Υπάρχει κατάλληλη ηλικία για να γίνεις σωστός γονιός;
Ήρθε η στιγμή να σας γράψω κι εγώ με τη σειρά μου τη δική μου ιστορία. Είμαι 22 χρόνων και με τον άντρα μου έχουμε 10 χρόνια διαφορά (εκείνος 33). Γνωριστήκαμε, ερωτευτήκαμε είχαμε σχέση κάποια χρόνια και έπειτα αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Θέλαμε ένα παιδάκι και ο Θεός μας το χάρισε μόλις το καλέσαμε (πριν από έναν χρόνο). Αισθάνομαι τυχερή κι ευλογημένη γι’ αυτό. Ζούμε ευτυχισμένοι και χαίρομαι που είμαι μία νέα μανούλα.
Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το εξής θέμα. Άκουγα συνεχώς γύρω μου πόσο μικρή ηλικιακά είμαι για να δημιουργήσω τη δική μου οικογένεια. Βλέπετε στις μέρες μας όλες κοιτούν πρώτα την καριέρα και μετά την οικογένεια. Μάλιστα δεν θα ξεχάσω πόσες φορές με έκαναν κάποιοι να αισθανθώ άβολα κοιτώντας την φουσκωμένη μου κοιλίτσα με περιέργεια στο δρόμο και την πρώτη κουβέντα μόλις πήγα για τον πρώτο υπέρηχο που ήταν: Είναι επιθυμητή η εγκυμοσύνη σας; Σ’ έναν κόσμο που οι περισσότερες γυναίκες αποφασίζουν να κάνουν παιδάκια μετά τα 35 τους, εγώ έκανα το παιδάκι μου αρκετά νεότερη. Δεν πιστεύω πώς υπάρχει ιδανική ηλικία για την κάθε μία μας να βιώσει τη μητρότητα, αλλά σίγουρα θεωρώ πιο φυσιολογική τη δική μου περίπτωση, από άλλων γυναικών που ακολουθώντας την καριέρα τους ή θέλοντας να ζήσουν τη ζωή τους, φτάνουν 35 και 40 χρονών και απελπισμένες πια κοιτούν την αποκατάσταση και έπειτα την απόκτηση παιδιού. Το έχω δει και αυτό. Σίγουρα υπάρχουν και τα υπέρ και τα κατά και στις δύο περιπτώσεις, αλλά έχω την εξής απορία:
Αν βρεθεί νωρίς ο κατάλληλος άνθρωπος για να κάνουμε οικογένεια γιατί να το καθυστερήσουμε; Ειδικότερα όταν σκεφτούμε πώς και τα παιδάκια μας, μας θέλουν νέους γερούς και δυνατούς γονείς στο πλευρό τους. Δεν κρίνω καμιά σας ούτε και αναφέρομαι στις γυναίκες που είναι ηλικιακά μεγαλύτερες. Η κάθε μία μας ζει μία διαφορετική ζωή, κάνει άλλες επιλογές και βάζει άλλες προτεραιότητες.
Απλώς ήθελα να σας γράψω κι εγώ την ιστορία μου. Εύχομαι σε όλες να έχετε υγεία και πολλές αντοχές για να μεγαλώσετε τα παιδάκια σας με τον καλύτερο τρόπο. Και σε όσες δεν έχετε καταφέρει ακόμα να γίνετε μανούλες ενώ το προσπαθείτε, να σας πω μόνο να έχετε πίστη και ελπίδα. Γνωρίζω ένα ζευγάρι που μετά από 12 χρόνια προσπαθειών κρατούν στην αγκαλιά τους ένα υγιέστατο μωράκι.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Δεν κρίνεις αλλά ούτε λίγο ούτε πολύ, αποκάλεσε απελπισμένες τις γυναίκες που αποφασίζουν να κάνουν παιδί μετά τα 35. Μάλλον δεν είσαι και τόσο σίγουρη για την επιλογή σου τελικά..... Και μια καλά κρυμμένη ζήλια διακρίνω. Τι να πω εύχομαι όλα να σου πήγαν καλά!
Δεν κρινεις και δεν θεωρεις οτι υπαρχει ιδανικη ηλικια αλλα φυσιολογικη θεωρεις τη δικη σου επιλογη....εισαι μια απ τα ιδια κι εσυ κοριτσακι!!!!
Ο,τι κανουν σε σας το κανετε ακριβως ιδιο σε γυναικες των 35 40 βγαζετε αυθαιρετα συμπερασματα κ προφανως κοιτατε κι εσεις τις κοιλιες τους με απορια..εγω μονο αυτο θελω να σχολιασω..και ποια καριερα για την Ελλαδα μιλαμε...αλλα το γεγονος οτι στα 20 σπουδαζα για να χω γαλα για το παιδι μου στα 34 που ηρθε στη ζωη δεν θα με κανει να λογοδοτησω
Σίγουρα, το προγραμματίζεις δεν το προγραμματίζεις, μάνα γίνεσαι γιατί το θες. Και η ηλικία δεν παίζει ρόλο. Όχι. Εγώ έκανα το παιδάκι μου στα 30 μου, η μάνα μου με έκανε στα 18 της και με μεγάλωσε μια χαρά. Θα σταθώ μόνο σε ένα μάλλον κακοδιατυπωμένο σημείο...αυτό το "'ολες κοιτούν την καριέρα και μετά την οικογένεια"...Να κάνω νωρίτερα παιδί, όταν δεν είχαμε ούτε σταθερή δουλειά με τον σύζυγο, ούτε τρόπο να το μεαλώσουμε; Αυτό δεν θα μας έκανε ανεύθυνους. Και δεν είμαι η εξαίρεση, αλλά μάλλον ο κανόνας. Αρχικά είχα αποφασίσει να μην κάνω παιδιά με τα οικονομικά μας και σκεφτόμενη σε τι κόσμο θα φέρω το παιδί μου, όμως το ένα άλλαξε και το δεύτερο μπορεί να μην αλλάξει, αλλά θα αλλάξω εγώ για χα΄ρη του παιδιού μου και το θεωρώ αρκετό. Οπότε αν στα 20 σου, είχες την τύχη να έχεις έναν "αποκαταστημένο" σύζυγο, δεν σημαίνει ότι ισχύει για όλες...
Πες τα χρυσοστομη..στην πραγματικοτητα τα ιδια στερεοτυπα εχει κ η θεματοθετριαμε οσους την κοιτουν..
Κα Χριστινακι σας απαντώ εδώ γιατι δεν μπορώ κατω απο την απάντηση σας. Σας είπα εγώ αγράμματη; Έβγαλα κανένα συμπέρασμα είς βάρος σας; Μου ειπατε οτι δεν συμφωνείτε με την ιδέα της αποκατάστασης, οπως την εννοεί η Κα Ριτα και το δέχτηκα, παρόλο που δεν ειδα ουτε εσάς, αλλα ουτε και καμμία άλλη, για να είμαι δίκαιη, να σχολιάζει αρνητικά ή σκωπτικά την αστεία αυτη έννοια. Λέτε οτι δεν κρίνετε αλλότριες οικογενειακές επιλογές. Το "κρίμα κατα τη γνωμη μου . Δεν σας αποζητούσαν τα παιδια...." δεν ειναι κρίση; Σας εξηγώ τις απόψεις μου για την ηθική ανάγκη του ανθρώπου να εργάζεται, και την ικανοποίηση που παίρνει απο αυτο, και μου μιλάτε πάλι για "καριέρες"( μα τι ειναι αυτο) και για το οικονομικά ασύμφορο μιας μη "καριεριστριας"(;) να δουλεύει. Οπως ειναι φανερό, μιλάμε για διαφορετικά πράγματα. Μετα, ενώ υποτίθεται οτι συζητάμε , μου λέτε μια....μην την χαρακτηριςω ιστορία για μια φίλη σας και φωτογραφίες απο τον παιδικό, ως απάντηση σε οςα σας έγραψα. Δηλαδή τι νομίζετε, στους παιδικούς σταθμούς πάνε τα παιδια εσωτερικά , απο την ηλικία των 0 ετών, και οι γονείς τους τα βλέπουν απο φωτογραφίες; Τα παιδια μου πήγαιναν νηπιαγωγείο απο τριών ετών. Αν δεν ήθελαν να πάνε, δεν θα τα πηγαίναμε. Δεν ξερω γιατι θεωρειτε οτι οι μαμάδες ειναι οι μόνες αρμόδιες να μεγαλώσουν τα μωρά και νήπια τους, και οχι και οι μπαμπάδες, ουτε γιατι πρεπει να αποκλείονται απο τη βοήθεια οι παππούδες, θείες, θείοι, κλπ. Δεν βλέπω τι πειράζει αν , αντι για τους γονείς, την ώρα της δουλειάς τους, ταΐσει, ντύσει, αλλάξει, και κοιμήσει το μωρό κάποιος άλλος. Οι γονείς δεν λείπουν όλη μέρα. Τις ώρες που δεν εργάζονται χαρίζουν ποιοτικό χρόνο στα παιδια τους.Οσο για το αν θα πρώτο περπατούςαν ή θα έλεγαν την πρώτη τους λέξη τα παιδια μου μπροςτα μου ή μπροςτα σε κάποιον αλλο, να σας πω την αλήθεια σκασίλα μου, και ουτε και θυμάμαι πώς έγινε. Εγώ, Χριστινακι, ενοχλούμαι απο την άποψη οτι ο άντρας δουλεύει και κουβαλά, και η γυναίκα, απο τη στιγμή που γίνεται μητέρα, ειναι μονο μητέρα ή πρωτίστως μητέρα, και η ζωή της περιστρεφεται πια , αποκλειστικά ή κατα κύριο λόγο, στο μεγάλωμα των παιδιών της,και κατα δεύτερο ή και καθόλου λόγο σε ολα τα υπόλοιπα. Μα μεγαλώνουν λοιπόν οι γυναίκες μονο για να γίνουν μητέρες και να μεγαλώσουν καλα τα παιδια τους; Δεν ειναι και οι μητέρες ανθρωποι που οπως και οι πατέρες, έχουν ανάγκη την οικονομική ανεξαρτησία τους, την ανάπτυξη της πρωςοπικοτητας τους, των ικανοτήτων τους, την άσκηση του επαγγέλματος τους, την ισότιμη ένταξη τους στην κοινωνία ( οχι ως η κυρια μητέρα του τάδε ή ως η κυρια σύζυγος του τάδε), αλλα ως ανεξάρτητα πρόσωπα ; Πώς θα γίνει ομως αυτο με τις απόψεις "εγώ είμαι μια Μανουλα και ο Καλος σύζυγος, οπως Έκανε και ο μπαμπάς μου, μας τρέφει και μας ντύνει; " Και γιατι δηλαδή να μην δουλεύει η γυναίκα, και να συντηρεί αυτη και οχι ο άντρας την οικογένεια; Αυτο ειναι άδικο και για τις γυναίκες αλλα φυςικα και για τους άντρες. Απορώ μαλιςτα που τέτοιες απόψεις επιβιώνουν και μετα την δύσκολη οικονομική συγκυρία, που μας έδειξε οτι στις οικογένειες δούλευε, πολλές φορές, οχι απο επιλογή αλλα απο ανάγκη, ο ένας απο τους δυο, ο οποίος πολυ συχνά ηταν η γυναικα. Εγώ Χριστινακι, κρίνοντας και εκ του αποτελέσματος, βλέπω τα παιδια εργαζομένων μητέρων,( τα δικά μου συγγενών, φίλων) να έχουν μεγαλώσει μια χαρά, σωςτοι ώριμοι , ανεξάρτητοι και υπεύθυνοι ανθρωποι, που δεν υστερούν σε κατι , ουτε στην αγάπη που πήραν και που με τη σειρά τους δίνουν. Σας εύχομαι Χριστινακι, τα δικά σας παιδια να γινουν ακομα καλύτερα.
Περιπτωσεις σαν αυτην που θα περιγραψω ειναι πολλες στην επαρχιακη πολη που ζω: μητερα δυο παιδιων εργαζομενη σε καταστημα που πουλαει παπουτσια με το κλασικο ωραριο και μισθο 580 ευρω. Σπαταλαει περιπου 100 ευρω το μηνα για μαλλια, καλλυντικα, νυχια, κανενα νεο ρουχαλακι για να ειναι ευπαρουσιαστη και αλλα 70 ευρω σε κυρια που της καθαριζει το σπιτι. Επισης 270 ευρω τον παιδικο του μικρου της. Πινει καθημερινα καφε απο εξω και ειναι καπνιστρια. Γιατι εργαζεται η κυρια? Για τα χρηματα η για τη δημιουργικη δουλεια? Σε τι ακριβως προσφερει στον οικογενειακο της προυπολογισμο? Επισης Q and A το αν τα παιδια των εργαζομενων μητερων μεγαλωνουν καλυτερα η χειροτερα απο των μη εργαζομενων θα κριθει στο μελλον. Παντως οι τελευταιες γενιες που ειναι παιδια εργαζομενων μητερων δεν ειναι ακριβως ο ορισμος της ισορροπιας...
Μονο στην επαρχία, πραγματι, αςχολειται ο καθενας με το να παρατηρεί τί κανει ο γειτονας του και να το σχολιάζει. Κυρίως δε αν δεν εχει και δουλεια να κανει. Στο παράδειγμα που φέρατε, η κυρια μπορει να εργάζεται για να πληρώνει τα κομμωτήρια της τα μανικιούρ της, τα ρούχα της, τους καφέδες, τη βοήθεια στο σπίτι, τα τσιγάρα της, και να μην ζητάει λεφτά απο κανέναν. Έτσι εκρινε οτι της αρεςει να ζει και έτσι κανει. Αφου τα εχει βρει και με τον αντρα της και το παιδάκι της παει στον παιδικο, εςας τι σας νοιάζει; Είπα οτι τα παιδια των μητέρων που εργάζονται (αυτα που ξερω) δεν ΥΣΤΕΡΟΥΝ σε τίποτα απο αυτα των μη εργαζομένων μητέρων που ξερω. Δεν είπα οτι υπερτερούν, ουτε έκανα σύγκριση για το ποια γίνονται καλύτερα ή χειρότερα. Ποτέ δεν θα έκανα μια τοςο ανόητα γενική σύγκριση, την οποια αλλωςτε δεν πιςτευω, και η οποια, αν γράφονταν στο blog αυτο, όπου μετέχουν μητέρες εργαζόμενες και μη, θα ηταν,αν μη τι αλλο, και εξαιρετικά αγενής. Εςεις τωρα, γιατι θεωρειτε ανισορροπες τις τελευταίες γενιές παιδιών, και μαλιςτα εχετε εντοπίσει και το αίτιο (απασχόληση μητέρας) δεν μας το εξηγείτε. Μα οι γυναίκες σπουδάζουν και εργάζονται, τρεις- τεςςερεις γενιές πιςω, για να μην πω για εργάτριες ή αγροτισσες π. χ. που πάμε πολυ πιο πιςω. Εςας πόςο πιςω παει η έρευνα σας απο την οποια προκύπτει , κατα τα συμπεραςματα σας, οτι οι παλαιότερες γενεές, στις οποίες οι εργαζόμενες μητερες ηταν η εξαίρεση, ηταν καλύτερες και πιο ισορροπημένες απο τις τελευταίες; ( συγγνώμη για τα ανυπόφορα τελικά σίγμα)
η πιο κατάλληλη ηλικία είναι όταν έχεις την οικονομική δυνατότητα να προσφέρεις στα παιδιά σου τα απαραίτητα, στηριζόμενος στα δικά σου χέρια,στο δικό σου σπίτι,και χωρίς να εξαρτάσαι οικονομικά από τρίτους-παππούδες κ συγγενείς.γιατί τα πολλά άτομα θα επεμβαίνουν και θα ελέγχουν κ τη ζωή σου προκαλώντας συνωστισμό. αν το μπορείς αυτό στα 20,μαγκιά σου. εμείς κάναμε παιδιά στα 36,αλλά στο δικό μας σπίτι,με δική μας δουλίτσα,χωρίς να εξαρτώμαστε από άλλους κ χωρίς να λείπουν από τα παιδιά μας τα βασικά!
sostotati se brisko! episis ta xeretismata mou, ime 40 kai egios sto deftero pedaki mas.
Συμφωνω μαζι σου!!Η αλήθεια είναι ότι η καθεμία κάνει παιδί όταν το θελησει. Εγώ έκανα το πρώτο μου στα 24 και δύο χρόνια μετά περιμένω το δεύτερο παιδάκι μου και είμαι τρισευτυχισμενη!!Το μεγαλώνω μόνη μου με ένα απλα κ μονο επειδη το ηθελα οσο τίποτα άλλο να είμαι όλη μέρα μαζί του και ενα μπαμπά που δουλεύει όλη μέρα για να μην λείψει τίποτα από το σπίτι μάς.
Sav va akouw tnv istoria tns mamas Mou, tns theias Mou k gevika twv guvaikwv tou '50!!! Agramates pavtreftikave ton prwto pou erwteftikav k kathisav spiti va megalwvouv paidia. Exouv allaxei oi epoxes kopelia k pisteuw - opws oi perosoteres- oti n nlikia twv 20 k 22 einai Gia spoudes, twv 25 einai Gia epaggelmatiki katartisn ( oxi kariera giati kariera kaveis meta ta 30) Gia va znseis, va taxidepseis k na gvwriseis kalutera ton anthropo sou. Apo ekei Kai Pera mporeis va skefteis va fereis paidia se auto to kosmo. Kriveis alla dev skeftesai oti apeuthinesai se morfomeves avexartites guvaikes. Pou apofasisav va givouv mamades- dev tous etuxe. Esy ti exeis va prosfereis sta paidia sou? Av se afisei o avtras sou pws tha to znseis to paidi sou? Exeis skeftei?? Exeis skeftei oti kapoies thelav va exouv Mia ekpaideusn kalutern Gia va mporouv va prosferouv Kati parapavw sta paidia tous k oikonomika k pveumatika????? Mia kalutern zwn xwris va basizovtai stis plates tou avtra tous k mono???? Pes na ti douleia kaveis???? Ligo bolemevi se kobw!
εσένα ανεξάρτητη μαμά του Γιάννη ποιος στο μεγαλώνει το παιδάκι για να πηγαίνεις να κάνεις την καριερίστα δε μας είπες? η μαμά σου ή ο παιδικός?
Εγώ Χριστινακι, οταν διάβασα τα σχόλια σας, το δικό σας και κυρίως της κας Polinas 24 , κατάλαβα επιτέλους τι εννοούσε η Κα Ριτα με την φράση " Απελπισμένες πια κοιτούν την ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ...." Αποκατάσταση, λοιπόν, για τη Ριτα και την Πωλίνα και σας ειναι λοιπόν ο γάμος! Δηλαδή πριν το γάμο οι γυναίκες έχουν κάποιο ελάττωμα ή προβλημα, που επιλύεται οταν κάποιος τους αποκαταστήσει και αναλάβει και τα έξοδα τους. Αν μείνεις ανύπαντρη (γεροντοκόρη!) την πάτησες! Οτι δουλεια και να έχεις, οπως και αν ζεις, οτι επιλογές και αν έκανες , ειςαι πάντως ελαττωματική. Δεν ειςαι αποκατεστημένη. Και το ξέρεις και γι αυτο σε πιάνει απελπισία. Αποκατεστημένη ειςαι μόνον οταν παντρευτείς. Και ιδίως οπως εςεις, που δεν δουλεύετε, οχι γιατι δεν βρίσκετε ή δεν μπορείτε, ή γιατι τέλος παντων εχετε αλλα εισοδήματα που σας καλύπτουν, αλλα γιατι θεωρείτε οτι το κανονικό ειναι να δουλεύει μόνον ο άντρας, οπως τον προπερασμένο αιώνα, και η γυναίκα στο σπίτι με τα παιδια. Και γιατι οχι το ανάποδο, ρωτάω εγώ. Όσο για την ερώτηση σας, Χριστινακι, παρόλο που δεν την απευθύνατε σε μένα, εγώ που δεν κάνω καριέρα, απλώς κάνω μια δουλεια, οπως έκαναν και η μητέρα μου και η γιαγιά μου, και που εχω, οπως κι αυτές, την οικονομική ανεξαρτησία μου περί πολλού, σας απαντώ. Τα παιδια τα μεγαλώσαμε εγώ,ο άντρας μου, οποίος απο την οικογένεια μας ήθελε να βοηθήσει, η έμμισθη βοήθεια που είχαμε και το νηπιαγωγείο. Αν πάλι δεν υπήρχε καμμία τέτοια δυνατότητα, θα τα πηγαίναμε μάλλον στον παιδικό σταθμό. Βλέποντας εκ των υστέρων, διαπίστωνω οτι θα βρίσκαμε λύσεις, καλύτερες απο το να αναγκαστούμε να διακόψουμε εγώ ή ο άντρας μου τη δουλεια μας, που την αγαπάμε στο κατω κατω, γι αυτο. Αν τέλος, δεν υπήρχε άλλη λύση, και έπρεπε ένας απο τους δυο να διακόψει τη δουλεια του, επ ουδενι δεν θεωρώ οτι αυτη πρεπει μα ειναι οπωσδήποτε η γυναίκα. Γιατι, οι άντρες δεν δικαιούνται να "αποκατασταθούν", υπό την έννοια που το λέτε, αν θέλουν να μην δουλεύουν αλλα να μεγαλώνουν τα παιδια; Ο, τι ειναι φυσικό ( ή λύση ανάγκης) για τόν ενα ειναι και για τον αλλο.
Πού ανέφερα το γάμο ακριβώς? Επ'ουδενί δεν πιστεύω αυτά που γράφετε περί αποκατάστασης. Και για να μην μακρηγορούμε το παιδάκι σας το μεγάλωσε πέραν του ανδρός σας και υμών η έμμισθη βοήθεια και το νηπιαγωγείο? Κι όλα αυτά για να κάνετε μια δουλίτσα? Ούτε καν καριέρα? Κρίμα, κατά τη γνώμη μου. Δεν σας αποζητούσαν τα παιδιά όταν τα αφήνατε? Εγώ είμαι τέκνο εργαζόμενης μητέρας και σκοπεύω να επιστρεψω σε απασχόληση όταν το παιδάκι μου πάει σχολείο, για όσο λείπει από το σπίτι. Οσο με έχει ανάγκη θα το μεγαλώνω εγώ η ίδια, κι όχι όποιος από την οικογένεια προαιρείται, καθώς και όποιος εισπράττει από αυτό.
Εντάξει, λοιπόν, εςεις δεν πιστεύετε τα περί αποκατάστασης. Έτσι μου φάνηκε βλέποντας το θετικό σχόλιο σας στο σχόλιο της Polinas 24 , οτι ο άντρας φέρνει τα λεφτά και η γυναίκα φροντιζει το σπίτι. Δεν ξερω τι εννοούσατε απο την αρχή με τον όρο " καριερίστα" που ειρωνικά αναφέρατε, ουτε καν με τον όρο καριέρα. Δεν νομίζω οτι στην δουλεια μου τίθεται θέμα καριέρας. Δεν θα έλεγα οτι ειναι δουλίτσα, γιατι τη διάλεξα και μου αρέσει. Εςεις μπορει οτι δεν σε κανει πλούσιο να το αποκαλείτε ειρωνικά δουλίτσα, και οτι σε κανει καριέρα. Εγώ δεν χρησιμοποιώ αυτους τους όρους, γιατι σέβομαι τους ανθρώπους που εργάζονται, ο, τι δουλεια κι αν κάνουν. Η γνωμη σας για το αν ειναι κρίμα που άφηνα τα παιδια μου για Να δουλέψω ειναι άτοπη, αφού δεν ξέρετε ουτε τι δουλεια κάνω ουτε τις συνθήκες που μεγάλωσαν. Μπορει και να τους έλειπα, ως μαμα τους, ( δεν ξερω κιόλας, δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη περίσταση, άλλωστε περνούσαν πολυ ωραία με τους παπουδογιαγιαδες. Δεν μου έχουν αναφέρει κατι τέτοιο τωρα πιυ μεγάλωσαν). Αυτο που συνέχεια μου λένε, γιατι το φέρνει ο λόγος σε διάφορες περιστάσεις, ειναι οτι χαίρονται που η μαμα τους δουλευε και δουλεύει, σ αυτη τη δουλίτσα που κάνω, και οτι αυτη η εργασία μου τους δίδαξε πολλά, και πρόσφερε πολλά στις αντιλήψεις τους, στο χαρακτήρα τους και στους ορίζοντες τους. Δεν θελω να επεκταθώ επ αυτού, γιατι αναφέρομαι αποκλειστικά στα δικά μου παιδια, ως απάντηση στο σχόλιο σας και δεν εννοώ οτι γενικά και άνευ ετέρου οτι ειναι ή δεν ειναι καλύτερα για τα παιδια να δουλεύουν και οι 2 γονείς τους. Εν τελεί όμως, Χριστινακι, γιατι δεν καταλαβαίνετε οτι η δουλεια ειναι ανάγκη στον άνθρωπο, αυτη η μικρή δουλίτσα που κανει , οχι η καριέρα, που του δίνει αυτοσεβασμό και ανεξαρτησία; Δεν ήθελα, ποτέ δεν ήθελα να κάτσω σπίτι άνεργη να μεγαλώσω τα παιδια μου,ποτέ δεν ήθελα να είμαι μονο Μανουλα. Ήθελα να είμαι και κατι αλλο, αυτο που επέλεξα να κάνω και το κάνω, κι ας ειναι και δουλίτσα και οχι καριέρα ( αν καριέρα ειναι για σας να βγάζεις πολλά λεφτά. Εγώ δε βγάζω. ) Γιατι λοιπόν αφού κάνω αυτο που μ αρέσει και θεωρώ σωστό, αφενός , και βλέπω παράλληλα και πώς μεγάλωσαν και τι ανθρωποι έγιναν τα χρυσά μου παιδάκια, αφετέρου, να ειναι κρίμα;
Τον όρο δουλίτσα χρησιμοποίησα όχι ειρωνικά, αλλά περισσότερο αναφερόμενη στο γεγονός ότι οικονομικά είναι ενδεχομένως ασύμφορο (σήμερα τουλάχιστον) για μια μητέρα μη καριερίστα να δίνει το μεγαλύτερο μέρος του μισθού της στην ανατροφή των τέκνων, αντί να το αναλάβει η ίδια που είναι και η πλέον δόκιμη. Η πρόθεσή μου δεν είναι να κρίνω αλλότριες οικογενειακές επιλογές, που στο κάτω κάτω δε με αφορούν. Βρίσκω όμως φαιδρά τα συμπεράσματα-σκούπα της "Μαμάς του Γιάννη" καθώς και τα δικά σας σχετικά με τις μητέρες που αποφασίζουν να μείνουν σπίτι. Αυθαίρετα συμπεράσματα περί αγραμματοσύνης αφ'ενός (χαχαχα...) και ανάγκης να κρυφτούμε πίσω από τις πλάτες ενός συζύγου. Δεν είναι έτσι, μη βιάζεστε. Φίλη νέα μαμα έγραψε το παιδί της στον παιδικό και τη διαβεβαίωσαν ότι θα της δώσουν μια...φωτογραφία από τα πρώτα αναπτυξιακά milestones του παιδιού σας. Μια φωτογραφία όταν πιάσει το κουτάλι, μια όταν κάνει το πρώτο βήμα, μία όταν αρθρώσει μαμά για πρώτη φορά κλπ. Ευχαριστώ αλλά δε θα πάρω, κι αυτό δε με κάνει "γυναικούλα" του 1950.
Αγαπητές μανούλες γεια σας και πάλι. Ένιωσα την ανάγκη να απαντήσω στα σχόλιά σας γιατί δεν νομίζω πως το κείμενό μου κατανοήθηκε απόλυτα. Σε γενικές γραμμές ήθελα να αναφέρω πως όλες μας ανεξαρτήτως ηλικίας μπορούμε να γίνουμε σωστές μανούλες, αρκεί να το θέλουμε πραγματικά και να το προσπαθήσουμε. Δεν απέκλεισα καμία κοινωνική ομάδα από το δικαίωμα του να γίνει γονιός όπως άσχημα θεωρήσατε. Δεν έκρινα καμιά σας και αναρωτιέμαι γιατί το πήρατε έτσι. Ανέφερα "απελπισμένες", γυναίκες τις οποίες έχω γνωρίσει στον περίγυρό μου και φτάνοντας σε μία άλφα ηλικία (για να μην ξαναγράψω τον ακριβή ηλικιακό αριθμό και πέσετε να με φάτε), κοιτούν την αποκατάσταση γιατί νιώθουν ότι δεν τους παίρνει άλλο ο χρόνος. Έτσι βεβιασμένα κάνουν οικογένειες και παιδιά. Και σας έγραψα ότι θεωρώ την δική μου περίπτωση πιο "φυσιολογική" (αν μου επιτρέπετε να την εκφράσω έτσι) θέλοντας να εκφράσω ότι ακόμα και σε εκείνη την περίπτωση αυτή την γυναίκα κανείς δεν θα την κάνει να αισθανθεί άβολα γιατί πληρεί το ηλικιακό όριο της εποχής, ενώ τις γυναίκες σαν εμένα δεν τις θεωρούν το ίδιο έτοιμες για να τεκνοποιήσουν. Δεν μίλησα για την πλειοψηφία των γυναικών οι οποίες γνωρίζουν το άλλο τους μισό ή αισθάνονται έτοιμες στην ηλικία των 35 ή των 40 και δημιουργούν οικογένειες, μην τρελαθούμε. Πώς συμπεράνατε κάτι τέτοιο απορώ. Έγραψα ότι η κάθε μια μας έχει άλλες εμπειρίες, ζει μία διαφορετική ζωή και εν τέλει πράττει αλλιώς. Δεν χρειάζεται να απολογούμαστε γι'αυτό. Γνωρίζω τα έξοδα με τα οποία μία σημερινή οικογένεια καλείται να ανταπεξέλθει από τη στιγμή που αποφασίζει να μεγαλώσει αγαπητή Μαρία και δεν προέρχομαι ούτε και εγώ ούτε και ο σύζυγός μου από μεγάλο τζάκι. Και να προσθέσω ότι εμείς είχαμε να κάνουμε με μεγαλύτερο αριθμό εξόδων μιας και μέναμε στην επαρχία και επισκεπτόμουν κάθε μήνα τον γυναικολόγο μου στην Αθήνα. Ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου. Ελπίζω να μην σας κούρασα.
να σε ρωτησω γιατι ειμαστε και συνομηλικες.τα εξοδα του παιδιου ποιος τα πληρωνει?εχεις εσυ καποια δουλεια,κατι τελος παντων?ο συντροφος σου?ειστε οικονομικα ανεξαρτητοι?εγω στα 22 μου παιδι δεν θελω να κανω γιατι δεν θελω να φορτωθω στους γονεις μου και τους γονεις του συντροφου μου και να τους αναγκασω να πληρωνουν κυριολεκτικα μια δικη μου επιλογη.
Βρε κοπέλα μου 123 μήπως ήθελες η Ρίτα να μας σκανάρει την φορολογική της δήλωση; Τι ερωτήσεις είναι αυτές που κάνεις; Κ γιατί νομίζεις ότι έχει την υποχρέωση να σου απαντήσει κιόλας; Προφανώς θα την έχει την όποια οικονομική δυνατότητα αλλά κ να μην την έχει κ να την έχουν οι γονείς της ή ο σύντροφος της (όπου αν διάβαζες το κείμενο θα έβλεπες ότι ειναι 10 χρόνια μεγαλύτερος της, οπότε σίγουρα όλα κ κάπου θα δουλεύει) εσένα που το πρόβλημα σου; Δικό τους θέμα, δίκο τους πρόβλημα κ καλά κάνεις κ εσύ φυσικά που δεν θες να επιβαρύνεις τους γονείς σου. Εσύ από που κ ως που έβγαλες το συμπέρασμα ότι φορτώθηκε είτε στους δικούς της γονείς είτε στου συντρόφου της; Όπως επίσης ακόμα κ αν τα πληρώνει όλα ο άντρας της γιατί μπορεί μόνο αυτός να δουλεύει, τα λεφτά που βγάζει δεν τα βγάζει για την πάρτι του, για την οικογένεια του τα βγάζει, τα λεφτά του είναι κ λεφτά της. Φυσικά, εννοείται πως είναι καλό (όχι μόνο για το οικονομικό μέρος) να δουλεύει κ η γυναίκα έτσι; Αλλά αυτό που δεν μπορείς μάλλον εσύ να καταλάβεις γιατί είσαι μικρή κ προφανώς ανύπαντρη κ είσαι σε άλλη φάση τώρα (κ πολύ καλά κάνεις) ότι όταν είσαι παντρεμένη/νος τότε δεν υπάρχει πια το "εγώ" αλλά υπάρχει το "εμείς", όπου το "εμείς" σημαίνει "οικογένεια". Όπου φυσικά κ είναι καλό να δουλεύουε κ οι δυο ώστε να είμαστε ανεξάρτητοι χωρίς όμως να σημαίνει ότι τα λεφτά που βγάζω είναι δικά μου αποκλειστικά κ εσύ, ο άντρας μου δλδ, δεν τα αγγίζεις. Σίγουρα υπάρχουν ζευγάρια όπου κρατάνε ξεχωριστά ταμεία κ ο καθένας αναλαμβάνει κάποιο έξοδο, αλλά όταν υπάρχει θέμα τότε τα λεφτά μου λεφτά σου κ τα λεφτά σου λεφτά μου.
123 στα 20 εκανα το πρωτο μου, στην ηλικία σου το δεύτερο τώρα στα 24 περιμένω το τρίτο κ όχι δεν τα φορτωθικα ουτε στους δικούς μου ουτε στα πεθερικά μου, πέρα απο τα δώρα που πήραν στα μωρά μου φυσικά ( που θα τα έκαναν ακόμα κ αν ήμουν 40 χρονών κ διευθύντρια τράπεζας) Δουλεύει ο άντρας μου κ τρέφει την οικογένειά μας οπός έκανε ο μπαμπάς μου, ο παππούς μου ο προπάππους μου ........................
ναι, μόνο που δεν είμαστε στη δεκαετία του 60 η ζωή είναι πανάκριβη, και το "δουλεύει ο άντρας μου" δεν αρκεί πλέον στην οικογένεια!! και χτυπάει και άσχημα!
Καθόλου άσχημα δε χτυπάει, κι εγώ έχω μάστερς αλλά δουλεύει ο σύζυγος κι εγώ έχω αναλάβει το παιδί και τα οικιακά, βοήθεια καμία μιας και μένουμε εξωτερικό, η ζωή είναι πανάκριβη αλλά κάνουμε οικονομία και δεν πληρώνουμε παιδικό που είναι πανάκριβος επίσης. Μη βιάζεστε να γενικεύσετε. Σε ποιον ακριβώς χτυπάει άσχημα?
εγώ πάντως σε καταλαβαίνω απόλυτα!!! τα λες πολύ σωστα κ στο αρχικό σου κείμενο αλλά κ σε αυτό σου το σχόλιο!!!!! Α κ να σου πω πως έχω γνωρίσει απο αυτές τις απελπισμενες που το λένε οι ίδιες τους οπότε η λεξη δεν χωράει καν εισαγωγικά!
Το σημαντικό δεν είναι το πότε , αλλά το γιατί. Δεν είναι πάντα στην επιλογή των γονέων το πότε θα φέρουν ένα παιδί στον κόσμο. Είναι επιλογή της όμως η στάση και ο τρόπος ζωής της. Αν μια γυναίκα επιλέξει να μην κάνει παιδί γιατί θεωρεί ότι η καλοπέραση η καριέρα, τα ταξίδια ,η μόρφωση, η οικονομική ευμάρεια προηγούνται και είναι απαραίτητα για να γίνει μητέρα, είναι επόμενο με αυτήν την λογική να μεγαλώσει και το παιδί της όταν το κάνει. Μια γυναίκα που επιλέγει να δώσει αγάπη και τα υπόλοιπα τα θεωρεί δευτερεύοντα, δεν φοβάται να γίνει νωρίς μητέρα. Αγάπη όμως σημαίνει θυσία και ενώ παλιότερα οι άνθρωποι της θυσίας, του φιλότιμου απολάμβαναν κοινωνικής καταξίωσης , στις μέρες μας χλευάζονται. Επομένως κάθε μητέρα και γενικά κάθε άνθρωπος που αποφασίζει να ζήσει διαφορετικά από το μέσο όρο πρέπει να πατάει γερά στα πόδια του και να ξέρει τι κάνει και γιατί.
εγω θα ελεγα οτι απλως κανεις επιδειξη της ηλικιας και της ωριμοτητας σου....ανηκουστο να κρινεις ανθρωπους που δεν σε εχουν κρινει...ειμαι κι εγω μια απελπισμενη (ας γελασω!!) που εκανα παιδι στα 34 ...απλως οι περισσοτερες απο τα 30 και πανω...φυσικα και αλλες γυναικες πολυ νωριτερα βουτανε την γλωσσα στο μυαλο πριν μιλησουν...μην κρινεις για να μην κριθεις κοριτσακι !!!!!!!!!
μονο που ειπε οτι δεν κρινει καμια σας και ο καθενας κανει οτι θελει στην ζωη του... δεν αναφερθηκε σε σενα και ουτε εκρινε καποιον συγκεκριμενα!!
κατα την δική μου γνώμη εχεις δίκιο! Εγω είμαι στα 24 τώρα κ περιμένω το τρίτο μου, το πρωτο το εκανα στα 20 κ όχι δεν ηταν καθόλου ανεπιθύμητο ήμουν παντρεμένη μηνες πριν την εγκυμοσύνη. Προέρχομαι κ εγώ απο νέους γονεις ( η μαμά μου είναι 44 κ έχει 4 εγγόνια) πέρασα υπέροχα παιδικά χρόνια με 2 γονεις που ήξεραν τι ηθελαν. Ευχαριστώ το θεο που τα έφερε έτσι κ βρικα τον ανθρωπο μου χωρίς να σπαταλω την ζωή μου με σύντομους έρωτες κ ψεύτικες αγαπες.Πραγματικα ποτε δεν κατάλαβα αυτους που λένε κ ποτε θα βγεις ποτε θα πάπας ταξίδια? αν κ έχουμε γυρίσει όλη την Ελλάδα με τον αντρα μου πριν κάνουμε παιδια, δεν σταματαμε ποτέ ο μεγαλος που είναι 4αρων έχει γυρίσει την μισή Ελλάδα ως τώρα.. κ θέλω να πω κ στη Μαρία πιο πανω πως τα euro δεν παίζουν κανέναν ρολο! συμπληρώματα εξετάσεις κ συναφή τα καλύπτουν όλα τα ταμεία μπορείς να τις κανεις κ σε δημόσιο νοσοκομειο το μονο που σου κοστίζει είναι η β επιπέδου 150-180€, μπορείς να γεννήσεις σε δημόσιο νοσοκομειο κ για το μωρο μπορείς να πάρεις απλα μια φθηνή κούνια κ όχι οοοοολα αυτά τα περιττά που μας τσαμπουνανε! αλλαξιερες κ βλακειες... εγώ στο πρωτο έδωσα περισσότερα απο τα 5000€ που αναφέρει αλλά επειδή εδώ που μένω έχει πλεων μια κλινική κ εγώ δεν ξανά περναω ουτε απο εξω ( κόντεψαν να με πεθάνουν) το δεύτερο το εκανα στο δημόσιο νοσοκομειο κ δεν έδωσα ουτε 1 ευρώ. όσο για τα πρωτα βασικά που λες με 500€ τα περνεις όλα
κ θέλω να πω κ στη Μαρία πιο πανω πως τα euro δεν παίζουν κανέναν ρολο! Εκτος και αν ζεις σε επαρχια,οι τιμες που αναφερεις στην Αθηνα δεν υφιστανται.Επισης επειδη μαλλον δεν διαβασες καλα,ή ισως διαβασες επιλεκτικα ,εδω δεν ανεφερα καν την λεξη κουνια ποσο μαλλον την λεξη αλλαξιερα που λες και φυσικα οι πανες και το γαλα δεν ειναι στα εξτραδακια που αν θες τα παιρνεις.Γιατι τελευταια φορα που κοιταξα περυσι τετοια εποχη το γαλα σε σκονη θελει γυρω στα 50 τον μηνα και αλλα τοσα σε πανες ακομα και να εκμεταλλευεσαι οτι προσφορα υπαρχει σε σουπερμαρκετ η οτι εκπτωτικα κουπονια βρισκεις.Οσο για το ασφαλιστικο που σου καλυπτει τα εξοδα προυποθετει να εχεις ασφαλιση εσυ ή ο συζυγος σου,κατι το οποιο-δεν ισχυει στην τωρινη κατασταση ουτε της χωρας ουτε της μισθολογιας, κοινως αν μεινεις εγκυος και κανεις το λαθος να δουλευεις με μαυρα χρηματα χωρις ασφαλιση-- οχι φυσικα απο επιλογη γιατι καπου πρεπει να δουλεψεις οτι και να σου προσφερουν--τι κανεις?Τα πληρωνεις απο την τσεπη σου. Και οσο και να θεωρεις το Δημοσιο ''τσαμπα'' δεν ειναι ολες οι περιπτωσεις ιδιες.Γνωριζω περιπτωση που σε ιδιωτικο εδωσε 3000 ευρω για τοκετο και γιατρο και μαια και περιπτωση που σε δημοσιο ζητηθηκε φακελακι του 1000ρικου για τον γιατρο και εξτρα για την μαια. Και τα 5000 απο ειπα και επανω,αν διαβαζες λιγο πιο προσεκτικα το κειμενο αφορουν απο τις πρωτες εξετασεις που κανεις μαθαινοντας την πιθανη εγκυμοσυνη μεχρι να χρονισει σχεδον τον μωρο. Σε λιγοτερο απο 1.5 χρονο τα δινεις, οχι μαζεμενα επειδη γεννας.
Πότε επιτέλους θα καταλαβουμε ότι όλοι μας κρίνουμε ο ενας τον άλλον; Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην το ασκεί το άθλημα και όποιος γυρίσει και σας πει "εγώ δεν κρίνω κανέναν" ψέματα σας λέει και σας το υπογράφω! Αυτό το λέω περισσότερο για την κοπέλα που έγραψε το κείμενο νομίζωντας ότι όλοι την κρίνουν και αυτήν δεν κρίνει κανέναν. Επίσης μια κυρία στα σχόλια γράφει και αναρωτιέται ποίος ο λόγος του κειμένου; Ας μου επιτρέψτε να σας απαντήσω εγώ. Η κοπέλα ζητάει την αποδοχή ή βασικά θέλει να ακούσει κάτι θετικό, έναν έπαινο ας πούμε πχ "μπράβο κοπέλα μου" κλπ κλπ, για να νιώσει η ίδια καλύτερα με τον εαυτό της και με την απόφαση της να κρατήσει το παιδί ή να γίνει μάνα σε τόση νεαρή ηλικία. Ίσως περνάει κάποια φάση κούρασης και απόγνωσης ή όντως δυστυχώς την έχουν κρίνει πολλοί και έχει κουραστεί με αυτό και έτσι αναζητάει κάτι θέτικο για να εμψυχωθεί. Εγώ προσωπικά κοπέλα μου δεν θα σου πω μπράβο που στα 22 σου έγινες μάνα με την έννοια που εσύ αποζητάς αυτό το "μπράβο". Θα σου πω όμως να σου ζήσει το μωράκι σου και να το χαίρεσαι και να απολαμβάνεις κάθε στιγμή μαζί του. Και αυτό που σου εύχομαι νομίζω ότι είναι πιο σημαντικό από κάθε "μπράβο" ή από κάθε επιβράβευση που αναζητάς για την πράξη σου! Γιατί μεγαλύτερη σημασία έχει εσύ να είσαι καλά, το παιδάκι σου και ο σύζυγος σου. Όλα τα άλλα και όλοι οι άλλοι δεν έχουν σημασία. Εσύ κοίτα την ζωή σου και την οικογένεια σου και μην δίνεις σημασία τι λένει οι άλλοι πίσω από την πλάτη σου ή και μπροστά σου για εσένα, τα διάφορα αδιάκριτα βλέματα κλπ κλπ. Όπως και απο την στιγμή που δεν θέλεις να σε κρίνουν πρέπει να πάψεις και εσύ να κρίνεις τους άλλους. Καλά σου είπανε ήδη κάποιες κυρίες ότι δεν μπορείς να κρίνεις (έτσι και αλλιώς δεν μπορείς να κρίνεις ακόμα και αν ξέρεις τα γεγονότα, αλλά τουλάχιστον έτσι μπορείς να κρίνεις τεκμηριωμένα) τις κοπέλες που έκαναν το πρώτο τους παιδί μετά τα 35 γιατί δεν ξέρεις τους λόγους για τους οποίους τεκνοποίησαν μετά τα 35. Βέβαια φαντάζομαι ότι δεν θα αναφέρεσαι σε περιπτώσεις γυναικών που είχαν τεχνηκά προβλήματα και γι' αυτό άργησαν να κάνουν παιδιά, αλλά και πάλι το να αποκαλείς μια γυναίκα που έκανε παιδί μετά τα 35 "απελπισμένη" χωρίς να ξέρεις την ιστορία της, είναι πολύ σκληρό. Όπως και αυτό που έκαναν σε εσένα είναι πολύ σκληρό και το καταδικάζω. Όπως και δεν μπορούμε να κρίνουμε ή να κατακρίνουμε και τις γυναίκες που επέλεξαν (για τον οποιοδήποτε λόγο) να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους. Προσωπικά εγώ κοπέλα μου, είμαι 35, δεν ήθελα να κάνω παιδί στην ηλικία σου, ήθελα να κάνω άλλα πράματα. Όταν άρχισα να σκέφτομαι και να θέλω να αποκτήσω ένα παιδί, όπου αυτό ήταν γύρω στα 28, τότε δεν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες για να φέρω ένα παιδί στον κόσμο ετούτον, βλέπεις δεν ήμουν σε σχέση, δεν είχα γνωρίσει ακόμα τον κατάλληλο, δεν είχα ακόμα γνωρίσει τον άντρα μου!! Για εμένα, όπως και πολλές γυναίκες φαντάζομαι, έπρεπε να υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες (όχι οι ιδανικές, γιατί το ιδανικό και το τέλειο ποτέ δεν το βρίσκεις γιατί δεν υπάρχει) ή έστω οι συνθήκες να ήταν πιο ευνοικές ώστε να προχωρήσω σε μια τόσο σημαντική κίνηση, σε μια απόφαση ζωής, όχι μόνο για εμένα και για τον άντρα μου αλλά και για το παιδί που θα φέρουμαι στον κόσμο... σύντομα πια!! Όσο για το ερώτημα σου, εγώ προσωπικά νομίζω ότι η κατάλληλη ηλικία είναι μετά τα 25 (όχι ότι είναι κακό να γίνει μια γυναίκα νωρίτερα μάνα εφόσον βέβαια γίνεται εν γνώση της, δηλαδή όχι καταλάθος) γιατί έχει προλάβει να σπουδάσει, θα έχει μπει στον επαγγελματικό στίβο, θα έχει ζήσει κάποιους έρωτες και κάποιες ανέμελες στιγμές, οπότε και εφόσον έχει βρει και το κατάλληλο ταίρι θα είναι πιο έτοιμη να προχωρήσει και στην δημιουργία οικογένειας. Επίσης νομίζω ότι ποτέ δεν θα είσαι 100% έτοιμη για να γίνεις μάνα γιατί όσο και να προετοιμαστείς το αναπάντεχο πάντα υπάρχει. Επίσης "σωστός γονιός" είναι κάτι πολύ θεωρητικό, στην πράξη ο καθένας μας ορίζει διαφορετικά το "σωστό". Θέλω να πω ότι εσύ μπορεί να θεωρείς ότι είσαι σωστός γονιός αν διαπαιδαγωγείς και μεγαλώνεις το παιδί σου με πολύ αυστηρότητα και πειθαρχία και εγώ μπορεί να νομίζω ότι είμαι σωστός γονιός επείδή μεγαλώνω το παιδί μου με απόλυτη ελευθερία. Ελπίζω να πήρες το μάθημα σου και καλή τύχη στην ζωή σου!!!
Συγνώμη, γιατί θα τρελαθώ. τί κακό έχουν τα 35 χρόνια για να κάνει μία γυναίκα παιδι;;;; το αναφέρεις λές είναι κακό και ποιός σου είπε ότι η γυναίκα στα 35 ή ακόμη και στα 40 είναι μεγάλη; Ο κάθε άνθρωπος ενεργεί ανάλογα με τις επιλογές του και φυσικά με το πώς του τα φέρνει η ζωή (άλλη βρίσκει σύντροφο νωρίς, άλλη πιο αργά, άλλη θέλει πολλές σπουδές άλλη λιγότερες, άλλη συλλαμβάνει με την πρώτη, άλλη με την 100η). Επίσης, τί φαλοκρατική άποψη είναι αυτή περί καριέρας;;; Πολύ ανώριμο άρθρο και άκρως αλαζονικό, ίσως συνάδει με την ηλικία σου όχι όμως με την ιδιότητά σου ως μάνα. Ανεξάρτητα από το ίδιο το άρθρο, η απάντηση στο ερώτημά σου, δεν υπάρχει γιατί απλά κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και για καθένα είναι διαφορετική η σωστή - κατά την άποψη του- ηλικά να γίνει γονιός.
Αγαπητη μαμα,για καποια που δεν κρινει,κρινεις αρκετα... Βαζεις ταμπελες για 35χρονες που κοιτουν πρωτα καριερα και αποκατασταση και μετα την οικογενεια απελπισμενες. Δεν ειναι ομως ετσι, εσυ εχεις διπλα σου ενα συντροφο αρκετα μεγαλυτερο σχεδον 11 χρονια,αυτο σημαινει οτι ειχε ηλικιακα αλλα και επαγγελματικα κατασταλαξει καπου,κατι το οποιο δυστυχως δεν ισχυει για τους περισσοτερους συνομηλικους σου γιατι στα 21 που εκανες το πρωτο σου παιδι οι περισσοτεροι ειναι ακομα στο τριτο ετος της σχολης. Δεν ξερω και ουτε με ενδιαφερει να εντρυφησω αν εσυ και ο συζυγος σου εχετε καλη οικονομικη δυνατοτητα αλλα οι περισσοτεροι που επιλεγουμε να φερουμε ενα παιδι στον κοσμο θεωρουμε απαραιτητη προυποθεση την ''αποκατασταση'' για να κανουμε μετεπειτα οικογενεια,γιατι δυστυχως απο το ''εχει ο θεος'' χορταινει η σκεψη αλλα οχι τα στοματα. Οι εξετασεις της εγκυμοσυνης,τυχον συμπληρωματα,τοκετος,αμοιβη γιατρου και μαιας,ειδη προικος του μωρου (ακομα τα απολυτως απαραιτητα πχ πανες,η δυο μπιμπερο,φυσικα αμοιβες παιδιατρου ,εμβολια,φαρμακα κτλ κτλ) στην πιο οικονομικη τιμη της αγορας θα χρειαστεις 5000 ευρω,γιατι πολλοι εκτος απο το ατοπημα της ''αποκαταστασης'' δεν εχουμε φιλους και συγγενεις να μας δωσουν αυτα τα ειδη.Περιπου 5000 ευρω για το μωρο μεχρι την γεννα και τους πρωτους μηνες της ζωης του και το νουμερο ειναι συντηρητικο. Κακως σε εκριναν που ησουν εγκυος επειδη εισαι νεαρη αλλα πολυ κακως βγαζεις και εσυ αυτη την κακια προς τις μεγαλυτερες μαμαδες γιατι καλως η κακως ζεις σε μια χωρα που πλεον λογω των συνθηκων εισαι η εξαιρεση και οχι ο κανονας.Φυσιολογικο δεν ειναι για εμενα να εισαι μητερα στα 21 αντι στα 35 για να παραθεσω την δικη σου αποψη,φυσιολογικο ειναι να εισαι μητερα γιατι νοιωθεις ετοιμη και το θες.Αντιστοιχα πολλες μπορουν να πουν οτι χανεις και εσυ αρκετα πραγματα απο την ανεμελια των 20 σου χρονων τωρα που εχεις παιδι.Οι γνωμες ειναι υποκειμενικες αλλα μια ειναι γενικη νομιζω,οτι την καλη μανα δεν την κανει η ηλικια...
Δεν θα μπορούσα να τα γράψω καλύτερα! Συμφωνώ απόλυτα με την τοποθέτηση σου φίλη Μαρια!
¨αλλά σίγουρα θεωρώ πιο φυσιολογική τη δική μου περίπτωση, από άλλων γυναικών που ακολουθώντας την καριέρα τους ή θέλοντας να ζήσουν τη ζωή τους, φτάνουν 35 και 40 χρονών και απελπισμένες πια κοιτούν την αποκατάσταση και έπειτα την απόκτηση παιδιού¨ !!!!!!!!! Από αυτό και μόνο, κάνεις ακριβώς οτι δεν σου άρεσε να σου κάνουν...Εσύ ένιωσες έτοιμη να γίνεις μητέρα στα 22 και μπράβο σου.Υποστήριξε λοιπόν την επιλογή σου με την ίδια ωριμότητα, χώρις να κρίνεις κανέναν για τις διαφορετικές επιλογές απο τις δικές σου....Δεν μπορείς να γνωρίζεις τι έχει συμβεί στην ζωή της κάθε κοπέλας.. Πραγματικά, ποιά η ουσία αυτού του άρθρου?Τι ακριβώς θα ήθελες να ακούσεις? Δεν νομίζω οτι υπάρχουν χρυσοί κανόνες για το πότε ΠΡΕΠΕΙ να γίνει κάποιος γονιός...
συμφωνω απολυτα με την marilou. Δεν ειναι σωστο να μπαινουν ταμπελες στον οποιοδηποτε σχετικα με την αποφαση του να κανει παιδι. Εγω ειμαι μια μαμα που το πρωτο μου παιδι το εκανα στα 31 και το 2ο στα 33 με απολυτη επιγνωση του τι εκανα, με απολυτη συναισθηματικη και πνευματικη ωριμοτητα του τι σημαινει να φερω στον κοσμο 2 παιδια , σε αυτες ιδιαιτερα τις συνθηκες. Η μητροτητα δεν εχει ηλικια...θεωρω ωστόσο οτι πρεπει να εχει συναισθηματικη και ψυχολογικη ωριμοτητα βασει των οποιων θα μπορει καποιος/καποια να μεγαλωνει τα παιδακια του. Και πιστεψε με ...δεν ειναι ολοι αξιοι να γινουν γονεις (παρολο που γινονται) και δεν πρεπει να γινουν γονεις γιατι εχουμε τα γνωστα αποτελεσματα τα οποια διαβαζουμε (δυστηχως) στις ειδησεις.
Φυσικα και υπαρχει καταλληλη ηλικια για να κανεις παιδι: απο 18 εως 48 (περιπου)!
Νέα μανούλα να χαίρεσαι την οικογένειά σου! Έμεινα έγκυος στα 38 μου σχεδόν με την πρώτη προσπάθεια (μόλις το καλέσαμε, όπως γλυκά λες και συ) και όταν πήρα τηλέφωνο τον γυναικολόγο μου για να του πω ότι έχω ένα θετικό τεστ και να του ζητήσω οδηγίες "προς ναυτιλομένους" με ρώτησε "Είναι επιθυμητή η εγκυμοσύνη;". Αυτό μου το ρωτούσε ο επί δεκαετία γυναικολόγος μου, που ήξερε καλά την ηλικία μου και την οικογενειακή μου κατάσταση (έγγαμη) και ότι δεν είχα κάνει ποτέ έκτρωση στη ζωή μου! Πίστεψέ με έμεινα τόσο εμβρόντητη όσο και συ όταν σε ρώτησαν το ίδιο! Στην πορεία λοιπόν κατάλαβα ότι οι επαγγελματίες αυτού του κλάδου της υγείας συναντούν ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες σε όλες τις ηλικίες και σε όλες τις οικογενειακές καταστάσεις και αυτές οι ερωτήσεις γίνονται κυρίως για να συντονιστούν με τις εγκυούλες. Οι πρώτες προσωπικές ερμηνείες λοιπόν πολλές φορές δεν έχουν γενική ισχύ... Προσωπικά αμφιβάλλω σοβαρά αν "τα παιδάκια μας, μας θέλουν νέους γερούς και δυνατούς γονείς στο πλευρό τους". Υπό την έννοια αυτή θα έπρεπε να αποκλειστούν από την τεκνοποιία οι ώριμοι, οι ασθενείς και οι ανάπηροι. Ως παιδί ώριμων γονέων και ως ώριμη μητέρα θεωρώ ότι τα παιδιά θέλουν συνειδητοποιημένους, αγαπημένους και αγαπητικούς γονείς, όλα τα υπόλοιπα (ηλικία, σωματική υγεία, μόρφωση, κοινωνική θέση, χρήμα) τα αντιμετωπίζουν ως δευτερεύοντα χαρακτηριστικά, εφόσον οι γονείς μπορούν τα χειριστούν με επιτυχία.
Αγαπητη φιλη, θα σου αναφερω 2-3 πραγματα γιατι με τον τροπο πιυ γραφεις εχεις ηδη κρινει τις γυναικες που αποκτουν μεγαλυτερες παιδι, βαζοντας εσυ την ταμπελα απελπισμενες. ΘΑ ΤΟΝΙΣΩ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΙ ΚΑΚΩΣ ΣΕ ΚΟΙΤΑΞΑΝ ΟΣΟΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕ ΥΦΟΣ, ΔΙΟΤΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΕΡΕΙΣ ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Λοιπον, οντως θα συμφωνησω εν μερει ομως οτι ιδανικη ηλικια δεν υπαρχει. Το εν μερει κολλαει στις γυναικες οι οποιες στη δικη σου ηλικια θελουν να ζησουν, μοχθησουν, σπουδασουν, ταξιδεψουν κ φυσικα κανεις δε μπορει να τις κρινει γιατι αυτο που επιλεγουν λεγεται βιωματα, εμπειρια, ζωη. Το ποτε θα γινουν μανες δεν τις απασχολει αμεσα κ για εμενα καλα το κανουν. επισης... πως μπορεις να κρινεις απελπισμενη μια γυναικα η οποια δε μπορει να ξερεις αν ειχε μια σειρα αποτυχημενων σχεσεων κ τελικως αργησε να γινει μητερα, η εκανε προσπαθειες οι οποιες ηταν ακαρπες. το συνηθες φαινομενο ειναι πλεο οι γυναικες να αποκτουν πρωτα την ανεξαρτησια τους κ επειτα με ωριμοτητα, συνεση, εμπειρια να διαλεγουν (thank god) συντροφο κ οχι τον πρωτο τυχόντα γιανα κανουν οικογενεια κ να στεριωσει. βλεποντας λιγο λοιπον την απεναντι οχθη σου προτεινωνα γινεις παρατηρητης. Δες το ποσοστο γυναικων που εγιναν μητερες νωρις χαντακωθηκαν κ στον αντιποδα τις "απελπισμενες" 35αρες. Ποιες λες να ειχαν καλυτερη πορεια; τελος να σου εξομολογηθω οτι κ εγω ειμαι μητερα τωρα στα 34. Εζησα μονη, σπουδασα πολυ, ταξιδεψα παρα πολυ, γνωρισα ανθρωπους κ ΕΠΕΛΕΞΑ για εμενα τον αριστο, εκεινον που θα ζω μαζι του ερωτευμενη κ που θα εκανα οικογενεια. Μπορεις να με κατηγορησεις που "αργησα" επειδη δε "βιαστηκα" οπως εσυ; να ειστε ευτυχισμενες ολες με τις επιλογες σας, σκεφτομενες παντα κ την αλλη πλευρα.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!
Δεν κρίνεις αλλα θεωρείς την περιπτωση σου φυσιολογική .... Μιλάς για απελπισμένες 35αρες -40αρες ...Ποσο περισσότερο να κρίνεις δηλαδή .