Τι να πω στη φίλη μου που γέννησε πρόωρα;
Αποφασισα να γραψω γιατι χρειαζομαι τις συμβουλες σας.
Προσφατα μια φιλη μου(οχι κολλητη) γεννησε το μωρακι της προωρα.
Δεν εχω καταφερει να την δω ακομα να της ευχηθω μιας και πηγαινοερχεται στο νοσοκομειο.
Θα ηθελα λοιπον οσες μανουλες εχουν αναλογη εμπειρια να μου πουν πως να το χειριστω ωστε να μη την φερω σε δυσκολη θεση.
Εγω δεν εχω σκοπο περα απο τις ευχες μου να μπω σε λεπτομερειες αλλα επειδη ξερω πως η ιδια θα το κανει γιατι αισθανεται ανετα μαζι μου, θελω να το χειριστω με τακτ.
Με 2 λογια Τι θελει και τι ΔΕΝ θελει να ακουσει μια μανουλα που εχει γεννησει προωρα.
Θελω να της πω δυο κουβεντες να την βοηθησω ψυχολογικα χωρις βεβαια να φαινεται πως την λυπαμαι γιατι ετσι κι αλλιως δεν νιωθω ετσι…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Φίλη μου το να ζεις αυτό το γεγονός της προωρότητας είναι κάτι ψυχοφθορο είτε γνωρίζεις πολλά είτε λίγα γι αυτην την κατάσταση, είτε μείνεις πολλές είτε λίγες μέρες στη μενν. Είναι ένα κεφάλαιο που πάντα μένει στο πίσω μέρος του μυαλού σου και ποτέ δεν ξεπερνάς. Ειδικά αν το μωρό σου είναι πολύ πρόωρο που έχεις πάντα μια αβεβαιότητα αν τελικά θα κερδίσει τη μάχη. Εγώ επέλεξα να μην ασχοληθώ ποτέ με αναρτήσεις σε ιστοσελίδες ούτε να ψάξω στο ίντερνετ να δω τί σημαίνει προωρότητα, ποιά τα πιθανά προβλήματα που θα αφήσει σατο παιδί μου κτλ γιατί πολύ απλά αγχωνόμουν περισσότερο. Επίσης κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Εμένα η μπέμπα γεννήθηκε πολύ πρόωρα στις 25 εβδομάδες και συνολικά στη μενν μείναμε 93 ημέρες, οι οποίες είχαν πολλά σκαμπανεβάσματα αλλά είχαν αίσιο τέλος. Κάτι που μου την έδινε ήταν να με ρωτούσαν όλοι πως έγινε και γέννησα τόσο νωρίς, πώς είναι τώρα το μωρό κτλ.Σιγά μη βγάλει ανακοινωθέν για καθετι που συμβαίνει στο μωρό! Εδω ούτε οι γιατροί δεν ξέρουν. Πες της λοιπόν να έχει πίστη και να είναι αισιόδοξη γιατί αυτό το καταλαβαίνει το παιδί της ( περασαν πολλές μέρες για να πηγαίνω στο επισκεπτήριο και να μην κλαίω όταν την έβλεπα). Επίσης πες της να ακούει έναν μόνο γιατρό που βλέπει ότι παρακολουθεί το παιδί της τακτικά και γνωρίζει την κατάσταση του και ότι εσύ είσαι εκεί όταν θέλει να σου μιλήσει. Δεν ξέρω αν βοηθήσει το να αναφερθείς σε παρόμοιες περιπτώσεις, εγω πάντως έπαιρνα θάρρος και μιλούσα με μαμάδες που έχουν πρόωρα παιδια. Η αλήθεια είναι ότι μόνο αυτές καταλαβαίνουν τα άγχη που περνάει ένας γονιός στη μενν. Τέλος θα της πρότεινα κι εγώ να μπει στο site 31 ebdomades, έχει φτιαχτεί για τα πρόωρα μωρά και έχει χρήσιμες συμβουλές καθώς και ιστορίες. Εύχομαι το μωράκι της να βγεί νικητής από αυτή τη δοκιμασία και να ξέρετε ότι τα πρόωρα είναι μαχητές απ την πρώτη μέρα της ζωής τους!!
Γέννησα κι εγώ πρόωρα το αγοράκι μου και έμεινε 5 εβδομάδες στην ΜΕΝΝ του μαιευτηρίου (3 από τις οποίες ήταν σε θερμοκοιτίδα). Η αγωνία όλων των μαμάδων που είδα εκεί ήταν να μεγαλώσουν χωρίς πρόβλημα τα μωρά, να πάρουν το βάρος τους και να βγουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα, χωρίς να κολλήσουν τίποτα. Πηγαινοερχόμουν κι εγώ μια και δυο φορές τη μέρα στην αρχή και αργότερα όταν βγήκε απ' τη θερμοκοιτίδα και μου επέτρεψαν να τον θηλάσω πήγαινα το πρωί κι έφευγα το βράδυ. Προσωπικά, το είχα πάρει πολύ θετικά γιατί σκεφτόμουν ότι το μωρό μου βρίσκεται υπό την καλύτερη προστασία με όλα τα μηχανήματα και το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό να το βοηθήσει σε ότι χρειαστεί, οπότε ότι "περίεργο" και να μου έλεγαν, απ' το ένα αυτί έμπαινε κι απ' το άλλο έβγαινε. Παρ' όλα αυτά, ήταν ενθαρρυντικό και όταν μου το έλεγαν άλλοι, ότι δηλαδή το μωρό μου ως πρόωρο δε θα έβρισκε καλύτερη φροντίδα αλλού, οπότε θεωρώ ότι θα είναι μια παρηγοριά και για τη φίλη σου. Πολλοί μου έλεγαν ότι τα πρόωρα μωρά συνήθως αναπτύσσονται και πιο γρήγορα (για να καλύψουν τη διαφορά) και μου έφερναν παραδείγματα γνωστών μου. Στην αρχή έκανα πλάκα, αλλά μετά από κάποιο σημείο με κούρασε. Πέραν τούτου, θεωρώ ότι και μόνο να την ακούσεις αν θέλει να σου μιλήσει και να τα βγάλει από μέσα της, θα τη βοηθήσεις πολύ. Επίσης, αν δεις ότι είναι πολύ φορτισμένη, μπορείς να προσπαθήσεις να τη χαλαρώσεις μιλώντας για άλλα ευχάριστα θέματα (εγώ ήθελα πού και πού να ακούω άσχετα πράγματα για να φύγει το μυαλό μου από τη θερμοκοιτίδα και το θήλαστρο), να ψάξεις και να της προτείνεις (ή ακόμα καλύτερα να της κάνεις δώρο) παιδικά παραμύθια να διαβάζει στο μωράκι για να ακούει τη φωνή της (εμείς διαβάζαμε στον μπέμπη τον Μικρό Πρίγκηπα στη θερμοκοιτίδα με το ένα χέρι μας να τον χαϊδεύει), όπως επίσης να της προτείνεις βοήθεια αν π.χ. δεν πρόλαβε να φτιάξει το παιδικό δωμάτιο να το αναλάβεις εσύ ή κάτι άλλο στο σπίτι που χρειάζεται (φαγητό, δουλειές, ψώνια, πράγματα για το μωρό κτλ.) Συνήθως αυτά τα αναλαμβάνουν οι γιαγιάδες, αλλά είναι καλό να της δείξεις έμπρακτα την συμπαράστασή σου. Γενικά, να προσπαθήσεις να της εμφυσήσεις αισιοδοξία, ότι δηλαδή όλα θα πάνε καλά, και να έχει εμπιστοσύνη στους γιατρούς και στις μαίες, να ρωτάει τα πάντα για να μαθαίνει, να έρθει σε επαφή με άλλες μαμάδες με την ίδια εμπειρία. Υπάρχουν και κάποιες σελίδες που θα μπορούσες να της προτείνεις για την προωρότητα που έχουν πληροφορίες και ιστορίες άλλων γονέων, για να δει ότι δεν είναι μόνη και να πάρει κουράγιο όπως πχ τα blog tosodoulika και 31 εβδομάδες (ελπίζω να μη θεωρείται διαφήμιση, εγώ τα ανακάλυψα όταν πάλευα με τον θηλασμό και πήρα κουράγιο από ανάλογες ιστορίες...) Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να μη χρειαστεί να παραμείνει για καιρό στο μαιευτήριο το μωράκι της!