Για να μην την πατήσετε όπως εγώ!
Με αυτό το κείμενο θέλω μέσα απ’τα βάθη της ψυχής μου να ενημερώσω-βοηθήσω μέλλουσες μαμάδες για να μην νιώσουν ποτέ όπως εγώ.
Γέννησα το αγοράκι μου με καισαρική (άλλη πονεμένη ιστορία, αλλά δεν είναι της παρούσης) κι απ’ την δεύτερη μέρα στο μαιευτήριο ήρθαν αυτές οι γνωστές νοσοκόμες να μου ζουλήξουν τις θηλές για να δουν πως πάμε. Το πόρισμα ήταν οτι το πρωτόγαλα είχε αρχίσει να σκάει μύτη. Δυστυχώς όμως ήμουν αναγκασμένη να αντλώ με το θήλαστρο γιατί το μωράκι μου νοσηλευόταν στην ΜΕΝΝ, πράγμα που σημαίνει οτι εγώ τους πήγαινα το γάλα μου κι οι νοσοκόμες εκεί ανα 3 ώρες το τάιζαν. Μου επέτρεψαν να το βάλω πρώτη φορά στο στήθος ακριβώς 1 εβδομάδα μετά, αφού είχε βγει απ’ την εντατική.
Σ’ αυτό το σημείο να σας πω οτι καθ’ όλη την εγκυμοσύνη μου δεν είχα ασχοληθεί καν με το θέμα θηλασμός… απλά πίστευα οτι θα θηλάσω τόσο εύκολα και οτι στην τελική είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου, οπότε τι ενημέρωση να ζητούσα. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ.
Το αγοράκι μου λοιπόν έπιασε αμέσως την θηλή μου εκεί μέσα στην μονάδα παρακολούθησης, δίπλα στη κουκέτα του που το φιλοξενούσε 7 μέρες τώρα κι εγώ φορώντας αυτήν την πράσινη ρόμπα μιας χρήσεως έκλαιγα από χαρά και λύπη ταυτόχρονα για το μεγαλείο που ένιωθα οτι ζούσα σε λάθος σκηνικό. Πέρασαν άλλες 3 μέρες που μου επέτρεπαν να το θηλάζω 2 φορές την ημέρα και στις 10 μέρες πήραμε επιτέλους εξιτήριο.
Πρέπει να σας πω οτι ήμουν πολύ υπερήφανη για το γάλα μου! Αντλούσα ανα 3 ώρες κι απ’ τα 2 στήθη 250 ml… Μιλάμε για παραγωγή.
Σίγουρη λοιπόν πως το γάλα μου φτάνει και περισσεύει, επιστρέψαμε σπίτι μας με την πεποίθηση πως τίποτα δεν με σταματά. Ο μικρός μου έπινε πολύ γάλα κι εγώ για να ξέρω οτι σιτίζεται σωστά (ένεκα της θερμοκοιτίδας) σταμάτησα να τον βάζω στο στήθος κι απλώς αντλούσα και του το έδινα με το μπιμπερό. ΓΙΑ 10 ΜΕΡΕΣ. ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ.
Σταδιακά το γάλα μου άρχισε να μειώνεται όλο και πιο πολύ μέρα με την μέρα κι αναγκαστήκαμε να του δίνουμε και σύμπληρωμα φόρμουλα μιας κι έπινε 150ml με 180ml την φορά, ωσπου στις 20 μέρες δεν έβγαινε σχεδόν τίποτα.
«Όλες μας στο πρώτο δεν έχουμε γάλα, θα δεις στο δεύτερο»
«Έλα μωρέ τι τον θες το θηλασμό..δώστου ξένο να το πιάσει»
«Αφού πήρε το πρωτόγαλα μια χαρά»
Και άλλα πολλά τέτοια άκουγα τις μαύρες μέρες της απελπισίας που το θήλαστρο δεν έβγαζε στάλα κι ο άντρας μου μέτραγε μεζούρες στα μπιμπερό του μπέμπη μας. ΚΑΝΕΙΣ όμως δεν μου είπε «Βάλε το παιδί στο στήθος να δεις για πότε θα αρχίζει να τρέχει και πάλι το γάλα»
Δεν δηλώνω αθώα… Έφταιξα γιατί δεν απευθύνθηκα σε ένα κέντρο θηλασμού, σε μια μαία, κάπου τέλος πάντων. Δηλώνω ανημέρωτη όμως… Αν τότε γνώριζα αυτά που ξέρω τώρα, δεν θα ένιωθα έτσι.
Κάποια στιγμή μου είπε ο άντρας μου «Σε βλέπω μελαγχολική όταν ακούς τη λέξη θηλασμός«
Τι να του έλεγα; Οτι νιώθω οτι απέτυχα ως μάνα σ’ αυτό το θέμα; Και τι θα καταλάβαινε άλλωστε…
Ειλικρινά ακόμα και σήμερα ψάχνω τις αιτίες! Έφταιξε μόνο το θήλαστρο ή μήπως και η κακή μου ψυχολογία, μιας κι η ΜΕΝΝ ήταν απρόοπτο σκηνικό; Το μόνο σίγουρο είναι οτι δεν ασχολήθηκα παραπάνω. Αφέθηκα στη μοίρα μου κι έριχνα ευθύνες όπου αλλού έβρισκα εκτός του εαυτού μου.
Αυτή είναι η ιστορία μου. Μια πληγή που έμαθα να ζω μαζί της κι εύχομαι να με αξιώσει ο Θεός να γίνω και για δεύτερη φορά μανούλα για να τα καταφέρω. Δεν ξέρω αν θα εξιλεωθώ έτσι αλλά θέλω να προσπαθήσω.
Γι’ αυτό θηλάζουσες μαμάδες, προσέξτε πως θα μιλήσετε σε μια μαμά όταν σας πει οτι δεν κατάφερε να θηλάσει όσο θα ήθελε. Μπορεί να κρύβει πόνο η απάντηση ή και η σιωπή που θα λάβετε…
Και κλείνοντας δεν ξέρω για τις άλλες μαμάδες της δικής μου κατηγορίας, αλλά εγώ προσωπικά να ξέρετε οτι σας θαυμάζω και σας ζηλεύω… Με την καλή έννοια!
Μια μαμά
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγω μανούλα σε καταλαβαίνω απόλυτα.εχω δυο υγειεστατα παιδακια ο πρώτος μου ειναι 3 1/2 χρόνων κ ο μικρός 6 μηνών.τον πρώτο τον θηλασα 6 μήνες.μια εμπειρία φανταστική,υπέροχη δεν ξερω πως να το περιγράψω!καμαρωνα που μπόρεσα να δώσω στο μικρό μου απο το δικό μου γάλα κ ο μικρός έπιασε το στήθος μου αβίαστα!!κ ήρθε ο δεύτερος...ήμουν σίγουρη οτι θα θηλασω κ δεν το συζητούσα!ομως ο μικρός κύριος είχε άλλη άποψη.τον θηλασα μολις 15 ημέρες.15 ημέρες φρικτές,πόνου,ταλαιπωρίας,στεναχωριας κ γεμάτες κλάματα!για να μην σας κουράσω ο μικρός δεν άνοιγε το στόμα του με αποτέλεσμα να μου κόψει τις θηλές!!!τον έβγαλα απο το στήθος,συνέχισα με θηλαστρο αλλα η ζημιά είχε γίνει.κ γάλα δεν ειχα πια αφου δεν ρουφούσε κ όλο αυτο μου γύρισε σε επιλοχεια κατάθλιψη!!!για να συν έλθω με βοήθησε πολυ ο άντρας μου κ ο μεγάλος μου γιος που συνειδητοποίησα πόσο λάθος του φερομουν!εχουν περάσει 6 μήνες απο τότε.ακομα με πληγώνει το όλο θέμα αλλα αυτο που συμπερανα ειναι πως το κάθε παιδι σε καθοδηγεί!μη νοιωθεις τύψεις!καμια γυναίκα δεν ειναι λιγότερο μάνα γιατί δεν θηλασε ή γιατι έκανε καισαρικές!εχεις τόσα να δώσεις στα παιδια σου....να χαίρεσαι την οικογένεια σου
ηθελες να το θηλασεις και αυτο εχει σημασια.γιατι να εχεις τυψεις?δεν ειπες ''εγω δεν ειμαι αγελαδα δεν το κανω''οπως εχω ακουσει απο 'μανα'......εχω 3 παιδια.τα 2 πρωτα τα θηλασα 6 μηνες.στο τριτο ομως αν και τρελαθηκα απο την στεναχωρια μου δεν σταθηκε τιποτε εμποδιο και το θηλασα 9 μηνες.τον πρωτο μηνα πηρε μονο 300γρ.τι εξετασεις για ουρολοιμωξεις,τι εξετασεις για τα νεφρα του.....ενα μηνων και ημασταν ολο για εξετασεις.μου ειπαν δωστου ξενο γαλα.μα γιατι????εγω ανενδοτη.δεν σταματαω....ολες οι εξετασεις καθαρες.ο μικρος μεγαλωνε φυσιολογικα,αλλα με 500γρ το μηνα το πολυ.μετα απο πολυ ψαξιμο στο ιντερνετ μονη μου βρηκα το λαθος μου.ενα λαθος που ολοι οι [παιδιατροι επρεπε να το ξερουν και οχι να σου λενε τι σκονη γαλα θα παρει το μωρο.ειχα πολυ γαλα.το 'προβλημα'μου ηταν η υπερπαραγωγη γαλακτος.....ειχα πολυ γαλα,εβαζα το μωρο και επινε το αραιο,χορταινε και μετα το πηχτο το πετουσα γιατι ειχα πολυ και δεν μου χρειαζοταν...και οταν ξαναπεινουσε επινε παλι το αραιο ιατι ειχε τιγκαρει παλι το μεμε!!ας μου το ελεγε καποιος πιο νωρις.....δεν θα περνασε τοσο ταλαιπωρια το γιαβρι μου....γι'αυτο αν εχετε καποιο προβλημα με το θηλασμο σε συμβουλο θηλασμου,οχι στον παιδιατρο.
Χωρίς παρεξήγηση αλλά όταν ακούω κάτι τέτοια τρελαινομαι. Θέλω να πω , εντάξει δεν μπορεσες να θηλασεις όσο ηθελες, αλλά αυτό δεν σε κανει λιγοτερο μάνα απο μια η οποία θήλασε περισσότερο καιρο. Συνεχιζεις να είσαι η γυναικα που είχε αυτο το μωρο 9 μηνες στην κοιλιά της, αυτή που το αγαπάει όσο τίποτα στον κοσμο, αυτή της οποία η φωνη ειναινη μοναδική που τον ηρεμει. Κατανοώ οτι ερχεσαι σε δυσκολη θέση όταν τίθεται τέτοιο θέμα συζήτησης όμως αυτό δεν σε καθοριζει.(και για την συζητηση δεν απαξιωνω τον θηλασμό ουτε υποβάθμιζε την αξία του σε καμια περιπτωση , όμως πιστεύω οτι το να σου γίνει εμμονή ιδέα το οτι για κάποιους λόγους δεν μπορεαες να θηλασεις καθόλου ή πολύ μπορεί να σε οδηγήσεισε αάσχημη ψυχολογικη κατασταση) Να χαρείς το αγοράκι σου!!
Το σημαντικο ειναι οτι το παλεψες. . .εφτασες στην πηγη αλλα νερο δεν ηπιες. . .επρεπε να το βαζεις στο στηθος γιανα γινει η παραγωγη. . Το θηλαστρο σου εκανε το ''κακο''.μην στεναχωριεσαι . . Οταν μετο καλο κανεις 2ο θα τα καταφερεις σιγουρα γιατι μαθαινουμε με τα λαθη. . .εγω θηλασα 7 μηνες τον γιο μου με πολυ ταλαιπωρια γιατι δεν ηξερα ,τωρα την μπεμπα μου που ειναι 2 μηνων την παω αερας. . .η θηλασμος προσφερει πολλα. . Δεν ειπαμε οτι δεν θα αρρωστησουν αλλα ειναι φοβερη εμπειρια κ αισθηση αυτο που νιωθεισ. . Οταν πας το μωρο για ζυγισμα κ εχει παρει 1,5 κιλο απο σενα . . Ασε που γλιτωνεις κ χρηματα. . Θελει επιμονη κ θεληση γιανα θηλασεις μεθοδικα κ να παραγεις γαλα. . Κ οπως ειπε μια φιλη πιο πανω ο πρωτος μηνας ειναι ο δυσκολος κ καθοριστικος. . Καλη συνεχεια σε ολους κ υγεια στις οικογενειες σας
Δεν ειναι απαραιτητο αυτο που λες.Το πρωτο παιδι το θηλασα για δυο μηνες σχεδον .Τα αλλα δυο πολυ λιγοτερο.Συγνωμη αλλα εμενα προσωπικα δεν μου αρεσε καθολου η εμπειρια του θηλασμου .Ειδικα στο δευτερο να εχω ενα μωρο κρεμασμενο απανω μου και το μεγαλυτερο να ζηταει φαγητο, αυγο, ψωμι με μαρμλαδα ,κακα και δεν ξερω τι αλλο μου ηταν απιστευτα δυσκολο.Προσωπικα μιλωντας παντα δεν βρηκα κατι μαγικο στην εμπειρια θηλασμος.Οποια μπορει να το κανει σαφεστατα προσφερει οτι καλυτερο για το παιδι της.Αν παλι δεν μπορει η δεν θελει δεν πειραζει.Δεν νομιζω οτι υπαρχει παιδι που δεν το θηλασε η μανα του και της κρατησε κακια για αυτο.
Το "απέτυχα ως μάνα γιατί δεν θήλασα και γιατί γέννησα με καισαρική" απλά δεν υπάρχει!!! Είναι πολύ πιο εύκολο να αποτύχει κανείς ως μάνα όταν μεγαλώσει με άγχος, στεναχώρια και έλλειψη αυτοπεποίθησης το παιδί της, όταν δεν του δώσει την απαραίτητη αγκαλιά, χάδι, αγάπη, όταν δεν ξενυχτήσει πλάι του όταν θα είναι άρρωστο, όταν δεν το επιβραβεύσει, όταν δεν θα είναι δίπλα του στα διαβάσματα, στις εξετάσεις, όταν δεν το αφήσει να ανοίξει τα φτερά του....όταν όταν όταν!!! Τα παιδάκια μας μας χρειάζονται χαρούμενες. Δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριόμαστε για κάτι που δεν έγινε για κάποιον λόγο, ούτε να κατηγορούμε τον εαυτό μας, γιατί δεν ξέραμε. Ειλικρινά το ότι δεν θήλασες είναι πολύ λίγο μπροστά σε όλα αυτά που μπορείς να προσφέρεις στο παιδί σου και να σε κάνουν μία εξαιρετική προς μίμηση μαμά!!!
Πέστα γιατι κάποιες έχουν μεγάλες εμμονές και κολλήματα με τον θηλασμό και την καισαρική. Δεν υπάρχει η λέξη "αποτυχία" σαν μάνα. Δεν πήγε κάτι οπως το περιμενα ή το ήθελα, ναι. Αλλα όχι απέτυχα σαν μάνα επειδή δε θηλασα. Άρα, μαζί με την ενημέρωση για τον θηλασμό, ας ενημερωθούν οι νέες μανουλες και για την ψυχολογική στήριξη...