Αισθάνομαι πως μου έχει δημιουργήσει μια αποστροφή…

Είμαι παντρεμένη (ευτυχώς για εμένα) με τον έρωτα της ζωής μου εδώ και 13 χρόνια και έχουμε αποκτήσει δύο αγόρια 10 και 7 χρονών. Σε γενικές γραμμές τα πράγματα στη ζωή μας κυλούν φυσιολογικά με τα πάνω τους και τα κάτω τους, με τα άγχη μας και τις ανασφαλειες μας.

Ο μεγάλος μου γιος πάει στην Ε’ τάξη του Δημοτικού, αλλά από την αρχή της σχολικής του ζωής είχε μικροπροβλήματα. Το γεγονός ότι είναι λίγο τεμπελάκος αλλά και έχει διάσπαση προσοχής κάνει τα πράγματα δυσκολότερα. Οπότε όπως καταλαβαίνετε, καθε φορά που έπρεπε να διάβασει, ξεκινάγαμε με ηρεμία και καταλήγαμε με φωνές. Η αδιαφορία του ήταν τόσο μεγαλη που σε τρέλαινε.

Δυστυχώς για μας αυτό συνεχίζεται ακόμα και τώρα και ας έχουν περάσει 5 χρόνια. Είναι σαν να μιλάμε σε τοίχο. Οι φωνές και οι καβγάδες έχουν γίνει καθημερινότητα μας. Του εξήγουμε ότι εμείς εχουμε όλη την καλή διάθεση να τον βοηθήσουμε αλλά πρέπει να προσπαθήσει και ο ίδιος. Όμως δεν αλλάζει τίποτα.

Το άσχημο είναι ότι όλο αυτό έχει επηρεάσει εμένα και τη σχέση μου μαζί του αρνητικά. Νιώθω εξαντλημένη και σωματικά και ψυχικά. Πάνω στα νεύρα μου και την αγανάκτησή μου κάνω και λέω πράγματα (που δεν είμαι περήφανη) που σίγουρα τον πληγώνουν και φυσικά το ανταποδίδει και αυτός. Κάθε βράδυ ξαπλώνω στο κρεββάτι μου και υπόσχομαι ότι την επόμενη μέρα ότι δεν θα ξανακάνω τα ίδια λάθη (δεν θα φωνάξω, δεν θα μαλώσω) γιατί δεν είναι σωστό για κανέναν μας. Είμαι μεγαλύτερη και πρέπει να αντιμετωπίσω την κατάσταση με ψυχραιμία αλλά ομολογώ ότι είμαι σε απόγνωση. Δεν ξέρω πια τι να κάνω. Χωρίς να το θέλει, μου έχει δημιουργήσει μια αποστροφή και φυσικά τα αισθήματα είναι αμοιβαία προς εμένα.

Τον αγαπάω, γιατί είναι παιδί μου και πάντα θα τον νοιάζομαι και θα θέλω το καλύτερο για αυτόν όπως ξέρω πως και εκείνος με αγαπάει αλλά ανάμεσα στις κόντρες μας έχουμε ξεχάσει να το δείχνουμε ο ένας στον άλλον.
Εύχομαι κάποια στιγμή τα πράγματα να αλλάξουν. Δεν θέλω το παιδί μου μεγαλώνοντας να με θυμάται σαν μια υστερική μαμά που όλη την ώρα του φώναζε. Θέλω να με θυμάται με ΑΓΑΠΗ!!!

ενοχική μαμά

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com