Μήπως δεν γεννηθήκαμε κολυμβητές;

Δοκιμάστε αυτό το κόλπο και θα έχετε την πιο χαριτωμένη αντίδραση που υπάρχει. Φυσήξτε απλά στο πρόσωπο του μωρού σας και δείτε το να καταπίνει τον αέρα, να κλείνει τα μάτια και να σταματά ό,τι κι αν κάνει. Οι γονείς χρησιμοποιούν το κόλπο αυτό για να κάνουν τα μικράκια τους να σταματήσουν να κλαίνε, αλλά βοηθά και στην κολύμβηση.

Η αντίδραση αυτή είναι γνωστή και ως βραδυκαρδιακό αντανακλαστικό, το οποίο αποτελεί μέρος του αντανακλαστικού της βουτιάς των θηλαστικών. Όταν το πρόσωπο του μωρού εκτίθεται στο κρύο νερό, η καρδιά επιβραδύνεται και το αίμα απομακρύνεται από τους περιφερειακούς μύες ώστε να συγκρατήσει οξυγόνο για τον εγκέφαλο και την καρδιά, και έτσι αυτά κρατούν την ανάσα τους. Το αντανακλαστικό είναι το ίδιο που προστατεύει τα μωρά από το να πάει γάλα στους πνεύμονές τους, λέει ο Goren Wennergren, παιδίατρος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ στη Σουηδία.

«Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι το ότι το αντανακλαστικό αυτό με κάποιον τρόπο αναδρομολογεί ολόκληρο το κυκλοφορικό σύστημα ώστε να συγκρατήσει αίμα για την καρδιά και τον εγκέφαλο και να μην το διαθέσει στο υπόλοιπο σώμα», λέει ο Wennergren.

Ο Wennergren είχε ακούσει πως μετά τους 6 μήνες ζωής αυτό το αντανακλαστικό υποχωρεί – έτσι λοιπόν αποφάσισε να εξετάσει τη λειτουργία της αντίδρασης στη βουτιά σε μωρά διαφόρων ηλικιών. Σε συνεργασία με έναν μεταπτυχιακό φοιτητή του, εξέτασε 36 νεογέννητα σε μαθήματα κολύμβησης σε μία θερμή πισίνα – μία από τις ελάχιστες έρευνες που γίνονται σε μωρά που κολυμπούν. Παρακολούθησε τον καρδιακό ρυθμό των μωρών, την αναπνοή τους και τη συμπεριφορά τους στις βουτιές που έκαναν, οι οποίες διαρκούσαν μερικά δευτερόλεπτα.

Τα μωράκια όχι μόνο κρατούσαν την αναπνοή τους, αλλά φαινόταν πως απολάμβαναν το πείραμα. Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως το αντανακλαστικό της βουτιάς υπάρχει ακόμη στα μεγαλύτερα μωρά (εξέτασαν μωρά έως και 1 έτους) αλλά είναι μειωμένο στα μεγαλύτερα σε ηλικία βρέφη. Τα μωρά όλα κρατούσαν την ανάσα τους και έπαιρνε περίπου 10 δευτερόλεπτα μετά την ολοκλήρωση της βουτιάς έως ότου επανέλθει η αναπνοή τους στο φυσιολογικό. Ο Wennergren παρατήρησε πως τα μωρά έδειχναν πρόθυμα να βουτήξουν και όσα είχαν εμπειρία με τις βουτιές προετοιμάζονταν κλείνοντας τα μάτια τους προτού βυθιστούν στο νερό. Η έρευνα δημοσιεύτηκε το 2002 στο περιοδικό Acta Paediatrica.

«Στα ζώα που κάνουν βουτιές, το αντανακλαστικό αυτό εξακολουθεί να υπάρχει σε όλη τους τη ζωή», είπε ο Wennergren στο KinderLab, σημειώνοντας πως και οι ενήλικες έχουν ένα παρόμοιο αντανακλαστικό – αν βυθίσετε το πρόσωπό σας σε κρύο νερό θα πάρετε μια ανάσα και θα κρατήσετε την αναπνοή σας.

Η ικανότητά τους όμως να κρατούν την αναπνοή τους δεν σημαίνει πως τα μωρά μπορούν να κολυμπούν και με ασφάλεια. Ο Clay Jones γράφει σε μία ανάρτησή του: «Δε συμφωνώ με το να βουτάς μικρά μωρά στο νερό και δεν πιστεύω πως οι προσπάθειες που κάνουμε να μάθουμε στα νήπια να επιπλέουν ή να κλωτσούν είναι αρκετά. Μπορεί να μας δώσουν μία εσφαλμένη εικόνα ασφάλειας», αναφέρει ο Jones, παιδίατρος στο Νιούτον της Μασαχουσέτης. Τονίζει το ότι ο πνιγμός είναι η δεύτερη πιο συχνή αιτία θανάτου από ατύχημα στα 18 χρόνια ζωής, κάτι που οδηγεί σε θάνατο περίπου χίλια παιδιά κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες.

«Είναι καλά τα μαθήματα που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια μέσα στο νερό και μπορούν επίσης να δίνουν χρόνο σε ένα γονιό να είναι μέσα στην πισίνα με το μωρό του. Από τη στιγμή που τα παιδιά είναι αναπτυξιακά έτοιμα, συνήθως στα 3 με 4 χρόνια, τα μαθήματα κολύμβησης είναι πολύ σημαντικά», προσθέτει ο Jones.

Πηγή: popsci.com

Εσάς πότε ξεκίνησε να κολυμπάει το παιδάκι σας; Τι μέτρα ασφαλείας έχετε λάβει για την ώρα που το μικράκι σας είναι στο νερό;