Στιγμή: το χαρτόκουτο με τα παιχνίδια
Ένα σχετικά μεγάλο χαρτόκουτο «ζωγραφισμένο» από την Αθηνά και τους φίλους της χρησιμεύει για να αποθηκεύονται τα παιχνίδια των παιδιών.
Στο σαλόνι.
Βασικά είναι τα παιχνίδια της Αθηνάς… και βέβαια μερικά του Αρχέλαου.
Το αγαπημένο παιχνίδι της κόρης μου είναι να αναποδογυρίζει το χαρτόκουτο…. Την στιγμή που εμείς (πάντα ένα δευτερόλεπτο πιο αργά) λέμε: «Αθηνάααα, μην τολμ….» εκείνη όμως το τολμά… Χαχαχαχαχα.
Ο Αρχέλαος από την άλλη το διασκεδάζει διαφορετικά… Σκύβει μέσα στο χαρτόκουτο και αρχίζει και μετα δυο του χέρια να τα πετά έξω, ακριβώς όπως κάνει με την άμμο ένας σκυλάκος…
Ολες και όλοι θα ξέρετε ότι αυτό είναι το πιο βαρετό παιχνίδι για τους γονείς.
Τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες για έναν άγνωστο λόγο και οι δυό τους είχαν σταματήσει να παίζουν το πρωτάθλημα: «Πάμε να αδειάσουμε το χαρτόκουτο!» Ετσι το βάλαμε μέσα στο «πάρκο» έχει πια μετατραπεί σε αποθηκευτικό χώρο παιχνιδιών.
Χθες η Αθηνούλα καθόταν βαθιά στον καναπέ παίζοντας κάποιο παιχνίδι με το κινητό της μαμάς της.
Μη μου πείτε τώρα ότι το δικό σας δεν το κάνει…
Ο Αρχέλαος προσπαθούσε απεγνωσμένα να φτάσει το control της τηλεόρασης. Του αρέσει πολύ η… γεύση του. Προσπάθησε… προσπάθησε… αλλά τίποτα…
Ωπ! Τι είναι αυτό που κρατάει η αδελφή μουα Ααααα ένα control (!!!) που φτάνω!
Εγκαταλείπει την προσπάθεια για το control της τηλεόρασης, πέφτει στα 4 και με μια αστραπιαία κίνηση που θυμίζει 4(0)ποδαρούσα που βρήκε στόχο, αρπάζει το κινητό που κρατά και παίζει αμέριμνη η Αθηνά.
Π-Ο-Λ-Ε-Μ-Ο-Σ!
–Μαμαααααά…. Ο Αχέλαος μου το πήρεεεεεεε!
Ο Αρχέλαος το κρατά θριαμβευτικά. Μμμμμμμ ωραία γεύση αυτό το control…
H Oλιβ αποφασίζει να επέμβει.
Του παίρνει το κινητό… το δίνει στην Αθηνά και ακουμπά τον Αρχέλαο στη μέση του σαλονιού.
–Ελα μην πειράζεις την αδελφή σου…
Η Αθηνά κοιτάζει και χαμογελά ικανοποιημένη.
Το μαμά φέρνει το χαρτοκουτο και το ακουμπά κοντά του…
Ο μικρός κάνει να μπει μέσα… για να τα πετάξει όλα έξω.
–Μή Αρχέλαε!
Το «μη» φτάνει πιά στο μυαλουδάκι του στη σωστή του διάσταση.
Διστάζει, χαμογελάει και υποχωρεί…
Η Ολιβ βγάζει 3-4 παιχνιδάκια τα ακουμπά μπροστά του και του λέει:
–Με αυτά θα παίξεις… εντάξει.
Χαμόγελο… προς τη μαμά «Εντάξει μαμάκα!» … εκείνη επιστρέφει στη θέση της… ικανοποιημένη… κοιτώντας με ανακούφιση «Ουφ! Εντάξει!»
Στο επόμενο λεπτό που σηκώνουμε τα μάτια μας η Αθηνά κρατά το χαρτόκουτο ψηλά όπως ο Προμηθέας τη Γή…
–Αθηνάααααα, μη τολμ… λέμε και οι δυό με μια φωνή…. Όπως ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ έχουμε καθυστερήσει κατά ένα δευτερόλεπτο…
Καλό Σαββατοκύριακο!
[divider]
Ο Μάνος Αντώναρος είναι ο μπαμπάς της Αθηνάς και του Αρχέλαου.
Είναι δημοσιογράφος.
Θα τον βρείτε εδώ στο eimaimama αλλά και στο προσωπικό του blog στο gazzetta.gr
Ο Άτλας κρατουσε τη γη......
Στο δικο μας σπίτι θα βρεις και μια χουφτα μακαρόνια στο πάτωμα, καμιά κάλτσα παραπέρα και τη γάτα να φέρνει βόλτα. Όταν είναι η ώρα για μάζεμα, αναπολώ ταξίδια μακρινά, σε εξωτικά νησιά, με μια πινα κολάντα στο χέρι. Μετά ξυπνάω και αρχίζω τον Γολγοθα του μαζέματος...
Διακρίνω κουζινικά, πλαστικά φρούτα, 2 μπίλιμπο, μια κούκλα, ά και ένα σεσουάρ. Απαιτώ ο Αρχέλαος να πάρει δώρο γενεθλίων μια τριαξονική νταλίκα. Πλαστική βεβαίως, βεβαίως!!!
Αχχχχ ένα τέτοιο "Μην τολμήσετε!" είπα και γω τις προάλλες...το αποτελεσμα ήταν φυσικά να τολμήσουν και εγώ να να σαβουριαστώ πατώντας πάνω στα παιχνίδια!! :)
Χαχαχαχαχααααα !!! Έσκασα στα γέλια !!! Έτσι γίνεται και στο σπίτι μου !!! Γι' αυτό έχουν αρχίσει να "χάνονται" μυστηριωδώς σιγά-σιγά τα παιχνίδια και η στάθμη του κουτιού να χαμηλώνει ;-) Α, και θα με συγχωρέσεις Μάνο για την μικρούλα-μικρούλα παρατήρηση, αλλά once a φιλόλογος always a φιλόλογος: ο Άτλαντας κρατούσε στα χέρια του τη Γη, όχι ο Προμηθέας ;-) Καλό υπόλοιπο του Σαββατοκύριακου να 'χετε όλοι ! xxx
Χαχά! Σωστή! Φαντάσου να κρατούσε στα χέρια της αυτό που κρατούσε ο Προμηθέας! Να δηλώσω τυχερή που η δικιά μου τουλάχιστον τα σκορπάει πάνω στο ταπί μέσα στο δωμάτιό της; Βέβαια είναι πιο μικρή και έχει λιγότερα. Επίσης εσχάτως έχει αρχίσει να τα μαζεύει κιόλας (ευχαριστούμε παιδικέ σταθμέ)!
Μια από τα ίδια και στο δικό μας σπίτι..
εμενα αυτη φωτογραφια κατι μου θυμιζει... που την εχω δειιι, μα που την εχω δειιιι, σπαω το κεφαλι μου.... α, ναι! σπιτι μου πριν μερικα λεπτα!