Αντίο αγγελούδι μου!
16/11/14 χρονισε το μικρο μου αγορακι και ηδη ειχαμε μαθει οτι ημουν 11 εβδομαδων εγκυος στο δευτερο! Η χαρα μας απεριγραπτη!!
Στις 17 ειχαμε ραντεβου για αυχενικη διαφανεια. Μπηκα και βγηκα στο ιατρειο 3-4 φορες γιατι ο γιατρος μου δεν εβλεπε καλη εικονα στο κεφαλακι του μωρου. Τελικα με διαγνωση αλλων 3 γιατρων διαπιστωθηκε ακρανια-ανεγκεφαλια, πραγμα που συμβαινει 1 στις 10.000 και δεν εχουν βρει ακομα που οφειλεται.
– Γιατρε τι θα κανουμε;
– Αυριο το απογευμα θα μπεις και την Τεταρτη θα σου κανω προκληση και θα γεννησεις κανονικα.
Μπαινει ο συζυγος μεσα, με πηρε μια αγκαλια και κλαιγαμε μαζι για ωρα. Η καρδια μου ραγισμενη, απο την μια σκεφτομουν πως ειναι κατι που πρεπει να γινει, που θα γινοταν απο μονο του, που ξερουμε την αιτια και από την αλλη σκεφτομουν το γιατι σε μενα, μηπως εφταιξα εγω που καποια μερα ξεχασα το φολικο οξυ, που καποια αλλη ηπια κοκα κολα, που καποια εκλαψα πολυ…
Αρχισε η διαδικασια Τεταρτη βραδυ με υποθετα τα οποια δεν με επιαναν. Ξεκινησα να εχω αιμοραγια αλλα πονους καθολου. Λεει ο γιατρος «Ισως και να εχει «πεσει» και τωρα οποτε δεν θα ταλαιπωρηθεις»
Ξανα υποθετα πουθενα πονος. Το πρωι ημουν πεπεισμενη οτι το πλασματακι μας εφυγε μολις πηγα στην τουαλετα. Πηγαμε για υπερηχο και με βεβαιο βλεμμα του γιατρου καταλαβα πως ηταν εκει ακομα ζωντανο να χτυπαει η καρδια του και να κουνιεται σαν να λεει «Μαμα ειμαι ακομα εδω…» Ρωταω για την παθηση στο κεφαλακι του αλλα χειροτερευε…
Γυρισαμε στο δωματιο περιμενωντας μηπως πιασουν τα επομενα υποθετα ωσπου μετα απο 4 ωρες να εχω τοσο πολυ αιμορραγια που παραλιγο να χρειαζοταν μεταγγιση. Με εβαλαν χειρουργειο για αποξεση τελικα με ολικη ναρκωση.
Ξυπνησα και ολα ηταν διαφορετικα. Σκεφτομουν τον γιο μου και ποσο λαχταρουσα να τον παρω στην αγκαλια μου μολις γυρισω σπιτι και να τον θηλασω. Μεγαλη παρηγορια….
Ειμαι καλα, υπαρχουν φορες που ξεσπαω αλλα ο γιος και ο αντρας μου με την βοηθεια του Θεου με προστατευουν. Ξερω πως ενα αγγελουδι μας βλεπει απο ψηλα και θελει να ειμαστε χαρουμενοι!!! Ισως εκει να περναει καλυτερα με τοσους αγγελους…
Σ’ αγαπαω παιδακι μου, αν με ακους να το θυμασαι.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ειμαι και εγω στην ιδια ακριβως κατασταση στις 4/11/19 η διαγνωση της αυχενικης ηταν ακρανια,ανεγκεφαλια,απων ρινικο οστο...6/11/19 μου εκαναν αποξεση...23 μερες μετα, δεν μπορω να συνελθω,κλαιω και ποναει η ψυχη μου για το παιδακι μου.θα με βασανιζει το ΓΙΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΤΣΙ σε ολη μου τη ζωη...
η φράση 'σε νιώθω' δεν μπορει να περιγραψει ακριβως αυτο που ενιωσα οταν διαβασα την ιστορια σου.Ακριβως ενα μηνα πριν,9 εβδομάδων,3 μερες στο νοσοκομείο με αιμα...και την τεταρτη το πιτσιρικι μου αποφασισε οτι δεν μπορει να προσπαθήσει άλλο.Χρωμοσωματικη ανωμαλια........και καπως ετσι γυρισα στο σπιτι μου εντελως άδεια.Αδεια παραμένω και σημερα,το κενο πολυ μεγαλο για να κλείσει.Κουραγιο σου ευχομαι
Λυπαμαι πολυ για την απωλεια σου....ο γιος σου στο σπιτι θα απαλυνει το πονο σου.....να προσπαθησεις ξανα αμεσως μολις σου δωσει το οκ ο γιατρος σου.με ενα 3ο μωρο νομιζω οτι θα γιατρευτει πολυ η ψυχη σου-οχι οτι θα ξεχασεις...- εχω χασει και γω το μπεμπη μου στις 36 εβδομαδες κυησης....ξερω πολυ καλα πως ειναι....ευτυχως ειχα τη κορουλα μου,κοντα στα 2 τοτε,και ανγκαστηκα να κοιταξω γρηγορα μπροστα.θα ηθελα κι αλλο μωρο αλλα λογω σοβαρου προβληματος υγειας δεν ξερω αν θα το ξαναπροσπαθησω. ευχες για το αγορακι σου.....και να θυμασαι οτι τα παιδακια τα καταλαβαινουν ολα,γι'αυτο μην εισαι στεναχωρημενη συνεχως....ασφαλως και θα νιωσει τη λυπη σου,αλλα πρεπει να σε δει και χαρουμενη. σου ευχομαι τα καλυτερα απο δω και περα.
Τι μου θυμισες..................ασχημες αναμνήσεις που δεν ξεχνας ποτέ. Ευτυχως ομως ο πονος μαλακώνει με την παροδο του χρόνου. Πέρασα ανάλογη περίπτωση πριν 15 περίπου χρόνια. Ηταν η πρώτη μου εγκυμοσύνη σε μικρή ηλικία χωρίς κανέναν επιβαρυντικό παράγοντα. Δυστηχώς διαγνώστηκε στην 21η εβδομαδα (πολυ αργά δηλαδη) και η διακοπη εγινε με πολυ βίαιο για μενα τρόπο. Ευτυχως όμως με τη βοήθεια του Θεού έχω 2 υπέροχα και υγιέστατα παιδια. Αποδέξου το γεγονός ως κατι τυχαίο και προχωρα μπροστά !!!!!!!!! Είμαι σίγουρη οτι σε λίγο καιρό θα κρατάς στην αγκαλία σου ένα γερό μωράκι !!!!!!!!! Να χαίρεσαι με τον άντρα σου και το παιδάκι σου την καθε σας στιγμή και να κοιτάτε μόνο μπροστά!!!!!!!!!!
Κουράγιο! Περάστε μεγάλη περιπέτεια, αλλά ο χρόνος είναι γιατρός... Να χαίρεσαι τον άντρα σου και το παιδάκι σου! Σε καμία περίπτωση δεν έφταιξες εσύ, δυστυχώς αυτά συμβαίνουν. Δεν λες ευτυχώς που το μάθατε νωρίς ότι είχε τόσο σοβαρό πρόβλημα, πριν προχωρήσει κι άλλο η εγκυμοσύνη; Έχω κι εγώ να πάω για αυχενική διαφάνεια σε λίγες μέρες, για το δεύτερο παιδάκι μου και έχω ακριβώς αυτό το άγχος. Αν κάτι πάει στραβά, προτιμώ να το μάθω τώρα...