Κατάλαβα πώς ήταν όταν γεννούσαν στα… χωράφια!

Ονομάζομαι Ιωάννα, είμαι 28 χρόνων και εχω δυο παιδάκια! Και τα δυο γεννήθηκαν στο Λονδίνο όπου κατοικώ αυτή τη στιγμή! Η πρώτη γεννα δεν είχε καμία σχέση με την δεύτερη!!

Στην πρώτη γεννα χρησιμοποίησα την επισκληρίδιο και ήταν πολύ εύκολο, δεν κατάλαβα ούτε πόνους ούτε τίποτα. Στην δεύτερη όμως;;; Κατάλαβα τι σημαίνει «γεννάω» (τύπου παλαιών χρόνων που γεννούσαν στα χωράφια)

Δεύτερη εγκυμοσύνη λοιπόν, τρεις ημέρες πριν την ΠΗΤ και πλένω πιάτα 10:30 το πρωί! Ξαφνικά νιώθω έναν έντονο πόνο ο οποίος εξαφανίζεται… Ωχ, λέω, λες να γεννάμε; Ενημερώνω τον άντρα μου ο οποίος ήταν έτοιμος να φύγει για τη δουλειά του και περιμένουμε να δούμε.. Στο μισάωρο έρχεται κι άλλος πόνος!! Ενημερώνουμε φίλους να κρατήσουν τον γιο μας να πάμε νοσοκομείο.

Καλούμε το νοσοκομείο και μας λένε «Θα ξεκινήσετε μόλις έχετε συσπάσεις κάθε 3 λεπτά» (5 λεπτά το νοσοκομείο από το σπίτι). Εγώ να υποφέρω, η φίλη μου να σημειώνει τη συχνότητα των συσπασεων και ο άντρας μου να παίρνει τη βαλίτσα στο αυτοκίνητο! Σε μια φάση είχα κάτσει με τα γόνατα στο πάτωμα και τα χέρια στον καναπέ και δάγκωνα το μαξιλάρι από τους πόνους και ξαφνικά σπάνε και τα νερά! Και ούρλιαζα «Γεννάω, το μωρό έρχεται, το νιώθω το κεφάλι του, αααα θα πεθάνω, δεν προλαβαίνω να μπω στο αμάξι, δεν μπορώ ααα βοηθήστε με» Αυτή η κραυγή έβγαινε μέσα από την ψυχή μου, δε θα την ξεχάσω ποτέ!

Με βάζουν στο αμάξι και φεύγουμε για το νοσοκομείο. Φτάνουμε στην πύλη και κατεβαίνω ουρλιάζοντας και φωνάζει ο άντρας μου κάποιον να μας βοηθήσει! Και έρχεται μια μαία νταρντανα και με πάει σέρνοντας στο δωμάτιο τοκετού μαζί με τον άντρα μου. Ξαπλώνω και της λέω «epidural, please» και μου λέει «it’s too late, the baby coming» ! Να την παρακαλάω και εκείνη ανένδοτη «the baby coming«. «Θα πεθάνω» να ουρλιάζω, ο άντρας μου είχε ασπρίσει και βγαίνει έξω για λίγο!

Στα επόμενα 5 λεπτά είχα γεννήσει στις 12:40 μια πανέμορφη κόρη!!! Ο άντρας μου άφαντος. Ρωτησα τις μαίες και μου είπαν να μην ανυσηχω, απλά τον πήγαν για ράμματα γιατί χτύπησε!!! Ξαφνικά μπαίνει μέσα στο δωμάτιο, μας κοιτάει και χαμογελάει!! Είχε τρελαθεί από τη χαρά του! Μόνο που είχε κάποια ράμματα στο πηγούνι του γιατί όταν βγήκε έξω την ώρα του τοκετού λιποθύμησε και χτύπησε την κάτω γνάθο στο πάτωμα!

Ευτυχώς επιβιώσαμε και οι δυο από αυτή τη γεννα!! Πάντως ψηφίζω επισκληρίδιο δαγκωτό και κορίτσια… από την πρώτη σύσπαση να τρέχετε για το νοσοκομείο!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com