Όταν η μαμά δεν μπορεί να θηλάσει
Όταν ήμουν νέα μητέρα και έκανα τα πρώτα μου βήματα στο ταξίδι του θηλασμού, πίστευα ακράδαντα ότι όλες οι μητέρες μπορούν να θηλάσουν. Αν και αυτό είναι αλήθεια ως ένα μεγάλο βαθμό, τώρα, μετά από 14 χρόνια προσωπικής και επαγγελματικής εμπειρίας, ξέρω καλύτερα. Κάποιες φορές, ο θηλασμός απλώς δεν λειτουργεί.
Η γαλουχία είναι αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης κάποιων ορμονών οι οποίες θέτουν σε λειτουργία τον μηχανισμό της παραγωγής του γάλακτος, αλλά και της ανάπτυξης του μαζικού αδένα, του αδένα δηλαδή που βρίσκεται μέσα στους μαστούς μας. Αυτό που συχνά περιγράφεται ως «ανεπάρκεια γάλακτος», και που πρακτικά σημαίνει ότι το γάλα της μητέρας δεν «κατεβαίνει» ποτέ, ή δεν είναι ποτέ αρκετό για να θηλάσει αποκλειστικά το μωρό της, μπορεί να συμβαίνει επειδή ο μηχανισμός δεν λειτουργεί σωστά ή επειδή απουσιάζουν τελείως κάποια από τα βασικά στοιχεία του.
Αν και σχεδόν όλες οι νέες μητέρες αισθάνονται ανεπαρκείς και πιστεύουν ότι δεν έχουν αρκετό γάλα για να θρέψουν το μωρό τους, το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των περιπτώσεων μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς με κατάλληλους χειρισμούς και σωστή καθοδήγηση, ίσως και με μικρές παρεμβάσεις σε κάποιες περιπτώσεις. Ωστόσο, υπάρχουν και περιπτώσεις μητέρων που πραγματικά δεν έχουν ποτέ αρκετό γάλα για τα μωρά τους.
Όμως, κάποιες φορές εμείς, οι υπέρμαχοι του θηλασμού, στην προσπάθειά μας να καθησυχάσουμε τους φόβους των νέων μητέρων ότι δεν έχουν αρκετό γάλα και ότι δεν θα τα καταφέρουν να θηλάσουν, δεν εκτιμούμε σωστά και δεν αναγνωρίζουμε τις μητέρες που πραγματικά δεν μπορούν. Αν και είναι γεγονός ότι το ποσοστό των γυναικών που δεν μπορούν να θηλάσουν είναι εξαιρετικά μικρό, μικρότερο από 1%, είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε και να υποστηρίζουμε σωστά τις γυναίκες με ανεπάρκεια γάλακτος. Το 1% ακούγεται πολύ μικρό ποσοστό, αλλά μεταφράζεται σε περίπου 100 γυναίκες με ανεπάρκεια γάλακτος κάθε χρόνο, οι οποίες δεν εκτιμώνται σωστά και υποφέρουν προσπαθώντας να θηλάσουν.
Η ανεπάρκεια παραγωγής γάλακτος μπορεί να οφείλεται σε κάποιο φάρμακο που παίρνει η μητέρα, και το οποίο προκαλεί αναστολή της γαλουχίας, ή σε κάποιο πρόβλημα στον θυρεοειδή αδένα ή στην υπόφυση. Αναστολή της γαλουχίας μπορεί επίσης να προκληθεί εάν κάποιο κομμάτι του πλακούντα έχει μείνει μέσα στην μήτρα μετά τον τοκετό, ή εάν η μητέρα έχει υποπλασία μαστού. Ωστόσο, οι γιατροί θα πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχουν κάποιες ουσίες οι οποίες αυξάνουν τα επίπεδα της προλακτίνης, της ορμόνης που είναι κυρίως υπεύθυνη για την παραγωγή γάλακτος, και είναι γνωστά ως γαλακταγωγά. Η Αμερικάνικη Ακαδημία Θηλασμού έχει εκδώσει ένα πρωτόκολλο για αυτά τα φάρμακα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις πάντως δεν έχουμε απάντηση. Χωρίς αρκετές γνώσεις και με πολύ λίγες επιλογές θεραπείας, ο γιατρός απλώς λέει στη μητέρα ότι«δεν έχει γάλα». Και πολλές φορές επίσης, η κουβέντα αυτή συνοδεύεται και από το σχόλιο «δεν πειράζει, κι εγώ μεγάλωσα με υποκατάστατο και είμαι μια χαρά».
Όμως έχω μια απορία: γιατί δεχόμαστε τόσο εύκολα το γεγονός ότι η δυσλειτουργία ενός σπουδαίου μέρους της αναπαραγωγικής μας φυσιολογίας, είναι μη αναστρέψιμη; Και ότι η μόνη φυσιολογική και αποδεκτή λύση είναι το συνθετικό υποκατάστατο και ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη; Σκεφτείτε ότι ξοδεύουμε περισσότερο από ένα 1 τρις δολάρια κάθε χρόνο για το Viagra, για να αντιμετωπίσουμε κάποιο άλλο είδος αναπαραγωγικής δυσλειτουργίας. Φαντάζομαι ότι οι άντρες με στυτική δυσλειτουργία δεν θα αντιδρούσαν καλά εάν τους έλεγαν «Λυπάμαι, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτή την σημαντική πλευρά του αναπαραγωγικού σας συστήματος. Αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτό το τεχνητό υποκατάστατο».
Αυτή η αδιαφορία για γνώση και αντιμετώπιση του προβλήματος, δεν είναι τυχαία. Εάν ψάξετε στις τράπεζες δεδομένων για έρευνες σχετικά με την αποτυχία του θηλασμού, θα βρείτε μόνο 9 σχετικές μελέτες, ενώ υπάρχουν 84 για την στητική δυσλειτουργία. Φαίνεται ότι, ως κοινωνία, απλώς δεν θεωρούμε ότι η ανικανότητα θηλασμού είναι σημαντικό πρόβλημα.
Όμως οι μητέρες και τα μωρά αξίζουν περισσότερα. Καταρχήν, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η υπάρχουσα ως τώρα γνώση είναι περιορισμένη και ότι θα έπρεπε να έχουμε περισσότερες και καλύτερες απαντήσεις. Και επίσης ότι θα έπρεπε να τιμούμε και να σεβόμαστε την προσπάθεια κάθε γυναίκας να θηλάσει και να διατηρήσει το θηλασμό, αντί να την παγιδεύουμε. Όταν της λέμε «Δεν πειράζει, κι εγώ δεν θήλασα και είμαι μια χαρά», βασικά είναι σαν να της λέμε ότι είναι τρελή που προσπαθεί να θηλάσει γιατί δεν είναι και τόσο σημαντικό θέμα και ότι δεν θα έπρεπε να σκοτίζει το όμορφο κεφάλι της γι’ αυτό.
Δεν γίνεται να μην αναρωτηθώ, πώς είναι δυνατόν οι γυναικολόγοι να μην εκπαιδεύονται να εκτιμούν κάθε έγκυο γυναίκα εάν είναι σε κίνδυνο για ανεπάρκεια γάλακτος; Και αν υπάρχει αυτή η πιθανότητα, δεν θα πρέπει να την ενημερώσουν ώστε να ξέρει τι να περιμένει και να προσαρμόσει ανάλογα τις προσδοκίες της και επίσης να της πουν ότι ο θηλασμός είναι εφικτός παρόλα αυτά, έστω και μερικώς; Ότι τα πλεονεκτήματα του μητρικού γάλακτος είναι ακόμα εκεί, ακόμα και στο λιγοστό γάλα; Δεν θα έπρεπε να της προσφέρουν όλες τις πηγές και τα μέσα που χρειάζεται για να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα;
Θα πρέπει να επαινούμε κάθε μητέρα για όλες τις προσπάθειες που κάνει για να πετύχει ο θηλασμός. Επίσης, καλό θα ήταν να μιλάμε για το γεγονός ότι ο θηλασμός δεν είναι μόνο θέμα διατροφής. Το μωρό και η μαμά μπορούν θηλάζοντας να απολαύσουν την εγγύτητα και την γλυκύτητα της επαφής με έναν άλλο άνθρωπο, καθώς αγγίζονται, αγκαλιάζονται και θηλάζουν.
Και φυσικά υπάρχουν και τα θέματα πολιτικής και κουλτούρας. Οι γιατροί και οι μαίες χρειάζονται εκπαίδευση για να αναγνωρίσουν τις γυναίκες που έχουν τον κίνδυνο να μην έχουν αρκετό γάλα, από την εγκυμοσύνη ακόμα, να προσφέρουν βοήθεια και υποστήριξη από νωρίς και να σταματήσουν να διαδίδουν ιστορίες τρόμου για αφυδατωμένα μωρά και ανάξιες μητέρες.
Είναι σημαντικό επίσης να πούμε στους φίλους του θηλασμού ότι όσο πιο πολύ κρίνουμε τις μητέρες που δεν θηλάζουν, τόσο μεγαλώνει ο «πόλεμος» μεταξύ των μαμάδων και τόσο πιο πολύ απομακρύνεται η πιθανότητα να δούμε τα αληθινά εμπόδια στο θηλασμό: την παραπληροφόρηση, την άγνοια, την αδιαφορία από την πολιτεία και τους φορείς υγείας, αλλά και το ανεξέλεγκτο μάρκετινγκ των εταιριών υποκατάστατου μητρικού γάλακτος, που έχουν αναγάγει το αφύσικο σε φυσιολογικό.
Χρειαζόμαστε πολλές και μεγάλες τράπεζες μητρικού γάλακτος για να πάρουμε και να διανείμουμε το μητρικό γάλα των δοτριών. Και χρειάζεται να ενθαρρύνουμε τις μητέρες που δεν μπορούν να θηλάσουν ώστε να μετασχηματίσουν τα αισθήματα ενοχής και απώλειας, σε δράση για να διεκδικήσουν περισσότερα για τις ίδιες και τα μωρά τους: περισσότερες έρευνες γι’ αυτό το πρόβλημα και περισσότερες τράπεζες μητρικού γάλακτος για τα μωρά τους.
Δεν μπορούν όλες οι μητέρες να παράγουν γάλα, αλλά η σύγχρονη ιατρική έχει λύσει πολύ πιο πολύπλοκα προβλήματα. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η θέληση να βρούμε την πηγή του προβλήματος και η ανάπτυξη κατάλληλων μεθόδων έτσι ώστε όλες οι μητέρες να μπορέσουν να φτάσουν τους στόχους τους, όσον αφορά το θηλασμό.
Χρήσιμοι σύνδεσμοι:
http://www.llli.org/llleaderweb/lv/lviss2-3-2009p4.html
http://www.lowmilksupply.org/increasingmilk-galactagogues.shtml
http://www.mobimotherhood.org/
http://www.bfmed.org/Media/Files/Protocols/Protocol%209%20-%20English%201st%20Rev.%20Jan%202011.pdf
[divider]
Η Βίκυ Φαρδογιάννη είναι πιστοποιημένη Σύμβουλος Θηλασμού IBCLC και εργάζεται στο χώρο του θηλασμού για περισσότερο από δέκα χρόνια.
Θα την βρείτε στο thilasmos.com
και στη Facebook σελίδα “Thilasmos – Θηλασμός“
ηθελα να θηλασω ,....ειχα παρα πολυ γαλα ...αλλα επαιρνα πολλα φαρμακα για να κρατηθει το μωρο μου και ηταν το πρωτο και τελευταιο μου παιδακι γιατι για λογους υγειας δεν επιτρεπεται να κανω αλλο....ενιωθα λιγη ενιωθα αρρωστη αλλα οταν μου γελα 6 χρονια μετα νιωθω οτι τρεμω μη μου παθει τιποτα για εμενα ειναι ολη η ζωη αλλα μπροστα στο να του κανω κακο προτιμησα να μη θηλασω γιατι αντι για γαλα θα του εδινα δηλητηριο....
Μπορώ να μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου: κόλλησα με το θηλασμό!Είναι ένα ταξίδι ζωής που το ξεκίνησα χωρίς να το έχω αποφασίσει από πριν,ούτε το είχα πολυψάξει, το άφησα και με πήγε, με δυσκολίες πάμπολλες, συμμάχους και ανθρώπους που χωρίς να το θέλουν με δυσκόλεψαν,με περιόδους εργασίας και ανεργίας, ωστόσο αισίως φτάσαμε τους 15 μήνες.Τώρα αποθηλάζουμε, γιατί έρχεται και αδερφάκι!!!!Μακάρι και στο δεύτερο να μας βγει, αλλά κι αν δεν προχωρήσει, πάλι καλά να είμαστε!!!!Αν είχα δώσει και λίγη φόρμουλα στο πρώτο για να κοιμηθώ λιγάκι, μικρή ζημιά θα είχαμε πάθει,νομίζω.
Πω πω εμπαθεια ... Μια χαρα τα λεει η κοπελα κΑι μονο που δεν την φαγατε..
Πολύ καλά τα λέει η Βίκυ και άν κάποιοι (παιδίατροι,φαρμακοποιοί,επαγγελματίες υγείαςκ.α.)που στο βωμό των χρημάτων και των χορηγιών προωθούν το ξένο γάλα εις βάρος του μητρικού θηλασμού και δίνοντας συμβουλές υπονομεύοντας τον καλό θα ήταν έξω απο τα ιατρεία τους και τα γραφεία τους να έχουν την ταμπέλα[σύμβουλος προώθησης ξένου γάλακτος-άσχετοι με τον θηλασμό]
το viagra δεν είναι φάρμακο που χορηγείται μόνο για τη στυτική δυσλειτουργία , χρησιμοποιείται για την καλυτερη αιμάτωση οργάνων που έχουν πρόβλημα π.χ.μετά από χειρουργικές επεμβάσεις όπως: ενδομήτριο, μήτρα και φυσικά ανδρικό όργανο Γι αυτό το λόγο χορηγείται και σε περιπτώσεις εξωσωματικών όταν το ενδομήτριο δεν "φουσκώνει" με τα συνήθη φάρμακα που χορηγούνται. Το παράδειγμα που χρησιμοποιήσατε ήταν ατυχές.
Τωρα τι?Ολον αυτον τον καιρο που ανεβαινουν αρθρα σχετικα με τον θηλασμο που στην ουσια κραζουν αυτες που δεν θηλασαν λεγοντας σχεδον σε ολα τα αρθρα οτι δεν υπαρχει δεν μπορω υπαρχει δεν θελω και ολες οι γυναικες εχουν γαλα τωρα ερχεσαι Βικυ μου και τα γυρνας λιγακι?Γιατι?Μηπως καταλαβες επιτελους οτι παραεγινε το κακο με τον φανατισμο μερικων?Επιτελους καταλαβες οτι υπαρχουν και γυναικες που βασανιστικαν να θηλασουν και τελικα δεν τα καταφεραν και ακουν την καθε ξερολα να τους λεει ο,τι παπαρια τους κατεβει στο κεφαλι προκειμενου να φανουν αυτες καλυτερες? Οκ,κατανοητο αλλα μη συσχετιζουμε το θηλασμο με το αν του σηκωνεται του αντρα ή οχι!!!Καταλαβαινεις οτι δεν εχουν καμια σχεση αυτα τα 2!!!Ειναι απλα για γελια!!!
Αγαπητη κ. Φαρδογιαννη: Τι σας κανει να πιστευετε οτι , παρολο που δεν ειςτε γιατρος γνωριζετε περισσοτερα σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ θεμα αφορα τα βρεφη απο τον ειδικευμενο παιδιατρο, που τον θεωρειτε "χωρις αρκετες γνωσεις;". Δεν δειχνει ελαφροτητα και επιπολαιοτητα το να θεωρειτε οτι μπορειτε εσεις να κρινετε τις οποιες συμβουλες δινει ο γιατρος, κατα περιπτωση, σε καθε γονεα, χαρακτηριζοντας τον μαλιςτα ασχετο, και ανενημερωτο, αν οι συμβουλες αυτες δεν συμφωνουν με τις αποψεις σας; Οι παραλληλισμοι με τις περιπτωσεις στυτικης δυσλειτουργιας και τις προσπαθειες αντιμετωπισης της, ειναι τελειως ασχετες, και γινονται για δημιουργια εντυπωσεων. Και στο κατω κατω ,αμφισβητειτε οτι η στυτικη δυσλειτουργια, εαν δεν ξεπεραστει , αποτελει ενα πολυ σοβαροτερο και μονιμοτερο ζητημα στη ζωη του παςχοντος, απο οτι αποτελει η αδυναμια θηλασμου σε μια μητερα και το βρεφος της;
Κι όμως, δεν είναι όλοι οι παιδίατροι σωστά ενημερωμένοι σε θέματα που αφορούν το θηλασμό, με αποτέλεσμα να δίνουν λανθασμένες οδηγίες στις μητέρες και από κει να ξεκινάει ένας φαύλος κύκλος προβλημάτων με το θηλασμό.
Εφοσον επισκεπτεσθε τον παιδιατρο που επιλεγετε, σημαινει οτι τον εμπιστευεστε, και τον θεωρειτε ενημερωμενο, και σχετικα με το θηλασμο και σχετικα με πολυ σοβαροτερα ζητηματα , της υγειας των παιδιων σας. Αλλοιμονο αν δεν ενημερωνονται οι γιατροι, ή αν συνεργαζονται οι γονεις με γιατρους που δεν τους εμπιστευονται. Ωστοσο, το παρακατω αποσπασμα απο κειμενο της κ. φαρδογιαννη, που δημοσιευτηκε το Δεκεμβριο του 2013: "Εάν μια μητέρα που θηλάζει χρειαστεί να πάρει κάποιο φάρμακο που δεν είναι συμβατό με το θηλασμό, αλλά εκείνη δεν θέλει να αποθηλάσει, έχει διάφορες επιλογές. Καταρχήν θα πρέπει να πει στο γιατρό της ότι θέλει να συνεχίσει το θηλασμό. Μπορεί επίσης να του κάνει τις εξής ερωτήσεις: γιατί πιστεύει ότι το συγκεκριμένο φάρμακο δεν είναι ασφαλές; Υπάρχουν έρευνες που το αποδεικνύουν ή απλώς αυτή είναι η ιατρική του άποψη; Τι λένε οι έρευνες στην ιατρική βιβλιογραφία γι’ αυτό το φάρμακο και πώς θα μπορούσαμε να πάρουμε περισσότερες πληροφορίες; Μήπως υπάρχει κάποιο άλλο φάρμακο συμβατό με το θηλασμό; Οι σύμβουλοι θηλασμού και η La Leche League έχουν έγκυρες πηγές σχετικά με τα φάρμακα και το θηλασμό. Επίσης η μητέρα μπορεί να πάρει και άλλη γνώμη από άλλο γιατρό. Οι γιατροί διαφέρουν ως προς τη στάση τους απέναντι στο θηλασμό και τα φάρμακα. Κάποιοι πιστεύουν ότι η μητέρα που θηλάζει δεν πρέπει να πάρει κανένα φάρμακο, παρά τις επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν το αντίθετο. Κάποιοι άλλοι δέχονται κάποιες εξαιρέσεις αλλά είναι γενικά πολύ συντηρητικοί. Οι αιτίες γι’ αυτή τη στάση είναι η νομική τους ευθύνη αλλά και η άγνοια των κινδύνων για την υγεία του μωρού και της μητέρας από τη διατροφή με φόρμουλα και του ξαφνικού απογαλακτισμού. Επίσης, πολλοί γιατροί εμπιστεύονται τις πληροφορίες που δίνουν οι φαρμακευτικές εταιρίες, οι οποίες έχουν την τάση να προσεγγίζουν το θέμα βασισμένες στο φόβο της νομικής ευθύνης, παρά σε μια αντικειμενική σύγκριση των ωφελειών του θηλασμού με τους κινδύνους από το συγκεκριμένο φάρμακο. Εάν θελήσετε να πάρετε μια δεύτερη γνώμη, ρωτήστε κάποιον πιστοποιημένο σύμβουλο θηλασμού ή σύμβουλο της LLL εάν γνωρίζει κάποιον γιατρό στην περιοχή σας ο οποίος να ξέρει τα περί θηλασμού." Ανταποκρινεται στο γνωστο "η ημιμαθεια....." Και μαλιστα με προκλητικα ανευθυνο τροπο. Ρωτηστε τις πιςτοποιημενες συμβουλους θηλασμου λοιπον, για να παρετε υπευθυνη απαντηση για τη ληψη φαρμακων, γιατι οι γιατροι ειναι ασχετοι, ευθυνοφοβοι, και δεν ξερουν να αξιολογησουν σωστα τις επιστημονικες πληροφοριες, τις οποιες ομως εκτιμουν σωστα "συμβουλοι" με σπουδες, ξερω γω νομικης, τουριστικων επαγγελματων κ.λπ. Αυτα βλεπω, κ.Ρουλα, και γι αυτο λεω: ο καθενας στον τομεα του.
Πολύ σωστή σε βρίσκω
αν μου επιτρεπετε να βγω λιγο εκτος θεματος, κατι που αποθαρρυνει μητερες να θηλασουν ειναι η κουλτουρα του θηλασμου. Εξηγουμαι : αν θηλαζεις πρεπει να φορας σλινγκ, να εχεις υφασματινες πανες, να κοιμασαι με το μωρο σου στο ιδιο κρεβατι, να εχεις θηλαστρο, να θηλαζεις δημοσια ακομα και αν δεν αισθανεσαι ανετα,να θηλαζεις μεχρι το μωρο να γινει 2 ετων, να πινεις μονο τσαι και οχι καφεδες και κρασι, να τρως σουπες και προπαντος, Να κραζεις οσες δεν θηλασαν,να μην δινεις καθολου ξενο, να μην χρησιμοποιεις ριλαξ, να..., να... Η λιστα ειναι ατελειωτη. και λεει η μητερα εγω δεν θελω να τα κανω ολα αυτα, θελω απλα να θηλασω και οχι να ανεβω αυτο το βουνο των να αλλα πρεπει και ετσι αποθαρρυνεται.
Να η παραπληροφόρηση που λέγαμε... Πώς κατέληξες σε αυτό το συμπερασμα; Από όλα τα παραπάνω π.χ. εγώ που θηλάζω έχω μόνο το σλινγκ, και αυτό όχι επειδή με εξυπηρετεί στον θηλασμό (για την ακρίβεια η κόρη μου ποτέ δεν ήθελε να θηλάσει όντας μέσα στο σλινγκ). Δεν έχω θήλαστρο, ούτε υφασμάτινες πάνες δεν κοιμάμαι με το παιδί μου στο ίδιο κρεβάτι, δεν πίνω μόνο τσάι, ούτε τρώω σούπες, χρησιμοποίησα ριλάξ και δεν "κράζω" όσες μαμάδες δίνουν ξένο. Ποτέ δεν θήλασα δημόσια γιατί δεν αισθανόμουν άνετα, και όμως θήλασα αποκλειστικά. Μάλιστα τυχαίνει να έχω ένα κάρο φίλες που θηλασαν ή θηλάζουν τα παιδιά τους και δεν ακολουθούν όλο αυτό το "βουνό" που περιγράφεις. Δεν υπάρχει "κουλτούρα του θηλασμου", νομίζω ότι υπάρχουν κολλημένοι και μη άνθρωποι. Τώρα, αν κάποιες μαμάδες επιλέγουν να ακολουθήσουν αποκλειστικό θηλασμό ενώ ταυτόχρονα η ζωή τους χαρακτηρίζεται και από μία γενικότερη τάση προς το "φυσικό" (οπως παράδειγμα κάποιος που επιλέγει να είναι χορτοφάγος και ταυτόχρονα του αρέσει να συμμετέχει σε περιβαλλοντικές εκδηλώσεις ή κάνει ανακύκλωση - δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε την αντιστοιχία του παραδείγματος), αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Σίγουρα ομως κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει καμιά τέτοια "γραμμή" .
φυσικα και δεν ειναι υποχρεωμενες οι μητερες να ακολουθησουν την γραμμη αλλα πολλες μητερες εχουν την εντυπωση οτι πρεπει .Ακομα και αν δεν το λενε ξεκαθαρα.
Δεν τέθηκε έτσι στο προηγούμενο σου σχόλιο. Μίλησες για την "κουλτούρα του θηλασμού". Όχι για την λάνθασμένη εντύπωση που έχουν μερικές νέες μητέρες γι' αυτόν.
συγγνωμη που επανερχομαι, αλλα αυτη η κουλτουρα προωθειται εμμεσα και ισως χωρις προθεση απο αυτους που μιλουν για θηλασμο. Συμβουλους θηλασμου, μαγαζια που πουλουν ειδη θηλασμου, γυναικες που γραφουν για τον θηλασμο σε ειδικα σαιτ, γιαγιαδες κ.τ.λ. για αυτο το αναφερω το θεμα στην κυρια Φαρδογιαννη.
Για να θυμηθούμε και εκείνο το άρθρο περί μαμαδο-buling... Γενικά πιστεύω ότι δεν πρέπει να φανατιζόμαστε με τίποτα. Υπάρχουν γυναίκες που θηλάζουν τα παιδιά τους, ενώ άλλες όχι, μαμάδες που γέννησαν με φυσιολογικό τοκετό, ενώ άλλες με καισαρική. Αυτό δεν κάνει τις μεν ή τις δε "καλύτερες" ή "χειρότερες" μαμάδες. Θεωρώ ότι είναι άλλα πολύ πιο σημαντικά πράγματα που το καθορίζουν αυτό. Και αυτό το αναφέρω γιατί έχω δεχτεί αρκετές φορές το υποτιμητικό βλέμμα, "Α! δεν τον θήλασες; Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω". Είναι πολλοί οι παράγοντες από τους οποίους εξαρτάται ο θηλασμός. Εγώ θα σας αναφέρω τη δική μου εμπειρία. Ενώ, στο πρώτο μου παιδί δεν είχα κανένα πρόβλημα, όλα καλά με το θηλασμό, από την αίθουσα του τοκετού ήδη είχε πιάσει το στήθος,πριν ακόμη βγεί ο πλακούντας, και έτρωγε και λαίμαργα, το ευχαριστιόταν, με το δεύτερο μου είχα σοβαρό θέμα. Επέμενα στον αποκλειστικό θηλασμό, γιατί έτσι ήταν και στο πρώτο και δεν υπήρχε πρόβλημα. Έλα μου όμως που είχαν περάσει πάνω από 8-9 ώρες και το παιδί δεν είχε καθόλου ούρα. Ήταν και μεγάλος 3.900 και μου είπε η νοσοκόμα ότι έπρεπε να φάει γιατί υπήρχε κίνδυνος υπογλυκαιμικού σοκ. Έτσι συμφώνησα να του δώσουμε μπιμπερό, και ευτυχώς... Προσπάθησα να βγάλω γάλα με το θήλαστρο, αλλά ποτέ πάνω από 5-10ml, τίποτα δηλαδή. Συνέχισα και τις επόμενες ημέρες, πότε με το θήλαστρο, πότε με το μικρό εκείνος έκλαιγε, πεινούσε το μωρό μου. Και είχε δίκιο, μετά από κάποιες ημέρες, και αφού είχα και κάποια άλλα συμπτώματα, πολυουριά/πολυδιψία, όπως είπε η γιατρός μου και ένας παθολόγος που με εξέτασε αργότερα, και μετά από τις παραιτητες εξετάσεις, τις οποίες δεν κάλυπτε το ταμείο και κόστιζαν και μία περιουσία, κατάλήξαμε στο συμπέρασμα, ότι έπασχα από Άποιο Διαβήτη. Όχι Ζακχαρώδη Διαβήτη. Έιναι μία πάθηση κατά την οποία με λίγα λόγια τα νεφρά δεν μπορούν να συγκρατήσουν αρκετά υγρά στον οργανισμό, αποβάλοντας και απαραίτητα στοιχεία-υγρά. Όλη την ημέρα και τη νύχτα ήμουν στην τουαλέτα, και παράλληλα είχα και ένα μπουκάλι νερό να πίνω. Μόνο το βράδυ στον ύπνο, έπινα περίπου 4lt νερό. Από τη στιγμή που ο ίδιος οργανισμός ήταν αφυδατωμένος, πώς μπορούσε να παράγει γάλα για το μικρούλη μου... Δεν χρειάζεται όμως κάθε φορά που συναντάω κάποια κολλημένη να της εξηγώ το ιστορικό μου και να της απολογούμαι για να μη χαρακτηριστώ ως κακή μαμά. Το παιδί μου έχει γίνει ένας κούκλος εξίσου τέλειος με τον αδελφό του και ας έχουν τραφεί διαφορετικά κατά τη βρεφική τους ηλικία.