Γίναμε τρεις…

Γίναμε τρεις…

Όχι! Δυστυχώς δεν πρόκειται για χαρμόσυνο νέο… Δεν αναφέρομαι στη γέννηση ενός γλυκού και αγγελουδένιου μωρού…

Μιλώ για εμένα και άλλες 2 από τις καλές, αδερφικές και «προαιώνιες» φίλες μου…

Έχω την τύχη να διατηρώ φιλίες από το σχολείο… από τότε που ήμουν παιδάκι ή έφηβη… με τις φίλες μου έχουμε περάσει δια πυρός και σιδήρου… με πολύ καλές και συνάμα πολύ κακές στιγμές … πολύ δεμένες συναισθηματικά και εγκεφαλικά όλα αυτά τα χρόνια…

Περάσαμε και περιόδους που βλεπόμασταν καθημερινά και όσο δεν ήμασταν μαζί ανταλλάσαμε sms, chat, ατέλειωτα τηλεφωνήματα… κάποιες άλλες φορές οι επαφές μας αραίωναν ή διακόπτονταν αλλά ποτέ με κακία, ζήλεια ή μίσος. Οι καρδιές μας πάντα μαζί και όταν ξαναβρισκόμασταν ήταν σαν να είχαμε πάει και χθες για καφέ… σαν να μην πέρασε μια μέρα! Πόσο τυχερές είμαστε στ’ αλήθεια σε αυτό το κομμάτι!

Σε αυτό το κομμάτι ναι! Τυχερές! Σε ένα άλλο όμως όχι τόσο…

Η Ελένη έχασε τον μπαμπά της λίγους μήνες μετά τον χαμό του δικού μου… Νεότατος και ακμαιότατος , όπως ο δικός μου! Άφησαν τις κόρες τους, που τόσο αγαπούσαν, προστάτευαν και «κακομάθαιναν» μόνες σε μια περίεργη και δύσκολη ηλικία… δεν ήμασταν μωρά ή παιδιά, οκ! Βρισκόμασταν όμως πάνω στο άνοιγμα των φτερών μας… στην πιο δημιουργική μας στιγμή… εκεί που θα πραγματοποιούσαμε (ή όχι) όλα μας τα όνειρα…

Με τη Γιούλη τα πράγματα όμως είναι λιγάκι διαφορετικά… «αυτό που μου τη σπάει περισσότερο είναι ότι μετά από φιλία 20 ετών, τον μπαμπά σου τον γνωρίζω τώρα… λίγο πριν ξεκινήσει το μεγάλο ταξίδι» της είπα προχθές ενώ τον αποχαιρετούσαμε στο 3ο Νεκροταφείο…

«Δεν θέλω να βλέπω ΚΑΙ εσένα έτσι φίλη μου» της είπα με λυγμούς (βρήκε και αυτή η καημένη άνθρωπο να την στηρίξει! Ποια;;; εμένα! Το απόλυτο ράκος!).

«Δεν συγκρίνεται με τίποτα ο δικός σου πόνος Στελλάκι…» μου είπε… «Ο δικός σου μπαμπάς ήταν νεότατος… 44 ετών… ο δικός μου 70… είδε γάμους, εγγόνια, γέμισε… επίσης αρρώστησε και κατέπεσε…. Δεν έφυγε σε 1 στιγμή…»

Ε λοιπόν όχι! Ο γαμημένος πόνος είναι ο ίδιος… η τρέλα και η σχιζοφρένεια του ξαφνικού αλλάζει… και η αδικία της νεότητας… και η ατυχία της αλλαγής πλεύσης των ονείρων προς τον συμβιβασμό και την κούραση… σωματική και ψυχολογική…

Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στις κόρες και στους μπαμπάδες…

Οι τελευταίοι παρακαλώ να ξεκολλήσουν από τον εγκέφαλό τους (προσπαθώ να μιλήσω λίγο πιο αντρικά!) και να προσέξουν λιγάκι τους εαυτούς τους…

Δεν είστε πια μόνοι και εργένηδες… οφείλετε να προσέχετε τον εαυτό σας για εμάς! Τις κόρες σας! Αχ και μόνο να ξέρατε τι πόνο μας προκαλεί η απουσία σας!

Καπνίζετε σαν τζιμινιέρες! Πίνετε σαν νερόφιδα! Αγωνιάτε να δουλέψετε, να εξοικονομήσετε χρήματα, να κάνετε καριέρα! Τρώτε ό,τι να’ ναι και ό,τι ώρα να ‘ναι! Θεωρείτε άσκηση την αλλαγή καναλιών! Πηγαίνετε στον γιατρό… ΠΟΤΕ!

Εδώ να διευκρινίσω φυσικά, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι και εκατομμύρια γυναίκες υπάρχουν με τα παραπάνω χαρακτηριστικά! Το κείμενο όμως είναι αφιερωμένο στους μπαμπάδες όπως είπα και παραπάνω!

Επίσης ενδέχεται οι μπαμπάδες μας να ήταν πολύ fit και της υγιεινής ζωής και διατροφής αλλά και πάλι να είχαν φύγει…

Καλά εντάξει! Δικαιολογίες, αγαπημένοι μου Μπαμπάδες!

Έχετε τρομερή αδυναμία στις πριγκίπισσες σας! Σας βλέπω να παίζετε μαζί τους, να τις φιλάτε και να λιώνετε! Θέλετε να προσφέρετε σε αυτές τον κόσμο όλο! Θέλετε να κλείσετε την αγκαλιά σας και ποτέ τίποτα να μην τις στενοχωρήσει και πληγώσει! Εεεε;;; ορθά δεν ομιλώ;;;

Ε, λοιπόν η ευτυχία τους κρύβεται μέσα στη δική σας υγεία! Να είστε εκεί στη χριστουγεννιάτικη σχολική γιορτή, στην πρώτη αλλά και στην τελευταία παράσταση μπαλέτου, να την φωτογραφήσετε με τήβεννο ψηλά στον αέρα, να την βοηθήσετε να στήσει το βιογραφικό της, να θελήσετε να σπάσετε στο ξύλο τον πρώτο αλητήριο που θα την πληγώσει (χεχεχε!), να την συνοδεύσετε νυφούλα και τελικά να γίνετε ο πιο χαζός παππούς του κόσμου! Να γεράσετε πολύ και να φύγετε γεμάτος, ικανοποιημένος και ευτυχισμένος!

Αυτό το δώρο να κάνετε στις κορούλες σας! Ισοδυναμεί με όλα τα διαμάντια και τα χρυσάφια του κόσμου!

Αφιερωμένο στο Θανάση, στον Απόστολο και στον Γιάννη…

Στέλλα Αναστασίου

μαμά της Ζωής που είναι 2.5 ετών!

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com