Όταν ο μπαμπάς εύχεται να είχε στήθος
Σαν μαμά, το πιο συχνό που ακούω και διαβάζω είναι τα «θέλω» της μαμάς, τα δικαιώματα της μαμάς και τα παράπονά της.
Δεν θέλω να θηλάσω!
Θέλω να θηλάσω!
Δεν θέλω παρατεταμένο θηλασμό!
Θα το θηλάζω μέχρι τα 5, δικαίωμά μου και του παιδιού μου!
Το σώμα μου! Το στήθος μου! Οι ορμόνες μου!
Πολλές φορές οι άντρες γίνονται κάφροι και αδιάφοροι γιατί είναι ανίδεοι, το καταλαβαίνω. Και μπορεί να μας πιέσουν να κόψουμε το θηλασμό για να «μην γίνει το παιδί μαμάκιας» (όπως ανέφερε η Ολίβια στο τελευταίο «παραμπάμ» της). Γιατί θέλουν πίσω το στήθος μας. Γιατί νυστάζουν και θέλουν να ξεκινήσουμε επιτέλους το ξένο γάλα που κάνει τα παιδιά να κοιμούνται περισσότερο. Μπορεί να μας πιέσουν να κάνουμε καισαρική γιατί τους είπαν 2 ηλίθιοι φίλοι τους ότι θα γίνουμε χαλαρές (εκεί κάτω) και δεν θα απολαμβάνουν το σεξ όπως παλιά. Μερικοί δεν θέλουν καν παιδιά! Μερικοί θέλουν μια ντουζίνα χωρίς να ρωτάνε ή να καταλαβαίνουν ότι είμαστε στα όρια του τρελάδικου με τα 2 ήδη. Πολλοί άντρες δεν νιώθουν, δεν πολυασχολούνται… χρόνια τώρα..
Τι γίνεται,όμως, με τους λίγους άντρες που νοιάζονται λίγο παραπάνω; Που ψάχνουν, που ρωτάνε, που νιώθουν;
Πρόσφατα γέννησε η γυναίκα του αδερφού μου. Και τελευταία στιγμή αποφάσισε να πάει με ραντεβού και καισαρική γιατί «φοβόταν τους πόνους του φυσιολογικού τοκετού ή την όποια πιθανή επιπλοκή». Ο αδερφός μου της έλεγε τα οφέλη του φ.τοκετού και για εκείνη και για το μωρό… δεν ήθελε να ακούσει.
Τώρα, την μέρα που βγήκε από το μαιευτήριο, η 1η της ερώτηση στο τηλέφωνο (σ’εμένα) ήταν: «αν θέλω να κόψω τον θηλασμό πού πάω; Στον παιδίατρο ή τον γυναικολόγο;» Την κατάλαβα αμέσως. Δεν θέλει να θηλάσει. Έχει φοβερές θηλές, το παιδί έπιασε αμέσως, το γάλα άφθονο και δεν είχε και την δική μου εμπειρία που οι θηλές μου σκίστηκαν. Τίποτα! Δεν θέλει! Είναι δικαίωμά της.
Την αγαπώ πολύ. Αγαπώ και το ανιψάκι μου. Αγαπώ και τον αδερφό μου. Και τον βλέπω να λιώνει. Προσπαθεί κάθε μέρα να την ψήσει να παρατείνει τον θηλασμό όσο περισσότερο μπορέσει. «Άντε, τουλάχιστον να σαραντίσει η μπέμπα!» τον άκουσα να της λέει. Δεν μπορώ με τίποτα να ανακατευτώ στο ζευγάρι κι αν το κάνω είναι μόνο για να τα ξαναβρουν όταν τσακώνονται. Αν μου ζητήσει συμβουλή θα της την δώσω με όλη μου την ψυχή. Βλέπω, όμως, πως ακολουθεί πιστά την κολλητή της, η οποία δεν ήθελε να θηλάσει, δεν ήθελε φ.τοκετό.. Πηγαίνει στην γυναικολόγο της κολλητής, στην παιδίατρο που πάει η κολλητή το παιδί της και στα μαγαζιά που ψωνίζει η κολλητή της. Η κολλητή, όμως, δεν είναι ο πατέρας του παιδιού. Και να, έχουμε εδώ μπροστά μας έναν πατέρα που κλαίει και της λέει «σε παρακαλώ, γέννα φυσιολογικά, αφού δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα!»
«Σε ικετεύω, θήλασε το παιδί μας!»
Και το ξέρω, είναι το κορμί της, είναι το στήθος της, είναι δικαίωμά της… Είναι; Απλά αναρωτιέμαι…
Σας έχει τύχει εσάς να θέλατε καισαρική και να σας πίεζε για το αντίθετο ο σύντροφός σας;
Σας έχει τύχει να μην θέλετε να θηλάσετε και να σας παρακαλάει ο μπαμπάς να συνεχίσετε;
μαμά Λ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κάποια στιγμή όταν ήμουν έγκυος στο πρώτο παιδάκι μου και έχοντας δίπλα μου τον σύζυγό μου ο οποίος αγχωνοταν για τα πάντα και μου το έδειχνε προσπαθοντας να με προστατεύσει από ότι θεωρούσε αυτός επικυνδινο για την εγκυμοσύνη μου έκανα τα παραπονακια μου στον γυναικολόγο μου , ο οποίος με την σειρά του μου απάντησε το εξής...ότι οι μισές του πελάτισσες παραπονιούνται ότι δεν τις προσέχουν αρκετά οι σύζυγοι τους και οι άλλες μισές ότι είναι υπερπροστατευτηκοι Και ότι είμαστε περίεργα πλάσματα εμείς οι γυναίκες! Έτσι λοιπόν κάθε φορά που ένοιωθα την πίεση από το έντονο ενδιαφέρον του συζύγου μου σκεφτόμουν ότι είχε δίκιο ο γιατρουλης μου και ότι ούτε με την αδιαφορία θα ήμουν ευχαριστημένη! Αυτό σκεφτόμουν και όταν προσπαθοντας να θηλάσω το μωρό μου ο άντρα μου ήταν από πάνω από το κεφάλι μου και μου έλεγε πως να κρατήσω το μωρό ή πως να σταθώ εγώ για να καταφέρει να θηλάσει λες και το είχε κάνει και αυτός και ήξερε . Ο κακομοίρης αγχωνοταν πάρα πολύ σε βαθμο που ειχε αποψη για ολα και γινοταν ενοχλητικός...αλλά έτσι έδειχνε το ενδιαφέρον του μέσα στον πανικό γι αυτό που βιώναμε για πρώτη φορά! Ευτυχώς όμως στο δεύτερο παιδάκι μας ήταν πιο χαλαρός σαν πιο έμπειρος πια!
εγω με το που γεννηθηκε το μωρο ειχε φοβερους κολοικους εκλαιγε ασταματητα..αποφασισμενη να θηλασω να που δεν μπορεσα ομως οι θηλες μεσα κ το μωρο να πειναει κ να κλαει..με της μαιες η μια κρατουσε το μωρο κ η αλλη το στηθος κ το μωρο να μην μπορει κ να κλαει μολις την εδινα ξενο ηρεμουσε κ κοιμοταν για λιγο..ετσι αποφασιζω με το γιατρο να κοψω το θηλασμο..με πηρε πολυ για να συνελθω.με πειραξε που ισως δεν προσπαθησα.,κ να εχω κ τον αντρα μου να μου λεει συνεχεια εισαι μιση μανα που δεν θυλασες κ εμενα η μανα μου θηλασε 3 χρονια κτλλλλ.....στο σπιτι μεχρι να βρω τον εαυτο μου μου πηρε πολυ καιρο..ο αντρας μου δεν ηθελε να την ταιζει με μπιμπερο γιατι λεει δεν ηταν σωστο κ εγω να εχω τυψεις.. που την ταιζω μονο μπιμπερο .οποτε οι αντρες καλα ειναι να μην ανακατευονται το τι θα κανει η μανα εαν θα θηλασει η οχι.......,ειναι πως αυτη μπορει θελει νοιωθει..δεν μπορεσα να θηλασω γιατι πρεπει να νοιωθω τυψεις με πηρε πολυ να το ξεπερασω...
Αχ αυτες τις μερες νοιωθω πως σε καταλαβαίνω όσο δεν φαντάζεσαι με το θέμα των τυψεων.Θηλασα πάνω από ένα χρόνο και τα δύο παιδιά μου.Τωρα στο τρίτο που είναι 40 ημερών δεν πετυχαίνει με τίποτα!!!Θηλαζει λιγο και μετα κλαιει για μπιμπερο!Απίστευτο μου φαίνεται! !Εγώ η έμπειρη δεν τα καταφερνω;;;Τυψεις;;Άλλο τίποτα! Σκέφτομαι ότι ίσως φταίει που εμεινε στο νοσοκομείο 4 μέρες χωρις εμενα γιατι ειχε ικτερο και έμαθε μπιμπερό! Η μόνη διαφορά είναι ότι το δικό μου μωρό πίνει δικό μου γαλα σε μπιμπερό!Κάθε 3 ώρες μπαίνω στο θηλαστρο.Με τρώνε οι τύψεις! Μήπως δεν προσπάθησα αρκετα;;;Πάρα τρίχα να πάθω κατάθλιψη από την στενοχώρια μου.Και να πω πως δεν πίνει δικό μου;Πώς ζήτησα την ευκολια μου κ το εκοψα;Αγκαλιά με το θηλαστρο κοιμάμαι και ξυπνάω!Και παρόλα αυτά έχω τύψεις....Όσο για το δημοσίευμα δεν έχω κάτι να πω.Με αυτό που περνάω τώρα βλέπω πως δεν είναι πάντα όλα άσπρο ή μαύρο....Ταπεινή μου γνώμη....καλο είναι να προσπαθει μια γυναίκα να θηλάσει και να μην το απορρίπτει από την αρχή. Αλλά μ αυτό που περνάω τώρα βλέπω πως όντως μπορεί να μην σου πετύχει.Και σε κάνει αυτό να νιώθεις και άχρηστη από πάνω!!!Λες...αφού οι άλλες το κάνουν εγώ κάτι λαθος θα εκανα!!! Και αυτό που κάνω τώρα με το θηλαστρο (και με αλλα δύο παιδιά) καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να το κάνουν όλες, οπότε απλά εγκαταλείπουν...Στη φάση που είμαι καταλαβαίνω πια και τις γυναίκες που λένε...."δεν μου πέτυχε"....Και είμαι και πολύ έμπειρη στο θέμα θηλασμός! Αφού εγώ τα βρίσκω μπαστούνια φαντάσου μια πρωτάρα....
Καταρχήν θεωρώ οτι η αδελφή του συζύγου ίσως γράφει για λογαριασμό του. Και συνεχίζω: Οκ κορίτσια, εσείς που τσαντιστήκατε, θα σας κάνω λίγο το δικηγόρο του διαβόλου. Ο θηλασμός ή μη αφορά τη διατροφή του παιδιού με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σωστά; Κάποιες ισχυρίζεστε οτι ο σύζυγος δεν έχει ιδιαίτερο λόγο σε αυτό και οτι ο μόνος άνθρωπος που αποφασίζει είναι η σύζυγος επειδή εκείνη θηλάζει. Ας αντιστρέψουμε όμως λίγο τους όρους. Πως θα σας φαινόταν αν ξαφνικά π.χ. ο σύζυγος πάει να δουλέψει κάπου με λιγότερα λεφτά γιατί είναι πιο ξεκούραστη δουλειά και δεν ήθελε κάν να το συζητήσει με τη γυναίκα του, αλλά το επιχείρημά του είναι "εγώ δουλεύω, εγώ αποφασίζω"; Καθώς η δουλειά του άντρα έχει αντίκτυπο στο σπίτι, αφορά και τη γυναίκα. Ομοίως, καθώς το παιδί είναι και παιδί του άντρα η διατροφή του αφορά ΚΑΙ αυτόν, και οφείλουν να το συζητήσουν σοβαρά και να βρουν μια μέση λύση. Αλλιώς, αν πιστεύετε οτι τα θέματα διατροφης κλπ του παιδιού δεν αφορουν τον άντρα, μην έρθετε να μου παραπονεθείτε αυριο-μεθαύριο οτι "ο άντρας μου δε συμμετέχει στην ανατροφή του παιδιου και τα κάνω όλα μόνη μου". Τέλος, η κοπέλα που γράφει το κειμενο δεν ανακατεύεται σε κάτι. Στο τέλος ρωτάει εμάς αν μας έχει τυχει κάτι τετοιο, γιατί εκείνης της φαινεται περιεργη κατάσταση . Δεν έκανε κακό, μια ερώτηση έκανε, μην πέφτετε να τη φάτε.
Χμμμ δεν είμαι σίγουρη πως αυτό είναι το λογικά ορθό αντίστοιχο. Το αντίστοιχο θα ήταν ένας πατέρας που λέει, μη θηλάσεις γιατί αηδιάζω να βλέπω το γάλα στις προσωπικές μας στιγμές. Η, μη γεννήσεις φυσιολογικά γιατί δε μπορώ να φαντάζομαι το μωρό να βγαίνει από τον κόλπο σου. Το ερώτημα είναι εάν πραγματικά τον αφορά. Και στην προκειμένη περίπτωση πολλές λένε ναι διότι εκτιμούν ότι είναι για το συμφέρον του παιδιού. Κι αν αντιστρεφόταν η επιχειρηματολογία του όμως? Κατάλαβες πού το πάω? Η κοπέλα είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της, το γέννησε και το θρέφει. Δεν το παραμέλησε ούτε το άφησε νηστικό. Γιατί κάποιος να παρέμβει?
μπορει να συζητήσει και να υποσχεθεί οτι θα συμμετέχει? οτι θα μοιραστούν το 'βάρος'? δεν μπορούμε να ξέρουμε τι σκέφτεται η κοπέλα και δεν θέλει να θηλάσει, αλλά αν πχ το θεωρεί δύσκολο-χρονοβόρο-κουραστικό θα μπορούσαν να βρουν τη μέση λύση του θήλαστρου, να βγάζει η μαμά και να ταίζει ο μπαμπάς, ή να αναλάβει ο μπαμπάς τα βραδινά γεύματα. Είναι κατι που θα μπορούσαν να δοκιμάσουν για ενα διάστημα και αν τους βγει.. Σίγουρα και ο μπαμπάς εχει λόγο στη διατροφή του παιδιού αλλά επειδή εδώ δεν πρόκειται για απόφαση 'το ταίζω με βιολογικά ή όχι, γλυκά ή όχι' αλλά με κάτι που αφορά το σώμα, το χρόνο, την κούραση της μαμάς έχει αυτή τον πρώτο λόγο. Σκέψου πάντως να προτείνεις το παραπάνω.