Θα φυλακίζονται οι γονείς που δεν αγαπούν τα παιδιά τους;
Για πρώτη φορά στην ιστορία, το Ηνωμένο Βασίλειο ετοιμάζεται να παρουσιάσει το λεγόμενο «νομοσχέδιο της Σταχτοπούτας», με βάση το οποίο οι γονείς που δεν δείχνουν αγάπη στα παιδιά τους θα αντιμετωπίζουν έως και 10 χρόνια φυλάκιση, δίνοντας την ίδια σοβαρότητα στο θέμα με τη σωματική και σεξουαλική κακοποίηση, σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης.
Η κυβέρνηση σχεδιάζει να παρουσιάσει αλλαγές στους νόμους περί αμέλειας ανηλίκου, ορίζοντας τη «συναισθηματική σκληρότητα» για πρώτη φορά ως έγκλημα, σύμφωνα με την αναφορά του Daily Telegraph. Το νομοσχέδιο θα προστατέψει τη συναισθηματική υγεία των παιδιών, καθώς και την κοινωνική και συμπεριφορική τους ευημερία.
Το αδίκημα θα περιλαμβάνει την ηθελημένη παραμέληση ανηλίκου, την έλλειψη αγάπης για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα, την επιβολή εξευτελιστικών τιμωριών και τη μαρτυρία ενδοοικογενειακής βίας, μετά την οποία το παιδί γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος.
Η μέγιστη ποινή που μπορούν να αντιμετωπίσουν οι γονείς που παραμελούν τα παιδιά του σύμφωνα με τη νομοθεσία θα είναι 10 έτη.
Οι αλλαγές αναμένεται να παρουσιαστούν στο κοινοβούλιο στα πλαίσια της Ομιλίας της Βασίλισσας στις αρχές Ιουνίου.
Εκπρόσωπος του Υπουργείου Δικαιοσύνης σχεδόν επιβεβαίωσε την αναφορά του Daily Telegraph.
«Η κυβέρνηση πιστεύει πως είναι βασικό να προστατεύονται τα παιδιά από την κακοποίηση και πως η σκληρότητα απέναντι στα παιδιά είναι ένα απεχθές έγκλημα το οποίο θα πρέπει να τιμωρείται», δήλωσε. «Κάθε παιδί θα πρέπει να είναι σε θέση να μεγαλώνει σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Σκεφτόμαστε τρόπους με τους οποίους η νομοθεσία θα μπορούσε να το υποστηρίξει αυτό».
Μετά την 3ετή εκστρατεία της επάνω στο θέμα, η φιλανθρωπική οργάνωση Action for Children κρίνει τη στήριξη της κυβέρνησης ως ένα τεράστιο βήμα μπροστά.
Η νομοθεσία σχετικά με την παιδική βιαιότητα στη Βρετανία παραμένει ίδια εδώ και 81 περίπου χρόνια, δήλωσε η οργάνωση. Βασίζεται ακόμη στο Poor Law Act του 1868.
Αν υιοθετηθεί, θα αλλάξουν οι υπάρχοντες νόμοι της Αγγλίας και της Ουαλίας, στους οποίους αναγράφεται πως οι ενήλικες που ευθύνονται για ένα παιδί μπορεί να προσαχθούν στη δικαιοσύνη αν έχουν επιτεθεί σκόπιμα ή εγκαταλείψει το παιδί, αν το έχουν κάνει να υποφέρει ή έχουν κάνει κακό στην υγεία του.
Οι αλλαγές «άργησαν», αναφέρει ο Robert Buckland, βουλευτής του συντηρητικού κόμματος και δικαστής, που προωθεί το θέμα.
«Λίγα χρόνια μετά τη δημοφιλή ιστορία της Σταχτοπούτας των αδελφών Γκριμ, παρουσιάστηκε η έννοια της παραμέλησης των παιδιών», γράφει στο Daily Telegraph.
«Το ποινικό μας δίκαιο ποτέ δεν αντανακλούσε πλήρως το εύρος του συναισθηματικού πόνου που αντιμετωπίζουν τα παιδιά που κακοποιούνται από τους γονείς και τους κηδεμόνες τους. Η πικρή αλήθεια είναι πως μέχρι και σήμερα, η μητριά της ιστορίας θα την είχε γλιτώσει.
Χρειαζόμαστε έναν ξεκάθαρο, συνοπτικό και λειτουργικό ορισμό της παιδικής κακοποίησης – έναν εναλλακτικό κώδικα που αντικατοπτρίζει το εύρος του κακού που κάνει η κακοποίηση στα παιδιά και που παρέχει τους κατάλληλους νομικούς μηχανισμούς για την αντιμετώπιση ορισμένων από τις χειρότερες περιπτώσεις παιδικής κακοποίησης.
Η συναισθηματική παραμέληση θα πρέπει να χριστεί παράνομη, ο όρος «εκ προθέσεως» θα πρέπει να αντικατασταθεί και το ποινικό δίκαιο θα πρέπει να ευθυγραμμιστεί με το αστικό ομόλογό του».
Στη Βρετανία, 1,5 εκατομμύρια παιδιά πιστεύεται πως υποφέρουν από αμέλεια, σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Η παρέμβαση των κοινωνικών λειτουργών επιτρέπεται όταν η κακοποίηση χαρακτηρίζεται συναισθηματική παραμέληση. Ωστόσο, ο νέος νόμος θα επιτρέπει στην αστυνομία να παρεμβαίνει σε περιπτώσεις σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης.
«Χρειάζεται να γίνουν ακόμη πολλά και δεν έχουμε μάθει ακόμη τις λεπτομέρειες», δήλωσε η φιλανθρωπική οργάνωση σε δήλωσή της στην ιστοσελίδα της.
«Όταν προταθεί η αλλαγή, θα πρέπει φυσικά να βεβαιωθούμε πως ο νέος νόμος δεν ποινικοποιεί ευάλωτους γονείς, προς το παρόν όμως νομίζω πως μπορούμε να γιορτάσουμε για αυτό το τεάστιο νομικό και πολιτιστικό βήμα προς τα εμπρός».
πηγή: rt.com
Κατ΄αρχήν, τα συγχαρητήριά μου στον Thomas για τις επιλογές του ως προς τη θεματολογία και τις μεταφραστικές του ικανότητες. Αντιμετωπίζει τη γονεϊκότητα χωρίς φανφάρες και αναφέρεται σ΄ένα κοινό που θέλει πραγματικά νέα. Στο παρόν θέμα, όμως, κάπου η μετάφραση χάνει τη μπάλα, νομίζω. Ίσως να φταίει και η πηγή, δεν ξέρω. Μια παρατήρηση: το emotional cruelty αποδίδεται ορθότερα ως συναισθηματική κακοποίηση ή και άσκηση ψυχολογικής βίας, ενώ η έννοια της «αγάπης» είναι τόσο γενική που ουσιαστικά δεν σημαίνει τίποτα. Φυσικά και η «αγάπη» χρησιμοποιείται, όπως και η φράση «νομοσχέδιο της Σταχτοπούτας», καθαρά επικοινωνιακά, πράγμα που, όμως, δημιουργεί πρόβλημα στην κατανόηση της ουσίας. Κι εδώ έρχεται και δένει το συνοδευτικό στην ανάρτηση στο facebook «Μακάρι να το δούμε να εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες. Γιατί το να μην αγαπάς το ίδιο σου το παιδί είναι έγκλημα!», που με έκανε να γράψω αυτό το σχόλιο. Όταν μιλάμε για κάτι τόσο σοβαρό αυτές οι εκφράσεις είναι απαγορευτικές. Μειώνουν το βάρος του θέματος σε σημείο που το εξευτελίζουν. Το βρίσκω προσβλητικό προς τα παιδιά που έχουν υποστεί ψυχολογική βία και παραπλανητικό για τους γονείς που μπορεί να κακοποιούν συναισθηματικά τα παιδιά τους, χωρίς να το γνωρίζουν. Κατά τ΄άλλα, το νομοσχέδιο είναι ένα θετικό βήμα, ειδικά στο Η.Β που είναι μια από τις χειρότερες χώρες να μεγαλώσεις παιδί (υπάρχει σχετική έρευνα), στον ανεπτυγμένο κόσμο. Εν τω μεταξύ, ήδη γίνεται λόγος για criminalisation of the poor, για τις νόρμες που διέπουν τις μη βρετανικές/χριστιανικές κοινότητες και μέχρι πού θα φτάσει το χέρι του κράτους, τη σοβαρή υποχρηματοδότηση των κοινωνικών υπηρεσιών άρα και την υποστελέχωση τους και, τέλος, τί σημαίνει η συναισθηματική κακοποίηση. Μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για το Η.Β όπου το δεδικασμένο είναι αυτό που δημιουργεί νομολογία. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στα διάφορα fora – όχι μόνο για το ευρύ κοινό, αλλά και professional fora- γίνεται λόγος για τη συναισθηματική κακοποίηση που ασκεί ο γονιός στο παιδί και την έκθεσή του παιδιού σε κίνδυνο μέσω του oversharing (μοιράζομαι online λεπτομέρειες της ζωής του παιδιού μου, φωτογραφίες της καθημερινότητας κτλ,). Δεν θα αργήσουν να έρθουν, και σίγουρα απ΄την άλλη πλευρά του Ατλαντικού- μιας και είναι χρόνια μπροστά- οι πρώτες υποθέσεις «η μητέρα μου εκθέτει τη ζωή μου σε αγνώστους πριν καν γεννηθώ / με χρησιμοποίησε ως prop / δημιούργησε ψευδή εικόνα του ποιος είμαι/ δημιούργησε online εικόνα μου κλτ. κι έτσι παραβίασε την ιδιωτικότητά μου, διαχειρίστηκε την ταυτότητά μου, με κατέστησε αντικείμενο κτλ Με άλλα λόγια, τα νερά είναι θολά ακόμα και δυστυχώς θα πρέπει να κυλήσει πολύ νερό στ΄αυλάκι μέχρι να αντιληφθεί το κράτος πως η τιμωρία είναι the last resort. Πρόληψη. Αυτή είναι η λέξη-κλειδί κι ένα πολύ μεγάλο και σημαντικό κεφάλαιο στο οποίο το κράτος - ως ο κύριος εκφραστής της κοινωνίας- επενδύει ελάχιστα.
δηλαδη για να καταλαβω...αυτη τη στιγμη δεν μπορει να επεμβει η αστυνομια οταν προκειται για σεξουαλικη κακοποιηση...????? Μηπως μπλεχτηκαμε λιγο γιατι αυτο δεν βγαζει νοημα (γιατι αμα βγαζει θα τραβηξω τις κοτσιδες μου!). Επίσης άλλη μια απορια... πως ακριβως μπορεις καποιον νομια να τον αναγκασεις να αγαπαει το παιδι του? Μπορεις να του επιβαλεις να το ταιζει ισως και να το ντυνει και να μη το δερνει (λεμε τωρα...). Να το αγαπαει ομως πως μπορεις να τον κανεις? Ειδικα στη ΜΒρετανια που η τεκνοποιηση εχει γινει σχεδον επαγγελμα με τοσα επιδοματα και benefits που δινουν. Τελικα εμεις τα ζηταμε εδω που τα χρειαζομαστε τοσο, αλλα αμα παρεχονται και αφιδως δημιουργουνται άλλα προβληματα....
Το καλύτερο ever είναι αυτό που είχαμε διαβάσει εδώ σε παλιότερο άρθρο για την προληπτική παρέμβαση.
Νομιζω πως πρεπει να προσπαθουν για το αναποδο απο αυτο που γραφει εδω: "Η παρέμβαση των κοινωνικών λειτουργών επιτρέπεται όταν η κακοποίηση χαρακτηρίζεται συναισθηματική παραμέληση. Ωστόσο, ο νέος νόμος θα επιτρέπει στην αστυνομία να παρεμβαίνει σε περιπτώσεις σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης" Ο νομος δηλαδη υπαρχει για την σεξουαλικη και σωματικη κακοποιηση, οπως και στην Ελλαδα αλλωστε και σε πολλες αλλες χωρες, αλλα προσπαθουν να περασουν και νομο ωστε η κοινωνικη λειτουργος να μπορει να κανει κατι οταν προκειται ΚΑΙ για συναισθηματικη παραμεληση... ;-)