Γιατί να θηλάσεις

Κοίτα γλυκό μου κορίτσι…

Φέρνοντας στον κόσμο αυτό το παιδί και αν έχεις έστω και λίγο ανήσυχο πνεύμα που δεν επαναπάευται και δεν καταπίνει αμάσητο ότι του σερβίρουν, θα έρθουν στιγμές που θα φας απίστευτες φρίκες για το πόσο ριψοκίνδυνα και κόντρα στη φύση του έχει φτάσει να ζει ο άνθρωπος. Ένα πλάσμα που κάποτε ζούσε ουγκα μπουγκα στις σπηλιές σήμερα, πετάει στον ουρανό και τρέχει μέρα νύχτα πάνω σε τέσσερις τροχούς σε ασφάλτινους δρόμους, παίζοντας βασικά κάθε μέρα τη ζωή του κορώνα γράμματα. Τρώει επεξεργασμένες τροφές, κάθεται μπροστά σε μια οθόνη που εκπέμπει αμφίβολης ποιότητας ακτινοβολία, ξεροψήνει το αυτί του με κινητό, καπνίζει σαν φουγάρο ποτίζοντας τα σπλάχνα του καρκίνο. Γενικά κάνει πολλά, πάρα πολλά που αν κάτσεις και τα σκεφτείς ψύχραιμα, μπορεί να τρομάξεις τόσο πολύ που θα πεις «Θα μείνω στο σπίτι μου για πάντα και δεν θα βγω ποτέ ξανά»

Ξέρεις γιατί πρέπει να θηλάσεις;

Γιατί αμέσως μετά τη γέννα, όταν πια πάρει την πρώτη του πνοή στον έξω κόσμο, το μόνο απόλυτα φυσικό πράγμα που σου μένει να κάνεις για το μωρό σου είναι να του δώσεις το γάλα σου. Είναι αυτό που θα σου υπενθυμίζει μέρα νύχτα το πόσο μεγαλειώδες είναι το να ζεις και να γεννάς άλλους ανθρώπους για να ζήσουν. Πόσο μαγική είναι αυτή η μηχανή που λέγεται ανθρώπινο σώμα. Η πιο αγνη τροφή για το μωρό σου ρέει από εσένα την ίδια, είναι νόστιμη, στη σωστή θερμοκρασία και εντελώς δωρεάν. Όλα τα υπόλοιπα είναι έστω ένα τσικ -εως πάρα πολλά- τεχνητά.

Θήλασέ το, γιατί καμιά πιπίλα και κανένα πανάκι, κανένα μασητικό και κανένα δαχτυλο δεν θα του προσφέρει ποτέ την παραδεισένια ηρεμία που του προσφέρει η ρόγα της μάνας.

Θήλασέ το, γιατί δεν το ταϊζεις μόνο, του δίνεις το ασφαλέστερο λιμάνι του πλανήτη. Για αυτό και όσες τελικά δεν θηλάζουν, θα έπρεπε να ταϊζουν σφιχταγκαλιαστά τα μωρά τους με το μπιμπερό, πάνω τους κολλητά σαν να μην κόπηκε ακομα ο ομφάλιος ο λώρος.

Θήλασε το για ένα μήνα ή για 12, για 2 χρόνια ή για 3, πάντως θήλασέ το έστω και λίγο.

Καθώς βγαίνει στο φως, ένα βασικό ένστικτο ορίζει όλο του το είναι: να βρει τη μάνα για τροφή και ανακούφιση.

Είναι ΠΟΛΥ λίγες οι γυναίκες που δεν μπορούν να θηλάσουν ούτε στάλα. Και εσύ μάλλον δεν θα είσαι μία από αυτές. Και αν είσαι από αυτές που θα βρουν εμπόδια, πάλεψέ το… Όσο μπορείς και όσο γίνεται… Εμπιστεύσου το σώμα σου. Γιατί δεν το κάνουμε πια; Πόσες ακόμα φίλες πρέπει κλαμένες να μου πουν «Μα δεν τρώει», για να τις πλησιάσω και να δω ένα μωρό να τρώει λαίμαργα το πιο γλυκό -και άφθονο- γάλα; Πόσο πια έχουμε απομακρυνθεί από αυτό που είμαστε βασικά;

Δεν στα γράφω εκ του ασφαλούς. Περιπέτειες αντιμετώπισα και με τα δυο μου τα μωρά. Και αν στο ένα δεν τα κατάφερα όσο είχα ονειρευτεί, στο δεύτερο πάλεψα όσο δεν πάει και τα κατάφερα πολύ περισσότερο απ’ ότι είχα τολμήσει να φανταστώ… (αυτά θα στα πω άλλη φορά)

Κάντο αν θες και για εμενα που πάλεψα πολύ, κάντο για αυτήν τη μάνα και για αυτήν τη μάνα και για όλες εκείνες που δεν είναι τόσο τυχερές όσο εσύ…

Θήλασε το!