Το κακό μου προαίσθημα βγήκε αληθινό…

Θα ηθελα να σας πω και εγω την ιστορια για να μεταβιβασω σε ολες τις γυναικες οτι ειμαστε πολυ δυνατες… παρα πολυ δυνατες!

Η δική μου ιστορία αφορα την δευτερη μου εγκυμοσυνη. Η πρωτη ηταν μια ευκολη και εγκυμοσυνη και γεννα και η πρωτη μου κορη απο μικρη το πιο ευκολο παιδι που μπορει να εχει μια μανα (υπερβολικη σαν μανα, θα μου πειτε). Μετα απο δυο χρονια αρχισαν ολοι οι γυρω μας «Αντε καντε ενα ακομα! Αφου ειχες τοσο ευκολη εγκυμοσυνη και γεννα γιατι δεν κανετε;«

Η αληθεια ηταν οτι εγω δεν το επαιρνα αποφαση. Δεν θα το πιστεψετε… Φοβομουν… ειχα κρυφο φοβο!

Τελος παντων το συζηταμε και αποφασισουμε με τον συζυγο οτι καλο θα ηταν να κανουμε ενα ακομα και οντως με την πρωτη προσπαθεια μενω εγκυος… Οταν το εμαθα η αληθεια ειναι πως δεν χαρηκα. Παγωμενα το ανακοινωσα σε ολους.

Η εγκυμοσυνη ηταν σχετικα ευκολη με ελαχιστα προβληματακια πιο πολύ λογω κουρασης…

Μπαινω στο μηνα μου και ανυπομονουσα να γεννησω… Τελικα στις 40 βδομαδες πηγα με προκληση.

Το πρωι πηγαίνοντας αφου χαιρετισα τους παντες μεσα στο αμαξι, εκλαιγα, ειχα ενα σφιξιμο στην καρδια, εναν φοβο… Σκεφτομουν διαφορα και μεχρι να φτασουμε στην κλινικη εδωσα διαφορες οδηγιες στον αντρα μου σαν να μην τον ξανα εβλεπα.

Στην κλινικη ηρθαν ολοι οι συγγενεις να με δουν την ωρα που περιμενα να σπασουν τα νερα. Η προισταμενη εκει μου ειπε οτι δεν επιτρεπονταν, αλλα «Επειδη εισαι τοσο καλο παιδι, βγες να τους δεις«

Μολις τους ειδα παλι κλαματα, φοβος (ειχα κακο προαισθημα)

Με παιρνουν μεσα οι μαιες και με το που ξαπλωνω σπανε τα νερά! Μεσα σε δυο ωρες γεννησα μια ακομα πριγκιπισσουλα! Την παιρνω αγκαλια και την ωρα που φευγει με τον αντρα μου να πανε να το κανουν μπανιο, βλεπω τον γυναικολογο μου αγχωμενο, οι μαιες να μιλανε χαμηλοφωνα, να μπαινουν μεσα διαφορα γιατροι να μιλανε χαμηλοφωνα. Αγχωθηκα.. και ξαφνικα χανω τις αισθησεις μου. Αυτο ηταν!

Ξυπνησα μετα απο 48 ωρες στην εντατικη… Με πολλα ερωτηματικα..

Επαθα αιμορραγια, αδρανεια μητρας μου ειπαν, με αιμορραγια που δεν σταματουσε.. Οι συγγενεις μου εξω να αγωνιουν για το εαν θα ζησω. Μπηκα χειρουργειο με 2 πιεση.

Εμεινα 10 μερες στην κλινικη και πολλα θεματα υγειας. Αλλα τωρα μετα απο αρκετούς μηνες ειμαι αρκετα καλα υγιεστατη με ελαχιστα θεματα και ζωντανη… Οι λεξεις των γιατρων απο ολη την κλινικη που ερχονταν και με βλεπανε μου και μου πιανανε το χερι (για συμπαράσταση) ηταν οτι ειμαι πολυ δυνατο παιδι, οτι παλεψα πολυ και τελικα τα καταφερα…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com