Με τα λόγια του κατάφερε για πολλά χρόνια να καταστρέψει τη ζωή μου!

Ηθελα κατι να μοιραστω μαζι σας… Κατι για το οποιο δεν μιλησα ποτε πουθενα… Κατι που για αλλους δεν θα φανει και τοσο σημαντικο, αλλα εμενα με σημαδεψε και με εχει κανει να ζω με τον φοβο ακομα και τωρα, 9 χρονια μετα… Λοιπον για να μην σας μπερδευω αλλο ας αρχισω…

Ημουν μολις 18 χρονων και ειχα σχεση αρκετους μηνες.. η πρωτη μου ολοκληρωμενη σχεση!! Ολα ηταν καλα μεχρι που καποια στιγμη συνειδητοποιω πως εχω αρκετες μερες καθυστερηση. Δεν ειχα δωσει σημασια τις πρωτες μερες γιατι γενικα ο κυκλος μου ειναι πολυ ασταθης, αλλα ο καιρος συνεχιζε να περναει και η περιοδος αφαντη!! Φυσικα το πρωτο πραγμα που σκεφτηκα ηταν οτι ημουν εγκυος!! Απο την μια ειχα χαρει πολυ γιατι ηθελα παιδι απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου… Το συζητησα με το τοτε αγορι μου και τον ειχε ενθουσιασει και εκεινον η ιδεα, αλλα ημασταν επισης αρκετα τρομαγμενοι για την αντιδραση των γονιων… Λιγο η απειρια μας και λιγο ο φοβος μας οδηγησαν στην αποφαση να μην πουμε τιποτα μεχρι να περασουν τρεις μηνες καθυστερησης ετσι ωστε κανεις να μην μπορεσει να με αναγκασει να το ριξω..(ετρεμα και μονο στην ιδεα) Εν τω μεταξυ μεσα στο μυαλο μου ειχα πλασει εναν πανεμορφο κοσμο με το μωρακι μου…

2 μηνες μετα χαιδευα την κοιλια μου και ελεγα «Ει ψιτ μικρουλι εισαι οντως εκει μεσα αραγε;» Ειχε αρχισει να μου αρεσει τοσο πολυ ολο αυτο… Τον τρίτο μηνα πια περνουμε την αποφαση και επισκεπτομαστε γυναικολογο (κρυφα βεβαια) ο οποιος τυχαινε να ειναι και ο καθηγητης μου στην σχολη νοσηλευτικης που φοιτουσα. Του ειπα πως εχουν τα πραγματα και μου λεει «Ελα ξαπλωσε να δουμε το μωρακι σου»…

Οταν αρχισε η εξεταση θυμαμαι ακομα το υφος του πως αλλαξε αποτομα απο γαληνιο σε νευρικο και θυμαμαι παρα πολυ καλα τα λογια του που ακομα με κυνηγανε.. »Δεν εισαι εγκυος κοριτσι μου και λυπαμαι που στο λεω αλλα δεν νομιζω οτι θα καταφερεις να μεινεις και ποτε… Εχεις πολυκυστικες ωοθηκες» Δεν ηξερα καν τι ηταν αυτο… Ηταν η πρωτη φορα που πηγαινα σε γυναικολογο και δεν ηξερα τιποτα απο αυτα… Το μονο που θυμαμαι ειναι οτι βγηκα απο το γραφειο του κλαιγοντας και εξαιτιας αυτης του της προτασης στην πορεια καταστραφηκε η ζωη μου… η σχεση μου… εχασα την παρεα μου επειδη δεν ηθελα να δω κανεναν… Κλειστηκα στο σπιτι μου και απλα εκλαιγα!! Δεν μπορουσα να διανοηθω οτι δεν θα αποκτησω παιδακι!! Δεν εκατσα καν να ψαξω να ρωτησω τι σημαινει »πολυκυστικες ωοθηκες» απλα δεν με ενοιαζε, ειχα κολλησει απλα στο οτι δεν θα μπορεσω να κανω παιδι…

Εκτοτε εκανα καποιες σχεσεις, αλλα ολες κρατουσαν πολυ λιγο γιατι φοβομουν μηπως σοβαρεψουν τα πραγματα και αναγκαζομουν να πω την αληθεια μου και αλλου… Oποτε παντα εφευγα εγω πρωτη… Ωσπου τον Νοεμβρη του 2013 στα 27 μου πια ηρθε στην ζωη μου ενας υπεροχος ανθρωπος… ο αντρακος μου!! Ενας ανθρωπος που με εκανε να νιωσω παρα πολλα τα οποια ειχα ξεχασει… Με εκανε και με κανει να νιωθω τοσο ομορφα που για λιγο καιρο ειχα ξεχασει τα παντα… Ηταν ο λογος για τον οποιο αποφασισα να παρω και δευτερη γνωμη απο καποιον αλλον γιατρο.. Μπας και γινοταν κανενα θαυμα…

Ο δευτερος γυναικολογος λοιπον ο οποιος επισκεφτηκα στην ζωη μου ειναι ενας πολυ γλυκος ανθρωπος και σε κανει να νιωθεις πολυ ανετα! Με ειδε οτι μολις μπηκα μεσα αρχισα να τρεμω και με εβαλε να κατσω… Με ρωτησε τι συμβαινει και του εξηγησα… Η αντιδραση του ηταν καθε αλλο απο αυτο που περιμενα… εβαλε τα γελια και μου ειπε »Παμε καλα; Ειναι δυνατον να υπαρχει τετοιος γιατρος;» Εδω, μου ειπε, κανουν παιδια γυναικες με σοβαροτερα προβληματα πλεον με την τεχνολογια και δεν μπορεις εσυ με κατι τοσο απλο το οποιο λυνεται πολυ ευκολα; Ηταν τα πιο ωραια λογια που ακουσα στην ζωη μου!!Δεν μπορουσα να το πιστεψω!! Ειχα απλα κατσει και τον κοιταζα σαν χανος!!

Τελικα οι πολυκυστικες μου ειχαν καθαρισει και δεν υπηρχαν πια και μου ειπε οτι ανα πασα στιγμη μπορω να κανω παιδι… Αλλα για να πω την αληθεια μου εγω ακομα τρεμω μεσα μου… Ακομα ζω με τον φοβο οτι ισως δεν θα τα καταφερω… Χαζομαρα μου ναι το ξερω, απλα περασα ολα αυτα τα χρονια τοσο βασανιστικα που μου φαινεται απιστευτο οτι ολα ειναι καλα ξαφνικα… Και βρισκομαι τωρα εδω αρραβωνιασμενη και σε 3 μηνες παντρευομαι… Μολις βαλαμε μπρος για παιδακι και προσευχομαι απο το πρωι μεχρι το βραυ να πανε ολα καλα… Ξερω οτι πρεπει να χαλαρωσω και να μην το σκεφτομαι γιατι η ψυχολογια παιζει σημαντικο ρολο και πραγματικα προσπαθω να ειμαι ηρεμη και χαλαρη αλλα ΑΚΟΜΑ ΦΟΒΑΜΑΙ…!! Και ξερετε ποτε θα ηρεμησω; Οταν θα με ευλογησει ο θεος να κρατησω ενα υγιες αγγελουδι στην αγκαλια μου… τοτε ναι… θα ειμαι ο πιο ηρεμος και ευτυχισμενος ανθρωπος στον κοσμο…

(Οσο για τον πρωτο γυναικολογο εμαθα αργοτερα οτι ανελαβε την εγκυμοσυνη απο 2-3 κοριτσια που ειχα τοτε στην σχολη και εκανε τρομερα λαθη… Η μια ακομα τρεχει και δεν φτανει εξαιτιας του… Δεν θα τον συγχωρησω ποτε για το κακο που μου εκανε…)

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com