Μαμά και σπουδές. Γίνεται;
Είμαι μαμά δύο παιδιών 6 και 4 ετών…
Όταν έκανα το πρώτο παιδί άφησα τις σπουδές για να είμαι κοντά στα παιδιά. Πλέον λόγω της οικονομικής κατάστασης και όχι μόνο, αλλά και της προσωπικής εξέλιξης μας, αποφάσισα να πάω σε μια σχολή. Δυστυχώς θα πρέπει να λείπω για μικρά χρονικά διαστήματα από το σπίτι για να μπορέσω να την τελειώσω και εδώ ξεκινά το πρόβλημα μου.
Είναι δύσκολο να λείπω από κοντά απο τα παιδιά και δυστυχώς ο σύζυγος και η οικογένεια του το θεωρούν λαθος μια μάνα να συνδυάζει σπουδές και μητρότητα, κάνοντας με συνέχεια να το αναβάλλω και να μου σπέρνουν αμφιβολίες. Πολλές από εσάς μπορεί να έχετε βρεθεί στην θέση μου και πραγματικά η άποψη σας μου είναι πολύτιμη. Μπορεί μια γυναίκα να τα συνδυάσει; Την κάνει λιγότερο καλή μάνα το να αποφασίσει να κάνει ένα τέτοιο βήμα;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Θα τα καταφέρεις είναι το μόνο σίγουρο ...Οταν τελείωσα την πρώτη μου ειδικότητα το 2008 τον Μαιο η μικρή μου ήταν νεογέννητο τώρα που πλεον εχω 2 παιδια 6και 8 ετών εχω ολοκληρώσει το διδακτορικό μου ( πέρσι τον Νοεμβριο) και σε 4 μήνες ολοκληρώνω και την δεύτερη ειδικότητα ... ολα γίνονται αρκεί να υπαρχει και λίγη βοήθεια απο τους συζυγους... Θα σου πω και κατι ακόμα εχω παιδι στο φάσμα του αυτισμού που σημαίνει λογοθεραπειες εργοθεραπειες 4 φορες την εβδομαδα κορη που παει μπαλέτο 3 φορες την εβδομαδα και ενα ιατρειο που τρεχει βοηθεια μονο απο τον συζυγο...και πολυ υπομονή ... διαβάζα οταν είχα εξετασεις στα 45λεπτα που εκανε θεραπειες ο μικρός στιν ωρα που κάνει μπαλεττο η μικρή και μετα το ιατρειο το βραδυ μεχρι τις 2 αλλά πιστεύω πλεον οτι τα καλυτερα ερχονται για ολους μας... οι εποχες ειναι δυσκολες και οι εργοδοτες ( και για εμας τους ιατρους) εχου τεραστιες απαιτησεις.... Θα πετυχεις λοιπον γιατι βέβαια το θελεις εσύ...
Η περσινή μας νηπιαγωγός, καλη της ωρα έχει 5 παιδάκια ηταν νοσηλεύτρια κ ξεκίνησε σπουδες νηπιαγωγου όταν είχε 3 παιδάκια κ εκείνη την περίοδο είχε μείνει έγκυος στο 4ο ος που να τελειώσει έκανε κ το επόμενο μωρο της! Ένας άνθρωπος αξιέπαινος σπουδαία παιδαγωγός μάνα σύζυγος (δυστυχώς στρατιωτικού κ μας την πήρε μακρια φέτος). Να είσαι καλα Ευαγγελία μου οπου κ αν είσαι φέτος, είμαστε τυχεροί που αποφασισες να γίνεις νηπιαγωγός τελικά!!!!!!
Εχω 2 παιδια 2,5 ετων και 4,5 ετων. Αποφοίτησα από τις σπουδές μου όταν ημουν 4 μηνών. μέχρι και πριν 1 μήνα ήμουν στο σπιτι με τον μικρότερο γιό μου. Ο μεγάλος πήγαινε παιδικό. Τώρα πάνε και τα 2 παιδικό. Το πρωί είμαι σπίτι και κάνω δουλειές και φαγητό κτλ. και το μεσημερι στο πανεπιστημιο κάνω μεταπτυχιακό. Τα παιδιά τα παίρνει ο άντρας μου το απόγευμα. Αλλα εχει την δυνατότητα να συνεχίζει να δουλεύει από το σπίτι. εκτος από τον άντρα μου δεν εχω άλλη βοήθεια από γιαγιάδες και νταντάδες. Αν υπάρχει θέληση όλα γίνονται. Και αν κατάλαβα καλα μιλάμε για το πρώτο πτυχίο που είναι σημαντικό. Είναι που είναι δυσκολα τα πραγματα αν δεν εχουμε και εφοδια καήκαμε.
Θα αποτελεσεις καλο παραδειγμα για το παιδι σου..κι εγω σκεφτομαι να δωσω για μεταπτυχιακο του χρονου...
Σας κάνει μια καλύτερη μητέρα γιατί μαθαινετε τα παιδιά σας να θέτουν στόχους και να τους πραγματοποιούν τα μαθαινετε να τα παρατουν με την πρώτη δυσκολία να καλλιεργούν την προσωπικότητα τους και να μεγαλώνουν όμορφα τέτοιες καταστάσεις βέβαια χρειάζονται προγραμματισμό και πολύ τρέξιμο από την μεριά της Μάμας δυστυχώς οι άντρες όταν ξεβολευονται γκρινιαζουν στην αρχή ιδίως αν τους τσιγκλαει και ή μαμά τους συζήτησε μαζί τους εξήγησε του τους λόγους και κάνε τον σύμμαχο σου και όχι αντίπαλο σου
Τα τελευταία 6 χρόνια έκανα μία δουλειά που συχαινόμουν, λόγω υψηλών επιπέδων ανεργίας στην επαρχιακή πόλη που ζω. Απόφοιτη οικονομικής σχολής με 3 ξένες γλώσσες. Ημιαπασχόληση,280 ευρώ μισθός. Έψαχνα για άλλη δουλειά, δεν με καλούσαν καν για συνέντευξη. 30άρα με παιδί???? Προφανώς είχαν οικονομικότερες επιλογές..!!! Να μαι λοιπόν, μεταπτυχιακή φοιτήτρια σε εξ αποστάσεως μεταπτυχιακό, να παλεύω με σπίτι,ιδιαίτερα, παιδί κι εργασίες για το πανεπιστήμιο...Κ να σου πω κάτι? Μ αρέσει! Μ αρέσει γιατί δεν θεωρώ ότι μένω στάσιμη, μ αρέσει γιατί περατώνω κάτι απαιτητικό, μ αρέσει γιατί δημιουργώ βιώματα στην τρίχρονη κόρη μου που θα τη συντροφεύουν για μία ζωή. Οκ, εγώ θεωρητικά έχω τον άντρα μου μαζί μου. Στην πράξη όμως είμαι μόνη μου (δοκίμασε να με βοηθήσει σε μία εργασία σχετική με το πτυχίο του κ φρίκαρε!!!!). ΚΑΝΕ ΤΟ. Μην αναλώνεσαι σε μικροαστικές αντιλήψεις που ενίοτε υποθάλπουν αρνητισμό. Στην τελική, ένα παιδί είναι καλά εφόσον είναι κ η μαμά του, κ εσύ έχεις ανάγκη να συνεχίσεις τις σπουδές σου...
Αν έχεις λεφτά να πληρώνεις νταντά όλα γίνονται. Διαφορετικά θα χρειάζεσαι στήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον και για τις ώρες που θα λείπεις, αλλά και για κάποιες ώρες που θα πρέπει να διαβάζεις. Δε μας λες όμως τίποτα. Δε λες πόσα χρόνια θα κρατήσουν αυτές οι σπουδές. Άλλο 1 με 2 χρόνια και άλλο 4 ή 5 ή και 6. Το 1-2 χρόνια με ένα μικρό budget ή με τη βοήθεια μιας φίλης, που είναι καρδιακή και θα στην έκανε την εξυπηρέτηση, κάπως γίνεται. Τα παραπάνω χρόνια, αν δεν εξασφαλίσεις στήριξη από την οικογένεια ή δική σου οικονομική άνεση είναι πολύ δύσκολο. Εξαρτάται βέβαια και από το τις σπουδές θα κάνεις. Κάτι που είναι σχετικά εύκολο ή μια σχολή που και οι φοιτητές που δεν είναι γονείς δεν πολυπατάνε και δεν πολυδιαβάζουν, αλλά πτυχίο παίρνουν, μπορεί να είναι κάτι όχι τόσο δύσκολο να το καταφέρεις. Όλα είναι πολύ σχετικά, αλλά δεν ξεκινάς με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Εγώ πάντως, που είμαι πολύ μα πολύ υπέρ του να σπουδάζουν οι άνθρωποι που το θέλουν σε όποια ηλικία κι αν είναι, αλλά είμαι και πολύ ρεαλίστρια για να μη σου επισημάνω τις δυσκολίες, θα σου έλεγα πρώτα από όλα να κάτσεις να σκεφτείς τι επιδιώκεις από αυτές τις σπουδές. Θέλω να πω πως κάπως με κάποιον τρόπο πρέπει να τις αποσβέσεις στο μέλλον. Αν είναι σπουδές που θα γίνουν μόνο και μόνο για να πεις ότι σπούδασες και έκανες ένα όνειρο πραγματικότητα, ειλικρινά δεν ξέρω αν αξίζει όλη την κούραση που θα επωμιστείς, το ότι αναγκαστικά θα λείπεις από τα παιδιά σου σε μια ηλικία που ακόμη σε χρειάζονται και όλους τους καβγάδες και γκρίνιες που θα έχετε στο σπίτι επειδή εξαρχής δε συμφωνούν με την απόφασή σου. Αν είναι αυτές οι σπουδές να σου προσφέρουν κάτι για το μέλλον σου, τότε αλλάζει πολύ το πράγμα. Και δε σημαίνει πως και να αποφασίσεις ότι δε θα το κάνεις τώρα, δεν μπορείς να το κάνεις αργότερα. Μην αγχώνεσαι με αυτό, γιατί αυτό δεν είναι ένα όνειρό σου που δεν μπορείς να εκπληρώσεις όποτε έρθει η κατάλληλη στιγμή. Eγώ εν κατακλείδι θα σου έλεγα να τα ζυγίσεις όλα με λογική και όχι συναισθηματισμούς και στο βαθμό δυσκολίας που θα υπολογίζεις ότι θα έχεις να προσθέσεις άλλο ένα 30-40% οπωσδήποτε. Με αυτά τα κριτήρια να αποφασίσεις.
Κορίτσι μου, όλα γίνονται αρκεί να υπάρχει θέληση και σωστός προγραμματισμός!!! Εγώ ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου όντας έγκυος στην κορούλα μου την Ιωάννα. Παράλληλα στον 7 μήνα εγκυμοσύνης, έδωσα κατατακτήριες εξετάσεις και πέρασα σε πανεπιστημιακή σχολή για να λάβω δεύτερο πτυχίο μου. Κατάφερα να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στο β πτυχίο στα πέντε χρόνια (όχι στα 4 ε και;;;;), πριν λίγες μέρες έλαβα την βεβαίωση περάτωσης σπουδών! Είμαι εργαζόμενη μητέρα με σοβαρότατα θέματα υγείας στο οικογενειακό περιβάλλον μου, παρόλα αυτά τα κατάφερα! Τώρα αρχίζω το διδακτορικό μου! Διάβαζα νύχτα, όταν το παιδί μου κοιμόταν... ε και;;;; Διάβαζα, στα κλεφτά στην τουαλέτα ε και;;; Διάβαζα πηγαίνοντας να δώσω εξετάσεις μέσα στο λεωφορείο ε και;;;;; Πάντως τα κατάφερα!!!! Αποχωρίστηκα την κορούλα μου μόνο όταν έδινα μαθήματα! Εκείνες τις μέρες! Πάλεψα και τα κατάφερα, είμαι περήφανη για εμένα και επειδή έχω δουλέψει πολύ πάνω στην ψυχολογία με ειδικούς, σου λέω με σιγουριά πως το παιδί μου και το δικό σου θα ναι πολύ περήφανο για εμάς! Θα είμαστε σπουδαίο παράδειγμα!
Δεν έχω λόγια..Να σου πω ένα "συγχαρητήρια" είναι πολύ λίγο. Συγχαρητήρια για τη δύναμή σου να διεκδικήσεις τα θέλω σου. Συγχαρητήρια για το κουράγιο σου να κυνηγήσεις τα όνειρα σου. Συγχαρητήρια για τη συνειδητοποίηση πως τα παιδιά μας, μας βλέπουν όπως βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας, και αν είμαστε εμείς περήφανες για εμάς, είναι και αυτά. Συγχαρητήρια που δε χρησιμοποίησες τη μητρότητα ως δικαιολογία (για τον εαυτό σου) για να επαναπαυτείς, παρά έψαξες μέσα σου και βρήκες αυτό που θέλεις να κάνεις. Και τέλος συγχαρητήρια που έχεις δουλέψει τόσο πολύ και τόσο καλά με τον εαυτό σου. (στα λέει αυτά κάποια που ακόμα το παλεύει!) ΥΓ: δεν έχω σχολιάσει ποτέ ξανά σε κάποιο site, αλλά τα λεγόμενά σου με άγγιξαν πολύ! Να είσαι καλά και να χαίρεσαι την οικογένειά σου και καλή επιτυχία με το διδακτορικό σου!