Μεταναστεύουμε και… φοβάμαι!
Καλησπέρα σε όλες τις μανούλες και ειδικά σε αυτές του εξωτερικού, την πολύτιμη βοήθεια των οποίων θα ζητήσω σήμερα.
Σε λίγους μήνες θα φύγουμε οικογενειακώς για το εξωτερικό (σε μία πόλη της Τουρκίας). Ο άντρας μου είναι ήδη εκεί από τον Σεπτέμβρη και εμείς θα φύγουμε στο τέλος του καλοκαιριού. Έχω δύο παιδιά, 4 και 2 ετών σήμερα, και οι σκέψεις πολλές.
Θα προσαρμοστούν εύκολα; Πως θα τους φανεί το αγγλόφωνο σχολείο; Τι θα απαντώ σε τυχόν ερωτήματα του τύπου «γιατί είμαστε εδώ, μακριά από φίλους και συγγενείς», «πότε θα γυρίσουμε σπίτι μας» και άλλα τέτοια; Αλλά και πιο πρακτικά θέματα. Τι θα γίνει με το σπίτι μας; Είναι εύκολο να μετακομίσουμε με το «νοικοκυριό» μας και τα έπιπλά μας; Αν όχι τι θα τα κάνουμε;
Σκέφτομαι πριν φύγουμε να επισκεφτώ κάποιον παιδοψυχολόγο που θα με βοηθήσει, ελπίζω, με την ψυχολογία των παιδιών, αλλά πραγματικά όσο πλησιάζει ο καιρός τόσο μεγαλώνει το άγχος.
Περιμένω τα σχόλιά σας!
Μαμά Αθηνά
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Και μένα ο άντρας μου Τουρκία δουλεύει εδώ και 1,5 χρόνο.Να πατε κούκλα μου είναι πολύ δύσκολο να μένεις πίσω να μην βλέπουν τα παιδιά τον πατέρα τους. Και μην φοβάσαι τίποτα αφού θα είστε μαζί όλα θα γίνουν. Μακάρι να ήμουν κι εγώ μαζί με τον άντρα μου.
Για τα πρακτικά θέματα δεν μπορώ να πω κάτι. Για τα ψυχολογικά όμως έχω να πω ότι όλα είναι δικό σου θέμα. Τα παιδιά είναι σε αρκετά μικρές ηλικίες και αυτό κάνει τα πράγματα πολύ πιο εύκολα. Τα παιδιά θα δουν την αλλαγή και τη μετακόμιση μέσα από τα δικά σου μάτια οπότε φρόντισε εσύ τι δική σου οπτική. Είναι πολύ πιθανό να έχουν διάφορες αλλαγές αλλά σκέψου ότι διακοπές τα πάμε και αλλάζουν μέχρι να προσαρμοστούν. Ούτως ή άλλως είναι σε ηλικίες που παιρνάνε φάσεις με κάθε αφορμή πόσο μάλλον με κάτι τόσο μεγάλο. Όπως είπε μια κοπέλα παραπάνω μην τα δραματοποιείς και μην τα κοιτάς σαν καυμένα τι πάθατε. Σε ερωτήσεις τους απαντάς απλά και με ειλικρίνια. Αν το έχεις δεχθεί εσύ θα το δεχθούν και εκείνα. Σκέψου ότι όλο αυτό μπορεί να είναι ένα θετικό μάθημα για εκείνα.. ο τρόπος που δέχονται το καινούριο και την αλλαγή. Σαν παιδί μετακόμιζα κάθε 1 με 2 χρόνια. Οι ηλικίες που άρχισε να πονάει πιο πολύ ήταν μετά την πέμπτη δημοτικού είχα όμως ένα τρόπο να το αντιμετωπίζω όπως μπορείς να δεις και σε ένα άρθρο που είχα γράψει παλαιότερα http://www.myfavourites.gr/index.php/news/view/18 . Κοιτώντας πίσω σίγουρα βοήθησε η αίσθηση που είχα ότι ήταν δεδομένο ότι θα γίνει. Ξέραμε ότι έτσι θα είναι και το παίρναμε οικογενειακώς απόφαση και προχωρούσαμε τη ζωή μας. Θυμάμαι τους γονείς μας να προσπαθούν να μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον με κάθετι καινούριο και όχι να μας βάζουν σε μια διαδικασία μοιρολογιού για αυτό που χάσαμε ή αφήσαμε. Υποθέτω αν εκείνοι μας μετέφεραν τη δική τους ανασφάλεια για όλο αυτό (που προφανώς υπήρχε) δεν θα το έβλεπα με τον ίδιο τρόπο. Καλή συνέχεια, καλή προσαρμογή και καλή εγκατάσταση σου εύχομαι.
Melini πολύ όμορφο το άρθρο σου και μπορώ να πω ότι έτσι νιώθω και εγώ ως ενήλικη όταν αλλάζω τόπο, που και σε εμένα έχει συμβεί πολλές φορές προ παιδιού. Ήταν μια νέα περιπέτεια που πολλές φορές την περνούσα μόνη, αλλά με βοήθησε να προσαρμόζομαι στη ζωή μου εύκολα, να βρίσκω φίλους και επίσης να βοηθάω ανθρώπους που ένιωθα πως είχαν ανάγκη. Αφού αποκτήσαμε το παιδί αλλάξαμε με τον άντρα μου δυο χώρες και ίσως αλλάξουμε ξανά. Πράγματι για τα παιδιά είναι πολύ πιο εύκολα τα πράγματα, και τα παιδιά σου μαμά Αθηνά είναι σε μια καλή ηλικία να προσαρμοστούν εύκολα. Μην ανησυχείς για αυτά, θα τα καταφέρουν μια χαρά στην νέα περιπέτεια. Και θα αποκτήσουν στοιχεία στο χαρακτήρα τους που θα τους βοηθήσουν στην υπόλοιπη τους ζωή, γιατί κακά τα ψέματα νομίζω πως αυτή η κατάσταση συνεχούς μετανάστευσης θα συνεχιστεί για πολλά χρόνια ακόμα. Ίσως και τα παιδιά μας στο μέλλον θα αναγκαστούν ή και θα επιλέξουν να μετακινηθούν για ένα καλύτερο μέλλον ή για να ακολουθήσουν τα όνειρα τους. Όμως όπως σου είπαν και οι άλλες μαμάδες πιο πάνω προσπάθησε όσο μπορείς να μη βγάζεις τις ανησυχίες σου στα παιδιά και όλα θα πάνε καλά. Καλή τύχη σας εύχομαι και όλα καλά στη νέα σας περιπέτεια!
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, όλα έχουν να κάνουν με το πως εσύ θα το περάσεις στα παιδία, μπορείς να βρεις ένα ανάλογο βιβλίο να τους το διαβάσεις (κυρίως για το μεγαλύτερο) και να το να τον αφήσεις να σε ρωτήσει ότι απορίες έχει και να του τις λύσεις με αλήθεια (θα βάλουμε τα αγαπημένα μας πράγματα σε κουτιά θα τα πάρει το φορτηγό και θα τα πάει στο νέο μας σπίτι, εμείς θα μπούμε στο αεροπλάνο….) και απλά λόγια (όχι πολλά λόγια ούτε όλη μέρα). Εγώ σε ανάλογη περίπτωση είχα ζωγραφίσει/ κόψει με χαρτόνι ένα αεροπλάνο, τα πράγματα μας, την μαμά τον μπαμπάκτλ και το παίζαμε παιχνίδι ώστε να είναι ποιο ξεκάθαρο τι θα γίνει κτλ. Φυσικά δεν θα του διαγράψεις όποια στενάχωρη σκέψη και εάν κάνει (δηλ. εάν σου πει θα μου λείψει η γιαγιά, μην του πεις μπα θα έχεις τόσα πράγματα να κάνεις που δεν θα έχεις χρόνο να την σκεφτείς αλλά καλύτερα να συμφωνήσεις μαζί του ότι δηλ. και εσένα θα σου λείψει η γιαγιά αλλά θα της τηλ. κάθε βράδυ κτλ...), γίνε το "πρότυπο τους" βλέποντας εσένα πως διαχειρίζεσαι τα καλά και τα κακά της κατάστασης θα σε αντιγράψουν και εκείνα. Δώσε την ευκαιρία να πάρει μαζί τα αγαπημένα του πράγματα (ας τα μαζέψουν μόνα τους σε μια βαλίτσα) και ο μεγάλος σου γιος ας χαιρετήσει τους φίλους του και να δώσουν ένα ραντεβού πχ. τα Χριστούγεννα. Εξήγησε του με αλήθειες (όχι ότι όλα θα είναι τέλεια,) για το νέο του σχολείο ...ότι πχ. θα μιλάνε μια διαφορετική γλώσσα τα Αγγλικά, ότι θα μάθουν νέα τραγούδια (προσοχή κάποια παιδάκια δεν τους αρέσει τα «καινούργια» πράγματα όποτε βρες το καλό του νέου σχολείου που θα του ταιριάξει π.χ θα έχει μια μεγάλη κούνια). Φαντάζομαι ότι κάνετε κάποια μαθήματα εξοικείωσης με την γλώσσα. Μην του δώσεις επιλογές και υποσχέσεις που δεν μπορείς να κρατήσεις (πχ. μην τον ρωτήσεις εάν θέλει να πάτε αφού αυτό πλέον δεν αλλάζει). Κυρίως, προσπάθησε να διαχειριστείς και τα δικά σου συναισθήματα για την κατάσταση, αν δεν νιώθεις καλά, ζήτα την βοήθεια κάποιου ειδικού, Με το καλό όλα....δες το σαν μια ευκαιρία για κάτι καλύτερο.....
min anisixis ta paidia tha prosarmostun poli eukola ine mikra akomi.emis otan irthame germania egw imun 4 k i aderfi mu 2 k ola.mia xara.....k imaste akomi edw......apo.tin stigmi punstin ellada dn ine kala as kitaksume.punine kalitera gia ta paidakia mas. an k egw imun ellada.gia 7xronia alla exw twra sxedon 3xronia pu girisa pisw gt edw ine kalitera k dn skeftomai na giriso sintoma ksero oti edw ime kal k boro na prosfero to paidaki m ena kalitero awrio.... kali.arxi lipon sas euxomai k ola.tha pane kala....
Μην εχεις κανενα αγχος.Τα παιδια θα περασουν υπεροχα και εσυ το ιδιο.Περασα απο την ιδια "φαση"πριν καποια χρονια και τα παιδια μου ηταν επισης σε μικρη ηλικια και δεν ειχαμε κανενα προβλημα.Ασε τους ψυχολογους και μην δινεις τοσο δραματικη εκταση σε κατι που ειναι πραγματικα πολυ καλο για ολους.Να περασετε υπεροχα...που θα περασετε!!!!
Απο προσωπική πείρα έχω να σου πω ότι τα παιδιά προσαρμόζονται πολύ πιο γρήγορα κι ευκολότερα απο μας.....εμεις το καλοκαίρι κλείνουμε χρόνο στη νέα μας ζωή και τώρα σιγά σιγά μπήκαμε στο νόημα....τα παιδιά μας,ηλικίας 3,6,9 ετών ήταν μες στην τρελή χαρά...μην αγχώνεσαι....όλα καλά θα πάνε.Απλά προσπάθησε να μην τους μεταφέρεις το δικό σου άγχος........καλη σας αρχή!!!!