Τρόποι για να πείσεις το παιδί σου να φάει τα λαχανικά του (και όλα όσα δεν θέλει να φάει!)
Στο blog της Living Well, Spending Less η μαμά Ruth μοιράστηκε 5 συμβουλές που βοήθησαν την οικογένειά τους να τρώει υγιεινά και… απ’ όλα!
1. Μην δίνεις επιλογές
Ανακαλύψαμε ότι επιτρέπαμε στα παιδιά μας να υπαγορεύουν τι θα φάνε πολύ συχνά. Αυτό δεν σημαίνει ότι ακόμα και τώρα δεν τους αφήνουμε κάποιες φορές να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο επιλογές, αλλά τις περισσότερες φορές μένουμε στη σοφή προνηπιακή φιλοσοφία του «Θα πάρεις αυτό που έχεις και δεν σε πιάσει υστερία» Ειδικές παραγγελίες λαμβάνονται υπόψιν, αλλά δεν ικανοποιούνται αμέσως. Εκτός αυτού, δεν χωρίζουμε τα γεύματα. Αν δοκιμάζουμε κάποια νέα συνταγή, είτε είναι ψάρι, είτε σούπα είτε οτιδήποτε άλλο, τα παιδιά μας θα φάνε ότι τρώμε και εμείς. Αν αρνηθούν να το φάνε, ας μην φάνε. Αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να επιβάλλουμε συχνά στην αρχή, αλλά αυτές οι μέρες έχουν περάσει. Τελικά συνειδητοποιήσαμε πως κανένα παιδί δεν θα πεθάνει της πείνας επειδή έχασε ένα γεύμα και κάποια στιγμή θα φάει τελικά.
2. Ο κανόνας των τριών δοκιμών
Διάβασα κάπου ότι τα περισσότερα παιδιά είναι καχύποπτα με τα νέα πράγματα και ότι χρειάζονται τουλάχιστον τρεις ξεχωριστές επαφές με κάτι για να τους γίνει οικείο. Μόλις το «γνωρίσουν», συνήθως θα το αποδεχτούν χωρίς αντίσταση. Ήταν τόσο λογικό που υιοθετήσαμε τον κανόνα των τριών δοκιμών για το φαγητό στο σπίτι μας. Τα κορίτσια μας δεν μπορούν να αρνηθούν ένα φαγητό ή να πουν ότι δεν τους αρέσει κάτι μέχρι να το έχουν δοκιμάσει τουλάχιστον τρεις ξεχωριστές φορές (όχι τρεις μπουκιές, τρία γεύματα!). Μέχρι στιγμής δεν έχουμε βρει κάτι που να μην έχουν λατρέψει μετά την τρίτη δοκιμή, ακόμα και αν η πρώτη προσπάθεια είχε καταλήξει σε δάκρια! Έχοντας ακολουθήσει τον κανόνα των τριών δοκιμών για αρκετό καιρό, βλέπουμε πια πως τα παιδιά μας είναι πολύ πιο πρόθυμα να δοκιμάσουν νέες γεύσεις για πρώτη φορά, γιατί καταλαβαίνουν πως ακόμα και αν νομίζουν πως δεν τους αρέσει αμέσως, μπορεί τελικά να τους αρέσει!
3. Περιορίστε τα σνακ!
Είναι δύσκολο να πείσεις τα παιδιά να δοκιμάσουν νέες γεύσεις και να τρώνε υγιεινά και ισορροπημένα γεύματα, αν τα στομάχια τους είναι συνέχεια γεμάτα με σνακ. Δεν μπορώ να πω πως δεν δίνουμε ποτέ στα παιδιά μας σνακ ή junk food, αλλά σίγουρα είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Ειδικά αποφεύγουμε τα σνακ 2 ώρες πριν το βραδινό, αλλά και μετά από αυτό, ειδικά αν το παιδί που ζητάει το σνακ δεν έφαγε το βραδινό του. Αυτό βέβαια είναι συχνά ευκολότερο να το λες παρά να το κάνεις! Η ώρα πριν το φαγητό μπορεί να είναι δύσκολη, ειδικά για τα νήπια και όλοι ξέρουμε πως ο γρηγορότερος τρόπος για να διασκεδάσεις ένα κλαψιάρικο τρίχρονο είναι να του δώσεις ένα μπολ με πατατάκια. Μέχρι βέβαια να είναι έτοιμο το φαγητό και να αρνηθεί να φάει έστω μια μπουκιά! Τότε, μια ώρα αργότερα, ακριβώς πριν τον ύπνο, του δίνεις άλλο ένα σνακ γιατί δεν θέλεις να πάει για ύπνο πεινασμένο και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Για μένα αυτή η συνήθεια ήταν η πιο δύσκολη στην διακοπή της, μέχρι που τελικά κατάλαβα ότι ο μόνος τρόπος για να πείσω τα παιδιά μου να φάνε καλά ήταν να τα αφήσω καμιά φορά πεινασμένα.
4. Δώστε έμφαση στους καλούς τρόπους
Θέλαμε τα παιδιά μας να καταλάβουν ότι το να είναι επιλεκτικά στο φαγητό και να λένε «Δεν μου αρέσει αυτό» ή «Φαίνεται απαίσιο», όταν κάποιος άλλος έχει ξοδέψει χρόνο για να μαγειρέψει για αυτό, όχι μόνο δεν είναι αποδεκτό, αλλά είναι και απίστευτα αγενές. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να τους διδάξουμε τρόπους και το τι σημαίνει να έχουμε καλούς τρόπους σε κάθε περίσταση, όπως και στο φαγητό.
5. Συνεχής επανάληψη
Το να είσαι επιλεκτικός και αγενής δεν είναι επιλογή στην οικογένειά μας, αλλά αυτός ο κανόνας χρειάζεται συνεχή ενίσχυση. Πριν πάμε στο σπίτι κάποιου ή στο εστιατόριο, συνήθως θα έχουμε μία 3λεπτη συζήτηση στο αυτοκίνητο, η οποία συνήθως είναι κάπως έτσι:
Εγώ: Τι περιμένουμε από εσάς;
Αυτά: Να είμαστε ευγενικοί και να χρησιμοποιήσουμε τους καλούς μας τρόπους.
Εγώ: Πώς χρησιμοποιούμε τους καλούς μας τρόπους;
Αυτά: Λέμε παρακαλώ, ευχαριστώ, δεν τρέχουμε τριγύρω, κοιτάμε τους άλλους στα μάτια, τρώμε το φαγητό μας.
Εγώ: Τι κάνουμε αν μας δώσουν φαγητό που δεν είμαστε σίγουροι αν μας αρέσει;
Αυτά: Το τρώμε
Εγώ: Τι λέμε;
Αυτά: Ευχαριστούμε για το νόστιμο φαγητό!
Εγώ: Και τι ΔΕΝ λέμε;
Αυτά: Δεν μου αρέσει!
Ακόμα και με αυτή τη συζήτηση, ακόμα έχουν τις στιγμές τους. Υπήρξαν φορές που έπρεπε να τα πάρω παράμερα και να τους υπενθυμίσω τους κανόνες και να τους εξηγήσω ότι πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη. Τα παιδιά είναι παιδιά και αυτό σημαίνει ότι η επανάληψη πάντα χρειάζεται.
Έχουν περάσει δυο χρόνια από τότε που ξεκινήσαμε τη «στρατηγική» μας και μπορώ να πω με ειλικρίνια ότι έχει κάνει θαύματα στην οικογένειά μας! Το να βγούμε έξω, να δοκιμάσουμε μια νέα συνταγή ή να πάμε σε φιλικό σπίτι είναι πια απόλαυση και όχι δοκιμασία και η διατερφή των παιδιών δεν είχε ποτέ πριν τέτοια ποικιλία!
Και μετά τους βάζουμε και το λουράκι μην τυχόν σηκωθούν από την καρέκλα... Παίρνουν και την άδειά μας για να πάνε στο μπάνιο ή πρέπει να πουν "παρακαλώ, επιτρέπεται να αφήσω λίγο στην άκρη το πεντανόστμο φαγητό που με τόσο κόπο μας ετοιμάσατε γιατί κατουριέμαι';
ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΝΑΙ, ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ 1971.ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ,ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΡΩΓΟΝΤΑΣ ΠΟΛΛΑ ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΑ.ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ .ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΤΡΟΦΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΒΑΖΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ.ΝΑ ΕΞΗΓΟΥΜΕΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΛΟ ΚΑΝΕΙ. ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ,ΓΙΑ ΠΧ.ΣΤΟ ΣΥΚΩΤΙ Ή ΠΕΠΟΝΙ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΑΖΟΥΜΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ.ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΓΕΙΡΕΨΕΙ ΚΑΛΑ Ή ΚΑΙ ΤΟ ΦΡΟΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΣΤΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΝΑ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΦΑΕΙ.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΨΗ,ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ!!!
Λοιπόν έχω να παραθέσω τις εξής παρατηρήσεις (βασισμένες σε προσωπικές εμπειρίες): 1.Αυτό το «ας μείνουν νηστικά αν δεν τους αρέσει», εκτός του ότι δεν μου αρέσει καθόλου σαν λογική, δεν νομίζω ότι είναι αποτελεσματικό afterall. Ίσως στην περίπτωση της Ruth λειτούργησε γιατί πιθανώς τα παιδιά της να είναι «καλόφαγα»! Αλλά κι εγώ που το παιδί μου δεν το λες κακόφαγο, ευχαρίστως θα μείνει νηστική (και μια και δυο μέρες) χωρίς να τραβήξει ζόρι, προκειμένου να μη φάει κάτι που δεν της αρέσει, αν δε της δώσω εναλλακτική!. Επίσης εγώ σιχαίνομαι το συκώτι (και όλα τα εντόσθια). Όταν ήμουν μικρή η μαμά μου προσπαθούσε με ότι τρόπο μπορείς να φανταστείς (ακόμα και με το ζόρι) να με πείσει να το φάω, λόγω αναιμίας. Ποτέ δεν το έφαγα και ούτε πρόκειται ακόμα κι αν με αφήσεις νηστική μέχρι τα βαθιά μου γεράματα! Μπλιάχ! 2. Η κόρη μου, όσες φορές και να δοκιμάσει κάτι που δεν της αρέσει, δεν υπάρχει περίπτωση να το φάει. Έχω εδώ και 4 μήνες που προσπαθώ εντατικά να την πείσω να φάει πεπόνι. Δεν το τρώει ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, και έχω κάνει εκατοντάδες προσπάθειες! Ενώ πέρσι το καλοκαίρι ήταν ΤΟ ΜΟΝΟ φρούτο που ήθελε να τρώει! Είναι γενικός κανόνας: αν κάτι δεν της αρέσει με την πρώτη δοκιμή, όσες άλλες δοκιμές και να κάνει δεν πρόκειται να αλλάξει γνώμη. Το ίδιο ισχύει και για τα ανίψια μου (που δεν τρωνε τίποτα σε πράσινο χρώμα)! Παρατηρημένο 100%! 3. Αυτή η παράγραφος είναι σαν να σου λεει, μη δίνεις ποτέ γευστικά πράγματα γιατί το παιδί θα συνηθίσει στις ωραίες γεύσεις και δεν θα τρώει τα υγιεινά που είναι χάλια στη γεύση! Οπότε γιατί να μην προσπαθούμε να κάνουμε γευστικότερα τα υγιεινά? Πάντως δεν νομίζω ότι υπάρχουν και πολλές Ελληνίδες μαμάδες που θα έδιναν στα παιδιά τους πατατάκια για να τα κρατήσουν ήσυχα. Μάλλον αμερικανιά είναι αυτό! Δεν είναι λάθος όμως αυτό που λέει στην τελική. Αν έχεις μπουκώσει με σκατολοϊδια το παιδί μια ώρα πριν το γεύμα, πως περιμένεις να το φάει? 4. Είναι λίγο παράλογο να προσπαθείς να πείσεις ένα παιδί να μπουκωθεί με ένα χάλια φαγητό που δεν του αρέσει, μόνο και μόνο επειδή κάποιος έκανε τον κόπο να το μαγειρέψει (πχ. η θεία, ή η γιαγιά..) προκειμένου να μην προσβληθεί! Υπάρχει άλλος τρόπος και χρόνος για να μάθουν τα παιδιά καλούς τρόπους και κανόνες ευγενείας και σίγουρα όχι μέσα από καταπιεστικές καταστάσεις. 5. Η επανάληψη (ιδίως στα νήπια) είναι απολύτως απαραίτητη. Παρόλο που είναι πολύ κουραστική, πραγματικά βλέπεις ότι μετά από λίγο αρχίζουν και ανταποκρίνονται πολύ καλά! Συμφωνώ μόνο με αυτό. Το να είσαι επιλεκτικός δεν το θεωρώ αγένεια. Πιστεύω ότι κάθε παιδί (κάθε άνθρωπος) έχει τη δική του ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία σχετικά με το φαγητό και τις προτιμήσεις σε γεύσεις. Σαφώς μπορούμε να ακολουθήσουμε κάποιους γενικούς κανόνες ή και κάποια κόλπα. Αλλά δεν νομίζω ότι μπορούμε εμείς οι μαμάδες να κάνουμε και πολλά σε ότι αφορά τις προτιμήσεις τους. Η γεύση είναι κάτι που δεν κοντρολάρεται.
ωωωω ναι.... έχεις δίκιο σε όλα όσα είπες!!! συμφωνώ απόλυτα!!!
α) αφου περσι ετρωγε ΜΟΝΟ ΠΕΠΟΝΙ, δε συζηταμε το αν της αρεσει, τρελαινεται μαλιστα, απλα πεισμωσε, ή κατι καταλαβα λαθος. β) "Αλλά δεν νομίζω ότι μπορούμε εμείς οι μαμάδες να κάνουμε και πολλά σε ότι αφορά τις προτιμήσεις τους. Η γεύση είναι κάτι που δεν κοντρολάρεται." Ε λοιπον η μικρη μου 4χρονη, στον παιδικο κ στο σπιτι μας τρωει αρακα και ζηταει κι αλλο, όπως και φακη, και στη γιαγια της πεταει παραπερα το πιάτο "αυτό δεν το τρωω με ΤΙΠΟΤΑ" και περιμενει τα μακαρονια με κιμα που ετοιμαζονται σε χρονο DT. Άρα μη το βάζετε ευκολα κατω, η γεύση - σε λογικά πλαίσια- κοντρολάρεται, αρκεί να καταλάβει το παιδίποιός εννοεί ασυτά που λέει -κάνει - μαγειρεύει, χεχ
Δε γίνεται σαφές σε παιδιά ποιας ηλικίας αναφέρεται το κείμενο.
Προφανώς ούτε σε βρέφη, αλλά ούτε και σε παιδιά Λυκείου :)