Το όνειρο της Αγίας Άννας

Καλησπερα σε ολες τις μανουλες και μελλουσες  μανουλες!

Μετα απο ενα χρονο που διαβαζω τις ιστοριες σας την στιγμη της γεννας, νιωθω πως πρεπει να μοιραστω μαζι σας και τη δικη μου ιστορια!

Ειμαι η Θαλεια, ειχα μια σχεση 1.5 χρονο, συγκατοικουσα με το συντροφο μου μεχρι που μαθαμε το ευχαριστω γεγονος!

Το τεστ βγηκε θετικο κατι που μας χαροποιησε και τους δυο. 6 Δεκεμβριου το 2010 πηγαμε στο γιατρο και μας ειπε πως βλεπει σακο αλλα ειναι πολυ νωρις ακομη.

Με τον καιρο ολα ηταν καλα, η εγκυμοσυνη  τελεια χωρις προβληματα. Στον 6ο μηνα ειδα ενα ονειρο τοσο ζωντανο που ξυπνησα κουρασμενη. Δεν ξερω εαν πιστευετε στα ονειρα, αλλα εμενα το συγκεκριμενο με σημαδεψε και δε το θεωρω τυχαιο. Στο ονειρο μου ειδα πως ανεβενα μια μεγαλη ανηφορα, η οποια ηταν με πετρες και κουραστηκα να φτασω στο τελος της. Ειδα μια μεγαλη πορτα στο ανοιγμα της, μπηκα σε ενα ομορφο τοπιο και μπροστα μου αντικρισα μια εικονα της Αγιας Αννας, προσκυνησα  και μετα ξυπνησα.

Το ονειρο αυτο το ειδα 7 φορες μεχρι που μου ειπε η μητερα μου να ανοιξω μια εκκλησια. Απο συμπτωση ομως σε ενα διπλανο χωριο ειχε ενα παρεκκλησι της Αγιας Αννας. Κανονισαμε να το ανοιξουμε και να κανει λειτουργεια στις 12 Ιουλιου. 25 Ιουλιου ειναι η κοιμηση της Αγίας Άννας, εγω ειχα ημερομηνια 10 Ιουλιου με 10 Αυγουστου. Ολα ηταν φυσιολογικα, να φανταστειτε πως δουλευα μεχρι την ημερα που γεννησα.

22 Ιουλιου, Παρασκευη, παμε στον γιατρο, ολα φυσιολογικα, μας ειπε «Μπορειτε να πατε το σαββατοκυριακο στη θαλλασα, απλα θελω να περπατας, γιατι το μωρο ειναι πανω«

Να μη σας κουραζω και πολυ, Κυριακη γυρισαμε, Δευτερα πρωι στη δουλεια (εχω ενα ψιλικατζιδικο και δεν κουραζομουν πολυ). Εκεινη τη μερα ομως ειχε τοσο πολλή δουλεια που δε προλαβαινα να παρω ανασα. Κοντα στις 12 αντιλαμβανομαι πως δεν ενιωσα καθολου το μωρο, καμια κινηση. Τρωω ενα σοκολατακι μιας και η σοκολατα ξεσηκωνει τα μωρα, τιποτε ομως. Παιρνω τον αντρα μου, ερχεται απο την δουλεια και ο αυτος και παμε στο γιατρο. Κανουμε καρδιοτοκογραφο, ολα φυσιολογικα, μου λεει «Εαν μεχρι το  απογευμα δεν νιωσεις τιποτε, ξανα ελα»

Μεχρι το απογευμα οι ωρες δε περνουσαν με τιποτε, μαρτυριο ηταν, γιατι δεν ενιωθα το μωρο και η αγωνια μου μεγαλωνε. Μολις εφτασε το απογευμα πηγα στον γιατρο και τον περιμενα αφου δεν ειχε ερθει ακομη. Καθυστερησε κιολας και ενιωθα την καρδια μου να σπαει απο στεναχωρια που δεν ενιωσα εκεινη την ημερα το μωρο μου. Οταν με το καλο ηρθε και καναμε ξανα καρδιοτοκογραφο, οι παλμοι του μωρου μας εδειξαν αυτο που δεν θελαμε να δουμε!

Το μονο που θυμαμαι απο εκεινη τη στιγμη ειναι τα λογια του γιατρου να μου λεμε «Φευγουμε τωρα, θα το παρουμε καισαρικη, δε ρισκαρουμε τιποτε!«

Αρχισα να κλαιω, δεν ηξερα την εξελιξη.

Πηγα στην κλινικη, δεν καταλαβα ποτε με ετοιμασανε και ποτε βρεθηκα στο χειρουργικο τραπεζι. Μολις ειδα τον γιατρο μου  μου  λεει «Μην στεναχωριεσαι, θα πανε ολα καλα, σε 20 λεπτα θα κρατας την κορουλα σου αγκαλια»

Επισκληρίδιο φυσικα και οντως ηρεμησα και απολαυσα την στιγμη της γεννας με τον καλυτερο τροπο. Μολις ακουσα στο κλαμα της, αρχισα να κλαιω… Εσκυψε, με φιλησε ο γιατρος μου και μου ειπε «Ειδες; Ολα τελικα πηγαν καλα. Εχεις ενα υγιεστατο κοριτσακι 2570 κιλα«

Ετσι γεννησα στις 25 Ιουλιου το 2011 στις 11.30 το βραδυ ανημερα της Αγιας Αννας. Δε θεωρω συμπτωματικο ουτε τα ονειρα, ουτε το οτι εγινε και γεννησα εκεινη την ημερα. Εκ των υστερων εμαθα πως η αγια Αννα ειναι η μητερα της Παναγιας και η προστατιδα των εγκυων! Ετσι θεωρησα πως η μικρη μου πριγκιπεσα πρεπει να εχει το ονομα της και τη βαφτισαμε λοιπον Αννα.

Σας ευχαριστω που διαβασατε και την δικη μου ιστορια, ευχομαι σε ολες σας να εχετε υγεια, γαληνη και μονιασμα με τις οικογενιες σας.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com