Η μαμά μου με κατακρίνει σε όλα!
Διαβάζω τις ιστορίες της κάθε κοπέλας στο eimaimama και παίρνω πολλές φορές κουράγιο για αυτά που μου συμβαίνουν. Ας μπω όμως στο θέμα…
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν μικρό γιο. Το πρόβλημα που έχω είναι η μαμά μου.
Με κατακρίνει σε όλα. Ποτέ δεν είχαμε καλή σχέση σαν μάνα με κόρη. Πάντα πίστευε ότι την ανταγωνιζόμουν και μου το είχε περάσει έντονα αυτό. Ποτέ δεν ήταν περήφανη για μένα, επηρεαζόταν από τρίτους και πάντα μου καταλόγιζε ευθύνες για όλα. Ακόμη και τώρα που έχω παντρευτεί και έχω και παιδί με κατακρίνει. Στο ντύσιμο, στα μαλλιά, στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού…
Με συγκρίνει συνέχεια με τα ανηψια της, όλο εκείνα είναι σωστά και έχουν σωστές οικογένειες. Εγώ είμαι όλο λάθος.
Να σημειώσω ότι τον άντρα μου δεν τον ήθελε, γιατί δεν τον είχε του χεριού της και για αυτό μου κοπανάει για τα ξαδέρφια μου και τις οικογένειές τους.
Βέβαια και ο άντρας μου της έδωσε αρκετές φορές αφορμή και τώρα τα λουζόμαστε…
Όλο αυτό πάει να με τρελάνει. Με έκανε να βλέπω με καχυποψία τους ανθρώπους που έχω γύρω μου, γιατί μου βάζει λόγια και θέλει να με ξεκόψει, ενώ εγώ δεν έχω δώσει δικαίωμα πουθενά. Έχω γίνει εχθρική και όλη την ώρα μαλώνουμε γιατί δεν έχει πει ΠΟΤΕ έναν καλό λόγο.
Τι να κάνω; Δεν έχω έναν άνθρωπο να με συμβουλέψει, να μιλήσω να τα βγάλω από μέσα μου. Στον άντρα μου δεν μιλάω, γιατί είναι πολλές φορές μάρτυρας των καυγάδων μας και νευριάζει και λέει κουβέντες. Με τα πεθερικά μου δεν έχω τόσο καλές σχέσεις, γιατί και αυτοί ανακατεύονται και καλή ώρα σαν τη μαμά μου είναι. Φίλες δεν έχω πολλές γιατί είμαι πολύ κλειστός χαρακτήρας. Ποτέ δεν έκανα εύκολα φιλίες (και αυτό μου το κοπανάει όλη την ώρα)
Ο πνευματικός μου λέει να κάνω υπομονή. ΠΟΣΗ ΥΠΟΜΟΝΗ;
Νιώθω ότι πνίγομαι, έχω κλειστεί στον εαυτό μου, δεν θέλω ώρες ώρες να βλέπω κανέναν.
Νιώθω ότι σε όλα είμαι λάθος.
Νιώθω ενοχές χωρίς λόγο.
Δεν μπορώ να χαρώ τον γάμο μου. Να νιώσω ελεύθερη να κάνω ότι θέλω εγώ.
Με έχει κάνει συνέχεια να είμαι μέσα στα νεύρα και να μην μπορώ να χαρώ τις οικογενειακές μας στιγμές. Και αν της επιτεθώ, μου λέει ότι δεν είμαι ευτυχισμένη στο γάμο μου και για αυτό έχω νεύρα.
Δεν αντέχω άλλο!
Φοβάμαι μην γίνω σαν αυτήν. Γιατί και η μαμά μου κάνει ότι της εκανε η γιαγιά μου.
Έπιασα κάποιες φορές τον εαυτό μου να φέρεται όπως φέρεται η μαμά μου.
Τι να κάνω για να νιώσω πλέον ότι είμαι άνθρωπος και έχω το δικαίωμα να είμαι ευτυχισμένη χωρίς κανείς να με κατακρινει;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ακριβώς τα ίδια περνάω και εγώ.. Ανακατεύετε πολύ ιδικά όσο αφορά το μεγάλωμα της μεγάλης μου κόρης η οποία ειναι 15 χρόνων... Η μητέρα μου μου φωνάζει συνεχώς για την κόρη μου και με κάνει να θυμωνω και να συζητώ με την κορη μου και μετα η μητέρα μου μου φωνάζει μπροστά στη κορη μου και ανερειτα οσα μου ειπε για αυτή και κάνουν μαζι ομάδα και μου μιλουν και οι δυο ασχημα. Έκανε την κόρη μου να μην με θελει αλλα ουτε και να με σέβεται.. Πλέον η κόρη μου δεν με υπολογίζει και ούτε με ακούει.. Κανονιζουν με την μητέρα μου χωρις να με ρωτησουν η σπλα να μου το πουν,διαφορα. Πχ παω σπιτι απο την δουλειά και ψαχνω την κορη μου και η μητέρα μου μου λεει πως πηρε την κορη μου σε μια φιλη της για να μείνει σπιτι τβς το σαββατοκύριακο. Και αλλα πολλα.. Και οταν μιλησω με την μητερα μου για αυτό ο πατερας μου, μου φωνάζει και αυτος και με λενε τρελή που θέλω να ξερω τι γίνεται με την κορη μου.. Μενω στο διπλανο σπίτι που βρίσκεται δίπλα απο τους γονείς μου και τους ακουω που μιλουν με την κόρη για εμένα και να της λένε ότι δεν είναι ανάγκη να παιρνει την άδεια μου για να κανει οτι διποτε. Την πηρε απο τα 12της και της εβαψε τα μαλλια της και εγω φώναζα αλλα το μονο που κατάφερα ειναι να ακουσω του κοσμου τις βρισιες και τες φωνες από ολους πως ταχα είμαι παραλογη και οτι δεν θέλω να είναι ομορφη η κορη μου. Αυτά ειναι το ενα απο τα εκατομμύρια που κάνουν. Το αποτέλεσμα είναι η κόρη μου να φύγει απο το σπιτι μου και ναφυγει απο εμένα και να μην μου μιλα.. Βλεπετε εγω ειμουν αυστηρη σε εισαγωγικά γιατι δεν ήθελα κσι δεν θεωρουσα σωστο απο τα 12 της να γυρίσει εξω μέχρι τις 1-2 τα ξημερώματα. Εχω ακομα δυο κοριτσακια αλλα δυστυχώς οι γονείς μου δεν τα ειδαν ποτε σαν εγγόνια τους.. Πάντα έκανα πραγματικά τα πάντα και παντα ειμουν υποδειγμα και μσθητη και φοιτητή αλλα ποτε μα ποτε δεν αμλγζα μια καλη κουβέντα. Ουτε ενα μπράβο ουτε χαρηκαν ποτε για μενα. Εκανα δυο εγχειρήσεις σπονδυλου, εχασα την δουλειά μου, έμεινα 3 χρόνια στο κρεβατι και μετα απο τρεις μηνες που γεννησα την μικρη μου κορη, εμεινα σε αναπβρηκο καροτσάκι. Ουτε τα μωρά μου μπορούσα να φροντίσω αλλα ούτε και τον εαυτο μου.. Και ουτε ηρθε η μητερα μου μια μερασπιτι μου να με ρωτήσει εαν θελω βοήθεια σε κατι η εαν τα μωρά μου έχουν φαει κατι... Ειμαστε ακριβως διπλα διπλα.. Έτσι μια μερα ήρθε η πεθερά μου σπιτι μου και με βρηκε στο πάτωμα να κλαιω με το βρεφος μου αγγαλια και την διχρονη κορη μου να κάθεται μαζί μου χάμω. Μετακόμισα σπιτι της για να μας φροντίζει μέχρι να μπορεσω να σταθω ξανα στα ποδια μου. Ειχε η πεθερα μου τα δυο μου κοριτσακια σπιτι της μέχρι να επεστρεφα απο το Ισραήλ που θα έκανα την δεύτερη επεμβαση μου. Οταν επεστρεψα με το καλο μετα απο ενα μηνα στο Ισραήλ ξανα πήγα στη πεθερα μου μέχρι να αναρρώσω. Μου στάθηκε περισσότερα απο μάνα. Επέστρεψα τελικά στο σπίτι μου με τα δυο μου κοριτσάκια. Προσπαθώ να μην εχω παρε δωσε με την μητέρα μου. Αλλα εχει καταφέρει να με πληγωσει ανεπανόρθωτα κσι να στρέψει την μεγάλη μου μορη εναντξον μου κσι να την μετατρέψει σε ενα άκαρδο, εγωιστικό πλάσμα που δεν ενδιαφέρεται οητε για την μητέρα της αλλα και ουτε για της αδερφουλες της. Αυτα ειναι μονο λίγα απο όσα παιρνω.. Νιώθω απιστευτα πληγωμένη γιατι εχτος του οτι δεν ενδιαφέρονταν ποτε για μένα, δεν μου σταθήκαμε στο πιο δυσκολο κομμάτι της ζωης μου.. Ήταν η φαση που περιμενες οτ η μανα σου θα σταθοταν διπλα σου η έστω να ένιωθε λίγη ελάχιστη λύπη που η κορη της έμεινε παραλυτη και οτι εαν δεν εβρισκε τα χρηματα θα τις εκοβαν το ποδι της. Ή τουλάχιστον περίμενα οτι θα νοιαχοταν για τα αλλα της δυο εγγονάκια τα οποια δεν ειμουν σε θεση να τα φροντισω.. Εύχομαι να μην νιωσεθ κανένας αυτα ολα τα ασχημα και λυπηρα που με εχουν κανει να νιώσω και ακομη με κάνουν... Ο Θεός να έχει καλά τα μωρά μου και ι δεν θελω τιποτε άλλο.. Ειναι η ζωη μου.. Μακαρι ο Θεός να με αξιωσει να τις δω να μεγαλώνουν και να με αφησει να στέκομαι διπλα τους σε οτιδήποτε και να χρειαστούν.να ειμσι παντα διπλα τους να υποστηριζω τα ονειρα τους τις ελπιδες τους..
Η μαμα σου θελει ενα ατομο να ριχνει τις χολες της...μανα δε σε κανει μονο το αιμα ..αν σου κανει κακο πρεπει να την αποβαλεις απο την ζωη σου γιατι να ξερεις θα γινεις ολοιδια .το ζω ολη μου την ζωη ..και η δικη μου ετσι ηταν βασανιζοταν επι χρονια απο την μανα της και δεν της εχει αφησει τιποτα καλο πλεον λες και μετενσαρκωθηκε η γιαγια μου μεσα της ..και αντι να πω, γιατι δυο φορες θεε μου ,απλα την εβγαλα απο την ζωη μου αλλα διακριτικα ...την απεφευγα δεν ειχα και πολλα πολλα και της ειπα κιολας μακρυα και αγαπημενες ..ετσι πρεπει να κανεις και εσυ και αφου δεν εισαι αξια και ολο σε μειωνει στειλτην στα ανηψια της ..αντε και στο καλο...γαιτι θα τρελαθεις και θα διαλυσεις τον γαμο σου και σε αυτο θα φταις μονο εσυ που δεν εκανες κατι ...
Signomi gia ta greekenglish mou alla den mporo allios. Distixos niothis egklovismeni st8 sxesi sou me ti mitera sou. Mia sxesi pou sou dini mono distixia. Den exei na kani an exei ton titlo tis miteras. Apo ti stigmi pou niothis etsi kopse kathe epafi. Skliri i lisi alla i monadiki. Epudi perasa paromia katastasi kalitera tha itan na pas se ena psixologo prota na ta vgalis apo mesa sou kai na pareis katallili kathodigisi.
Κλείσε τ'αυτιά σου.....Τώρα δεν είσαι μόνη......Πάτα πόδι και βγάλε το δυναμισμό που σίγουρα κρύβεις μέσα σου...Πίστεψε στον εαυτό σου και κάνε τους να τρίβουν τα μάτια τους από την αλλαγή σου......Μη μασάς κούκλα.....
Κοπέλα μου γλυκιά κατα την αποψη μου μια λυση υπαρχει οσο σκληρη κ αν ειναι. φυγε μακρια απο τη μαμα σου κ ζησε με την οικογενεια σου. οι γονεις μπορει να φερνουν παιδια στον κοσμο αλλα αυτο δεν τους καθιστα κ αξιους να υπαρχουν στη ζωη των παιδιων για παντα, αν θελεις να χαρεις τη ζωη σου με τη δικη σου πλεον οικογενεια βρες τροπο να την κρατησεις μακρια σας. το ξερω οτι ειναι δυσκολο ομως αν εχεις δοκιμασει τα παντα κ δεν εχεις δει αποτελεσμα δεν υπαρχει αλλη λυση. μεγαλωνεις ενα παιδι κ πρεπει να εισαι ηρεμη για να του προσφερεις οτι καλυτερο μπορεις κ δυστυχως η μαμα σου δεν σε αφηνει. μαθε να αποφαζιζεις εσυ για τη ζωη σου πλεον κ κανενας αλλος.
ENA ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ,ΕΠΕΙΔΗ ΕΖΗΣΑ ΚΑΙ ΖΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ,ΠΑΡΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ.ΠΛΕΟΝ ΜΕ ΨΙΛΟΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΚΙΑ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΜΟΥΡΜΟΥΡΑΝΕ.ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΗΡΕΜΙΑ,ΘΑ ΑΚΟΥΣΤΩ ΓΑΙΔΟΥΡΑ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΤΥΧΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΝΑ ΔΙΩΞΩ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ.......,ΒΑΛΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ!
ΚΑΤΑΡΧΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ.. ΜΟΥ ΔΩΣΑΤΕ ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΓΙΟ. ΑΠΛΑ ΘΕΛΩ ΝΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ 16 ΧΡΟΝΩΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑ ΑΛΛΟ. ΟΤΑΝ ΖΗΤΗΣΕ Η ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΝΑ ΠΑΜΕ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟ ΕΙΠΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΝΑ ΠΑΣ ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΑΚΟΥΤΕ??Η ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΣΗΚΩΣΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΨΗΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΟΥ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥ.. Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΔΕ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ ΤΡΕΛΛΕΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟ.. ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΕΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΛΗΚΙΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.. ΤΗΝ ΠΑΙΝΕΥΑΝΕ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΚΑΡΑΜΕΛΑ ΤΗΣ,ΟΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ.. ΕΤΥΧΕ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΦΙΛΗ ΤΗΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΠΕΙ ΟΤΙ Η ΚΟΡΗ ΣΟΥ ΔΕ ΣΕ ΕΜΙΑΣΕ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΟΥ ΔΑΧΤΥΛΑΚΙ.ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΗΜΟΥΝ 14 ΧΡΟΝΩΝ. ΑΚΟΥΕΙ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑΝ,ΑΦΟΥ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΟΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΙΚΡΟΧΟΛΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ,ΓΥΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΑΞΙΖΑ ΝΑ ΒΡΩ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΟΤΙ Ο ΓΑΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟΣ.. ΜΕ ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΑ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΠΙΣΗΜΑΝΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΝ.. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΘΥΜΩΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΕΚΦΕΡΕΙ ΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΕΣ.. ΗΜΟΥΝ ΕΓΚΥΟΣ ΔΟΥΛΕΥΑ ΚΑΙ ΕΝΩ ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΩ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ,Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΛΕΓΕ Ε ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΑΥΓΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ.. ΠΟΙΟΣ??Η ΙΔΙΑ ΜΟΥ Η ΜΑΝΑ.. ΓΕΝΝΗΣΑ ΠΡΟΩΡΑ ΓΥΡΝΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΛΕΓΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΗΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΗΤΑΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΠΡΟΩΡΑ.. ΠΡΙΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΜΕ ΣΥΖΗΣΑΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ.ΓΥΡΝΟΥΣΕ ΣΤΑ ΣΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΒΡΙΖΕ (ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΠΗΡΕ ΓΙΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΑΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΤΗΣ.) ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΕΓΡΑΨΕ ΜΗΠΩΣ ΤΗΣ ΔΩΣΑΜΕ ΑΦΟΡΜΗ?? Η ΜΟΝΗ ΑΦΟΡΜΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΔΩΣΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΟΠΩΣ ΕΙΠΑ ΤΑ ΛΟΥΖΟΜΑΣΤΕ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΧΤΗΚΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΟΙΚΙΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΤΟ ΚΟΠΑΝΑΕΙ ΤΣΑΤΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΧΩΡΙΣΜΟ. ΒΑΛΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΝΙΩΘΑΝ ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΠΗΡΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΣΠΙΤΙ.. ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟ ΚΟΠΑΝΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΛΕΩ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΤΗΣ ΕΔΩΣΕΣ ΑΦΟΡΜΗ ΤΩΡΑ ΘΑ ΤΑ ΑΚΟΥΣ,ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΗΓΑΜΕ ΝΑ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.. ΚΑΙ ΣΑΣ ΡΩΤΩ.. ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΕΝΝΑΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΦΕΡΕΣΑΙ ΕΤΣΙ?? ΕΓΩ ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ ΔΙΝΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕ ΘΑ ΤΟΥ ΛΕΙΨΕΙ ΠΟΤΕ Η ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΤΟΥ.. ΑΠΛΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕ ΜΠΟΡΩ.. ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΥ ΜΙΣΟΣ,ΚΑΙ ΘΥΜΟ ΓΙΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ.. ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΖΩΗ,ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΨΩ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗ ΒΛΕΠΩ ΚΑΝΕΝΑΝ.. ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ..
ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΚΑΙ ΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ......ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΩ.ΠΟΥ ΜΕΝΕΙΣ??ΕΓΩ ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΝ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ....ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ Π.ΦΑΛΗΡΟ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΣΤΗ ΘΗΒΑ.ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟΣ.ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΗ ΤΟΝ ΦΟΡΤΩΝΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΟΥ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΟ ΠΗΡΕ ΑΦΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΕ,ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΓΟΝΙ ΤΗΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΕΝ ΤΕΛΗ.ΜΕΝΕΤΕ ΚΟΝΤΑ?ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΙΣΩΣ ΑΝ ΤΟ ΕΝΟΙΚΙΑΖΑΤΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΑΤΕ ΑΛΛΟΥ ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ!ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ...
απομακρύνσου..μίλησε της ανοιχτά για όλα και εξήγησέ της ότι έχεις ανάγκη να απομακρυνθείς...δε θα της αρέσει, πάλι θα βγει από π'άνω κ θα σε βγάλει ότι είσαι λαθος εσύ αλλά κόψε της τον αέρα...και μια ψυχανάλυση δεν βλάπτει...κοινή ή καθεμιά μόνη της
Θα σου πω απλά μια συμβουλή και προσπάθησε να την περάσεις και στο/στα παιδί/ιά σου! Να είσαι σίγουρη ΕΣΥ για τις επιλογές σου και να μην περιμένεις την αναγνώριση από κανέναν. Γενικά μην περιμένεις τίποτα από κανέναν. Αν σου δώσουν, έχει καλώς, στηρίξου στα πόδια σου, νιώσε καλά με τον εαυτό σου και αν το καταφέρεις αυτό τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σε πειράξει!
ΑΝ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΓΚΗ ΠΧ ΝΑ ΣΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙΣ ΤΟ "ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ"; ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΜΑ ΣΟΥ,ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΘΑ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ,ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ.ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΡΕΛΛΑ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΖΗΤΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΩΣ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ
δοκίμασες να τη στραγαλίσεις??? :Ρ αστειεύομαι.. δε μου χει τύχει ανάλογη περίσταση για να ξέρω αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι έχεις χάσει τον εαυτό σου από όλο αυτό με τις συνεχεις κατακρίσεις σημιουργουνατι αμφιβολίες.. ίσως θα πρεπε να κρατήσεις τις αποστάσεις σου χωρίς φωνές και τσακωμούς απλά κάνοντάς τη να καταλάβει οτι αυτή είναι η δική ΣΟΥ οικογένεια και θα την κάνεις οπως θες εσύ. κανείς δεν έχει εγχειρίδιο της καλής ζωής και του σωστού γονέα και τα λάθη είναι ανθρώπινα και για να μαθαίνουμε. κι αν η μόνη απόλαυση των συγγενών σου είναι να σας μειώνουν και να σας κατακρίνουν οικογενειακώς υπάρχει μια πολύ ωραία έκφραση που λέει απο μακρυά κ αγαπημένοι. δε μου αρεσει να χάνονται οι συγγενείς αλλα τι να κάνεις οταν δε γινεται αλλιώς να διακυνδινεύσεις την οικογενειακη σου ευτυχία και ψυχική σας ηρεμια? θα κανεις οτι καλυτερο για σενα και την οικογενεια σου. αυτη που διαλεξες να φτιαξεις εσυ και που νιωθεις κοντα σου.. ολοι οι υπολοιποι περισσευουν..
Θα μπορουσα ανετα να τα εχω γραψει εγω ολα αυτα .Μα ΟΛΑ ομως.Αυτο που εφαρμοσα εγω ειναι το μακρια κ "αγαπημενες".Μενω σε αλλη πολη,βλεπομαστε σπανια,μιλαμε βεβαια στο τηλεφωνο καθημερινα αλλα λεμε τα τυπικα"τι κανετε,πως ειναι το παιδι ' κτλ Ετσι σωθηκα!!Μπορεσα επιτελους να γινω ο εαυτος μου ,να κανω ΟΤΙ θελω εγω κ η οικογενεια μου κ οχι οτι θελει η μανα μου.Με λιγα λογια εγινα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Δεν έχω απάντηση στην ερώτηση σου. Σου γράφω όμως γιατί είμαι κι εγώ μια κόρη μου η μάνα της την γέμισε κόμπλεξ κατωτερότητας, ποτυ όλες οι επιλογές μου έγιναν θεωρώντας δεδομένο ότι δεν μου αξίζει κάτι καλό, ότι εγώ θα είμαι πάντα αυτή που θα πρέπει να απολογείται σε όλους για τα πάντα. Μου έκανε πολύ κακό ο τρόπος που με μεγάλωσε, δυσκολεύομαι πολύ να ξεριζώσω από μέσα μου όσα δικά της στοιχεία με ενοχλούν, το παλέυω πολύ, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία. Ακόμη και σήμερα, όπως λες, με κατακρίνει για τα πάντα, αλλά κι εγώ κουράστηκα πια, την αγνοώ, η γνώμη της μου είναι εντελώς αδιάφορη, υπάρχουν, μην σου πω, στιγμές που την λυπάμαι, κυρίως γιατί δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει ποια είμαι, δεν θέλω τέτοια σχέση με τα παιδιά μου, και τώρα πια για αυτά παλεύω, όχι για την σχέση μου με την μάνα μου, αυτή ήταν πάντα προβληματική, δεν θα αλλάξει τώρα, ούτε εγώ θα την εκπαιδεύσω τώρα στα γεράματα. Θα κρατήσω εντελώς τυπική σχέση απέναντί της και όλα καλά και για τις δύο πλευρές, χωρίς τσακωμούς και φθορές. Συγκεντρώσου και εσύ στην οικογένεια σου και αγνόησέ την.
Καλημέρα. Δεν είσαι μόνη σου σ' αυτό που περνάς με την μητέρα σου κ εννοώ ότι όλες μας πολλές φορές νιώθουμε ότι η μαμάδες μας κρίνουν κάθε κίνηση μας. Βέβαια σε εσένα ίσως η μαμά σου το έχει πάει ένα βήμα παρά πέρα. Εγώ προσωπικά έχω ζήσει πολλές τέτοιες σκηνές με την μητέρα μου κ πολλές φορές νιώθω ότι με κατακρίνει κ ότι δεν είναι με τίποτα ευχαριστημένη. Η μητέρα μου είναι μια δυναμική γυναίκα κ πάντα θα λέει αυτό που σκέφτεται κ αυτό που νιώθει. Δεν το κάνει με κακία όμως, με σκοπό να πληγώσει τον άλλον γιατί από την άλλη είναι ένας πολύ τρυφερός άνθρωπος, δοτικός, φιλότιμος, συναισθηματικός. Είναι γυναίκα που λέει την γνώμη της. Στο παρελθόν πληγωνόμουν πολύ από διάφορα που μου έλεγε, ένιωθα συνέχεια ότι την απογοήτευα... τώρα πια που έχω μεγαλώσει έχω μάθει να μην τα πέρνω βαρέως όλα αυτά που μου λέει, να τα επεξεργάζομαι καλύτερα στο μυαλό μου, όταν νιώθω ότι με αδικεί, ότι είναι λάθος της το λέω (τώρα πια της το λέω, παλιά δεν μιλούσα, αλλά όχι πια) κ να σκέφτομαι στην τελική ότι τα λέει για το καλό μου γιατί ξέρω ότι με αγαπάει όσο τίποτε άλλο στον κόσμο όπως την αγαπώ κ εγώ!!! Όπως καταλαβαίνεις είναι κάτι που το περνάμε όλα τα κορίτσια με τις μαμάδες μας, είναι κάτι μεταξύ μαμάς κ κόρης. Εγώ θα σου έλεγα να προσπαθήσεις να ενδυναμωθείς, δηλαδή αν είσαι εσύ δυνατή σαν άνθρωπος, αν είσαι δυνατή μέσα σου τότε τίποτα δεν θα σε πειράζει γιατί θα ξέρεις πως να αμυνθείς, δεν θα τα αφήνεις να σε επηρεάζουν κ το κυριότερο θα ξέρεις πως να αντιμετωπίσεις κ πως να μιλήσεις στην μητέρα σου. Πρέπει σιγά σιγά να φτάσεις στο σημείο να μπορείς να αντιμετωπίζεις κ να μιλάς στην μητέρα σου χωρίς να αφήνεις τα λόγια της να σε επηρεάζουν, τουλάχιστον όσο λιγότερο γίνετε. Ίσως θα μπορούσες να μιλήσεις κ σε μια ψυχολόγο, σίγουρα θα σε βοηθήσει πολύ κ ακόμα πιο σίγουρα θα σε βοηθήσει περισσότερο απ' ότι εμείς γιατί ότι σου λέμε εμείς είναι βάση στις δικές μας προσωπικές εμπειρίες οι ψυχολόγοι έχουν μια διαφορετική κ πιο επαγγελματική κ πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση. Κάτσε κ σκέψου κ αναλογίσου κ επεξεργάσου αυτά που σου έχει πει η μητέρα σου κατά καιρούς, γιατί τα λέει; ποίο το νόημα τους; μήπως σε κάποια σημεία έχει κ δίκιο; που έχει άδικο; Γενικώς μην τα αφήνεις να σε επηρεάζουν έτσι χωρίς να τα επεξεργάζεσαι πρώτα. Μήπως όταν ήσουν πιο μικρή είχες κάνει κάποιες λάθος επιλογές στην ζωή σου κ γι' αυτό σου μιλάει έτσι η μητέρα σου; Γιατί αυτό συμβαίνει σε εμένα κ το κατάλαβα, κατάλαβα ότι η μητέρα μου μου έλεγε κάποια πράματα επειδή στο παρελθόν όταν ήμουν μικρότερη είχα κάνει κάποιες λάθος επιλογές κ γι' αυτό θεωρεί ότι θέλω καθοδήγηση κ ότι αυτή πρέπει να μου λεέι τι να κάνω κ πως. Όμως, τώρα πια έχω μεγαλώσει κ τις δείχνω με την συμπεριφορά μου κ τις επιλογές μου ότι έχω ωριμάσει κ ότι ζω διαφορετικά κ ότι φέρομαι υπεύθυνα κ αυτό η μάνα μου το βλέπει, το νιώθει, το αντιλαμβάνεται οπότε με αντιμετωπίζει κ διαφορετικά κ ξέρει πια ότι μπορώ να βασίζομαι στον εαυτό μου κ ότι δεν χρειάζομαι πια την δικιά της βοήθεια κ καθοδήγηση. Μήπως κάτι παρόμοιο συμβαίνει κ στην δικιά σας περίπτωση οπότε θα έπρεπε σιγά σιγά να αρχίσεις να το αλλάζεις αυτό; Επίσης αφού τα επεξεργαστείς όλα αυτά νομίζω ότι το επόμενο βήμα σου είναι να της μιλήσεις, να της μιλήσεις ξεκάθαρα κ με αυτοπεποίθηση κ να της πεις ότι δεν μπορεί πια να σου μιλάει έτσι κ να σε αντιμετωπίζει έτσι κ ότι ούτε τον άντρα σου μπορεί να αντιμετωπίζει έτσι, να της δείξεις ότι πλέον είσαι ενήλικας, μια ώριμη κατασταλαγμένη υπεύθυνη γυναίκα κ ότι έχεις πλέον την δικιά σου οικογένεια κ ότι εσύ είσαι αυτή που θα πέρνει τις αποφάσεις στην ζωή σου κ ότι εσύ κ ο άντρας σου είστε αυτοί που θα παίρνετε τις αποφάσεις για την οικογένεια σας κ ότι αυτή δεν μπορεί να αναμινγύεται με αυτόν τον τρόπο στην οικογένεια σου κ ότι όποτε εσύ νιώθεις ότι χρειάζεσαι την συμβουλή της κ την βοήθεια της τότε θα της την ζητάς. Ότι στην οικογένεια σας έχει την θέση της γιαγιάς, δηλαδή να παίζει με το παιδί, να του λέει ιστορίες, να το προσέχει, να το κανακεύει, να το κακομαθαίνει (λίγο) κλπ κλπ Ίσως θα μπορούσες να κανονίσεις (αν το δεχτεί αυτό η μητέρα σου) να συναντηθεί η μητέρα σου με τον πνευματικό σου κ να της μιλήσει λίγο. Αν το δεχτεί μπορεί να βγει κάτι από αυτό, ποτέ δεν ξέρεις! Επίσης τι αφορμες έχει δώσει ο άντρας σου στην μητέρα σου; Μήπως κάπου φταίτε κ εσείς; Μήπως κάπου, κάπως έστω κ λίγο έστω κ άθελα σας τις έχετε δώσει αυτό το δικαίωμα να σας μιλάει έτσι; Επίσης ένας από τους λόγους που συνεχίζει κ φέρεται έτσι είναι γιατί βλέπει πόσο σε επηρεάζει κ ότι στην τελική αυτό που θέλει μάλλον το καταφέρνει, γι' αυτό εσύ δεν πρέπει να το αφήνεις να το καταλαβαίνει αυτό, ότι σε επηρεάζει έτσι κ μέ τέτοιο άσχημο τρόπο, μάλλον με τέτοια άσχημη κατάληξη. Είναι αυτό που σου είπα εξαρχείς, πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου, να ενδυναμωθείς, να οπλιστείς με αντοχή κ ψυχική ανθεκτικότητα, μόνο έτσι θα μπορέσεις να αντιμετωπίσεις την μητέρα σου αποτελεσματικά. Καλή επιτυχία με την μητέρα σου. Είμαι σίγουρη ότι αν πρώτα τα βρεις με τον εαυτό σου μετά θα τα βρεις κ με την μητέρα σου!!!
Καταρχήν φίλη πρέπει να το πάρεις (αλλιώς) !!!! Την ζωή την φτιάχνουμε εμείς !!!! Σε αυτό το επίπεδο που μιλάμε τώρα !!!! Τα περιθώρια τα αφήνεις εσύ !!!! Άρα πρέπει να τα στενεψεις !!!!! Στην οικογένεια μας καλώς η κακώς ...... Για κάποιους, εμείς βάζουμε τα πρέπει και τα όχι !!!! Η ζωή ειναι τόσο σύντομη και ανατρεπώμενη που κάποιες τέτοιες ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ πρέπει να τις προσπερνάς !!! Δυστυχος οι περισσότερες αιτίες για καυγά μέσα στην οικογένεια ειναι οι τρίτοι , άρα τους αφήνεις στο περιθώριο όσο χρειάζεται !!! Δεν μιλάω εκ του ασφαλούς εκ πείρας σε άλλο επίπεδο !!!!!! Ελπίζω να βοήθησα !!!!!!
σιγουρα στην περιοχη σου θα υπαρχει ενα κεντρο ψυχικης υγειας. μιλησε με καποιον. χρειαζεσαι στηριξη και μονο καποιος ειδκος μπορει να στην παρεχει. μη το φηβηθεις. ειναι ισως το πιο σοβαρο πραγμα που εκανα στη ζωη μου, μπορει να μην διορθωσα τα παντα, αλλα ξερω τουλαχιστον γιατι το κανουν. τολμησε το!!!
Έχεις τη δύναμη να γίνεις καλύτερη μανούλα και να μη κανείς στο παιδί σου αυτά που σου έκαναν και σε πληγωσαν. Αυτα που έχει να λύσει η μαμα σου είναι με τον εαυτό της, όχι μαζί σου πια.Στο εγγυώμαι. Συγχώρεσε τη, γιατί δεν είχε τη δύναμη να συγχωρήσει τον ίδιο της τον εαυτό για διαφορά λάθη που προφανώς την βαραίνουν και έστρεψε σε σένα και πάψε να υπιφερεις
Αχ, αυτές οι μανάδες! Πέτα από τις πλάτες σου ότι σε βαραίνει...όχι τη μάνα σου αλλά αυτα που σου λέει ναι. Καταρχήν δεν έχει αντικειμενική άποψη του τι κανείς και του ποια είσαι. Το γεγονός ότι σε κρίνει παντα αρνητικά δεν έχει να κάνει με σένακαι το πως είσαι στην πραγματικότητα αλλα με το πως βλέπει η ίδια τον εαυτό της. Τα παιδί παιδιά είναι ο καθρέφτης μας.
Καλή μου φίλη η ιστορία σου μοιάζει πάρα πολύ με την δική μου. Κι εμένα η μητέρα μου με συγκρίνει συνέχεια με τα ανίψια της και δυστυχώς και εμένα δεν τον ήθελε και συνεχίζει να μην θέλει τον άντρα μου. Έχω κι εγώ δύο μικρά παιδιά και την έχω κι εγώ πάνω από το κεφάλι μου συνέχεια να με κατακρίνει για τα πάντα χωρίς λόγο. Εγώ δυσκολεύτηκα πάρα πολύ για να ξεφύγω από όλη αυτή την κατάσταση αλλά ευτυχώς τα κατάφερα. Καταρχήν σίγουρα θέλει υπομονή αλλά θέλει και δραστικά μέτρα για να ξεφύγεις από όλη αυτή την κατάσταση που μόνο κακό σε σένα μπορεί να κάνει και στην οικογένειά σου. Πρώτα από όλα σταμάτα να εκνευρίζεσαι με όλα όσα σου λέει όσο αρνητικά κι αν είναι αυτά. Πάρε απόφαση ότι αυτός είναι ο χαρακτήρας της μητέρας σου και ότι δεν πρόκειται να αλλάξει. Αν το καταφέρεις αυτό τότε έχεις κάνει το πιο σημαντικό βήμα. Έπειτα ξεκίνα με όμορφο τρόπο να απομακρύνεσαι σιγά σιγά από εκείνη (να μην έχεις δηλαδή καθημερινές επαφές μαζί της) με αφορμή μια βόλτα με το παιδάκι σου, μια επίσκεψη μιας φίλης σου στο σπίτι ή έστω ενός συναδέλφου του άντρα σου έστω κι αν αυτό είναι ψέματα. Με αυτόν τον τρόπο έστω κι αν δεν το θέλει σιγά σιγά θα το πάρει απόφαση ότι έχεις αποκτήσει πλέον την δική σου ζωή, τις δικές σου συνήθειες που καλύπτουν τις δικές σου ανάγκες και της οικογένειάς σου είτε της αρέσει είτε όχι. Όταν πάλι θα βρίσκεστε και θα αρχίζει να σε κατακρίνει το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις εσύ είναι να παραμείνεις ήρεμη και ψύχραιμη. Θα πρέπει να της απαντάς κάθετα και λακωνικά με τέτοιο τρόπο ώστε να μην της δίνεις λαβή για συνέχεια της συζήτησης π.χ. θα σου λέει να πας να φτιάξεις τα μαλλιά σου γιατί δεν της αρέσουν εσύ με κάθετο ύφος αλλά όχι εκνευρισμένα θα της απαντάς ότι έτσι σου αρέσουν εσένα και έτσι θα τα αφήσεις. Επειδή κι εμένα η μητέρα μου είναι ακριβώς όπως η δική σου από την εμπειρία μου κατάλαβα ότι πρέπει να την αντιμετωπίζω με τέτοιο τρόπο ώστε να μην της δίνω λαβή για συνέχεια του καβγά γιατί με αυτό τροφοδοτείται και παίρνει περισσότερο θάρρος. Μην το παίρνεις ως απόρριψη γιατί αυτό θα σε ρίχνει συνέχεια ψυχολογικά και είναι πολύ μεγάλο λάθος. Το θέμα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απλό. Είναι ο χαρακτήρας της τέτοιος, είναι ο τρόπος της τέτοιος και δεν μπορείς να τον αλλάξεις. Απλά πρέπει να το πάρεις εσύ απόφαση και να συνεχίσεις την ζωή σου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο χωρίς να προσπαθήσεις να την αλλάξεις αλλά και χωρίς να της δίνεις αέρα για να επεμβαίνει πλέον στην ζωή που εσύ επέλεξες να κάνεις. Είναι μητέρα σου και θα συνεχίσεις να την αγαπάς, απλά... σε αυτές τις περιπτώσεις καλό θα είναι να έχεις μία πιο αραιή επαφή από ότι έχεις τώρα. Όσο δεν εκνευρίζεσαι εσύ με αυτά που σου λέει τόσο εκείνη θα εκνευρίζεται περισσότερο αλλά στο τέλος θα το πάρει απόφαση ότι δεν έχει πλέον άτομο να καβγαδίζει και θα βρει αλλού διέξοδο. Υπομονή λοιπόν αλλά και δράση για να ξεμπερδεύεις με αυτό το θέμα.
χρειαζεσαι βοηθεια ψυχολογου, για να ξεπερασεις την καθήλωσή σου αυτή.δεν ειναι φυσιολογικο να επηρεαζεσαι τοσο και να σε στενοχωρει ετσι η κριτικη της μαμας.εισαι μεγαλη πια και πρεπει να ανεξαρτητοποιηθεις.
Καλημέρα, φιλενάδα! Κυνικό, αλλά απλό: απομάκρυνέ την. Πρακτικά και ψυχικά. Αν δεν ήταν η μάνα σου και ήταν μια γνωστή σου αυτό θα έκανες... κάντο λοιπόν ούτως ή άλλως. Δε λέω να μη μιλιέσαι, αλλά μία φορά στο τόσο τα τυπικά αρκεί. Ούτως ή άλλως έχεις πια τη δική σου οικογένεια. Και προσπάθησε να μη σε πτοούν οι επικρίσεις της τόσο, γιατί αυτό δείχνει ότι κατά πάσα πιθανότητα ενισχύουν δικές σου ανασφάλειες. Αν αισθάνεσαι καλά για τις επιλογές σου, δε χρειάζεσαι κανέναν να σου τις επιβεβαιώσει, έτσι δεν είναι? Απαγκιστρώσου απ' την ανάγκη επιβεβαίωσης (που όλοι έχουμε) - θέλει πολύ δύναμη, πολύ αυτοπεποίθηση και πολύ κουράγιο, αλλά γίνεται! Στην τελική, είναι η δική σου ζωή, έχεις δικαίωμα και στα λάθη σου και στα στραβά σου και στα σωστά σου. Δεν είναι διαγωνισμός και οπωσδήποτε δεν έχεις ανάγκη τη βαθμολογία κανενός - ούτε της μάνας σου! Αγωνιστικούς χαιρετισμούς!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΠΛΩΣ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΥΠΙΚΗ ΣΤΙΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΣΟΥ..ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΠΟΛΥ ΣΟΦΑ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΔΕΙΞΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΞΟΥ ΟΤΙ ΠΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΜΑ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΣΟΥ ΑΛΛΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ Η ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ,ΔΗΛΑΔΗ 2 ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΠΑΡΑΞΕΝΕΥΟΥΝ,ΚΑΝΟΥΝ ΛΑΘΗ ΑΛΛΑ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ,ΟΙ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΑΥΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΝΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!
Οι ανθρωποι δυσκολα αλλαζουν. Επισης πρεπει να δεχομαστε τους αλλους οπως ειναι και οχι να τους φερνουμε στα μετρα μας. Η μαμα σου δεν θα αλλαξει ποτε και μαλιστα στην ηλικια που ειναι. Γι'αυτο τον λογο πρεπει να την απομακρυνεις απο κοντα σου εφοσον κανει κακο στην ψυχολογια σου. Εννοειται οτι θα εχετε επαφες, μανα σου ειναι, αλλα απο μακρυα και αγαπημενες. Και δεν χρειαζεται να της τα λες ολα. Οσον αφορα σε εσενα προσπαθησε να ηρεμησεις και να αποβαλεις καθε παρομοια συμπεριφορα. Σου ευχομαι ολα να πανε καλα.
ΠΟΛΛΕς ΦΟΡΕΣ ΜΑΣ ΦΑΙΝΕΤΕ ΒΟΥΝΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ .ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ .ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑ ΕΙΠΑ ΟΣΟ ΗΣΥΧΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΔΛΔ ---------ΤΕΛΟΣ ΕΙΜΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΕΓΩ ΓΟΥΣΤΑΡΩ Η ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΟΙΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΕΙΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ .ΑΣΕ ΜΕ ΚΑΙ ΑΝ ΦΑΩ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΜΟΥ ΕΓΩ ΤΟ ΕΠΕΛΕΞΑ .------ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΠΛΕΟΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΩ ΠΛΕΟΝ ΜΟΛΙΣ ΠΑΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΑΠΑΝΤΩ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΒΕΙ ΑΜΕΣΩΣ
ίσως θα πρέπει να συμβουλευτείς έναν ψυχολόγο... αυτές είναι δύσκολες καταστάσεις και δεν ξεπερνιούνται έτσι απλά..