Η νίλα με την… τσάντα!

Ειλικρινά δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πως να σας περιγράψω αυτό που μου συνέβη. Δεν πρόκειται για μαμαδίστικο θέμα, αλλά για μια γυναικεία υπόθεση. Ίσως σε πολλές από εσάς να φανεί από επιφανειακό ως και εκνευριστικό. Ελπίζω όμως να μην σταθείτε στις λεπτομέρειες, αλλά στην ουσία!

Από τότε που άρχισε να με απασχολεί η εμφάνισή μου, το ντύσιμό μου και η γενικότερη εικόνα μου, απέκτησα μια «ακριβή» αδυναμία στα αξεσουάρ και συγκεκριμένα στις τσάντες. Πριν από αρκετά χρόνια, πολύ προ παιδιού, άρχισα να αγοράζω πότε πότε κάποια designer κομμάτια που μου άρεσαν και έτσι σήμερα έχω μια αρκετά μεγάλη συλλογή. Οι τσάντες μου είναι το φετίχ μου, το κόλλημα μου και τις προσέχω σαν τα μάτια μου! Όχι. Μη φανταστείτε ότι έχω τόοοοοσο περίσσιο χρήμα να ξοδεύω για δαύτες! Απλώς έβαζα στόχο, έκανα αιματηρές οικονομίες και όταν το ποσό μαζευόταν αγόραζα το πολυπόθητο! Βέβαια αυτά τις καλές εποχές, γιατί τώρα πια έχω περιοριστεί πολύ. Η τελευταία μου αγορά έγινε όταν έμεινα έγκυος, δηλαδή το 2009.

Όπως λεει ο άντρας μου «πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι» (μπρρρ μακάβριο… αλλά έχει δίκιο). Έτσι μετά από αιματηρές και επίπονες οικονομίες κατάφερα και μάζεψα 700€ στον κουμπαρά μου. Τα μάζευα από το 2010 στερούμενη πολλά άλλα πράγματα (είπαμε, κόλλημα!), για να αγοράσω μια ακόμα τσάντα. Είχα καταλήξει στο ότι θα αγοράσω κάτι second hand για οικονομία, αλλά και γιατί ήθελα ένα vintage κομμάτι στη συλλογή μου.

Οπότε το online κατάστημα που επέλεξα ήταν σχεδόν μονόδρομος γιατί είναι ένα από τα γνωστότερα ηλεκτρονικά καταστήματα του είδους (αν πω ΤΟ γνωστότερο θα ακουστεί υπερβολή, αλλά δεν είναι ψέμα), πολυδιαφημισμένο με μεγάλη συλλογή (ενοικιάζει κιόλας τσάντες) και εγγύηση αυθεντικότητας. Οπότε όλες οι ενδείξεις ήταν θετικότατες.

Αφού λοιπόν έψαξα αρκετά αναμένοντας για κάποιους μήνες να διατεθεί στο site κάτι που να μου αρέσει, επιτέλους πριν δύο εβδομάδες εμφανίστηκε ένα πολύ όμορφο μικρό βραδινό τσαντάκι Chanel που κόστιζε περίπου όσο είχα μαζέψει. Μόλις το είδα είπα «αυτό είναι». Είχε λογική σχετικά τιμή για second hand, φαινόταν καλοδιατηρημένο από τις φωτογραφίες και έτσι με συνοπτικές διαδικασίες το αγόρασα. Την επόμενη μέρα το έφερε ο κούριερ στο σπίτι μου κι από κει ξεκινά η περιπέτεια! 

Ειδική δεν είμαι, αλλά λόγω της μικρής μου εμπειρίας, μόλις πήρα το τσαντάκι στα χέρια μου άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια. Κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Πολλές μικρές λεπτομέρειες (ή μάλλον ατέλειες θα τις έλεγα καλύτερα) που κανείς δεν θα πρόσεχε, εμένα μου έλεγαν ότι ήταν κάτι που ο οίκος Chanel ποτέ δεν θα έκανε! Σκεφτείτε το άλλωστε. Όταν μια τσάντα τους κοστίζει 3 ή 4 χιλιάδες ευρώ (αστρονομικά ποσά) ή ακόμα και 1500 ευρώ (μικρότερο αλλά και πάλι αστρονομικό) αν μη τι άλλο είναι τέλεια φτιαγμένη και άριστης ποιότητας. Οπότε όλες αυτές οι σχεδόν αδιόρατες τσαπατσουλιές μου φώναζαν ένα πράγμα στο μυαλό μου: Μαϊμού!!! Καλής ποιότητας, προσεγμένα υλικά, καλή κατασκευή αλλά όχι Chanel.

Καταλαβαίνετε τι σοκ και φρίκη έπαθα. Να έχω ξοδέψει τα ωραία μου λεφτάκια που μάζευα τόσο καιρό και να μου έρχεται στα χέρια η μαϊμού ο… βασιλιάς Julian; (Madagascar… αγαπημένη μαϊμού… δηλαδή λεμούριος)

Πριν συνειδητοποιήσω όλα τα παραπάνω έκανα ένα ΠΟΛΥ σημαντικό λάθος. Η τσάντα είχε πάνω πιασμένα σε έναν πλαστικό κρίκο κάποια ταμπελάκια με την επωνυμία και τα λογότυπα του καταστήματος. Μόλις τα είδε η κόρη μου άρχισε να τα τραβάει. Και για να γλιτώσω την ακριβή μου τσάντα από τα «νύχια» του περίεργου νηπίου μου, έκοψα τα ταμπελάκια και της τα έδωσα να παίξει. Μέγα λάθος.

Επιστρέφω λοιπόν στο σημείο που παθαίνω το σοκ! Αρχίζει να με πιάνει πανικός και ντροπή ταυτόχρονα (γιατί ντρεπόμουν να πω στον άντρα μου τι έπαθα) αλλά σκέφτομαι ότι δεν μπορεί αυτό το κατάστημα αυτού του διαμετρήματος να μου πούλησε μαϊμού τσάντα. Συγκρατούμαι και πριν τους πάρω τηλέφωνο αρχίζω να googlάρω μανιωδώς. Με τα πολλά διαπιστώνω ότι αυτό το σχέδιο δεν υπάρχει πουθενά και σε κανένα online reference library και ποστάρω το listing του καταστήματος στο ‘Authenticate my Chanel’ thread του www.thepurseforum.com («τεράστιο» blog και forum για τσάντες και τσαντομανείς σαν εμένα)!

Λίγο μετά έρχεται η επιβεβαίωση αυτού που φοβόμουν: bad bad fake!!

Καλώ το κατάστημα τηλεφωνικά τους λεω τι συμβαίνει. Να πω εδώ ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε περάσει καθόλου από το μυαλό μου ότι ήξεραν τι μου πούλησαν και πίστευα ότι και αυτοί την είχαν πατήσει, όταν με τη σειρά τους αγόρασαν το τσαντάκι από την αρχική του ιδιοκτήτρια χωρίς να καταλάβουν ότι είναι fake. Από την τροπή όμως που πήραν τα πράγματα, άνετα θα μπορούσε κανείς να βγάλει το συμπέρασμα ότι όχι μόνο ήξεραν τι πούλησαν, αλλά το έχουν ξανακάνει πολλές φορές κιόλας! 

Αρνήθηκαν ότι το τσαντικό είναι πλαστό, επέμεναν ότι κάνω λάθος και ότι βασίζω τα συμπεράσματά μου σε λάθος στοιχεία. Υποστήριζαν ότι καθώς πρόκειται για πολύυυυ παλιάααα vintage τσάντα, οι λεπτομέρειες στην κατασκευή ήταν διαφορετικές εκείνα τα χρόνια και γι’ αυτό με ξενίζουν. Προσπάθησαν να αποφύγουν την επίσκεψη στο κατάστημα Chanel που τους πρότεινα να κάνουμε για να μας πουν και οι ειδικοί την γνώμη τους, με το επιχείρημα ότι και να αποφανθούν αυτοί ότι πρόκειται για μαϊμού δεν σημαίνει ότι είναι, γιατί οι υπάλληλοι δεν είναι αυθεντίες αλλά απλοί εργαζόμενοι που δεν έχουν περάσει καν σεμινάριο για να εξοικειωθούν με τα προϊόντα.

Τελικά αφού είδαν κι απόειδαν δέχτηκαν να πάρουν το τσαντικό πίσω, αλλά με τη δικαιολογία ότι είχα αφαιρέσει τις ταμπέλες τους (το ζονκ που σας έλεγα ότι έκανα) δεν δεχόντουσαν να επιστρέψουν τα χρήματα αλλά θα μου έδιναν μια πίστωση για να αγοράσω κάτι άλλο. Δεύτερο σοκ και φρίκη! Δεν ήθελα τίποτε άλλο από το μαγαζί τους, πόσο μάλλον τώρα που κατάλαβα ότι πουλάνε μαϊμούδες!!!

Για να μην σας τα πολυλογώ, μην ξέροντας πως να το χειριστώ επικοινώνησα με τον Συνήγορο του Καταναλωτή που ήταν πολύ ευγενικοί και εξυπηρετικοί.

Με συμβούλευσαν

α) να δηλώσω την απαίτησή μου και τα επιχειρήματα μου στο κατάστημα γραπτώς (ακόμα και με e-mail) και

β) να βρω έναν επίσημο τρόπο να αποδείξω ότι η τσάντα δεν είναι αυθεντική.

Το πρώτο το είχα ήδη κάνει χωρίς φυσικά να λάβω γραπτή απάντηση. Το δεύτερο ήταν πιο δύσκολο γιατί στα καταστήματα Chanel έχουν ένα «destroy fakes» policy και δεν υπήρχε περίπτωση να μου δώσουν κάτι γραπτώς, αλλά υπήρχε και το ενδεχόμενο να μου κρατήσουν την τσάντα και να την καταστρέψουν ως fake. Το είπα στον Συνήγορο αυτό και μου είπαν να στείλω αρχικά το mail και αν το κατάστημα παρουσίαζε μεγάλη επιμονή στην άρνηση επιστροφής χρημάτων, να πάω να κάνω επίσημη καταγγελία. 

Τελικά δεν χρειάστηκε γιατί, μετά από τις συμβουλές και των κοριτσιών στο Purse Forum, έκανα το εξής: απευθύνθηκα σε έναν third party authenticator. Υπάρχουν πολλοί online (www.mypoupette.com, www.authenticate4u.co.uk και άλλοι..) και τα reports τους γίνονται αποδεκτά από μεγάλα ηλεκτρονικά πολυ-καταστήματα όπως το eBay και το Amazon ή υπηρεσίες όπως το PayPal προκειμένου να αποζημιωθούν πελάτες τους που έπεσαν θύματα απάτης όπως εγώ.

Έβγαλα την τσάντα πολλές φωτογραφίες σύμφωνα με τις οδηγίες και τις έστειλα για ένα e-mail evaluation, όπως ονομάζεται, που κοστίζει 7 ευρώ και δίνει μονολεκτική σχεδόν απάντηση: authentic/not authentic (αλλά εμένα μου αρκούσε)!

Μετά από δύο μέρες πήρα την οριστική απάντηση ότι η τσάντα είναι not authentic.

Έστειλα το evaluation στο κατάστημα και τους δήλωσα τηλεφωνικά την πρόθεσή μου να τραβήξω το πράγμα στα άκρα προκειμένου να πάρω τα χρήματά μου πίσω. Αρχικά αντέδρασαν άσχημα, αρνούμενοι να αποδεχτούν το report (ενώ θα έπρεπε κανονικά να συνεργάζονται οι ίδιοι με τέτοιους authenticators, όπως όλοι οι μεγάλοι second hand retailers του πλανήτη) αλλά στο τέλος, υποθέτω επειδή πείστηκαν για τις σοβαρές προθέσεις μου, πήραν τη μαϊμού τους πίσω και μου επέστρεψαν τα χρήματα!

Σαφώς και δεν παραδέχτηκαν την «απάτη» και δεν ζήτησαν καν συγνώμη για την ταλαιπωρία που μου προκάλεσαν. Αν υποθέσουμε δε ότι κι εκείνοι είχαν πιαστεί κότσοι και δεν είχαν καταλάβει ότι αγόρασαν και μετα-πούλησαν μια μαϊμού, ο τρόπος που το χειρίστηκαν ήταν κάκιστος και αντιεπαγγελματικός. Από ένα σημείο και μετά, όσο πιο πολύ καταλάβαιναν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να με πείσουν να κρατήσω την τσάντα ή να πάρω το πιστωτικό και να κλείσει το θέμα, τόσο πιο επιθετικοί και αγενείς γίνονταν. Όμως όπως και να’ χει εγώ πήρα τα λεφτάκια μου πίσω. Οπότε τέλος καλό όλα καλά.

Τώρα θα μου πείτε: «ρε κοπελιά, τρελή είσαι που πας και δίνεις τόσα χρήματα για μια τσάντα;» και θα σας απαντήσω: «ο καθένας με τη λόξα του και κατά πως την παλεύει»! Δείτε το και αλλιώς. Άλλοι ξοδεύουν απίστευτα ποσά για ένα iPhone ή ένα super duper tablet! Εγώ κάνω κέφι να τα «επενδύω» σε ακριβές τσάντες (που άλλωστε θα τις κληρονομήσει η κορούλα μου.. ενώ το iPhone..!) 🙂

Ελπίζω να μην σας κούρασα. Βρήκα ευκαιρία να το βγάλω από μέσα μου. Και ίσως βοηθήσω μελλοντικά κάποιες από εσας που μπορεί να πάθετε κάτι αντίστοιχο…

Μαμά Ιωάννα

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com