην γινει δηθεν ρεζιλι χωρις 1 ευρω να δωσει .απαιτουσε να μεινουμε μαζι της αλλα δεν της εκανα την χαρη .καπετανιοι στο καραβι ειστε εσεις .Εγω προσπαθω για τριτο ακομη και τωρα που ειμαστε ανργοι και οι δυο και λογαριασμο δε θα δωσω. Ενα ακομη μωρο δινει αγαπη και οσο για τα οικονομικα εχει ο θεος .Αγαπη και υγεια
Ε δεν ειμαστε καλα. Σορυ αλλα μου εχουν πεσει τα μαλλια με αυτα που διαβαζω! Πως ειναι δυνατον μανα να φερετε ετσι στο ιδιο της το παιδι;;;; Θελει ενα καλο χερι ξυλο. Μπραβο σου που αντεξες και μπραβο κ στον αντρα σου! Τι να πω... Τετοιες μαναδες ειναι μη πω τωρα γιατι αντε, αλλα ειναι για πολλα μπινελικια!
Χαίρομαι για σένα που μπόρεσες να ξεκόψεις απ' τους δικούς σου. Μου θύμισες δικές μου παλιές ιστορίες.Μακριά από τέτοιους γονείς. Είμαι μητέρα τριών παιδιών, το τρίτο μάς ήρθε εντελώς ξαφνικά αλλά μας έφερε απίστευτη τύχη και χαρά. Με έκανε άλλον άνθρωπο και επειδή έχει διαφορά 5 χρόνων από το δεύτερο και 7 από το πρώτο, το μεγαλώνω με εντελώς διαφορετικό τρόπο από τα άλλα δύο, είναι η χαρά της ζωής μου, η λατρεία μου. Τα οικονομικά μην τα σκέφτεσαι, τα μόνα πολλά έξοδα είναι στο μαιευτήριο, όλα τα άλλα ρουχαλάκια , προίκα μωρού, τα έχει από τα αδέλφια της ή από άλλες μαμάδες μεταχειρισμένα.Μου έδωσε τόσα πολλά αυτό το μωρό , περισσότερα από αυτά που της έχω δώσει εγώ.
Κι αυτό το κόλλημα όμως με την οικογένεια και τους γονείς δεν το καταλαβαίνω. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να ξεχ***σω τη μάνα μου αν κάνει ότι ανακατεύεται λίγο παραπάνω στη ζωή μου. Απορώ εσύ πώς άντεξες τόσα χρόνια να σου καταστρέφουν οι γονείς σου την προσωπική σου ζωή και την οικογενειακή σου ευτυχία; Λυπάμαι πολύ που εξαιτίας των απαράδεκτων γονιών σου (και σόρι για τη σκληρή αλήθεια) δε χάρηκες όσο έπρεπε τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής σου. Μακάρι να καταφέρεις να τους κρατήσεις σε κάποια απόσταση ώστε να ζήσεις επιτέλους κι εσύ ανέμελα κι ευτυχισμένα με τη δική σου οικογένεια.
Κοριτσι μου εισαι τοσο τυχερη να εχεις βρει εναν τοσο σπανιο ανθρωπο! Σε χαρηκα οταν διαβαζα τα καλα λογια που εγραφες γι αυτον! ειναι τοσο δυσκολο στην εποχη μας να βρεθει διπλα μας ενας τοσο αφοσιωμενος, εργατικος κ υπομονετικος ανθρωπος που να μας αγαπαει πραγματικα.. απορω πως δεν μπορεσαν να το δουν αυτο οι γονεις σου-δεν θελουν το καλο του παιδιου τους? Αν ειναι να προστατεψεις την οικογενεια και την ευτυχια σου ξεκοψε τους για τα καλα και ολοκληρωστε την ευτυχια σας μ ενα τριτο παιδακι.. αν το θελεις και δεν το κανεις μπορει για παντα να το σκεφτεσαι και να το μετανιωνεις αργοτερα.. Ξερω πως ειναι δυσκολες εποχες και δεν γνωριζω πως ειναι τα οικονομικα σας, ομως εφ οσον εχεις ηδη 2 παιδια ισως εχεις καποια πραγματα και δεν θα χρειαστει ν αγορασεις πολλα ακομη. Σκεφτομαι παντα πως και παλιοτερα, σε εποχες απολυτης φτωχειας τα ζευγαρια εκαναν πολλα παιδια, απλα νομιζω ειμαστε λιγο κακομαθημενοι στην εποχη μας και νομιζουμε οτι χρειαζομαστε πολλα, ετσι εχουμε μαθει ισως. Εχουμε κι εμεις 2 παιδακια, ειναι μικρα ακομη αλλα για το μελλον κι εγω σκεφτομαι για 3ο παιδακι! Φερνουν τοση ευτυχια μεσα στην οικογενεια! Και απ ολες τις μαμαδες που εχω ρωτησει με 3 παιδια μου λενε οτι ειναι μια μοναδικη εμπειρια στην οικογενεια! Ο,τι κι αν κανεις σας ευχομαι καθε ευτυχια γιατι το αξιζετε πραγματικα! Και ο αντρας σου για ο,τι σας εχει προσφερει, αλλα και εσυ γιατι τον θαυμαζεις και τον εξυψωνεις! μπραβο σας! ευλογημενοι να' στε! (μ εκανες και δακρυσα !!)
Κορίτσι μου θα συμφωνήσω με τη Nina! Να νιώθεις περήφανη για τον άντρα σου! Λίγοι θα έμεναν ανεπηρέαστοι απ΄όλα αυτά.;Όσο για το τρίτο παιδί αν το θέλετε εσύ και ο άντρας σου να το κάνετε!Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη πάνω απ΄όλα κι εσείς έχετε αποδείξει ότι ΜΑΖΙ τα καταφέρνετε μια χαρά!Εύχομαι να είστε πάντα ευτυχισμένοι!Διώξε τα μαύρα σύννεφα για να μπορέσεις να δεις πόσο ευλογημένη είναι η ζωή σου...
Αθηνά μου λυπήθηκα τόσο πολύ με όσα πέρασες. Έκανες πολύ καλά(λυπάμαι που το λέω ) που τους έβγαλες έξω απο την ζωή σου. Μου φαίνεται απίστευτη η αντίδραση της μητέρας σου. Μα είναι ποτέ δυνατόν να φέρετε έτσι στο παιδί της? στο μελλοντικό εγγόνι της? και ο πατέρας σου την ίδια αντίδραση είχε?Τα συγχαρητήρια μου για τον άντρα σου. Η διαφορά της ηλικίας για μένα δεν παίζει κανένα ρόλο. Εφόσον από αυτά που διαβάζω καταλαβαίνω ότι είσαι ευτυχισμένη μαζί του, και βλέπω πόσο πολύ στήριξε εσένα, τα παιδιά σας, το πόσο πολύ ανεκτικός ήταν με τα ξεσπάσματα σου (νομίζω ότι καταλάβαινε ότι ήταν αποτέλεσμα του απίστευτου πολέμου νεύρων που είχες απο την οικογένεια σου) η γνώμη που είχε για αυτόν η οικογένεια σου περίσσευε εντελώς. Έπρεπε απο την αρχη να ξέκοβες. Θα γλύτωνες πολλά δάκρυα, νεύρα και ξεσπάσματα προς τον καημένο τον άντρα σου. Μπράβο του πάντως! πολυ ανεκτικός και πρέπει να σε αγαπάει πολύ . Έτσι να είστε πάντα. Γεροί και ευτυχισμένοι. όσο για το 3ο παιδάκι σίγουρα οι καιροί είναι δύσκολοι. Με τον άντρα σου το έχετε συζητήσει το θέμα?εγώ έχω 4 παιδια. το μικρότερο είναι 16 μηνών το μεγαλύτερο 8 ετών. Και εμείς δεν είμαστε πλούσιοι, οικοδόμος είναι ο άντρας μου.Το τελαιυταίο παιδάκι μου δέν ήταν κατι προγραμματισμένο αλλα αφού έτυχε δέν υπήρχε ΠΟΤΕ καμία περίπτωση να μην το κρατήσω. Άσε που τα 3 πρώτα παιδάκια μου (6,5 τότε η κόρη μου,5 τα διδυμα αγόρια μου) ήθελα πάρα πολύ ένα αδερφάκι ακόμα.Συζητήστε το με τον άντρα σου, πάρτε και την γνώμη των παιδιών (ειδικά η μεγάλη σου είναι πια 10 και καταλαβαίνει κάποια πράγματα), δείτε απο το θέμα οικονομικών αν μπορείτε να ανταπεξέλθετε και αν το θέλετε και οι δύο προχωρήστε. Ευχομαι ειλικρινά όλα στην ζωή σου να είναι ήρεμα και τέλεια απο δώ και μπρος, εσύ , ο άντρας σου και τα παιδιά σου να είστε πάντα γεροί και δυνατοί, ενωμένοι και να μην αφηνετε ποτε πια κανέναν να σας επηρεάζει και να σας στεναχωρει. τα φιλια μου στα παιδια σου και να είσαι πάντα καλά
Διαβάζω την απάντηση σου και κλαίω. αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν άνθρωποι τόσο ξένοι να με κατανοούν και να με συμβουλεύουν σε αυτό τον βάθμο, όταν οι δικοί μου άνθρωποι σε απόσταση αναπνοής μοθυ φέρονται με αυτό τον τρόπο. Με το άντρα μου το έχουμε συζητήσει, και η απάντηση του? <>. Οσο για το αν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε...Ξέρω ότι είναι τόσο έργατικός που μεγαλώνε αν θέλει 10 παιδία.. Να χαίρεσαι την οικογένεια σου και σε ευχαριστω μέσα απο την καρδία μου... Κρίμα που δεν έιχα ανακαλύψει πιο πριν αυτόν το τρόπο επικοινωνίας μαζί σας...Θα γλίτωνα απο πολλά δάκρυα... Το κακό είναι οτι στο Forum δεν δέχονται άλλα μέλη προκειμένου να έχω μιά πιο στενή επαφή με όλες τις μαμάδες. Οπως και να έχει όμως σε ευχαριστώ..Ο θεός να σας έχει όλους καλά.
ειναι πραγματικα υπεροχο να εχεις τρια παιδια στην οικογενεια οταν αυτο ειναι που θελει η καρδια σου!!!!!
Μια σκέψη μου ήρθε στο μυαλό. Ότι είσαι ευλογημένη. Ο άντρας σου είναι μάλαμα. Μακάρι να ζήσετε πολλά πολλά χρόνια γεροί εσείς και τα παιδάκια σας. Τα 2, τα 3, τα όσα θέλετε.