Πέρασα τη μισή μου εγκυμοσύνη στην Ελλάδα και την άλλη μισή στη βόρεια Ιρλανδία και με θυμώνει η ασέβεια που δείχνουν στη χώρα μας!
Eίμαι η μαμά-Χριστίνα και θέλω να μοιραστω κάποιες σκέψεις μου.
Πέρασα τη μισή μου εγκυμοσύνη στην Ελλάδα και την άλλη μισή στη βόρεια Ιρλανδία (η οποία υπάγεται στο Ηνωμένο Βασίλειο, πάει να πεί πως έχουμε στερλίνα, οδηγούμε ανάποδα κλπ). Ναι, ναι είμαι μια από τους χιλιάδες μετανάστες της κρίσης.
Τα πράγματα είναι τόσο διαφορετικά στην Ελλάδα από ότι εδώ. Είμαι μετανάστρια εδώ και ήρθα 6 μηνών έγκυος. Δεν είχα ξαναέρθει καν στην Αγγλία ποτέ. Ήρθα και έμεινα.
Με θυμώνει πολύ το ότι από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου εδώ, μου παρείχαν τα πάντα. Βιταμίνες, σίδηρο, μαγνήσιο, εξετάσεις (αιματολογικές και ούρων), μηχανιματάκι για να μετράω τη γλυκώζη, διατροφολόγο, γυναικολόγο, παιδίατρο, εμβρυολόγο.
Έκανα εισαγωγή για να γεννήσω Πέμπτη και έφυγα Δεύτερα. Ξεκινησαν οι πόνοι Παρασκευή βράδυ και γέννησα Σάββατο πρωί με φυσικό (πολύ επόπονο, δύσκολο) τοκετό τον οποίο ακολούθησε ενά τρίωρο χειρουργείο. Ήμουν σε μονόκληνο (μονό τέτοια δωμάτια υπάρχουν) και κάθε βράδυ με ρωτούσαν τι μενού θα προτιμούσα την επόμενη ημέρα (πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό). Με έκαναν μπάνιο οι νοσοκόμες με αιθέρια έλαια και το ίδιο το μωρό μου.
Το δωμάτιο μου και όλοι οι χώροι ήταν πεντακάθαροι (ξέχασα να σημειώσω δημόσιο νοσοκομείο και όχι κάποια κληνική). Όταν έφυγα από το νοσοκομείο, έφυγα με τα φάρμακα που θα χρειαζόμουν (λόγω χειρουργείου) σε μια σακουλιτσα.
Σε όλη αυτή την πολή δύσκολη διαδικασία, δεν πλήρωσαμε ούτε μισή λίρα!
Και ήμασταν μετανάστες! Τίποτα… Μηδεν!!!!
Αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο από όλα, κυρίως επειδή έζησα εγκυμοσύνη στην Ελλάδα και είχα κάνει και την εγγραφή στο δημόσιο νοσοκομείο, γιατί εννοείται πώς δεν υπήρχε τίποτα για κλινική, είναι η ασέβεια!!!! Η ασέβεια των γιατρών, νοσοκόμων, κλινικών, μαίων, φορέων και όλων των γύρω γύρω!
Η ασέβεια που δείχνουν όταν παίρνουν το φακελάκι, όταν για την τυπικό μηνιαίο έλεγχο έπρεπε να περιμένω στο νοσοκομείο από τις 8:30 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα, γιατί όταν ήρθα εδώ ένιωσα τι πάει να πει σεβασμός, γιατί όλο αυτό το έζησα σαν μετανάστρια σε μια χώρα που δεν είχα ζήσει ούτε μισή μέρα πριν τον 6ο μου μήνα.
Είμαι θυμωμένη. Ξέρω ότι ίσως γίνομαι άδικη (εννοείται και δεν έχω δικαίωμα να το ισοπεδώνω όλα και υπάρχουν και άνθρωποι που νοιάζονται). Ξέρω πως δεν είναι σωστό να γκρινιζω γιατί έχω άλλες δυνατότητες εδώ σε σχέση με άλλες οικογένειες, αλλά είμαστε τοοοοόσο αδικημένοι! Γιατί να μην υπάρχει σεβασμός προς τους ασθενείς, γιατί να πρέπει να στηνόμαστε στις ουρές με τις ώρες για πράγματα που θα έπρεπε και γίνεται με το πάτημα ενός κουμπιού!
Ουυυυφφφφφφ! Τα είπα και ψιλοξεθύμανα!
Ευχαριστώ πολύ για όποιον με διαβάσει!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κατσε βρε κοπελα μου που τα ειπες και ξεθυμανες! Οι γιατροι φταινε για τις δομες που υπαρχουν στο Ελλαντα, οι πρωτοι που θα ηθελαν καλυτερο και λειτουργοκοτετο χωρο εργασιας ειναι αυτοι. Για να μη μιλησω για τους μισθους που παιρνουν,,,, οσο για τις ωρες αναμονης, αυτο δεν ειναι επιχειρημα!Οταν ολες επιλεγετε να πατε στον πιο Γνωστο μαιευτηρα,λογικο ειναι να υπάρχει καθυστερηση, ενας άνθρωπος ποσο γρηγοορα να κανει. Ας επιλεγατε καποιο αλλο γιατρο...Ζουμε στη χωρα που ολοι εχουν παραπονα απο τους αλλους,,,Τρεις γεννες εχω κανει σε δημοσιο, στον οχι τοσο γνωστο μαιευτηρα, δεν μου ζητησαν φακελακι, οι μαιες καταπληκτικες, με επεισαν κ να θηλασω που δεν το χα κατα νου,,,,Ας ειπωθει κ αυτη η πλευρα του νομισματος!Αλλιως ειναι αδικο!
Αν και δεν είμαι μανούλα, αλλά θεία μιας γλυκύτατης μπουμπους τον τελευταίο 1,5 μήνα οφείλω να πω ότι η όψη έχει πάντα δυο νομίσματα..Και αναφέρομαι σε όλες τις μανούλες που διάβασαν και θα διαβάσουν την δημοσίευση αυτή..Η συγκεκριμένη μανούλα ήταν πολύ τυχερη και από τις λιγες που δέχτηκε τέτοια αντιμετώπιση στην Βόρειο Ιρλανδία και πιστεύω ότι δέχτηκε τέτοιας μεταχειρησης λόγω της ήδη υπάρχουσας αγωγής που έπαιρνε σίγουρα από Ελλάδα..Δυστυχώς το σύστημα υγείας (στην παρούσα περίπτωση του μαιευτικου -γυναικολογικού κλάδου) δεν είναι όπως της Ελλάδας και υστερεί..στην εγκυμοσύνη της αδερφης μου και την όλη παρακολούθησή της δεν έγιναν οι έλεγχοι που κάνουμε στην Ελλάδα, δεν πήρε βιταμίνες, ούτε μαγνήσιο, ούτε σίδηρο ενώ θα έπρεπε και εννοειται οι υπέρηχοι ήταν οι δυο βασικοί..Σαφώς και δεν έχουν μόνο μονόκλινα δωμάτια και ούτε είναι όλα στην τρίχα..Περιττό να μιλήσω για τον τοκετό (15 ώρες τοκετός με ειδικευόμενο αναισθησιολόγο να προσπαθεί πάνω από τρεις φορές για επισκληρίδειο)..Συμφωνώ ωστόσο ότι υπάρχει και η καλη πλευρά του θέματος όμως σαν το σύστημα υγείας στην Ελλάδα σ αυτόν τον τομέα δεν είναι (και τοποθετούμε στο όλο θέμα και ως υπάλληλος του συγκεκριμένου δημοσίου νοσοκομείου)..Σίγουρα το οικονομικό κομμάτι μετράει αλλά όχι πάντα..Μακαρι να είχαμε κι εδώ (Β.Ιρλανδια) την επιλογή του ιδιώτη ή δημοσίου τομεα, τουλάχιστον σαν επιλογή..γιατί μετά από αυτά που είδα και βίωσα με την εγκυμοσύνη και τοκετό της αδερφης μου καθώς και της δουλειάς μου, φοβάμαι πολύ μελλοντική μου εγκυμοσύνη..
Γέννησα 6 Ιουλίου σε ένα πολύ ξακουστό δημόσιο νοσοκομείο που είναι μόνο μαιευτήριο. Σε όλη την εγκυμοσύνη είχα διαφορα Θέματα με παρακολουθούσε ιδιώτης γιατρός και ήμουν πολύ ευχαριστημένη.δυστυχώς δεν είχα την δυνατότητα να πάω να γεννήσω μαζί του.2500 το λιγότερο είναι πολλά στις μέρες μας. 4 Ιουλίου πάω στο αττικό πολύ ευχαριστημένη 3 γιατροί έτρεχαν από πίσω μου εχανα υγρα(όχι πολλα) και είχα διαστολή 2 με έστειλαν σπίτι Αφού όλα ήταν καλά και τα υγρά εντός φυσιολογικών ορίων.6 του μηνός με πιάνουν δυνατοί πόνοι ανα 15 λεπτά σπάνε τα νερά μετά από λίγο. Τρέχουμε στο μεγάλο μαιευτήριο. Διαστολή ακόμα 2 το μωρό δεν έχει εμπεδωθεί.επειδή όμως βαριοντουσαν να ασχοληθούν με πήγαν στην αίθουσα τοκετού.από τις 11.30 έως τις 8.00 υπεφερα.αδιαφορία από όλους ξέχασαν να με συνδέσουν με τον καρδιοτοκογραφο απλά τον είχαν ανοιχτό και μου έλεγαν μην λες ψέματα Αφού δεν πονάς.μετά ευτυχως ήρθε μια μαία και είδε ότι δεν με συνδεσαν.ειχα κανονικά πόνους γέννας.και κανείς δεν ενδιαφερόταν.δεν με άφησαν να προχωρήσω να κατέβει το μωρό δεν με άφηναν να αλλάξω πλευρό και όταν ζήτησα να κστουρησω μου έφεραν πάπια την οποία δεν έβαλαν σωστά και ήμουν μέχρι το κεφάλι με κστουρα αμνιακα και αίμα. Ένιωθα σαν ζώο σιχάθηκα τον εαυτό μου.και κατά τις 8 ήρθε ένας με σακατεψε από κάτω και του λέω δεν αντέχω άλλο και γυρνάει με θράσος και μου λέει καλά πως κανεις έτσι πρώτο παιδί και θες μέσα σε 1 ώρα να γεννήσεις; από τις 11 του λέω ει αι εδώ δεν αντέχω.Τελικά 8.30 μπήκα για καισαρική και 12.30 ήμουν στο δωμάτιο μου. Η συμπεριφορά όλων αγενεστατη.και όλα αυτά γιατί δεν είχα κλείσει γιατρό από την αρχή.στο δωμάτιο όλη μέρα έκλαιγα δεν ήθελα το μωρό και καμια μαία που με έβλεπε δεν ενδιαφέρθηκε να ρωτήσει τι και πώς. Ο καθετήρας έπρεπε να βγει σε λίγες ώρες εμένα ήρθαν μετά από ένα 24ωρο και το έβγαλαν.είχα κρυαδες πονούσα και δεν τους ενδιέφερε.να είναι καλά μια γυναικολόγος Που αυτή με ανέβασε ψυχολογικά και μου έδωσε συμβουλές.να την έχει καλά ο θεος Ελλαδάρα με τα ωραία σου. Που άμα δεν χώσεις βαθιά το χέρι στην τσέπη σου συμπεριφέρονται σαν πειραματόζωο. Περιμένω να σαραντισω για να πάω να μιλήσω με ψυχολόγο.κάθε βράδυ ξυπνάω με εφιάλτες από τότε. Η αδερφή μου Νορβηγία την είχαν κρατήσει μια εβδομάδα με σπασμένα νερά.ήτανε το δωμάτιο της με τον άντρα της προχωραγε έκανε τα πάντα. Εμένα με είχαν απέναντι από τα χειρουργεία και έβλεπα τι έκαναν στον καθένα.ήμουν σε ένα δωματιάκι ολομόναχη που ουρλιαζα από τους πονους
Χαίρομαι που συνάντησες καλές συνθήκες στη χώρα που πήγες. Παρόλα αυτά είσαι άδικη με την Ελλάδα και τα νοσοκομεία της. Με παρακολουθούσαν σε δημόσιο νοσοκομείο όπου και γέννησα, έχω πάει μέχρι σήμερα και άλλες φορές για άλλους λόγους και δεν είχα ποτέ παράπονο. Ούτε μεγάλες ώρες αναμονής (8:30 -5:00!!! δεν το έχω δει πουθενά), ούτε αγένεια. Αντιθέτως συνάντησα ανθρώπους πρόθυμους, ευγενικούς και καταρτισμένους. Επίσης οι Έλληνες γιατροί είναι εξαιρετικοί και το επίπεδο σπουδών τους πολύ καλό και οι Ελλάδα είναι μια από τις πιο ασφαλείς χώρες στο κόσμο να γεννήσεις.
Ζω στην Αγγλία τα τελευταία 5 χρόνια και είμαι έγκυος. Ο,τι βιταμίνες έπρεπε να παίρνω,τις αγόραζα μόνη μου. Όταν κατέβηκα ελλαδα για διακοπές είδα επιτέλους έναν σωστό γυναικολόγο γιατί εδώ στην Αγγλία η παρακολουθηση γίνεται μόνο από τη μαια.Έκανα επιτέλους εξέταση αίματος στην Ελλάδα όταν ήμουν 6 μηνων και διαπιστώσαμε ότι είχα πολύ χαμηλό σίδηρο οπότε αγόρασα και σίδηρο από το φαρμακείο. Μετά παραπονεθηκα για κράμπες και ο γιατρός μου είπε να αγοράσω και μαγνησιο. Υπερηχους έκανα μόνο 2 στην Αγγλία που ναι μεν ομολογώ ότι δεν πλήρωσα τίποτα αλλά η ενημέρωση είναι πολύ ελλιπής. Κανένας δε μου εξήγησε τίποτα.Αντίθετα, στον γυναικολόγο της Ελλάδας έμαθα πάρα πολλά και μου έδωσε και γραπτώς την ανάλυση των αποτελέσματων. Κάθε φορά που πηγαίνω στην μαια,το μόνο που κάνει είναι να με βάζει να ακούω την καρδιά του μωρου (μόνο 2 υπερηχους δικαιωμουν)και μου μετράει την κοιλιά με μια μεζουρα (ελπίζω μόνο να μην πάω καμιά μέρα στην μαία έχοντας φάει φασολια και η κοιλιά μου δείξει μεγαλύτερη ) Γενικά θα προτιμούσα να πληρώνω κάτι και να έχω σωστή περιθαλψη από έναν σοβαρό γυναικολόγο πάρα να είναι όλα δωρεάν και από τις πολλές περικοπές να μην έχω σωστή φροντίδα οπότε την χρειαζομαι
Πές τα κορίτσι μου!!! Ζω μια απο τα ίδια... μένω Αγγλία εδώ κ 11 μήνες με ενα μωράκι 14 μηνών. Απέβαλλα κ εφόσον το τεστ ήταν πλέον αρνητικό, αρνήθηκαν να με δεί γιατρός στο γυναικολογικό νοσοκομείο.... ποιοί αρνήθηκαν; Οι μαίες. Με την δικαιολογία έχουμε ποιο σοβαρά περιστατικά. Απέτησα να με δεί γιατρός κ με κοίταξαν στραβά λέγοντας μου να περιμένω 3-4 ώρες στην αναμονή. Την ώρα εκελινη πονούσα ταυτόχρονα. Καμμια κίνηση συμπόνιας ή έστω συμπαράστασης. Στην Ελλάδα θα είχαν κάνει όλοι τα πάντα. Έχετε δεί πολλές κοπέλες στο γυναικολογικό απ εξω να σφαδάζουν στους πόνους κ να μην νοιάζεται κανείς; Ε όχι....
Κούκλα μου μια από τα ίδια! Με διαφορά την χώρα! Εμείς πηγαμε Γερμανία κ βίωσα ότι κ εσυ!!! Να σαι Κλ εκεί που είσαι κ Μν κοιτάς πίσω! Είναι η χώρα μας η πατρίδα μας αλλα δν μπορεί να μας προσφέρει κ πολλά σε αντίθεση με αυτά που της προσφέρουμε εμείς!!!