Μια υπέροχη βιβλιοθήκη για τα παιδιά και τους νέους του Βαρικού!

Από μικρή λάτρευα τα βιβλία. Βιβλιοφάγος κανονική. Δεν προλάβαινα να πιάσω ένα καινούργιο στα χέρια μου και τσουπ! Το είχα ήδη τελειώσει και έψαχνα το επόμενο. Για μένα το να διαβάζει κανείς ένα ωραίο βιβλίο είναι ένας μοναδικός τρόπος να χαλαρώσεις, να ταξιδέψεις, να δουλέψεις τη φαντασία σου, να γελάσεις ή να συγκινηθείς, να μάθεις, να εμπνευστείς. Τι σας γράφω… Αν είστε και εσείς βιβλιοφάγοι, τότε σίγουρα τα ξέρετε όλα αυτά. Και αν τώρα που είμαι μεγάλη και έχω ένα βουνό υποχρεώσεις, ο χρόνος για διάβασμα είναι λιγοστός, δεν χαλιέμαι, καθώς έχω γεννήσει δυο μικρά βιβλιοφαγανούλικα αστεράκια που όλο βιβλία και παραμύθια θέλουν να διαβάζουμε αγκαλιά! Μακάρι όλα τα παιδιά να διάβαζαν βιβλία. Πόσο σημαντικά εφόδια για την ενήλικη ζωή σου δίνει το διάβασμα!

Πέμπτη 28 Iανουαρίου. Είναι 12 το πρωί και μόλις έχω φτάσει στο Δημοτικό σχολείο του Βαρικού, ενός όμορφου χωριού της Φλώρινας. Μιλάμε για μεγέθη που εγώ, ένα πρώην παιδί και νυν μαμά της πόλης, δεν μπορώ καν να νιώσω. Και όμως, μέσα σ’ αυτό το μικρό σχολείο μέσα στα δύο επόμενα 24ωρα θα στηθεί κάτι μεγάλο και μαγικό! Μια βιβλιοθήκη θα ανθίσει! Μια βιβλιοθήκη για τα παιδιά και τους νέους του Βαρικού και εγώ έχω αγωνία για το τελικό αποτέλεσμα και τις αντιδράσεις των παιδιών.

Στις δυο αίθουσες του πρώτου ορόφου, άνθρωποι δουλεύουν πυρετωδώς. Τα έπιπλα της IKEA, εταιρείας του Ομίλου FOURLIS, στήνονται το ένα μετά το άλλο. Κάποιος μου προσφέρει μια κούπα καφέ. Ο ήλιος μπαίνει από τα παράθυρα και όλα γύρω μας έχουν ένα χρώμα υπέροχο. Πιάνω και εγώ δουλειά. Αναλαμβάνω τις λεπτομέρειες! Κορνίζες, κουτιά, φωτιστικά, διακοσμητικά. Τα φτιάχνουμε με χαρά, το ένα μετά το άλλο. Κάποια παιδιά ρίχνουν κλεφτές ματιές και είναι ήδη ενθουσιασμένα, μόνο που ακόμα δεν έχουν ιδέα πόσο πιο όμορφοι θα είναι το Σάββατο οι δύο αυτοί χώροι. Ούτε καν εγώ μπορώ να φανταστώ το τελικό αποτέλεσμα…

Και περνάει η Πέμπτη, φτάνει η Παρασκευή… Εργασία και χαρά… Και χαμόγελα, συζητήσεις, φωτογραφίες. Και ΦΑΓΗΤΟ!! Πολύ φαγητό! Οι άνθρωποι του Βαρικού φιλόξενοι όσο δεν πάει… Φάνηκε γρήγορα πως ο αποχαιρετισμός μας την Κυριακή θα ήταν αποχαιρετισμός προς φίλους ζωής και ταυτόχρονα υπόσχεση πως θα επιστρέψουμε στο Βαρικό!

Μεσημέρι Παρασκευής και όλα είναι στη θέση τους. Η IKEA έχει μεταμορφώσει τις αίθουσες σε δυο βιβλιο-οάσεις. Χρώμα, ζωηράδα και παιχνίδια στην αίθουσα των μικρότερων, στιλ και άνεση στην αίθουσα των μεγαλύτερων. Μέσα μου ευχήθηκα μια μέρα να υπάρχει σε κάθε σχολείο της χώρας ένα τόσο υπέροχο μέρος για διάβασμα, μελέτη και συναντήσεις των μαθητών…

Καθάρισμα, σκούπισμα και αναμονή μέχρι το πρωινό του Σαββάτου που οι Δημοσιογράφοι σε Δράση, οι άνθρωποι που εμπνεύστηκαν αυτό το μαγικό πρότζεκτ, θα γεμίσουν τα ράφια με βιβλία για όλα τα παιδιά! Aυτή είναι η 7η βιβλιοθήκη που δημιουργείται χάρη στο όραμά τους. Στα άμεσα σχέδια είναι ακόμα τρεις, πάντα σε συνεργασία με την IKEA. Δεν τους εκφράζει ο όρος “φιλανθρωπία”, αλλά ο όρος “αλληλεγγύη”. Και δουλεύουν για το όραμά τους με τόση αγάπη που αξίζει να μας έχουν όλους κοντά τους.

Και φτάνει η μεγάλη στιγμή! Σάββατο απόγευμα: αποκαλυψη, εγκαίνια, γιορτή! Οι γυναίκες του Βαρικού ενώνουν δυνάμεις και ετοιμάζουν έναν μπουφέ με λιχουδιές ονειρεμένες. Τα παιδιά βάζουν τα καλά τους, κάποια έρχονται ντυμένα με τις παραδοσιακές τους φορεσιές. Και είναι όλα τόσο χαρούμενα και ενθουσιασμένα! Μπαινοβγαίνουν στις αίθουσες, ξεφυλλίζουν τα βιβλία, παίζουν παιχνίδια. Όχι ότι οι μεγάλοι πάνε πίσω! Όπου και να σταθείς ακούς ένα ζεστό ”Ευχαριστούμε για όλα!”. Αγιασμός, χαμόγελα, φωτογραφίες. Τα παιδιά προσφέρουν δώρα: τρόφιμα του τόπου τους και μπουκαλια στολισμένα από τα ίδια. Και οι πρώτες ανακοινώσεις και υποσχέσεις! Η βιβλιοθήκη θα διατηρείται καθαρή! Το ωράριο θα είναι τέτοιο ώστε να ικανοποιούνται όλοι! Μια φορά τη βδομάδα το μάθημα θα γίνεται στη βιβλιοθήκη! Θα γίνονται δράσεις! Τι ωραία! Τι ωραία!

Στο Facebook έχεις την επιλογή να δηλώσεις “νιώθω ευλογημένος”. Είναι από τις λίγες φορές που ένιωσα την αναγκη να γράψω ακριβώς αυτό. Νιώθω ευλογημένη που βρίσκομαι ανάμεσα σε τόσο ευτυχισμένους ανθρώπους και κυρίως σε τόσο ευτυχισμένα παιδιά.

Η τρίχρονη Αφροδίτη κρυφογελάει στην αγκαλιά μου, όταν τα υπόλοιπα παιδιά μου λένε τι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν: δασκάλα, γιατρός, δασκάλα χορού, επιστήμονας, μαμά. Νιώθω ευλογημένη γιατί ζω σε μια τόσο όμορφη χώρα με τόσο ωραίους ανθρώπους. “Να μας ξαναρθετε, έτσι;” Ευλογημένη γιατι είδα με τα μάτια που τι θα πει στα αληθεια αλληλεγγύη! Είδα δυο άδειους χώρους-αποθήκες να μεταμορφώνονται σε παράδεισο για χάρη παιδιών. Χάρη στην αλληλεγγύη!

Λίγες μέρες αργότερα ρωτώ να μάθω πώς πάει η νεα βιβλιοθήκη. “Τέλεια, είμαστε όλοι ενθουσιασμένοι, μικροί μεγάλοι. Ετοιμάζουμε κάποιες δραστηριότητες. Χειροτεχνία, σκάκι, θεατρική ομάδα!” Χαμογελώ…! Και τότε μια είδηση: Δύο δημοτικά σχολεία από τα χωριά Αμμοχώρι και Βαρικό της Φλώρινας κέρδισαν το πρώτο βραβείο σε πανευρωπαϊκό διαγωνισμό που αφορούσε τη Νανοτεχνολογία.

Το χαμόγελό μου δεν χωρά πια στο πρόσωπό μου.

Όσο υπάρχουν παιδιά, υπάρχει ακόμα ελπίδα. Και για αυτήν ακριβώς την ελπίδα αξίζει να συνεχίζεις να προσπαθείς!

Μάθετε περισσότερα στο http://www.ikea.gr/stathmoiharas και στο http://journalistsacting.org