Σαν μαμά, το πιο συχνό που ακούω και διαβάζω είναι τα «θέλω» της μαμάς, τα δικαιώματα της μαμάς και τα παράπονά της.
Δεν θέλω να θηλάσω!
Θέλω να θηλάσω!
Δεν θέλω παρατεταμένο θηλασμό!
Θα το θηλάζω μέχρι τα 5, δικαίωμά μου και του παιδιού μου!
Το σώμα μου! Το στήθος μου! Οι ορμόνες μου!
Πολλές φορές οι άντρες γίνονται κάφροι και αδιάφοροι γιατί είναι ανίδεοι, το καταλαβαίνω. Και μπορεί να μας πιέσουν να κόψουμε το θηλασμό για να «μην γίνει το παιδί μαμάκιας» (όπως ανέφερε η Ολίβια στο τελευταίο «παραμπάμ» της). Γιατί θέλουν πίσω το στήθος μας. Γιατί νυστάζουν και θέλουν να ξεκινήσουμε επιτέλους το ξένο γάλα που κάνει τα παιδιά να κοιμούνται περισσότερο. Μπορεί να μας πιέσουν να κάνουμε καισαρική γιατί τους είπαν 2 ηλίθιοι φίλοι τους ότι θα γίνουμε χαλαρές (εκεί κάτω) και δεν θα απολαμβάνουν το σεξ όπως παλιά. Μερικοί δεν θέλουν καν παιδιά! Μερικοί θέλουν μια ντουζίνα χωρίς να ρωτάνε ή να καταλαβαίνουν ότι είμαστε στα όρια του τρελάδικου με τα 2 ήδη. Πολλοί άντρες δεν νιώθουν, δεν πολυασχολούνται… χρόνια τώρα..
Τι γίνεται,όμως, με τους λίγους άντρες που νοιάζονται λίγο παραπάνω; Που ψάχνουν, που ρωτάνε, που νιώθουν;
Πρόσφατα γέννησε η γυναίκα του αδερφού μου. Και τελευταία στιγμή αποφάσισε να πάει με ραντεβού και καισαρική γιατί «φοβόταν τους πόνους του φυσιολογικού τοκετού ή την όποια πιθανή επιπλοκή». Ο αδερφός μου της έλεγε τα οφέλη του φ.τοκετού και για εκείνη και για το μωρό… δεν ήθελε να ακούσει.
Τώρα, την μέρα που βγήκε από το μαιευτήριο, η 1η της ερώτηση στο τηλέφωνο (σ’εμένα) ήταν: «αν θέλω να κόψω τον θηλασμό πού πάω; Στον παιδίατρο ή τον γυναικολόγο;» Την κατάλαβα αμέσως. Δεν θέλει να θηλάσει. Έχει φοβερές θηλές, το παιδί έπιασε αμέσως, το γάλα άφθονο και δεν είχε και την δική μου εμπειρία που οι θηλές μου σκίστηκαν. Τίποτα! Δεν θέλει! Είναι δικαίωμά της.
Την αγαπώ πολύ. Αγαπώ και το ανιψάκι μου. Αγαπώ και τον αδερφό μου. Και τον βλέπω να λιώνει. Προσπαθεί κάθε μέρα να την ψήσει να παρατείνει τον θηλασμό όσο περισσότερο μπορέσει. «Άντε, τουλάχιστον να σαραντίσει η μπέμπα!» τον άκουσα να της λέει. Δεν μπορώ με τίποτα να ανακατευτώ στο ζευγάρι κι αν το κάνω είναι μόνο για να τα ξαναβρουν όταν τσακώνονται. Αν μου ζητήσει συμβουλή θα της την δώσω με όλη μου την ψυχή. Βλέπω, όμως, πως ακολουθεί πιστά την κολλητή της, η οποία δεν ήθελε να θηλάσει, δεν ήθελε φ.τοκετό.. Πηγαίνει στην γυναικολόγο της κολλητής, στην παιδίατρο που πάει η κολλητή το παιδί της και στα μαγαζιά που ψωνίζει η κολλητή της. Η κολλητή, όμως, δεν είναι ο πατέρας του παιδιού. Και να, έχουμε εδώ μπροστά μας έναν πατέρα που κλαίει και της λέει «σε παρακαλώ, γέννα φυσιολογικά, αφού δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα!»
«Σε ικετεύω, θήλασε το παιδί μας!»
Και το ξέρω, είναι το κορμί της, είναι το στήθος της, είναι δικαίωμά της… Είναι; Απλά αναρωτιέμαι…
Σας έχει τύχει εσάς να θέλατε καισαρική και να σας πίεζε για το αντίθετο ο σύντροφός σας;
Σας έχει τύχει να μην θέλετε να θηλάσετε και να σας παρακαλάει ο μπαμπάς να συνεχίσετε;
μαμά Λ.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
ευτυχώς που υπάρχει και ο μπαμπάς στην οικογένεια να σκεφτεί τι είναι καλύτερο για το μωρό...
Και στην τελικη η υποχρεωση μας στα πλασματα που γενναμε δεν τελειωνει τη στιγμη της γεννας αλλα κανουμε συνεχες αγωνα να τους προσφερουμε την καλυτερη τροφη(εφοσον μπορουμε μητρικο γαλα), την καλυτερη ανατροφη, μορφωση κτλ...Ας βαλουμε και καμια φορα τα δικα μας θελω πιο πισω, δε θα παθουμε και κατι, εξαλλου σε πολυ λιγα χρονια θα φυγουν απο την αγκαλια μας.
Προφανώς κι ο πατέρας έχει δικαιώμτα που ΠΟΛΥ συχνά ξεχνιούνται, ειδικά σε περιπτώσεις χωρισμού αλλά και γενικότερα. Αλλά σ'αυτές τις περιπτώσεις τι μπορεί να γίνει; Μπορεί να επιβάλει κανείς σε μια γυναίκα το τι θα κάνει στο σώμα της; Είναι δυνατόν να την αναγκάσει κανείς να θηλάσει χωρίς να θέλει; Εκτός από αδύνατον θα ήταν κι αρρωστημένο. 'Οσο αφορά ακόμα το σώμα της γυναίκας (δηλαδή εγκυμοσύνη, γέννα, θηλασμός) καλώς ή κακώς αυτή αποφασίζει. Μετά προφανώς οι αποφάσεις παίρνονται από κοινού αν το ζευγάρι λειτουργεί σωστά.
Δωστε στην κυρια να διαβασει για τα οφελη του θηλασμου και πως γυναικες καταφεραν να θηλασουν παιδια που δε γεννησαν με παρα πολυυυ κοπο... Πραγματικα δεν ξεω τι να πω. Απο τη στιγμη που γενναει μια γυναικα θεωρω οτι πρεπει να βαζει τα θελω της σε δευτερη μοιρα. Πως να το κανουμε δε χωρανε δυο καρπουζια κατω απο την ιδια μασχαλη. Και μαλλον δεν ειναι επιλογη της αλλα της φιλης της...Και στην τελικη και ο πατερας εχει δικαιωματα... Θηλαζω ακομη το δευτερο παιδι μου αν και 17 μηνων και πολλοι απορουν μαζι μου.. Απλα κανω το καλυτεροοοοο για το παιδι μου και αδιαφορω για τη γνωμη των αλλων....
Κι εκείνοι για τη δική σου.
Μπράβο Χριστίνα! Έτσι ακριβώς! :)
ΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΚΕΤΟ,ΑΝ ΚΑΙ ΘΗΛΑΣΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ,ΟΧΙ ΟΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ,ΑΛΛΑ ΤΟ ΘΗΛΑΣΑ,ΠΙΣΤΕΥΩ,ΦΙΛΗ ΜΟΥ,ΟΠΩΣ ΕΓΡΑΨΕΣ ΚΑΙ΄ΣΥ,ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ ΣΟΥ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ....ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ,ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΘΗΛΑΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ....ΟΜΩΣ,Η ΚΟΠΕΛΑ ΠΗΡΕ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ,ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ,ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΙΕΣΕΙΣ Ή ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝ ΒΕΒΑΙΩΣ,ΕΧΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ,ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ....ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΣΥ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ...ΑΝ ΠΑΛΙ,ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ,ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ,ΑΠΛΑ ΣΕΒΑΣΟΥ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ....ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ!!!