Προστατέψτε τα παιδιά σας και από τα μικρά παιδιά!
Αγαπητες μαμαδες,
ειμαι η Σοφια και εχω 2 κορουλες 4ων ετων και 7 μηνων. Θα μπω κατευθειαν στο ψητο γιατι πραγματικα ειμαι σοκαρισμενη, τρομαγμενη, σκασμενη και πολλα αλλα.
Πριν λιγες μερες ειχαμε παει σε μια βαφτιση και ημασταν σε ενα κτημα. Πολλα παιχνιδια, πολλα παιδια και διαφορες ηλικιες… Ημεγαλη μου κορη επαιζε με τα παιδια και πηρα τη μικρη να την παω μια βολτα προς τα εκει και μου λεει η μεγαλη να παμε να τρεξει. Οπως ετρεχε, ενα αγορακι 10 χρονων την πλησιαζε συνεχεια (κατι που δεν μου φανηκε φυσιολογικο γιατι ειχε παρα πολλα παιδια της ηλικιας του να παιξει και περιτριγυριζε ενα 4χρονο). Ηρθε κοντα μου η κορη μου και ηρθε και αυτο και της ειπε να τρεξουν μαζι. Η μικρη συμφωνησε φυσικα. Μετα απο λιγο επεστρεψα στο τραπεζι μου και ειδα τον πιτσιρικα να την κραταει απο το χερι και εστειλα πολυ διακριτικα τον ανηψιο μου, 10 χρονων επισης, κοντα στην κορη μου ταχα να δει αν ειναι καλα και φυσικα τα παρακολουθουσα.
Οταν πηγε ο ανηψιος μου και μιλησε στην κορη μου, το αλλο παιδι αρχισε να τον σπρωχνει και πιανει την μικρη παλι απο το χερι και την κατευθυνει σε ενα εκκλησακι που ειχε το κτημα με πολλα δεντρα γυρω γυρω αρα δεν ειχα ορατοτητα και φυσικα δεν ειχε καθολου φως. Εκτιναχτηκα απο την καρεκλα μου για να παω απο πισω τους με μια καθυστερηση δυο λεπτων μεχρι να φτασω γιατι ηταν μακρια απο το τραπεζι μας. Ψαχνω να τα βρω, πουθενα τα παιδια! Με εχει λουσει κρυος ιδρωτας… Κανω τον γυρω της εκκλησιας και… τα ειδα οοοοολα. Ο μικρος ειχε γονατισει μπροστα στην κορη μου οπου εβλεπα την πλατη της και δυο χερια τυλιγμενα γυρω της και δεν ηξερα τι γινοταν απο μπροστα, τα εγκεφαλικα επεφταν απανωτα… Θες το ενστικτο, θες η συμπεριφορα του μικρου, ειχα κακο προαισθημα!
Αρχισα να φωναζω τη μικρη οσο ετρεχα για να τα φτασω και καποια στιγμη που με ακουσαν δινει ενα σαλτο ο μικρος και πηδαει απο ενα μαντρακι και η δικια μου ριχνει ενα τρεξιμο τρελο. Τρεχω και εγω πισω της, την παιρνω αγκαλια (οπου κρυφτηκε αμεσως μεσα στον λαιμο μου) και αρχιζω να την ρωταω με οοοοση ψυχραιμια μπορουσα να εχω και ας ετρεμα ολοκληρη τι εγινε. Το παιδι ουτε με κοιταζε, ουτε μου μιλαγε… Τρελαθηκα! Με τα χιλια ζορια την επεισα και μου ειπε τα εξης: με πηρε απο το χερακι και μου ειπε να παμε μια βολτα πισω απο τα δεντρα και μου ειπε οτι με αγαπαει και με ρωτησε αν τον αγαπαω και εγω, μετα με πηρε αγκαλια και με φιλησε. Αυτο ηταν κοριτσια… Εχασα ολον τον κοσμο, ετρεμα, ιδρωνα, ειχα ταχυκαρδια, ειχε μουδιασει το κεφαλι μου…
Μαζευω τα κομματια μου, παρακαλω την Παναγια να με φωτισει να της πω τις σωστες λεξεις και να της περασω το σωστο μηνυμα χωρις να την κανω να νιωσει οτι φταιει η οτι τι επαθα εγω τωρα και τετοια. Της λεω οτι δεν φταιει σε κατι, με διακοπτει με ενα βλεμα χαμενο και μου λεει «Μαμα ειναι παιδακι;» Επαθε συγχιση γιατι της εχω μιλησει φυσικα για το οτι δεν μιλαμε στους ξενους, δεν τους ακολουθουμε, τους κινδυνους ολους τους γνωστους, αλλα δεν μου ειχε περασει ποτε μα ποτε ομως απο το μυαλο οτι θα επρεπε να της μιλησω για τους κινδυνους που μπορει να εχει το (παιχνιδι) με ενα ΠΑΙΔΑΚΙ γιατι ηταν παιδακι, ηταν 10 χρονων, τον ρωτησε ο ανηψιος μου.
Το παιδι μου ευτυχως το περασε πολυ επιφανειακα αλλα εγω ακομα δεν μπορω να συνελθω. Η σκεψη και μονο οτι ενα πλασμα, δεν με νοιαζει αν ηταν παιδι, ακουμπουσε και φιλουσε την κορη μου οπως ενας ενηλικας με τρελαινει! Βλεπω το παιδι μου και νιωθω σαν να του βιασαν την αγνη του ψυχουλα, νιωθω σαν να εχασε την παιδικοτητα της τοσο γρηγορα, τοσο αναρμοστα, τοσο… αδικα! Δεν ξερω αν ειμαι υπερβολικη η πολυ… μαλλον ταραγμενη ακομα γιατι εχω εκατονταδες συναισθηματα αυτη τη στιγμη να σας πω. Δεν ξερω τι ειμαι, αλλα αυτο που ξερω σιγουρα ειναι πως μετα απο αυτο (δυστυχως και λεω δυστυχως γιατι δεν το ηθελα αυτο) εμαθα στο παιδι μου να βλεπει με αλλο ματι ακομα και τα παιδακια… Λυπαμαι και μονο που το λεω αλλα απο το να μου παθει τα χειροτερα καλυτερα να εχει στο μικρο της μυαλουδακι οτι ολοι μπορει να ειναι κακοι η πονηροι, ακομα και αν ειναι μικρα παιδακια!
Μιληστε στα παιδια σας για τα πονηρα παιχνιδια των αλλων παιδιων για να ειναι ενημερωμενα και να μπορουν να καταλαβουν οσο μικρα και αν ειναι γιατι δυστυχως υπαρχουν και τα μικρομεγαλα εκει εξω και καραδοκουν στην γωνια για μια αγνη ψυχουλα, για ενα μικρο παιδακι που ειναι ανημπορο να καταλαβει και να αντισταθει σε χυδαια πραγματα παντα βαση της ηλικιας του. Και φυσικα σε γονεις οπως του αγοριου επειδη μπορει και να μην ξερουν τι κανει το παιδι τους, απλα ανοιξτε τα ματια σας, αυριο μπορει να ειναι το δικο σας παιδι. Θυτης η θυμα δεν εχει σημασια, γιατι οπως κ να εχει το προβλημα εχει να κανει και στις δυο περιπτωσεις!
Σας ευχαριστω για τον χρονο σας συγμωμη για τον χειμαρρο που βγηκε απο μεσα μου αλλα πραγματικα τρεμω ακομα περισσοτερο για το γνωστο σε ολους μας… ΜΑ ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Τρομερό πραγματικά. Η ερώτηση μου είναι αν οι γονείς του αγοριού ενημερώθηκαν και ποια ήταν η αντίδραση τους. Αν ο πιτσιρίκος δεν μπει σε κάποιου είδους οικογενειακό έλεγχο και η οικογένεια του δεν δουλέψει στην σωστή κατεύθυνση τότε σίγουρα θα βρει πολλά τετράχρονα κοριτσάκια ώστε να το επαναλάβει
Το ι διο καλη μου επαθα κι εγω..εχω ενα αγορακι ακριβως 2χρονων.Κανουμε οικογενειακη παρεα με ενα συναδελφο του αντρα μου που εχει ενα κοριτσακι 7 χρονων.Οποτε ερχοντουσαν στο σπιτι το κοριτσακι ξεμοναψιαζε το μωρο.Ωσπιυ μια μερα ηρθαν και τον παιρνει στο δωματιο,εμενα με ζωσανε τα φιδια η μανα του κοριτσιου αναισθητη,της λεω σε παρακαλω πηγαινε δς λιγο τα μικρα γιατι ετοιμαζα καφεδες..ωσπου ακουγεται μια τσιριδα απο το μικρο μου τρεχω και τι να δω του ειχε βγαλει το παμπερς το μωρο ειχε σκαρφαλωσει στο κρεβατακι του και τσιριζε αλλοπροσαλα και η μικρη πεσμενημε το παμπερς στα χερια..τρελαθηκα!!να σημειωσω οτι δεν ηταν η πρωτη φορα με το παμπερς..γι αυτο και με ζωσανε τα φιδια!τι να σου πω πως αισθανθηκα..ανικανη να προστατεψω το παιδι μου!!οργη για το ααλο παιδι μου ηρθε να το δειρω!!η μανα αναισθητη...το μικρο μου ειχε μελανια απο τσιμπια στον πωπω του..και προσπαθησε να το ξανακανει ωσπου αγριεψα και ξεκοψαμε τα πολλα πολλα!νιωθω τοσο ασχημα!!το μωρο μου απο τοτε ουτε τον παιδιατρο δεν του αφηνει να του πειραζει το παμπερς...
Πραγματικά δεν ξέρω κι εγώ πως θα χειριζόμουν μία τέτοια κατάσταση... Εγώ όμως κάνω μία άλλη τρομακτική σκέψη... Πως ίσως το 10χρονο μιμούταν κάποιον... κάποιον που θαυμάζει ... πάτερα, θείο, ξάδερφο??? Ή ίσως να έχει βιώσει και το ίδιο το παιδί κάτι ανάλογο σε εκείνη την ηλικία και προσπαθεί να κάνει το ίδιο σε άλλα παιδιά.... ΟΚ! Σίγουρα το μυαλό των 10χρονων είναι αρκετά προχωρημένο... Δε θα μου έκανε εντύπωση αν το έκανε αυτό σε ένα κοριτσάκι συνομηλικό του ή και λίγο μεγαλύτερο... Να δείξει τέτοιο ενδιαφέρον σε ένα τόσο μικρό παιδί σίγουρα δεν είναι φυσιολογικό... Εύχομαι να κάνω λάθος...
Εαν κατι δεν σου τυχει εαν κατι δεν το δεις δεν μπορεις να κρίνεις....γιατι γράφετε τοσο άσχημα?ξερετε ποσες ενοχες μπορει να νιωθει ενα παιδι?ακομη κ εαν δεν ξερει τι ακριβως εγινε?χαζα ειναι τα παιδια?καταλαβαινουν πως κατι δεν παει καλα σε μερικες συμπεριφορες....οταν ημουν μικρη 6 χρονων???επαιζα με ενα κοριτσάκι(οι γονεις μας εκαναν παρεα) το οποιο μου ζήτησε να με φιλήσει αν κ ενιωθα αβολα εβαλα την μπλουζα μου στο στομα μου για να το κανω...μετα ηθελε να ξαπλωσουμε κ να με χαιδευει....10 χρονων αυτη κ ευτυχως ηρθε η μαμα μου κ σταματησε ...αν κ ηταν πολυ ηρεμη η μαμα μου απλα με ρωτησε τι εγινε κ τι καναμε για πολλες μερες ενιωθα αβολα εδειχνα να φερομαι φυσιολογια αλλα το μυαλο μου ηταν εκει....φυσικα κ η μαμα μου το ειπε στην μητερα της η οποια γελαγε αλλα θυμαμαι ποσο ασχημα ενιωθα λες κ ειχα κανει κατι κακο ενω δεν το ηθελα , απλα ντρεπόμουν να πω ΟΧΙ!!!Για αυτο μην γραφετε βλακειες εαν δεν ξερετε.....
Q and A δεν αρνούμαι καθόλου ότι έγραψα κάτι αρνητικό για εσάς, αλλά σίγουρα, όπως κ εσείς παραδεχτηκατε, δεν σας έβρισα. Επίσης είναι προφανές πια ότι έχουμε διαφορετικές γνώμες (αν κ σε κάποιο σχόλιο σας συμφώνησα), το θέμα είναι να σεβόμαστε η μια την άλλη κ να δεχόμαστε ότι έχουμε διαφορετικές γνώμες χωρίς να γινόμαστε επιθετικές η μία στην άλλη, εριστικες κ ειρωνικες. Κ αυτό το λέω γενικώς όχι συγκεκριμένα για εμάς τις 2. Είναι κάτι που προσπαθώ να διορθώσω στον εαυτό μου γιατί στο παρελθόν κ εγώ αρκετές φορές απαντούσα με άσχημο τρόπο σε κάποια σχόλια κ τώρα πια προσπαθώ να γράψω την γνώμη μου, αντίθετη ή μη, χωρίς να προσβάλλω ή να είμαι εριστικη κ ειρωνική.
Είμαι άντρας, ή είμαι γυναικα.... Εχω παιδια, ή δεν εχω παιδια...είμαι κανονικός άνθρωπος ή είμαι ψυχοπαθής ή/ και ύπουλος παιδεραστής. Γιατι δεν λέω το όνομα μου; κ. λπ. Παρόλο που εχω πολλές φορες αναφέρει το φύλο μου και την οικογενειακή μου κατάσταση, επίμονα δέχομαι τα ίδια σχόλια. Απροσεξία; Δυσπιστία; Τι να πω; Εν παση περιπτώσει ομως τι σημασία εχει τι είμαι; Δηλαδή αν ήμουν άτεκνη ή άνδρας ή δεν ξερω εγώ τι, δεν θα μπορούσα να πω τη γνωμη μου; Αφήστε λοιπον τα σχολια για το τι είμαι ( ή τελος παντων κοιτάξτε σε προηγούμενα άρθρα για να δείτε, αν υποτεθεί οτι πιςτευετε πως γράφω την αλήθεια , κατι που βέβαια δεν μπορει κανεις να εγγυηθεί ) και καλύτερα να εκφράζετε τις αντιρρήσεις σας στο περιεχόμενο των σχολίων μου. Όσο για το όνομα μου....δηλ. εςεις κα Μαρια Φ. ξέρουμε ποια είστε , ή εςεις κα Zoi; Δηλαδή άμα υπόγραφα π. χ. "Ελένη Κ." θα ξέρατε ποια είμαι ενώ τωρα οχι;
Μπαίνεις στον κόπο να απολογηθείς, ενώ εσύ σε πολλά σχόλιά σου θεωρείς ότι εφόσον κάποιος έχει δίκιο και είναι σωστός δεν χρειάζεται να απολογείται... Κι έπειτα, δέχεσαι τα ίδια-αν θες πικρόχολα- με επίμονο τρόπο γιατί επιμένεις να είσαι αγενής, επιθετική/ός και προσβλητική/ός στα δικά σου...
Ελένη μου, που δεν μου δίνετε πια καμία σημασία, πώς σας ήρθε οτι απολογούμαι; Γιατι να απολογηθώ αλλωςτε; Για τα βρισίδια που έφαγα απο τη Νελλη, τη Zoi, τις Μαρίες κλπ; Εξάλλου δεν απόρησα για τα υβριςτικα σχόλια γενικά , εδω ή άλλου, αλλα για τις επίμονες ερωτήσεις ποια/ποιος ειςαι, τις κατάρες (μακάρι μην αποκτήσεις ποτέ παιδια, ο, τι κοροϊδεύεις θα τα λούστεις κλπ,)ενώ εχω πολλές φορες γράψει οτι είμαι ήδη μητέρα ,με μεγάλα παιδια και γι αυτο κάπως δύσκολο να λουστω αυτα που κοροϊδεύω. Αλλα δεν με προσέχουν Ελενη μου, φαίνεται οτι εχετε δίκιο, κανεις δεν ασχολείται πια μαζι μου, εκτός άπο σας, που σπεύσατε ΑΜΕΣΩΣ να σχολιάσετε. Σας ευχαριστω γι αυτό.
Ποιος σε έβρισε; Η αλήθεια είναι ότι είπα να μην ασχοληθώ, αλλά σε λυπήθηκα που ένιωσες στριμωγμένη και θεώρησες πως πρέπει να απολογηθείς που εκφράζεσαι όπως εκφράζεσαι...
Ευχαριστω Ελενη. Είστε μεγάλη ψυχή.
Και δεν χρειάζεσαι να αναστατώνεσαι...δεν σε έβρισε κανείς
Q and A συγνώμη αλλά εγώ , ΕΓΩ, πότε σε έβρισα; Όχι θέλω να μου πεις πότε σε έβρισα κ τι ακριβώς είπα; Δεν μπορείς να κατηγορείς έτσι κάποιον. Σαν δεν ντρέπεσαι. Έλεος δηλαδή. Κατηγορησες εμένα κ κάποιες άλλες κυρίες ότι σε βρισαμε, ενώ εσύ σε κάθε σου σχόλιο είσαι μέσα στην ειρωνεία κ στον χλευασμό, χρησιμοποιείς άσχημες εκφράσεις κ ξεφτιλιζεις κάποιον επειδή έγραψε μια έκφραση ή μια λέξη λάθος από βιασύνη, από μπέρδεμα ή το smart κινητό του άλλαξε την λέξη. Ειλικρινά δεν είχα σκοπό μα ασχοληθώ κ άλλο μαζί σου (έτσι όπως είπα κ στο σχόλιο μου όταν είδα ότι εσύ πρώτα με σχολίασες) αλλά αυτό που έκανες δεν μπορούσα να το αφήσω να περάσει έτσι κ μακάρι να μπορούσα να έκανα κάτι παραπάνω από το απλός να σου απαντώ έτσι. Λοιπόν στο ξανά λέω, σταμάτα να ασχολείσαι με τους άλλους κ κοίταξε λίγο τον εαυτό σου κ τα δικά σου λάθη γιατί κατηγορείς όλους τους άλλους για πράματα που κάνεις κ εσύ η ίδια. Κ επειδή ξανά μπήκα στην συζήτηση, ήθελα να πω πάνω σε αυτό που με κατηγορησες ότι εγώ δεν είπα την μαμά (που έγραψε το κείμενο) να καταγγείλει κανέναν! Απλός να αναφέρει το συμβάν είτε στους γονείς του ίδιου του παιδιού είτε στους γονείς που έκαναν την βάφτιση, μήπως αυτοί μπορέσουν να επισημανουν κάτι στους γονείς του αγοριού. Επίσης δεν είπα ή έστω δεν το εννοούσα έτσι ότι το αγοράκι αυτό έχει κάποιο πρόβλημα. Αλλά εννοούσα ότι είχε μια λάθος συμπεριφορά απέναντι στο κοριτσάκι κ αυτό ίσως γιατί είναι μικρό παιδί κ μπορεί να έχει παρεξήγηση κάποια πράγματα κ να τα έχει αντιληφθεί λάθος. Κ με αυτό που λέω, επαναλαμβάνω δεν εννοώ ότι το αγοράκι είναι προβληματικό. Κ ότι θα ήταν καλό οι γονείς του να είναι ενήμεροι ώστε να μπορέσουν να το βοηθήσουν, χωρίς αυτό κ πάλι να σημαίνει ότι το αγοράκι έχει κάτι. Δηλαδή Q and A αν το δικό σου παιδί είχε αντιληφθεί κάτι λάθος ή είχε παρεξήγηση κάτι κ η συμπεριφορά του δεν ήταν σωστή (πχ έβλεπε σε παιδικά έργα πως στο σχολείο τα μεγαλύτερα παιδιά πειράζουν τα μικρότερα - κ εννοώ με άσχημο τρόπο πχ bullying - κ έκανε κ το δικό σου παιδί το ίδιο) δεν θα ήθελες να το ξέρεις ώστε να δεις τι θα μπορούσες να κάνεις για να βοηθήσεις το παιδί σου να καταλάβει ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό; Ή θα έλεγες στον εαυτό σου "αφού δεν την πηδηξε δεν πειράζει"? Επίσης, τελευταίο κ κλείνω, κ εγώ πιστεύω ότι ίσως η μαμά του κειμένου να ήταν λίγο υπερβολική όχι όμως γιαυτό πως αντέδρασε εκείνη την στιγμή που έγινε το σκηνικό αλλά μάλλον με τον τρόπο που μίλησε στο κοριτσάκι της κ ίσως να την τρόμαξε περισσότερο απ' ότι θα έπρεπε. Φοβάμαι ότι ίσως να δημιούργησε μεγαλύτερο κακό με αυτά που μπορεί να της είπε απ' ότι το ίδιο το συμβάν. Αυτά κ σας χαιρετώ. Καληνύχτα.
"Σας έχουμε μάθει πια και ειλικρινά δεν περιμένουμε κατι καλύτερο..." Αυτο ειναι ενα αρνητικό σχολιο που κάνατε για μένα. Ωστόσο, βρισιά,δεν ειναι. Εχετε δίκιο λοιπον. Εςφαλμενα , και άδικα, σας συμπεριέλαβα μεταξύ αυτών που με έβρισαν, κατα κυριολεξία , και σας ζήτω συγγνώμη γι αυτο. Δεν συμφωνώ καθόλου με το υπόλοιπο σχόλιό σας, αλλα δεν θέλω τωρα να ασχοληθώ μ αυτο. Τωρα ήθελα μονον να επανορθώσω.
Θα μπορούσε το 10χρόνο παιδάκι να έχει κάποια βιώματα που να έκαναν την κίνηση του εκ του πονηρού ,υπάρχουν όμως και άλλες τόσες πιθανότητες να το έκανε με αγνό παιδικό τρόπο επειδη έχει δει το μπαμπά να φιλάει τη μαμά ή επειδή σε πολλές διαφημίσεις βλέπουμε ένα μικρό αγοράκι να φιλάει ένα κοριτσάκι...στη δική μου γενιά Πολλά παιδικά είχαν φιλί από αγόρι σε κορίτσι.Το ατόπημα κατά τη γνώμη μου δεν είναι στο τι έκανε το αγοράκι αλλά στην αντίδραση του γονέα που ακόμα και αν έγινε με πονηρό σκοπό δημιούργησε στο κοριτσάκι αίσθημα ευθύνης και ενοχής.
Αγαπητή θεματοθέτρια, πιστεύω πως η αντίδρασή σας ήταν εξαιρετική έντονη και ανάρμοστη, το μόνο που καταφέρνει να κάνει είναι να τρομάξει το παιδί σας, να πληγώσει το άλλο παιδί, και να σκοτίσει την κρίση σας (αποκλείεται το παιδί να ήταν πανικόβλητο επειδή ένα αγοράκι το αγκάλιασε, ήταν πανικόβλητο επειδή εσείς εσείς ήσασταν τρομαγμένη και το παιδί απλά αντικατόπτριζε τη συμπεριφορά σας). Θα σας συνιστούσα να ηρεμήσετε λίγο γιατί κανένα παιδί δεν οφελείται να μεγαλώνει σε ένα τόσο στρεσογόνο περιβάλλον. Να σας πω και μια ιστορία από την παιδική μου ηλικία. Όταν ήμουν έντεκα, είδα ένα πανέμορφο ξανθό μωρό με μπούκλες και γαλάζια μάτια, ήταν πάρα πολύ γλυκό, το κοίταζα πολύ ώρα σε κάποια στιγμή, το αγκάλιασα και το φίλησα στο μάγουλο (είχα μικρότερα αδέρφια και τα φιλούσα συνέχεια, δεν σκέυτηκα ότι μπορεί, η μάνα του να φρικάρει). Ε λοιπόν, το τι ακολούθηκε δεν μπορείς να το φανταστείς, ή μάνα του, που ήταν δυο τρία μέτρα ποιο πέρα πετάχτηκε σαν ελατήριο, άρπαξε το μωρό από την αγκαλιά μου, και άρχισε να το ταρακουνά "τι σου κανε παιδί μου; τι σου κανε; " του σκούπιζε με μωρομάντηλα τα μάγουλα "παιδάκι μου" σχεδόν έκλαιγε, μου γύρισε την πλάτη και πήγε στον άνδρα της (υποθέτω για να τους προσατεύσει από το επικύνδινο 11χρονο). Το μωρό της ενώ ήταν γελαστό, μόλις το άρπαξε ρήμαξε στο κλάμα... Έκτοτε την ξανασυνάντησα στο πάρκο αρκετές φορές, όποτε με έβλεπε έσφιγγε το παιδί της δυνατά από το χέρι... έλεος πραγματικά.... το θέμα ήταν ότι εγώ τότε, δεν είχα καν καταλάβει τι πέρασε από το μυαλό της μάνας και νόμιζα απλά ότι ήταν τρελή...το κατάλαβα μετά από χρόνια
Μερικοί η μερικές γιατί δεν γίνεται ποτέ η αναφορά του ονοματος.. Γινεστε πολυ χυδαιοι κ γενικά απαντατε σε κάποια θέματα με λέξεις που δεν αρμόζουν.. Τι θα πει "δε σας πηδηξαν το παιδί"????είναι δυνατόν να χρησιμοποιειτε τέτοιες κουβέντες? Αν, ρωτάω αν.. Συνεβη στο δικό σας παιδί θα λέγατε εντάξει δε πηδηχτηκαν κιόλας ας πούμε?? Απο τετοιου ειδους ανθρώπους μαθαινουν καποια παιδια συγκεκριμενα πράγματα κ συμπεριφερονται με πονηρό τρόπο,απο ανθρώπους που δεν εχουν καν σκεφτει τι επιπτώσεις θα μπορουσε να δημιουργησει ενα τετοιο συμβάν... Ναι το δεκάχρονο είναι σε μια πολύ περίεργη ηλικία.. Που είτε στο οικογενειακό περιβάλλον,στο σχολειο ή ακομη κ στο ίντερνετ πλέον.. Θα μπορούσε να δει κ να μάθει περίεργα εως επικίνδυνα πράγματα κ ναι θα μπορουσε κ ακομη κ μεσα σε κλασματα δευτερολεπτων να κάνει ισως κάτι χειρότερο στο τετράχρονο κ ναι θα μπορουσε να του δημιουργήσει ψυχολογικά με πολλούς τρόπους.. Σαφώς κ δε θέλουμε να κανουμε εικασιες αλλα ουτε κ κρίνουμε τη μητέρα εάν αφησε το παιδι της λιγο απο τα μάτια της.. Ο καθενας μας ξέρει πως να προσέχει τα παιδια του.. Αλλα αλοιμονο στη καθε μητερα ή πατέρα αντικρύσει κατι τετοιο ή κατι χειρότερο κ παλιότερα έχει κρίνει αυτην τη μητέρα.. Κ έχει μιλησει κ εχει πει ολα οσα ειπε ο κυριος ή η κυρία που ειπε μια τετοια κουβέντα.. Είναι ποτέ δυνατόν;; γιατι για μένα κάπως ετσι ειναι τα "αρρωστα" μυαλά κ λυπάμαι που το λέω αλλα οι άνθρωποι πλέον εχουν γινει κακοί, πονηροί, ανωμαλοι.. Δυστυχως! Κ τωρα θα βρεθει κάποιος.. Να κρίνει κ μένα που είπα ολα αυτά κ να μου πει πως ειμαι υπερβολική οπως αυτή η μανούλα.. Και πολλά άλλα... Ας φυλαει τα παιδάκια μας η Παναγία γιατί δε μπορούμε πλέον να τα προφυλάξουμε απο τόσους κινδύνους που τα περιτριγυρίζουν!
Με έβγαλες από τον κόπο να τα πω εγώ. Έλεος δηλαδή με τους παντογνωστες και τους τελειους που κρίνουν και σχολιάζουν τους άλλους. Θαυμάζω την κοπέλα για την ψυχραιμία της. Δεν ξέρω αν θα είχα καταφέρει να δείξω την ίδια. Με τρελαίνει και μόνο η ιδέα.
Τα "κλάσματα δευτερολεπτΩΝ" κα Zoi τι ακριβώς χρονικό διάστημα ειναι; Αν πάντως εννοούσατε "κλάσματα δευτετολεπτΟΥ", δεδομένου οτι το δεκάχρονο δεν κρατούσε πιστόλι, ουτε ηταν δίπλα σε πισίνα, ουτε χειρίζονταν συσκευή που προξενεί ηλεκτροπληξία, δυσκολεύομαι να φανταστώ τι θα μπορούσε να κανει στο κοριτσάκι σε κλάσματα δευτερολέπτου. Μήπως δεν ξέρετε τι ειναι κλάσμα; Τωρα για τις βρισιές και τους χαρακτηρισμούς που μου αποδίδετε, μεταξύ των οποίων και " αρρωςτο Μυαλό, διαφθορέα των παιδικών ψυχών, που τους μαθαίνει τετοια πράγματα", τι να πω; Σκεφτείτε τα μόνη σας, με ηρεμία
Σε κλάσματα δευτερολέπτου μπορεί με ένα αιχμηρό αντικείμενο ή με το δάχτυλο του να κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά ένα πονηρό παιδί. Οπότε δεν είναι απλό το θέμα.
Δηλαδη τι ανεπανορθωτη ζημια να του κανει με το δαχτυλο; Να του βγάλει το μάτι; Σε ΚΛΑΣΜΑΤΑ δευτερολέπτου; Ας πουμε σε 8/10 του δευτερολέπτου; (πηρα για χαρη σας ενα μεγαλο κλαςμα). Και γιατι να το κανει αυτο ; Και γιατί πρέπει να είναι πονηρό για να το κάνει; Μηπως λέτε ο,τι σας ερχεται ;
Οντως πολυ πονηρος ο πιτσιρικας αλλα ελα τωρα συνελθε! Δεν μπορω να διαβαζω οτι το παιδι σου μεγαλωσε αποτομα και εχασε την αθωοτητα του! Αν ειναι δυνατον!
Ειμαι η μαμα του 4χρονου κοριτσιου θα κανω μια προσπαθοα να απαντησω σε ολους σας. Το παιδι μου δεν το αφησα απο τα ματια μου οπως παντα κ ακριβως για αυτο τον λογο τα πηρα απο πισω μολις τα ειδα να απομακρινονται. Εφυγα γιατι δεν θελω κ η μικρη μου να νομιζει οτι ζει μεσα στην γιαλα της μαμας, ηθελα να την παρακολουθω χωρις να νιωθει οτι ειμαι πανω απο το κεφαλι της κ φυσικα στο μερος που την αφησα ειχα πολυ καλη οπτικη επαφη. Το αγορακι ηταν ασχετο κ μονο του εκει διοτι φυσικα κ θα μιλουσα στη μητερα του οχι για να της την πω αλλα πραγματικα μπορει το παιδι να εχει παρει λαθος μηνυματα κ η γυναικα να μην το ξερει καν. Μενει εκει κοντα κ το αφηνει η μαμα του να πηγαινει κ να κολυμπαει στην πισινα. Δεν με σοκαρε τοσο το φιλι κοριτσια αλλα η πονηρια που ειχε να την ξεμοναχιασει για να τηφιλησει αρα εκεινο ηξερε πολυ καλα οτι θα εκανε κατι με πονηρο σκοπο. Φυσικα κ μιλησα με ψυχολογο κ μου ειπε οτι δεν τη ρωτησε αν θελει να πανε στα δεντρα της το ειπε κ με τον τροπο του της το επεβαλε ετσι θελησε να της πει πβς κανει αυτος κουμαντο. Το σε αγαπω με αγαπας της το ειπε για να νιωσει ασφαλης κ οτι δεν κινδυνευει Το θεμα παιδια ειναι πως ειναι πραγματικα κριμα να μεγαλ νουμε τα παιδακια μας τοσο πονηρεμενα κ απο τοσο μικρα, ειναι κριμα να χανουν την αγνοτητα κ την παιδικοτητα της ψυχουλας τους.
Κοπέλα μου δέκα χρόνων παιδάκι είναι.δεν έχει την πονηριά τη δική σου μέσα του.αγνά και τρυφερά συναισθήματα εξέφραζε..Πάντως συγχαρητήρια που κάνεις την ψυχή της κόρης σου καχύποπτη και βρώμικη από τα γεννοφάσκια...τι να πω....
το 10 χρονων της γενιας της δικιας μου (είμαι 37 χρονων) με το 10 χρονων της σημερινης γενιας δεν εχει καμια σχεση. Ο γιος μου είναι 12 στα 13 και οι αποριες που μου εφερνε από το σχολειο στα 10 του από τους φιλους του , δεν ειχαν καμια σχεση με την ηλικια τους. Και μονο τις διαφημισεις και όλα αυτά που βλεπουν στο διαδυκτιο να υπολογισεις, δεν θες κατι άλλο.
KOPELA MOU KALA EKANES KI EGO STIN THESI SOY TO IDIO THA EKANA OTI KAI NA EINAI TO AGORAKI SKEFTIKE PONIRA PROFANOS EXEI DEI PRAGMATA APO TO SPITI TOY KAI DEN DIKAIOLOGEITE NA TA KANEI ALLA EDO MESA EINAI OLES FANTASMENES
Τι ωραιο που ειναι πισω απο μια οθονη κ ενα πληκτρολογιο να κρυβονται μυαλα σαν τα δικα σας!!! Ειστε κυρια ή κυριος;;; Διοτι ουτε το ονομα σας δεν δεχεστε να μας πειτε!!! Εχω διαβασει κ αλλες τοποθετησεις σας σε αλλες ιστοριες κ ηθελα να σας πω μπραβο σας που καταδεχεστε να απαντατε σε ολους τους ηλιθιους κ με ψυχολογικα ανθρωπους,ενω εσεις ειστε σιγουρα λογικος κ απλα κακος ανθρωπος!!! Γιατι αραγε τοση κακια;;; Μηπως κατι που συνεβει οταν ησασταν μικρη/ος; Να το κοιταξετε!!! Αν εχουν περιπτωσεις σαν κ εσας οι ψυχολογοι δεν θα πεινασουν ποτε! Καλησπερα σας!
Μη σκας...δεν της/του δίνει πλέον κανεις σημασία...
Ψυχακι ειναι....
Ενα παιδι αγκάλιασε και φίλησε την κορη σας και είπε πως την αγαπάει. ( αν έγιναν κι αυτα· κρατάω μια επιφύλαξη οτι ειναι κουβέντες που εςεις τις εκμαιευσατε απο το κοριτσάκι, με κατευθυνόμενες ερωτήσεις). Και λοιπον τι έγινε; Δεν κατάλαβα γιατι κάνετε σας να σας πήδηξαν το παιδι; Ποιο ειναι το κακό δεν καταλαβαίνω, εκτός φυσικά απο την υστερία σας, για την οποια θα σας συμβούλευα να απευθυνθείτε σε κάποιο ειδικό,και να σταματήσετε να τρομοκρατείτε το παιδι. Αλλο πράγμα η αυτονόητη προσοχή και επαγρύπνηση του γονέα ενος νηπίου, και αλλο ο πανικός και η απώλεια ψυχραιμίας στις αθώες παιδικές ερωτικες εκδηλώσεις. Μα δεν υπήρξατε ποτέ παιδι; Όσο για την κα Νελη τι να πω; Να καταγγείλει το παιδι στους άλλους γονεις; Να αντιμετωπίσουν το αγοράκι σαν να εχει προβλημα; Τι προβλημα δηλαδή; Τι απόψεις ειναι αυτές κυρια μου; Εςεις, που τις εκφράζετε, και προφανώς τις πιστεύετε εχετε προβλημα.
Αν κατι δεν ειναι κακο , αν ενα φιλι ειναι αθώο θα μπορουσε να γινει μεσα στον κοσμο...μπροστα σε ολους....κ μονο πως πηρε την μικρη σε πιο απομακρυσμενο περιβάλλον σημαίνει πως ηξερε πως αυτο που θα έκανε ήταν κατι πονηρό!!!αν δεν σου τύχει δεν μπορείς να καταλάβεις......
Μαρία δεν θα έπρεπε κανείς να έχει την δυνατότητα να πάρει την μικρή σε κανένα απομακρυσμένο μέρος, σε καμιά περίπτωση. Η μητέρα δεν έπρεπε να το επιτρέψει. Απλά. Δεν έπρεπε να έχει αφήσει το 4χρονο κορίτσι στιγμή από τα μάτια της. Σε ένα κτήμα γεμάτο κόσμο. Σίγουρα δεν γνώριζε όλους τους παρευρισκόμενους αλλά ακόμα και αυτούς που γνωρίζουμε δεν τους εμπιστευόμαστε 100%. Και τώρα που διαβάζω το άρθρο ο τίτλος (δηλαδή η κεντρική ιδέα του) μου φαίνεται τελείως γελοίος. Το αγοράκι μπορεί να είχε πονηρούς σκοπούς και μπορεί και όχι. Τι σημασία έχει? Η γενίκευση είναι τελείως ηλίθια. Οι κίνδυνοι υπάρχουν και μπορεί να προέρχονται από παντού! Η μητέρα φταίει που άφησε το παιδί της ανεπίβλεπτο με την αφελή πεποίθηση ότι τα παιδιά είναι αθώα. Ακόμα και να μην είχε πονηρές διαθέσεις το αγοράκι αυτό, ποιος διασφαλίζει ότι δεν θα οδηγούσε το κοριτσάκι σε κάποιο αθώο αλλά επικίνδυνο παιχνίδι???
ιωάννα, οι παρατηρήσεις σου είναι εύστοχες αλλά όχι ουσιαστικές. Η ουσία είναι ακριβώς αυτή , οτι προστατεύουμε τα παιδιά μας και από άλλα παιδιά, είτε τα ξέρουμε είτε δεν τα ξέρουμε . Θα μπορούσε πχ να είναι ένας 7χρονος ξάδερφος που παίζει "μπαμπά και μαμά" με την 4χρονη κόρη μας στο δωμάτιο της και να την φιλάει στο στόμα (κάτι που εντάσσεται στην φυσιολογική εξέλιξη) και δική μας δουλειά είναι να εξηγήσουμε και στα 2 παιδιά ότι στο στόμα φιλάει μόνο η μαμά τον μπαμπά και όχι τα παιδάκια μεταξύ τους. Δε νομίζω ότι η συγκεκριμένη μαμά ήταν ανεύθυνη, απλά εφησυχάστηκε ίσως λίγο παραπάνω.
Το ίδιο είπα κι εγώ. Δεν τίθεται θέμα ανευθυνοτητας αλλά ευησυχασμου. Αυτό είναι μόνιμο θέμα αντιπαράθεσης με τις φίλες μου γιατί θεωρούν οκ να παίζουν τα μικρά ανεπιβλεπτα στο παιδικό δωμάτιο πχ. επειδή ο χώρος είναι ασφαλής! Κι εγώ διαφωνω. Μπορεί ο χώρος να είναι ασφαλής αλλά ποτέ δεν ξερεις τι επικίνδυνο μπορεί να σκαρφιστουν! Αθώο ή όχι.
Εγώ λέω κυρία μου καλύτερα την επόμενη φορά να αναρωτηθείτε πρώτα για τις δικές σας απόψεις κ μετά για των άλλων. Αλλά σας έχουμε μάθει πια Κ ειλικρινά δεν περιμένουμε κάτι καλύτερο ή διαφορετικό από εσάς. Πάντα έτσι απαντάτε. Οπότε κ δεν ασχολούμαστε (τουλάχιστον εγώ) άλλο μαζί σας. Αντε γεια!!!
Ασχετο με το θεμα.... Βρε συ αφου παιδια ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ.... Τι θες εδω μεσα;;;;;;;;
1ον Μαρία απευθύνεσαι σε εμένα ? 2ον αν ναι, γράφει κάπου στην ιστοσελίδα ότι αν δεν είσαι μητέρα απαγορεύεται να μπαίνεις στην ιστοσελίδα αυτή κ να διαβάζεις ή κ να αφήνεις κάποιο σχόλιο ,να λες την γνώμη σου; 3ον εσύ που ξέρεις ότι δεν έχω παιδί; Γνωριζόμαστε; 4ον κ παιδί να μην έχω, γνώμη δεν μπορώ να έχω; 5ον έχουμε δημοκρατία κ ελευθερία λόγου, να τη βρίσκομαι εδώ μέσα!
Ένα αγόρι 10 ετών είναι σχεδόν έφηβος. Βρίσκεται στην προ-εφηβία για την ακρίβεια. Και δεν έχει καμιά δουλειά να παίζει με ένα νήπιο 4 ετών. Στον κύκλο των φίλων μας έχουμε παιδιά αυτής της ηλικίας (9, 10 και 11 ετών) και σε διαβεβαιώ ότι βαριούνται θανάσιμα να ασχολούνται με τα δικά μας που είναι ακόμα προσχολικής ηλικίας. Μου κάνει εντύπωση που δεν σε ξένισε η επιμονή του 10χρονου αγοριού να παίξει (!!!) με το 4χρονο κορίτσι. Επίσης μου κάνει πολύ μεγαλύτερη εντύπωση το γεγονός ότι επέτρεψες στο 4χρονο να φύγει από κοντά σου, και να κινείται μόνο του σε ένα άγνωστο μέρος. Είναι ανεπίτρεπτο να κυκλοφορεί χωρίς επίβλεψη ένα νήπιο και μάλιστα σε ένα αχανές και άγνωστο μέρος όπως ένα κτήμα!!! Δεν ξέρω γιατί έπεσες από τα σύννεφα με αυτό που συνέβη!
Δυστυχώς συμφωνώ απόλυτα. Από πού και ως πού μπορεί ένα τετράχρονο παιδί να μείνει για να παίξει κάπου σε ένα κτήμα με παιδάκια και η μαμά του να επιστρέψει στο τραπέζι... Αντί να τα τρομοκρατήσουμε σε αυτή την ηλικία μπορούμε απλά να εξηγούμε τα βασικά και από εκεί και πέρα να είμαστε σε απόσταση ελέγχου και συνεχούς οπτικής επαφής.
τελικά με τα κορίτσια είναι διαφορετικά και πάντα έλεγα οτι αγόρι κορίτσι είναι το ίδιο, το λέω αυτό γιατί εγώ έχω ένα αγοράκι 4 χρονών και έρχεται ένα κορίτσι 7 χρ. στο σπίτι να παίξουν όπου σε κάποια στιγμή τους βλέπω μέσα στην σκοινή του αγκαλιά να φιλιούνται και να έχουν σηκώσει τις μπλούζες τους να ακουμπάνε κοιλιά με κοιλιά, τι κάνετε καλέ τους λέω ? φύγε μην κοιτάς παίζουμε μαμά και μπαμπά ..... καλά λέω φάτε τώρα μηλαράκι (τους είχα πάει να φάνε ) και παίζετε μετά, δεν ταράχτηκα, ίσως γιατί το ήξερα το κορίτσι ίσως γιατί είχα αγόρι? δεν ξέρω? μετά άλλη μέρα είχε βάλει ένα αρκουδάκι στην μπλούζα της ήταν έγκυος και καλά .....
Χίλια συγγνώμη όμως δεν μπορώ να καταλάβω την φραση "δεν ταραχτηκα ισως γιατί ειχα αγορακι"... Τι σχεση εχει το φυλο; αυριο το αγοράκι σου θεωρώντας το αθωο μπορεί να το κάνει με τη σειρα του σε ενα αλλο κοριτσάκι.... Αντιδραμε σε τέτοια περιστατικά, εξηγούμε στα παιδιά μας ανεξάρτητα το φύλο.
Λυπάμαι πολύ που διάβασα αυτο το κείμενο......δυστυχώς τα ειχα αναφέρει κ εγω πριν λίγους μήνες , το ειχα πει πως πρεπει να προσεχουμε τα παιδια μας γιατι ο κοσμος ειναι πολυ πολυ επικίνδυνος κ με έβγαλαν τρελή ...... δεν φταίνε τα παιδια φταίνε οι γονείς........όλα ξεκινάνε απο το σπίτι......μπράβο σου που το χειρίστηκες τόσο σωστά κ ψύχραιμα... (ξερεις εαν το ελεγες αυτο που εγινε στους γονεις του παιδιου μπορει να σου ελεγαν -ελα μωρε τωρα παιδακια ειναι πως κανεις ετσι-μπορει κ οχι ομως......) μπραβο σου κ που το εγραψες ομως για να αφυπνιστούν μερικές μαμάδες κ να ειναι περισσότερο προσεκτικές........
Τραγικό το συμβάν. Πρέπει όμως να βελτιώσεις τον γραπτό σου λόγο.
Είσαι ηλίθια.
αχαχαχαχαχαχα τελείως ομως........
Αλεξία δεν είμαστε στο σχολείο για να γράψουμε έκθεση...
Κοίτα μια "υπερβολή" την έχει η θεματοθέτρια... εντάξει έγινε ένα περιστατικό που αξίζει να το αναφέρουμε και να προβληματιστούμε αλλά όχι ότι η μικρή έπαθε και ψυχολογικό σοκ... εκφρασεις τύπου "βίασαν την αγνή του ψυχούλα" κλπ κλπ θα έπρεπε να λείπουν. Δηλαδή τι θα πρέπει να λέμε σε άλλες πιο σοβαρές περιπτώσεις... Η μαμά απλά πανικόβληθηκε περισσότερο από ότι θα έπρεπε... Σίγουρα η μικρή σε μερικές μέρες δε θα θυμάται τίποτα... Νομίζω ότι αυτό ήθελε να πει η Αλεξία...
Κοπέλα μου κάθε μητέρα θα τρόμαζε αν συνέβαινε κάτι παρόμοιο στο παιδί της. Το γεγονός ότι η πράξη αυτή έγινε από μικρό, επίσης, παιδί δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δοθεί η απαιτούμενη σημασία ως προς το πως να αντιμετωπιστει το πρόβλημα. Καλά έκανες κ μίλησες στην κόρη σου, πάντα πρέπει να μιλάμε κ να εξηγούμε στα παιδιά μας, αρκεί να το έκανες σύμφωνα με την ηλικία της, γιατί είναι πολύ μικρούλα ακόμα, κ κυρίως χωρίς να την φοβίσεις. Πρέπει να είναι υποψιασμενη όσο γίνεται για την ηλικία της αλλά χωρίς αυτό να την εμποδίζει να κάνει καινούριες γνωριμίες κ να μπορεί να παίζει κ με τα άλλα παιδάκια, ακόμα κ τα λίγο μεγαλύτερα της. Γιατί αν την φοβισες αρκετά, φοβάμαι ότι θα την απομονωσεις κ να την αποξενωσεις από τα άλλα παιδάκια κ αυτό δεν είναι καλό για την ζωή της. Θα φοβάται να γνωρίσει άλλα παιδάκια, να αποκτήσει φίλες, να εμπιστευτεί ανθρώπους κ στο τέλος μπορεί να κατάληξη μόνη της. Νομίζω ότι θα ήταν καλό για κάθε γονιό πριν κάνει μια τόσο σοβαρή συζήτηση με το παιδί του πρώτα να συμβουλευτεί έναν ειδικό, ψυχολόγο ή έστω εκπαιδευτικό, ώστε να ξέρει πώς να το χειριστεί κ πως να μιλήσει στο παιδί του, χωρίς να δημιουργήσει περαιτέρω προβλήματα. Ήθελα να ρωτήσω, το είπες αυτό κάπου? Για παράδειγμα στους γονείς που σας κάλεσαν στην βάφτιση; Ή κ στην ίδια την μητέρα του αγοριού; Φαντάζομαι ότι δεν είναι κ το πιο εύκολο πράμα να κάνεις, να πας να πεις σε μια άλλη μαμά τι κάνει το παιδί της, αλλά δεν θα πρεπε; Δεν ξέρω κ εγώ πιο θα ήταν το σωστό κ το καλύτερο; Να ανακατευτεις ή όχι; Κ όχι τόσο ώστε το αγοράκι αυτό να ζητήσει συγνώμη από την κόρη σου αλλά περισσότερο για να δουν κ να αντιληφθούν το πρόβλημα οι γονείς του παιδιού, ώστε να μπορέσουν να το αντιμετωπισουν. Εύχομαι από εδώ κ πέρα να πάνε όλα καλά, το κοριτσάκι σου να έχει μια χαρούμενη ζωή κ στο αγοράκι να δοθεί όλη η απαραίτητη βοήθεια ώστε ότι "πρόβλημα" κ αν έχει να ξεπεραστεί.
παλι καλα που σε οδηγησε το ενστικτο σου κ εδρασες γρηγορα εχω κ εγω μια κορη 5 χρονων κ οταν παμε καπου τα ματια μου δεν φευγουν απο πανω της, καποιοι με λενε υπερβολικη αλλα δεν με νοιαζει καθολου, δυστηχως η κοινωνια μας εχει ξεφυγει κ εμεις οι γονεις θα πρεπει να εχουμε τα ματια μας 14!!
Δυστυχώς επικεντρωνόμαστε στους μεγάλους και ξεχνάμε τα παιδιά. Εμένα μου έχει τύχει χειρονομία στα γεννετικά όργανα του παιδιού μου από συνομήλικο παιδί (5χρονών). Τον έκανε παρατήρηση ο μπαμπάς του και μετά προσπαθούσε να δει που βρίσκομαι και αν τον βλέπω για να το ξανακάνει. Το τελευταίο με τρόμαξε καθώς φάνηκε ότι το κάνει εκ του πονηρού και δεν είναι μια απλή κίνηση από παιδί σε παιδί. Η αλήθεια είναι ότι δεν αντέδρασα γιατί το παιδάκι μου δεν κατάλαβε και δεν θέλω να το πονηρευω. Ομως είμαι σε διαδικασία να ρωτήσω ειδικό τι λόγια να χρησιμοποιήσω για να προστατεψω το παιδί μου από ανάλογα περιστατικά και από το ίδιο παιδάκι που δυστυχώς κατά καιρούς το βλέπει. Ανυσηχώ γιατί κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί οπουδήποτε πχ μια κατασκήνωση.
Φαντάζομαι το σοκ σου! Η αντίδρασή σου ήταν η σχστή πιστεύω και το σοκαρισμένο ύφος του παιδιού σημαίνει ότι και στην αθωότερη εκδοχή που πιστεύω εγώ ότι έγιναν τα πράγματα, η μικρή δεν είχε καμία συναίσθηση και ίσως αποδοχή του τι συνέβαινε..Ωστόσο δεν νομίζω ότι ήταν κάτι που τηντραυμάτισε ιδιαίτερα...Θα μπορούσες ωστόσο να το εκμεταλλευτείς αλλιώς για να μην φτάσεις στο άλλο άκρο και την τρομάξεις. Πες της πως έινωσες όταν την έχασες από το οπτικό σου πεδίο. Πες της να βάλει τον εαυτό της στην θέση σου και να φανταστεί ότι ενώ είναι υπεύθυνη για το αδερφάκι της, το χάνει από τα μάτια της και ρώτα την πως θα ένιωθε...Και μάθε της να μην επιτρέπει ποτέ σε κανέναν να την παρασέρνει κάπου που δεν την βλέπεις και δεν σε βλέπει ή να έρχεται να σου λέει που ακριβώς θέλει να πάει... Σε δέυτερη φάση, θα έψαχνα να βρω την οικογένεια του παιδιού...Τα όσα έκανε και κυρίως ο τρόπος που ενήργησε (όχι τόσο το φιλί καθ'εαυτό, αλλά ο τρόπος που την παρέσυρε, η ερώτηση που της έκανε) με κάνουν να φοβάμαι ότι το παιδάκι κάπου τα έχει ξαναδεί...ή χειρότερα βιώσει....Μάθε αν σου είναι εύκολο όσο πιο διακριτκά μπορείς ποιο είναι, πληροφορίες για την οικογένειά του και αν έχεις άτομο που μπορείς να εμπιστευτείς, να εκφράσεις τους φόβους σου...Πιστεύω πως το παιδάκι αντιμετωπίζει κάτι άσχημο είτε στο σπίτι, είτε εκτός σπιτιού και πως πρέπει να αναλάβεις κάποια δράση...
Πιστεύω ότι κάπως έτσι θα ένιωθε κάθε μαμά στην κόρη σου. Μας συνέβη και εμάς κάτι περίεργο πριν λίγο καιρό. Ήμασταν στην παιδικη χαρά και η κόρη μου 15 μηνών έτρεχε μόνη της από εδώ και από εκεί. Γεμάτη η παιδική χαρά και ολα τα παιδιά άνω των 4. Έρχεται ξαφνικά ένα αγοράκι 8 χρονών (το ρώτησα) και να θέλει να παίξει με την κόρη μου, να προσπαθεί να την αγκαλιασει με το ζόρι ενώ αυτή δεν ήθελε και τον εδιωχνε να θέλει να τη σηκώσει στην αγκαλιά του , να τηνχαιδευει και οταόταν της μιλουσε την πλησίαζε κοντά στο στόμα. Περιττό να σου πω ότι διακριτικα την απομακρυνα. Τον ρώτησα πιο πριν αν έχει αδέρφια (μήπως και έχει μικρό αδερφάκι και βγάζει τόση αγάπη) αλλά δεν είχε. Η παιδική χαρά ήταν γεμάτη παιδιά στην ηλικία του και αυτός δεν έδινε σημασία σε αυτά. Δε ξέρω και εγώ αν είμαι υπερβολική αλλά μου φάνηκε πολυυυυ παράξενο. Εξάλλου δε ξέρουμε τι ζει κάθε παιδί σπίτι του.