Η πεθερά της συμφοράς!

Tοσο τετριμενο θεμα οι πεθερες αλλα πραγματικα η δικη μου ειναι απο αυτες τις περιπτωσεις που πολυ θα ηθελαν να μελετησουν οι επιστημονες τη ζωη στον πλανητη της! Kαι αν δεν την μοιραστω αυτη την ιστορια μου θα σκασω!

Με τον αντρα μου γνωριστηκαμε πριν 2 χρονια. Μετα απο ενα μηνα γνωριμιας γιναμε ζευγαρι. Γρηγορα γνωρισα τους γονεις του. Η πεθερα μου μου αφησε τις καλυτερες εντυπωσεις! Αφου κι εγω και η μητερα μου δοξαζαμε την καλη μου τυχη! Αμ δε… Μετα απο 6 μηνες σχεσης αποφασισαμε να ζησουμε μαζι μιας και απο την πρωτη στιγμη και οι 2 ξεραμε πως ειμαστε ο ενας για τον αλλο.

Μολις ξεμπερδεψαμε με την μετακομιση και ενω παιρναμε προφυλαξεις εμεινα εγκυος! Στην αρχη ολα καλα χαρηκαν πιο πολυ και απο εμας. Στην πρωτη μου επισκεψη στο γιατρο ανακαλυψαμε ινομυωματα, πραγμα που σημαινε οτι επρεπε ή να αποφασισω να μην κρατησω το παιδι ή να ρισκαρω μια πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη με μικρο ποσοστο επιτυχιας. Αποφασισαμε να το κρατησουμε, να παρουμε το ρισκο και να παντρευτουμε.

Να σημειωσω οτι ο αντρας μου εργαζεται στην επιχειρηση του πεθερου μου μεχρι καποιο σημειο χωρις μισθο και του συμπεριφερονται χειροτερα και απο τον υπαλληλο τους. Του συμπεριφερονται πολυ ασχημα, του εχουν ριξει πολυ ξυλο ως παιδι, τον μειωνουν και τον εχουν κανει να πιστευει οτι αν φυγει δεν θα καταφερει στη ζωη του το παραμικρο.

Τους ανακοινωσαμε λοιπον τις αποφασεις μας και η γνωμη τους ηταν να ριξουμε το παιδι και οταν απαλλαγω απο ολα αυτα να κανουμε αλλο αργοτερα. Δεν τους ακουσαμε φυσικα και περασα 7 ολοκληρους μηνες στο κρεβατι. Επειδη μενουμε στην επαρχια αναγκαστηκαμε τους τελευταιους 3 μηνες να ειμαστε Αθηνα μαζι γιατι κανεις αλλος απο την οικογενεια δεν μπορουσε να ερθει να μεινει μαζι μου. Η μητερα μου εχει σοβαρο προβλημα υγειας και ηταν αδυνατον, η πεθερα μου μας ειπε πως δεν μπορει να αφησει τα σκυλια της και τις δουλειες της και η κουνιαδα μου ειπε οτι θα ερθει και δεν ηρθε ποτε παρα μονο μια εβδομαδα κατα την οποια γκρινιαζε οτι δεν μπορει να βγει απο το σπιτι γιατι πρεπει να με προσεχει. Παρ’ ολα αυτα κι ενω μας βοηθουσαν οικονομικα, μας ελεγε οτι της τρωμε τα λεφτα της για το τιποτα, οτι αφησε ο αντρας μου τη δουλεια για να με νταντευει, οτι παιρνουμε ρισκα χωρις λογο, οτι ο γιος της ειναι ανευθυνος και μικρος ακομα και καθολου συνεπης και οτι μυαλο δεν εχουμε κλπ.

Υποχρεωμενοι απο την οικονομικη βοηθεια με σκυμμενο το κεφαλι δεν μιλουσαμε καθολου! Μας ειπε να διαλεξουμε κουνια για το παιδι και θα μας την αγορασει εκεινη. Ψαχναμε ψαχναμε, η μια της ξινιζε η αλλη της βρωμαγε, η αλλη ηταν πανακριβη, η αλλη πολυ φθηνη. Τελικα επιλεξαμε μια πολυ ομορφη λευκη σε οικονομικη τιμη, αλλα προσεκτικα επιλεγμενη. Τελικα μας πηρε την κουνια αλλα οχι αυτη που επιλεξαμε, αλλα φυσικα αυτη που της αρεσε! Τι να πουμε; Μας απαλλαξε απο ενα εξοδο και παλι τιποτα δεν ειπαμε.

Αποφασισαμε να μετακομισουμε οταν γυρισουμε, προσφερθηκε να μετακομισει εκεινη το σπιτι. Αλλος καυγας απο εκει. Σκοτωθηκαμε γιατι επιλεξαμε το σπιτι που θελαμε και οχι αυτο που ηθελε εκεινη!

Και ηρθε η ωρα να γεννησω. Γεννησα πρωορα ενα υγιεστατο κοριτσακι. Δεν πατησε ανθρωπος στο μαιευτηριο. Ολομοναχη ημουν και ο αντρας μου περα δωθε 2 φορες την ημερα. Μας επαιρναν τηλεφωνο καθε μερα να μας ρωτησουν ποτε θα γυρισουμε γιατι πολυ εχει λειψει απο τη δουλεια και να μας πουν να παρουμε το παιδι απο τη θερμοκοιτιδα γιατι δεν εχει τιποτα, τι μας το κρατανε; Απο ψυχολογικη υποστηριξη που τοσο ειχαμε αναγκη; Ουτε λογος!

Οταν βγηκε το παιδι και το πηραμε σπιτι, ο πεθερος μου ηρθε για να μας παρει πισω γιατι εγω αρνηθηκα να επιστρεψω με λεωφορειο με το πρωορακι μου που ηταν 2 κιλα! Επρεπε να το παμε στο Παιδων για εξετασεις και μας ειπε «Εγω θα φυγω, εχω και δουλειες» Και δεν το πηγαμε φυσικα!

Γυρισαμε πισω, καινουριος καυγας γιατι επιλεξαμε την παιδιατρο που θελαμε και οχι αυτη που ηθελε εκεινη. Κανονισαμε εν τω μεταξυ να παιρνει ενα μισθο ο συζυγος μου για να σταματησουν να μας λενε οτι τους τρωμε τα λεφτα τους! 600 ευρω του κανονισαν ενω δουλευει 12 ωρες καθε μερα και Κυριακες, ουτε ευρω παραπανω γιατι δεν τα αξιζει κατα τη γνωμη τους. 

Το παιδι δεν εχουν ερθει να το δουν. Η πεθερα μου 2 φορες και η κουνιαδα μου επισης 2 φορες. Ο πεθερος μου ποτε! Εδω και 8 μηνες! Στη γιορτη μου ηρθε μονο η πεθερα μου απο το σπιτι, μου εφερε ενα γλυκο που μου ζητησε το μισο και 2 κομματια απο το δικο μου γιατι δεν ηξερε αν το εκανα καλο και μην μεινουν χωρις γλυκο. Μονο απαιτουν να τους το πηγαινω να το βλεπουν και μενουν 10 χιλιομετρα μακρια! Εβρισαν και κουτσομπολεψαν τη μητερα μου στο χωριο γιατι δεν ηρθε στο μαιευτηριο, μου ελεγαν οτι «Σιγα μια καισαρικη εκανες που θες και βοηθεια! Να καθαριζεις το σπιτι σου και να κοιμασαι οταν κοιμαται το μωρο!» Που δεν τους ζητησα και βοηθεια βεβαια, πληρωσα μια κοπελα να ερθει να με βοηθησει με το σπιτι 2 φορες στην αρχη και με κουτσομπολευαν και ελεγαν οτι ειμαι η κοντεσα βαλεραινα και δεν μπορω να κανω τις δουλειες μου μονη μου…

Πηγα το παιδι αρκετες φορες να το δουν παρ’ ολα αυτα δεν εβγαζε μεσα απο το σπιτι τα σκυλια της γιατι κλαινε τα παιδια στο μπαλκονι ελεγε.. Το παιδι να τα φοβαται, εκεινη να μου το αρπαζει απο την αγκαλια και να γινεται μπλε απο το κλαμα και αυτη να μου λεει «Θα συνηθισει, αμα του δινεις και καμια ξυλια μια χαρα θα κανει οτι του λες»

Εν τω μεταξυ δεν καταφερα να θηλασω και επαιρνε αγκαλια την μπεμπα μου κΑΙ της ελεγε «Τι να σου κανω; Δεν εχω γαλα να σε θηλασω εγω παιδι μου, αυτη η μανα σου δεν ηθελε!» Που εγω ξερω ποσο το ηθελα. Καιθυμωνε με το παιδι που δεν την ηθελε και δεν την θελει και της ελεγε «Ετσι σ’ εμαθε η μανα σου!» Και ερωτω, πως μπορεις να μαθεις σ’ ενα παιδι 8 μηνων να μη θελει καποιον; Εκτος του οτι μου υπενθυμιζουν σε καθε ευκαιρια οτι δεν ξερω και οτι κανω του κεφαλιου μου και δεν κανω τιποτα σωστα! Μονο μας ελεγε ποσο πολυ τους μοιαζει το παιδι, λες και μπηκαν στον κοπο να γνωρισουν τους δικους μου! Ηρθαν οι δικοι μου να τους γνωρισουν και για ενα φαγητο πηγαμε ολοι μαζι εξω που το πληρωσαμε κι εγω με τον αντρα μου, στο σπιτι της δεν ηθελε να πανε.

Σταματησα να το πηγαινω εννοειται αφου δεν ερχονται να το δουν. Ο αντρας μου παλι απολυτα αμετοχος! Δεν μιλαει, δεν λαλαει, δεν με υποστηριζει σε τιποτα! Ουτε τον εαυτο του δεν υποστηριζει απεναντι τους. Ξαφνικα δεν θελει και να περιποιουμαι τον εαυτο μου διοτι δεν δουλευω και μου λεει οτι δεν προκειται να βοηθησει γιατι ειναι δικια μου δουλεια ολα και ο πατερας του δεν βοηθουσε τη μητερα του! Αλλος ανθρωπος εγινε! Και οταν καυγαδιζουμε και βαζω τα κλαμματα μου ζηταει συγνωμη και κλαιει και αυτος και μου λεει οτι εχω δικιο! Τι να το κανω;

Ισως να ειμαι περιεργη ισως να με εχουν τρελανει οι ορμονες αλλα δεν μπορω να τους συγχωρεσω τιποτα απο ολα αυτα! Ουτε να εχω καλες σχεσεις μαζι τους! Δεν εχουμε καυγαδισει, απλα δεν εχω καμια σχεση περα απο τα τυπικα! Ετσι κι αλλιως ουτε ενα τηλεφωνο δεν παιρνουν να δουν τι κανει το παιδι! Ο αντρας μου πως μπορει δεν το καταλαβαινω και μαλιστα με αυτη τη συμπεριφορα που εχουν απεναντι του…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com