Νιώθω πολύ μόνη
Είμαι η Κατερίνα και έχω μια μπεμπούλα 4 μηνών…
Είμαι απο επαρχία και βρίσκομαι λίγα χρόνια στην Αθήνα… Ήρθα για σπουδές και δουλειά, γνώρισα τον άντρα μου, παντρευτήκαμε και έτσι έμεινα εδώ… Ήρθε στον κόσμο και η κορούλα μας, κάτι που λαχταρούσαμε πολύ..
Το θέμα μου είναι οτι νιώθω πολύ μόνη… Ο άντρας μου δουλεύει πολλές ώρες και έτσι λείπει όλη μέρα.. Κάποιες «φίλες»που είχα κάνει εδώ, μόλις παντρεύτηκα και έμεινα έγκυος, εξαφανίστηκαν ώς δια μαγείας! Δεν ξέρω τον λόγο και ούτε με ενδιαφέρει να σας πώ την αλήθεια.. Απο τον κύκλο του άντρα μου, εχουμε 2-3 ζευγάρια που βρισκόμαστε που και που όταν υπάρχει χρόνος καθώς και εκείνοι εργάζονται και μένουν σε άλλες περιοχές.. Έτσι, είμαι ολομόναχη…
Eδώ δεν έχω κανέναν δικό μου άνθρωπο… οι γονείς μου, οι καλοί φίλοι μου επαρχία… Mιλάμε βέβαια στο τηλέφωνο, μέσω facebook, αλλά δεν είναι το ίδιο.. Mου λείπει η άμεση, η ανθρώπινη επαφή… Nα έχω μια φίλη, να παμε μια βόλτα, για ενα καφέ, να έρθει σπίτι να κάτσουμε… Nιώθω μοναξιά, να πνίγομαι πολλές φορές γιατί και απο βοήθεια μηδέν… Mονο αδιαφορία και προβλήματα απ’ την πλευρά του άντρα μου. Ενώ τουλάχιστον θα μπορούσα να έχω τα πεθερικά μου και να πηγαίνω εκεί κάποιές φορές ,να λέω μια κουβέντα (μένουμε και δίπλα).
Προς Θεού, είμαι πολύ χαρούμενη με το παιδάκι μου και απολαμβάνω που έγινα μαμά και φροντίζω την μπεμπούλα… Δεν θέλω να παρεξηγηθώ… αλλά ωρες ωρες με πιάνει μια μελαγχολία και τα σκέφτομαι όλα μαύρα… Πέρασα επιλόχεια κατάθλιψη μετα την γέννα και φοβάμαι πολύ μην περάσω ξανά τέτοια κατάσταση…
Έχει βρεθεί κάποια απο εσάς σε παρόμοια φάση;
Θα μου έκανε λέτε καλό να μιλήσω με κάποιο ειδικό;
Να χαίρεστε τα παιδάκια σας και sorry αν σας κούρασα…
Eυχαριστώ
Μαμά Κατερίνα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καλησπερα κορίτσια το ονομα μου ειναι σωτήρης και ειμαι 28 ετων..μενω και εργαζομαι στην αθηνα και με την κοπελα μου ειμαστε μαζι σχεδον 2 χρονια...τον φεβρουαριο μαθαμε οτι η κοπελα μου ειναι εγκυος και οταν το ακουσα πελαγωσα.ενιωθα οτι δεν ημουν ετοιμος να γινω μπαμπας απο τωρα..εξηγησα στην κοπελα μου πως δεν ηταν η ωρα μας να γινουμε γονεις ενω ειχαμε τοσα πολλα θεματα να λυσουμε..αλλα ποιος ημουν εγω που θα αποφασιζα το μελλον του μωρου μου...μετα απο μια βδομαδα μαλωματων πηρα την αποφαση να μεινω διπλα στην κοπελα μου και να κρατησουμε μαζι το αγορακι μας και να το μεγαλωσουμε με αγαπη δινοντας του πολυ χαρα...παρολα αυτα η καταθλιψη δεν αργησε να ρθει..επι ενα μηνα δεν επικοινωνουσαμε νιωθαμε ξενοι στο ιδιο σπιτι...ειχαμε χασει την επικοινωνια μας και ολο αυτο μας εκανε να τρελαινομαστε ακομη περισσοτερο...για ενα μηνα κατοπιν συζητησεως αποφασισαμε να ανεβει στους δικους της γτ εκει ενιωθε ασφαλεια και μπορουσε να ηρεμησει...καθε μερα την επαιρνα τηλεφωμο να μαθω για το μωρακι μας ..ενιωθα τοσο μονος σ αυτο το σπιτι..ειχα χασει τη διαθεση να κανω τα παντα απο μια απλη βολτα με φιλους μεχρι και να δουλεψω...περιμενα πως και πως να επιστρεψει..αυτος ο ενας μηνας μου φανηκε αιωνας...και επιτελους γυρισε...ενιωθα ξανα χαρουμενος και γι αυτην αλλα και για τι μωρο μας που ειχα να το νιωσω ολο αυτο το διαστημα....εχει περασει νιαμιση βδομαδα απο τοτε που γυρισε πισω και ενω ολα εμοιαζαν ομορφα και καναμε σχεδια για το μωρο κοιτουσαμε πραγματακια γι αυτο η αποσταση και η ελειψη επικοινωνιας ειναι για ακομη μια φορα στο κατωφλι...τι μπορω να κανω για να της δειξω οτι δεν με νοιαζει τιποτα αλλο περα απο αυτην και το μωρο μας?
καλησπερα Κατερινα μου! πρωτη φορα επισκεπτομαι την σελιδα αυτη και επεσα πανω στην ιστορια σου!! θα ηθελα να σου πω το ποσο 'ιδια' ακουγεσαι με εμενα πριν κατι μηνες... θα ηθελα πολυ να μοιραστω την δικη μου ιστορια μαζι σου ελπιζοντας οτι θα μπορεσω με αυτον τον τροπο να σου διξω μια αλλη οπτικη γωνια!! Αν τελικα θελησεις να μιλησουμε μπορεις να μου στειλεις στο Skype : maria.tsounou !! καλη συνεχεια σε ολους!
Κατερίνα μου γεια σου και πάλι,ελπίζω να άλλαξε λίγο η ψυχολογία σου και να πήρες λίγο κουράγιο τελικά είμαστε πολλές κοπέλες που νιώθουμε έτσι. Φυσικά και μπορούμε να κανονίσουμε μαμαδοσυναντηση!! Το e-mail μου είναι afroditixristou@yahoo.gr αν θέλεις στείλε μου!
Ζω στην πόλη μου, κοντά στους δικούς μου, έχω δυο κόρούλες 6 1/2 και 4 1/2 ετών. Βλέπω κόσμο, μιλάω με κοσμο, οι δικοί μου ειναι πάντα δίπλα μου, αν και θα ήθελα λίγο περισσότερο την συμμετοχή του άντρα μου σε ότι αφορά τα παιδιά, άσχετο αυτό βέβαια, είναι άλλο θέμα. Θέλω να πω πως δεν μου λείπει η παρουσία των ανθρώπων δίπλα μου.Παρ'όλα αυτά νιώθω πολύ πολύ πολύ μονη και αυτή πιστεύω είναι χειρότερη μοναξιά!
Αχ Mαριαλένα, ξέρω τι εννοείς. Μας συμβαίνει σε πολλούς αυτό. Δύσκολα βρίσκεις ανθρώπους να τους πεις αυτά που νιώθεις χωρίς να σε κριτικάρουν. Στους γονείς σου δε πολύ δύσκολα θα τα πεις, ακόμη κι αν είναι τέλειοι και δεν ασκούν καμία κριτική. Εμένα με τον καιρό μου συνέβη το εξής: Δε νιώθω πια την ανάγκη να λέω τα πάντα. Ας πούμε χτες πήρα μια τεράστια απογοήτευση και αφού έκλαψα, περπάτησα τη μισή Αθήνα, μου πέρασε λίγο και ηρέμησα κάπως, το είπα στον άντρα μου και στη μαμά μου. Αλλά το ζόρι το πέρασα μόνη μου και για πρώτη φορά συνειδητοποίησα ότι μπορώ να το κάνω αυτό. Είχα συνηθίσει να λέω τα πάντα και να τρέχω γρήγορα για συμπαράσταση. Τώρα για πρώτη φορά κατάλαβα πως μπορώ να αντιμετωπίζω κι από μόνη μου κάποια πράγματα που με στενοχωρούν. Και το άλλο που έχει συμβεί είναι ότι έχω βρει ανάμεσα στους γνωστούς-φίλους μερικούς ανθρώπους που πραγματικά ακούνε χωρίς να σε στήνουν στον τοίχο. Πρώτα ανοίχτηκα εγώ (πολύ διστακτικά στην αρχή γιατί δεν ξέρεις τι ψυχή κουβαλάει ο καθένας και ειδικά αν είστε στην ίδια γειτονιά ή έχετε τον ίδιο κύκλο το σκέφτεσαι 2 φορές πριν ξεκινήσεις να ανοίγεσαι). Σιγά-σιγά άρχισαν να μου λένε κι αυτοί τις δικές τους σκέψεις/προβλήματα/ανησυχίες. Έχουμε χτίσει πιστεύω μια σχέση εμπιστοσύνης και μπορείς να μιλήσεις μερικές φορές που σε προβληματίζει κάτι. Για μενα μου είναι ακόμη πολύ σημαντικό να έχω ανθρώπους να μιλάω λίγο ουσιαστικότερα, γιατί νιώθω ακόμη αρκετά μεγάλη την ανάγκη να μοιράζομαι τους προβληματισμούς μου. Αλλιώς νιώθω αυτή τη μοναξιά που περιγράφεις. Μακάρι να βρεις 2-3 ανθρώπους να κερδίσουν την εμπιστοσύνη σου και να μπορείτε να συζητάτε και λίγο πιο προσωπικά πράγματα από τα τυπικά.
Κοριτσια σας ευχαρισω πολυ για τις απαντησεις κ τις συμβουλες σας κ για την υποστηριξη φυσικα!!!!Να ειστε ολες καλα κ να χαιρεστε τις οικογενειες σας!!! Μακαρι να μπορουσα να απαντησω σε καθε μια ξεχωριστα!!! Μιας κ βλεπω οτι πολλες κοπελες βρισκονται στην ιδια φαση, οσες μενουν Αθηνα, μπορουμε να κανονισουμε μαμαδοσυναντηση!!!!γιατι οχι??...
Γεια σου Κατερίνα!!ειμαι μαμά μιας μικρής 21 μηνών..συμβουλή άλλη εκτός από αυτές που πολύ σωστά σου έχουν δώσει δεν εχω να σου δώσω..εχω κ εγω ανάγκη ομως από μαμαδοφιλες...αν θέλεις μιλάμε στο Facebook αρχικά...poppy tsolakidou θα με βρεις..θα χαρώ..φιλάκια!!
ax koritsia kai gw ta idia pernaw kai vlepw pws den eimai h monh .tria xronia sthn athina den exw kanenan goneis files petherika makria.oi files apo th doyleia exafanisthkan kai as lene merikes oti theloyn allazoyn ta endiaferonta mas.o mpemphs moy einai 6 mhnwn kai arxizoyme deila deila tis voltes sta parka.anypomonw na megalwsei den mporw allh monaksia.
Το εχω περασει κι εγω, και απ οτι εχω συζητησει με μαμαδες, η πλειοψηφια το περναει.. Οι "φιλοι" χανονται, οταν δεν βρισκεσαι στην ιδια φαση ζωης. Η ξαδερφη μου, οταν ημουν ακομη εγκυος μου ειχε πει ¨θα δεις που με τον καιρο θα κανετε μονο παρεα με οιογενειες, γιατι μονο οσοι εχουν παιδια θα σας καταλαβαινουν! προσπαθησε να συναναστραφεις με μαμαδες του περιγυρου, θα εχετε και κοινα θεματα, πχ στις κουνιες, στον παιδιατρο κτλ. εγω εκει εκανα νεες παρεες, με θεματα που παλια μ εκαναν να χασμουριεμαι, και τωρα που ειμαι μαμα, ειναι τα μονα που μ ενδιαφερουν : τα παντα γυρω απ τα μωρακια μας. Επισης, να σου πω οτι κι εγω βαριομουν, και περασα καταθλιψη με το πρωτο, ηρθε ομως γρηγορα το δευτερο μωρακι μας- τελικα ολα συμβαινουν για εναν σκοπο στη ζωη!!- και δεσαμε ως κοικογενεια! Ουτε χρονος για καταθλιψεις, ουτε τιποτα, μονο πολυ αυστηρο προγραμμα, να μπουν ολα σε μια σειρα για να προλαβαινουμε, και ποσο διαφορετικα με τα 2!! ειναι πολυ πιο χαρουμενο το σπιτι, και παιζουν και μεταξυ τους κι εχεις περισσοτερο χρονο για τον εαυτο σου. Ειναι ακομη νωρις, και εισαι σε μελαγχολικη φαση. Οταν το μωρακι σου γινει παιδι, και σου απευθυνει τον λογο, και μιλατε, και κανετε μαζι πραγματα, ζωγραφικη, χειροτεχνιες, παιχνιδια, παζλ, ολα αυτα θα ειναι παρελθον και καθε στιγμη με το παιδι θα ειναι απολαυση!!! Υ.Γ. Μη δινεις σημασια σε κομπλεξικα ατομα που επιτιθενται, οπως η παραπανω, εχουν σκοπο μονο να μειωνουν τους αλλους ωστε να εξυψωσουν τη δικη τους μιζερια!
Κοριτσια εγώ είμαι 20 χρόνων ζω ενάμισι χρόνο στην Γερμανία είναι και οι δικοί μου βέβαια εδώ φιλες δεν έχω.. .η μπέμπα μου είναι 1 χρόνων.... Την μισή μέρα την κάνω βόλτες μετά δουλειές σπίτι και όταν την κοιμιζω κάνω μια ώρα γυμναστική είναι κάτι που μου αρέσει και μου δίνει ζωντάνια και ενέργεια... Όλες οι φίλες μου βρίσκονται στην Ελλάδα τι να κάνουμε υπομονή....τον άντρα μου τον βλέπω μετά το μεσημέρι... ειλικρινά αν δεν είχα την μπέμπα εδώ δεν θα άντεχα....τα παιδιά είναι ευλογία Θεού... Αλλά ωραία θα ήταν να είχες και φίλες στο εξωτερικο ο κόσμος είναι περίεργος δεν είναι σαν τους ανθρώπους που γνωρίζουμε καλα...γνώμη μου βρες κάτι να κάνεις για τον εαυτό σου που να σε ευχαριστεί..
Kalhspera Katerina kai na th xairesai th mpompou sou... Ki ega perasa ta idia kathws exoume metaferthei 3 xronia twra sto ekswteriko lwgo ths douleias tou antra mou. Afhsame pisw goneis kai filous. Ki ekeinos mexri prosfata douleue ws arga polles fores kai s/k. Emeina egkuos edw ki exoume enan naziarh antrako 15 mhnwn. Perasa ki egw polles monaksies olh mera monh mou na frontizw paidi, spiti,pswnia.... Se mia polh broxerh. Opote eixe kalh mera skeftomoun "efkairia na tinaksw ligo to spiti", "kai na kleistoume mesa?oxi tha pame bolta.". Epairna to paidi kai eksw... To ebgala apo 40 hmerwn ntumeno me dekades rouxa kai den epathe tipota. Mhn to fobasai to kruo ntuse thn kala kai bges. Ti me karotsi gia bolta ti marsipo ki omprela gia pswnia pantws bges.... Mhn afhseis th katathlhpsh na klepsei tis pio athwes stigmes ths mikrhs sou DEN KSANARXONTAI... Apolause tes. Estw kai monh sou. Emena me bohthise polu to skype sthn epikoinwnia mou me tous dikous mou. Enoiwtha pio konta tous. Afou emathan kai ta pethertika mou skype......
Καλησπέρα! Να πας στη μαμαδοσυνάντηση, να πας! Είμαι και γω σχεδόν 25 αλλά με 3 παιδιά κάτω των τριων μου είναι δυσκολο να παω! όταν είχα 1 έκανα τα πάντα μαζί του, βόλτες πολλες βολτες! Και μην ανησυχείς,αργα ή γρήγορα θα βρεις και ανθρώπους να ταιριάζεις κ να κάνεις παρέα!
KATERINA ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΟΤΙ ΚΟΥΡΑΖΕΤΑΙ Ο ΑΝΔΡΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΞΕΣΠΑΕΙ ΕΠΑΝΩ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ . ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΡΥΘΜΙΣΕΤΕ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΤΕ ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΟΥ ... ΜΙΑ ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΗ ΜΕΡΑ Π.Χ ΝΑ ΠΑΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΦΕΔΑΚΙ ... ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΕΜΠΟΥΛΑ ΣΟΥ ... ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ; Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΑΛΛΑ ΔΕ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ. ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΗΝ ΔΙΝΕΙΣ ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ ... ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΡΧΟΤΑΝ ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ .. ΤΗΝ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΗΝ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ , ΗΤΑΝ ΔΥΣΚΟΛΑ ΔΕ ΛΕΩ ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΛΙΓΟ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ... Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΤΟΕΙΣΑΙ '' ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΟΛΑ ΑΝΘΗΡΑ'' ΧΑΧΑΧΧΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ... ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΑΝ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΤΗΣ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ ''ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ '' ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ .Υ.Σ . ΜΗΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΞΥΝΗ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ... ΠΑΡΤΑ ΤΑ ΕΠΑΝΩ ΣΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ... ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΒΓΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΡΟΧΗ ....
Να πας στη μαμαδοσυνάντηση. Φυσικά και να πας και σε αυτή και σε όποια άλλη μαμαδοσυνάντηση πέσει στην αντίληψή σου. Εγώ έκανα μια καλή πλέον φίλη στις συναντήσεις που διοργάνωναν μαίες δημόσιου νοσοκομείου με θέμα την εγκυμοσύνη και τον τοκετό. Γεννήσαμε κοντά, πέσανε τηλέφωνα για τα γεννητούρια και να σου δειλά δειλά και οι πρώτες επισκέψεις ή συναντήσεις σε διάφορα μέρη για καροτσάδες. Απο εκεί που δεν το περίμενα. Επίσης ξέρεις πόσες κουβέντες έχω πιάσει με άγνωστες μαμάδες σε αίθουσες θηλασμού, αλλαξιέρες κτλ. Κατι θα σου πουν, κάτι θα πεις και που ξέρεις... Επίσης προσπάθησε να αγνοείς κακόβουλους ανθρώπους και σχόλια και μην επηρεάζεσαι. Ποιός ξέρει τα θέματα που έχει ο καθένας; Σε χαιρετώ και πάλι φιλικά
Κατερίνα μου περναω ακριβώς την ίδια φάση με εσένα μόνο που η διαφορά είναι ότι είμαι σε επαρχία οποτε δεν εχω να παω καπου παρα μονο με αυτοκίνητο. .. κ εμενα ολοι οι συγγενείς είναι κοντά μου αλλα ολοι δουλεύουν! ! Απλά το ριχνω στις δουλειές κ λιγο στην ζαχαροπλαστικη για να περναει η ώρα μου οσο μπορώ βέβαια με την μπεμπα μου. Χαλαρωσε κ εγω μελαγχολία ειχα στην αρχη αλλα τωρα το συνηθησα. Μέχρι να ξεπεταχτουν λιγο κ τα μικρά μας ειναι λιγο ζόρι!
Katerina pooooosooooooo se katalavainwwwwww!!!!!!!!!!Eimai apo Thessaloniki alla menw me ton antra mou se akritikh perioxh edw kai 10 xronia exaitias ths douleias tou...Oloi filoi suggeneis goneis ktl einai makrua mou!Opote otan prwtometakomhsa makrua den eixa kanenan!Den eixa kanei akomh kai ton monakrivo mou kai me etrwge h monaxia!O suzhgos mou logo tou epaggelmatos dianuktereuei kai ektos spitiou arketes fores ton mhna..gegonos pou de tha allaxei opote eprepe na mathw na zw me auto...XALIA!Eimai polu koinwniko atomo kai olo auto htan kai einai vasanistiko!!!!Me ton kairo afou perase kanas xronos mexri na prosarmostoume sthn nea mas zwh kaname pareoules panta mesa apo th douleia tou suzhgou giati egw den ergazomoun opote h katastash egine upoferth kai pernousan ta xronia.Epiasa kai doulitsa kai gemise h zwh mas me filies gia kafedaki gia dvd sta spitia se giortes kai tetoia...mexri pou meta apo 5xronia edw sthn eparxia kai 4xronia pantremenh hrthe kai o monakrivos mas!Stamathsa na ergazomai ennohte (poios tha megalwnei to mwro?)den exw kai mamades konta opote mas efage to spiti....kai kapou ekei stamathsan kai ta "kollhthlikia" me ta eleuthera zeugaria dioti den ginetai na akoloutheis to programma tous (kommenoi kafedes tavernoules dvd)poio polu gia ta wraria kai oikonomikous logous.Xana MONH loipon ektos apo kana 2 kopeles (pragmatikes)files pou exakolouthoun na erxontai gia kana kafe otan den douleuoun h den exoun alles upoxrewseis...araia kai pou dhladh.Den thelw na kathgorhsw omws auta ta zeugaria giati kai egw ezhsa me ton antra mou "eleutheria"xwris paidi kai thumamai pws den hthela na phgainw se spitia me mwra filwn gia pollous logous opws den mas afhnan na suzhthsoume giati griniazane gia na tous dwsoume shmasia giatiden mporousame na milhsoume xuma kai prosexame pws tha milhsoume giati vazan ta mwra gia upno nwris stis 8.30 kai meta eprepe na milame siga h na doume to dvd sta mougga kai alla tetoia pou twra kanw kai egw sto spiti mou...xaxaxa hrwneia e? Oxi omws giati hxera pws tha to zousa kai egw kapoia stigmh auto apla oxi tote!Kai gi auto sumvouleuw se auta ta zeugaria otan tuxei na tous doume mia fora to xrono dhladh..xexexexe na zhsoun twra to eksw to xenuxti th diaskedash giati meta tous perimenei poluuuuuuuuuu spiti!!!!!!!!!!kai mhn nomizeis kai autes methaurio tha niwsoun auto pou niwthoume emeis twra..th monaxia kai thn aforhth anagh na peis duo enhlikes kouventes kai oxi mpempempe olh mera!(exairounte vevaia autes pou tha douleuoun kai autes pou tha exoun dipla tous giagiadomamades)Twra na sou pw kai egw thn apopsh mou gia to exw me to karotsi pou nomizw pws emena toulaxiston de me kaluptei.O logos polu aplos...pali monh tha eimai kai mhn mou peite pws tha exw to paidi..oute to parko den me kaluptei san exodos kai apo thn 3xronh empeiria mou sta parka den katafera na kanw parea ekei me alles manes oxi oti eimai stravh apla oti les sto parko menei sto parko..Duskola tha allaxeis thlefona me mia agnwsth gia kafe..xazologas mexri na kanei kounia to mikro kai meta o kathenas spiti tou.Ase pou tis perissoteres fores sunantaw giagiades me eggonia para manes me mwra..H exodos gia na einai EXODOS me parea na suzhthseis gia thn kathimerinothta kai alla pou se apasxoloun prepei na sumperilamvanoun ektos apo to paidi kai enan akomh enhlhka.Epishs lew oxi se paidotopous kafe eidika to xeimwna giati teleutaia fora pou ton phga san nea mama kai den hxera (eipa kai gw vghka na piw ena kafe me hsuxia na dw kai ligo kosmo)kollhsame laruggitida..opote mas vghke apo th muth o kafes mas thn eipe kai h paidiatros(kala xeimwniatika se paidotopo tiga stis iwseis?Apo to Pasxa kai meta..)Mporei kapoios na krinei arnhtika auta pou grafw alla etsi to vlepw re paidia!To mono pou mporw na sou pw einai na kaneis ligo upomonh kana 2 xronia mexri na paei to mwro sou paidiko kai ekei na sunanastrefesai kai me alles manoules.Kai egw auto perimenw tou xronou me to kalo.Einai duskolo to xerw to zw einai kai megalos o xeimwnas alla eilikrina megalwnoun tooooso grhgora pou den katalavaineis pote perase o kairos. Na ta xairomaste kai panw apo ola YGEIA! Polu polu filika mia episis monaxikh manoula
Έχουμε ακριβώς τις ίδιες απόψεις! Αν ήμασταν στην ίδια πόλη, θα μπορούσαμε άνετα να κάνουμε παρέα. Έστω να συζητάμε στο πάρκο για την καθημερινότητά μας :-) ! Μια επίσης μοναχική μανούλα :-)
κατερινακι μου!!ειμαι και εγω μαμα , πρωτη φορα και η μπουμπου μου ειναι 4 μηνων και εμενα!!!το χω ψαξει πολυυυυυυ το θεμα!:) εγω μενω επαρχια και εχω κοντα και τους γονεις μου και τα πεθερικα μου και καποιους φιλους που απο οταν καναμε την μπουμπου , βρισκομαστε πολυ αραια!!δυστυχως η ευτυχως οποιος δεν εχει μωρο, δεν μπορει να καταλαβει ουτε το προγραμμα μας, ουτε το κλαμα του , ουτε το " δεν μπορω σημερα να βρεθουμε"!οσο για τους γονεις και πεθερικα, σιγουρα ειναι σημαντικο να τα βρισκεις αλλα δεν μπορει να ειναι παντα ολα ιδανικα!θα σου πω το εξης , τους γονεις μου τους βλεπω 2 φορες την εβδομαδα γιατι και αυτοι εχουν τα δικα τους και τα πεθερικα μου το ιδιο και ετσι τον περισσοτερο καιρο τον περναω μονη με το νινι μου και ο ανδρας μου δουλευει ολη μερα και εμενα!!στην αρχη στεναχωριομουνα πολυ!αλλα τωρα βρισκω συνεχεια να κανω κατι ( ουτε εγω δουλευω) παιρνω το καροτσι και εξαφανιζομαι και χαιρομαι το παιδακι μου!!κοιτα να μην μελανχολεις οσοσ μπορεις και βαλε οσο μπορεις ενα προγραμμα με το μπεμπακι ωστε οταν γυριζει ο ανδρας σου να χαλαρωνετε οι δυο σας!! δες τα θετικα της καταστασης!!θα μπορουσες να εχεις ολη μερα ( γονεις και πεθερικα ) μεσα στο σπιτι σου :))
Κατερίνα αν κ δεν έχω παιδάκι ακόμα (το προσπαθούμε όμως :D ) καταλαβαίνω τι περνάς κ πως αισθάνεσαι γιατί κ εγώ είμαι πολύ μακριά από το σπίτι μου, από την πόλη μου, από την οικογένεια μου κ από τις φίλες μου. Ακολούθησα τον σύντροφο μου στο εξωτερικό όπου ήρθε να εργαστεί, οπότε όπως καταλαβαίνεις είμαστε δυο ξένοι σε έναν ξένο τόπο. Ο σύντροφος μου φεύγει για την δουλειά γύρω στις 8.30 κ γυρνάει γύρω στις 5.30 κ εγώ μένω σπίτι μόνη μου διότι δουλειά δεν έχω βρει ακόμα. Θα λέγα (κ δεν θέλω να με παρεξηγήσεις σ' αυτό) ότι εσύ είσαι σε καλύτερη φάση από εμένα γιατί έχεις το παιδάκι σου για παρέα κ αυτό νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό. Κ εγώ προσπαθώ να κάνω πράγματα για να γεμίζει η ημέρα μου πχ γυμναστήριο, βόλτες κλπ. Προσπάθησε κ εσύ να βρεις πράματα να κάνεις μαζί με το μωράκι σου πχ babysweeming (όπως σου πρότεινε μια άλλη μητέρα), βόλτες σε πάρκα/παιδότοπους. οποιαδήποτε δραστηριότητα στην οποία μπορεί να λάβει μέρος κ η μικρή σου ή έστω λίγο αργότερα που θα έχει μεγαλώσε κ άλλο κλπ κλπ. Αυτό που βασικά ήθελα να σου πω είναι να ξέρεις γλυκειά μου ότι όταν γράφεις κ δημοσιεύεις ένα κείμενο σου σε έναν ιστοχώρο θα πρέπει να είσαι έτοιμη να περιμένεις οποιαδήποτε κριτική καλή ή κακή από αυτούς που θα διαβάσουν κ θα σχολιάσουν το κείμενο σου. Δυστυχώς ανάμεσα μας υπάρχουν άτομα που δεν έχουν καθόλου καλούς τρόπους συμπεριφοράς κ επειδή έχουν κάποια κόμπλεξ κ νομίζουν για κάποιον περίεργο λόγο ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους, αφήνουν σχόλια χωρίς να τους ενδιαφέρει αν θα πληγώσουν ή αν θα προσβάλουν τον ενδιαφερόμενο. Επίσης κ εγώ είμαι ντροπαλή κ δύσκολα μιλάω σε ανθρώπους που δεν ξέρω αλλά κάνω προσπάθειες σιγά σιγά για να το ξεπεράσω. Οπότε η συμβουλή μου σε εσένα είναι να μην ντρέπεσαι κ κυρίως να μην ντραπείς να πας στην μαμαδοσυνάντηση! Εκεί θα συναντήσεις κ άλλες μαμάδες ακριβώς σαν κ εσένα κ ποτέ δεν ξέρεις μπορεί να δημιουργήσεις κ φιλίες με κάποιες από τις μαμάδες. Δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι κ να ντρέπεσαι για να μην πας, δεν διαφέρουν από εσένα, είναι μαμάδες όπως κ εσύ κ όσες από αυτές έχουν καλή ψυχή κ μεγάλη καρδιά θα σε καλώς ορίσουν με χαμόγελο κ θα σε δεχτούν με χαρά κ αγάπη στην παρέα τους! Γι' αυτό οπλίσου με θάρος κ φόρεσε το καλύτερο σου χαμόγελο, πάρε το κοριτσάκι σου αγκαλιά κ πάνε!!! Δεν θα το μετανιώσεις πίστεψε με!!! Καλά να περάσεις!
Καταρχήν, ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για τις απαντήσεις και τις συμβουλές σας!!!Μου δώσατε πολύ κουράγιο...η αλήθεια είναι οτι άλλαξε κάπως η ψυχολογία μου...Με βοήθησαν αρκετά αυτά που μου γράψατε!!! Περιμένω πως κ πως να έρθει το καλοκαιράκι οπου θα είναι πιο εύκολο να βγαίνουμε και θα είναι κ πιο μεγάλη κ η μπέμπα...δεν λέω και τωρα όταν ο καιρος το επιτρέπει πάμε καμιά βολτούλα αλλά οσο να ναι φοβάμαι μην μου αρρωστήσει... LOLA σχέτικα με αυτό που με ρώτησες, μάλλον εγώ δέν το διατύπωσα σώστα..εννοούσα, τα πεθερικά μου..μόνο προβλήματα μας δημιουργούν...απο βοήθεια δε, ούτε κάν...με το ζόρι κάποιες φορές... ο άντρας μου κάνει ο,τι μπορει για να με ευχαριστησει κ να νιώθω καλά αλλά κ έκεινος ώρες ωρές λόγω αγχους κ πιεσης με τη δουλειά ξεσπάει πάνω μου...εντομεταξύ, λόγω κούρασης δεν θέλει να βγαίνει έξω..προτιμαει να μένουμε σπιτι...τον καταλαβαίνω κ το σέβομαι οτι κουράζετε αλλά αυτό το σπίτι με πνίγει πια!!! τεσπά...θα βγάινω όσο μπορώ μόνη με το παιδί να ξεσκάω... Τώρα,για το θέμα με τις κούνιες ή παρκα που θα γνωρίσω άλλες μανουλες κλπ... Το είχα σκεφτει κ εγω οτι θα μπορουσε να γίνει... εγινε κατι ομως κ μου κοπηκαν τα φτερά...τις προάλλες είχα βγεί με την μικρή να παω στο φαρμακειο για το γάλα της...στην επιστροφη,κουράστηκα λιγο,(ειναι ανηφορικος ο δρόμος) κ εκανα μια σταση σε ενα πάρκακι που εχει μια εκκλησια εκει κοντα..κάθησα, κ στο διπλανο παγκακι ηταν μια κοπέλα με το μωρο της κ μια φίλη της..πηρα το θάρρος κ την ρώτησα ποσο ηταν το μωρακι.. μου αντησε ψυχρα "εξι" (μηνων)..μου γυρισε την πλατη της κ συνέχισε να μιλαει με την φίλη της....ενίωσα πολυ άσχημα...δεν ειπα να μου πιασει την κουβεντα αλλα θα μπορουσε να ειναι λιγο πιο φιλικη...λες κ τις σκοτωσα την μανα εκανε... μετα απο αυτο νομιζω πολυ δυακολα θα βρω το θαρρος να ξανα μιλησω σε καποια....ειμαι που ειμαι καπως ντροπαλη κ δν κανω ευκολα το πρωτο βημα...εγινε κ αυτο...σε μενα βρηκε??..:-P τεσπα... εντομεταξυ, σκεφτομουν κ την μαμαδοσυνάντηση που διοργανωνει το ειμαι μαμα αλλά θα εχει πιο μεγαλα παιδακια λογικα...δεν θα ξερω κ κανεναν κ ντρεπομαι λιγο...λογικα οι πιο πολλες κοπελες θα γνωρίζοντε μεταξυ τους.... Σας ευχαριστω ολες κ παλι!!! Να χαιρεστε τα παιδακια κ τις οικογενειες σας!!!!
Katerina geia sou kai egw Mia apo ta idia, eimai apo eparxia kai zw stin athina liga xronia me apotelesma na min Exw kai egw kanenan diko mou konta.twra Exw ena mwraki 10 minwn kai eimai poly eutixismeni alla mou leipei kai emena poly na mporw na Exw kapoia fili na vgw Gia Kafe na pw Mia kouventa opws les k esu..pantos na ksereis oti den eisai moni sou polles exoume perasei to idio..tha deis oti molis megalwsei to mwraki sou tha einai kalutera..an theleis mporeis na mou dwseis to onoma sou sto facebook I to e-mail sou kai na milame.na xairese tin mwraki sou kai elpizw ola na pane kala!!
Γεια σου Afro!!! Θα με βρεις με το ονομα vliamou katerina!!
Κατερίνα, είναι πιο εύκολο να κάνεις γνωριμίες όταν το μωρό μεγαλώσει λίγο. Αρχίζει να παίζει με τα άλλα παιδιά, μπορεί να κουβαλάτε παιχνίδια στις κούνιες και να έρχονται και άλλα παιδάκια να παίζουν με αυτά. Έτσι πιάνεις εύκολα κουβέντα με τους γονείς. Πρώτα τα παιδιά σας θα αρχίσουν να παίζουν και μετά θα σπάσει ο πάγος και για εσάς. Όσο πιο συχνά θα πηγαίνετε τόσο περισσότερη παρέα θα κάνεις με τους άλλους γονείς που πάνε επίσης συχνά. Για να μιλήσεις με κάποιον μπορεί να χρειαστεί να τον συναντήσεις και 10 φορές, μη φανταστείς ότι γίνεται αμέσως.
Έπεσες σε στραβάδι, κορίτσι μου, δεν είναι όλες έτσι. Κι εμένα μου έχει τύχει να μιλήσω ευγενικότατα σε άλλη μάνα κι αυτή να μη μου απευθύνει καν το λόγο. Ξυνές, μην τους δίνεις σημασία. Πάντως γενικά χάνεσαι με τους φίλους όταν κάνεις παιδί. Εγώ χρόνια μένω Αθήνα και έχω ένα σωρό φίλες αλλά τον πρώτο χρόνο της ζωής του μικρού είχα χαθεί λίγο πολύ με όλες. Οι αποστάσεις στην Αθήνα, οι ιώσεις που κυκλοφορούσαν και δεν ήθελαν να με κολλήσουν, υπήρχαν φάσεις που μιλούσα μόνη μου στο σπίτι γιατί ήμουνα άπειρες ώρες με τον μπέμπη μόνη μου. Κάνε υπομονονή, είναι μια φάση και θα περάσει.
Κατερίνα, όπως είδες είμαστε πολλές που νιώθουμε μόνες αλλά βρήκαμε την άκρη και έτσι θα την βρεις και εσύ. Εγω απο την στιγμη που απολυθηκα και μετά, η μικρη μου ηταν τοτε 18 μηνων δεν την παλευα μεσα στο σπιτι, και απο παρεα ειχα την μαμα μου μονο που ερχοταν και μας εβλεπε, καθως και οι δικες μου φιλες και συναδελφοι πρωην, οπως ειπες ως δια μαγειας εξαφανιστηκαν. Αναθεωρησα πολλα, πραγματα, εκλαψα, με ψιλο - παρατησα, αλλα μια μερα καταλαβα οτι ειχα την καλυτερη παρεα του κοσμου. Την μικρη μου. Ετσι φτιαξαμε την " ρουτινα" μας και οργανωσαμε βολτες που το καλοκαιρι ειναι πρωι απογευμα, το χειμωνα μονο πρωι. Η μερα περιλαμβανει, πρωινο ξυπνημα και λιγο παιχνιδι σε συνδυασμο με μαζεμα σπιτιου, ωτυσιμο, φτιαξιμο και ενα 2 ωρο στην παιδικη χαρα, (οπου γνωρισα πολυυυυυ κοσμο, μαμαδες, γιαγιαδες, ντανταδες, παππουδες,χαμος!). Μετα ψωνια για το σπιτι και επιστροφη, παιχνιδι και μαγειρεμα και μετα ταισμα και υπνο και το απογευμα αναλογως την εποχη και το αν θα εχει γυρισει ο αντρας μου νωρις, βλεπουμε και κανουμε. Θα δεις, θα κανεις νεες γνωριμιες που θα βοηθησουν και το παιδι και θα αισθανθεις καλυτερα. Χαριτολογοντας λοιπον θα σου πω: Παρε τους δρομους!!!!
'Κάποιες «φίλες»που είχα κάνει εδώ, μόλις παντρεύτηκα και έμεινα έγκυος, εξαφανίστηκαν ώς δια μαγείας! Δεν ξέρω τον λόγο και ούτε με ενδιαφέρει να σας πώ την αλήθεια.. ' Και μετά αναρωτιέσαι γιατί έμεινες μόνη... Ψάξου καλύτερα και θα καταλάβεις γιατί... Και έλεος πλέον με αυτή την καραμέλα ότι, κάναμε παιδί και χάθηκαν οι φίλες μας... Στο 99,99999% των περιπτώσεων, ΕΣΕΙΣ φταίτε και μόνο ΕΣΕΙΣ!
Αγαπητη Faye μπορεις να μου εξηγησεις το λογο που μου επιτιθεσε ετσι κ τι ακριβως εννοεις?? να πω οτι δεν ειμασταν κολλητες αλλα καναμε πολλη παρεα...εκεινες μεταξυ τους ηταν κολλητες απλα γνωριστηκαμε στην δουλεια κ εβαλαν κ εμενα στην παρεα τους..Εγω επιμενω κ θα επιμενω οτι δεν εκανα τπτ λαθος..ουτε εγω φταιω που χαθηκαμε με τις συγκεκριμενες κοπελες... εκτος κ αν ειναι λαθος το οτι δεν μπορω εγκυος γυναικα να τις ακολουθω στο clubbing και να ειμαι ολη μερα εξω για καφεδες οπως κανουνε... μιλαμε για ηλικιες 23-25. εννοειται πως κ τηλεφωνο τις επερνα να δω τι κανουν..να παμε για καφε η στα μαγαζια,τις ειχα καλεσει πολλες φορες στο σπιτι μου αλλα παντα κατι ειχαν κανονισει...δεν ηρθαν ουτε μια φορα...ειμαι 25 χρονων καλως η κακως αποφασισα να κανω οικογενεια κ δεν το εχω μετανιωσει ουτε μια στιγμη..προφανως θεωρησαν οτι δεν θα εχουμε τα ιδια ενδιαφέροντα πια..ισως να τισ ενοχλουσε κ ολη η ιδεα του παιδιου κ οτι θα το περνω μαζι μου οταν βγαινουμε...δεν ξερω...δεν εμαθα ποτε τι τις ενοχλουσε..εδω ουτε καν μου ευχηθηκαν για το μωρο... τι λαθος εκανα εγω λοιπον??
Μην δινεις σημασια σε παρακαλω!Κ γω οταν εμεινα εγγυος αλλες εκατσαν αλλες την εκαναν!Οι δεσμευμενες εμειναν γιατι ηξεραν και την δικη τους μετεπειτα πορεια οι αδεσμευτες συνεχισαν την ζωη τους!!!!Η κοπελα παραπανω μαλλον εχει τα θεματακια της......
Κατερίνα μας γράφεις οτι ήρθες στην Αθήνα για σπουδές και δουλειά. Και αναρωτιέμαι ούτε απο τις σπουδές, ούτε απο τη δουλειά σου έμεινε κάποια φίλη, έστω και σε επίπεδο κοινωνικής επαφής, για να πας για ένα καφέ? Περίεργο, δεν νομίζεις? Ψάξου λίγο και θα βρεις το γιατί... Όσο αφορά την ιστορία με αυτές τις κοπέλες και τέλεια να φέρθηκες εσύ και μια χαρά να ήσουν απέναντί τους, δεν σου περνάει απο το μυαλό οτι στα 23-25 το 99% των συνομηλίκων σου, για το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρονται είναι για μωρά και γάμους? Sorry, αλλά μου φαίνεται ΑΠΟΛΥΤΑ φυσιολογική η αντίδρασή τους. Δε σου λέω αν είναι δικαιολογημένη ή όχι αλλά ΣΙΓΟΥΡΑ είναι απόλυτα κατανοητή. Τι δε μπορείς να καταλάβεις σε αυτό δλδ? Να ξέρεις οτι δεν είναι φυσιολογικό να μην έχεις φίλους έστω και σε επίπεδο παρέας. Το να ζεις χωρίς φίλους ενέχει κάποιο επίπεδο παθογένειας με πολλές συνεπακόλουθες προεκτάσεις. Πριν το ρίξεις στην αντεπίθεση κάτσε και κάνε την αυτοκριτική σου και μάθε να ακούς και την άλλη πλευρά. Good luck! PS: Απορώ πως κάποιοι άνθρωποι φτάνουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση τόσο ανορθόγραφοι... Οτι browser και να χρησιμοποιείς έχει auto correct, καλό είναι να σκανάρεις πριν ποστάρεις. Φιλικά.
φαντασου το να μένεις με ανθρωπους που δεν ειναι πραγματικοι φιλοι σου, απλα για να λες οτι εχεις φιλους τι παθογενεις κρυβει. στην ακρη λοιπν οσοι δεν ειναι πραγματικοι φιλοι δεν του χρειαζομαστε. ειναι δυσκολο αλλα σιγουρα θα βρεις καποια στιγμη πραγματικους φιλους με κοινα ενδιαφεροντα, ανθρωπους που θα καταλαβαινουν και τα προβληματα σου και θα στέκονται διπλα σου.. λιγοι και καλοι!!! φιλες δεν ειναι αυτες που κανεις μπανιστηρι μονο στις βιτρινες, και κυνηγας γκομενους, ειναι κατι πιο ουσιαστικο και αυτο το καταλαβαινεις μεγαλωνοντας. ολες περναμε λιγο πολυ απο την ιδια φαση, δεν εισαι η μονη Κατερινα, προσπαθησε, θα εχεις τα σκαμπανεβασματα σου αλλα σιγα σιγα θαπερναει και οκαιρος κι οαλ θα γινονται πιο ευκολα!! Καλη δυναμη!!
"Όσο αφορά την ιστορία με αυτές τις κοπέλες"...εσύ μίλησες για ορθογραφία, εγώ θα μιλήσω για συντακτικό. "Όσον αφορά στην ιστορία" είναι το σωστό. Επίσης, δε λέμε "ότι browser χρησιμοποιείς" , αλλά "ό,τι browser χρησιμοποιείς". Δε θα σχολίαζα αλλά το ps σου με προκάλεσε. Γι' αυτό "πριν το ρίξεις στην αντεπίθεση κάτσε και κάνε την αυτοκριτική σου". Όσο για τη μανούλα που γράφει το κείμενο...κατ' αρχάς δεν είμαι μαμά. Να ξέρεις, σ' εμάς που δεν είμαστε μανούλες συχνά μας δίνεται η εντύπωση πως τώρα που οι φίλες μας απέκτησαν παιδιά δε θα έχουν χρόνο/όρεξη για τίποτα. Οπότε δεν ασχολούμαστε πια. Νιώθουμε ότι τις έχουμε "χάσει" κατά κάποιο τρόπο. Οπότε ίσως οι φίλες σου να περιμένουν να κάνεις το πρώτο βήμα. Να δείξεις ότι έχεις όρεξη να κάνεις πράγματα μαζί τους. Επίσης, σ'εμάς που δεν είμαστε μανούλες..αλήθεια, δεν είναι πολύ ευχάριστο να μιλάμε όλη την ώρα για το μωράκι σας. Ξέρουμε ότι είναι όλος σας ο κόσμος, αλλά εμείς έχουμε μεγαλύτερα προβλήματα απ' το μωρό σας. Σόρρυ αν τα λόγια μου εκπέμπουν αρνητική χροιά (άτιμη απρόσωπη επικοινωνία), αλλά τα λέω με όλη τη θετική διάθεση. :) Επίσης, υποθέτω πως θα μπορούσες να γνωριστείς με άλλες μαμάδες από δω! Δε νομίζεις ότι είναι καλή ιδέα; Καλή τύχη εύχομαι!
Φιλόλογος ψείρας? Οι loosers της φιλοσοφικής!
@ Faye losers και οχι loosers...καλό το πνεύμα :P
ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΚΟΠΕΛΑ, ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΣΤΟΜΑ.ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΙΚΡΗ ΕΚΑΝΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑΝ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ. ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΕΣΥ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΗ ΕΙΣΑΙ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΤΑ SITE ΜΕ ΤΟ AUTO CORRECT. ΛΑΘΟΣ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΑΠΛΑ ΘΑ ΕΙΧΕ ΦΙΛΕΣ ΤΙΠΟΤΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΟΥΣΙΟ ΜΠΟΥΛΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΙΣ ΚΑΝΕΙ ΚΟΡΩΝΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΚΕΡΑΤΑ.ΧΑΧΑΧΑ ΚΑΛΟ.ΦΙΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΧΑΙΡΕΤΕ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΑ ΣΟΥ, ΚΛΑΙΕΙ ΜΕ ΤΗ ΛΥΠΗ ΣΟΥ , ΣΕ ΑΚΟΥΕΙ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΖΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΕΙΤΕ ΜΑΚΡΙΑ........ΕΙΤΕ ΕΧΕΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ....ΑΥΤΑ.
Ακομα γελαω με το σχολιο σου για το auto correct!!!Aχ βρε κοπελα μου...μου εφτιαξες το κεφι!!!
Φαντάζομαι εσυ με τον ευχάριστο χαρακτήρα σου και τον καθόλου επικριτικό τόνο θα έχεις τόσους φίλους που δεν θα προλαβαίνεις... Η κοπέλα είναι μικρή και μόλις γέννησε, ουσιαστικά ακόμα σε περίεργη φάση βρίσκεται...αυτά περί παθογένειας τα βρίσκω τραβηγμένα , λίγος καιρός να περάσει, να μεγαλώσει το μωρό και να βγαίνετε βόλτες και όλα θα γίνουν.
Απόλυτη απέραντη κακία διακρίνω κι απορώ.... Μάλλον ανήκεις κι εσύ σε αυτές τις "φίλες" που αν κάποια από τον κύκλο σου αποχτήσει παιδί την κάνεις με ελαφριά πηδηματάκια? Την γνωρίζεις την κοπέλα κ τον κύκλο της κ μιλάς με τέτοιο τρόπο...? Δεν καταλαβαίνω... εξάλλου εκανε ότι μεγαλύτερο κ ομόρφότερο κ οφείλει να ναι καλά δυνατή κ καλύτερος ανθρωπος για το παιδί της κ μόνο... κ δεν χρειάζεται κακίες κ μαλίστα από ανθρώπους που ούτε καν γνωρίζει... όσο για σένα Κατερίνα μου μην ανησυχείς καν... είναι νωρίς ακόμα... μόλις αρχίσεις να κάνεις εξορμήσεις έξω κ διάφορες δραστηριότητες μόνη (πχ γυμναστήριο-χορό κ.α.)ή με το μωρό (παιδότοπους-πισίνα κ πιο μετά σχολείο) θα μπορέσεις να γνωρίσεις κόσμο κ μάλιστα με κοινά ενδιαφέροντα... μην ανησυχείς όλα καλά θα ναι κ να σαι χαρούμενη από το παιδί σου για το παιδί σου... κ μην πτοείσαι από κανένα αρνητικό ανθρωπο...ΟΛΑ ΚΑΛΑ...
εσύ είσαι μαμά? έχεις πολλές φίλες/φίλους?
Όσον αφορά τις φιλίες, στην σχολή μου έκανα πολλές φίλες οι οποιες ετυχε να είναι από διαφορετικα μερη της Ελλάδας κ όχι από Αθήνα..Μια ηταν από Αθηνα αλλα εφυγε για μεταπτυχιακο στο εξωτερικο…Ετυχε! Τι να κανουμε τωρα..?..Οταν τελειωσαμε τις σπουδες επεστρεψαν στον τοπο τους..κ όμως μιλαμε ακομα στο τηλ. κ μέσω skype..Μπορει να μην βλεπομαστε αλλα δεν εχουμε χαθει.. Αν ειχα καποιο προβλημα οπως υποστηριζεις, δεν θα ειχα καθολου φιλες, ουτε στην πολη μου. Τις άλλες κοπελες που γνωρισα στην δουλεια δεν τις κατακρινω..Ειναι λογικο να μην ενδιαφερονται για γαμους κ παιδια...Οι φιλες ομως δεν κανουν ετσι...Εγω τους σταθηκα οταν με ειχαν αναγκη...Θα μπορουσαν εστω να παρουν ενα τηλ. κ να βρισκομαστε μια στο τοσο...δεν ειπα καθε μερα...Ουτε ειμαι απο εκεινες που μιλανε συνεχεια ολη μερα για το παιδι τους κ δεν εχουν αλλα ενδιαφεροντα...Χωρις βεβαια να κατακρινω εκεινες που το κανουν...Καλα κανουν!!απλως καταλαβαινω οτι ισως να ειναι ενοχλητικο για καποιους που δεν εχουν παιδια... Εγω εγραψα το προβλημα μου εδω για να παρω μια συμβουλη,ενα λογο παρηγοριας απο αλλες μαμαδες που περνανε η εχουν περασει την ιδια φαση κ οχι για να με κρινουν χωρις να με ξερουν... Βεβαιως θα δεχτω κ τα αρνητικα σχολια αλλα οχι την κριτικη... Τωρα αυτο περι ορθογραφιας δεν το καταλαβαινω...μαλλον σου αρεσει να προσβαλλεις τους ανθρωπους.. Οντως εκανα καποια ορθογραφικα απ΄την βιασυνη μου κ επειδη γραφω απο κινητο αλλα τουλαχιστον εγω εχω τροπους...Αυτο νομιζω ειναι πιο σημαντικο απ΄την ορθογραφια..
αν και δεν ειμαι μαμα σε καταλαβαινω κατερινα. κι εγω εχω χαθει με κοπελες που εγιναν με μαμαδες και εχοντας δει τα πραγματα απο μια αποσταση τωρα πια, καταλαβαινω πως η ευθυνη δεν ηταν δικη μου. αλλα η κατασταση με ειχε θυμωσει πολυ τοτε και ακομα με στενοχωρει. πολλες γυναικες οταν κανουν παιδια νιωθουν πως ειναι λιγακι βασιλισσες.. και πως ολα πρεπει να γυριζουν γυρω απο τις ιδιες και το παιδι τους. εμεις οι υπολοιπες ομως δε νιωθουμε ευχαριστα να λειτουργουμε σαν δορυφοροι. δινεις και παιρνεις σε καθε σχεση. οταν δινεις μονο, οταν πρεπει να υποχωρεις και να ικανοποιεις τις διαθεσεις και τις προτιμησεις της φιλης σου (γιατι σου λεει στην ουσια αν και οχι με αυτα τα λογια α, εγω ειμαι μανα τωρα) αρχιζεις να νιωθεις καπως. δηλαδη ενω παλια θα καναμε πραγματα που θελαμε και οι 2 (δεν λεω τιποτα extreme αλλα πχ ενα καφε εξω) τωρα θα βρεθουμε μονο στο σπιτι της, την ωρα που τη βολευει και θα μας πρηξει με χαζοιστοριες του παιδιου της (σορρυ αλλα οι ιστοριες αυτες ενθουσιαζουν μονο μαμαδες-γιαγιαδες. οι υπολοιποι τις ανεχονται με ενα βαριεστημενο η λιγο ενθουσιωδες χαμογελο οταν μαλιστα επαναλαμβανονται). εγω τις ακουω μεχρις ενος σημειου αλλα απαιτω και απο τον αλλο να ενδιαφερθει για το τι κανω κι εγω στη ζωη μου κι οχι να ακουω μονο για το τι κανουν οι αλλοι. ειναι αμφιδρομη η σχεση. εχοντας πει αυτα, βλεπω πως απο αυτα που γραφεις οτι δεν ανηκεις στην κατηγορια των μαμαδων που περιγραφω και αυτο σε τιμαει μπορω να πω. αυτο που πιστευω λοιπον ειναι πως πολλες γυναικειες φιλιες ειναι λυκοφιλιες και ξεκινουν απο το οσο περισσοτερο κοσμο γνωρισουμε τοσο πιο ευκολα θα γνωρισουμε και τον καταλληλο γκομενο. υπαρχει δηλ μια χρησιμοθηρικη αντιμετωπιση της φιλιας. πιθανον οι φιλες σου θεωρουν πως επειδη δν μπορεις να βγαινεις οπως πριν δεν τους χρησιμευεις πια στο σκοπο τους... πολυ θλιβερο αλλα αληθινο. οποτε καλυτερα να βρεις γυναικες στην ιδια φαση ζωης που τουλαχιστον δε θα σε αντιμετωπιζουν σα διαβατηριο προς ανευρεση ταιριου... τα καλυτερα σου ευχομαι!
Μαμά Κατερίνα, να σου ζήσει το κοριτσάκι σου και να χαίρεσαι κάθε στιγμή δίπλα της. Και εγώ έχω μια κορούλα που τώρα είναι 5 χρονών και πια είναι στο προνήπιο. Από 3 μηνών όμως που το επέτρεπε ο καιρός την έβαζα στο καροτσάκι της και πηγαίναμε βόλτες...συνήθως χωρίς προορισμό...έτσι για να ξεσκάω και εγώ και για περνάει καλά και το μωρό. Πολλές φορές σταματούσα σε κάποιο καφέ και έπινα το καφεδάκι μου με το μωρό στο καρότσι...μου έκανε καλό γιατί απεφευγα και κριτικές /συμβουλές, τα γνωστά από άλλες μαμάδες. Ακόμη και το τώρα που μεγάλωσε το συνεχίζω αυτό, πηγαίνουμε μαζί για ψώνια (σ/μ, μαναβικα, κρεοπωλεία..παντού), σε βιβλιοθήκες, θεατράκια και μετά την κερνάω έναν χυμό και πίνω και εγώ τον καφέ μου! Μην στεναχωριέσαι καθόλου, όλα θα πάνε καλά αρκεί να προσπαθήσεις να μην το σκέφτεσαι έτσι και να το δεις από την άλλη πλευρά, ότι τώρα δεν είσαι μόνη σου, έχεις την κόρη σου για παρέα. Εγώ και πριν το μωρό πάντα έπρεπε να κάνω τουλάχιστον 5 τηλέφωνα για να βρω μια παρέα να πιω ένα καφεδάκι. Με την γέννηση της κόρης μου πάμε παντού και δεν νιώθω μόνη. Να την χαίρεσαι και να περνάτε καλά!!!
Πραγματικα και γω τα ιδια περναω και σε νοιωθω απολυτα!!! Κ γω απι επαρχια ειμαι, και εδω κ 6 μηνες ειμαι πανευτυχης πιυ εχω αποκτησει τον αγγελο μου τιν γιο μου!!! Σε αντθθεση με σενα εγω ζω στην αθηνα κοντα 10 χρονια....Γενικα ειμαι πολυ σπθτογατα κ παντα οπου κι αν ηθελα να παω πηγαινα μαζι με τον φιλο μου κ επι 1χρονο συζυγο μου πλεον. Δουλευα ολα αυτα τα χρονια αλλα δεν μπορεις να πεις οτι ειχα κσνει κυκλι κ φιλιες.... Μετα τη γεννα ως δια μαγειας εξαφανιστηκαν ολες!!! Ακομα κ συναδελφισες απο το μαγαζι που εργαζομουν δεν με παιρνουν ουτε τηλεφωνω. Παιρναω τη μερα μ με τον μικρο...παλευω ολη μερα κ με τις δουλεις του σπιτιου...βοηθεια δεν εχω απο κανεναν η μητερα μου ζει στην κρητη...η πεθερα μου εργαζετε....ο αντρας μου θελει να τα κανω ολα εγω γιατι τα κανω λεει ολα καλυτερα!!!! Και νομιζω οτι βιωνω την επιλοχειο Ακομα παρα το οτι εχουν περασει 6μηνες απο τη γεννα.... Πνιγομαι κλαιω τα βραδια...νοιωθω χαλια...το ριχνω στο φαγητο...ακομα δεν εχω χασει τα κιλα της εγκυμοσυνης...δεν εχω διαθεση....το μονο που με κανει να γελαω ειναι ο γιος μοτ....ειμαδτε οι δυο μας ετσι νοιωθω... Το τι κλαμα εχω ριξει δε λεγετε....τον κανω βολτες τα πρωινα που εχει φβς κ ηλιο κ λεω γιατι σε μενα??? Γιατι να μην ειχα μια κοπελα εναν φιλο να κατσουμε να πουμε μια κουβεντα..να πιουμε ενα καφεδακι στη λιακαδα...δεν ξερω πως θα το ξεπερασω...σε 3μηνες θα επιστρεψω στη δουλεια κ παλι νοιωθω χαλια....πως θα ξεκολλησω απο το παιδι μου???
Εβελινα, ευχαριστω για την απαντηση...να σε ρωτησω, απο κρητη εισαι κ εσυ???
Κατερίνα μου καταρχήν να σου ζήσει το μωράκι σου και να είναι πάντα υγιές και χαρούμενο. Μην αγχώνεσαι γιατί όλα αυτά που περνάς είναι απολύτως φυσιολογικά και τα έχουμε περάσει όλες μας. Εγώ είμαι από την Αθήνα και παρόλο που όλοι μου οι συγγενείς μένουν εδώ, στην γέννα του γιου μου (είναι 4 ετών σήμερα) ήμουν πιο μόνη από ποτέ. Φαντάσου ότι ελάχιστοι ήταν αυτοί που με επισκέφθηκαν στο μαιευτήριο λόγω δουλειάς, οικογένεια κλπ και από πριν βγω από το νοσοκομείο η επιλόχειος κατάθλιψη με είχε κιόλας επισκεφθεί. Ομολογώ ότι πολύ δύσκολα το ξεπέρασα καθώς και ο άντρας μου και η μητέρα μου και η αδερφή μου απουσίαζαν σχεδόν όλη την ημέρα από κοντά μου λόγω της δουλειάς τους. Σήμερα έχω και μια κόρη 2 ετών και παρόλο που στην αρχή νόμιζα ότι όλα θα ήταν πολύ δύσκολα τα κατάφερα να έχω μια όμορφη οικογένεια ευτυχισμένη και χαρούμενη. Το μεγάλο χτύπημα για μένα ήταν όταν έχασα την δουλειά μου και αναγκάστηκα να μένω όλη την ημέρα σπίτι με τα δυο μου παιδιά χωρίς κάποια άλλη ασχολία. Μην αγχώνεσαι λοιπόν για όλα αυτά γιατί είναι απολύτως φυσιολογικά. Προσπάθησε κάθε μέρα έστω και για μισή ώρα κι όταν ο καιρός το επιτρέπει να βγαίνεις βόλτα με την κορούλα σου. Με τα καθημερινά ψώνια (super market, λαϊκή, φούρνο κλπ) θα μπορείς να λες μια καλημέρα με διάφορους ανθρώπους χαμογελαστούς που θα σου φτιάχνουν την διάθεση. Μια βόλτα στην γειτονική σου πλατεία θα σε κάνει να γνωριστείς με άλλες μαμάδες που κάνουν βόλτα τα μικρά τους και πίστεψέ με θα σε κάνει να το χαρείς πάρα πολύ και φυσικά θα διευρύνεις τον κύκλο γνωριμιών σου. Κάνε υπομονή γλυκιά μου και πίστεψέ με όλα θα φτιάξουν προς το καλύτερο. Όποτε θες μπορείς να μου στείλεις mail στο fotininossi@gmail.com και ευχαρίστως να αλλάξουμε τηλέφωνα να τα λέμε και γιατί όχι να βρεθούμε με τα πιτσιρίκια μας κιόλας. Σου στέλνω όλες μου τις ευχές και πολλά πολλά φιλιά για το μικρούλι σου!!!
Fotini ευχαριστω πολυ για το mail!!!θα σου στειλω!!!
Mε το που μεγαλώσει λίγο το μωρό, θα τρέχεις στις κούνιες της γειτονιάς και θα κάνεις καινούριες φίλες. Είναι ό,τι πρέπει γιατί θα βρίσκεστε στην ίδια φάση και θα σας απασχολούν τα ίδια θέματα. Με μερικές μπορεί να ταιριάξεις κιόλας και να είστε φίλες και πέρα από την ιδιότητά σας ως μαμάδες. Αν είναι όλα καλά και δε νιώθεις ότι κάτι πάει στραβά για να πας σε ειδικό, θα σου έλεγα να ψάξεις από του χρόνου (να πλησιάζει το παιδί τα 2, πιο νωρίς δεν ξέρω αν έχει νόημα) αν υπάρχει κοντά στο σπίτι σου κάποια δωρεάν σχολή γονέων που τη διοργανώνει δήμος ή άλλος φορέας δωρεάν (οι ιδιωτικές είναι λίγο ακριβούτσικες και δεν ξέρω αν έχεις 150 και 200 ευρώ για κάτι τέτοιο), όπου θα μπορείς να πηγαίνεις να λες τους προβληματισμούς σου, να ακούς τους προβληματισμούς άλλων γονιών και θα νιώσεις ότι δεν είσαι μόνη σου. Η ψυχολόγος της ομάδας θα σας λύνει πολλές απορίες. Με αυτούς τους ανθρώπους θα δεθείς σίγουρα περισσότερο από τις μαμάδες που θα γνωρίσεις στις κούνιες. Είναι πολύ χαλαρωτικό, είναι πολύ καλό γιατί συνειδητοποιείς τα λάθη σου και μαθαίνεις πως μπορείς να τα διορθώσεις και είναι μόνο για γονείς. Όλοι έχουν τις ίδιες ανησυχίες και παρόμοια προβλήματα. Αποκτάς φίλους με τους οποίους μπορείς να κάνεις παρέα μαζί με τα παιδιά σας και να κάνεις μια παραπάνω και περισσότερο ουσιαστική κουβέντα. Έχω φίλες λατρεμένες από το δημοτικό, μιλάμε στο τηλέφωνο συχνά, βρισκόμαστε σπάνια, αλλά δεν μπορούμε εύκολα να συμβαδίσουμε γιατί δεν έχουν ακόμη παιδιά. Είναι πολύ σημαντικό με διάφορες δραστηριότητες στις οποίες θα μπλεχτείς σιγά-σιγά (με πρώτη την καθημερινή εξόρμηση στην παιδική χαρά της γειτονιάς) να γνωρίσεις ανθρώπους που είναι στην ίδια φάση με εσένα. Θα νιώσεις ότι σε κατανοούν και ότι σε ξαλαφρώνουν από τις σκέψεις που σε βαραίνουν. Λίγη υπομονή. Και σε μενα το πρώτο 6μηνο-8μηνο με τα παιδιά ήταν πολύ μοναχικό.
Λοιπον, εμεις μενουμε στο εξωτερικο. Εχουμε ενα αγορακι 1 χρονων και δουλεύει μονο ο αντρας μου. Φευγει 7.30 το πρωι και γυρναει γυρω στις 6 το απογευμα. Οποτε ολη μερα ειμαι μονη μου με το μωρο μου.. δεν εχουμε κανεναν εδω.εγω γραφτηκα babyswimming για να γνωριαω στομα με μωρα...Εφόσον εισαι με το μωρο σου θα ελεγα να πηγαινατε για babyswimming ωστε να κανετε κατι κ οι δυο μαζι και να βρεις ατομα με μωρακια ωστε να μπορειται να βγειτε για εναν καφε!!!!
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ.ΕΓΩ ΕΧΩ ΕΝΑ ΓΙΟΚΑΚΙ 13ΜΗΝΩΝ.ΕΤΣΙ ΕΝΙΩΘΑ Κ ΕΓΩ Κ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΩ ΑΚΟΜΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΝΑ ΤΟ ΝΙΩΘΩ. ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΑΚΟΜΑ Κ ΛΟΓΙΚΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΤΣΙ. ΟΙ ΟΡΜΟΝΕΣ ΣΟΥ ΑΚΟΜΑ ΜΠΑΙΖΟΥΝ ΜΠΑΛΑ Κ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΩΡΙΣ. ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΟΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΝΙΩΘΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΝΕΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ Κ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΤΕ ΚΟΙΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ, ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΒΟΛΤΕΣ, ΝΑ ΠΑΙΖΕΤΕ ΜΑΖΙ Κ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ... ΟΠΟΤΕ ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΛΙΓΑΚΙ Κ ΟΛΑ ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ....ΕΓΩ ΑΥΤΑ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ Κ ΑΝΤΕΞΑ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΒΕΒΑΙΑ. ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΝΗ .... ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ, ΟΜΩΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Κ ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ
Γεια σου!!!!!!Καταλαβαίνω ακριβως πως νιώθεις για την μοναξιά που λες και μένα ο αντρας μου δούλευε απο το πρωί μέχρι το βραδυ κ ήμουνα μόνη μου με την μπέμπα μου. Είχα όμως κατανοήσει κ συμπαράσταση απο τον αντρα μου κ αυτο με βοηθούσε πολύ... προσπάθησε να τα βρειτε μεταξύ σας κ να του εξηγήσεις πως αισθάνεσαι...να ξέρεις ότι δεν θα μπορέσει απολυτα να καταλάβει πως νιώθεις κ είναι λογικό αν δεν το περάσεις δεν το καταλαβαίνεις!!!!! και αν τα πεθερικά σου έχουν την διάθεση να πηγαίνεις να σε βοηθανε κ ολα σιγά σιγά θα είναι καλύτερα,ειδικά αν καταφέρεις να βρεις μια δουλειά έστω κ για 3 ώρες θα σε βοηθήσει πολύ στην ψυχολογία σου θα αλλάξεις παραστάσεις ... εύχομαι ολα να σου πάνε καλά κ θα σου πάνε λίγο υπομονή θελει
γιατί να παρεξηγηθείς βρε καλή μου μαμά Κατερίνα; επειδή νιώθεις μοναξιά; όχι φυσικά. Περιγράφεις κάτι, που ,λίγο -πολύ, πολλές νέες μανούλες έχουν νιώσει. Η αλλαγή περιβάλλοντος, η νέα κατάσταση στο σπίτι, η έλλειψη χρόνου με τον σύντροφο. ..Πολύ θέλει για να νιώσεις έτσι; Άρα μην νιώθεις άσχημα που το ομολογείς. Και φυσικά ένα βρέφος μπορεί να είναι πηγή απέραντης χαράς, αλλά παρεάκι δεν είναι, τουλάχιστον όχι για κάποιο καιρό. Φυσικά και κάποιος ειδικός, αν πιστεύεις οτι τον χρειάζεσαι, θα μπορέσει να σε βοηθήσει, αλλά γιατί δεν μιλάς πρώτα στον σύντροφό σου; Βρείτε και καθιερώστε κάτι σαν "ρουτίνα" ας πούμε, για παράδειγμα έξοδο με το παιδί το απόγευμα της εβδομάδας που επιστρέφει νωρίτερα απο τη δουλειά, επίσκεψη- εσύ με το παιδί- στα πεθερικα (αφού αισθάνεσαι οτι θέλεις την παρέα τους)μια άλλη μέρα, παιδιή χαρά ( αν δεν υπάρχει κοντά, εμένα με "έσωσε" στην αντίστοιχη φάση το εμπορικό κέντρο τύπου κόσμος, ικέα, χόντος, το οποίο ονόμασα αναγκαίο κακό...) ένα άλλο πρωινό και τσούπ! να σου το Σαββατοκύριακό.Με αυτόν τον τρόπο έχεις κάτι να περιμένεις κάθε μέρα. Επίσης, αν έχει χρόνο κάνε πράγματα που απολάμβανες παλαιότερα. Εγώ, για λίγο καιρό είχα ξεχάσει το διάβασμα, το οποίο μου κρατούσε πάντα καλή παρέα. Έ να λοιπόν, ξαναβρήκα ένα παρεάκι μου...Και ψάξε στην περιοχή σου μέρη που συχνάζουν μαμαδες με παιδιά ή ακόμα και δραστηριότητες στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν μαμάδες με βρέφη μαζί. Αν υπάρχει η δυνατότητα ( η οικονομική εννοώ) ειδικά στην Αθήνα μπορείς να βρεις πολλά πράγματα να κάνεις με το βρεφάκι σου και παράλληλα να γνωρίσεις μαμάδες στην αντίστοιχη φάση. ΚΑι το κυριότερο , κατά την δική μου γνώμη πάντα, μην νιώθεις ένοχη για κάτι. Πές πως αισθάνεσαι στους δικούς σου, σύντοφο, γονείς, κολλητούς και ζήτα τους να σε στηρίξουν με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας (εγώ για παράδειγμα έχω καθιερώσει έναν τηλεφωνικό καφέ την εβδομάδα με την κολλητή μου, που ζει στην Αθήνα, δεν είναι το ίδιο, αλλά να, έχω να περιμένω και το τηλεφωνάκι μας). Να είσαι καλά
Καταρχήν Κατερίνα μου να σου ζήσει το παιδάκι σου!!εχω και εγώ μια μπεμπουλα 4μηνων και οι δικοί μας ειναι στην επαρχία,εμεις ζούμε Αθήνα ...φίλοι λίγοι και καλοί που λόγω χρόνου βλεπόμαστε 1-2 φορές το μήνα,ο σύζυγος όλη μέρα στη δουλειά και εμεις μόνες στο σπιτι!!δεν πτοουμαστε όμως!!σχεδον κάθε μέρα πάμε βόλτα στα μαγαζιά,στις πλατείες και φυσικά στην παιδική χαρά,δεν μπορείς να φανταστείς πόσες γνωριμίες θα κανείς με τις άλλες μαμάδες!!ενταξει δεν σου λέω οτι θα γίνετε και κολλητές αλλα δυο κουβέντες θα τις πεις!θα αντάλλαξε ρε εμπειρίες και ιστορίες και γενικά θα ξεφύγεις λίγο!!!επισης δεν αν στην πολυκατοικία σου ειναι άλλες μαμάδες η κοπέλες της ηλικίας σου πάνω κάτω...εγώ όλη την εγκυμοσύνη την πέρασα με την διπλανή μου που ήταν επίσης έγκυος!γενικα πάντως προσπάθησε να μην μένεις σπιτι,,,πάρε το καρότσι και έξω όταν εχει καλό καιρό!!!!
Γλυκιά Κατερίνα.. Ταυτιζόμαστε σε δυο σημεία.. Πέρασα κι εγώ επιλόχειο για περίπου 2 μήνες από γέννηση της κορούλας μου/ζωής μου/ ανάσας μου και το αντράκι μου δουλεύει και το πρωί και το βράδυ με αποτέλεσμα να μην είναι σχεδόν ποτέ μαζί μας… Μόνο Πέμπτες απόγευμα, Σάββατο πρωί και όλη την Κυριακή!!! Δεν ξέρω πως είναι να μην έχεις έστω τη μανούλα σου κοντά σου να σε βοηθά/ μιλάς/ μοιράζεσαι δια ζώσης την καθημερινότητα σου αλλά επίτρεψε μου να σου πω και μεταφέρω μόνο τούτο: κάνε λίγη υπομονή καλή μου και το πολύ σε 2 μήνες που θα μεγαλώσει λίγο το κοριτσάκι σου και θα «ανοίξει» κι ο καιρός να δεις πόσο πιο εύκολα θα γίνουν όλα… Να την παίρνεις και να βγαίνετε βολτούλες. Να την παίρνεις και να πηγαίνετε για καφέ. Για ψώνια ή να κοιτάτε βιτρίνες.. Να πηγαίνετε ακόμα και στο super market! Στο φούρνο, στο πάρκο! Όπου γουστάρεις κι αγαπάς!!! Να γίνετε αυτοκολλητάκια και να τα κάνετε όλα μαζί.. Να πηγαίνεις ακόμα και άσκοπες βόλτες που δεν θα έχουν προορισμό… Να βλέπεις κόσμο και να αλλάζουν οι παραστάσεις σου… 17,5 μηνών πια η Μαριέλλα μου και έχουμε γίνει γνωστές για τις βόλτες μας σε όλα τα πιθανά μέρη!!! Αυτό έκανα και κάνω εγώ… Προσωπικά με βοήθησε και με βοηθά… Υπάρχουν ασφαλώς οι στιγμές που και βαριέμαι και που με πιάνει παράπονο που δεν έχω τον άντρα μου μαζί στις βόλτες μας, μα τι να κάνουμε… Έτσι είναι η ζωή… Προσπαθεί να μας εξασφαλίσει το καλύτερο δυνατό και όταν έχει τα ρεπό του είναι όλος δικός μας!!! Το πρωί δουλεύω και από το μεσημέρι και μετά γυρνάω τους δρόμους όποτε ο καιρός αλλά και οι υποχρεώσεις το επιτρέπουν και παίρνω ανάσες από όλο αυτό… Λίγη υπομονούλα και όλα θα πάρουν το δρόμο τους!!! Η κόρη μου κι εγώ σας στέλνουμε τις καλύτερες μας ευχές για τη συνέχεια!!!
γεια μην στενοχωριεσαι δεν εισαι μονη ... αυτο ενιωθα την ιδια στιγμη που ειδα το κειμενο σου ...Μ η το βαζεις κατω και μην στενοχωριεσαι ολοι το ιδιο ειμαστε ολοι αισθανονται μοναξια περασα και εγω επιλοχεια καταθλιψη ξερω πως ειναι... Το παιδακι μου εχει μεγαλωσει και το λατρευω ειναι προνηπιακι πια ,αλλα αυτο το κενο την μοναξια ωρες ωρες την νιωθω και εγω ... και το παλευω οσο μπορω λιγοι ειναι οι ανθρωποι που νοιαζονται για εμας δυστυχως ... Αλλα καλα οσα λες και εχεις δικιο,αλλα να σε ρωτησω κατι αν επιτρεπεται βεβαια απο τον ανδρα σου γιατι εισπρατεις αδιαφορια αυτο δεν εγραφες; αν καταλαβα καλα βεβαια ...